บทที่ 0452

“ญาติผู้น้อง ข้าอยากกลับจวนอันกั๋วกงสักครั้ง” เหออวี่เหยาเงียบไปครู่หนึ่งและในที่สุดก็เปิดปากพูด

เผยฉู่เยี่ยนไม่ได้ตอบอะไร เขาแค่รอเหออวี่เหยาพูดต่อ

แต่การที่เผยฉู่เยี่ยนไม่ปริปากพูด ทําให้เหออวี่เหยาคิดว่าเผยฉู่เยี่ยนรู้สึกลําบากใจเล็กน้อย

หลังจากป้ากับลุงเสียชีวิตไปแล้วเผยฉู่เยี่ยนก็ถูกพระพันปีพาเข้าไปในวัง จวนอันกั๋วกงอันที่ใหญ่โตเพียงไม่กี่วันก็ว่างแล้ว

แต่พ่อบ้านชราก็พาคนรับใช้บางคนไปอาศัยอยู่ที่นั่นและรับผิดชอบงานต่างๆ ในจวน

หลังจากเผยฉู่เยี่ยนโตขึ้นแล้ว เขาก็ต้องกลับไปพักที่บ้าน

พอเผยฉู่เยี่ยนเห็นเหออวี่เหยาก็เงียบลง

เมื่อเห็นนางเป็นแบบนี้เผยฉู่เยี่ยนก็ตระหนักได้ถึงอะไรบางอย่าง สีหน้าของเขาไม่เปลี่ยนแปลง เขาพูดว่า “พี่หญิงแค่พูด ข้าจะฟัง”

เห้ออวี่เหยาเพิ่งจะอ้าปากพูด กลับเห็นองค์หญิงสามพาสาวใช้เดินมาทางนี้ จึงหุบปากทันที

เผยฉู่เยี่ยนมองตามสายตาของเหอยวี่เหยาไป สองพี่น้องทําความเคารพองค์หญิงสามพร้อมกัน

“คารวะองค์หญิงสาม”

เดิมทีองค์หญิงสามเห็นคนของจวนตระกูลเหอ จึงรู้สึกสํานึกผิดเล็กน้อย

แต่ทันใดนั้นเขาก็ตระหนักว่าสองพี่น้องตระกูลเหอดูเหมือนจะเข้ากันไม่ได้ คิดว่าตัวเองม