บทที่ 0453

ซ่งชิงเหยียนไม่คิดว่าเผยฉู่เยี่ยนจะกลับมาเร็วขนาดนี้ เมื่อเห็นเขาเข้ามาอย่างรีบร้อนอีกครั้ง นางก็ถามอีกครั้งว่า “ทําไมเร็วจัง?”

“พระสนม”เผยฉู่เยี่ยนยังคงทําความเคารพอย่างนอบน้อม “พี่หญิงบอกว่าอยากให้ข้ากลับจวนอันกั๋วกงเป็นเพื่อนนาง”

เผยฉู่เยี่ยนเชื่อใจซ่งชิงเหยียนอย่างเต็มที่ ดังนั้นจึงไม่ปิดบังนาง “เพียงแต่พี่หญิงบอกว่าตอนนี้ยังไม่สะดวกที่จะบอกว่าเป็นเพราะเรื่องอะไร ต้องกลับไปก่อนแล้วค่อยว่ากัน”

มือเล็กๆ ของลู่ซิงหว่านอดไม่ได้ที่จะกระเด้งขึ้นมา เดินโซเซไปข้างๆ ซ่งชิงเหยียนและกอดขาของนางไว้

[ท่านแม่ ท่านแม่ นี่ต้องเป็นเรื่องใหญ่แน่ๆ เลย!]

[แต่เรื่องนี้ข้าไม่เคยเห็นมาก่อนในสมุดบันทึก ท่านแม่ลองถามดูได้ไหม?]

[หวานหว่าน อยากรู้จัง]

ซ่งชิงเหยียนแอบบ่นในใจว่า ตอนนี้เจ้าไม่พูดเรื่องที่แม่เจ้าซุบซิบนินทาแล้ว เมื่อก่อนเจ้าสามารถดึงข้ามาพูดตลอดได้

แน่นอนว่านางจะไม่ถามเรื่องซุบซิบนินทาแบบนี้ เพียงแค่ยิ้มแล้วมองไปที่เผยฉู่เยี่ยนที่อยู่ข้างหน้านาง “เจ้าแค่ไปก็พอ ถ้าสายแล้ว ก็พักที่จวนอันกั๋วกงสักคืนก็ได้”

แล้วเสริมว่า"เจ้าทําเองได้ไหม? “จะให้จิ่นซินไปเป็นเพื่อนไหม?”

ในใจของจิ่นซินดีใจจนล