บทที่ 0182

เมื่อฮ่องเต้ต้าฉู่มาถึงตำหนักชิงอวิ๋น หมอหลวงจ้าวก็เพิ่งจับชีพจรพระสนมเฉินกุ้ยเฟยเสร็จและกำลังอธิบายอาการป่วยให้พระสนมเฉินกุ้ยเฟยฟัง

กลับเห็นฮ่องเต้ต้าฉู่เดินเข้าห้องไปอย่างรีบร้อน

หมอหลวงจ้าวรีบลุกขึ้นยืนแล้วทำความเคารพ และหลีกทางให้ฮ่องเต้ต้าฉู่

พระสนมเฉินกุ้ยเฟยรีบหันศีรษะไปทางด้านในและกล่าวอย่างอ่อนแรงว่า “ฮ่องเต้ควรอยู่ห่างจากข้า จะได้ไม่ติดโรคจากข้าไป”

ฮ่องเต้ต้าฉู่เห็นพระสนมเฉินกุ้ยเฟยใบหน้าซีดเซียว แต่แก้มแดงเพราะพิษไข้ ยิ่งรู้สึกเวทนา จึงจับมือนางและถามด้วยความห่วงใยว่า “เป็นอย่างไรบ้าง?”

แต่สายตากลับมองไปที่หมอหลวงจ้าว

หมอหลวงจ้าวจึงรีบคำนับและตอบว่า “กราบทูลฮ่องเต้ ก่อนหน้านี้หมอหลวงหลินได้ตรวจอาการของพระสนมเฉินกุ้ยเฟยและสั่งยาให้แล้ว อาการป่วยของพระสนมมาอย่างกะทันหัน แต่ไม่ได้ร้ายแรง คาดว่าเป็นเพียงเพราะความหนาวเย็นเข้าแทรก พระสนมเพียงต้องทานยาสองสามวันก็จะหายดี”

ฮ่องเต้ต้าฉู่พยักหน้าอย่างโล่งใจ จากนั้นหันไปมองพระสนมเฉินกุ้ยเฟยที่นอนอยู่บนเตียงและกล่าวว่า “เจ้าพักผ่อนรักษาตัวให้สบายใจ เรื่องในวังให้พระสนมหลานเฟยและพระสนมหนิงเฟยดูแลเอง”

พระสนมเฉินกุ้ยเฟยพยักหน้า ใช้ม