บทที่ 0319

หลังจากเห็นสายตาของจิ่นอวี้แล้ว นางก็ถอยหลังไปสองสามก้าวและเดินตามหลังซ่งชิงเหยียนอย่างเชื่อฟัง

แต่บางครั้งก็เงยหน้าขึ้นมองซ่งชิงเหยียนที่อยู่ข้างหน้า พยายามเลียนแบบท่าทางของนาง

แต่ท่าทางของกุลสตรีสูงศักดิ์จะเรียนรู้ได้ในชั่วข้ามคืนได้อย่างไร นางที่ลอกเลียนแบบนั้นเดินโซซัดโซเซ ช่างไม่น่ามองเสียจริง

เมื่อไปถึงตําหนักขององค์หญิงใหญ่ องค์หญิงใหญ่ก็กําลังยืนรอซ่งชิงเหยียนอยู่ในลานบ้านด้วยความดีใจ และโบกมือให้นางจากที่ไกลๆ

แต่พอเห็นหญิงสาวด้านหลังซ่งชิงเหยียน สีหน้าก็เย็นชาขึ้นมาทันที

ลู่ซิงหว่านเห็นองค์หญิงใหญ่เป็นเช่นนี้ ก็อดตื่นเต้นไม่ได้

[นี่คือ มีเรื่องแน่ๆ]

[ท่านแม่ ท่านต้องถามพี่หญิงใหญ่ให้ดีนะ ผู้หญิงคนนี้มีปัญหาจริงๆ พี่จิ่นอวี้เมื่อกี้ทำได้ดีมาก คนที่ทําให้พี่หญิงใหญ่ไม่พอใจก็ควรจะถูกตบ]

ซ่งชิงเหยียนได้ยินคําพูดในใจของลู่ซิงหว่าน ก็อดภูมิใจไม่ได้ สาวน้อยผู้นี้มักจะหยอกล้อนางทั้งวัน บอกว่านางนินทา บอกว่านางอยากรู้อยากเห็น นางเองไหนเลยจะไม่ใช่เด็กที่ชอบนินทาไปทั่วเหมือนกัน

ลู่ซิงหว่าน มีแม่แบบไหนย่อมมีลูกแบบนั้น

เพียงแต่ตอนนี้ซ่งชิงเหยียนไม่มีเวลามาจัดการผู้หญิงคนนั้น นางร