บทที่ 0316

ถ้าพูดถึงเรื่องแบบนี้เป็นครั้งแรก ลู่ซิงรั่วก็ยังเชื่อนางอยู่ ถึงยังไงนางก็เป็นแค่เด็กคนหนึ่ง จะซนไปบ้างก็เป็นเรื่องปกติ

แต่ครั้งก่อนซิงหุยก็วางยาพิษหว่านหว่าน ถ้าบอกว่านางไม่ได้ตั้งใจ ลู่ซิงรั่วก็ไม่เชื่อจริงๆ

นับดูแล้ว นี่ก็เป็นครั้งที่สองแล้ว

นางคิดว่านางปฏิบัติต่อน้องชายและน้องสาวเหล่านี้เป็นอย่างดี แต่ในวังแห่งนี้ จิตใจของผู้คนยากที่จะคาดเดาได้

แม้ว่าจะเป็นพี่น้องกันแท้ๆ แต่จะมีความจริงใจสักแค่ไหนกันล่ะ

“ซิงหุยกลับไปก่อนเถิด” ลู่ซิงรั่วแกล้งทําเป็นไม่รู้เรื่องที่ฮ่องเต้ต้าฉู่ลงโทษนางในวันนี้ และก็ไม่ได้คิดจะขอร้องแทนนาง ควรให้นางได้รับบทเรียนบ้างจึงจะได้ นางพูดต่อไปว่า “ข้าก็ควรจะกลับแล้ว”

เมื่อเห็นพี่หญิงใหญ่พูดเช่นนี้ ลู่ซิงหุยก็ไม่พูดอะไรอีก

อย่างไรก็ตาม จุดประสงค์ที่นางมาตอนนี้ ไม่ใช่เพื่อให้พี่หญิงใหญ่ให้อภัยตัวเอง แต่เพื่อให้เสด็จย่าและเสด็จพ่อได้เห็นเท่านั้น

นางจึงทําความเคารพแล้วมองส่งรถของลู่ซิงรั่วออกจากวังไป

ณ จวนติ้งกั๋วโหวในเวลานี้

“คุณหนูวางใจเถิด ตอนนี้องค์หญิงใหญ่ไม่เป็นอะไรแล้วเจ้าค่ะ” ซ่งชิงเหยียนรออย่างใจจดใจจ่อและในที่สุดก็ได้คําตอบจากจวี๋อิ่ง

ซ่งชิง