บทที่ 0243

ซ่งชิงเหยียนได้ยินเช่นนี้ ก็อดยิ้มขึ้นมาไม่ได้ หวานหว่านเด็กดี แม้เสด็จแม่เจ้าจะเป็นคนธรรมดา ก็สามารถได้ยินเสียงในใจของเจ้าได้ และเสียงในใจของเจ้า ได้ช่วยเสด็จแม่เจ้าและเสด็จพ่อเจ้า รวมถึงพี่ชายใหญ่หลีกเลี่ยงปัญหามากมายได้

จิ่นอวี้เริ่มเก็บกวาด “ความยุ่งเหยิง”ที่ลู่ซิงหว่านก่อไว้

ซ่งชิงเหยียนยิ้มอย่างเก้อเขิน “เด็กน้อยก็เป็นเช่นนี้ ไทเฮาอย่าได้ถือสาเลย”

ทว่าไทเฮากลับทำเพียงโบกมือ “ข้าดูแล้วหย่งอันเป็นเด็กโชคดีคนหนึ่ง ร่างกายแข็งแรงมาก ไม่เหมือนองค์หญิงน้อยที่ได้รับการอบรมสั่งสอนเหล่านั้น ”

ทั้งสองกำลังสนทนากันอยู่ นางข้าหลวงที่อยู่ข้างนอกก็เข้ามา “ทูลไทเฮา ฮูหยินเสิ่น พระมารดาของฮองเฮามาทักทายพระองค์พะย่ะค่ะ”

ไทเฮาขมวดคิ้วเล็กน้อย ก่อนจะได้สติกลับมา พรุ่งนี้เป็นวันพิธีแต่งตั้งครั้งใหญ่ มารดาของฮองเฮาเข้าวังมาวันนี้ก็เป็นเรื่องที่สมควร

ซ่งชิงเหยียนเห็นเช่นนี้จึงหยัดกายลุกขึ้นจะทูลลา แต่กลับถูกไทเฮาพูดสะกัดไว้ “เจ้านั่งอยู่ที่นี่แหล่ะ ไม่ใช่เรื่องที่บอกใครไม่ได้เสียหน่อย”

ก่อนสั่งนางข้าหลวงที่อยู่ด้านข้างให้เชิญฮูหยินเสิ่นคนนั้นเข้ามา ส่วนตนก็ไปห้องโถงด้านข้างโดยมีแม่นมข้างกายคอยป