ตอนที่ 4 คนที่เลือก

 

แฟ้มประวัติของหญิงสาวเกือบห้าสิบคนถูกวางลงบนโต๊ะของยานอฟนักธุรกิจหนุ่มลูกครึ่งไทยยูเครน ขณะที่เจ้าตัวนั้นเพิ่งคุยโทรศัพท์กับลูกค้าคนสำคัญเสร็จพอดี

“ผมคัดมาให้บอสมีห้าสิบคนครับ ที่เหลือดูแล้วไม่น่าจะถูกใจก็เลยไม่ได้เอาเข้ามาให้” กาซิมลูกน้องคนสนิทคัดเลือกแฟ้มผู้หญิงทั้งหมดที่ทางโมเดลลิงส่งมารวมร้อยกว่าคนเขาคัดออกจนเหลือแค่ห้าสิบคนที่คิดว่าตรงสเปกเจ้านายของตนเองมากที่สุด

“ครั้งนี้ส่งมาทั้งหมดเท่าไหร่เหรอกาซิม”

“เกือบร้อยห้าสิบครับ ถ้าบอสไม่สนใจห้าสิบคนตรงนี้ ผมค่อยเอาที่เหลือมาให้”

“ไม่เป็นไรฉันเชื่อใจนาย” ยานอฟทำงานร่วมกับกาซิมมาตั้งแต่เขาอายุสิบแปดปี จนถึงตอนนี้ก็สิบสองปีแล้ว กาซิมเป็นทั้งเพื่อนเป็นทั้งพี่และเป็นผู้ช่วยที่รู้ใจเขามากที่สุด ชายหนุ่มช่วยงานเขาได้ในทุกๆ เรื่องรวมถึงการจัดหาผู้หญิงมาให้เขาด้วย

 ยานอฟมีคู่หมั้นอยู่แล้วเขากับเธอหมั้นกันมาได้เกือบห้าปีแต่ก็ยังไม่คิดจะแต่งงานกัน ทั้งสองต่างรู้ว่าการหมั้นหมายที่เกิดขึ้นมันไม่ได้เกิดจากความรัก ไลลาเองมีคนรักอยู่แล้วแต่ก็ขัดคำสั่งของบิดาไม่ได้ ยานอฟก็อยากจะถอนหมั้นแต่ตอนนี้บิดาของเธอกำลังป่วยหนัก เธอจึงขอร้องให้เขาอย่าพึ่งพูดเรื่องนี้กับบิดา แต่ก็สัญญากับชายหนุ่มว่าจะไม่ให้เกิดงานแต่งงานขึ้นอย่างแน่นอน

เขากับคู่หมั้นไม่เคยมีความสัมพันธ์ทางกายกันเลย ยานอฟมักจะหาผู้หญิงมานอนด้วย และก็จะมีคนที่เขาเรียกใช้ประจำอยู่แล้ว แต่ครั้งนี้เขาจะเดินทางไปพักผ่อนที่เมืองไทยจึงให้โมเดลลิงจัดหาผู้หญิงให้เขา

ชายหนุ่มวัยสามสิบใบหน้าผสมผสานระหว่างมารดาที่เป็นคนไทยกับบิดาชาวยุโรปอย่างลงตัว เขาจำหน้าบิดามารดาไม่ได้เพราะอายุได้เพียงห้าขวบทั้งสองเสียชีวิตและทิ้งเขาไว้ที่สถานรับเลี้ยงเด็กซึ่งเขาก็เจอกับกาซิมที่นั่น

เขาอยู่สถานรับเลี้ยงเด็กจนถึงอายุสิบห้าจากนั้นก็ออกมาหางานทำและเรียนไปด้วย กว่าเขาจะกลายเป็นนักธุรกิจที่มีชื่อเสียงก็ล้มลุกคลุกคลานจนเกือบท้อ จนได้รับคำปรึกษาและความช่วยเหลือจากบิดาของไลลาทำเขาแข็งแกร่งขึ้นมาได้

ยานอฟพลิกดูแฟ้มประวัติด้วยใบหน้าที่เรียบเฉย แต่ละคนแทบไม่มีอะไรต่างกันเลยใบหน้าสวยหุ่นดี เขาถอนหายใจเพราะตอนนี้เขาดูรูปมาสามสิบกว่าคนแล้วก็ยังไม่มีผู้ใหญ่ผู้หญิงคนไหนสวยถูกใจเขาเลยสักคน พวกเธอก็เหมือนๆ กันหมดจนเขามองไม่เห็นความแตกต่าง

ชายหนุ่มคิดว่าบางทีอาจจะสุ่มผู้หญิงคนใดคนหนึ่งจากในนี้ขึ้นมาก็ได้ เขาพลิกมาจนเกือบจะถึงหน้าสุดท้ายก็ต้องหยุดชะงักเมื่อเห็นรูปผู้หญิงตรงหน้า เธอไม่ต่างอะไรจากผู้หญิงที่เขาดูรูปผ่านผ่านมาเลยแต่มีสิ่งหนึ่งที่สะดุดตานักธุรกิจหนุ่มอย่างเขามากก็คือรอยยิ้มของเธอ ที่ดูมีเสน่ห์เอามากๆ เพียงแค่เขาเห็นก็อยากจะยิ้มตามเธอไปด้วย

“คนนี้แหละกาซิมไปสืบประวัติให้หน่อยนะขอเย็นนี้” เขาส่งประวัติของหญิงสาวคนหนึ่งให้กับผู้ช่วยที่ยืนรออยู่

“ได้ครับบอส” เมื่อรับแฟ้มมาจากเจ้านายแล้วกาซิมก็รีบออกจากห้องเพื่อทำตามคำสั่ง เขาเดาเอาไว้แล้วว่าเจ้านายจะต้องเลือกเธอเพราะรู้ว่ายานอฟชอบผู้หญิงที่ยิ้มสวยและมีเสน่ห์

ยานอฟนั่งทำงานต่ออีกเกือบสองชั่วโมง เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นก่อนที่กาซิมจะเข้าพร้อมรูปถ่ายและประวัติของหญิงสาวที่เขาตัดสินใจเลือกไปเมื่อสองชั่วโมงก่อน

“เธอชื่อมนต์มีนาครับ อายุยี่สิบเอ็ดครับ เรียนอยู่ชั้นปีสามกำลังจะขึ้นปีสี่ อยู่บ้านคนเดียวมารดาเพิ่งเสียชีวิตไปหลายเดือนก่อนเหตุผลที่มารับงานนี้เพราะจะหาเงินมาใช้หนี้และจ่ายเงินค่าบ้านให้กับธนาคารครับ”

“ผู้หญิงตัวคนเดียวแบบนี้ทำไมถึงมีหนี้สินเยอะล่ะ”

“จากที่ผมซื้อมากู้เงินมารักษาแม่ครับ”

“แล้วเธอไม่มีพ่อหรือญาติที่ไหนเหรอ”

“ไม่มีครับเธออาศัยอยู่กับแม่สองคนตั้งแต่เด็กทางโมเดลลิงยืนยันว่ามนต์มีนาเป็นเด็กนิสัยดีเธอขยันทำงานมากๆ ครับ”

“เธอมีแฟนหรือเพื่อนผู้ชายบ้างไหม” เขาอยากถามเรื่องนี้ให้แน่ใจเพราะไม่อยากให้มีปัญหาตามมาทีหลัง

“เพื่อนผู้ชายพอมีครับแต่ไม่เคยคบใครอย่างจริงจัง”

“ฉันว่าครั้งนี้จะไปอยู่ที่เกาะนายช่วยจัดการให้แม่บ้านทำความสะอาดและเตรียมของให้พร้อมด้วย แล้วก็อย่าลืมบอกเธอด้วยนะว่าที่นั่นไม่มีสัญญาณโทรศัพท์ ฉันอยากให้เธอเคลียร์ตัวเองให้เรียบร้อยก่อนจะไปอยู่ที่เกาะเป็นเวลาหนึ่งเดือนเต็ม”

“ครับบอส ผมร่างสัญญาไว้แล้วและจะส่งสัญญาให้ทางนั้นเซ็นวันจันทร์”

“ตรวจสอบให้แน่ใจด้วยนะกาซิมว่าทางโมเดลลิงหักค่าหัวคิวเธออีกหรือเปล่าและก็ถามด้วยว่าเธอเต็มใจทำงานนี้จริงๆ หรือเปล่าไม่ใช่ถูกบังคับ” แม้จะรู้สึกถูกชะตาและพอใจกับมนต์มีนามากแค่ไหนแต่ยานอฟก็ไม่อยากฝืนใจใคร

การหาผู้หญิงสักคนมานอนสำหรับยานอฟไม่ใช่เรื่องยากเลยแต่ที่เขาต้องทำแบบนี้เพราะอยากให้ทุกอย่างมันจบอยู่ที่นั่น เขาไม่อยากมีภาระรับผิดชอบหรือต้องมีใครมาตามหึงหวงทีหลัง

ผู้หญิงที่เขานอนด้วยทุกคนจะต้องเชื่อฟังเขาและถ้าเจอกันในสถานที่อื่นก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะเข้ามาทักทายหรือแสดงตัวออกว่าเคยรู้จักเขามาก่อน

ชายหนุ่มเป็นคนค่อนข้างระวังตัวมากเขามีธุรกิจหลายอย่างที่ต้องดูแลเลยการจะนอนกับผู้หญิงสักคนเขาต้องเช็กให้แน่ใจว่าพวกเธอจะไม่ใช่คนของฝ่ายตรงข้าม

เมื่อกาซิมออกไปจากห้องแล้วยานอฟก็หยิบรูปถ่ายของมนต์มีนาขึ้นมาดูเขา กระตุกยิ้มร่างกายรู้สึกตื่นตัวเมื่อคิดว่าอีกไม่นานจะได้เจอผู้หญิงที่มีรอยยิ้มดึงดูดใจเขามากเช่นนี้

เสียงเคาะประตูห้องทำงานได้อีกครั้งยานอฟเงยหน้าขึ้นแล้วยิ้มเมื่อเห็นว่าเป็นคู่หมั้น เขารีบหยิบรูปภาพผู้หญิงทั้งหมดลงลิ้นชัก

“ไลลามีอะไรหรือเปล่า จะเข้ามาทำไมไม่โทรมาบอกผมก่อน”

“พ่ออาการไม่ดีเลยค่ะฉันอยากพาคุณไปเยี่ยมพ่อด้วยกัน” หญิงสาวเดินมาหยุดหน้าโต๊ะทำงานและเห็นว่าเขาเพิ่งจะเก็บรูปผู้หญิงลงลิ้นชัก แต่เธอก็ไม่ได้ว่าอะไร

“คุณมายังไงไลลา เอารถมาหรือเปล่า”

“ฉันให้คนขับรถมาส่งค่ะตอนนี้เขาน่าจะกลับไปแล้ว” หญิงสาวตอบพลางคล้องแขนชายเดินออกมาจากห้องทำงาน ออกไปยังหน้าบริษัทซึ่งตอนนี้คนขับรถของยานอฟมาจอดรออยู่แล้ว

หญิงสาวขึ้นไปนั่งก่อนจากนั้นยานอฟก็ขึ้นไปนั่งก่อนจะปิดกระจกกั้นระหว่างคนขับกับผู้โดยสาร

“หมอว่ายังไงบ้างไลลา” เขาถามหลังจากที่ขึ้นมานั่งบนรถเรียบร้อย

“พ่อเหนื่อยมากค่ะ ตอนนี้มีอาการติดเชื้อในกระแสเลือดด้วยฉันไม่แน่ใจว่าพอจะอยู่ได้นานแค่ไหน” ไลลารู้สึกใจคอไม่ดี ยิ่งตอนที่มารดาโทรศัพท์มาบอกเธอให้รีบพายานอฟไปเจอกับบิดาเพราะท่านมีเรื่องสำคัญจะคุยด้วย

“อย่าห่วงไปเลยไลลา หมอที่นี่เก่งยังไงคุณลุงก็จะต้องดีขึ้นและท่านจะอยู่กับเราไปอีกนาน”

“ยานอฟคะ บางทีฉันก็คิดว่าตอนนี้คุณพ่อทรมานมากๆ แล้วฉันคุยกับคุณแม่แล้วค่ะถ้าท่านเป็นอะไรไป เราจะไม่ให้หมอปั๊มหัวใจท่านเพราะท่านเหนื่อยมามากจริงๆ”

“อย่าพึ่งคิดไปไกลขนาดนั้นเลยนะไลลา” เขาจับมือคู่หมั้นสาวอย่างให้กำลังใจ