เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 0372
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0373
"นอกจากนี้ความเข้าใจผิดเมื่อสองสามวันก่อนก็อธิบายอย่างชัดเจนแล้วไม่ใช่หรือ? จิ่นเฉินแค่คิดถึงเรื่องเก่าๆ ไปหน่อย ถึงถูกหญิงรับใช้ผู้นั้นหลอกใช้เอาได้”ไทเฮาถึงได้คลายคิ้วออก มองไปทางซ่งชิงเหยียนแล้วยิ้มพระสนมหลานเฟยก็เอ่ยปากในเวลาที่เหมาะสมเช่นกัน “หม่อมฉันพอใจคุณหนูตระกูลหรงผู้นั้นมากเลยเพคะ หากพระพันปีเห็นว่าเหมาะสม ขอให้พระพันปีช่วยจัดการให้จิ่นอวี้ด้วยเพคะ”“ดีดีดี” สายตาที่ไทเฮามองพระสนมหลานเฟยก็เต็มไปด้วยความปลื้มปีติ ตอนนี้บรรดาวังหลังของฮ่องเต้ล้วนเป็นคนรู้ความ ทําให้ฮ่องเต้ประหยัดพระทัยไปได้ไม่น้อยเลยทีเดียวลู่ซิงหว่านที่นั่งอยู่ข้างซ่งชิงเหยียนตอนนี้ก็ตระหนักในใจเช่นกัน[คิดไม่ถึงเลยว่า แม้ว่าเรื่องราวจะพัฒนาแตกต่างจากไปจากนิทาน แต่วนไปวนมา ยังคงเป็นคนเดิมที่อยู่ด้วยกันอยู่ดี][พี่ชายรัชทายาทกําลังจะแต่งงานกับพี่หญิงตระกูลหานแล้ว][พี่ชายรองและพี่หญิงตระกูลหรงก็ถูกพระพันปีจูงมาอยู่ด้วยกัน][ประโยคนั้นเรียกว่าอะไรนะ ใช่แล้ว มีวาสนาพันลี้ยังพบพานกันได้][คิดๆ ดูแล้ว นี่คงเป็นวาสนาสินะ!][แต่ตอนนี้ยังมีเวลาอีกสามปีกว่าๆ กว่าที่พี่หญิงหรงจะถึงวัยปักปิ่น ใครจะรู้ว่าสาม
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0374
คนผู้นี้ก็คือไป๋หลิงที่อยู่ในวังจิ่นซิ่วไป๋หลิงมองแผ่นหลังขององค์รัชทายาท แล้วหันไปมองหานซีเยว่ที่อยู่อีกทิศทางหนึ่ง ดวงตาเต็มไปด้วยความเกลียดชังพระสนมของตนถูกทิ้งอย่างโดดเดี่ยวอยู่ในตําหนักเย็น บุตรทั้งสามของพระสนมก็ถูกฝ่าบาททอดทิ้งเช่นกันแต่ลูกของซ่งชิงหยานานั่นกลับกําลังจะแต่งงานยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าตอนนี้องค์หญิงใหญ่ตั้งครรภ์แล้วตนจะไม่ยอมให้พวกเขาได้สมหวังดั่งใจแน่นอนหลังจากแยกกับหานซีเยว่แล้ว รัชทายาทก็อ้อมผ่านเส้นทางเล็กๆ ที่ด้านข้าง มุ่งหน้าไปยังตําหนักเซวียนฝูตนยังต้องกําชับกําชาผู้คุ้มกันหน้าประตูถึงจะได้แต่คิดไม่ถึงว่าจะเดินไปได้ไม่กี่ก้าว ก็พบกับองค์ชายสามพอดี“เสด็จพี่ไม่ได้ไปเที่ยวชมอุทยานกับคุณหนูตระกูลหานอยู่หรอกเหรอ” องค์ชายสามประสานมือคํานับองค์รัชทายาทอย่างนอบน้อม “เหตุใดจึงมาถึงที่นี่ได้ล่ะพ่ะย่ะค่ะ?”พูดพลางมองไปด้านหลังองค์รัชทายาท ยิ้มพลางพูดหยอกว่า “เสด็จพี่คงไม่ได้ทิ้งคุณหนูตระกูลหานไว้ในอุทยานหลวงคนเดียวหรอกกระมังนะ?”รัชทายาทยิ้มอ่อนโยน “น้องสามเข้าใจผิดแล้ว ข้าทําตามที่เสด็จย่ารับสั่ง ส่งคุณหนูหานออกจากตําหนักหรงเล่อแล้ว”“แม้ว่าข้ากับแม่น
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0375
นางแต่งตัวเลียนแบบการแต่งตัวของฉยงหัวในวันนั้น แต่เนื้อผ้าของเสื้อผ้าต้องดีกว่าฉยงหัวแน่นอนเมื่อได้ยินคําพูดนี้ ใบหน้าของหลินอินก็ยิ้มเล็กน้อย “น้องหญิงอวิ๋นเหยาพูดอะไรน่ะ!”ในเวลานี้เหออวี่เหยาและ เผยฉู่เยี่ยนกําลังยืนคุยกัน “เจ้าอยู่ในวังสบายดีไหม?” เผยฉู่เยี่ยนพยักหน้า “ตอนนี้ข้าอยู่ในวัง พระสนมหวงกุ้ยเฟยดูแลข้าเป็นอย่างดี แล้วข้ามักจะไปพูดคุยกับยรรดาองค์ชายในตําหนักไท่กงบ่อยๆ ด้วย พี่หญิงไม่ต้องกังวล ว่าแต่ท่าน...”เหออวี่เหยารู้ว่า เผยฉู่เยี่ยนกําลังกังวลเรื่องอะไรอยู่ จึงรีบตบแขนเขาเบาๆ แล้วเงยหน้าขึ้นมองชายตรงหน้า แม้ว่า เผยฉู่เยี่ยนจะอายุน้อยกว่าเหออวี่เหยาสามปี แต่รูปร่างของเขากลับสูงกว่าเหออวี่เหยาหนึ่งศีรษะแล้ว“น้องชายไม่ต้องเป็นห่วงข้า ตอนนี้ข้ามีย่าคอยปกป้อง คนเหล่านั้นไม่กล้าทําอะไรข้าหรอก” ขณะที่พูด สายตาของเหอยวี่เหยาก็มองไปที่เหออวิ๋นเหยา เผยฉู่เยี่ยนพูดกับเหอยวี่เหยาไปพลาง และมองออกไปทางนอกประตูด้วยหน้าที่ที่องค์รัชทายาทมอบให้เขาในวันนี้ก็คือเฝ้าประตูตําหนักนี้ให้ดี เพื่อป้องกันไม่ให้มีมือสังหารบุกเข้ามาเรื่องนี้สําคัญมาก จะประมาทไม่ได้เหออวิ๋นเหยาดูเห
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0376
เหออวิ๋นเหยาดูเหมือนจะเข้าใจสิ่งที่หลินอินคิด รีบก้าวไปข้างหน้าและจับแขนของหลินอิน พูดเบาๆว่า "พี่หญิงกําลังมองหาคุณชายซ่งอยู่หรือเจ้าคะ?"หลินอินตบนางอย่างเขินอาย “น้องหญิงอย่าล้อข้าเล่นสิ”เหออวิ๋นเหยาเห็นลูกพี่ลูกน้องยิ้มให้ตนในที่สุด ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก “เมื่อครู่ตอนเข้าวังข้าเห็นคุณชายตระกูลซ่งแล้ว เขาตามฮูหยินโหวไปที่ตําหนักชิงอวิ๋น ตอนนี้เกรงว่าคงอยู่กับองค์รัชทายาทแล้ว!”จริงๆ แล้วคนที่หลินอินตามหาไม่ใช่ซ่งจั๋ว แต่เมื่อเห็นเหออวิ๋นเหยาพูดแบบนี้ ก็ไม่ได้พูดอะไรอีกคิดๆ ดูคงเป็นบุตรสาวของขุนนางเล็กๆ สักคน วันนี้ก็เลยเข้าวังมาไม่ได้หลังจากคิดเรื่องนี้ตก รอยยิ้มที่ประสบความสําเร็จก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของหลินอินจวนติ้งกั๋วโหวที่เป็นตระกูลใหญ่โตเช่นนี้ ต่อให้ฮูหยินโหวไม่ถือสาหาความอะไร แต่จะให้สตรีที่เป็นแค่บุตรสาวของขุนนางเล็กๆ คนหนึ่งแต่งเข้าจวนโหวได้อย่างไรกัน?ขณะที่ทั้งสองคนกําลังพูดคุยกันอยู่นั้น ก็เห็นองค์หญิงสองและองค์หญิงสามเดินเข้ามาพร้อมกันบรรดาฮูหยินและคุณหนูต่างลุกขึ้นทําความเคารพ“ถวายบังคมองค์หญิงรอง”“ถวายบังคมองค์หญิงสาม”เนื่องจากองค์หญิงรองมีอายุมา
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0377
หลินอินตกตะลึงอยู่ไม่ไกลคาดไม่ถึงว่าเหอหยูเหยาจะจับองค์หญิงสามได้? นางคบกับองค์หญิงสามได้อย่างไรกัน?“พี่หญิง นี่คือเหออวิ๋นเหยา ลูกสาวภรรยาเอกของราชเลขากรมแรงงานใต้เท้าเหอ” องค์หญิงสามแนะนําเหออวิ๋นเหยาให้กับองค์หญิงสองอย่างมีความสุขเมื่อก่อนนางไม่ค่อยปรากฏตัวต่อหน้าตระกูลขุนนางในเมืองหลวง เสด็จแม่มักจะพูดอยู่เสมอว่าต้องรักษาความรู้สึกลึกลับไว้ เมื่อถึงเวลานั้นจะต้องพูดกับตัวเองว่าเป็นตระกูลที่ดีแน่นอนแต่หลังจากเสด็จแม่ไปแล้ว การแต่งงานของตัวเองอาจจะตกอยู่กับฮองเฮา และที่น่ากลัวกว่านั้นก็คือ อาจจะตกอยู่กับพระสนมหวงกุ้ยเฟยเมื่อคิดถึงตรงนี้ องค์หญิงสามก็ต้องวางแผนเพื่อตัวเองแล้วตลาดกลางคืนก่อนหน้านี้เป็นการเปิดตัวครั้งแรกของนางนึกไม่ถึงว่าจะมีสตรีจากสกุลสูงศักดิ์มาพัวพันกับตนจริงๆ ทั้งยังเป็นบุตรสาวสายตรงของราชเลขากรมแรงงานอีกด้วยองค์หญิงรองมองคนตรงหน้าแวบหนึ่ง ในใจก็กระจ่างแจ้งแล้ว แต่กลับจงใจขัดใจพวกนางสองคน “ข้ารู้จักเจ้า แม่เจ้าเป็นอาแท้ๆ ของเผยซื่อจื่อ เมื่อครู่ตอนมายังเห็นเผยซื่อจื่ออยู่ข้างนอกอยู่ เจ้าไปคุยกับญาติผู้น้องของเจ้าหรือยังล่ะ?”พอองค์หญิงรองพูดเช่นนี้
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0378
เมื่อเห็นเงาของต้าฉู่ตี้เดินไปไกลแล้ว อวิ๋นหลานก็บ่นพึมพําอย่างไม่พอใจ“ฝ่าบาททรงตรัสอย่างชัดเจนว่าจะเสด็จมาเที่ยวอุทยานกับพระมเหสี แล้วจะมาทิ้งพระมเหสีไว้ที่นี่คนเดียวได้อย่างไรกันเพคะ”พูดจบก็มองไปที่สีหน้าของฮองเฮา กลัวว่านางจะไม่พอใจคิดไม่ถึงว่า ฮองเฮายังไม่ทันเอ่ยปาก กลับเป็นแม่นางเยว่หรานที่อยู่ข้างๆ เอ่ยตําหนิว่า “วันหน้าหากเจ้ายังพูดมากเช่นนี้อีก ก็อย่าตามฮองเฮาออกมาอีกเลย”คําพูดที่ดุร้ายของเยว่หรานทําให้อวิ๋นหลานตกใจทันใดนั้นก็มองแผ่นหลังของฮองเฮาอย่างคับข้องใจฮองเฮาทรงคาดถึงเรื่องนี้ไว้อยู่แล้ว หันกลับไปมองอวิ๋นหลานที่น้อยเนื้อต่ำใจ ยิ้มให้นาง แล้วหันไปมองเยว่หราน “เจ้าก็อย่าดุนางเช่นนี้เลย”“ถึงอย่างไรอวิ๋นหลานก็ผ่านช่วงเวลาที่ยากลําบากนี้มากับข้า นางก็แค่ทําตัวตามอําเภอใจไปหน่อย เจ้าสอนนางให้ดีก็พอแล้ว”“เพคะ พระมเหสี” เยว่หรานเป็นคนที่รู้กฎมากที่สุดเสมอและไม่เคยละเลยเลยแม้แต่ครึ่งก้าวเมื่ออวิ๋นหลานได้ยินคําพูดของฮองเฮา ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกซาบซึ้งใจฮองเฮาก็หันมามองนางเช่นกัน “เจ้าก็ไม่ต้องคิดเล็กคิดน้อยกับเยว่หรานแล้ว ตอนนี้นางดูแลตําหนักจิ่นซิ่วแห่งนี้ ไม่
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0379
พูดจบก็ย่อกายลงต่อหน้าทุกคน แล้วพาหญิงรับใช้เดินเข้าไปในตําหนักเซวียนฝูองค์ชายสามกลับเหม่อลอยอยู่บ้างแม้ว่าซ่งจั๋วจะไม่เข้าใจเรื่องชายหญิง แต่ก็มองออกถึงความไม่ชอบมาพากลในเรื่องนี้ ดูเหมือนว่าฝ่ายชายมีใจเองเพียงแค่ฝ่ายเดียวเท่านั้น คุณหนูตระกูลกัวผู้นี้คงไม่ได้มีใจให้องค์ชายสามเลยหลังจากเดินไปอีกไม่กี่ก้าว เขาก็เห็นเผยฉู่เยี่ยนที่อยู่นอกประตูตั้งแต่ไกลซ่งจั๋วกล่าวอําลาทั้งสองและเดินไปหาเผยฉู่เยี่ยนวันนี้องค์รัชทายาทก็ได้กําชับมาแล้วว่า งานพระราชสมภพครั้งนี้จัดอย่างยิ่งใหญ่ อีกทั้งยังมีทูตต่างประเทศอยู่ ต้องปกป้องความปลอดภัยของฮ่องเต้ต้าฉู่ให้ดีนอกจากทหารองครักษ์หลวงที่ตกลงกันไว้ก่อนหน้านี้แล้ว องค์รัชทายาทยังยังสั่งให้เว่ยเฉิง ผู้บัญชาการทหารองครักษ์หลวงนําคนไปลาดตระเวนรอบพระราชตำหนักเซวียนฝูด้วยตนเองและในเมืองหลวง รองผู้บัญชาการก็ส่งกําลังคนเพิ่มมาเช่นกันยังมีองครักษ์ลับที่องค์รัชทายาทแต่งตั้งด้วยตัวเองอีก คิดดูแล้วคงจะปลอดภัยไร้ข้อผิดพลาดก่อนที่งานเลี้ยงจะเริ่ม ซ่งชิงเหยียนได้รับข่าวจากเหมยอิ่งเหมยอิ่งได้รับคําสั่งจากซ่งชิงเหยียนให้ไปสืบข่าวของตู้เยว่หราน แต่ไม่พบ
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0380
หลังจากเต้นรําเสร็จ เมิ่งเฉวียนเต๋อยืนอยู่ข้างฮ่องเต้ต้าฉู่ “ขุนนางผู้จงรักภักดีขอมอบของขวัญพ่ะย่ะค่ะ”เขาหยิบรายการของขวัญวันเกิดยาวๆ ออกมาและเริ่มอ่าน“เสนาบดีหลินส่งต้นโถงดอกเบญจมาศอัญมณีโมราหนึ่งต้น”“ราชเลขากรมขุนนางมอบดอกไม้ลายมังกรคู่หินโมราสีแดงและสีขาวหนึ่งคู่”......จากนั้นเป็นการมอบของขวัญจากทุกคนในวังหลัง“องค์หญิงรองส่งอัญมณีฝังทองคําฝังอัญมณีมงคลทั้งแปดหนึ่งชิ้น”“องค์รัชทายาทส่งแกะสลักหยกขาวลูกท้อชิ้นหนึ่ง”“องค์ชายสามส่ง หนึ่งชิ้น”......พูดถึงตรงนี้ ไทเฮาก็ขัดจังหวะเมิ่งเฉวียนเต๋อด้วยความประหลาดใจว่า "ใช่ภาพ ของควางหยวนฮุยหรือไม่?”เมื่อทุกคนได้ยินเช่นนั้นก็หันไปมององค์ชายสามองค์ชายสามยืนขึ้นอย่างนอบน้อมและทําความเคารพต่อไทเฮา “ทูลเสด็จย่า เป็นฝีมือของควางหยวนฮุยพ่ะย่ะค่ะ”“เร็วๆเข้า รีบเปิดให้ข้าดูหน่อย” ไทเฮาเคยอ่าน ในสมุดภาพมาก่อน นึกไม่ถึงว่าวันนี้จะได้เห็นกับตาตัวเองเมิ่งเฉวียนเต๋อรีบก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว และคลี่ภาพวาดออกพร้อมกับขันทีน้อยคนนั้น
บทล่าสุด
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0634
เขาเป็นฮ่องเต้และเข้าใจวิธีการใช้คนเป็นอย่างดีคนอย่างเสิ่นผิงเป็นดาบที่แหลมคม ต้องให้ผู้ถือดาบควบคุมให้ดีเรื่องต่อไปนั้นง่ายมากฮ่องเต้ต้าฉู่สั่งให้เว่ยเฉิงออกหน้าเพื่อปลอบขวัญราษฎรทั้งหมด ส่วนตัวเขาเองก็พาเสิ่นผิงกลับไปที่จวนนายอำเภออีกครั้งครั้งนี้ เพื่อความปลอดภัย ฮ่องเต้ต้าฉู่จึงตั้งใจพาลู่ซิงหว่านมาอยู่ข้างกายถึงอย่างไรเขาก็มีความคิดแบบนี้มานานแล้ว อยากจะพาลู่ซิงหว่านไปประชุมเช้าด้วยแต่เมื่อนึกถึงคนแก่คร่ำครึกลุ่มนั้น เพื่อลดความยุ่งยากให้กับลู่ซิงหว่านและซ่งชิงเหยียนสองแม่ลูก ในที่สุดเขาก็ยกเลิกความคิดนี้แต่ตอนนี้อยู่ข้างนอกมันไม่เหมือนกันแล้ว สิ่งที่ควรใช้ก็ต้องใช้ให้ดีเมื่อเห็นฮ่องเต้ต้าฉู่กําลังอุ้มเด็กคนหนึ่ง เสิ่นผิงก็รู้สึกสับสนเล็กน้อย แต่ถึงอย่างไรอีกฝ่ายก็เป็นฮ่องเต้ เขาเป็นแค่ข้าน้อยธรรมดาคนหนึ่ง จะกล้าเอ่ยปากได้อย่างไรจนกระทั่งทั้งสองนั่งลง ฮ่องเต้ต้าฉู่จึงเอ่ยปากถามว่า “คุณชายเสิ่นแม้จะสวมเสื้อผ้าธรรมดา แต่ดูแล้วก็สง่างาม ไม่รู้ว่าพ่อเจ้าเป็นใครกัน”เสิ่นผิงกลับส่ายหน้า “ทูลฝ่าบาท ข้าน้อยไม่รู้ว่าท่านพ่อเป็นใคร ข้าน้อยอาศัยอยู่กับท่านแม่ที่อําเภอไถจิ
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0633
[นี่เป็นขบวนเสด็จของฝ่าบาท พวกเจ้ายังกล้าขัดขวางอีกหรือ?]ส่วนฮ่องเต้ต้าฉู่ก็เปิดม่านรถออกอย่างเงียบๆ และมองออกไปด้านนอกตอนนี้ที่หน้ารถของพวกเขา มีชาวบ้านกลุ่มหนึ่งกําลังคุกเข่าอยู่ เป็นธรรมดาที่มีชาวบ้านทยอยกันเดินมาทางนี้ลู่ซิงหว่านตาไว มองปราดเดียวก็เห็นคนที่คุกเข่าอยู่ด้านหน้าสุด เป็นชายที่คุยกับพวกเขาเมื่อวาน“เสด็จพ่อ พี่ชาย” ลู่ซิงหว่านชี้นิ้วไปยังคนที่คุกเข่าอยู่ด้านหน้าสุดฮ่องเต้ต้าฉู่หันมองลู่ซิงหว่านอย่างสงสัย แล้วมองไปข้างหน้าคาดไม่ถึงว่าจะเป็นเขาคิดไปคิดมา ฮ่องเต้ต้าฉู่ก็ลุกขึ้นและออกจากรถม้าไป“ขอพระองค์ทรงพระเจริญหมื่นปี หมื่นปี หมื่นๆ ปี” ทุกคนคุกเข่าลงและตะโกนถวายบังคมชายที่อยู่ด้านหน้าสุดกลับเอ่ยปากก่อน “ข้าน้อยเสิ่นผิง ถวายบังคมฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ”พูดจบ เสิ่นผิงก็เงยหน้าขึ้น มองตรงไปที่ฮ่องเต้ต้าฉู่ “ก่อนหน้านี้ที่ฝ่าบาททรงมอบเงินเหล่านั้นให้ข้าน้อย ข้าน้อยก็รู้สึกว่าฝ่าบาทต้องเป็นผู้มีบุญญาธิการแน่นอน นึกไม่ถึงว่าจะเป็นฮ่องเต้องค์ปัจจุบัน”พูดถึงตรงนี้ เสิ่นผิงก็โขกหัวลงไปอีกครั้ง “ฝ่าบาททรงเมตตากรุณายิ่งนัก เป็นความโชคดีของราษฎรในใต้หล้าเหลือเกินพ่ะย่
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0632
ฮ่องเต้ต้าฉู่จัดการเรื่องนี้เสร็จ ก็เสียเวลาไปบ้าง ได้แต่พักค้างคืนหนึ่งคืนก่อนแล้วค่อยออกเดินทางอีกครั้งในวันถัดไปเท่านั้นค่ำคืนนี้ พวกฮ่องเต้ต้าฉู่กลับไม่ได้ไปพักที่โรงเตี๊ยมหรือเรือนรับรองใดๆ อีก แต่พักอยู่ในที่ว่าการอําเภอโดยตรงตอนนี้ไม่มีงานราชการที่ต้องจัดการ หลังจากรับประทานอาหารเย็นแล้ว ก็รู้สึกเบื่อมาก“เว่ยเฉิง” ฮ่องเต้ต้าฉู่ชะโงกหน้าไปถาม “ทิวทัศน์ยามค่ำคืนของอําเภอเทียนจินนี้เป็นอย่างไร?”พูดถึงตรงนี้ฮ่องเต้ต้าฉู่ก็ยืนขึ้น “ไม่สู้เรียกหวงกุ้ยเฟยมาดีกว่า ให้ออกไปเดินเล่นด้วยกัน”บังเอิญจริงๆ ซ่งชิงเหยียนและพรรคพวกก็กําลังเดินมาทางนี้เช่นกัน“นายท่าน” เยวี่ยกุ้ยเหรินเดิมทีก็มีนิสัยร่าเริงอยู่แล้ว เมื่อก่อนอยู่ต่อหน้าฝ่าบาทและพระสนมหวงกุ้ยเฟยยังไม่กล้าปล่อยมากนัก หลายวันมานี้คุ้นเคยกันแล้ว ย่อมมีชีวิตชีวามากขึ้น “พระ...ฮูหยินเรียกข้าออกไปเดินเล่นด้วยกัน นายท่านจะไปด้วยหรือไม่เจ้าคะ?”เมื่อได้ยินสนมเยว่กุ้ยเหรินเรียกซ่งชิงเหยียนแบบนี้ ฮ่องเต้ต้าฉู่ก็อึ้งไปชั่วขณะเขาจับตาซ่งชิงหย่านอย่างว่างเปล่า ราวกับว่าเขาสามารถเห็นใบหน้าของซ่งชิงหย่าผ่านใบหน้าของนางเมื่อฮ่องเต
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0631
หลังจากมองส่งชายผู้นั้นจากไปแล้ว ความเคร่งขรึมจึงเริ่มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของฮ่องเต้ต้าฉู่ “เว่ยเฉิง ถือป้ายคําสั่ง ไปโยกย้ายทหาร”เว่ยเฉิงกลับเป็นห่วงความปลอดภัยของฮ่องเต้ต้าฉู่“เจ้าแค่ไปก็พอ!” ฮ่องเต้ต้าฉู่กลับยืนกรานอย่างยิ่ง “ข้างกายข้ามีองครักษ์เงามังกร ไม่เป็นไรหรอก”ดังนั้นในเวลานี้ คนที่เคาะประตูอยู่นอกจวนตระกูลจิ้นก็คือกลุ่มของฮ่องเต้ต้าฉู่เดิมทีเขาอยากจะไปคนเดียว แต่ภายใต้การยืนยันของซ่งชิงเหยียน ในที่สุดก็ไปด้วยกันทั้งสามคนถึงอย่างไรความสามารถในการได้ยินของลู่ซิงหว่านในตอนนี้ก็ยอดเยี่ยมจริงๆ อีกทั้งมีชิงเหยียนอยู่ หากมีอันตรายจริงๆ นางก็สามารถช่วยเหลือตัวเองได้เมื่อเห็นคนที่มา ใต้เท้าจิ้นก็ตกใจจนยืนตัวตรง ไม่ได้พูดอะไรอยู่นานทําไมฝ่าบาทถึงกลับมาอีก“ใต้เท้าจิ้น” ฮ่องเต้ต้าฉู่กลับทําความเคารพใต้เท้าจิ้นอย่างเป็นกลาง “ข้าน้อยลู่เหยา อยากมาทํามาหากินที่อําเภอไถจิน หวังว่าใต้เท้าจิ้นจะสะดวก เงินทองอะไร ล้วนคุยกันได้”ใต้เท้าจิ้นรีบคํานับกลับ เขาจะกล้ารับการคํานับจากฝ่าบาทได้อย่างไรมองซ่งชิงเหยียนที่อุ้มเด็กอยู่ข้างๆ อีกครั้ง คิดว่านี่คงเป็นพระสนมหวงกุ้ยเฟยและองค์หญิ
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0630
“เว่ยเฉิง” ฮ่องเต้ต้าฉู่ก็รู้สึกไม่สบายใจจริงๆ จึงเลิกม่านรถขึ้นแล้วมองไปที่เว่ยเฉิงที่อยู่ข้างๆ “หาพวกคนบ้านนอกมาสอบถามดูว่าใต้เท้าจิ้นเป็นคนอย่างไรกันแน่”เว่ยเฉิงมองตามสายตาของฮ่องเต้ต้าฉู่ไป จริงดังคาด ตอนนี้ที่นามีราษฎรจํานวนไม่น้อยกําลังไถนาอยู่แม้จะสงสัย แต่ก็รับพระบัญชาจากฝ่าบาทแล้วเดินไปข้างหน้าไม่นานนัก เว่ยเฉิงก็พาคนคนหนึ่งเดินกลับมา “นายท่าน ชายผู้นี้บอกว่ามีเรื่องจะพูด”ชายผู้นั้นคุกเข่าลงด้วยเสียงดัง"ตุบ"[โอ้ แม่เจ้า พื้นที่นี่ไม่เรียบเลยนะ ไม่เจ็บเหรอเนี่ย]“นายท่านท่านนี้คิดว่าคงมาจากเมืองหลวง ไม่ทราบว่านายท่านอยากรู้อะไรหรือขอรับ?”ฮ่องเต้ต้าฉู่ลังเลอยู่ครึ่งวัน ในที่สุดก็เอ่ยปาก “ก็ไม่มีอะไรหรอก แค่อยากทําธุรกิจเล็กๆ ที่อําเภอไถจินแห่งนี้ ไม่รู้ว่านายอําเภออย่างพวกเจ้าเป็นอย่างไร ก็เลยอยากลองสอบถามดู”ลู่ซิงหว่านเห็นได้อย่างชัดเจนว่าใบหน้าของน้องชายผู้นั้นมีความผิดหวังอยู่ชั่วขณะหนึ่งเดิมทีเขาคิดว่าคนนี้เป็นขุนนางใหญ่อะไรในเมืองหลวง ได้รับคําสั่งให้มาตรวจสอบใต้เท้าจิ้นนึกไม่ถึงว่าจะเป็นแค่ครอบครัวพ่อค้าเท่านั้น แต่ก็ยังพูดอย่างกระตือรือร้นว่า “นายท่านดู
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0629
เสียงของฮ่องเต้ต้าฉู่ดังมาก ดึงดูดสายตาของผู้คนมาไม่น้อยแม้แต่ลู่ซิงหว่านก็ยังอดหวาดกลัวไม่ได้[โอ้ เสด็จพ่อของข้า ท่านคิดว่ายังอยู่ในวังหรือ? ท่านทําตัวเงียบๆ หน่อยที่ข้างนอกได้ไหม?][ข้ากับท่านท่านแม่ยังอยากกลับไปเมืองหลวงอย่างปลอดภัยนะ][จู่ๆ ก็รู้สึกเสียใจขึ้นมา ทําไมต้องตามเสด็จพ่อออกมาด้วย คงไม่ได้ถูกลอบสังหารอีกแล้วใช่ไหม?]ส่วนซ่งชิงเหยียนก็รีบหยิบตะเกียบของตัวเองขึ้นมา คีบอาหารให้ฮ่องเต้ต้าฉู่ “ข้ารู้ว่านายท่านคิดถึงอาหารที่บ้านแล้ว แต่ไม่กินไม่ได้นะเจ้าคะ”ฮ่องเต้ต้าฉู่เข้าใจความหมายของแม่ลูกคู่นี้ จึงหยิบตะเกียบขึ้นมา ค่อยๆ กินอาหารในจานสนมเยว่กุ้ยเหรินยืนมองอยู่ด้านข้างจนตาค้างใครบอกว่าพระสนมหวงกุ้ยเฟยพระสนมมีนิสัยหยาบกระด้าง เห็นได้ชัดว่านางเป็นคนละเอียดรอบคอบขนาดนี้นางดูเหมือนจะเข้าใจทันทีว่าทําไมนางถึงเข้าวังมาหลายปีและยังไม่ได้รับการแต่งตั้งเลื่อนยศสักทีก็ตัวเองไม่สมควรจริงๆ นั่นแหละ!ทําไมพระสนมถึงได้เก่งขนาดนี้ทางด้านบู๊สามารถนําทหารไปรบได้ ส่วนด้านเหวิน... เหวินสามารถเกลี้ยกล่อมฮ่องเต้ได้ภายหลังฮ่องเต้ต้าฉู่ก็ได้ส่งเว่ยเฉิงไปตรวจสอบใต้เท้าจิ้นที่อ
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0628
ซ่งชิงเหยียนมองไปที่ฮ่องเต้ต้าฉู่ สีหน้าของเขาดูไม่ดีจริงๆ จากนั้นก็หันหน้าไปตบมือสนมเยว่กุ้ยเหรินเบาๆ “เป็นเรื่องในอดีตแล้ว ไม่ต้องเอ่ยถึงอีกแล้วล่ะ”“เจ้าสนิทกับเล่อกุ้ยเหรินได้ดีที่สุด ตอนนี้ครรภ์ของนางเป็นอย่างไรบ้าง?”ต้องบอกว่าความกังวลของสนมเล่อกุ้ยเหรินนั้นไม่ผิด สนมเยว่กุ้ยเหรินถือได้ว่าเป็นคนที่ปากไม่มีหูรูดจริงๆ แต่ก็เป็นคนที่ไม่คิดมากสําหรับเรื่องที่ซ่งชิงเหยียนเปลี่ยนหัวข้อสนทนา นางไม่สนใจแม้แต่น้อย รับเรื่องไว้แล้วก็พูดต่อจุดแรกของพวกเขาอยู่ที่ตําหนักนอกเมืองแห่งหนึ่งที่ชานเมืองฮ่องเต้ต้าฉู่เตรียมที่จะเก็บสัมภาระบางส่วนที่นี่ แล้วเปลี่ยนเป็นเครื่องแต่งกายของพ่อค้าทั่วไป ค่อยเดินทางลงใต้ต่อไปทางด้านลู่ซิงหว่านอาจอยากลงใต้เพื่อไปเที่ยวเล่น แต่ถึงอย่างไรฮ่องเต้ต้าฉู่ก็เป็นฮ่องเต้ ความคิดของเขาคืออยากดูว่าการเก็บเกี่ยวของราษฎรในปีนี้เป็นอย่างไร ชีวิตเป็นอย่างไรมากกว่ากลยุทธ์การช่วยเหลือราษฎรที่นําโดยองค์รัชทายาทก่อนหน้านี้ได้บรรลุผลจริงหรือไม่ท้ายที่สุดแล้ว เมื่อราษฎรสงบสุข ใต้หล้านี้ถึงจะสงบสุขได้หลังจากเดินทางอย่างเรียบง่ายแล้ว ความเร็วของรถม้าก็เร็วขึ้น
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0627
“คุณหนูเดินทางลงใต้ในครั้งนี้ จึงให้หลานอิ่งและจวี๋อิ่งติดตามไปตลอดทาง” เพราะทุกครั้งที่ซ่งชิงเหยียนออกจากวัง นางมักจะถูกลอบสังหารเสมอ ยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้ยังมีเป้าหมายที่ใหญ่กว่าอย่างฮ่องเต้ต้าฉู่ เหม่ยอิ่งจึงไม่วางใจ“ส่วนข้าน้อยก็อยู่ในวัง คอยจับตาดูอยู่ในวังแทนคุณหนู” แทนที่จะบอกว่าจับตาในวัง ไม่สู้บอกว่าจับตาฮองเฮาจะดีกว่า “ไม่ว่าเรื่องอะไร ข้าน้อยจะแจ้งให้คุณหนูทราบทันที”พูดถึงตรงนี้เหมยอิ่งก็หันไปมองจู๋อิ่งอีกครั้ง “สําหรับจู๋อิ่ง เรื่องที่เผยซื่อจื่อถูกลอบสังหารก่อนหน้านี้ ยังคงหาเบาะแสไม่ได้ ถือโอกาสนี้ให้จู๋อิ่งเดินทางไปยังแคว้นต้าหลี่ด้วยตนเอง”ซ่งชิงเหยียนพยักหน้าและพอใจมากกับการจัดการของเหมยอิ่ง[ว้าว เหมยหลานจู๋จวี๋ที่อยู่ข้างกายท่านแม่นี่สิถึงเป็นสี่มหาพิทักษ์][ท่านแม่บอกมาสิว่า สหายเคียงบ่าที่เก่งกาจแบบนี้มีจุดจบหนึ่งศพสองชีวิตในนิทานได้ยังไงล่ะเนี่ย][แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว! ตอนนี้พวกเราเก่งมากเลย!]สองวันต่อมาในตอนฟ้าเพิ่งจะสาง รถของฮ่องเต้ต้าฉู่ก็เตรียมพร้อมอยู่ที่ประตูวังแล้วพระสนมทั้งหลายย่อมต้องมาส่ง แม้แต่สนมเล่อกุ้ยเหรินและสนมเหยาผินที่กําลังตั้งครรภ์ก็ม
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0626
สืบไปสืบมา กลับไม่ได้ผลอะไรเลยทางฝั่งตระกูลหาน ไม่ว่าจะเป็นตําหนักชิงอวิ๋น หรือตำหนักหลงเซิง แม้กระทั่งตําหนักจิ่นซิ่วของฮองเฮา ก็ยังส่งของขวัญมากมายไปให้หานซีเยว่ถึงอย่างไรหานซีเยว่ก็เกิดเรื่องในวังหลวง และก็เพื่อซ่งชิงเหยียนด้วยเนื่องจากไม่วางใจ ซ่งชิงเหยียนจึงให้จิ่นอวี้พาฉยงหัวไปที่จวนตระกูลหานอีกครั้ง อย่างไรก็ต้องดูว่าอาการบาดเจ็บของหานซีเยว่หายดีเป็นเช่นไร นางถึงจะวางใจ“ขอบพระทัยในความห่วงใยของพระสนมหวงกุ้ยเฟยเพคะ” ตอนนี้หานซีเยว่ไม่เป็นอะไรแล้ว สีหน้าฮูหยินหานก็ดีขึ้นมากแล้ว “บุตรสาวข้าแค่บาดเจ็บทางผิวหนังเท่านั้น ไม่จําเป็นต้องให้พระสนมก่อความวุ่นวายเช่นนี้”แต่จิ่นอวี้ต้องทําตามคําสั่งของซ่งชิงเหยียน จึงให้ฉยงหัวตรวจดูหานซีเยว่อีกครั้งตอนนี้ทั้งในวังและนอกวังต่างก็รู้ว่าข้างกายของพระสนมหวงกุ้ยเฟยมีหมอหญิงที่มีความสามารถคนหนึ่ง ฝีมือการรักษายอดเยี่ยมมาก ฮูหยินหานย่อมปรารถนาเป็นอย่างยิ่งไม่นาน ฉยงหัวก็ออกมาจากห้องด้านใน มองไปทางฮูหยินหาน “ตอนนี้คุณหนูหานไม่เป็นอะไรแล้ว แม้มีดสั้นจะปักเข้าไปแล้ว แต่ยังดีที่เส้นเอ็นและกระดูกไม่บาดเจ็บ แค่ครึ่งเดือนนี้ พยายามอย่าให้คุ
