แชร์

บทที่ 0374

คนผู้นี้ก็คือไป๋หลิงที่อยู่ในวังจิ่นซิ่ว

ไป๋หลิงมองแผ่นหลังขององค์รัชทายาท แล้วหันไปมองหานซีเยว่ที่อยู่อีกทิศทางหนึ่ง ดวงตาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง

พระสนมของตนถูกทิ้งอย่างโดดเดี่ยวอยู่ในตําหนักเย็น บุตรทั้งสามของพระสนมก็ถูกฝ่าบาททอดทิ้งเช่นกัน

แต่ลูกของซ่งชิงหยานานั่นกลับกําลังจะแต่งงาน

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าตอนนี้องค์หญิงใหญ่ตั้งครรภ์แล้ว

ตนจะไม่ยอมให้พวกเขาได้สมหวังดั่งใจแน่นอน

หลังจากแยกกับหานซีเยว่แล้ว รัชทายาทก็อ้อมผ่านเส้นทางเล็กๆ ที่ด้านข้าง มุ่งหน้าไปยังตําหนักเซวียนฝู

ตนยังต้องกําชับกําชาผู้คุ้มกันหน้าประตูถึงจะได้

แต่คิดไม่ถึงว่าจะเดินไปได้ไม่กี่ก้าว ก็พบกับองค์ชายสามพอดี

“เสด็จพี่ไม่ได้ไปเที่ยวชมอุทยานกับคุณหนูตระกูลหานอยู่หรอกเหรอ” องค์ชายสามประสานมือคํานับองค์รัชทายาทอย่างนอบน้อม “เหตุใดจึงมาถึงที่นี่ได้ล่ะพ่ะย่ะค่ะ?”

พูดพลางมองไปด้านหลังองค์รัชทายาท ยิ้มพลางพูดหยอกว่า “เสด็จพี่คงไม่ได้ทิ้งคุณหนูตระกูลหานไว้ในอุทยานหลวงคนเดียวหรอกกระมังนะ?”

รัชทายาทยิ้มอ่อนโยน “น้องสามเข้าใจผิดแล้ว ข้าทําตามที่เสด็จย่ารับสั่ง ส่งคุณหนูหานออกจากตําหนักหรงเล่อแล้ว”

“แม้ว่าข้ากับแม่น
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status