เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 0321
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0322
หลังจากได้รับบทเรียนก่อนหน้านี้ หวังรั่วก็ดูเชื่อฟังมากขึ้น นางเดินตามจิ่นอวี้เข้าไปในห้องถวายบังคมทุกคนทีละคนฉินหางและลู่ซิงรั่วยังคงไม่เต็มใจที่จะมองนางจิ่นอวี้ก็เฝ้าอยู่ข้างๆ“ฉินหาง เรื่องนี้มอบอํานาจทั้งหมดให้ข้าจัดการแล้วใช่ไหม?” ซ่งชิงเหยียนยืนยันเป็นครั้งสุดท้าย“ทุกอย่างขึ้นอยู่กับพระสนมพ่ะย่ะค่ะ” ฉินหางทําความเคารพซ่งชิงเหยียนอย่างจริงจัง แล้วหันไปจับมือลู่ซิงรั่ว ไม่พูดอะไรอีกเมื่อหวังรั่วได้ยินฉินหางพูดแบบนี้ หัวใจของนางก็ยิ่งกระโดดโลดเต้นแต่ยังคงแสร้งทําเป็นคุกเข่าอยู่บนพื้นอย่างสง่างาม รอเพียงซ่งชิงเหยียนประทาน "การแต่งงาน" แก่ตนเองเท่านั้นลู่ซิงหว่านมองดูท่าทางของนาง ทันใดนั้นก็รู้สึกตลกเล็กน้อย[ท่านแม่ ข้าคิดว่าสมองของผู้หญิงคนนี้ไม่ค่อยดีนะ ดูเหมือนว่านางจะไม่ได้ตระหนักว่าภัยพิบัติครั้งใหญ่กําลังจะมาถึงแล้ว!][ท่านดูท่าทางเขินอายของนางสิ สวรรค์ นางคงไม่ได้คิดหรอกนะว่าท่านแม่จะยกนางให้กับฉินหางน่ะ!][น่ากลัว น่ากลัวจังเลย][อยากไปเป็นอนุของคนอื่นก็ช่างเถอะ นึกไม่ถึงว่าจะอยากเป็นอนุของราชบุตรเขย]ซ่งชิงเหยียนได้ยินที่ลู่ซิงหว่านพูด ความรังเกียจที่มีต่อผ
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0323
“เจ้าดูสิ ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร รีบแก้ไขตั้งแต่เนิ่น พวกเจ้าสองสามีภรรยายังต้องมาทะเลาะกันครึ่งค่อนเดือนอีกหรือ?”“โชคดีที่ลูกในท้องของซิงรั่วไม่เป็นอะไร ถ้ามีอะไรเกิดขึ้น ในโลกนี้มียาเสียใจหรือไม่กัน?”ฉินหางก็ตระหนักถึงความร้ายแรงของเรื่องนี้เช่นกัน เขากุมมือทั้งสองขององค์หญิงใหญ่มาวางไว้ที่อก “ซิงรั่ว ข้าผิดไปแล้ว ข้าอยากจะควักหัวใจออกมาให้เจ้าดูแทบแย่ แต่กลับลืมไปว่าตนเองมีปาก ควรคุยกับเจ้าบ้าง”[โอ๊ยๆ เลี่ยนจังเลย!]ซ่งชิงเหยียนพลันรู้สึกว่า ตนเองพาหวานหว่านมาชมความรักมากมายขนาดนี้ จะทําให้ความรักของนางเริ่ม "เร็ว" ไปหรือเปล่า?ตอนนี้ตนไม่อยากอยู่ในห้องนี้แล้ว“ตอนนี้ซิงรั่วอาการก็ดีขึ้นแล้ว วันนี้ฉยงหัวก็ไม่มีอะไรทํา งั้นก็ตามข้ากลับจวนติ้งกั๋วโหวเถอะ พรุ่งนี้ค่อยมาตรวจอาการให้ซิงรั่ว”ฉยงหัวมองซ่งชิงเหยียนด้วยความประหลาดใจ นางก็อยากจะไปเยี่ยมผู้มีพระท่านของนางเหมือนกันฉินหางรีบลุกขึ้นและกดองค์หญิงใหญ่ที่กําลังจะลุกขึ้นกลับไป “ท่านพักผ่อนให้สบายนะ ข้าจะไปส่งพระสนม”“งั้นท่านน้าเดินทางระวังด้วยนะเจ้าคะ” ลู่ซิงรั่วก็นอนอยู่บนเตียงอย่างเชื่อฟังซ่งชิงเหยียนมองลู่ซิงหว่านที
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0324
แม้แต่มือเล็กๆ ของลู่ซิงหว่านก็เริ่มกระพือไปมา“ดูองค์หญิงน้อยของเราสิ มีความสุขมากเลย!” ฉงหัวนั่งอยู่ข้างซ่งชิงเหยียน ดูแลลู่ซิงหว่านแทนนางอยู่กล่าวขึ้นจริงๆ แล้วนางไม่ชอบเด็กๆ มากนัก รู้สึกว่าพวกเขามีเสียงดังและเสียงดังเล็กน้อย แต่สําหรับองค์หญิงหย่งอันคนนี้ มันเป็นความรู้สึกที่ยากจะอธิบายได้จิ่นอวี้เดิมคิดจะปฏิเสธ ถึงอย่างไรการลอบสังหารหลายครั้งก่อนหน้านี้ก็ยังแจ่มชัดอยู่ในหัว พระสนมอยู่นอกวังก็ไม่ค่อยปลอดภัยแต่เมื่อเห็นองค์หญิงที่กําลังดีใจ จินอวี้ก็กลืนคําพูดที่มาถึงริมฝีปากของนางลงไป อย่างไรก็ตามจู๋อิ่งและจวี๋อิ่งก็ติดตามไปด้วย ดังนั้นมันควรจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นภายใต้คําสั่งของซ่งชิงเหยียน รถม้าวิ่งไปยังภัตตาคารที่ใหญ่ที่สุดในเมือง หอดูจันทร์รถม้าแล่นผ่านตรอกและเลี้ยวโค้ง ซ่งชิงเหยียนเปิดม่านรถ พาลู่ซิงหว่านมองออกไปข้างนอก[ว้าว ทิวทัศน์ยามค่ำคืนของต้าฉู่ก็สวยงามเหมือนกันนะเนี่ย]ช่วงเวลาต้องห้ามของแคว้นต้าฉู่อยู่ในช่วงห้ายาม ในเวลานี้โคมไฟเริ่มสว่างขึ้น เป็นช่วงเวลาที่เจริญรุ่งเรืองพอดีหอชมจันทร์สมกับเป็นภัตตาคารอันดับหนึ่งในเมืองหลวงจริงๆ แสงไฟจากหอสามชั้นที่ลอยขึ้
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0325
วิชาแพทย์ของนางยอดเยี่ยมเช่นนี้ อีกทั้งยังมีนิสัยที่กระโดดโลดเต้น เกรงว่ามีเพียงแดนเซียนเท่านั้นที่สามารถอบรมบ่มเพาะสตรีเช่นนี้ออกมาได้สามารถจินตนาการได้ว่า เมื่อก่อนนางกับหวานหว่านอยู่ด้วยกัน คงก่อเรื่องไปทั่วเพื่อชมความครึกครื้นคิดแล้วก็อดหัวเราะไม่ได้ฉยงหัวได้ยินเสียงหัวเราะของซ่งชิงเหยียนจึงหันกลับมา “พระนางหัวเราะอะไรหรือเพคะ?”ซ่งชิงเหยียนกลับแค่ส่ายหน้า “เห็นพวกเจ้ามีความสุข ข้าก็มีความสุขเหมือนกัน”คําพูดนี้ไม่ใช่เรื่องโกหกในใจของซ่งชิงเหยียนในตอนนี้ผ่อนคลายอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ทิ้งเรื่องวุ่นวายในวังไว้เบื้องหลัง ราวกับว่าคืนนี้ตนเองเป็นเพียงคุณหนูรองแห่งจวนติ้งกั๋วโหวที่ไร้กังวลเท่านั้นเนื่องจากฝีมือการทําอาหารของพ่อครัวในวังหลวงในวันธรรมดานั้นไม่เลว ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ได้ใส่ใจเรื่องอาหารมากนัก เพียงแค่สั่งอาหารจานเด็ดของร้านชมจันทร์มาลองชิมดูก็พอแล้วแต่กลับมีอาหารจานหนึ่งที่ชื่อว่าหัวปลาพริกสับ ถูกใจซ่งชิงเหยียนเป็นอย่างมากเมื่อก่อนแกงปลาก็เคยดื่มมาก่อน เนื้อปลาก็เคยกินมาก่อน แต่การนำหัวปลานี้มาทําเป็นอาหารจานเดียวนั้น เป็นครั้งแรกที่เจอผู้ดูแลร้านกําลังแ
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0326
ในขณะที่ทุกคนกําลังกินอาหารบนโต๊ะอย่างใจจดใจจ่อ ลู่ซิงหว่านและฉยงหัวยังคงนั่งอยู่บนตั่งข้างหน้าต่าง นอนคว่ำหน้าอยู่ข้างหน้าต่าง มองออกไปข้างนอก“แม่นางฉยงหัวไม่กินข้าวหรือ?” จิ่นซินจัดการทุกคนเรียบร้อยแล้ว จึงพบว่าฉยงหัวกับลู่ซิงหว่านไม่อยู่“พวกท่านกินก่อนเถอะ” ฉยงหัวเพียงแค่โบกมือ ไม่ได้หันกลับมาฉยงหัวมองทิวทัศน์ยามค่ำคืนที่สดใสข้างนอก จริงๆ แล้วรู้สึกเศร้าเล็กน้อย พูดตามตรง นางคิดถึงบ้านแล้วแม้ว่าบ้านนั้นจะไม่มีญาติใดๆ มีเพียงแค่นางคนเดียว แต่ในโลกแห่งการบําเพ็ญเพียรนั้นนางมีทั้งอาหารและเครื่องดื่ม มีเพื่อนและมีอิสระมากกว่าแม้ว่าในแคว้นต้าฉู่แห่งนี้ นางโชคดีมากที่ได้พบกับคนที่ไม่เลว แต่สุดท้ายแล้ว...คิดถึงตรงนี้ ฉยงหัวก็หันกลับไปมองคนบนโต๊ะ เห็นพวกนางคึกคักกันคึกคัก ในใจก็ยิ่งรู้สึกน้อยใจแต่เมื่อนางหันกลับไป นางก็เห็นลู่ซิงหว่านที่ดวงตาเปล่งประกายอยู่ข้างนางในหัวพลันรู้สึกว่าเมื่อพูดถึงชื่อของหวานหว่าน ทั้งตัวของนางก็จะอบอุ่นขึ้นมาใช่ นางมาหาหวานหว่าน และองค์หญิงน้อยที่อยู่ข้างๆ นางอาจเป็นคนที่นางกําลังตามหาอยู่ก็ได้ ฉยงหัวรู้สึกอบอุ่นไปทั้งตัวทันทีนางเอนตัวพิงลู่ซ
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0327
“ท่านอาหญิงวางใจได้เลย ลูกศรที่เจ้าของร้านจัดหาให้ล้วนเป็นลูกธนูที่ทําจากไม้ ไม่มีอันตรายหรอกขอรับ” ซ่งจั๋วปลอบโยนนางลู่ซิงหว่านที่หยอกล้อกับฉงหัวมาตลอดในที่สุดก็เอ่ยปาก[ว้าว เห็นคนรู้จักมากมายเลย!][นั่นคือพี่น้องตระกูลหาน ข้างๆ ยังมีพี่น้องตระกูลหรงด้วย! ดูเหมือนว่าความสัมพันธ์ระหว่างหานซีเยว่กับหรงเหวินเมี่ยวคนนี้จะไม่เลวเลยนะ][นับดูแล้วพวกนางสองคนก็ถือว่าเป็นสะใภ้น้องสะใภ้ คนหนึ่งเป็นพระชายารัชทายาท อีกคนเป็นพระชายาองค์ชายรอง][แต่ไม่ใช่ช่วงเวลาเดียวกันเท่านั้น เมื่อองค์ชายรองและหรงเหวินเมี่ยวอยู่ด้วยกัน พี่ชายองค์รัชทายาทและหานซีเยว่ก็เสียชีวิตไปนานแล้ว][แต่ตอนนี้เปลี่ยนไปแล้ว หลายสิ่งหลายอย่างก็ไม่เหมือนเดิมแล้ว! เชื่อว่าพี่ชายรัชทายาทกับพี่หญิงตระกูลหานจะอยู่ด้วยกันตลอดไป]ซ่งชิงเหยียนเองก็ทนไม่ไหวจึงลุกขึ้นไปนั่งบนตั่งริมหน้าต่าง มองออกไปข้างๆ ลู่ซิงหว่านแต่เพียงแวบเดียวก็เห็นคู่สามีภรรยาของก่วนหลางสือสือมองดูท่าทางของต้วนอวิ๋นอีที่ประคองท้องน้อยอย่างระมัดระวัง คงจะท้องแล้วจิ่นอวี้เองก็เห็นกวานหลางในฝูงชนเป็นครั้งแรก เมื่อก่อนนางมักจะพาซ่งชิงเหยียนไปที่จวนกว่
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0328
"พระสนม จะเริ่มแล้วเพคะ!" จิ่นซินที่ไม่ได้ให้ความสนใจกับคนเหล่านี้ จู่ๆ ก็พูดขึ้นหันหน้ากลับเห็นองค์หญิงหย่งอันกําลังซุกตัวอยู่ในอ้อมอกของแม่นางฉยงหัวไม่ยอมลงมา ยิ้มพลางพูดว่า “วันนี้องค์หญิงติดแม่นางฉยงหัวเป็นพิเศษเลยนะ”ฉยงหัวก็แค่ยิ้ม และไม่รู้ว่าทําไม[นี่คือพี่ฉยงหัวของข้า พี่ฉยงหัวต้องมาหาข้าแน่ แต่ดูท่าทางพี่ฉยงหัวแล้ว เกรงว่าคงสูญเสียพลังวิญญาณไปเหมือนกันแน่][โชคดีที่ท่านตาช่วยพี่ฉยงหัวไว้ คงเป็นพรหมลิขิตแน่ๆ เลย]ซ่งชิงเหยียนมองแค่ฉยงหัวกับลู่ซิงหว่านสองคนตรงหน้า ดวงตาเต็มไปด้วยความปลื้มใจในเวลานี้ที่ชั้นล่าง หรงเหวินเมี่ยวสองพี่น้องได้พบกับพี่น้องตระกูลเหอแล้ว จึงรีบก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว “อวี่เหยา เจ้ามาแล้ว”เหออวี่เหยาค้อมกายให้สองพี่น้องตระกูลหรงอย่างมีมารยาท “คุณชายหรง น้องหญิงหรง”เหออวิ๋นเหยากลับทนเห็นพี่สาวของตนเป็นเช่นนี้ไม่ได้ ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องทำให้นางรู้สุหผิดบ้าง “วันนี้พี่หญิงแต่งตัวเต็มยศ ก็เพื่อยั่วยวนพี่ชายตระกูลหรงไม่ใช่หรือ? ตอนนี้เห็นแล้วยังจะอายอะไรอีกล่ะ?”เหออวี่เหยาได้ยินดังนั้นก็หน้าแดงทันที เอื้อมมือไปดึงเหออวิ๋นเหยาไว้ “น้องหญิงอย่าพ
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0329
“ข้าไม่ไปแล้ว” ซ่งจั๋วเป็นชายแท้คนหนึ่ง ย่อมไม่เข้าใจความหมายในคําพูดของซ่งชิงเหยียน และไม่อยากเข้าไปพัวพันกับข้อพิพาทที่ชั้นล่าง “ล้วนเป็นกลลวงของผู้หญิง เราผู้ชายสองคนจะไปทําอะไรกันได้”ซ่งชิงเหยียนอดไม่ได้ที่จะกุมหน้าผาก[ท่านแม่ ข้าว่าหลานชายของท่าน ก็นะ... ][ฮูหยินแต่ละคนต่างแย่งกันส่งลูกสาวของตัวเองให้เขาเป็นภรรยา แต่ตัวเขาเองสิ เกรงว่าคงจะไม่รู้อะไรเลย!][ข้าไม่รู้จริงๆ ว่าผู้หญิงคนไหนจะถูกเขาทําร้ายในอนาคต]ซ่งชิงเหยียนถอนหายใจ สุดท้ายก็ต้องสอนด้วยตัวเอง จึงโบกมือเป็นสัญญาณให้ซ่งจั๋วมาตรงหน้า พูดข้างหูเขาว่า “เหออวี่เหยาเป็นญาติผู้น้องแท้ๆ ของเผยซื่อจื่อ ตอนนี้นางคงเป็นห่วงมาก เจ้าลงไปเป็นเพื่อนนางหน่อย”“อา~” ซ่งจั๋วได้ยินก็ร้องอ๊ะออกมาคําหนึ่ง ลากเสียงให้ยาวขึ้น ถึงรู้ตัวว่าตนเองดูเหตุการณ์ไม่เป็นจริงๆ ได้แต่เกาหัวไปมา “หลานดันลืมไปเลยขอรับ”พูดจบก็หันไปดึงเผยชูเหยียนให้เดินออกไปข้างนอก[ท่านแม่ ท่านแม่ ข้าไปด้วย ท่านแม่ ท่านแม่]การดูเรื่องสนุกแบบนี้จะขาดลู่ซิงหว่านไปได้อย่างไร!“เดี๋ยวก่อน!” ซ่งชิงเหยียนรีบตะโกนเรียกซ่งจั๋ว “พาหวานหว่านไปด้วยเถอะ!”มองคนรอบข้างอ
บทล่าสุด
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0631
หลังจากมองส่งชายผู้นั้นจากไปแล้ว ความเคร่งขรึมจึงเริ่มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของฮ่องเต้ต้าฉู่ “เว่ยเฉิง ถือป้ายคําสั่ง ไปโยกย้ายทหาร”เว่ยเฉิงกลับเป็นห่วงความปลอดภัยของฮ่องเต้ต้าฉู่“เจ้าแค่ไปก็พอ!” ฮ่องเต้ต้าฉู่กลับยืนกรานอย่างยิ่ง “ข้างกายข้ามีองครักษ์เงามังกร ไม่เป็นไรหรอก”ดังนั้นในเวลานี้ คนที่เคาะประตูอยู่นอกจวนตระกูลจิ้นก็คือกลุ่มของฮ่องเต้ต้าฉู่เดิมทีเขาอยากจะไปคนเดียว แต่ภายใต้การยืนยันของซ่งชิงเหยียน ในที่สุดก็ไปด้วยกันทั้งสามคนถึงอย่างไรความสามารถในการได้ยินของลู่ซิงหว่านในตอนนี้ก็ยอดเยี่ยมจริงๆ อีกทั้งมีชิงเหยียนอยู่ หากมีอันตรายจริงๆ นางก็สามารถช่วยเหลือตัวเองได้เมื่อเห็นคนที่มา ใต้เท้าจิ้นก็ตกใจจนยืนตัวตรง ไม่ได้พูดอะไรอยู่นานทําไมฝ่าบาทถึงกลับมาอีก“ใต้เท้าจิ้น” ฮ่องเต้ต้าฉู่กลับทําความเคารพใต้เท้าจิ้นอย่างเป็นกลาง “ข้าน้อยลู่เหยา อยากมาทํามาหากินที่อําเภอไถจิน หวังว่าใต้เท้าจิ้นจะสะดวก เงินทองอะไร ล้วนคุยกันได้”ใต้เท้าจิ้นรีบคํานับกลับ เขาจะกล้ารับการคํานับจากฝ่าบาทได้อย่างไรมองซ่งชิงเหยียนที่อุ้มเด็กอยู่ข้างๆ อีกครั้ง คิดว่านี่คงเป็นพระสนมหวงกุ้ยเฟยและองค์หญิ
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0630
“เว่ยเฉิง” ฮ่องเต้ต้าฉู่ก็รู้สึกไม่สบายใจจริงๆ จึงเลิกม่านรถขึ้นแล้วมองไปที่เว่ยเฉิงที่อยู่ข้างๆ “หาพวกคนบ้านนอกมาสอบถามดูว่าใต้เท้าจิ้นเป็นคนอย่างไรกันแน่”เว่ยเฉิงมองตามสายตาของฮ่องเต้ต้าฉู่ไป จริงดังคาด ตอนนี้ที่นามีราษฎรจํานวนไม่น้อยกําลังไถนาอยู่แม้จะสงสัย แต่ก็รับพระบัญชาจากฝ่าบาทแล้วเดินไปข้างหน้าไม่นานนัก เว่ยเฉิงก็พาคนคนหนึ่งเดินกลับมา “นายท่าน ชายผู้นี้บอกว่ามีเรื่องจะพูด”ชายผู้นั้นคุกเข่าลงด้วยเสียงดัง"ตุบ"[โอ้ แม่เจ้า พื้นที่นี่ไม่เรียบเลยนะ ไม่เจ็บเหรอเนี่ย]“นายท่านท่านนี้คิดว่าคงมาจากเมืองหลวง ไม่ทราบว่านายท่านอยากรู้อะไรหรือขอรับ?”ฮ่องเต้ต้าฉู่ลังเลอยู่ครึ่งวัน ในที่สุดก็เอ่ยปาก “ก็ไม่มีอะไรหรอก แค่อยากทําธุรกิจเล็กๆ ที่อําเภอไถจินแห่งนี้ ไม่รู้ว่านายอําเภออย่างพวกเจ้าเป็นอย่างไร ก็เลยอยากลองสอบถามดู”ลู่ซิงหว่านเห็นได้อย่างชัดเจนว่าใบหน้าของน้องชายผู้นั้นมีความผิดหวังอยู่ชั่วขณะหนึ่งเดิมทีเขาคิดว่าคนนี้เป็นขุนนางใหญ่อะไรในเมืองหลวง ได้รับคําสั่งให้มาตรวจสอบใต้เท้าจิ้นนึกไม่ถึงว่าจะเป็นแค่ครอบครัวพ่อค้าเท่านั้น แต่ก็ยังพูดอย่างกระตือรือร้นว่า “นายท่านดู
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0629
เสียงของฮ่องเต้ต้าฉู่ดังมาก ดึงดูดสายตาของผู้คนมาไม่น้อยแม้แต่ลู่ซิงหว่านก็ยังอดหวาดกลัวไม่ได้[โอ้ เสด็จพ่อของข้า ท่านคิดว่ายังอยู่ในวังหรือ? ท่านทําตัวเงียบๆ หน่อยที่ข้างนอกได้ไหม?][ข้ากับท่านท่านแม่ยังอยากกลับไปเมืองหลวงอย่างปลอดภัยนะ][จู่ๆ ก็รู้สึกเสียใจขึ้นมา ทําไมต้องตามเสด็จพ่อออกมาด้วย คงไม่ได้ถูกลอบสังหารอีกแล้วใช่ไหม?]ส่วนซ่งชิงเหยียนก็รีบหยิบตะเกียบของตัวเองขึ้นมา คีบอาหารให้ฮ่องเต้ต้าฉู่ “ข้ารู้ว่านายท่านคิดถึงอาหารที่บ้านแล้ว แต่ไม่กินไม่ได้นะเจ้าคะ”ฮ่องเต้ต้าฉู่เข้าใจความหมายของแม่ลูกคู่นี้ จึงหยิบตะเกียบขึ้นมา ค่อยๆ กินอาหารในจานสนมเยว่กุ้ยเหรินยืนมองอยู่ด้านข้างจนตาค้างใครบอกว่าพระสนมหวงกุ้ยเฟยพระสนมมีนิสัยหยาบกระด้าง เห็นได้ชัดว่านางเป็นคนละเอียดรอบคอบขนาดนี้นางดูเหมือนจะเข้าใจทันทีว่าทําไมนางถึงเข้าวังมาหลายปีและยังไม่ได้รับการแต่งตั้งเลื่อนยศสักทีก็ตัวเองไม่สมควรจริงๆ นั่นแหละ!ทําไมพระสนมถึงได้เก่งขนาดนี้ทางด้านบู๊สามารถนําทหารไปรบได้ ส่วนด้านเหวิน... เหวินสามารถเกลี้ยกล่อมฮ่องเต้ได้ภายหลังฮ่องเต้ต้าฉู่ก็ได้ส่งเว่ยเฉิงไปตรวจสอบใต้เท้าจิ้นที่อ
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0628
ซ่งชิงเหยียนมองไปที่ฮ่องเต้ต้าฉู่ สีหน้าของเขาดูไม่ดีจริงๆ จากนั้นก็หันหน้าไปตบมือสนมเยว่กุ้ยเหรินเบาๆ “เป็นเรื่องในอดีตแล้ว ไม่ต้องเอ่ยถึงอีกแล้วล่ะ”“เจ้าสนิทกับเล่อกุ้ยเหรินได้ดีที่สุด ตอนนี้ครรภ์ของนางเป็นอย่างไรบ้าง?”ต้องบอกว่าความกังวลของสนมเล่อกุ้ยเหรินนั้นไม่ผิด สนมเยว่กุ้ยเหรินถือได้ว่าเป็นคนที่ปากไม่มีหูรูดจริงๆ แต่ก็เป็นคนที่ไม่คิดมากสําหรับเรื่องที่ซ่งชิงเหยียนเปลี่ยนหัวข้อสนทนา นางไม่สนใจแม้แต่น้อย รับเรื่องไว้แล้วก็พูดต่อจุดแรกของพวกเขาอยู่ที่ตําหนักนอกเมืองแห่งหนึ่งที่ชานเมืองฮ่องเต้ต้าฉู่เตรียมที่จะเก็บสัมภาระบางส่วนที่นี่ แล้วเปลี่ยนเป็นเครื่องแต่งกายของพ่อค้าทั่วไป ค่อยเดินทางลงใต้ต่อไปทางด้านลู่ซิงหว่านอาจอยากลงใต้เพื่อไปเที่ยวเล่น แต่ถึงอย่างไรฮ่องเต้ต้าฉู่ก็เป็นฮ่องเต้ ความคิดของเขาคืออยากดูว่าการเก็บเกี่ยวของราษฎรในปีนี้เป็นอย่างไร ชีวิตเป็นอย่างไรมากกว่ากลยุทธ์การช่วยเหลือราษฎรที่นําโดยองค์รัชทายาทก่อนหน้านี้ได้บรรลุผลจริงหรือไม่ท้ายที่สุดแล้ว เมื่อราษฎรสงบสุข ใต้หล้านี้ถึงจะสงบสุขได้หลังจากเดินทางอย่างเรียบง่ายแล้ว ความเร็วของรถม้าก็เร็วขึ้น
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0627
“คุณหนูเดินทางลงใต้ในครั้งนี้ จึงให้หลานอิ่งและจวี๋อิ่งติดตามไปตลอดทาง” เพราะทุกครั้งที่ซ่งชิงเหยียนออกจากวัง นางมักจะถูกลอบสังหารเสมอ ยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้ยังมีเป้าหมายที่ใหญ่กว่าอย่างฮ่องเต้ต้าฉู่ เหม่ยอิ่งจึงไม่วางใจ“ส่วนข้าน้อยก็อยู่ในวัง คอยจับตาดูอยู่ในวังแทนคุณหนู” แทนที่จะบอกว่าจับตาในวัง ไม่สู้บอกว่าจับตาฮองเฮาจะดีกว่า “ไม่ว่าเรื่องอะไร ข้าน้อยจะแจ้งให้คุณหนูทราบทันที”พูดถึงตรงนี้เหมยอิ่งก็หันไปมองจู๋อิ่งอีกครั้ง “สําหรับจู๋อิ่ง เรื่องที่เผยซื่อจื่อถูกลอบสังหารก่อนหน้านี้ ยังคงหาเบาะแสไม่ได้ ถือโอกาสนี้ให้จู๋อิ่งเดินทางไปยังแคว้นต้าหลี่ด้วยตนเอง”ซ่งชิงเหยียนพยักหน้าและพอใจมากกับการจัดการของเหมยอิ่ง[ว้าว เหมยหลานจู๋จวี๋ที่อยู่ข้างกายท่านแม่นี่สิถึงเป็นสี่มหาพิทักษ์][ท่านแม่บอกมาสิว่า สหายเคียงบ่าที่เก่งกาจแบบนี้มีจุดจบหนึ่งศพสองชีวิตในนิทานได้ยังไงล่ะเนี่ย][แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว! ตอนนี้พวกเราเก่งมากเลย!]สองวันต่อมาในตอนฟ้าเพิ่งจะสาง รถของฮ่องเต้ต้าฉู่ก็เตรียมพร้อมอยู่ที่ประตูวังแล้วพระสนมทั้งหลายย่อมต้องมาส่ง แม้แต่สนมเล่อกุ้ยเหรินและสนมเหยาผินที่กําลังตั้งครรภ์ก็ม
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0626
สืบไปสืบมา กลับไม่ได้ผลอะไรเลยทางฝั่งตระกูลหาน ไม่ว่าจะเป็นตําหนักชิงอวิ๋น หรือตำหนักหลงเซิง แม้กระทั่งตําหนักจิ่นซิ่วของฮองเฮา ก็ยังส่งของขวัญมากมายไปให้หานซีเยว่ถึงอย่างไรหานซีเยว่ก็เกิดเรื่องในวังหลวง และก็เพื่อซ่งชิงเหยียนด้วยเนื่องจากไม่วางใจ ซ่งชิงเหยียนจึงให้จิ่นอวี้พาฉยงหัวไปที่จวนตระกูลหานอีกครั้ง อย่างไรก็ต้องดูว่าอาการบาดเจ็บของหานซีเยว่หายดีเป็นเช่นไร นางถึงจะวางใจ“ขอบพระทัยในความห่วงใยของพระสนมหวงกุ้ยเฟยเพคะ” ตอนนี้หานซีเยว่ไม่เป็นอะไรแล้ว สีหน้าฮูหยินหานก็ดีขึ้นมากแล้ว “บุตรสาวข้าแค่บาดเจ็บทางผิวหนังเท่านั้น ไม่จําเป็นต้องให้พระสนมก่อความวุ่นวายเช่นนี้”แต่จิ่นอวี้ต้องทําตามคําสั่งของซ่งชิงเหยียน จึงให้ฉยงหัวตรวจดูหานซีเยว่อีกครั้งตอนนี้ทั้งในวังและนอกวังต่างก็รู้ว่าข้างกายของพระสนมหวงกุ้ยเฟยมีหมอหญิงที่มีความสามารถคนหนึ่ง ฝีมือการรักษายอดเยี่ยมมาก ฮูหยินหานย่อมปรารถนาเป็นอย่างยิ่งไม่นาน ฉยงหัวก็ออกมาจากห้องด้านใน มองไปทางฮูหยินหาน “ตอนนี้คุณหนูหานไม่เป็นอะไรแล้ว แม้มีดสั้นจะปักเข้าไปแล้ว แต่ยังดีที่เส้นเอ็นและกระดูกไม่บาดเจ็บ แค่ครึ่งเดือนนี้ พยายามอย่าให้คุ
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0625
นอกจากตําหนักชิงอวิ๋นที่ยุ่งวุ่นวายแล้ว ย่อมมีตําหนักจิ่นซิ่วที่ยุ่งวุ่นวายตามไปด้วยตอนนี้ทุกคนในตําหนักต่างก็รู้กันหมดแล้วว่าวันนี้คุณหนูตระกูลหานเข้าวังมาเยี่ยมเยียนพระสนมหวงกุ้ยเฟย คิดไม่ถึงว่าจะพบมือสังหารที่นอกตําหนักชิงอวิ๋นแต่คุณหนูตระกูลหานที่ปกป้องพระสนมหวงกุ้ยเฟยอย่างสุดจิตสุดใจ กลับถูกมีดแทงแทนนางโชคดีที่คุณหนูตระกูลหานโชคดีมาก ไม่ได้โดนทําร้ายจุดสําคัญเมื่อได้ยินข่าวนี้ ไป๋หลิงที่กําลังมาพร้อมกับลู่ซิงหุยก็ลุกขึ้นยืนทันที ขมวดคิ้วและมองไปข้างนอกและลู่ซิงหุยก็ตระหนักได้ในทันทีว่านี่เป็นฝีมือของไป๋หลิงจริงๆ นางต้องการแก้แค้นตําหนักชิงอวิ๋นเพื่อตัวเองจริงๆ คิดถึงตรงนี้ ลู่ซิงก็สั่งให้อิงหงออกไป แล้วดึงไป๋หลิงมาอีกครั้ง“พี่หญิงไป๋หลิง” ลู่ซิงหุยลองหยั่งเชิงอย่างเงียบๆ “จะมีใครพบท่านไหม?”ไป๋หลิงกลับตกใจกับคําถามอย่างกะทันหันขององค์หญิงหก มองนางอย่างประหลาดใจ จากนั้นเพียงแค่ยิ้มแล้วย่อตัวลงข้างองค์หญิงหก “องค์หญิงวางใจเถิด ไม่มีใครสืบสาวราวเรื่องได้หรอกเพคะ”พระสนมเต๋อเฟยเคยทิ้งคนกลุ่มหนึ่งไว้เบื้องหลัง ล้วนซ่อนอยู่ในวังหลังแห่งนี้ พวกเจาล้วนไม่มีพ่อแม่ไม่มีอะไรต
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0624
พอเห็นฉยงหัว รัชทายาทก็รีบก้าวขึ้นไปและถามว่า “แม่นางฉยงหัว ซีเยว่เป็นอย่างไรบ้าง?”เมื่อรู้ว่าซ่งชิงเหยียนเคารพและให้ความสําคัญกับฉยงหัว แม้จะรีบร้อน องค์รัชทายาทก็ยังเกรงใจนางมาก[ท่านแม่ ท่านแม่ ท่านแม่ ข้าบอกแล้วว่าพี่ฉงหัวเก่งที่สุด!][พี่ฉยงหัวได้ถอนพิษของพี่หญิงตระกูลหานแล้ว แม้แต่บาดแผลก็รักษาเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้พี่หญิงตระกูลหานพ้นขีดอันตรายแล้ว][แค่รอตื่นมาก็พอ]ซ่งชิงเหยียนและฮ่องเต้ต้าฉู่ได้ยินความในใจของลู่ซิงหว่าน ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกแต่องค์รัชทายาทกลับไม่ได้ยิน ยังคงมองฉยงหัวด้วยสายตาร้อนแรง รอคอยคําตอบของนาง“ทูลองค์รัชทายาทเพคะ” ฉยงหัวกอดลู่ซิงหว่านแล้วย่อตัวลงเล็กน้อย “แม่นางหานสบายดี ใช้เวลาเพียงหนึ่งก้านธูปก็ตื่นแล้วเพคะ”ซ่งชิงเหยียนก็รีบเข้าไปรับลู่ซิงหว่าน “ฉยงหัว ลําบากเจ้าแล้ว”“พระสนมหวงกุ้ยเฟยเกรงใจแล้ว เป็นหน้าที่ของบ่าวเพคะ” พระสนมหวงกุ้ยเฟยปฏิบัติต่อนางอย่างดีเช่นนี้ นางย่อมต้องตอบแทนอย่างสุดความสามารถเดิมทีฮ่องเต้ต้าฉู่กําลังพูดคุยกับองค์รัชทายาทอยู่ในห้องเรียน และอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ ดังนั้นเมื่อได้ยินเรื่องนี้ พ่อลูกสองคนจึงมา
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0623
เมื่อรู้สึกถึงความโกรธของฝ่าบาท เมิ่งเฉวียนเต๋อรีบรับคําและหันหลังจากไปส่วนเสิ่นหนิงก็หลบไปหลบมา สุดท้ายก็หนีไม่พ้นความโกรธของฮ่องเต้ต้าฉู่ “ในเมื่อฮองเฮาอยู่ ก็ไม่จําเป็นต้องให้ข้าพูดมาก ในวังหลังเกิดเรื่องวุ่นวายแบบนี้ครั้งแล้วครั้งเล่า เจ้าเป็นฮองเฮา ควรทบทวนตัวเองให้ดี”เสิ่นหนิงรู้สึกหมดคําพูดเรื่องนี้เกี่ยวอะไรกับตน ใครใช้ให้นังซ่งชิงเหยียนนี่ล่วงเกินคนอื่นไปทั่ว ทําไมไม่เห็นมีใครมาลอบสังหารคนอื่นเลย!แต่ใบหน้านางกลับทําได้เพียงคุกเข่าลงไปอย่างนอบน้อม “ฝ่าบาทตรัสถูกต้องแล้วเพคะ หม่อมฉันคิดอยู่ว่า ถ้านางกํานัลคนนี้ไม่ใช่คนของวังหลวง ก็แสดงว่าแต่ละตําหนักย่อมมีคนอื่นปะปนเข้ามา”“หม่อมฉันคิดว่าควรตรวจสอบคนรับใช้ทั้งหมดในวังหลัง” พูดถึงตรงนี้เสิ่นหนิงก็หยุดชะงัก “แค่ยุ่งยากนิดหน่อย”ฮ่องเต้ต้าฉู่กลับเห็นด้วยกับความคิดเห็นของนางอย่างหาได้ยาก “ไปตรวจสอบตอนนี้เลย มีคนตายแล้ว ยังจะพูดว่ายุ่งยากหรือไม่ยุ่งยากอีก”“พระมเหสี” ระหว่างทางที่ออกจากตําหนักชิงอวิ๋น เยว่หรานก็เผยความไม่พอใจต่อฮ่องเต้ “พระมเหสีเหตุใดต้องทนเช่นนี้ด้วยเพคะ”เสิ่นหนิงกลับถอนหายใจยาวช่างเถอะ อดทนอีกไม่กี่เ
