หลินอินตกตะลึงอยู่ไม่ไกลคาดไม่ถึงว่าเหอหยูเหยาจะจับองค์หญิงสามได้? นางคบกับองค์หญิงสามได้อย่างไรกัน?“พี่หญิง นี่คือเหออวิ๋นเหยา ลูกสาวภรรยาเอกของราชเลขากรมแรงงานใต้เท้าเหอ” องค์หญิงสามแนะนําเหออวิ๋นเหยาให้กับองค์หญิงสองอย่างมีความสุขเมื่อก่อนนางไม่ค่อยปรากฏตัวต่อหน้าตระกูลขุนนางในเมืองหลวง เสด็จแม่มักจะพูดอยู่เสมอว่าต้องรักษาความรู้สึกลึกลับไว้ เมื่อถึงเวลานั้นจะต้องพูดกับตัวเองว่าเป็นตระกูลที่ดีแน่นอนแต่หลังจากเสด็จแม่ไปแล้ว การแต่งงานของตัวเองอาจจะตกอยู่กับฮองเฮา และที่น่ากลัวกว่านั้นก็คือ อาจจะตกอยู่กับพระสนมหวงกุ้ยเฟยเมื่อคิดถึงตรงนี้ องค์หญิงสามก็ต้องวางแผนเพื่อตัวเองแล้วตลาดกลางคืนก่อนหน้านี้เป็นการเปิดตัวครั้งแรกของนางนึกไม่ถึงว่าจะมีสตรีจากสกุลสูงศักดิ์มาพัวพันกับตนจริงๆ ทั้งยังเป็นบุตรสาวสายตรงของราชเลขากรมแรงงานอีกด้วยองค์หญิงรองมองคนตรงหน้าแวบหนึ่ง ในใจก็กระจ่างแจ้งแล้ว แต่กลับจงใจขัดใจพวกนางสองคน “ข้ารู้จักเจ้า แม่เจ้าเป็นอาแท้ๆ ของเผยซื่อจื่อ เมื่อครู่ตอนมายังเห็นเผยซื่อจื่ออยู่ข้างนอกอยู่ เจ้าไปคุยกับญาติผู้น้องของเจ้าหรือยังล่ะ?”พอองค์หญิงรองพูดเช่นนี้
เมื่อเห็นเงาของต้าฉู่ตี้เดินไปไกลแล้ว อวิ๋นหลานก็บ่นพึมพําอย่างไม่พอใจ“ฝ่าบาททรงตรัสอย่างชัดเจนว่าจะเสด็จมาเที่ยวอุทยานกับพระมเหสี แล้วจะมาทิ้งพระมเหสีไว้ที่นี่คนเดียวได้อย่างไรกันเพคะ”พูดจบก็มองไปที่สีหน้าของฮองเฮา กลัวว่านางจะไม่พอใจคิดไม่ถึงว่า ฮองเฮายังไม่ทันเอ่ยปาก กลับเป็นแม่นางเยว่หรานที่อยู่ข้างๆ เอ่ยตําหนิว่า “วันหน้าหากเจ้ายังพูดมากเช่นนี้อีก ก็อย่าตามฮองเฮาออกมาอีกเลย”คําพูดที่ดุร้ายของเยว่หรานทําให้อวิ๋นหลานตกใจทันใดนั้นก็มองแผ่นหลังของฮองเฮาอย่างคับข้องใจฮองเฮาทรงคาดถึงเรื่องนี้ไว้อยู่แล้ว หันกลับไปมองอวิ๋นหลานที่น้อยเนื้อต่ำใจ ยิ้มให้นาง แล้วหันไปมองเยว่หราน “เจ้าก็อย่าดุนางเช่นนี้เลย”“ถึงอย่างไรอวิ๋นหลานก็ผ่านช่วงเวลาที่ยากลําบากนี้มากับข้า นางก็แค่ทําตัวตามอําเภอใจไปหน่อย เจ้าสอนนางให้ดีก็พอแล้ว”“เพคะ พระมเหสี” เยว่หรานเป็นคนที่รู้กฎมากที่สุดเสมอและไม่เคยละเลยเลยแม้แต่ครึ่งก้าวเมื่ออวิ๋นหลานได้ยินคําพูดของฮองเฮา ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกซาบซึ้งใจฮองเฮาก็หันมามองนางเช่นกัน “เจ้าก็ไม่ต้องคิดเล็กคิดน้อยกับเยว่หรานแล้ว ตอนนี้นางดูแลตําหนักจิ่นซิ่วแห่งนี้ ไม่
พูดจบก็ย่อกายลงต่อหน้าทุกคน แล้วพาหญิงรับใช้เดินเข้าไปในตําหนักเซวียนฝูองค์ชายสามกลับเหม่อลอยอยู่บ้างแม้ว่าซ่งจั๋วจะไม่เข้าใจเรื่องชายหญิง แต่ก็มองออกถึงความไม่ชอบมาพากลในเรื่องนี้ ดูเหมือนว่าฝ่ายชายมีใจเองเพียงแค่ฝ่ายเดียวเท่านั้น คุณหนูตระกูลกัวผู้นี้คงไม่ได้มีใจให้องค์ชายสามเลยหลังจากเดินไปอีกไม่กี่ก้าว เขาก็เห็นเผยฉู่เยี่ยนที่อยู่นอกประตูตั้งแต่ไกลซ่งจั๋วกล่าวอําลาทั้งสองและเดินไปหาเผยฉู่เยี่ยนวันนี้องค์รัชทายาทก็ได้กําชับมาแล้วว่า งานพระราชสมภพครั้งนี้จัดอย่างยิ่งใหญ่ อีกทั้งยังมีทูตต่างประเทศอยู่ ต้องปกป้องความปลอดภัยของฮ่องเต้ต้าฉู่ให้ดีนอกจากทหารองครักษ์หลวงที่ตกลงกันไว้ก่อนหน้านี้แล้ว องค์รัชทายาทยังยังสั่งให้เว่ยเฉิง ผู้บัญชาการทหารองครักษ์หลวงนําคนไปลาดตระเวนรอบพระราชตำหนักเซวียนฝูด้วยตนเองและในเมืองหลวง รองผู้บัญชาการก็ส่งกําลังคนเพิ่มมาเช่นกันยังมีองครักษ์ลับที่องค์รัชทายาทแต่งตั้งด้วยตัวเองอีก คิดดูแล้วคงจะปลอดภัยไร้ข้อผิดพลาดก่อนที่งานเลี้ยงจะเริ่ม ซ่งชิงเหยียนได้รับข่าวจากเหมยอิ่งเหมยอิ่งได้รับคําสั่งจากซ่งชิงเหยียนให้ไปสืบข่าวของตู้เยว่หราน แต่ไม่พบ
หลังจากเต้นรําเสร็จ เมิ่งเฉวียนเต๋อยืนอยู่ข้างฮ่องเต้ต้าฉู่ “ขุนนางผู้จงรักภักดีขอมอบของขวัญพ่ะย่ะค่ะ”เขาหยิบรายการของขวัญวันเกิดยาวๆ ออกมาและเริ่มอ่าน“เสนาบดีหลินส่งต้นโถงดอกเบญจมาศอัญมณีโมราหนึ่งต้น”“ราชเลขากรมขุนนางมอบดอกไม้ลายมังกรคู่หินโมราสีแดงและสีขาวหนึ่งคู่”......จากนั้นเป็นการมอบของขวัญจากทุกคนในวังหลัง“องค์หญิงรองส่งอัญมณีฝังทองคําฝังอัญมณีมงคลทั้งแปดหนึ่งชิ้น”“องค์รัชทายาทส่งแกะสลักหยกขาวลูกท้อชิ้นหนึ่ง”“องค์ชายสามส่ง หนึ่งชิ้น”......พูดถึงตรงนี้ ไทเฮาก็ขัดจังหวะเมิ่งเฉวียนเต๋อด้วยความประหลาดใจว่า "ใช่ภาพ ของควางหยวนฮุยหรือไม่?”เมื่อทุกคนได้ยินเช่นนั้นก็หันไปมององค์ชายสามองค์ชายสามยืนขึ้นอย่างนอบน้อมและทําความเคารพต่อไทเฮา “ทูลเสด็จย่า เป็นฝีมือของควางหยวนฮุยพ่ะย่ะค่ะ”“เร็วๆเข้า รีบเปิดให้ข้าดูหน่อย” ไทเฮาเคยอ่าน ในสมุดภาพมาก่อน นึกไม่ถึงว่าวันนี้จะได้เห็นกับตาตัวเองเมิ่งเฉวียนเต๋อรีบก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว และคลี่ภาพวาดออกพร้อมกับขันทีน้อยคนนั้น
ฮ่องเต้ต้าฉู่จึงสั่งให้เมิ่งเฉวียนเต๋อมอบรางวัลเหล่านี้ให้กับบุตรชายและบุตรสาวของเขาทีละคนก็นับเป็นคําอวยพรจากไทเฮาแก่เด็กๆ แล้วหลังจากได้รับของขวัญแล้ว องค์หญิงน้อยทั้งหลายก็รวมตัวกัน มองดูของขวัญของกันและกัน ต่างก็รู้สึกอิจฉามากลู่ซิงหว่านมองท่าทางของพวกนางแล้วก็อดทอดถอนใจไม่ได้[มักเป็นกลุ่มเด็กๆ ที่ชอบเปรียบเทียบกันมากที่สุด][ของคนอื่นคือสิ่งที่ดีที่สุดเสมอ]ซ่งชิงเหยียนแอบบ่นในใจว่า เจ้าต่างหากที่เป็นลูกคนสุดท้องของฝ่าบาท ยังจะมาพูดถึงเด็กคนอื่นที่นี่อีก!ทุกคนรับประทานอาหารอย่างมีความสุข แต่มักจะมีคนที่ไม่รู้ประสีประสาออกมา“เมื่อครู่ได้ยินรายการของขวัญที่เมิ่งกงกงอ่าน ทําไมไม่เห็นพี่หญิงใหญ่ส่งของขวัญให้เสด็จย่าเลย?” องค์หญิงสามฟังของขวัญที่พี่สาวและน้องสาวของนางมอบให้อย่างระมัดระวัง กลัวว่าจะถูกเปรียบเทียบกลับไม่คิดว่า กลับได้รับผลประโยชน์ที่ไม่คาดคิดนึกไม่ถึงว่าพี่หญิงใหญ่ไม่ได้ส่งของขวัญให้เสด็จย่า“หรือว่าพี่หญิงกําลังยุ่งอยู่กับทารกในครรภ์ของตัวเอง เลยลืมเตรียมของขวัญวันเกิดให้เสด็จย่าหรือ?” องค์หญิงสามมองท่าทางขององค์หญิงใหญ่ ใบหน้าเต็มไปด้วยความเยาะเย้
เนื่องจากหลายวันมานี้องค์หญิงหกอาศัยอยู่ในตําหนักหรงเล่อ จึงสนิทสนมกับไทเฮามาก ตอนนี้ก็อยู่ข้างกายไทเฮายังไงก็เป็นเด็กอยู่ พอเห็นของหายากก็ไม่สนใจแผนการเหล่านั้นแล้ว แค่ยิ้มแล้วชี้ไปที่ดอกไม้ไฟตรงหน้า “เป็นคําว่า “อายุยืน” เสด็จย่าดูสิ เป็นคําว่า “อายุยืน” เพคะ”ทุกคนต่างก็ตกใจเป็นอย่างมาก ไม่คิดเลยว่าบนโลกใบนี้จะมีดอกไม้ไฟที่สามารถแสดงตัวอักษรออกมาได้“ดอกไม้ไฟนี้จุดในตอนกลางคืนสวยกว่าจริงๆ นั่นแหละเพคะ” ลู่ซิงรั่วมองไทเฮาด้วยรอยยิ้มและพูดว่า “แต่หลานอยากดูเป็นเพื่อนเสด็จย่าสักหน่อยน่ะเพคะ”“แต่ไม่เป็นไรนะเพคะ หม่อมฉันเตรียมไว้สามอัน รอจนถึงกลางคืน เสด็จย่าก็สามารถให้นางกํานัลที่อยู่ข้างกายจุดให้ดูได้”“ซิงรั่วได้ของหายากเช่นนี้มาได้อย่างไร?” เมื่อเห็นลู่ซิงรั่วใช้ความคิดมากมาย ซ่งชิงเหยียนก็ต้องชมเป็นธรรมดาจะได้ข่มความน่าเกรงขามขององค์ชายสามไว้บ้างก็ไม่ได้มีเรื่องแย่งความโปรดปรานอะไร แค่ไม่ชินเท่านั้นเองฉินสิงกลับเอ่ยปากแทนนางว่า “ทูลพระสนมหวงกุ้ยเฟย ปีที่แล้วข้ากับซิงรั่วไปเที่ยวเจียงหนานด้วยกัน บังเอิญพบพ่อค้าจากหนานหยางคนหนึ่ง เขาบอกว่าในมือเขามีดอกไม้ไฟสีน้ำเงิน ซิงรั
“เรื่องนี้ยังต้องรอให้งานพระราชสมภพของเสด็จย่าเสร็จสิ้นก่อนค่อยถามความหมายของเสด็จพ่อ”“ได้ ฉันจะไปเดี๋ยวนี้แหละ” องค์ชายรองก็ไม่ลังเล หันหลังเดินออกไปพร้อมกับเว่ยเฉิงองค์รัชทายาทมองไปที่เผยฉู่เยี่ยนอีกครั้งและถามว่า “รองผู้บัญชาการจูมาหรือยัง?”เผยฉู่เยี่ยนพยักหน้า “กําลังอยู่ที่ประตูหลังพ่ะย่ะค่ะ”“ซ่งจั๋ว เจ้ากับรองผู้บัญชาการจูร่วมมือกัน แลกเปลี่ยนตําแหน่งผู้คุ้มกันทั้งหมด เรื่องนี้ข้าบอกรองผู้บัญชาการจูไปแล้ว เจ้าแค่ต้องช่วยเหลือเขาก็ได้แล้ว” องค์รัชทายาทได้จัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว เพื่อให้แน่ใจว่างานพระราชสมภพครั้งนี้จะปลอดภัยไร้ข้อผิดพลาดเสด็จพ่อให้ความสําคัญกับงานพระราชสมภพของเสด็จย่าเป็นอย่างมาก จะต้องไม่มีข้อผิดพลาดใดๆ เกิดขึ้นแน่นอน“กระหม่อมรับพระบัญชา” ซ่งจั๋วทําความเคารพอย่างนอบน้อม แล้วเดินไปทางประตูหลังของตําหนักเซวียนฝูแต่องค์รัชทายาทกลับยืนอยู่ตรงประตูใหญ่ ด้านหน้าเป็นพื้นที่โล่งกว้าง ตกตะลึงหลังจากนั้นไม่นานเขาก็หันไปมองเผยฉู่เยี่ยน “ฉู่เยี่ยน ภารกิจของเจ้าในวันนี้คือเฝ้าประตูหน้าให้ดี”“กระหม่อมรับพระบัญชา” เผยฉู่เยี่ยนรู้ว่าองค์รัชทายาทให้ความสําคัญ
ความหมายของคํากล่าวนี้ของฮองเฮาคงจะให้เหล่าคุณหนูขุนนางแสดงรายการที่ตัวเองเตรียมไว้แต่คิดไม่ถึงว่าฮองเฮาจะเปลี่ยนเรื่อง ที่พูดกลับไม่ใช่เรื่องนี้“ก่อนหน้านี้ข้ากับพระพันปีก็ปรึกษากันแล้ว พระพันปีทรงเลือกปริศนาโคมไฟด้วยตัวเอง คุณชายคุณหนูทุกท่านล้วนสามารถเข้าร่วมได้ ทายถูกแล้วพระพันปีจะมีรางวัลให้”ฮองเฮาพูดถึงตรงนี้ รอยยิ้มในดวงตาก็ชัดเจน “เดาไม่ถูกก็ไม่เป็นไร ก็แค่เล่นๆ เท่านั้นเอง”แม้ว่าจะเป็นเช่นนี้ แต่หัวใจของเหล่าคุณหนูก็ลิงโลดมากและย่อมเป็นเยว่หรานที่อยู่ข้างๆ ฮองเฮาที่อ่านปริศนาโคมไฟให้ทุกคนฟัง“เวลาวาดเป็นวงกลม เวลาเขียนเป็นสี่เหลี่ยม เวลาฤดูหนาวสั้น เวลาฤดูร้อนยาว”“เชิญทุกท่านทายเจ้าคั่”ทุกคนได้ยินก็วิพากษ์วิจารณ์กันยกใหญ่ แน่นอนว่าย่อมมีคนกําลังพูดถึงคําตอบของปริศนานี้อยู่และบางคนก็กําลังพูดถึงพระมเหสี“คิดไม่ถึงว่าฮองเฮาจะอ่อนโยนเช่นนี้ แม้แต่นางกํานัลข้างกายนางก็มีมารยาทมาก”"ถูกต้อง! ตอนแรกก่อนเข้าวังยังคิดว่าฮองเฮาจะเป็นคนที่เคร่งขรึมมาก คิดไม่ถึงว่าจะเข้ากับคนง่ายได้ขนาดนี้”นอกจากคุณหนูตระกูลขุนนางแล้ว ยังมีฮูหยินบางคนกําลังอภิปรายอยู่“คิดไม่ถึงว่าวิ