แชร์

บทที่ 0258

ซ่งชิงเหยียนได้ยินความคิดของลู่ซิงหว่าน ก็อดขมวดคิ้วไม่ได้ แต่ก็คิดว่าคงไม่ถึงขนาดนั้นกระมัง?

อย่างไรก็ตาม นางรีบปลอบพระสนมเหวินเฟย จับมือพระสนมเหวินเฟยแล้วมองดูอย่างพินิจพิเคราะห์ “วันนี้พี่หญิงเหวินงดงามมากจริงๆ หากไม่รู้ คงนึกว่าพี่หญิงเหวินเป็นสาวน้อยที่ยังไม่ออกเรือนเสียอีก!”

“พี่หญิงเหวินอย่าเพิ่งร้อนใจ คืนนี้ในงานเลี้ยงในวังจะต้องได้พบอี้ซวนอ๋องงและพระชายาอี้ซวนอ๋องอย่างแน่นอน พวกเขาจะอยู่ที่นี่อีกนาน ย่อมมีเวลามาอยู่เป็นเพื่อนพี่หญิงเหวินแน่ ไม่ต้องรีบร้อนขนาดนั้นหรอก”

“อีกอย่าง หากพี่หญิงไปที่ตำหนักหลงเซิงวันนี้ ได้แค่เห็นหน้าแต่พูดคุยไม่ได้ จะไม่ยิ่งทำให้คันยุบยิบหรอกหรือ?”

“ไม่สู้พี่หญิงส่งคนไปทูลขออนุญาตฝ่าบาท ให้อี้ซวนอ๋องและพระชายามาเยี่ยมพี่หญิงที่ตำหนักในภายหลังไม่ดีกว่าหรอกหรือ? ถึงตอนนั้นมีแค่พวกท่าน จะไม่สบายใจกว่ามากหรอกหรือไงกัน”

“ได้จริงหรือ?” เมื่อได้ยินคำพูดของซ่งชิงเหยียน ดวงตาของพระสนมเหวินเฟยก็เป็นประกาย มองซ่งชิงเหยียนด้วยสายตาเต็มไปด้วยความหวัง

“แน่นอนสิ” ซ่งชิงเหยียนเห็นนางเป็นเช่นนั้น ก็เข้าใจความรู้สึกนี้เป็นอย่างดี ตัวนางเองจากเมืองหลวงไปไม่ถึงสอง
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status