ปึก! ปึก! ปึก!"อ๊าส์ เมฆา ลึกไปแล้วนะคะ"เสียงกระสันจากปากของหญิงสาวผมบลอนด์ในท่าคลานเข่าอยู่บนเตียงนอนถูกเปล่งออกมา ใบหน้าของเธอแสดงถึงความทรมานร่างกายของแม่นางแบบสาวเปียกชุ่มไปด้วยหยาดเหงื่อเมื่อเธอคือผู้ถูกเลือกให้มารองรับอารมณ์ดิบเถื่อนของ'เมฆา'ในค่ำคืนนี้ตับ! ตับ! ตับ!พละกำลังที่รุนแรงของชายหนุ่มใบหน้าหล่อเหลาดั่งเทพบุตรทำให้เตียงนอนหลังใหญ่โยกไปตามแรงกระแทก ความเสียวซ่านยามเมื่อเขาขยับแก่นกายเข้าใส่ในช่องทางรักของอีกฝ่ายร่างกายแข็งแกร่งสมบูรณ์แบบไร้ที่ติกำลังโถมแรงเข้าใส่อย่างเอาเป็นเอาตาย"โอ๊ย คุณเมฆา โรส ฮึก เจ็บ""หุบปาก"น้ำเสียงเรียบนิ่งถูกเปล่งออกมา เมฆามองข้ามความเจ็บปวด เขายื่นมือไปจับแขนเรียวทั้งสองข้างออกแรงดึงร่างของแม่นางแบบสาว เอวสอบเด้งเข้าสู้จนแม่นางแบบสาวแถวหน้าของเมืองไทยอย่าง 'รสริน'น้ำหนูน้ำตาไหล ใบหน้าของนางแบบสาวบิดเบี้ยวความเจ็บปวดจากท่อนเอ็นใหญ่ทำให้เธอหายใจไม่ทั่วท้องปึก! ปึก! ปึก!"กรี๊ด"เสียงหวีดร้องด้วยความเจ็บปวดของรสรินดังขึ้น ร่างเพรียวบางของนางแบบสาวกระตุกเกร็งปลดปล่อยน้ำหวานออกมา แววตาของเมฆาชั่งแสนเรียบนิ่งเขาไม่สนใจร่างเล็กของหญิงสาวแม้ว่าช่อ
อิทัง เม ญาตินัง โหนตุ สุขิตา โหนตุ ญาตะโย ขอบุญนี้จงสำเร็จแก่ญาติทั้งหลายของข้าพเจ้าเถิด ขอญาติทั้งหลายของข้าพเจ้าจงมีความสุขด้วยเถิด สาธุหญิงสาวในชุดผ้าถุงเสื้อลูกไม้สีขาวดูดีมีระเบียบเหมาะสำหรับการเข้าไปนั่งฟังธรรมในเขตอภัยทานใกล้บ้าน หญิงสาววางที่กรวดน้ำลงสองฝ่ามือเรียวพนมไหว้หลังจากเธอได้กรวดน้ำอุทิศส่วนกุศลให้กับสามีที่ล่วงลับไปนานหลายปีอีกทั้งบิดามารดาที่ด่วนจากลาขึ้นไปอยู่บนสวรรค์กันหมด"จะกลับแล้วเหรอนารี ไม่อยู่ทานข้าวด้วยกันก่อนหรือลูก"เสียงของคนในหมู่บ้านดังขึ้นเมื่อเห็นหญิงสาวกำลังจัดข้าวของใส่ตะกร้าเตรียมตัวพร้อมจะกลับบ้าน วันนี้เป็นวันพระใหญ่ชาวบ้านจะนัดรวมตัวกันมาทำบุญซึ่ง'นารี'ก็คือหนึ่งในนั้น"วันนี้จะมีพ่อค้ามาดูผลทุเรียนจ้ะป้าว่ามันจะตัดขายได้หรือเปล่า ฉันเลยต้องรีบกลับขอโทษด้วยนะจ๊ะที่ไม่ได้อยู่ทานข้าวด้วย""ไม่เป็นอะไรถ้าอย่างนั้นเอ็งไปเถอะ""ฉันไปก่อนนะจ๊ะป้า"นารีกล่าวลาคนบนศาลา ก่อนเธอจะเดินลงมาด้วยใบหน้ายิ้มแย้มหลังจากที่เธอได้ทำบุญอุทิศกุศลส่วนบุญไปให้กับผู้ที่ล่วงลับไปนานกริ๊ง กริ๊งเสียงแตรจักรยานคันเก่าดังขึ้นไปตลอดถนนสายหลัก ใบหน้าอ่อนหวานมีเสน่ห์ของนา
ใบหน้าของนารีเปื้อนไปด้วยรอยยิ้มเมื่อเห็นพ่อค้ารับซื้อทุเรียนเดินลงมาจากรถ ซึ่งนั่นก็หมายความว่าเธอกำลังจะได้รับเงินจากผลผลิตของทุเรียนในปีนี้จำนวนหลายบาทกันเลยทีเดียว"ยิ้มหวานมาแต่ไกลแบบนี้ผมก็ละลายแย่เลยสิครับ""คุณเสกก็พูดไปเรื่อย ว่าแต่ราคาทุเรียนช่วงนี้เป็นยังไงบ้างคะ""ช่วงนี้ราคากำลังคงที่ครับ กิโลร้อยยี่สิบจากสวน ไม่ทราบว่ารอบนี้คุณนารีจะขายแบบกิโลหรือว่าจะให้ผมรับเหมาดีครับ""ลองคำนวณกันก่อนดีกว่าค่ะ ทุเรียนปีนี้ดันติดผลเยอะเสียด้วยสิ"นี่คงเป็นทางออกที่ดีสำหรับทั้งสองฝ่ายซึ่งคำตอบในการซื้อขายผลทุเรียนในปีนี้เป็นที่น่าพอใจ นารีมองเอกสารการซื้อขายในมือตัวเลขจำนวนเจ็ดหลักทำให้เธอมีกำลังใจหายเหนื่อยจากการบำรุงรักษามันมาเป็นอย่างดี"ผมจะเริ่มตัดวันนี้เลยนะครับ ช่วงนี้มีหลายรายที่ผมไปมัดจำเอาไว้""ได้เลยค่ะ"นารีพยักหน้าเธอหันไปมองลูกน้องของพ่อค้าทุเรียนซึ่งกำลังทยอยเดินลงมาจากรถพร้อมกับอุปกรณ์การเก็บเกี่ยวผลทุเรียนหมับ"อื้อ คุณเสกคะ อย่าค่ะ"ริมฝีปากของนารีสั่นระริกทันทีเมื่อปลายจมูกคมของพ่อค้าซื้อทุเรียนกำลังซุกไซร้ซอกคอขาวของเธอ บรรยากาศโดยรอบเงียบวังเวงเมื่อลูกน้องของพ่อค้าซื้
บรืนปึก"นารี""ต้นอ้อ"สองเพื่อนสาวต่างโผเข้ากอดกันด้วยความคิดถึงทันทีเมื่อรถคันหรูของอัคคีเล่นเข้ามาจอดอยู่ตรงหน้าบ้านเรือนไทย ต้นอ้อดีใจจนเนื้อเต้นเธอรีบเปิดประตูลงมาจากรถเมื่อเห็นว่านารีเพื่อนสนิทสมัยเด็กกำลังยืนรอเธออยู่ตรงสนามหญ้าหน้าบ้าน"ฮึก คิดถึง คิดถึงมาก""คิดถึงเหมือนกัน ไม่เอาสิไม่ร้อง"นารีดันร่างเล็กของเพื่อนรักออก เธอบรรจงเช็ดน้ำตาบนใบหน้าของต้นอ้อด้วยความอ่อนโยนอย่างเบามือ แต่ดูเหมือนว่าเธอยิ่งเช็ดสักเท่าไหร่อีกฝ่ายก็ยิ่งปล่อยน้ำตาให้ไหลออกมาไม่หยุด จนอัคคีว่าที่สามีของต้นอ้อต้องรีบเดินมาดูแลว่าที่ภรรยา"ตัวเล็กหยุดร้องไห้ก่อนนะครับคนดี""ฮึก ก็คนมันคิดถึงเพื่อนนี่คะ ไม่ได้เจอกันตั้งหลายปี"ต้นอ้อปาดน้ำตาออกจากใบหน้าอย่างลวก ๆ ก่อนเธอจะหันมาแนะนำสามีและพี่ชายของสามีให้เพื่อนรักอย่างนารีได้รู้จัก"นารี นี่คุณอัคคีว่าที่เจ้าบ่าวของเราเอง""สวัสดีค่ะคุณอัคคี""สวัสดีครับ"นารียิ้มทักทายชายหนุ่มร่างสูงใหญ่มีใบหน้าหล่อเหลาพ่วงตำแหน่งว่าที่สามีเพื่อนด้วยความเป็นมิตร ซึ่งอัคคีเองก็หันมาส่งยิ้มทักทายด้วยความเป็นมิตรเช่นเดียวกัน"ส่วนคุณคนนั้นคือคุณเมฆา พี่ชายของคุณอัคคี"แววตาอ่
"ดูเหมือนว่านารีจะสนิทสนมกับผู้ชายคนนั้นจังเลยนะ"ต้นอ้อเปิดปากถามขึ้นทันทีหลังจากนารีเดินกลับมาร่วมรับประทานอาหาร ใบหน้าสวยมีรอยยิ้มสร้างความขุ่นเคืองให้ชายหนุ่ม เมฆามองหน้าสวยของนารีอย่างไม่ละสายตา"คุณเสกเขามาติดต่อขอซื้อทุเรียนกับเราหลายปีแล้วล่ะ ตั้งแต่พี่เข้มยังไม่เสียเลยด้วยซ้ำ""มิน่า ถึงได้ดูสนิทกัน ว่าแต่เรื่องพี่เข้มฉันเสียใจกับแกด้วยนะ""ขอบใจมากนะ"นารีหันมาตักอาหารใส่จานของเธอ อีกทั้งยังแบ่งปันไปถึงจานอาหารของเมฆา"ทานเยอะ ๆ นะคะ ในครัวยังมีอีกเยอะ"เพียงแค่ได้ยินน้ำเสียงอ่อนหวานจากเธอก็ทำให้เขาใจอ่อนยวบอย่างน่าอัศจรรย์ ความขุ่นเคืองในเมื่อครู่นั้นหายเป็นปลิดทิ้งต้นอ้อหันมามองหน้าสามีเมื่อต้นขาของเธอได้รับแรงสะกิด อัคคีส่งสายตาให้เธอมองไปยังใบหน้าของเมฆาที่ดูเปลี่ยนไปเมื่อเห็นว่านารีหันมาเอาใจใส่"ห้องน้ำ อยู่ด้านล่างนะต้นอ้อ แกอาบได้ใช่ไหม""ฉันสบายมาก""ดีแล้วล่ะ ว่าแต่แกจะเอาผ้าถุงไหมฉันจะได้ไปเอามาให้""ก็ดีเหมือนกัน"นารีเดินกลับเข้าไปในห้องนอนของตัวเองก่อนจะกลับออกมาอีกครั้งพร้อมกับผ้าถุงสีสดมีลวดลายสวยงาม "ขอบใจมากนะ"ต้นอ้อยื่นมือไปรับ พลางจัดเก็บเสื้อผ้าที่ขนมาจากก
ภายในห้องน้ำใต้ถุนบ้านในยามพลบค่ำมีสองร่างของชายหญิงคู่หนึ่งกำลังโอบกอดกัน ร่างกายของทั้งคู่นั้นแนบชิดอิงกายจนแทบไม่มีช่องว่างให้ลมผ่าน เสียงกระสันซ่านยามเมื่อทั้งคู่ขยับกายเข้าหากันดังเล็ดลอดออกมาจากห้องน้ำตับ! ตับ! ตับ!สองฝ่าเท้าของนารีซึ่งกำลังเดินลงบันไดมาหยุดชะงัก บรรยากาศโดยรอบเงียบสงัดทำให้เธอได้ยินเสียงอันน่าอัศจรรย์ซึ่งดังมาจากภายในห้องน้ำได้อย่างชัดเจน"อ๊าส์ ต้นอ้อ""อื้อ เบา ๆ สิคะคุณอัคคี เดี๋ยวก็มีใครผ่านมาได้ยิน"น้ำเสียงแหบพร่าของหญิงสาวเอ่ยปรามเพราะกลัวว่าพี่ชายของสามีและเพื่อนสาวของเธอจะเดินมาได้ยิน แต่ดูเหมือนว่ามันคงจะไม่ทันการเมื่อในตอนนี้นั้นนารีกำลังยืนหน้าแดงก่ำอยู่ตรงตีนบันไดเสียงครางกระสันทำให้ร่องกลางกายของเธอเริ่มผลิตน้ำหวานออกมา ใบหน้าสวยแดงซ่านความต้องการตีตื้นขึ้นมาจุกอก นารีสะบัดศีรษะเธอโอบผ้าถุงเอาไว้สองฝ่าเท้าเรียวรีบใส่รองเท้าก่อนเธอจะก้าวไปยังห้องน้ำซึ่งทำด้วยสังกะสีที่อยู่ใกล้กับสวนผลไม้"อ๊าส์"นารีไม่รอช้าเมื่อเธอก้าวขาเข้ามาอยู่ในห้องน้ำ หญิงสาวรีบปลดเปลื้องเสื้อผ้าออกจากร่างกาย เต้านมขนาดใหญ่ลอยเด่นยามเมื่อเธอถอดเสื้อตัวสวยออกตามด้วยผ้าถุงลาย
พรึ่บ พรึ่บ พรึ่บ"ต้นนี้หมดแล้วครับคุณนารี"เสียงเข้มของคนงานตัดทุเรียนดังขึ้นมาจากบนต้นทุเรียน นารีเงยหน้ามองพลางใช้หลังมือปาดเหงื่อตามกรอบหน้าสวยก่อนจะวางกระสอบสีน้ำตาลเข้มลงกับพื้นวันนี้เธอตื่นแต่เช้าตรู่และไม่รอช้ารีบต่อสายให้คนงานกรีดยางมาช่วยตัดทุเรียนโดยมีเธออาสาเป็นคนยืนรับลูกทุเรียนอยู่ใต้โคนต้น ทุเรียนจำนวนหลายร้อยลูกถูกวางเรียงรายรอให้พ่อค้ามารับ ขโมยแถวนี้ยิ่งชุมยามฤดูผลไม้คนไร้ที่พึ่งพาเสาะแสวงหาลักขโมยเล็กขโมยน้อยตามบ้านเรือนเพื่อนำเอาไปขาย ซึ่งช่วงนี้ทุเรียนราคาโลละเป็นร้อยย่อมเป็นที่หมายปองของพวกหัวขโมยธรรมดา นารีจึงใช้เวลาว่างโทรเรียกคนงานของตัวเองให้มาช่วยเพื่อจะได้เสร็จไว ๆ"ฉันฝากพวกนายจัดการทางนี้ต่อด้วยนะ""ได้ครับคุณนารี"เหล่าคนงานต่างพากันแยกย้ายไปทำตามหน้าที่ ส่วนนารีก็พาร่างอันเหนื่อยหอบเดินกลับมาที่บ้านหญิงสาวสวมชุดเสื้อและกางเกงขายาวแปลงร่างเป็นชาวสวนเดินกลับมาถึงบ้านไม้ ก็เห็นร่างสูงใหญ่ของอัคคีและเมฆากำลังยืนอยู่ตรงบันไดไร้เงาของต้นอ้อเพื่อนรัก"อรุณสวัสดิ์ครับคุณนารี""อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณอัคคี ตื่นกันนานแล้วเหรอคะ""พึ่งตื่นครับ แล้วนี่คุณนารีหายไปไหนมา
"ส่งมาเลยค่ะ"ชายหนุ่มในชุดลำลองธรรมดายืนมองหญิงสาวซึ่งกำลังขนย้ายทุเรียนจำนวนหลายร้อยลูกขึ้นรถกระบะ เธอทำมันด้วยความคล่องแคล่วและชำนาญจนเขาเองยังรู้สึกทึ่งไม่คิดว่าผู้หญิงตัวเล็ก ๆ จะมีความสามารถถึงขนาดนี้เธอทำงานหนักจริงพอ ๆ กับผู้ชายอกสามศอกอย่างพวกเขา แม้เธอจะเหนื่อยมีเม็ดเหงื่อออกตามร่างกายแต่เธอก็ไม่คิดจะบ่นเลยสักคำติ๊ด ติ๊ด ติ๊ดเสียงโทรศัพท์เครื่องหรูดังขึ้นทำให้เมฆาที่กำลังยืนดูหญิงสาวทำงานรู้สึกหัวเสียเมื่อมีคนโทรมาขัดจังหวะ"มีอะไร"น้ำเสียงห้วน ๆ กรอกตามสายเมื่อเห็นว่าอัคคีน้องชายตัวดีของเขาโทรมา เมฆาเดินเลี่ยงออกมาเพื่อไม่ให้การคุยโทรศัพท์ของเขารบกวนเวลาทำงานของเธอ"เป็นยังไงบ้าง ทางนั้น""ก็ไม่ยังไง แต่ก็ไม่ได้เลวร้าย""อย่าบอกนะว่ามึงจับคุณนารีกดลงบนเตียงไปแล้ว"อัคคีตะโกนออกมาด้วยน้ำเสียงตกใจทำให้เมฆาถึงกับกลอกตามองบน"ยัง""โล่งไป""มึงจะกลัวอะไร""หึ มึงนี่แหละตัวดีที่พวกกูต้องกลัว อย่าพึ่งรีบทำอะไรล่ะ เธอไม่ใช่คนที่มึงจะเล่น ๆ ด้วยนะ"เมฆารับฟังในสิ่งที่น้องชายพูด พลางหันหน้าไปมองยังร่างเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อของนารีซึ่งเธอกำลังยืนช่วยลูกน้องคนงานขนย้ายทุเรียนขึ้นท้ายรถ
"พ่อขอให้ลูกทั้งสองครองคู่กันอย่างมีความสุข หนักนิดเบาหน่อยก็ขอให้อภัยซึ่งกันและกัน อยู่ครองคู่ไปนานแสนนานจนยามแก่เฒ่า""ขอบคุณค่ะ""ขอบคุณครับ"คู่บ่าวสาวก้มกราบลงบนปลายเท้าของบิดา "ส่วนแม่ก็ขอให้ลูกทั้งสองครองรักกันอย่างยาวนาน ถ้าหากวันไหนมีเรื่องที่ทำให้ทั้งสองไม่เข้าใจกันก็ขอให้ทั้งสองลองหันหน้าเข้าหาเพื่อปรับความเข้าใจ อย่าได้ดึงใครเข้ามาทำลายความรักของลูกทั้งสองคนได้""...""แล้วอีกอย่างนะ เมฆา"คุณหญิงเปรมสุดาหันมามองหน้าลูกชายคนโตด้วยแววตาจริงจัง"ครับคุณแม่""แม่อยากอุ้มหลาน"ริมฝีปากหยักคลี่ยิ้มก่อนชายหนุ่มจะหันไปมองหน้าภรรยาคนสวยด้วยแววตาหวานเชื่อม"เดือนหน้าคุณพ่อกับคุณแม่รอรับฟังข่าวดีได้เลยครับ"ชายหนุ่มคุยโม้เพราะเขามั่นใจในฝีมือของตัวเองมากพอ"ให้มันแน่เถอะไอ้เสือ ตอนนี้พ่อกำลังรอฟังข่าวดีจากคู่ของแกกับหนูนารีอยู่ อย่ายอมแพ้คู่ของเจ้าอัคคีมันล่ะ""รอรับขวัญหลานแฝดได้เลยครับพ่อ"เพียะ"แฝดอะไรกันค่ะ แค่คนเดียวยังไม่มีน้ำยา"นารีอดหมั่นไส้ไม่ได้กับความโอ้อวดของสามี"ฮ่า ๆ เอาล่ะ พ่อกับแม่ต้องขอตัวก่อน เชิญลูกสองคนตามสบายเลยนะ""อย่าลืมนะเมฆา แม่ขอหลานสาว""จัดไปแบบคูณสองเลยค
"เป็นยังไงบ้างเมื่อคืน หนักเลยใช่ไหม"นารีถามต้นอ้อเมื่อทั้งคู่เดินลงมาจากห้องพักปล่อยให้สองชายหนุ่มได้พักผ่อน นารีกวาดสายตาดูสภาพของต้นอ้อซึ่งดูอิดโรยตามเนื้อตัวเต็มไปด้วยรอยรักและไหนจะลักษณะท่าทางการเดินแปลก ๆ"ทั้งคืน ระบบไปหมดทั้งตัว""ไม่ต่างกัน"สองสาวอยู่ในชุดว่ายน้ำเซ็กซี่นั่งลงบนเก้าอี้อาบแดดข้างสระว่ายน้ำของโรงแรมในเวลาเกือบเที่ยง ดวงตากลมโตซุกซนของทั้งคู่กวาดมองหุ่นล่ำกล้ามแน่นน่ากินของนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติ"เมื่อคืนคุณอัคคีไม่รู้ไปเอาเรี่ยวแรงมาจากไหน กว่าจะได้นอนก็เกือบสว่าง"ต้นอ้อบ่นอุบ ศึกรักของชายหนุ่มทำให้เธอรู้สึกอ่อนแรงแต่ก็ยังสามารถปลีกตัวออกมาจากห้องพักได้ เพราะคืนนี้เธอคงได้รับแรงกระแทกอันหนักหน่วงจากเขาอีกเป็นแน่"ของเธอแค่เกือบ แต่ของฉันนี่สิ เช้าตรู่เลยจ้า""แล้วเธอมีแรงลุกขึ้นมาชวนฉันมาว่ายน้ำอีก?""เปล่า ฉันก็แค่ชวนเธอมานั่งพักเพื่อผ่อนคลาย เธอคิดเหรอว่าคืนนี้สองหนุ่มจะปล่อยให้เราสองคนได้ก้าวขาลงจากเตียง"เสียงหวานเอ่ยพูดกับเพื่อนสาว แต่สายตาของนารีกำลังไล่มองตามแผ่นหลังแข็งแกร่งของนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติที่เดินผ่านไป"น้อย ๆ หน่อย เดี๋ยวคุณเมฆามาเห็นเข้า
ตับ! ตับ! ตับ!ร่างของทั้งสองไร้ซื้อเสื้อผ้ากอดรัดฟัดเหวี่ยงอยู่บนเตียงนอนหลังใหญ่ในเวลาค่ำ แรงกระหน่ำซอยยังคงถี่ยิบเรียกเสียงครวญครางจากทั้งสองได้เป็นอย่างดีแม้เวลาจะผ่านมาหลายชั่วโมงแต่ก็ไม่มีทีท่าว่าทั้งคู่จะหยุดโรมรัน ต่างฝ่ายต่างผลัดกันรับผลัดกันรุกอย่างไม่มีใครยอมใครแม้จะเสียเรี่ยวแรงไปมากแต่ความต้องการอันเปี่ยมล้นก็ไม่สามารถทำให้ทั้งคู่หยุดกิจกรรมนี้ได้"อ๊าส์ คุณเมฆาขา นารีเสียวไม่ไหวแล้ว อ๊าย"เสียงหวานร้องบอกอีกทั้งยังเด้งเอวสวนลำกายซึ่งกำลังขยับเข้าออกในช่องทางรักเปียกชื้นของเธออย่างดุดัน"ผัวก็เสียวเหมือนกันครับเมีย อ๊าส์ เอามันเป็นบ้า""แรง ๆ เลยค่ะ เมียรับไหว กระแทกแรง ๆ เลย"ตับ! ตับ! ตับ!"แบบนี้แรงพอไหมครับ อ๊าส์ ซี๊ด"คำขอของหญิงสาวชายหนุ่มยอมทำตามอย่างไม่เกี่ยงงอน ฝ่ามือประคองร่างเด้งสะโพกสอดลำกายเข้าใส่จากทางด้านหลังอย่างดุเดือดเผ็ดมัน"โอ้ว ซี๊ด"หญิงสาวครางเสียงหลงเมื่อชายหนุ่มตอบแทนเธออย่างถึงอกถึงใจ ก่อนเธอจะจัดการดันร่างออกพลิกตัวของชายหนุ่มให้นอนราบลงบนเตียง เพียงแค่เสี้ยววินาที นารีปีนขึ้นไปนั่งคร่อมจัดการกดสะโพกครอบครองแก่นกาย"โอ้ว คนดี"เมฆาครวญครางด้วยความเ
"แม่ดีใจด้วยนะลูก ที่หนูกับลูกชายของแม่ตกลงปลงใจที่จะร่วมสร้างครอบครัวด้วยกัน""พ่อก็เหมือนกัน ไม่คิดไม่ฝันมาก่อนเลยว่าลูกชายของพ่ออย่างเมฆาคิดจะสร้างครอบครัวเหมือนกับคนอื่นเขา พ่อต้องขอบคุณหนูนารีมากนะที่เข้ามาทำให้ลูกชายของพ่อกับแม่ได้รู้จักกับคำว่าความรัก"สองสามีภรรยาอย่างคุณรังสรรค์และคุณหญิงเปรมสุดารู้สึกยินดีกับความรักของทั้งคู่ ทั้งสองอ้าแขนต้อนรับนารีให้เข้ามาอยู่เป็นครอบครัวเดียวกัน"หนูต้องขอขอบคุณ คุณพ่อและคุณแม่มาก ๆ เลยนะคะที่ทั้งรักและเอ็นดูหนู"ฝ่ามือคู่เล็กเย็นเฉียบแต่ก็มีฝ่ามือใหญ่ของเมฆาคอยกอบกุมให้ความอบอุ่นอยู่ไม่ห่าง ภาพที่ทั้งคู่หันมาส่งยิ้มให้กับเป็นภาพที่น่ายินดีสำหรับคนที่ได้พบเห็น"แล้วนี่จะจัดงานแต่งกันเมื่อไหร่ ให้แม่ช่วยไปดูฤกษ์ให้เอาไหม""เอาตามที่คุณแม่กับนารีเห็นสมควรเลยก็ได้ครับ ผมยังไงก็ได้""...""คนดีอยากจัดงานแบบไหนบอกผมได้เลยนะ ผมพร้อมที่จะทำให้คุณทุกอย่าง"คุณรังสรรค์หันไปมองหน้าภรรยาคู่ชีวิตเมื่อท่านได้ฟังน้ำเสียงอ่อนโยนบวกกับการเอาใจใส่ของลูกชายซึ่งไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนเคยได้รับนอกเสียจากคนในครอบครัว"นารียังไงก็ได้ค่ะ หนูแล้วแต่คุณแม่""พูดแล้วนะ
"สวัสดีค่ะคุณเมฆา"เสียงพนักงานสาวกล่าวทักทายลูกชายของประธานบริษัทใหญ่พ่วงด้วยตำแหน่งลูกชายเจ้าของร้านจิวเวลรี่แห่งนี้"แหวนที่สั่งทำได้หรือยัง""เสร็จแล้วค่ะ รอสักครู่นะคะ"พนักงานกระตือรือร้นรีบเข้าไปนำแหวนเพชรซึ่งชายหนุ่มได้จัดการสั่งทำเอาไว้มาให้เจ้าตัวได้เชยชม"คุณพาฉันมาที่นี่ทำไม"นารีเอ่ยถามพลางกวาดสายตามองดูรอบร้านซึ่งเต็มไปด้วย เพชร อัญมณีราคาแพงที่เธอไม่มีปัญญาซื้อมัน"ผมขอร้องล่ะคนดี เลิกแทนตัวเองแบบนี้สักทีได้ไหม"เธอไม่สนใจคำพูดของเขา นารีหันมองไปทางอื่นก่อนที่เธอจะไปสะดุดตาเข้ากับกับสร้อยทองคำขาวมีจี้เพชรรูปหัวใจ ซึ่งสิ่งที่เธอกำลังสนใจอยู่ในสายตาของเมฆาทั้งหมด"แหวนที่คุณเมฆาสั่งทำได้แล้วค่ะ"ผู้จัดการร้านเป็นคนนำแหวนเพชรมาให้เมฆาด้วยตนเอง แหวนเพชรน้ำงามสีขาวถูกเจียระไนอย่างประณีตจากชั่งฝีมือดี แหวนวงนี้มีมูลค่ามหาศาลตามความสวยงามของมันซึ่งเขานั้นได้ทุ่มทุนก้อนใหญ่ด้วยความเต็มใจดวงตาคมกริบสีเข้มมีความพึงพอใจเมื่อได้เห็นผลงานที่เขาเป็นคนออกแบบจัดการเพื่องานนี้โดยเฉพาะ และตอนนี้มันก็ได้มาอยู่ตรงหน้าเขาเรียบร้อย"นี่ค่ะ""ครับ"เมฆาดึงแหวนเพชรวงสวยออกมาจากกล่อง เขาคุกเข่าลงนั
"เอาชุดทั้งหมดนี้ แล้วให้คนจัดส่งไปตามที่อยู่นี้""ค่ะ คุณเมฆา"พนักงานสาวรีบตอบรับก่อนลูกชายเจ้าของห้างสรรพสินค้าเดินโอบร่างอ่อนแรงของหญิงสาวออกมา ใบหน้าสวยแสดงถึงความเหนื่อยล้าเมื่อหนึ่งชั่วโมงก่อนหน้านี้ช่วงล่างของเธอได้ถูกเมฆาจัดหนักจัดเต็มจนขาสั่น"ให้ผมอุ้มไหมครับ""พอเลยค่ะ คืนนี้นารีไม่ให้คุณทำอะไรแบบนี้แล้ว""ได้ยังไงกันครับ ผมยังไม่...""ไม่อะไรคะ"น้ำเสียงเรียบนิ่งของหญิงสาวทำเอาเมฆารีบปิดปาก ดวงตาคมกริบคู่นั้นทำให้เขาไม่กล้าพูดอะไรที่มันขัดใจเธอ"คืนนี้ผมจะให้นารีได้นอนพักก็ได้""มันก็คงต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้วล่ะค่ะ ถ้าคุณไม่ยอมปล่อยให้นารีนอนพักเห็นทีทริปไปเที่ยวก็คงได้ล่ม"ช่วงล่างของเธอถูกใช้งานหนักติดต่อกันหลายวัน น้ำเมือกใสที่เขาปลดปล่อยเข้าใส่ช่องทางรักของเธอนั้นยังคงเอ่อนองอยู่ภายด้านในทำให้เธอรู้สึกไม่สบายตัว"นารีอยากเข้าห้องน้ำค่ะ""เชิญทางนี้ครับคนสวยของผม"เมฆาเดินโอบร่างเพรียวบางของหญิงสาวไปยังทิศทางของห้องน้ำโดยที่มีสายตาคู่หนึ่งคอยมองตามแผ่นหลังของทั้งคู่อยู่ไม่ไกล"คุณรอนารีอยู่ตรงนี้นะคะ"เมฆาพยักหน้าเขาปล่อยให้เธอได้เข้าไปจัดการธุระภายในห้องน้ำตามลำพังแกร๊กห
"ขับรถดี ๆ สิคะ"เสียงหวานต่อว่าในขณะที่ทั้งสองนั่งอยู่บนรถในระหว่างการเดินทางไปห้างสรรพสินค้านารีในตำแหน่งคนนั่งข้างคอยหลีกเลี่ยงฝ่ามือใหญ่ซึ่งมักจะเข้ามาจับลูบคลำไปตามร่างกายของเธออยู่เป็นประจำ"คุณเมฆา อย่าเล่นสิคะ""ผมแค่อยากอยู่ใกล้นารี""ตอนนี้เราสองคนตัวก็แทบจะติดกันอยู่แล้วนะคะ พอเลยนารีไม่เล่นกับคุณด้วยแล้ว"ใบหน้าสวยเริ่มงองำเมื่อชายหนุ่มเอาแต่เล่นจนไม่ระวังในขณะที่เขากำลังขับรถ"ผมไม่เล่นแล้วก็ได้ คุณอย่าโกรธผมเลยนะครับ"เมฆาประสานฝ่ามือใหญ่เข้าหาฝ่ามือเรียวสวย ความอบอุ่นแผ่ซ่านทำให้นารีคลี่ยิ้มออกมาตั้งแต่ที่เธอได้รู้จักกับเมฆาเขาทำให้เธอมีความสุขอยู่เสมอ เธอสามารถยิ้มได้ทุกครั้งยามเมื่ออยู่ใกล้ อัตราหัวใจที่เต้นแรงมันกำลังบอกว่าเธอนั้นได้ตกหลุมรักชายหนุ่มเป็นเป็นที่เรียบร้อยแล้วเมฆาเข้ามาเติมเต็มในส่วนที่ทำให้เธอรู้สึกขาดหาย เขาทำให้ชีวิตของเธอกลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง แม้ทั้งคู่จะรู้จักกันภายในช่วงระยะเวลาสั้น ๆ แต่ความสัมพันธ์ ความรู้สึกของเขาและเธอนั้นได้เดินทางข้ามผ่านกันไปไกล ไม่เช่นนั้นเธอคงไม่ปล่อยตัวปล่อยใจ ปล่อยร่างกายให้เขาได้เชยชมห้างสรรพสินค้า"จะซื้อเสื้อผ้า
เช้าอันแสนสดใสปลุกให้หญิงสาวรู้สึกตัวตื่น ร่างกายของเธอรู้สึกปวดเมื่อยทันทีเมื่อเธอขยับตัว เพราะเมื่อคืนกว่าเมฆาจะปล่อยให้เธอเป็นอิสระเวลาก็ผ่านเข้าสู่วันใหม่ไปหลายชั่วโมง"หายไปไหนนะ"หญิงสาวกวาดสายตามองหาร่างสูงใหญ่เมื่อเธอไม่เห็นเขานอนอยู่บนเตียง พลันหูของเธอก็ได้ยินเสียงพูดคุยดังมาจากทางด้านนอก นารีจึงไม่รอช้ารีบก้าวขาลงจากเตียงตอนนี้เธอรู้สึกเหนียวไปทั่วทั้งตัวต้องการอาบน้ำชำระร่างกายอย่างเร่งด่วน"ฉันจะเดินทางไปพักผ่อนกับคุณนารี ถ้ามีงานอะไรด่วนนายก็จัดการแทนฉันก็แล้วกัน""ได้ครับคุณเมฆา""เรื่องภายในบริษัทคุณพ่อท่านจะเข้ามาช่วยดูแลก่อนในตอนที่ฉันไม่อยู่ ฝากนายดูแลท่านด้วย""ได้ครับ""ออกไปได้"ลูกน้องคนสนิทรับคำสั่งจากเจ้านายก่อนจะเดินออกไปจากห้องพักของโรงแรมร่างสูงใหญ่มีผ้าเช็ดตัวผืนเดียวพันท่อนล่างเอาไว้หันกลับมาสนใจกับกล่องใส่อาหารตรงหน้า หลังจากจัดการเรื่องอาหารมื้อเช้าเสร็จเขาก็รีบถือถุงเสื้อผ้าและของใช้เข้าไปในห้องนอนแกร๊ก"ตื่นนานแล้วเหรอครับ""ตื่นได้สักพักแล้วค่ะ"เป็นจังหวะเดียวกับที่หญิงสาวเดินออกมาจากห้องน้ำ ตามเนื้อตัวของเธอมีหยดน้ำเกาะไปตามร่างกายยิ่งทำให้ชวนมองมาก
ช่วงบ่ายของวันเดียวกัน มีสองร่างกำลังนอนกันกลมอยู่บนเตียงนอนหลังใหญ่ ร่างเปลือยเปล่าของทั้งคู่มีผ้าห่มผืนใหญ่ปกคลุมเอาไว้ภายในห้องนอนยังคงมืดทึบเมื่อมีผ้าม่านสีดำผืนใหญ่คอยบดบังแสงของดวงอาทิตย์จากภายนอกไม่ให้สาดส่องเข้ามา"อื้อ"ร่างเล็กส่งเสียงครางในลำคอพลางขยับตัวเข้าหาความอบอุ่นจากอ้อมแขนแกร่ง เพียงแค่คนในอ้อมกอดขยับตัวก็ทำเอาชายหนุ่มผู้มีประสาทสัมผัสดีเปิดเปลือกตาขึ้นมองก็เห็นร่างของนารีซึ่งกำลังนอนหลับอยู่ในอ้อมกอดของเขา มุมปากหยักกระตุกยิ้ม ใบหน้าสวยใสไร้เครื่องสำอางวางแนบไปกับแผ่งอกแกร่งโดยมีท่อนแขนของเขาใช้แทนหมอนเพื่อให้เธอได้รองหนุนนอนมาตลอดทั้งคืนยามเธอตื่นก็ไม่ต่างอะไรจากแม่เสือสาวที่ทำให้เขากระวนกระวายใจได้ตลอดเวลา และยามเมื่อเธอหลับตานารีก็ไม่ต่างอะไรจากลูกแมวตัวน้อยที่คอยทำให้เขาลุ่มหลง เอ็นดูเธอตลอดเวลายิ่งกวาดสายตามองใบหน้าสวย ยิ่งทำให้เมฆาตระหนักได้ว่าเธอคือสิ่งที่มีค่าที่เขาจะไม่มีวันปล่อยให้เธอหายออกไปจากชีวิตของตัวเองโดยเด็ดขาด ยิ่งเข้าใกล้เธอยิ่งทำให้เขาถลำลึกมอบหัวใจไปให้เธอจนหมดทั้งดวง เขารู้สึกหึง รู้สึกหวงยามเมื่อเธอเข้าใกล้หรือส่งยิ้มให้ชายอื่นใด ความไม่พึ