บทที่ 0464

ดูเหมือนว่าจะเห็นซ่งชิงเหยียนและลู่ซิงหว่านตกใจพร้อมกัน ทําให้ความไม่สบายใจในใจของกัวเยว่เสาลดลงเล็กน้อย

จากนั้นนางจึงอธิบายว่า “พระสนมวางใจเถิดเพคะ หม่อมฉันจะไม่ตามตื๊อซ่งจั๋วเด็ดขาด หากเขากลับมาแล้วยังตัดใจจากแม่นางฉยงหัวไม่ได้ หม่อมฉันจะยอมแพ้แน่นอน”

[คนในยุคของท่านนี่รักลึกขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย?]

[ก่อนอื่นมีซ่งจั๋วที่หลงรักพี่สาวฉยงหัวตั้งแต่แรกพบ แล้วตอนนี้ทําไมถึงมีกัวเยว่เสาที่หลงรักซ่งจั๋วทั้งหัวใจอีกล่ะเนี่ย]

ซ่งชิงเหยียนรู้สึกประทับใจกับคําพูดของกัวเยว่เสา แต่กลับนึกถึงคําถามสําคัญข้อหนึ่งขึ้นมา “ทางพ่อของเจ้า...”

“หม่อมฉันได้แจ้งให้ท่านพ่อท่านแม่ทราบแล้วเพคะ” กัวเยว่เสาดูเหมือนจะรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจเล็กน้อย

“ท่านพ่อได้กักบริเวณหม่อมฉันไว้ในเรือนแล้ว วันนี้หากมิใช่เพราะพระสนมเรียกมา หม่อมฉันเกรงว่าคงจะออกมาไม่ได้เพคะ”

จริงๆ แล้วซ่งชิงเหยียนไม่เห็นด้วยกับวิธีการของกัวเยว่เสา

จะว่าไปกัวเยว่เสาเป็นหนึ่งในผู้หญิงที่ดีที่สุดในเมืองหลวง ทําไมต้องมาจมอยู่กับซ่งจั๋ว!

สามปีหลัง ไม่ว่าผู้หญิงจะดีแค่ไหน ก็ล่าช้าไปแล้ว

แต่เรื่องความรักแบบนี้ พูดไม่ชัดเจนมาตลอด ในเมื่อนางเลือกแบบ