LOGINShare
บทที่ 0343
Related chapters
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0344
ฮองเฮากลับยื่นมือรับชาถ้วยนั้นมาเบาๆ จิบไปคําหนึ่ง “วันหลังอวิ๋นหลานมาปรนนิบัติอยู่ข้างกายข้าเถอะ”อวิ๋นหลานกระโดดโลดเต้นในใจ นางรู้ว่าครั้งนี้นางชนะพนันแล้ว“เพคะ” อวิ๋นหลานทําความเคารพอย่างเรียบร้อย พยายามปกปิดความสุขในใจอวิ๋นจูคนนี้ถือว่าตกอยู่ในกํามือของตนแล้ว หลายวันก่อนนางทรมานตน ตนจะต้องทําให้นางได้รับกลับไปอย่างแน่นอน“อวิ๋นจู เจ้าช่างเลอะเลือนเสียจริง” ฮองเฮาเอ่ยปากอีกครั้ง สิ่งที่พูดเป็นเพียงคําพูดเพียงผิวเผินเท่านั้น “พระสนมหวงกุ้ยเฟยได้รับการยกย่องจากฝ่าบาทมาโดยตลอด เหตุใดเจ้าต้องไปหักหน้านางต่อหน้าธารกํานัลด้วย”“ทางพระสนมหวงกุ้ยเฟยนี้ข้าจะต้องให้คําอธิบายแก่นาง ตั้งแต่วันนี้ไปเจ้าไปทําความสะอาดเถอะ อีกไม่กี่วันหากพระสนมหวงกุ้ยเฟยหายโกรธแล้ว ข้าค่อยจัดการหน้าที่ให้เจ้าใหม่”อวิ๋นจูรู้ว่าครั้งนี้ตนเองเหิมเกริมแล้วจริงๆ จึงได้แต่ขอบพระทัยพระมเหสีอย่างเชื่อฟัง แล้วถอยออกไปเกรงว่าเสิ่นหนิงจะละทิ้งตนเองโดยสิ้นเชิง ตนเองต้องติดต่ออ๋องอี้ให้เร็วหน่อยถึงจะถูกเรื่องที่พระสนมหวงกุ้ยเฟยจัดการอวิ๋นจูได้แพร่กระจายไปทั่ววังอย่างรวดเร็วหลายวันมานี้นางกํานัลน้อยที่ถูกอวิ๋น
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0345
องค์รัชทายาทตกตะลึง แคว้นเยว่เฟิงเพิ่งได้รับความเสียหายอย่างหนักเมื่อไม่กี่วันก่อน ทําไมตอนนี้ถึงคึกคักขนาดนี้“เมื่อหลายวันก่อนแคว้นเยว่เฟิงเพิ่งพ่ายแพ้ภายใต้น้ำมือของท่านตา จะกล้ากระทําการเหล่านี้ติดต่อกันได้อย่างไร?” องค์รัชทายาทสงสัยจริงๆ “เฮ่อเหลียนเหิงซินคนนี้เกรงว่าจะเป็นคนที่ใจร้อนอยากประสบความสําเร็จ ตีจากข้างนอกไม่แตก ก็เลยคิดจะสลายจากข้างใน”“ข้าไม่ค่อยรู้อะไรเกี่ยวกับคนนี้มากนัก”“ก่อนหน้านี้ข้าเคยนําทหารไปเผชิญหน้ากับเขา การรีบร้อนแสวงหาความสําเร็จเป็นปัญหาที่ใหญ่ที่สุดของคนผู้นี้จริงๆ นึกไม่ถึงว่าพอเป็นฮ่องเต้แล้วก็ยังเป็นเช่นนี้”รัชทายาทรับคํา “หลายวันก่อนท่านตาและเฮ่อเหลียนเหรินซินปรึกษาหารือกันเพื่อยึดเมืองเยว่เฟิงสองเมืองได้ ตอนนี้เฮ่อเหลียนเหรินซินได้รับอํานาจทางการทหารแล้ว เกรงว่าเขาจะร้อนใจดั่งไฟเผา”ความคิดของซ่งชิงเหยียนกลับล่องลอยไปไกล เกรงว่าคงไม่ได้มีเพียงเท่านี้ตามที่หวานหว่านพูด ตามวิถีปกติของเฮ่อเหลียนเหรินซินไม่มีอํานาจทางการทหาร แคว้นต้าฉู่ก็ไม่ได้เอาเปรียบแคว้นเยว่เฟิง เกรงว่านี่คงเตรียมการไว้นานแล้วเมื่อก่อนเป็นคนของเสนาบดีชุยจัดการใส่ร้ายติ
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0346
นี่เป็นสิ่งที่ซ่งชิงเหยียนคิดจริงๆหลานอิ่งพูดต่อว่า “ก่อนหน้านี้ข้าน้อยได้ติดตามขันทีหลินผู้นั้น ตอนนี้ก็มีเบาะแสบ้างแล้ว เพียงแต่ยังหาไม่พบว่าเขาอยู่ที่ไหน”“คนคนนี้มีความสามารถมาก ในวังต้องมีคนของเขาไม่น้อยแน่ ตอนนี้กลัวว่าเขาจะปลอมตัวแล้ว เปลี่ยนหน้ามาอาศัยอยู่ในวัง”[ว้าว วังหลังของพระบิดาวุ่นวายจริง ๆ!][พี่ชายรัชทายาทลําบากมาก ไม่งั้นก็ยกตําแหน่งองค์รัชทายาทนี้ให้กับองค์ชายสามก็แล้วกัน ให้เขาไปจัดการเถอะ][ช่างเถอะ ช่างเถอะ ถ้าองค์ชายสามได้เป็นฮ่องเต้ จะต้องฆ่าท่านแม่และข้าแน่ น่ากลัวเกินไปแล้ว ข้ารวยขนาดนี้ ต้องมีชีวิตอยู่ต่ออีกหน่อยถึงจะดี][ให้พี่ชายรัชทายาททํางานหนักหน่อยเถอะ!][ท่านแม่ก็ทํางานหนักหน่อยนะ! ทั้งหมดก็เพื่อชีวิตที่ดีของเราในอนาคต]ซ่งชิงเหยียนอดปวดหัวไม่ได้ ปวดหัวจริงๆทําไมวังหลังถึงวุ่นวายขนาดนี้ซ่งชิงเหยียนรู้สึกว่าตนเองต้องการความเงียบเดิมทีซ่งชิงเหยียนมีความคิดเป็นของตนเอง ในขณะที่ซ่งชิงเหยียนกําลังลังเลว่าจะทําอย่างไรต่อไปนั้น นางกลับเห็นจิ่นซินเดินเข้ามาด้วยสีหน้าตื่นเต้น[ท่านแม่ ท่านแม่ ท่านดูท่าทางของพี่จิ่นซินสิ เกรงว่าคงจะได้ยินข่าวซุ
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0347
ไป๋เวยยังคงกอดองค์ชายสามเพื่อปลอบขวัญเหมือนแต่ก่อนแต่หัวขององค์ชายสามนั้นบังเอิญไปอยู่ตรงคอของไป๋เวย พอก้มศีรษะลง ก็มองเห็นเนินขาวอันอวบอิ่มบนร่างกายของนาง คาดไม่ถึงว่าจะมีความคิดที่แตกต่างออกไปเขาเงยหน้าขึ้นมองไป๋เวย สมองของเขาว่างเปล่าเขาลุกขึ้นยืนและผลักไป๋เวยไปที่กําแพงตอนแรกไป๋เวยไม่ได้ตระหนักว่าองค์ชายสามแตกต่างจากวันวาน ยิ่งเอ่ยปากปลอบใจว่า “องค์ชายอย่าทรงรีบร้อน ฝ่าบาททรงแค่โกรธเป็นฟืนเป็นไฟเท่านั้น ยิ่งไปกว่านั้น องค์หญิงไปตําหนักไทเฮาแล้วก็ยังดี...”พูดยังไม่ทันจบประโยค ริมฝีปากก็ถูกองค์ชายสามอุดไว้ไป๋เวยตะลึงงัน อยากจะผลักองค์ชายสามออก ปากก็พึมพําว่า “องค์ชาย”เพียงแต่เสียงร้องอันมีเสน่ห์นี้ กลับยิ่งกระตุ้นความปรารถนาขององค์ชายสามมือขององค์ชายสามเริ่มลูบไล้ร่างกายของไป๋เวย ปากของไป๋เวยส่งเสียงครางออกมา แต่ร่างกายกลับค่อยๆ อ่อนแรงลงในอ้อมอกขององค์ชายสามไป๋เวยอายุยี่สิบเจ็ดปีแล้ว แต่เพราะติดตามพระสนมเต๋อเฟยทําให้เลยอายุออกเรือน ตอนนี้ยังไร้ประสบการณ์ จะทนการยั่วเย้าเช่นนี้ได้อย่างไรกันเมื่อเห็นนางเป็นเช่นนี้ องค์ชายสามก็เริ่มลูบไล้ใบหน้าของนาง จูบไปที่คาง กระ
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0348
เมื่อกลับถึงห้องทรงพระอักษร ฮ่องเต้ต้าฉู่ก็เรียกอิ่งเข้ามา “ไปตรวจสอบจวนผู้ตรวจการแผ่นดินใต้เท้าหรง ดูว่าช่วงนี้บ้านเขามีความผิดปกติอะไรหรือไม่? มีใครเข้ามาใหม่บ้างหรือไม่?”“ต้องตรวจสอบอย่างละเอียดถี่ถ้วน ห้ามพลาดแม้แต่นิดเดียว”เดิมคิดว่าจัดการอ๋องหรงแล้ว ควรสงบจิตสงบใจสักสองสามวัน คิดไม่ถึงว่าในเวลาเพียงสองสามเดือน กลับเกิดเรื่องมากมายเช่นนี้อีกอิ่งอีตอบรับแต่ก็ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง สุดท้ายก็ไม่ได้พูดอะไร และออกจากห้องทรงอักษรไปเมื่อครู่องครักษ์เงามังกรได้รับข่าวว่า หลายวันก่อนฝ่าบาททรงปวดหัว อาจเกี่ยวข้องกับฮองเฮาเสิ่นหนิงอยู่บ้างอย่างไรก็ตามเรื่องนี้ยังไม่ได้รับการตรวจสอบ อิ่งอีไม่ได้แจ้งให้ฮ่องเต้ต้าฉู่ทราบคิดจะมาตรวจสอบให้ชัดเจนแล้วค่อยอธิบายกับฝ่าบาทก็ยังไม่สายในขณะเดียวกันก็เพิ่มองครักษ์ลับสองคนให้กับฮ่องเต้ต้าฉู่ฮ่องเต้ผู้สง่าผ่าเผยของแคว้น ถูกวางยาพิษภายใต้การคุ้มครองขององครักษ์เงามังกร เกรงว่าองครักษ์เงามังกรคงยากที่จะตําหนิเอาได้ถึงเวลานั้นต่อให้ฝ่าบาทจะตัดหัวตนเอง ตนก็ไม่มีอะไรจะพูดเช้าวันรุ่งขึ้นตอนที่ฮ่องเต้ต้าฉู่กําลังจะประกาศว่าไม่มีเรื่องอะไรจะออกจ
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0349
เมื่อเข้าไปในห้องทรงอักษร ฮ่องเต้ต้าฉู่ก็สั่งให้คนทั้งหมดออกไปองค์รัชทายาทจึงรู้ว่า เสด็จพ่อคงมีเรื่องสําคัญ“เจ้ารู้เรื่ององค์ชายสามหรือไม่?” คิดไม่ถึงเลยว่าฮ่องเต้ฉู่จะพูดถึงเรื่องนี้ฮ่องเต้ต้าฉู่เดิมก็มีบุตรชายน้อยอยู่แล้ว ตอนนี้บุตรชายคนที่สามยังไม่เอาไหนเช่นนี้อีก ทําให้เขาปวดหัวจริงๆยิ่งไปกว่านั้น ฟังจากที่หวานหว่านพุด เจ้าสามนี่ยังได้เป็นฮ่องเต้องค์หนึ่งของแคว้นฉู่ในอนาคตอีกด้วยมันยากที่จะจินตนาการว่าสมองของเขาปกครองแคว้นอย่างไรรัชทายาทพยักหน้าอย่างลําบากใจ “ได้ยินนางกํานัลพูดมานิดหน่อย เมื่อคืนข่าวเพิ่งมาถึงที่กระหม่อม กระหม่อมออกคําสั่งแล้ว ในวังห้ามพูดถึงเรื่องนี้อีก”แม้ว่าเขาจะระมัดระวังองค์ชายสามอยู่บ้าง กลัวว่าเขาจะเกิดความคิดอะไรขึ้นมาอย่างไรก็ตามเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับศักดิ์ศรีของราชสํานัก หากแพร่ออกไปจะไม่น่าฟังฮ่องเต้ต้าฉู่ยิ่งพอใจกับลู่จิ่นเหยา “เจ้าจัดการได้ดีมาก น้องชายของเจ้าคนนี้ไม่เอาไหนจริงๆ”องค์รัชทายาทกลับปลอบโยนว่า “เสด็จพ่ออย่าทรงเก็บมาใส่ใจเลยเพคะ จิ่นเฉินยังเด็กอยู่ เกรงว่าจะถูกคนข้างกายสั่งสอนเสียคน กระหม่อมกลับรู้สึกว่าควรเปลี่ยนคนที่ปร
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0350
“ใช่พ่ะย่ะค่ะ” องค์รัชทายาทเงยหน้าขึ้นสบตากับฮ่องเต้ต้าฉู่ “ในเมื่อเฮ่อเหลียนเหิงซินสามารถส่งคนเข้าไปในบ้านของหัวหน้าผู้ตรวจการแผ่นดินได้ คิดว่าแคว้นเยว่เฟิงคงจะมีสายลับไม่น้อยในต้าฉู่ของเรา”“หากเราจับคนคนนี้ออกมาโดยตรง จะต้องมีคนที่สอง คนที่สามแน่นอน ถึงตอนนั้นเรายังต้องใช้ความพยายามในการตามหาอีก”“ไม่สู้พวกเรารั้งคนคนนี้ไว้ ส่งข่าวเท็จบางอย่างให้เฮ่อเหลียนเหิงซินผ่านนาง ย่อมต้องมีข่าวจริงที่ไร้พิษภัยปะปนอยู่ในนั้นบ้างเป็นครั้งคราว”จากนั้นค้นหาตามเส้นนี้อย่างละเอียดและถอนรากถอนโคนรัชทายาทพูดถึงตรงนี้ น้ำเสียงก็หนักแน่นขึ้นหลายส่วน “หากแคว้นเยว่เฟิงยังไม่รู้จักกาลเทศะ จะถอนรากถอนโคนแคว้นเยว่เฟิงก็ใช่ว่าจะทำไม่ได้เสียหน่อย”“ตอนนี้ทหารของต้าฉู่ก็มีความสามารถเช่นนี้”นี่เป็นครั้งแรกที่ฮ่องเต้ต้าฉู่เห็นองค์รัชทายาทที่ดุดันเช่นนี้ ถึงกับอึ้งไปเล็กน้อย แต่กลับหันมายิ้มแทน “ตอนนี้จิ่นเหยามีท่าทีเหมือนรัชทายาทมากขึ้นเรื่อยๆ เรื่องนี้มอบให้เจ้าไปทําละกัน”“ส่วนทางด้านใต้เท้าหรง...” ฮ่องเต้ต้าฉู่เคาะโต๊ะเบาๆ คล้ายกําลังครุ่นคิด“ลูกคิดว่าทางใต้เท้าหรง ควรจะให้เขารู้เรื่องนี้ จะได้รู้
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0351
องค์รัชทายาทกลับไม่ขัดขวางเขา เพียงแค่พูดต่อไปอย่างใจเย็น “ส่งข่าวเท็จไปยังแคว้นเยว่เฟิงผ่านนาง สิ่งที่สําคัญที่สุดคือต้องผ่านนาง ดึงคนที่อยู่เบื้องหลังนางและสายลับคนอื่นๆ ออกมา ตัดหูตาของแคว้นเยว่เฟิงในต้าฉู่ให้สิ้นซาก”ใต้เท้าหรงได้ยินเช่นนี้ก็ยืนขึ้น มองตรงไปทางองค์รัชทายาทเป็นเวลานานจากนั้นก้มตัวลงอีกครั้ง “กระหม่อมเชื่อฟังคําสั่งขององค์รัชทายาททุกอย่างพ่ะย่ะค่ะ”ทั้งสองพูดคุยกันเป็นเวลานาน เมื่อใต้เท้าหรงออกจากวัง เขารู้สึกว่าฝ่าเท้าของเขากําลังลอยอยู่นึกไม่ถึงว่าในบ้านตัวเองจะมีสายลับของศัตรูซ่อนอยู่ นึกไม่ถึงว่าญาติผู้น้องที่ตัวเองไม่ได้เจอมาหลายปีจะถูกคนอื่นมาแทนที่มิน่าเล่าญาติผู้น้องถึงมีพฤติกรรมเช่นนี้ เขาก็ว่าอยู่ เมื่อก่อนญาติผู้น้องเป็นหญิงสาวที่รู้มารยาทและรู้ความที่สุด จะทําเรื่องเลวทรามอย่างปีนเตียงได้อย่างไรที่แท้ก็เป็นเช่นนี้แล้วญาติผู้น้องตัวจริงเป็นยังไงบ้างแล้ว? ใช่ องค์รัชทายาทเพิ่งตรัสไปนี่ว่า ได้สั่งให้คนไปตรวจสอบแล้ว ให้ตนเองวางใจก็พอเมื่อไปถึงจวนตระกูลหรง ใต้เท้าหรงก็ไม่สนใจจะกินอาหาร รีบตรงไปห้องหนังสือทันทีเขาเก็บเอกสารสําคัญรอบตัวและทําลายม
Latest chapter
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0640
พูดถึงตรงนี้องครักษ์เงามังกรก็ถอนหายใจ “เพียงแต่อีกฝ่ายล้วนเป็นนักรบที่ตายแล้ว ไม่ได้เหลือผู้รอดชีวิตไว้”[แม่เจ้าโว้ย ทหารพลีชีพหนึ่งร้อยคน นี่มันฐานะอะไรเนี่ย][ดูเหมือนว่าชีวิตของเสด็จพ่อมีค่ามากจริงๆ สามารถทําให้อีกฝ่ายส่งทหารพลีชีพได้หนึ่งร้อยคน]เรื่องนี้เป็นไปตามที่คาดไว้ ฮ่องเต้ต้าฉู่ย่อมไม่ตําหนิองครักษ์เงามังกร จึงออกคําสั่งให้คนขับรถม้าเดินทางต่อไป ต้องไปถึงสถานที่ปลอดภัยถึงจะดําเนินการต่อได้ภายในรถม้าก็เงียบกริบเช่นกันในที่สุดสนมเยว่กุ้ยเหรินก็ลองเอ่ยปาก “ฝ่า...นายท่าน ฮูหยิน คือว่า...”ซ่งชิงเหยียนเหมือนเพิ่งนึกถึงสนมเยว่กุ้ยเหรินที่ขดตัวอยู่ที่มุมห้อง ดึงนางขึ้นมา “วางใจเถอะ ตอนนี้ปลอดภัยแล้ว”ในใจก็อดทอดถอนใจไม่ได้ มิน่าเล่าสนมเยว่กุ้ยเหรินถึงอยู่ในวังมาเจ็ดแปดปีก็ไม่มีทายาทสักคน เกรงว่าโอกาสที่ฝ่าบาทจะโปรดปรานนางก็มีน้อยมากในรถม้าคันเดียวมีกันแค่สี่คน ตัวเองยังสามารถลืมนางได้อย่างสนิทใจ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงฮ่องเต้ที่มีสนมมากมายส่วนฮ่องเต้ต้าฉู่ก็จัดเสื้อผ้าให้ตนเอง แล้วอุ้มลู่ซิงหว่านเข้ามาในอ้อมกอดของตน หยอกล้อนางว่า “หวานหว่าน ตกใจหรือเปล่า?”ลู่ซิงหว่านเอื
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0639
เพราะว่าตอนนี้อยู่ข้างนอก ทุกคนต่างก็เปลี่ยนคําเรียกขานกัน จึงสามารถปกป้องฝ่าบาทได้อย่างทั่วถึง“ปกป้องนายท่าน!” เว่ยเฉิงดึงกระบี่ออกจากฝักกระบี่ของตัวเอง แล้วพูดกับฮ่องเต้ต้าฉู่ที่อยู่บนรถม้า “นายท่านไม่ต้องเป็นห่วง คนขอวเราข้าล้วนเลือกคนที่มีวรยุทธ์สูงทั้งนั้น ต้องสามารถปกป้องนายท่านและฮูหยินให้ปลอดภัยได้อย่างแน่นอนขอรับ”“ได้” เสียงทุ้มต่ำของฮ่องเต้ต้าฉู่ดังขึ้น ทําให้เว่ยเฉิงรู้สึกสบายใจขึ้นหลายส่วนซ่งชิงเหยียนก็กุมมือของสนมเยว่กุ้ยเหรินในเวลานี้ และพยักหน้าให้นางเพื่อแสดงให้เห็นว่านางสบายใจได้ลู่ซิงหว่านกลับไม่กลัวอย่างที่สนมเยว่กุ้ยเหรินคิดแม้กระทั่งนางยังตบแขนสนมเยว่กุ้ยเหรินเบาๆ ปากก็พึมพําว่า “ไม่กลัว”สนมเยว่กุ้ยเหรินรู้สึกอับอายขายหน้าจริงๆ [ว้าว ทําไมมันน่าตื่นเต้นจัง][เสด็จพ่อและท่านแม่ต้องสู้ๆ นะ! เสด็จพ่อไม่ใช่ฮ่องเต้แห่งแคว้นต้าฉู่ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในนิทานหรอกหรือ! โชว์ฝีมือให้หวานหว่านดูหน่อย ให้หวานหว่านดูบ้าง!]ซ่งชิงเหยียนกุมหน้าผากอย่างพูดไม่ออกโชคดีที่เป็นเสียงในใจ ฝ่าบาทจึงไม่ได้ยิน หวานหว่านเอ๋ย เจ้ามีกี่หัวให้ถูกตัดกันล่ะเนี่ย!แม้แต่ฮ่องเต้ต้
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0638
ฮ่องเต้ต้าฉู่และคณะเดินทางลงใต้ต่อ แล้วเลือกที่พักต่อไปก่อนออกเดินทาง อัครมหาเสนาบดีและคนอื่นๆ ได้กําหนดสถานที่ตั้งหลักสําหรับฝ่าบาทตามทางแล้ว ล้วนเป็นอำเภอที่เจริญรุ่งเรืองแต่ฮ่องเต้ต้าฉู่ได้รูปแบบการเดินทางแล้ว ตอนนี้เป็นการเยี่ยมเยือนส่วนตัวแล้วประการที่สองคือสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ในอําเภอไถจินซึ่งจําเป็นต้องป้องกันดังนั้นฮ่องเต้ต้าฉู่จึงปรึกษากับเว่ยเฉิงและซ่งชิงเหยียน เปลี่ยนเส้นทางและเลือกเมืองอื่นๆ เพื่อพักระหว่างทาง เพื่อสํารวจประเพณีท้องถิ่นดูว่าสถานที่อื่นๆ ก็มีพฤติกรรมที่หลอกลวงและปกปิดเช่นเดียวกับอําเภอไถจินหรือไม่ดังที่หวานหว่านกล่าวไว้ อําเภอไถจินที่อยู่ใกล้แค่เอื้อมนี้ยังเกิดเรื่องเช่นนี้ได้ แล้วอําเภออื่นๆ ล่ะซ่งชิงเหยียนยังไม่ทันได้พูดอะไร ลู่ซิงหว่านก็พูดก่อน[ได้สิ ๆ ! ออกมาเที่ยวเล่นก็ต้องเที่ยวเล่นไปทั่วอยู่แล้ว ถ้าทุกที่ถูกคนจับตามองอยู่ จะมีความหมายอะไรอีกล่ะ][ทําไมไม่ให้ผู้บัญชาการเว่ยเลือกสถานที่เล็กๆ หน่อย พวกเราไปเดินเล่นกัน ยังไงก็ต้องรับรองความปลอดภัยของเสด็จพ่อนะ!][ออกมาห้าวันแล้ว แต่ก็ยังปลอดภัยอยู่ เดิมคิดว่าจะถูกลอบสังหารในวันแรกท
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0637
“ตอนนี้เกรงว่าพระมเหสีคงหวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะได้มีโอกาสส่งองค์หญิงหกออกจากตําหนักจิ่นซิ่ว” สนมหลานพูดอย่างมีความหมายลึกซึ้งพระสนมหลานเฟยพูดได้ไม่ผิด เดิมทีเสิ่นหนิงก็ไม่ยอมรับองค์หญิงหกอยู่แล้ว แต่เรื่องนี้ฮ่องเต้เป็นคนออกปากเอง นางจึงปฏิเสธไม่ได้ไม่สู้ครั้งนี้วางแผนซ้อนแผน ส่งองค์หญิงหกออกไปก็แล้วกันพระสนมหลานเฟยพาจิ่นซินไปที่ตําหนักหรงเล่อแม้แต่ไทเฮาที่อาศัยอยู่ในวังหลังมานานขนาดนี้ เมื่อเห็นบาดแผลบนใบหน้าของจิ่นซิน ก็อดไม่ได้ที่จะอกสั่นขวัญแขวน“จิ่นซิน” ไทเฮาจับมือจิ่นซินปลอบ “พระสนมของเจ้าไม่อยู่ มีเรื่องอะไรเจ้าก็บอกแม่นมซูได้เลย ข้าจะตัดสินใจแทนเจ้าเอง”จิ่นซินกลับมีสมองอย่างหาได้ยาก เพียงแค่ส่ายหน้าเบาๆ “บ่าวไม่เป็นอะไรเพคะ ไทเฮาเพคะ จิ่นซินเป็นเพียงบ่าวคนหนึ่งเท่านั้น หากผู้เป็นนายอารมณ์ไม่ดี จะตีจะด่าสักหน่อยก็สมควรแล้วเพคะ”แม้ว่าไทเฮารู้ว่าคําพูดของจิ่นซินเป็นคําพูดที่สุภาพ แต่เมื่อมองเข้าไปในดวงตาของนาง บวกกับบาดแผลบนใบหน้าของนาง ก็เห็นถึงความอดทนและความคับข้องใจอย่างชัดเจนจึงหันไปมองพระสนมหลานเฟย “ในเมื่อชิงเหยียนไม่อยู่ ช่วงนี้ให้จิ่นซินอยู่ในวังของเจ้าเถอะ
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0636
เมื่อได้ยินจิ่นซินกล้าที่จะเถียงตนเอง องค์หญิงหกก็โกรธทันที“เจ้าคุกเข่าลงเดี๋ยวนี้!” องค์หญิงหกโกรธเป็นฟืนเป็นไฟจิ่นซินย่อมคุกเข่าลงอย่างเรียบร้อย แต่ร่างกายยังคงตั้งตรงตอนนี้นางจึงอยู่ในระดับเดียวกันกับองค์หญิงหกองค์หญิงหกรีบก้าวเท้าไปข้างหน้าและตบหน้าจิ่นซินหนึ่งฉาด “เจ้าบ่าวรับใช้บังอาจนัก แม้แต่นายของเจ้ายังไม่กล้าพูดกับข้าเช่นนี้ เจ้ากล้าเถียงข้าหรือ?”พูดถึงตรงนี้ ราวกับไม่คลายความโกรธ หันไปมองอิงหงที่อยู่ข้างๆ อีกครั้ง “ตบปากนางให้ข้าที!”อิงหงกลับขดตัวไม่กล้าก้าวไปข้างหน้าถึงอย่างไรจิ่นซินก็เป็นคนข้างกายของพระสนมหวงกุ้ยเฟย แม้ว่านายของนางจะเป็นองค์หญิงหก แต่ว่า...เมื่อเห็นอิงหงไม่ขยับตัว องค์หญิงหกก็ยื่นขาออกไปเตะที่ขาของนาง “เจ้าไม่เข้าใจที่ข้าพูดหรือ?”อิงหงกัดฟัน ในที่สุดก็เดินมาตรงหน้าจิ่นซินแล้วเริ่มลงมือเมื่อเห็นใบหน้าของจิ่นซินแดงและบวมขึ้นในที่สุด องค์หญิงหกจึงเอ่ยปากให้อิงหงหยุดมือ แต่ยังคงไม่คลายความโกรธ “เจ้าคุกเข่าตรงนี้ให้ข้าสองชั่วยาม หากคุกเข่าไม่ถึงสองชั่วยาม ข้าจะตบเจ้าอีก!”พูดจบก็พาอิงหงเดินไปข้างหน้าโดยไม่หันกลับมามองในเวลานี้อวิ๋นหลานที่
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0635
พูดจบก็ยิ้มให้เสิ่นผิงอีก “การสอบระดับกลางปีหน้า ข้าจะรอเจ้าอยู่ที่เมืองหลวง”ฮ่องเต้ต้าฉู่ไม่ใช่คนชอบยุ่งเรื่องของคนอื่นจริงๆ แต่คนนี้ ในเมื่อหวานหว่านบอกว่าเขาเป็นคนมีความสามารถ เมื่อพบแล้ว ก็ไม่อาจไม่ยุ่งได้พูดจบก็เดินก้าวยาวๆ ออกไปเสิ่นผิงเพิ่งได้สติหลังจากฮ่องเต้ต้าฉู่จากไปแล้ว “ขอบพระทัยฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ”ฮ่องเต้ต้าฉู่ได้ทําเรื่องใหญ่อีกครั้ง ในใจย่อมมีความสุขมากคนทั้งกลุ่มจึงเก็บสัมภาระอีกครั้งและเดินทางต่อฮ่องเต้ต้าฉู่เดินเที่ยวชมวิวตลอดทาง มีความสุขมากแต่หลังจากที่เขาจากไป ในวังก็มีคนก่อความวุ่นวายขึ้นคนแรกที่ก่อความวุ่นวายขึ้นก็คือองค์หญิงหกที่ตอนนี้อาศัยอยู่ในวังจิ่นซิ่วจิ่นซินอยู่ในตําหนักชิงอวิ๋นเพียงลําพัง ที่จริงแล้วก็ไม่มีอะไรให้ทํา ทั้งวันจึงไม่มีอะไรทําดังนั้นวันนี้ ตําหนักชิงอวิ๋นกลับมีคนที่จิ่นซินคาดไม่ถึงคนหนึ่งมา อวิ๋นหลานเมื่อเห็นอวิ๋นหลานมา จิ่นซินก็รีบเข้าไปต้อนรับ “พี่หญิงอวิ๋นหลานมาได้อย่างไรกัน?”จะว่าไปตําหนักจิ่นซิ่วกับตําหนักชิงอวิ๋นก็ไม่ได้มีความขัดแย้งต่อหน้าอะไรกันแต่จิ่นซินและจินอวี้ในตําหนักชิงอวิ๋นต่างก็รู้ว่าเมื่อฮองเฮายังเป็นพ
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0634
เขาเป็นฮ่องเต้และเข้าใจวิธีการใช้คนเป็นอย่างดีคนอย่างเสิ่นผิงเป็นดาบที่แหลมคม ต้องให้ผู้ถือดาบควบคุมให้ดีเรื่องต่อไปนั้นง่ายมากฮ่องเต้ต้าฉู่สั่งให้เว่ยเฉิงออกหน้าเพื่อปลอบขวัญราษฎรทั้งหมด ส่วนตัวเขาเองก็พาเสิ่นผิงกลับไปที่จวนนายอำเภออีกครั้งครั้งนี้ เพื่อความปลอดภัย ฮ่องเต้ต้าฉู่จึงตั้งใจพาลู่ซิงหว่านมาอยู่ข้างกายถึงอย่างไรเขาก็มีความคิดแบบนี้มานานแล้ว อยากจะพาลู่ซิงหว่านไปประชุมเช้าด้วยแต่เมื่อนึกถึงคนแก่คร่ำครึกลุ่มนั้น เพื่อลดความยุ่งยากให้กับลู่ซิงหว่านและซ่งชิงเหยียนสองแม่ลูก ในที่สุดเขาก็ยกเลิกความคิดนี้แต่ตอนนี้อยู่ข้างนอกมันไม่เหมือนกันแล้ว สิ่งที่ควรใช้ก็ต้องใช้ให้ดีเมื่อเห็นฮ่องเต้ต้าฉู่กําลังอุ้มเด็กคนหนึ่ง เสิ่นผิงก็รู้สึกสับสนเล็กน้อย แต่ถึงอย่างไรอีกฝ่ายก็เป็นฮ่องเต้ เขาเป็นแค่ข้าน้อยธรรมดาคนหนึ่ง จะกล้าเอ่ยปากได้อย่างไรจนกระทั่งทั้งสองนั่งลง ฮ่องเต้ต้าฉู่จึงเอ่ยปากถามว่า “คุณชายเสิ่นแม้จะสวมเสื้อผ้าธรรมดา แต่ดูแล้วก็สง่างาม ไม่รู้ว่าพ่อเจ้าเป็นใครกัน”เสิ่นผิงกลับส่ายหน้า “ทูลฝ่าบาท ข้าน้อยไม่รู้ว่าท่านพ่อเป็นใคร ข้าน้อยอาศัยอยู่กับท่านแม่ที่อําเภอไถจิ
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0633
[นี่เป็นขบวนเสด็จของฝ่าบาท พวกเจ้ายังกล้าขัดขวางอีกหรือ?]ส่วนฮ่องเต้ต้าฉู่ก็เปิดม่านรถออกอย่างเงียบๆ และมองออกไปด้านนอกตอนนี้ที่หน้ารถของพวกเขา มีชาวบ้านกลุ่มหนึ่งกําลังคุกเข่าอยู่ เป็นธรรมดาที่มีชาวบ้านทยอยกันเดินมาทางนี้ลู่ซิงหว่านตาไว มองปราดเดียวก็เห็นคนที่คุกเข่าอยู่ด้านหน้าสุด เป็นชายที่คุยกับพวกเขาเมื่อวาน“เสด็จพ่อ พี่ชาย” ลู่ซิงหว่านชี้นิ้วไปยังคนที่คุกเข่าอยู่ด้านหน้าสุดฮ่องเต้ต้าฉู่หันมองลู่ซิงหว่านอย่างสงสัย แล้วมองไปข้างหน้าคาดไม่ถึงว่าจะเป็นเขาคิดไปคิดมา ฮ่องเต้ต้าฉู่ก็ลุกขึ้นและออกจากรถม้าไป“ขอพระองค์ทรงพระเจริญหมื่นปี หมื่นปี หมื่นๆ ปี” ทุกคนคุกเข่าลงและตะโกนถวายบังคมชายที่อยู่ด้านหน้าสุดกลับเอ่ยปากก่อน “ข้าน้อยเสิ่นผิง ถวายบังคมฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ”พูดจบ เสิ่นผิงก็เงยหน้าขึ้น มองตรงไปที่ฮ่องเต้ต้าฉู่ “ก่อนหน้านี้ที่ฝ่าบาททรงมอบเงินเหล่านั้นให้ข้าน้อย ข้าน้อยก็รู้สึกว่าฝ่าบาทต้องเป็นผู้มีบุญญาธิการแน่นอน นึกไม่ถึงว่าจะเป็นฮ่องเต้องค์ปัจจุบัน”พูดถึงตรงนี้ เสิ่นผิงก็โขกหัวลงไปอีกครั้ง “ฝ่าบาททรงเมตตากรุณายิ่งนัก เป็นความโชคดีของราษฎรในใต้หล้าเหลือเกินพ่ะย่
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0632
ฮ่องเต้ต้าฉู่จัดการเรื่องนี้เสร็จ ก็เสียเวลาไปบ้าง ได้แต่พักค้างคืนหนึ่งคืนก่อนแล้วค่อยออกเดินทางอีกครั้งในวันถัดไปเท่านั้นค่ำคืนนี้ พวกฮ่องเต้ต้าฉู่กลับไม่ได้ไปพักที่โรงเตี๊ยมหรือเรือนรับรองใดๆ อีก แต่พักอยู่ในที่ว่าการอําเภอโดยตรงตอนนี้ไม่มีงานราชการที่ต้องจัดการ หลังจากรับประทานอาหารเย็นแล้ว ก็รู้สึกเบื่อมาก“เว่ยเฉิง” ฮ่องเต้ต้าฉู่ชะโงกหน้าไปถาม “ทิวทัศน์ยามค่ำคืนของอําเภอเทียนจินนี้เป็นอย่างไร?”พูดถึงตรงนี้ฮ่องเต้ต้าฉู่ก็ยืนขึ้น “ไม่สู้เรียกหวงกุ้ยเฟยมาดีกว่า ให้ออกไปเดินเล่นด้วยกัน”บังเอิญจริงๆ ซ่งชิงเหยียนและพรรคพวกก็กําลังเดินมาทางนี้เช่นกัน“นายท่าน” เยวี่ยกุ้ยเหรินเดิมทีก็มีนิสัยร่าเริงอยู่แล้ว เมื่อก่อนอยู่ต่อหน้าฝ่าบาทและพระสนมหวงกุ้ยเฟยยังไม่กล้าปล่อยมากนัก หลายวันมานี้คุ้นเคยกันแล้ว ย่อมมีชีวิตชีวามากขึ้น “พระ...ฮูหยินเรียกข้าออกไปเดินเล่นด้วยกัน นายท่านจะไปด้วยหรือไม่เจ้าคะ?”เมื่อได้ยินสนมเยว่กุ้ยเหรินเรียกซ่งชิงเหยียนแบบนี้ ฮ่องเต้ต้าฉู่ก็อึ้งไปชั่วขณะเขาจับตาซ่งชิงหย่านอย่างว่างเปล่า ราวกับว่าเขาสามารถเห็นใบหน้าของซ่งชิงหย่าผ่านใบหน้าของนางเมื่อฮ่องเต
