แชร์

บทที่ 0258

ผู้แต่ง: อันอี่หราน
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2024-10-29 19:42:56
ซ่งชิงเหยียนได้ยินความคิดของลู่ซิงหว่าน ก็อดขมวดคิ้วไม่ได้ แต่ก็คิดว่าคงไม่ถึงขนาดนั้นกระมัง?

อย่างไรก็ตาม นางรีบปลอบพระสนมเหวินเฟย จับมือพระสนมเหวินเฟยแล้วมองดูอย่างพินิจพิเคราะห์ “วันนี้พี่หญิงเหวินงดงามมากจริงๆ หากไม่รู้ คงนึกว่าพี่หญิงเหวินเป็นสาวน้อยที่ยังไม่ออกเรือนเสียอีก!”

“พี่หญิงเหวินอย่าเพิ่งร้อนใจ คืนนี้ในงานเลี้ยงในวังจะต้องได้พบอี้ซวนอ๋องงและพระชายาอี้ซวนอ๋องอย่างแน่นอน พวกเขาจะอยู่ที่นี่อีกนาน ย่อมมีเวลามาอยู่เป็นเพื่อนพี่หญิงเหวินแน่ ไม่ต้องรีบร้อนขนาดนั้นหรอก”

“อีกอย่าง หากพี่หญิงไปที่ตำหนักหลงเซิงวันนี้ ได้แค่เห็นหน้าแต่พูดคุยไม่ได้ จะไม่ยิ่งทำให้คันยุบยิบหรอกหรือ?”

“ไม่สู้พี่หญิงส่งคนไปทูลขออนุญาตฝ่าบาท ให้อี้ซวนอ๋องและพระชายามาเยี่ยมพี่หญิงที่ตำหนักในภายหลังไม่ดีกว่าหรอกหรือ? ถึงตอนนั้นมีแค่พวกท่าน จะไม่สบายใจกว่ามากหรอกหรือไงกัน”

“ได้จริงหรือ?” เมื่อได้ยินคำพูดของซ่งชิงเหยียน ดวงตาของพระสนมเหวินเฟยก็เป็นประกาย มองซ่งชิงเหยียนด้วยสายตาเต็มไปด้วยความหวัง

“แน่นอนสิ” ซ่งชิงเหยียนเห็นนางเป็นเช่นนั้น ก็เข้าใจความรู้สึกนี้เป็นอย่างดี ตัวนางเองจากเมืองหลวงไปไม่ถึงสอง
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

  • เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน   บทที่ 0259

    องค์รัชทายาทมองตามทิศทางที่องค์ชายสี่จากไป ยืนเหม่ออยู่นานโดยไม่ได้ออกเดินเมื่อเห็นองค์ชายสี่กลับมาอีกครั้ง อวิ๋นจูกำลังจะก้าวออกไปห้าม แต่พอดีสวนทางกับเมิ่งฉวนเต๋อที่กลับมาเมิ่งฉวนเต๋อเห็นองค์ชายสี่ก็รีบเข้าไปคำนับ “องค์ชายสี่เสด็จมาแล้ว กระหม่อมเพิ่งไปหาพระสนมเหวินเฟยที่ตำหนักหานหวางมา แต่กลับไม่พบ”องค์ชายสี่ขมวดคิ้วถาม “ไม่ทราบว่ามหาขันทีเมิ่งมีธุระอะไรกับเสด็จแม่ของข้าหรือ?”“ฝ่าบาททรงให้กระหม่อมไปเชิญพระสนมเหวินเฟยที่ตำหนักหานหวางพ่ะย่ะค่ะ เนื่องจากทูตจากแคว้นต้าลี่มาถึงแล้วพ่ะย่ะค่ะ” เมิ่งฉวนเต๋อก้าวเข้าไปกล่าวองค์ชายสี่ได้ยินดังนั้น สีหน้าแสดงความไม่อยากเชื่อ มองไปทางอวิ๋นจูที่อยู่ข้างๆ ส่วนอวิ๋นจูเมื่อได้ยินคำพูดของเมิ่งฉวนเต๋อ ก็แสดงสีหน้าตื่นตระหนก รีบก้มหน้าลงไม่พูดอะไรอีกองค์ชายสี่นึกถึงจุดประสงค์ที่ตนมาและคำกำชับของเสด็จพี่เมื่อครู่ ตอนนี้มีทูตจากแคว้นต้าลี่อยู่ แม้จะเป็นอาแท้ๆ ของตน แต่ก็ไม่อาจทำให้เสด็จพ่อและแคว้นต้าฉู่เสียหน้าในเวลานี้ได้ จึงต้องกลืนความขุ่นเคืองไว้ก่อนเขายิ้มพูดกับเมิ่งฉวนเต๋อว่า “ช่างน่าเสียดายจริงๆ เสด็จแม่ของข้าไปที่ตำหนักของพระสนมเฉิ

  • เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน   บทที่ 0260

    หลังจากจิ่นรุ่ยออกจากตำหนักชิงอวิ๋นไปแล้ว พระสนมเหวินเฟยก็ทักทายกับซ่งชิงเหยียนไม่กี่คำแล้วกลับไปยังตำหนักหานกวางของตนองค์ชายสี่เดินทางไปยังตำหนักหานกวางพร้อมกับอี้ซวนอ๋องและพระชายา เนื่องจากนึกถึงคำกำชับของเสด็จพี่ เขาจึงไม่ได้พูดอะไรตลอดทางทำให้อี้ซวนอ๋องและพระชายาที่เดินตามหลังรู้สึกสับสนอยู่บ้าง เมื่อครู่ดูเหมือนองค์ชายสี่จะเป็นเด็กที่รู้กาลเทศะ แต่ตอนนี้เหตุใดถึงเย็นชาเช่นนี้ หรือว่าเมื่อครู่แสดงออกเพียงเพื่อเอาใจฮ่องเต้ต้าฉู่เท่านั้น?ขณะที่ทั้งสองกำลังครุ่นคิด ก็เข้ามาถึงตำหนักหลักของตำหนักหานกวางแล้วพระสนมเหวินเฟยไล่ทุกคนออกไปแต่แรก เหลือเพียงนางกำนัลคนสนิทที่ติดตามมาจากแคว้นต้าลี่เท่านั้นหลังจากปิดประตูห้องโถง พระสนมเหวินเฟยรีบลุกขึ้นเดินเข้าไปต้อนรับอย่างรวดเร็ว ด้วยความตื่นเต้นจนก้าวเดินสะดุดเล็กน้อยแม้แต่นางกำนัลเองก็ยังมีน้ำตาคลอนางเป็นนางกำนัลที่รับใช้ราชวงศ์ต้าลี่ ตามองค์หญิงมาแต่งงานที่แคว้นต้าฉู่ และใช้ชีวิตอยู่ในดินแดนต่างถิ่นมากว่าสิบปีแล้วนึกถึงความทุกข์ทรมานที่พระสนมของตนได้ประสบมาตลอดหลายปีนี้ จึงไม่อาจกลั้นน้ำตาไว้ได้พระชายาอี้ซวนอ๋องรีบเดินเข้

  • เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน   บทที่ 0261

    พระสนมเหวินเฟยมองออกว่านางเสียดาย จึงปลอบเบา ๆ ว่า "อาเหยาไม่ต้องเศร้าไป บัดนี้นางเป็นหวงกุ้ยเฟยของฝ่าบาท ฝ่าบาททรงมีพระราชโองการ ให้นางมีฐานะเท่าเทียมกับฮองเฮา และไม่ต้องดูแลเรื่องจุกจิกต่าง ๆ อีก ชีวิตเป็นอิสระมาก"ทว่าฟู่เหยากลับคร่ำครวญเบา ๆ "นางกลับยังนั่งนิ่งได้"พระสนมเหวินเฟยได้ยินดังนั้นก็ยิ้มและส่ายหัวเบา ๆ ก่อนจะพูดต่อว่า "จะว่าไป ข้ากลับรู้สึกว่าคนอย่างหวงกุ้ยเฟย ไม่มีใครคู่ควรกลับนาง แม้แต่คนรักเก่าของนางผู้นั้นก็ยังห่างชั้นจากนางมาก ข้ากลับรู้สึกว่าแบบนี้ก็ดีแล้ว มีอำนาจปกป้อง นางจึงสามารถใช้ชีวิตได้อย่างอิสระ"เมื่อรู้ความคิดของเสี่ยวหร่าน ฟู่เหยาจึงไม่ได้พูดอะไรอีก "งานเลี้ยงพระราชวังตอนกลางคืนข้าจะต้องดูนางให้ดี ๆ เพื่อดูว่ายังมีฝีมือเหมือนเดิมหรือไม่"หลีซื่อที่อยู่ด้านข้างได้ยินคำพูดของพระชายาตัวเอง ก็จับแขนของนางเบา ๆ "อาเหยา!"แม้ว่าจะเป็นการตำหนิ แต่กลับเต็มไปด้วยความอ่อนโยนพระสนมเหวินเฟยดูชีวิตปัจจุบันของพี่ชายกับอาเหยา ในใจมีความสุขกับพวกเขาถ้าหากบอกว่าอิจฉาก็เปล่า บัดนี้ตนมีสถานะเช่นนี้อยู่แล้ว จิ่นรุ่ยเองก็โตแล้ว กลับตัดความคิดเรื่องความรักเหล่านั้นอ

  • เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน   บทที่ 0262

    ภายในตำหนักชิงอวิ๋น หลังจากที่พระสนมเหวินเฟยจากตำหนักชิงอวิ๋นไปได้ไม่นาน เหมยอิ่งและจวี๋อิ่งก็มาถึง"คุณหนูเจ้าค่ะ หลายวันมานี้จวี๋อิ่งได้ตรวจสอบเรื่องที่พระสนมหลานเฟยถูกวางยาพิษมาตลอดช่วงนี้ เมื่อหลายวันก่อนนางได้พบเบาะแสเกี่ยวกับเรื่องนี้ ข้าน้อยจึงไปไปตรวจสอบอีกครั้งและพบบางอย่าง"ซ่งชิงเหยียนรู้ดีว่า หากไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร เหมยอิ่งคงไม่มาพร้อมกับจวี๋อิ่ง จึงตั้งตัวให้ตรงพร้อมกับมองไปที่เหมยอิ่ง โดยไม่พูดอะไร เพียงรอคำพูดต่อไปของนางเหมยอิ่งมองไปที่จวี๋อิ่ง จวี๋อิ่งจึงรับหน้าที่พูดต่อ "ข้าน้อยคิดว่าการถูกวางยาพิษของพระสนมหลานเฟยเกิดขึ้นอย่างกะทันหัน แม่นางอูผู้นั้นเองก็พูดว่า ฝ่ายตรงข้ามใช้พิษอย่างเร่งรีบจนพลาดท่า ข้าน้อยคิดว่าพิษนี้น่าจะมาจากอาหาร จึงไปตรวจสอบบันทึกในตำหนักเหยียนเหอในช่วงเวลานั้น ในที่สุดก็พบเบาะแสเจ้าค่ะ หลายวันก่อนหน้าที่พระสนมหลานเฟยจะถูกพิษ ในช่วงนั้นมีของหวานเพิ่มขึ้นมา""ข้าน้อยจึงไปไปตรวจสอบห้องเครื่องอีกครั้ง บันทึกของห้องเครื่องไม่ได้มีของหวานชนิดนี้" เมื่อจวี๋อิ่งพูดถึงตรงนี้ก็มองไปยังซ่งชิงเหยียน "คุณหนูเดาว่าของหวานนี้มาจากไหน?"นิสัยของจวี๋อิ่งไม

  • เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน   บทที่ 0263

    ในใจก็อดที่จะถอนหายใจไม่ได้ นางได้ฝึกวรยุทธ์กับคุณหนูมาตั้งแต่เด็ก ถึงแม้จะไม่สามารถฝึกจนเก่งมากอะไร แต่ร่างกายของนางก็แข็งแรงกว่าสาวใช้คนอื่น ๆ พวกนั้นมาโดยตลอด วันนี้กลับวิ่งตามแม่นางฉยงหัวไม่ทันซ่งชิงเหยียนเห็นจิ่นอวี้เดินหอบเข้ามา จากนั้นก็เห็นท่าทางของฉยงหัวที่หายใจอย่างปกติ ก็ประหลาดใจมากว่า "แม่นางฉยงหัวร่างกายแข็งแรงจริง ๆ จิ่นอวี้เป็นคนที่แข็งแรงมาโดยตลอด"ทว่าฉยงหัวกลับเกาหัวด้วยความเขินอายเล็กน้อย "ข้าลืมไปว่าแม่นางจิ่นอวี้ยังอยู่ข้างหลัง"พูดจบก็ย่อคำนับจิ่นอวี้ เพื่อแสดงการขอโทษ จากนั้นก็เหลือบมองไปที่หวงกุ้ยเฟย "ข้าติดตามท่านไปเก็บสมุนไพรบนภูเขาตั้งแต่เด็ก จึงได้ฝึกมา"ซ่งชิงเหยียนก็ไม่ได้ตั้งใจจะถามอะไรมาก จึงชี้ไปที่สองสิ่งที่อยู่บนโต๊ะ "ขอให้แม่นางฉยงหัวช่วยตรวจสอบให้หน่อยว่า นี่เป็นยาชนิดเดียวกันหรือไม่"ขณะพูดก็กำชับอีกว่า "นี่เป็นยาพิษ แม่นางฉยงหัวต้องระวังด้วย"ฉยงหัวพยักหน้า พร้อมกับก้าวไปข้างหน้าเปิดยานั้นเบา ๆ แต่กลับหัวเราะออกมา "พระสนมสบายใจได้ นี่ไม่ใช่ยาพิษร้ายแรงอะไร""ไม่ใช่ยาพิษร้ายแรง?" ซ่งชิงเหยียนขมวดคิ้ว ตอนนั้นภาพของหว่านหว่านที่มีผื่นและมีไข

  • เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน   บทที่ 0264

    เมื่อนึกถึงตรงนี้ ซ่งชิงเหยียนก็หันมามองเหมยอิ่งอีกครั้ง "ยานี้เจ้าเอามาหมดแล้วใช่ไหม?"เหมยอิ่งส่ายหัว "คุณหนูส่ายหัว ข้าน้อยหยิบมาเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ในตำหนักของนางยังมีอยู่อีกมาก" ซ่งชิงเหยียนพยักหน้า หลังจากที่ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก็หันไปมองที่เหมยอิ่งอีกครั้ง "ไปตรวจดูอาการปวดศีรษะของฝ่าบาท ว่าเกี่ยวข้องกับนางหรือไม่"พูดจบก็กำชับอีกว่า "ต้องระมัดระวัง อย่าให้ฝ่าบาททรงจับได้"เหมยอิ่งและจวี๋อิ่งรับคำสั่งแล้วหมุนตัวเดินจากไป ฉยงหัวกลับรู้สึกอึดอัดขึ้นมาทันที ตั้งเองครั้นจะไปก็ไม่ใช่ ครั้นจะอยู่ก็ไม่ดีโชคดีที่หวงกุ้ยเฟยยังไม่ลืมตัวเอง "เรื่องวันนี้...""พระสนมวางใจได้" ฉยงหัวเป็นคนรู้จักกาลเทศะเป็นอย่างดี ในเมื่อหวงกุ้ยเฟยเชื่อใจตนเอง ตนเองก็จะไม่ทำให้นางไม่สบายใจ "วันนี้ข้ามาเพื่อจับชีพจรให้พระสนมเพียงเท่านั้น"พูดจบก็ย่อคำนับและขอตัวจากไป "คนเราไม่ควรมองเพียงรูปลักษณ์ภายนอกจริง ๆ" จิ่นซินอดบ่นพึมพำไม่ได้ "ฮองเฮามองดูท่าทางเป็นมิตรเช่นนั้น ครอบครัวเดิมของนางก็มีมารยาทแบบนั้น มองดูแล้วก็ไม่เหมือนคนโลภมาก แต่ฮองเฮากลับทำเรื่องเช่นนี้ได้""ถ้าหากฝ่าบาทรู้ จะต้องกริ้วเ

  • เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน   บทที่ 0265

    หลังจากที่เงียบไปชั่วขณะ เสิ่นหนิงก็เอ่ยทำลายความเงียบขึ้นอีกครั้ง "ช่วงหลายวันมานี้ หม่อมฉันได้รับผิดชอบเรื่องในวังหลัง กลับมีความรู้สึกหลายอย่างเพคะ"ฮ่องเต้ต้าฉู่ถามขึ้นมาลอย ๆ ว่า "ช่วงนี้ลืมถามเจ้าไปเลย ว่าจัดการเรื่องในวังหลังเป็นอย่างไรบ้าง? ปรับตัวได้หรือยัง?"ในใจของเสิ่นหนิงแอบบ่นอย่างเงียบ ๆ ท่านไม่ได้ลืมถามข้าหรอก ท่านนี่คงจะลืมไปแล้วด้วยซ้ำว่ามีข้าเป็นฮองเฮาอยู่กระมัง! มีฮ่องเต้คนไหนบ้างที่แต่งตั้งฮองเฮาแล้วไม่เคยโผล่หน้าไปที่ตำหนักของฮองเฮาสักครั้งเลยแต่ภายนอกเสิ่นหนิงกลับไม่แสดงออก เพียงยิ้มและประจบว่า "ฝ่าบาทไม่ต้องห่วงเพคะ หวงกุ้ยเฟยจัดการเรื่องในวังหลังได้ดีมาก หม่อมฉันแค่รับช่วงต่อเท่านั้น ไม่มีอะไรยากลำบากเลยเพคะ"ตอนนี้อำนาจในการจัดการวังหลังทั้งหกอยู่ในมือของนางแล้ว นางจะยอมแบ่งให้คนอื่นได้อย่างไร"เพียงแต่มีเรื่องหนึ่ง เกี่ยวกับพระสนมเต๋อเฟย หม่อมฉันคิดไปคิดมา รู้สึกว่าอย่างไรก็ควรกราบทูลฝ่าบาท" หลังจากพูดคุยไปสักพัก ก็พาเข้าสู่ประเด็นหลักเสิ่นหนิงรู้สึกชัดเจนว่า พอพูดถึงพระสนมเต๋อเฟย ฮ่องเต้ต้าฉู่ก็ตัวแข็งทื่อทันที แต่แสร้งทําเป็นใจเย็นว่า "เกิดอะไรขึ้น?

  • เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน   บทที่ 0266

    ไม่นานนัก อวิ๋นจูก็วิ่งกลับมาด้วยความตกใจหลังจากค้นหาอยู่นาน “พระสนม ตู้ใบนั้นวางเปล่าเพคะ”ว่างเปล่าหรือ?” เสิ่นหนิงขมวดคิ้ว ดูท่าว่าตนเองจะถูกจับตามองจริงเสียแล้ว ตู้ใบนั้นใส่ยาถอนพิษของตนเองไว้ ไม่คาดคิดว่าฝ่ายตรงข้ามจะนำยาถอนพิษไปหมด ชัดเจนว่าไม่ต้องการให้ตนเองเข้าร่วมงานเลี้ยงอาหารค่ำของวันนี้ตอนนี้ก็ถึงยามเย็นแล้ว อีกไม่นานงานเลี้ยงในวังจะเริ่มขึ้นแวลายามระกา หากตอนนี้จะไปปรุงยา แล้วแช่ยาสมุนไพร แถมยังแต่งตัวอีก คงไม่ทันการณ์แล้วตอนนี้ทำได้เพียงถอนหายใจแล้วกล่าวว่า “ช่างเถอะ อวิ๋นหลาน เจ้าไปกราบทูลฮ่องเต้ บอกว่าข้าเพิ่งกลับมาจากตำหนักหลงเซิง แล้วพักผ่อนไปเพียงครู่เดียว ก็เกิดผื่นขึ้นตามตัว เกรงว่าข้าคงไม่สามารถไปร่วมงานเลี้ยงในวังได้ ขอให้หวงกุ้ยเฟยเป็นผู้รับหน้าที่แทน”“อย่าได้ทูลว่าข้ามีไข้เด็ดขาด”ฮ่องเต้ต้าฉู่ไม่ใช่กษัตริย์ที่ไร้สมอง ตรงกันข้าม เขาทรงมีความเฉลียวฉลาดอย่างยิ่ง หากบังเอิญทรงตระหนักได้ว่าอาการของตัวเองคล้ายคลึงกับอาการของลู่ซิงหว่านในตอนนั้น...หากพบว่าอาการป่วยเหมือนกันทุกประการ แล้วตนเองจะทำเช่นไรดีอวิ๋นหลานถูกสายตาที่ดุดันของฮองเฮาทำให้ตกใจจนไม่ก

บทล่าสุด

  • เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน   บทที่ 0631

    หลังจากมองส่งชายผู้นั้นจากไปแล้ว ความเคร่งขรึมจึงเริ่มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของฮ่องเต้ต้าฉู่ “เว่ยเฉิง ถือป้ายคําสั่ง ไปโยกย้ายทหาร”เว่ยเฉิงกลับเป็นห่วงความปลอดภัยของฮ่องเต้ต้าฉู่“เจ้าแค่ไปก็พอ!” ฮ่องเต้ต้าฉู่กลับยืนกรานอย่างยิ่ง “ข้างกายข้ามีองครักษ์เงามังกร ไม่เป็นไรหรอก”ดังนั้นในเวลานี้ คนที่เคาะประตูอยู่นอกจวนตระกูลจิ้นก็คือกลุ่มของฮ่องเต้ต้าฉู่เดิมทีเขาอยากจะไปคนเดียว แต่ภายใต้การยืนยันของซ่งชิงเหยียน ในที่สุดก็ไปด้วยกันทั้งสามคนถึงอย่างไรความสามารถในการได้ยินของลู่ซิงหว่านในตอนนี้ก็ยอดเยี่ยมจริงๆ อีกทั้งมีชิงเหยียนอยู่ หากมีอันตรายจริงๆ นางก็สามารถช่วยเหลือตัวเองได้เมื่อเห็นคนที่มา ใต้เท้าจิ้นก็ตกใจจนยืนตัวตรง ไม่ได้พูดอะไรอยู่นานทําไมฝ่าบาทถึงกลับมาอีก“ใต้เท้าจิ้น” ฮ่องเต้ต้าฉู่กลับทําความเคารพใต้เท้าจิ้นอย่างเป็นกลาง “ข้าน้อยลู่เหยา อยากมาทํามาหากินที่อําเภอไถจิน หวังว่าใต้เท้าจิ้นจะสะดวก เงินทองอะไร ล้วนคุยกันได้”ใต้เท้าจิ้นรีบคํานับกลับ เขาจะกล้ารับการคํานับจากฝ่าบาทได้อย่างไรมองซ่งชิงเหยียนที่อุ้มเด็กอยู่ข้างๆ อีกครั้ง คิดว่านี่คงเป็นพระสนมหวงกุ้ยเฟยและองค์หญิ

  • เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน   บทที่ 0630

    “เว่ยเฉิง” ฮ่องเต้ต้าฉู่ก็รู้สึกไม่สบายใจจริงๆ จึงเลิกม่านรถขึ้นแล้วมองไปที่เว่ยเฉิงที่อยู่ข้างๆ “หาพวกคนบ้านนอกมาสอบถามดูว่าใต้เท้าจิ้นเป็นคนอย่างไรกันแน่”เว่ยเฉิงมองตามสายตาของฮ่องเต้ต้าฉู่ไป จริงดังคาด ตอนนี้ที่นามีราษฎรจํานวนไม่น้อยกําลังไถนาอยู่แม้จะสงสัย แต่ก็รับพระบัญชาจากฝ่าบาทแล้วเดินไปข้างหน้าไม่นานนัก เว่ยเฉิงก็พาคนคนหนึ่งเดินกลับมา “นายท่าน ชายผู้นี้บอกว่ามีเรื่องจะพูด”ชายผู้นั้นคุกเข่าลงด้วยเสียงดัง"ตุบ"[โอ้ แม่เจ้า พื้นที่นี่ไม่เรียบเลยนะ ไม่เจ็บเหรอเนี่ย]“นายท่านท่านนี้คิดว่าคงมาจากเมืองหลวง ไม่ทราบว่านายท่านอยากรู้อะไรหรือขอรับ?”ฮ่องเต้ต้าฉู่ลังเลอยู่ครึ่งวัน ในที่สุดก็เอ่ยปาก “ก็ไม่มีอะไรหรอก แค่อยากทําธุรกิจเล็กๆ ที่อําเภอไถจินแห่งนี้ ไม่รู้ว่านายอําเภออย่างพวกเจ้าเป็นอย่างไร ก็เลยอยากลองสอบถามดู”ลู่ซิงหว่านเห็นได้อย่างชัดเจนว่าใบหน้าของน้องชายผู้นั้นมีความผิดหวังอยู่ชั่วขณะหนึ่งเดิมทีเขาคิดว่าคนนี้เป็นขุนนางใหญ่อะไรในเมืองหลวง ได้รับคําสั่งให้มาตรวจสอบใต้เท้าจิ้นนึกไม่ถึงว่าจะเป็นแค่ครอบครัวพ่อค้าเท่านั้น แต่ก็ยังพูดอย่างกระตือรือร้นว่า “นายท่านดู

  • เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน   บทที่ 0629

    เสียงของฮ่องเต้ต้าฉู่ดังมาก ดึงดูดสายตาของผู้คนมาไม่น้อยแม้แต่ลู่ซิงหว่านก็ยังอดหวาดกลัวไม่ได้[โอ้ เสด็จพ่อของข้า ท่านคิดว่ายังอยู่ในวังหรือ? ท่านทําตัวเงียบๆ หน่อยที่ข้างนอกได้ไหม?][ข้ากับท่านท่านแม่ยังอยากกลับไปเมืองหลวงอย่างปลอดภัยนะ][จู่ๆ ก็รู้สึกเสียใจขึ้นมา ทําไมต้องตามเสด็จพ่อออกมาด้วย คงไม่ได้ถูกลอบสังหารอีกแล้วใช่ไหม?]ส่วนซ่งชิงเหยียนก็รีบหยิบตะเกียบของตัวเองขึ้นมา คีบอาหารให้ฮ่องเต้ต้าฉู่ “ข้ารู้ว่านายท่านคิดถึงอาหารที่บ้านแล้ว แต่ไม่กินไม่ได้นะเจ้าคะ”ฮ่องเต้ต้าฉู่เข้าใจความหมายของแม่ลูกคู่นี้ จึงหยิบตะเกียบขึ้นมา ค่อยๆ กินอาหารในจานสนมเยว่กุ้ยเหรินยืนมองอยู่ด้านข้างจนตาค้างใครบอกว่าพระสนมหวงกุ้ยเฟยพระสนมมีนิสัยหยาบกระด้าง เห็นได้ชัดว่านางเป็นคนละเอียดรอบคอบขนาดนี้นางดูเหมือนจะเข้าใจทันทีว่าทําไมนางถึงเข้าวังมาหลายปีและยังไม่ได้รับการแต่งตั้งเลื่อนยศสักทีก็ตัวเองไม่สมควรจริงๆ นั่นแหละ!ทําไมพระสนมถึงได้เก่งขนาดนี้ทางด้านบู๊สามารถนําทหารไปรบได้ ส่วนด้านเหวิน... เหวินสามารถเกลี้ยกล่อมฮ่องเต้ได้ภายหลังฮ่องเต้ต้าฉู่ก็ได้ส่งเว่ยเฉิงไปตรวจสอบใต้เท้าจิ้นที่อ

  • เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน   บทที่ 0628

    ซ่งชิงเหยียนมองไปที่ฮ่องเต้ต้าฉู่ สีหน้าของเขาดูไม่ดีจริงๆ จากนั้นก็หันหน้าไปตบมือสนมเยว่กุ้ยเหรินเบาๆ “เป็นเรื่องในอดีตแล้ว ไม่ต้องเอ่ยถึงอีกแล้วล่ะ”“เจ้าสนิทกับเล่อกุ้ยเหรินได้ดีที่สุด ตอนนี้ครรภ์ของนางเป็นอย่างไรบ้าง?”ต้องบอกว่าความกังวลของสนมเล่อกุ้ยเหรินนั้นไม่ผิด สนมเยว่กุ้ยเหรินถือได้ว่าเป็นคนที่ปากไม่มีหูรูดจริงๆ แต่ก็เป็นคนที่ไม่คิดมากสําหรับเรื่องที่ซ่งชิงเหยียนเปลี่ยนหัวข้อสนทนา นางไม่สนใจแม้แต่น้อย รับเรื่องไว้แล้วก็พูดต่อจุดแรกของพวกเขาอยู่ที่ตําหนักนอกเมืองแห่งหนึ่งที่ชานเมืองฮ่องเต้ต้าฉู่เตรียมที่จะเก็บสัมภาระบางส่วนที่นี่ แล้วเปลี่ยนเป็นเครื่องแต่งกายของพ่อค้าทั่วไป ค่อยเดินทางลงใต้ต่อไปทางด้านลู่ซิงหว่านอาจอยากลงใต้เพื่อไปเที่ยวเล่น แต่ถึงอย่างไรฮ่องเต้ต้าฉู่ก็เป็นฮ่องเต้ ความคิดของเขาคืออยากดูว่าการเก็บเกี่ยวของราษฎรในปีนี้เป็นอย่างไร ชีวิตเป็นอย่างไรมากกว่ากลยุทธ์การช่วยเหลือราษฎรที่นําโดยองค์รัชทายาทก่อนหน้านี้ได้บรรลุผลจริงหรือไม่ท้ายที่สุดแล้ว เมื่อราษฎรสงบสุข ใต้หล้านี้ถึงจะสงบสุขได้หลังจากเดินทางอย่างเรียบง่ายแล้ว ความเร็วของรถม้าก็เร็วขึ้น

  • เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน   บทที่ 0627

    “คุณหนูเดินทางลงใต้ในครั้งนี้ จึงให้หลานอิ่งและจวี๋อิ่งติดตามไปตลอดทาง” เพราะทุกครั้งที่ซ่งชิงเหยียนออกจากวัง นางมักจะถูกลอบสังหารเสมอ ยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้ยังมีเป้าหมายที่ใหญ่กว่าอย่างฮ่องเต้ต้าฉู่ เหม่ยอิ่งจึงไม่วางใจ“ส่วนข้าน้อยก็อยู่ในวัง คอยจับตาดูอยู่ในวังแทนคุณหนู” แทนที่จะบอกว่าจับตาในวัง ไม่สู้บอกว่าจับตาฮองเฮาจะดีกว่า “ไม่ว่าเรื่องอะไร ข้าน้อยจะแจ้งให้คุณหนูทราบทันที”พูดถึงตรงนี้เหมยอิ่งก็หันไปมองจู๋อิ่งอีกครั้ง “สําหรับจู๋อิ่ง เรื่องที่เผยซื่อจื่อถูกลอบสังหารก่อนหน้านี้ ยังคงหาเบาะแสไม่ได้ ถือโอกาสนี้ให้จู๋อิ่งเดินทางไปยังแคว้นต้าหลี่ด้วยตนเอง”ซ่งชิงเหยียนพยักหน้าและพอใจมากกับการจัดการของเหมยอิ่ง[ว้าว เหมยหลานจู๋จวี๋ที่อยู่ข้างกายท่านแม่นี่สิถึงเป็นสี่มหาพิทักษ์][ท่านแม่บอกมาสิว่า สหายเคียงบ่าที่เก่งกาจแบบนี้มีจุดจบหนึ่งศพสองชีวิตในนิทานได้ยังไงล่ะเนี่ย][แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว! ตอนนี้พวกเราเก่งมากเลย!]สองวันต่อมาในตอนฟ้าเพิ่งจะสาง รถของฮ่องเต้ต้าฉู่ก็เตรียมพร้อมอยู่ที่ประตูวังแล้วพระสนมทั้งหลายย่อมต้องมาส่ง แม้แต่สนมเล่อกุ้ยเหรินและสนมเหยาผินที่กําลังตั้งครรภ์ก็ม

  • เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน   บทที่ 0626

    สืบไปสืบมา กลับไม่ได้ผลอะไรเลยทางฝั่งตระกูลหาน ไม่ว่าจะเป็นตําหนักชิงอวิ๋น หรือตำหนักหลงเซิง แม้กระทั่งตําหนักจิ่นซิ่วของฮองเฮา ก็ยังส่งของขวัญมากมายไปให้หานซีเยว่ถึงอย่างไรหานซีเยว่ก็เกิดเรื่องในวังหลวง และก็เพื่อซ่งชิงเหยียนด้วยเนื่องจากไม่วางใจ ซ่งชิงเหยียนจึงให้จิ่นอวี้พาฉยงหัวไปที่จวนตระกูลหานอีกครั้ง อย่างไรก็ต้องดูว่าอาการบาดเจ็บของหานซีเยว่หายดีเป็นเช่นไร นางถึงจะวางใจ“ขอบพระทัยในความห่วงใยของพระสนมหวงกุ้ยเฟยเพคะ” ตอนนี้หานซีเยว่ไม่เป็นอะไรแล้ว สีหน้าฮูหยินหานก็ดีขึ้นมากแล้ว “บุตรสาวข้าแค่บาดเจ็บทางผิวหนังเท่านั้น ไม่จําเป็นต้องให้พระสนมก่อความวุ่นวายเช่นนี้”แต่จิ่นอวี้ต้องทําตามคําสั่งของซ่งชิงเหยียน จึงให้ฉยงหัวตรวจดูหานซีเยว่อีกครั้งตอนนี้ทั้งในวังและนอกวังต่างก็รู้ว่าข้างกายของพระสนมหวงกุ้ยเฟยมีหมอหญิงที่มีความสามารถคนหนึ่ง ฝีมือการรักษายอดเยี่ยมมาก ฮูหยินหานย่อมปรารถนาเป็นอย่างยิ่งไม่นาน ฉยงหัวก็ออกมาจากห้องด้านใน มองไปทางฮูหยินหาน “ตอนนี้คุณหนูหานไม่เป็นอะไรแล้ว แม้มีดสั้นจะปักเข้าไปแล้ว แต่ยังดีที่เส้นเอ็นและกระดูกไม่บาดเจ็บ แค่ครึ่งเดือนนี้ พยายามอย่าให้คุ

  • เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน   บทที่ 0625

    นอกจากตําหนักชิงอวิ๋นที่ยุ่งวุ่นวายแล้ว ย่อมมีตําหนักจิ่นซิ่วที่ยุ่งวุ่นวายตามไปด้วยตอนนี้ทุกคนในตําหนักต่างก็รู้กันหมดแล้วว่าวันนี้คุณหนูตระกูลหานเข้าวังมาเยี่ยมเยียนพระสนมหวงกุ้ยเฟย คิดไม่ถึงว่าจะพบมือสังหารที่นอกตําหนักชิงอวิ๋นแต่คุณหนูตระกูลหานที่ปกป้องพระสนมหวงกุ้ยเฟยอย่างสุดจิตสุดใจ กลับถูกมีดแทงแทนนางโชคดีที่คุณหนูตระกูลหานโชคดีมาก ไม่ได้โดนทําร้ายจุดสําคัญเมื่อได้ยินข่าวนี้ ไป๋หลิงที่กําลังมาพร้อมกับลู่ซิงหุยก็ลุกขึ้นยืนทันที ขมวดคิ้วและมองไปข้างนอกและลู่ซิงหุยก็ตระหนักได้ในทันทีว่านี่เป็นฝีมือของไป๋หลิงจริงๆ นางต้องการแก้แค้นตําหนักชิงอวิ๋นเพื่อตัวเองจริงๆ คิดถึงตรงนี้ ลู่ซิงก็สั่งให้อิงหงออกไป แล้วดึงไป๋หลิงมาอีกครั้ง“พี่หญิงไป๋หลิง” ลู่ซิงหุยลองหยั่งเชิงอย่างเงียบๆ “จะมีใครพบท่านไหม?”ไป๋หลิงกลับตกใจกับคําถามอย่างกะทันหันขององค์หญิงหก มองนางอย่างประหลาดใจ จากนั้นเพียงแค่ยิ้มแล้วย่อตัวลงข้างองค์หญิงหก “องค์หญิงวางใจเถิด ไม่มีใครสืบสาวราวเรื่องได้หรอกเพคะ”พระสนมเต๋อเฟยเคยทิ้งคนกลุ่มหนึ่งไว้เบื้องหลัง ล้วนซ่อนอยู่ในวังหลังแห่งนี้ พวกเจาล้วนไม่มีพ่อแม่ไม่มีอะไรต

  • เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน   บทที่ 0624

    พอเห็นฉยงหัว รัชทายาทก็รีบก้าวขึ้นไปและถามว่า “แม่นางฉยงหัว ซีเยว่เป็นอย่างไรบ้าง?”เมื่อรู้ว่าซ่งชิงเหยียนเคารพและให้ความสําคัญกับฉยงหัว แม้จะรีบร้อน องค์รัชทายาทก็ยังเกรงใจนางมาก[ท่านแม่ ท่านแม่ ท่านแม่ ข้าบอกแล้วว่าพี่ฉงหัวเก่งที่สุด!][พี่ฉยงหัวได้ถอนพิษของพี่หญิงตระกูลหานแล้ว แม้แต่บาดแผลก็รักษาเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้พี่หญิงตระกูลหานพ้นขีดอันตรายแล้ว][แค่รอตื่นมาก็พอ]ซ่งชิงเหยียนและฮ่องเต้ต้าฉู่ได้ยินความในใจของลู่ซิงหว่าน ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกแต่องค์รัชทายาทกลับไม่ได้ยิน ยังคงมองฉยงหัวด้วยสายตาร้อนแรง รอคอยคําตอบของนาง“ทูลองค์รัชทายาทเพคะ” ฉยงหัวกอดลู่ซิงหว่านแล้วย่อตัวลงเล็กน้อย “แม่นางหานสบายดี ใช้เวลาเพียงหนึ่งก้านธูปก็ตื่นแล้วเพคะ”ซ่งชิงเหยียนก็รีบเข้าไปรับลู่ซิงหว่าน “ฉยงหัว ลําบากเจ้าแล้ว”“พระสนมหวงกุ้ยเฟยเกรงใจแล้ว เป็นหน้าที่ของบ่าวเพคะ” พระสนมหวงกุ้ยเฟยปฏิบัติต่อนางอย่างดีเช่นนี้ นางย่อมต้องตอบแทนอย่างสุดความสามารถเดิมทีฮ่องเต้ต้าฉู่กําลังพูดคุยกับองค์รัชทายาทอยู่ในห้องเรียน และอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ ดังนั้นเมื่อได้ยินเรื่องนี้ พ่อลูกสองคนจึงมา

  • เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน   บทที่ 0623

    เมื่อรู้สึกถึงความโกรธของฝ่าบาท เมิ่งเฉวียนเต๋อรีบรับคําและหันหลังจากไปส่วนเสิ่นหนิงก็หลบไปหลบมา สุดท้ายก็หนีไม่พ้นความโกรธของฮ่องเต้ต้าฉู่ “ในเมื่อฮองเฮาอยู่ ก็ไม่จําเป็นต้องให้ข้าพูดมาก ในวังหลังเกิดเรื่องวุ่นวายแบบนี้ครั้งแล้วครั้งเล่า เจ้าเป็นฮองเฮา ควรทบทวนตัวเองให้ดี”เสิ่นหนิงรู้สึกหมดคําพูดเรื่องนี้เกี่ยวอะไรกับตน ใครใช้ให้นังซ่งชิงเหยียนนี่ล่วงเกินคนอื่นไปทั่ว ทําไมไม่เห็นมีใครมาลอบสังหารคนอื่นเลย!แต่ใบหน้านางกลับทําได้เพียงคุกเข่าลงไปอย่างนอบน้อม “ฝ่าบาทตรัสถูกต้องแล้วเพคะ หม่อมฉันคิดอยู่ว่า ถ้านางกํานัลคนนี้ไม่ใช่คนของวังหลวง ก็แสดงว่าแต่ละตําหนักย่อมมีคนอื่นปะปนเข้ามา”“หม่อมฉันคิดว่าควรตรวจสอบคนรับใช้ทั้งหมดในวังหลัง” พูดถึงตรงนี้เสิ่นหนิงก็หยุดชะงัก “แค่ยุ่งยากนิดหน่อย”ฮ่องเต้ต้าฉู่กลับเห็นด้วยกับความคิดเห็นของนางอย่างหาได้ยาก “ไปตรวจสอบตอนนี้เลย มีคนตายแล้ว ยังจะพูดว่ายุ่งยากหรือไม่ยุ่งยากอีก”“พระมเหสี” ระหว่างทางที่ออกจากตําหนักชิงอวิ๋น เยว่หรานก็เผยความไม่พอใจต่อฮ่องเต้ “พระมเหสีเหตุใดต้องทนเช่นนี้ด้วยเพคะ”เสิ่นหนิงกลับถอนหายใจยาวช่างเถอะ อดทนอีกไม่กี่เ

DMCA.com Protection Status