LOGINShare
ตอนที่ 7 เงินก้อนแรก
Last Updated:
2025-02-26 00:00:13มนต์มีนานั่งรถปานทิพย์มาที่โมเดลลิงของเธอก่อนเพราะที่นี่อยู่ใกล้บ้านของหญิงสาวมากกว่าอาคารที่เพิ่งไปเซ็นสัญญามา เธอเดินตามเจ้าของโมเดลลิงเข้าไปนั่งข้างในห้องทำงานซึ่งตอนนี้ผู้ช่วยของพี่ปานทิพย์ไม่ได้อยู่ในห้อง
“พี่เห็นสัญญาแล้วพี่ว่ามันก็ค่อนข้างโอเคนะ เรื่องนี้จะมีคนรู้แค่พี่มีนแล้วก็ออยเท่านั้น ถ้ามีคนถามถึงมีนพี่จะบอกว่ามีนไปอยู่กับญาติที่ต่างจังหวัดดีไหม คนอื่นจะได้ไม่สงสัย”
“ได้ค่ะ หนูก็จะบอกออยให้บอกคนอื่นไปแบบนั้นเหมือนกัน”
“ถ้าไปอยู่ที่นู่นอาจจะติดต่อกันลำบากแต่ถ้ามีนมีเรื่องด่วนก็อย่าลืมขอใช้โทรศัพท์ของเจ้านายโทรมาหาพี่ได้ทุกเมื่อ” เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่ส่งเด็กไปทานแบบนี้ปานทิพย์เลยค่อนข้างจะห่วง
“ค่ะพี่ปาน”
ขณะที่มนต์มีนากำลังนั่งคุยอยู่กับปานทิพย์เสียงแจ้งจากแอพพลิเคชันธนาคารก็ดังขึ้นยอดเงินที่โอนเข้ามาให้หญิงสาวคือห้าแสน บาทถ้วน มนต์มีนาไม่เคยมีเงินแบบนี้มากมายในบัญชีแบบนี้มาก่อน หญิงสาวมองอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง
“พี่ปานคะเขาโอนมาให้หนูจริงๆ ค่ะ” หญิงสาวพูดด้วยความตื่นเต้น
“เมื่อกี้เขาก็บอกแล้วว่าเขาจะโอนเงินงวดแรกให้ก่อนครึ่งหนึ่งของพี่เองก็ได้มาแล้วแสนห้าจบงานก็คงได้แสนห้าตามสัญญา”
“พี่ปานจะหักเปอร์เซ็นต์จากหนูอีกก็ได้นะคะ”
“ได้ยังไงล่ะมีนสัญญาก็ต้องเป็นสัญญาและที่เขาให้พี่มามันก็มากจนพี่คิดไม่ถึงจริงๆ มีนพอใช้หนี้ไหม”
“พอค่ะ เจ๊ในตลาดหนี้รวมดอกเบี้ยสามแสนค่ะ ส่วนธนาคารอีกไม่ถึงหกแสน หนูเหลือเงินใช้อีกประมาณแสนกว่าๆ คิดว่าน่าจะพอค่าเทอม”
“แบบนี้ก็ดีเหมือนกันนะเปิดเทอมมามีนจะได้รีบเรียนให้จบ”
“ค่ะพี่มีนขอตัวกลับก่อนนะคะนัดออยไว้”
“วันนี้ออยมีงานที่ห้างไม่ใช่เหรอ”
“ใช่ค่ะ แต่ออยบอกว่าทำงานเสร็จแล้วจะมาหามีนที่บ้านค่ะช่วงนี้น้องชายเขาพาเพื่อนมาที่บ้านบ่อยๆ ก็เลยมานอนที่บ้านมีน”
“บ้านของมีนก็น่าจะแบ่งให้คนอื่นเช่าได้นะ ถ้าเปิดเทอมอยากมีรายได้ก็ลองแบ่งให้เพื่อนเช่าดูสิแต่ก็เลือกที่ไว้ใจหน่อยนะ”
“มีนก็เคยคิดแบบนั้นค่ะ แต่ได้เงินก้อนนี้มาแล้วหนูก็คงไม่ค่อยลำบากเท่าไหร่ คิดว่าจะชวนออยมาอยู่เฉยๆ ค่ะมีเพื่อนอยู่จะได้ไม่เหงาเท่าไหร่”
“ก็ดีเหมือนกันนะ ออยเป็นคนนิสัยดีน่าจะอยู่กับมีนได้”
เมื่อคุยกับปานทิพย์เสร็จมนต์มีนาก็นั่งรถเมล์กลับบ้าน พอถึงปากซอยก็แวะร้านส้มตำซื้อข้าวเหนียวไก่ย่างส้มตำคอหมูย่างกับน้ำแข็งและน้ำอัดลมอีกสองขวดใหญ่เพื่อรอฉลองข่าวดีกับชาลิดา
“ซื้อของอะไรมาเยอะแยะเลย”
“ส้มตำค่ะลุงศักดิ์ว่าจะกินกับเพื่อนลุงศักดิ์ไปส่งมีนได้ไหม แต่วันนี้ต้องให้หนูจ่ายค่ารถนะ”
“ไปรวยมาจากไหนล่ะหนูมีนถึงได้ซื้อของเยอะขนาดนั้น”
“หนูได้งานประจำค่ะลุงศักดิ์คงจะไม่อยู่ที่นี่สักพักใหญ่ยังไงฝากลุงศักดิ์ขับมอเตอร์ไซค์ไปดูที่บ้านให้หน่อยนะคะ”
“ได้เลยลุงจะหมั่นไปดูแลให้ จะให้ลุงเข้าไปรดน้ำต้นไม้ให้ด้วยไหมล่ะ”
“ไม่เป็นไรค่ะลุงหนูเกรงใจ ต้นไม้บ้านหนูมันก็อดทนเหมือนหนูได้ค่ะคงไม่ตายง่ายๆ หรอก” มนต์มีนาพูดแล้วขึ้นคร่อมหลังจักรยานยนต์ที่เคยใช้บริการมาตั้งแต่เด็ก
เมื่อลงจากรถมนต์มีนาก็จ่ายค่าโดยสารให้กับลุงสมศักดิ์ ก่อนจะเดินเข้าบ้านหญิงสาวเตรียมอาหารวางบนโต๊ะ เพื่อรอชาลิดากลับมาจากทำงาน
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นเธอก็รีบกดรับเมื่อเห็นว่าคนที่โทรมาคือคนที่นัดกันไว้
“ว่าไงออยทำงานเสร็จแล้วเหรอ”
“ใช่ทำงานเสร็จแล้วมีนอยากกินอะไรไหม ที่ห้างมีบูธอาหารมาขายเยอะแยะเลย”
“ออยล่ะอยากกินอะไร”
“ไม่รู้เหมือนกันตอนนี้ก็กำลังเดินดูอยู่”
“มีนซื้อข้าวเหนียวส้มตำไก่ย่างและคอหมูย่างมาแล้ว กลับมากินด้วยกันก็ได้”
“งั้นออยซื้อขนมเข้าไปนะ มีขนมหวานหวานเจ้าดังจากเมืองเพชรด้วยแบ่งกันกินไม่อ้วนเท่าไหร่หรอก”
“ออยที่นั่นมีอาหารเหนือไหม”
“มีสิมีนอยากได้อะไร”
“ซื้อไส้อั่วแคบหมูน้ำพริกหนุ่มมาไว้กินกันตอนเช้าดีมั้ย ส่วนข้าวเหนียวแล้วเดี๋ยวเราไปซื้อหน้าปากซอยเอา”
“ได้ๆ เดี๋ยวออยซื้อให้ มีอะไรเพิ่มอีกไหม”
“ไม่มีแล้ว”
“ออยนั่งรถเมล์มาลงหน้าปากซอยแล้วเรียกวินเข้ามาเลยนะ”
“มีนรอไม่น่าจะเกินครึ่งชั่วโมง ออยว่าจะนั่งวินมอเตอร์ไซด์จากห้างไปเลยจะได้เร็วกว่า”
“ถ้างั้นก็ได้ตามใจ”
เพราะห้างสรรพสินค้าที่ชาลิดาไปทำงานอยู่ไม่ไกลจากบ้านของมนต์มีนาไม่เท่าไหร่ถ้านั่งวินจักรยานยนต์มาถึงบ้านก็น่าจะไวกว่านั่งรถเมล์และมาต่อวินจักรยานยนต์ที่หน้าปากซอยแน่ๆ
ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงอย่างที่บอกชาลิดาก็เดินเข้าบ้านมาพร้อมกับหิ้วของพะรุงพะรังเต็มมือไปหมด
“โอ้โหซื้อของมาเยอะเลย ซื้อเกินที่บอกใช่ไหม”
“เห็นอะไรมันก็น่ากินไปหมด”
“ออยมาเหนื่อยๆ นั่งก่อนเดี๋ยวมีนเอาของเข้าตู้เย็นเอง”
ชาลิดานั่งลงบนโซฟาที่ตอนนี้ด้านหน้ามีอาหารที่เจ้าของบ้านเตรียมไว้เต็มไปหมด
ของมนต์มีนาเลือกของที่จำเป็นต้องเก็บในตู้เย็นมาเก็บไว้ส่วนที่เหลือก็ใส่ไว้ในตู้กับข้าวก่อนจะเดินถือกระติกน้ำแข็งและขวดน้ำอัดลมมาวาง
“ทำไมวันนี้ซื้อของกินมาเยอะแยะเลย ไปรวยมาจากไหนล่ะ” เห็นอาหารเยอะกว่าทุกครั้งก็อดถามไม่ได้
“นานๆ กินทีไม่เป็นไรหรอก ออยล่ะเป็นไงบ้างวันนี้เหนื่อยไหมก็เหนื่อยปกติแหละ พี่ที่ทำงานด้วยกันเขาชวนเราไปช่วยไลฟ์ขายของด้วยนะ”
“แล้วค่าจ้างเป็นยังไงดีไหม”
“เขาให้ครั้งละห้าร้อยแล้วก็แบ่งเปอร์เซ็นต์ที่ขายให้ด้วย มีนว่าเป็นยังไงบ้าง”
“ก็ดีนะส่วนใหญ่เขาจะไลฟ์กันตอนดึกๆ ออยจะกลับยังไง”
“พี่เขามีตึกอยู่ไม่ไกลจากที่นี่เท่าไหร่ คืนนี้เขาก็จะไลฟ์ เหมือนกันเขาให้ชื่อเพจเรามาแล้ว เขาเริ่มไลฟ์สามทุ่มเราดูด้วยกันนะจะได้เอาไว้เป็นแนวทาง”
“ถ้าต้องไปไลฟ์ดึกขนาดนั้นออยจะกลับบ้านยังไง”
“พี่เขาบอกว่าจะมีที่พักให้น่ะ แต่เราก็ขอดูก่อนไม่รู้ว่าจะไหวไหมเพราะไม่เคยทำแบบนี้มาก่อน”
“มีนว่ามันไม่น่าจะยากนะ เพราะเวลาเราไปทำงานเป็นพริตตี้เราก็เสนอสินค้าอยู่บ่อยๆ”
“ออยก็คิดแบบนั้นเลยรับปากพี่เขามา จะเริ่มไลฟ์คืนวันมะรืนระหว่างนี้เราก็ดูคนอื่นไปก่อนว่าเขาพูดกันยังไงบ้าง”
“ได้เลยเราช่วยกันดูนะจะได้ช่วยกันฝึก”
Related chapters
เสน่หาภรรยาเช่า ตอนที่ 8 ยกเลิกไม่ทันแล้ว
เมื่อทานอาหารไปได้สักพักมนต์มีนาก็เริ่มเกริ่นเรื่องที่ตัวเองได้รับเลือกให้กับชาลิดาฟัง“ออยมีนมีเรื่องจะบอกออย”“เรื่องอะไรล่ะ พูดมาเลย” ชาลิดาหยิบไก่ย่างเข้าปากแล้วเคี้ยวด้วยความเอร็ดอร่อย“ก็เรื่องที่พี่ปานพูดวันก่อน”“วันนี้วันจันทร์แล้วนี่ พี่ปานยังไม่ได้แจ้งข่าวมาเลยไม่รู้ว่าใครได้รับเลือก มีนรู้แล้วใช่ไหมว่าใครได้รับเลือก”“จริงๆ เขาแจ้งมาตั้งแต่เมื่อวาน”“อะไรนะทำไมออยไม่เห็นรู้เลยล่ะ”“พี่ปานเขาโทรมาแจ้งที่มีนน่ะ”“มีนได้งานนี้ใช่ไหม เขาถึงแจ้งที่มีนคนเดียว”“อือ มีนได้งานนี้แล้ว วันนี้ก็เพิ่งไปเซ็นสัญญามา”“อะไรนะมีนทำไมมันเร็วจังล่ะ ออยขอดูสัญญาด้วยได้ไหม เผื่อมีอะไรไม่ชอบมาพากลจะได้ยกเลิกทัน”“ได้สิ” มนต์มีนาหยิบสัญญาในกระเป๋าผ้าส่งให้เพื่อน ชาลิดาตั้งใจอ่านบรรทัดด้วยความตั้งใจ ก่อนจะวางกระดาษลงเมื่ออ่านถึงบรรทัดสุดท้าย“ก็ไม่มีอะไรน่าห่วงนะ ออยว่าดีด้วยซ้ำ คนอื่นก็จะได้ไม่รู้เรื่องนี้ด้วย แล้วมีนมาบอกแบบนี้จะไม่เป็นการผิดสัญญาเหรอ”“ไม่หรอกมีนขอเขาแล้วว่าขอบอกเพื่อนสนิทคนหนึ่งถ้ามีนหายไปเฉยๆ ออยก็ต้องสงสัยแน่ๆ และถ้าไปถามเอาจากคนอื่นเรื่องมันก็จะบานปลาย”“แล้วมีนต้องไปอยู
Last Updated : 2025-02-26เสน่หาภรรยาเช่า ตอนที่ 9 ปลดหนี้
เช้าวันใหม่มนต์มีนาเดินไปซื้อข้าวเหนียวหน้าปากซอยพอกลับมาถึงบ้านชาลิดาก็อุ่นไส้อั่วกับไก่ย่างที่เหลือเมื่อวานไว้รออยู่แล้วทั้งสองทานอาหารเช้าด้วยกันจากนั้นก็ช่วยกันเก็บล้างทำความสะอาดก่อนจะนั่งดูทีวีเพื่อรอเวลาให้คนของเจ้านายมารับรถตู้คันหรูจอดที่หน้าบ้านพร้อมกับชายฉกรรจ์สวมสูทเดินลงมาจากรถ เขากดออดและยืนรอไม่นานเจ้าของบ้านก็เดินมาเปิด“คุณสุทัศน์คะมีนมีอะไรจะขออย่างหนึ่งได้ไหม”“เรื่องอะไรครับ” เขาถามหญิงเจ้านายอย่างสุภาพ“เรื่องที่มีนบอกว่ามีเพื่อนสนิทอยู่คนหนึ่งแล้วขาบอกความจริงกับเขา”“ถ้าเป็นเรื่องนั้นเจ้านายผมบอกว่าไม่มีปัญหา”“คือวันนี้เขาก็อยู่ที่นี่ด้วยมีนอยากให้เขาไปด้วยตอนเราไปตรวจร่างกายได้ไหมคะ”“รอสักครู่นะครับ” คุณสุทัศน์เดินหลบไปบริเวณหลังรถตู้ไม่นานก็กลับออกมาพยักหน้าให้กับหญิงสาว“เจ้านายบอกว่าไม่มีปัญหา”“งั้นคุณรอตรงนี้นะคะมีนขอไปตามเพื่อนก่อน” มนต์มีนารีบวิ่งเข้ามาในบ้านและชวนชาลิดาที่ตอนนี้เตรียมตัวพร้อมอยู่ก่อนแล้ว“ว่าไงมีนเขาให้ออยไปด้วยได้ใช่ไหม”“เขาบอกว่าได้ เราไปกันเถอะเพื่อทำธุระเสร็จเร็วมีนจะได้เบิกเงินไปจ่ายหนี้เจ๊ที่ตลาดด้วย มีนจะรีบทำธุระทุกอย่างให้
Last Updated : 2025-02-26เสน่หาภรรยาเช่า ตอนที่ 10 หนึ่งเดือนนับจากนี้
มนต์มีนากำลังจัดเสื้อผ้าและของใช้จำเป็นลงกระเป๋าเดินทางสองใบที่คุณสุทัศน์ซื้อมาให้ เมื่อตรวจดูจนแน่ใจว่าไม่ลืมอะไรแล้วก็รูดซิปปิดก่อนจะลากมารอที่ห้องรับแขก“ไม่ลืมอะไรแน่นะมีน” ชาลิดาที่ช่วยเพื่อนจัดกระเป๋าตั้งแต่บ่ายเมื่อวานมองกระเป๋าใบใหญ่หนึ่งใบและใบขนาดกลางอีกหนึ่งใบด้วยใบหน้าที่เป็นกังวล“ไม่หรอกน่าจะลืมอะไรแล้ว”“ใจหายเหมือนกันนะจะไม่ได้ติดต่อกันตั้งหนึ่งเดือน”“ถ้าไปถึงที่นู่นแล้วมีนจะพยายามหาทางติดต่อมานะ บางที่เกาะที่เราไปมันอาจจะพอมีสัญญาณมือถืออยู่บ้างแต่อาจไม่แรงเท่าในเมือง”“ออยก็ขอให้เป็นแบบนั้น ดูแลตัวเองด้วยนะมีน”“ออยก็เหมือนกันนะ อย่าหักโหมงานมาก”“ขอให้มีนเจอนายจ้างที่ใจดี หล่อๆ หุ่นเหมือนนายแบบนะ”“ขอบใจนะออย”พอถึงเวลานัดคุณสุทัศน์ก็มารักเธอเพื่อไปยังสนามบินและบินบินจากสนามบินสุวรรณภูมิมายังสนามบินภูเก็ต จากนั้นก็ขึ้นรถไปยังท่าเรือแห่งหนึ่งและก็นั่งเรืออีกเกือบสองชั่วโมงกว่าจะมาถึงเกาะแห่งหนึ่งเรือจอดเทียบท่าบริเวณด้านหน้าของเกาะมนต์มีนาเห็นว่ามีร้านอาหารและโรงแรมตั้งอยู่แต่คุณสุทัศน์บอกว่าบ้านพักของเจ้านายจะต้องอ้อมไปอีกด้านหนึ่งของเกาะซึ่งเป็นพื้นที่ส่วนตัวหญิ
Last Updated : 2025-02-26เสน่หาภรรยาเช่า ตอนที่ 11 คนนี้ตรงสเปก
เมื่อโทรศัพท์บอกชาลิดาแล้วว่าตนเองหมายถึงที่พักอย่างปลอดภัย มนต์มีนาก็เดินเข้าไปในร้านสะดวกซื้อ เลือกซื้อน้ำดื่มกับขนมและแซนด์วิชมาทานรองท้องเพราะคุณสุทัศน์บอกว่ากว่าเจ้านายของเธอจะมาถึงเกาะก็เกือบจะหนึ่งทุ่ม ถ้าให้เธอรอทานอาหารตอนนั้นก็คงจะต้องหิวแน่ๆชำระเงินแล้วเธอก็เลือกมานั่งบนเก้าอี้ที่อยู่ใกล้ๆ กลับบริเวณท่าเรือซึ่งตอนนี้มีนักท่องเที่ยวกลุ่มหนึ่งกำลังลงจากเรือส่วนใหญ่ก็จะมีแต่ชาวต่างชาติเท่านั้นขณะกำลังนั่งมองอะไรเพลินๆ ก็เห็นเด็กผู้ชายคนหนึ่งเดินลับๆ ล่อๆ มาทางกลุ่มนักท่องเที่ยวเขาเดินตามนักท่องเที่ยวชายคนหนึ่งและทำทีเป็นชนก่อนที่จะเอามือล้วงไปยังกระเป๋ากางเกงมนต์มีนาเห็นเต็มสองตาหญิงสาวรีบลุกขึ้นแล้วตะโกน“หยุดนะน้องจะทำอะไร”เด็กชายตกใจที่มีคนเห็นเขารีบวิ่งออกจากตรงนั้นโดยหยิบเอากระเป๋าสตางค์ของชายคนนั้นไปด้วย มนต์มีนาอาศัยช่วงขาที่ยาวกว่าเด็กชายคนนั้นวิ่งไปดักหน้าโดยมีเจ้าของกระเป๋าที่เพิ่งรู้ตัววิ่งตามมาติดๆ“ทำแบบนี้มันไม่ดีเลยนะ พี่ว่าน้องคืนกระเป๋าเขาไปเถอะ”เด็กผู้ชายเห็นว่าตัวเองกำลังจวนตัวก็หันไปมองเจ้าของกระเป๋าที่เดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆ เขาโยนกระเป๋าลงพื้นและวิ่งหน
Last Updated : 2025-03-10เสน่หาภรรยาเช่า ตอนที่ 12 อยู่อย่างอิสระ
เสียงฝีเท้าที่ดังมาจากด้านหลังทำให้มนต์มีนาใจเต้นแรงเธอลุ้นว่าเจ้านายจะหน้าตาเป็นยังไงหญิงสาวหันหน้าไปช้าๆ ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความสงสัยเมื่อพบว่าเจ้านาย ของเธอก็คือผู้ชายที่เธอเจอบริเวณท่าเรือ“คุณนั่นเอง”“สวัสดีมนต์มีนา” เขากล่าวทักทาย“สวัสดีค่ะเจ้านาย” หญิงสาวรีบยกมือไหว้เมื่อนึกขึ้นได้ว่าตอนนี้ตนเองอยู่ในสถานะอะไร“เราเจอกันอีกแล้วนะ”“เจ้านายเจอกับมีนแล้วเหรอครับ” สุทัศน์แปลกใจ“ใช่ เมื่อกี้ฉันเจอเธอที่ท่าเรือ”“ถ้าอย่างนั้นผมคงไม่ต้องแนะนำอะไรมาก”“ขอบคุณมากที่ช่วยจัดการเรื่องนี้ให้”“ไม่เป็นไรครับ”“แล้วคุณจะอยู่ที่นี่กี่วันล่ะ”“ผมว่าจะกลับขึ้นฝั่งเย็นนี้แล้วพรุ่งนี้เช้าค่อยบินกลับกรุงเทพ”“อ้าว นึกว่าจะอยู่ดื่มด้วยกันสักคืน”“คืนผมมีงานต้องทำต่อครับ”“โอกาสหน้าหาเวลามาดื่มด้วยกันนะ ถ้าจะให้ดีลงมาที่นี่อาทิตย์หน้าก็ได้เพราะกาซิมก็จะมาที่นี่เหมือนกัน”“ได้ครับเดี๋ยวผมจะประสานกับกาซิมอีกทีว่าจะลงมาวันไหน”“คุณมีนครับผมไปก่อนนะ ถ้ามีอะไรก็โทรหาผมตามเบอร์นั้นเจ้านายเป็นคนใจดีมาก คุณต้องการอะไรก็บอกเขาได้เลย ส่วนมอเตอร์ไซค์ก็เอาไว้ใช้ก่อนถ้าจะกลับผมจะเอาไปคืนเองครับ”“ขอบคุณค่ะ
Last Updated : 2025-03-10เสน่หาภรรยาเช่า ตอนที่ 13 ทำความรู้จัก
มนต์มีนาเดินตามยานอฟมายังชายหาดทางหน้าบ้านโดยอาศัยแสงไฟสลัวจากบ้านพัก บรรยากาศกลางคืนเงียบสงบได้ยินแต่เสียงคลื่นทำให้มนต์มีนารู้สึกผ่อนคลายเป็นอย่างมากเธอเดินเคียงข้างเขาไปเรื่อยๆ ตาก็มองออกไปยังท้องทะเลเบื้องหน้าเห็นไฟส่องสว่างอยู่กลางทะเลก็หันมาถาม“ไฟพวกนั้นคืออะไรคะคุณยานอฟ”“ถ้าเดาไม่ผิดน่าจะเป็นไฟจากเรือของชาวประมง”“ทะเลตอนกลางคืนน่ากลัวเหมือนกันนะคะ ตอนกลางคืนทั้งมืดทั้งกว้าง ผิดกับตอนกลางวันเลยนะคะ”“ก็เหมือนคนเราแหละ มีทั้งด้านมืดและด้านสว่างอยู่ที่ใครจะเลือกมุมไหนออกมาให้คนอื่นเห็น”มนต์มีนาไม่รู้ว่าที่เขาพูดหมายถึงอะไร แต่ก็ไม่อยากจะใส่ใจมากนักเพราะเธอจะอยู่กับเขาแค่หนึ่งเดือนเท่านั้น ไม่จำเป็นต้องรู้จักตัวตนที่แท้จริงของเขามากมาย“คืนนี้ดาวสวยเหมือนกันนะ” จู่ๆ อยู่เขาก็พูดขึ้นมาหญิงสาวแหงนมองไปบนท้องฟ้าแล้วก็ยิ้มเมื่อเห็นว่าดวงดาวบนท้องฟ้าวันนี้สวยอย่างที่เขาพูดจริงๆ ตอนอยู่กรุงเทพเธอแทบไม่เคยเห็นดวงดาวเลย“สวยมากจริงๆ ด้วยค่ะ ตอนนี้กรุงเทพแทบไม่เห็นดาวเลยจำได้ว่าดูดาวจริงจังครั้งสุดท้ายก็ตอนไปทัศนศึกษาตอน ม.6 จากนั้นก็ไม่เคยมีโอกาสได้มอง บ้านที่มีนอยู่ก็ไม่เห็นดาวเลย แ
Last Updated : 2025-03-10เสน่หาภรรยาเช่า ตอนที่ 14 ผิดสัญญา
“จะเข้าบ้านเลยหรือจะนั่งคุยกันต่อล่ะ” ยานอฟถามเมื่อทั้งสองเดินมาถึงบริเวณหน้าบ้านซึ่งมีเก้าอี้ไม้วางอยู่“นั่งพักเหนื่อยก่อนก็ได้ค่ะ” ถึงแม้จะเป็นเวลาดึกมากแต่มนต์มีนาก็คิดว่าถ้าเข้าไปนอนตอนนี้ก็คงจะนอนไม่หลับแน่ๆ“คุณยานอฟปล่อยมือมีนได้แล้วค่ะถึงบ้านแล้วมีนคงไม่สะดุดล้มหรอกค่ะ”“แล้วถ้าฉันไม่ปล่อยล่ะมีน” เขาถามและหันมามองหน้าหญิงสาวที่ก้มหน้าหลบสายตา แสงไฟตรงนี้ทำให้เห็นอย่างชัดเจนว่าตอนนี้มนต์มีนาหน้าแดงลามจนถึงใบหู ยานอฟรู้ว่าเธอกำลังมือที่จับอยู่ก็เย็นขึ้นเรื่อยๆ“แค่ฉันจับมือเธอก็อายจนหน้าแดงหูแดงไปหมดแล้ว แบบนี้ถ้าฉันนอนกับเธอไม่หัวใจวายตายเลยเหรอมีน”“คุณยานอฟก็พูดเกินไป ใครเขาจะหัวใจวายเพราะเรื่องแบบนั้น”“มันก็ไม่แน่นะ ถ้าเธอตื่นเต้นมากๆ แล้วเป็นอะไรขึ้นมา ฉันคงรับผิดชอบชีวิตเธอไม่ไหวหรอกนะ”“มีนไม่ได้เป็นโรคหัวใจสักหน่อย ถึงจะได้ตื่นเต้นจนหัวใจวายคุณยานอฟก็พูดเกินไป”“ก็ใครจะไปรู้ล่ะดูเธอตอนนี้สิหูแดงหน้าแดงมือเย็นเจี๊ยบเลยเขินเหรอ”“คุณก็รู้ว่ามีนเขินคืนก็ยังจะแกล้ง”“ฉันอยากให้เธอคุ้นเคยกับฉัน คุ้นเคยกับสัมผัสฉัน คุณเคยกับใบหน้าของฉัน เงยหน้ามองฉันสิมีน ฉันไม่ได้น่ากลัวอย่
Last Updated : 2025-03-10เสน่หาภรรยาเช่า ตอนที่ 15 รู้สึกว่าคุ้มมาก nc
สัมผัสแผ่วเบาสลับหนักหน่วงไปตามอารมณ์คุกรุ่นที่อยู่ในกายทุกสัมผัสมันทำให้ร่างกายของมนต์มีนาปั่นป่วน ท้องน้อยรู้สึกเบาหวิวเหมือนจะหายใจไม่ทั่วท้อง ลำตัวไปแอ่นโค้งจนหลังไม่ติดพื้นยานอฟลากริมฝีปากมายังหน้าท้องแบนราบ มนต์มีนามองใบหน้าหล่อคมที่เธอหลงรักกำลังจูบต่ำลงมาเรื่อยๆ ใจหนึ่งอยากผลักไสแต่อีกใจก็อยากจะเรียนรู้กับประสบการณ์ที่เขากำลังจะมอบให้ชายหนุ่มเกี่ยวกางเกงนอนของเธอออกก่อน จากนั้นจับเรียวขาให้กว้างจูบไปบนต้นขาอ่อนจนหญิงสาวขนลุก ปากร้อนที่ขบเม้มผิวเข้ามาใกล้ใจกลางความเป็นสาวเรื่อยๆ ทำให้มนต์มีนารู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะขาดอากาศหายใจเธอ อ้าปากฮุบอากาศเข้าปอดอย่างเต็มที่ขณะที่ร่างกายเริ่มร้อนขึ้นเรื่อยๆ กลิ่นกายสาวหอมหวานและยั่วยวนจนยานอฟรู้สึกปวดไปทั่วแก่นกายเขากดจมูกสูดดมกลิ่นกายสาวผ่านชั้นในลูกไม้สีสวยเพียงแค่นั้นมนต์มีนาก็รู้สึกสั่นสะท้านและพยายามจะขยับสะโพกนี้ แต่มือใหญ่ก็กดหน้าท้องไว้ ก่อนจะชั้นในตัวจิ๋วออกจากเรียวขา มนต์มีนาเย็นวาบและพยายามหุบขาเข้าหากัน หญิงสาวรู้สึกเขินอายเมื่อมีคนมาจ้องใจกลางความเป็นสาวของเธอแบบนี้ เพราะแม้แต่ตัวตัวเองยังไม่เคยเห็นเลยว่ามันเป็นมันมีลักษ
Last Updated : 2025-03-10
Latest chapter
เสน่หาภรรยาเช่า ตอนที่ 34 ตอนจบ
มนต์มีนากลับบ้านมาอีกครั้งในเวลาหนึ่งทุ่ม รู้สึกโล่งใจและใจหายไปในคราเดียวกันเมื่อเปิดประตูบ้านเข้ามาแล้วไปเจอกับยานอฟ เขาคงไปจากเธอแล้วจริงๆ เธอคงเป็นผู้หญิงที่โง่มากคนหนึ่งเลือกความรักและทิ้งเงินสามสิบล้านให้หลุดมือไปแต่เธอคิดว่าตนเองเลือกถูกแล้วเพราะถ้ามีเงินแต่อยู่กับคนที่ไม่รักชีวิตก็คงจะไม่มีความสุขเลยเมื่อเขาไปแล้วเธอก็ใช้ชีวิตตามปกติและกำลังจะลืมเขา แต่ดูเหมือนว่าชีวิตของเธอมันจะไม่ปกติตอนนี้ข้างบ้านของเธอ ซึ่งเป็นพื้นที่ว่างกำลังมีการปรับปรุงพื้นที่และเธอรู้จากเจ้าของร้านอาหารตามสั่งหน้าปากซอยว่าข้างๆ บ้านของเธอถูกนักธุรกิจคนหนึ่งซื้อไปบ้านหลังใหญ่ริมรั้วของมนต์มีนาถูกสร้างขึ้นอย่างรวดเร็วคนงานเกือบครึ่งร้อยทำงานกันอย่างขยันขันแข็งเพียงแค่สามเดือนบ้านหลังนั้นก็เสร็จตกแต่งสวยงามและพร้อมเข้าอยู่เธอไม่รู้ว่าเจ้าของบ้านหลังนั้นเป็นใครเพราะไม่เคยเห็นเขาเลยหญิงสาวเลยได้แต่แอบมองเพราะบ้านหลังนั้นมันสวยและน่าอยู่มากเทียบกับบ้านของเธอไม่ติดเลยสักนิด แต่มนต์มีนาคิดว่าจะมีบ้านหลังใหญ่ไปทำไมล่ะในเมื่ออยู่บ้านหลังเล็กเธอก็มีความสุขมากมายอยู่แล้วหญิงสาวมองไปในบ้านหลังนั้นก่อนจะเดินออกจ
เสน่หาภรรยาเช่า ตอนที่ 33 รักได้ก็เลิกรักได้
ยานอฟเก็บคำพูดของกาซิมมานั่งคิดมันก็เป็นอย่างที่ผู้ช่วยของเขาพูดจริงๆ เขาเองสนิทกับมนต์มีนามากกว่าใคร ก็น่าจะรู้ดีกว่าใครว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิงที่หิวเงินบางทีเขาอาจจะต้องบินไปเมืองไทยอีกครั้งและคุยกับเธอให้รู้เรื่อง“เฮ้อ...ทำไมเรื่องความรักมันยากจังนะ” เขาถอนหายใจก่อนจะนั่งทำงานต่อช่วงนี้งานค่อนข้างยุ่งเขาอยากจะบินไปหามนต์มีนามากแค่ไหนแต่ก็ยังปลีกตัวไม่ได้เลยยานอฟใช้เวลาเคลียร์งานที่คั่งค้างเกือบสองอาทิตย์จากนั้นเขาก็บินมาประเทศไทยและให้สุทัศน์พามารอที่หน้าบ้านของเธอมนต์มีนาเลิกงานมาในเวลาหนึ่งทุ่มรู้สึกแปลกใจที่เห็นรถของคุณสุทัศน์จอดอยู่หน้าบ้าน“สวัสดีค่ะคุณสุทัศน์ ธุระอะไรคะมาหามีนถึงที่นี่เลย” มนต์มีนายกมือไหว้เหมือนทุกครั้ง“ผมมีเรื่องจะคุยกับคุณมีนนิดหน่อยครับ ขอเข้าไปนั่งคุยในบ้านในบ้านได้ไหมตรงนี้ยุงมันเยอะ”“ได้ค่ะ” หญิงสาวเปิดประตูรั้วแล้วเดินนำสุทัศน์เข้าไปในบ้านเธอเอาน้ำมาวางไว้ให้เขาจากนั้นก็หยิบผลไม้เตรียมจะเอาไปปอก“เดี๋ยวมีนปอกผลไม้ให้นะคะ”“ผมเกรงใจจังเลยครับ”“ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณนั่งรอในห้องรับแขกแป๊บหนึ่งนะคะเดี๋ยวมีนปอกผลไม้แป๊บเดียว”“ได้ครับ” หญิงสาวหายเข้าไปปอก
เสน่หาภรรยาเช่า ตอนที่ 32 กี่ล้านก็ไม่รับ
มนต์มีนาตื่นเช้ามาด้วยศีรษะที่หนักอึ้งขณะที่นึกทบทวนเรื่องราวของเมื่อคืนจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าเธอกับเขาร่วมรักกันกี่ครั้ง รู้แต่ทุกครั้งมันก็เต็มไปด้วยความสุขหญิงสาวมองไปรอบๆ ห้องก็ไม่เห็นยานอฟไม่ได้อยู่ตรงนี้แล้วเธอเจ็บระบมจนก้าวขาแทบไม่ออกแต่ก็พยายามเก็บของลงกระเป๋าและไม่ลืมที่จะโทรไปบอกรอยด์ว่าตนเองตัวเองเจอเพื่อนที่นี่และคงไปเที่ยวกับเขาไม่ได้ฝ่ายนั้นโอดครวญเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้เซ้าซี้อะไรมากเมื่อคุยกับรอยด์เสร็จเธอก็สั่งอาหารขึ้นมาทานบนห้องเพื่อรอเวลาที่จะไปสนามบินแม้รู้ว่าคิดว่าจะไม่ได้เจอยานอฟอีก แต่ในใจของหญิงสาวกลับรู้สึกสบายเพราะเธอได้บอกความรู้สึกของตนเองให้เขารับรู้แล้ว มันก็เหมือนกับไม่มีอะไรติดค้างในหัวใจ จากนี้เธอจะใช้ชีวิตของเธออย่างมีความสุขเธอจะไม่ลืมเขาแต่จะเก็บเขาไว้เป็นความทรงจำที่ดีเธอกลับมาใช้ชีวิตอย่างปกติและเรียนจนจบระหว่างที่รอสอบบรรจุเป็นครูหญิงสาวก็สมัครเป็นครูอัตราจ้างที่โรงเรียนแห่งหนึ่งและเขาก็ตอบรับเธอแล้ว แต่จะไปเริ่มงานอีกครั้งก็ตอนเปิดเทอมในช่วงปิดเทอมประมาณสามเดือนมนต์มีนาก็เลยว่างหญิงสาวก็เลยไปสมัครงานที่โรงเรียนกวดวิชาแห่งหนึ่งเธอได้เป็นผู้ช่วยอาจาร
เสน่หาภรรยาเช่า ตอนที่ 31 ของแถม nc
“ยานอฟคะ คุณอยากให้ฉันมีนคุณหรือเปล่า”มนต์มีนายิ้มยั่วแล้วเงยหน้าขึ้นมาถามขณะที่ตอนนี้มือของเธอกำลังจับมังกรของเขาและหมุนเบาๆ“ได้สิ ฉันอยากให้เธอกินฉัน”เมื่อได้รับคำตอบหญิงสาวก็คุมเข่าลงสัมผัสลิ้นลงบนส่วนปลาย สีชมพูเข้ม เพียงแค่ลิ้นเล็กสัมผัสโดน ยานอฟก็ครางลั่นห้อง เธอรู้สึกถึงกล้ามเนื้อที่ตึงเครียดเนื้อตัวสั่นเทา ตั้งแต่กลับจากเกาะชายหนุ่มก็ไม่ได้นอนกับผู้หญิงคนไหน ในทุกคืนเขาจะจินตนาการถึงหญิงสาวตรงหน้าและปลดปล่อยด้วยมือของตนเองเท่านั้นมนต์มีนาใช้ปลายลิ้นของเธอเลียวนส่วนปลายหยัก ยกท่อนเอ็นขึ้นเก่อนจะลากลิ้นยาวลงมาหยอกล้อกับพวงสวรรค์และลากขึ้นกลับไปด้านบนอีกครั้งก่อนจะครอบครองมันเข้าปากเล็ก“ดีมาก เธอทำดีมาก”หญิงสาวรู้สึกพอใจที่ได้รับคำชมจากเขา ปากเล็กๆ ของเธอดูดส่วนปลายเข้าปากและพยายามเอาเข้ามันลึกจนสุดในคอหอยความเสียวซ่านกำลังมารวมกันตรงบริเวณส่วนปลายยานอฟคุมตัวเองไม่อยู่เขารวบผมหญิงสาวจากนั้นก็จับใบหน้าของเธอดึงเข้าออกขณะที่สะโพกของเขาก็ยกขึ้นสูงจากโซฟา เพื่อให้ตนเองของเธอเข้าไปลึกที่สุดในลำคอ แต่เมื่อเห็นหญิงสาวกำลังจะสำลักเขาก็รีบดึงใบหน้าเธอตนเองออกแล้วจับให้เธอลุกขึ้นมอบ
เสน่หาภรรยาเช่า ตอนที่ 30 ความทรงจำที่จะฝากไว้
ยานอฟมองคนที่เมาแทบไม่ได้สติแล้วหน้า วันนี้เขามาร่วมงานแต่งงานของไลลา แต่พยายามเจอกับมนต์มีนา เพราะไม่อยากให้ความรู้สึกเดิมๆ กลับมาอีกหลายเดือนที่ไม่ได้เจอกันยานอฟยอมรับว่าคิดถึงเธอมากและไม่คิดเลยว่าจะมาเจอกันในงานแต่งงานของไลลาแบบนี้ เขาเห็นเธอสนิทสนมกับรอยด์แล้วก็รู้สึกไม่ค่อยสบายใจเท่าไหร่ ยิ่งตอนที่เห็นทั้งสองเดินออกมาจากผับด้วยกันเขารู้สึกเจ็บปวดที่เห็นเธอสนิทสนมกับชายคนอื่น แต่เมื่อเห็นรอยด์กลับไปที่ผับ อีกครั้งเขาเข้าไปให้ทักทายและรู้ว่าพี่ชายของไลลากำลังสนใจมนต์มีนา ยานอฟก็เกิดความรู้สึกหวงขึ้นมาและทำให้เขาตัดสินใจขึ้นมาเธออีกครั้งแต่ก็ไม่คิดว่าจะมาเจอหญิงสาวเมาแล้วพูดจาไม่ค่อยรู้เรื่องแบบนี้“ฉันว่าเธอเมามากแล้วนะมีนพอได้แล้ว” เขาเดินตามเข้ามาและหยิบเบียร์ออกจากมือของหญิงสาว“ขอกินกระป๋องนี้ให้หมดได้ไหม”“ทำไมต้องดื่มมากขนาดนี้ล่ะ”“ดื่มเพื่อให้ลืมคุณไงล่ะ ยานอฟคุณมันผู้ชายไร้หัวใจ คุณทำให้ฉันตกหลุมรักแล้วก็เฉดหัวทิ้ง ให้ตายสิฉันไม่น่าไปรับเงินจากคุณเลย ฉันไม่น่าหลงรักคุณเลยนะยานอฟ ถ้ารู้ว่ามันจะเจ็บขนาดนี้ฉันจะไม่ทำแบบนั้นเด็ดขาด ฉันจะยอมให้บ้านถูกยึดจะยอมหาเงินตัวเป็นเกลีย
เสน่หาภรรยาเช่า ตอนที่ 29 ทำไมคุณเหมือนคนรักของฉัน
ในดึกวันหนึ่งขณะที่มนต์มีนากำลังเตรียมแผนการสอนสำหรับวันรุ่งขึ้น เธอก็ได้รับโทรศัพท์จากไลลา“สวัสดีจะมีน ฉันไลลานะ”“สวัสดีค่ะคุณไลลาสบายดีมั้ยคะ”“ฉันสบายดี แล้วมีนเป็นยังไงบ้างช่วงนี้ทำอะไรอยู่”“ช่วงนี้มีนไปฝึกสอนที่โรงเรียนค่ะ”“มีนจะปิดเทอมตอนไหน”“ปลายเดือนตุลาค่ะ”“เลยไลลาก็จะแต่งงานช่วงนั้นอยากชวนมีนมาร่วมงานด้วย”“มันจะดีเหรอคะ”“ดีสิ มางานแต่งงานไลลานะ งานจัดเล็กๆ มีแต่คนสนิทไม่กี่คนเอง”“จัดที่ไหนคะ”“ภูเก็ตจ้ะ มีนสะดวกไหม ไม่ไกลเลยนั่งเครื่องแป๊บเดียวเอง”“มีนอยากไปร่วมงานไปร่วมแสดงความยินดีกับคุณไลลาและคุณเจคอปนะคะแต่มีนคิดว่ามันไม่เหมาะสมเท่าไหร่เพราะมีนกับคุณไม่ได้สนิทกันมากขนาดนั้น”“พูดแบบนี้ไลลาเสียใจนะ อุตส่าห์ลิสต์รายชื่อมีนเป็นเพื่อนเจ้าสาวแล้วแท้ๆ มีนไม่มาใครจะเป็นเพื่อนเจ้าสาวให้ล่ะ”“คุณไลลาให้คนอื่นเป็นเพื่อนเจ้าสาวแทนได้ไหม”“เพื่อนส่วนใหญ่ไม่มีใครว่างมาที่เมืองไทยเลยน่ะสิ”“แล้วเพื่อนเจ้าบ่าวล่ะคะ” มนต์มีนาต้องถามให้แน่ใจเพราะกลัวว่าเพื่อนเจ้าบ่าวของคุณไลลาจะเป็นยานอฟ“เพื่อนเจ้าบ่าวก็เป็นเพื่อนของเจคอป ไม่ต้องกลัวว่าจะเจอยานอฟหรอกเพราะช่วงที่ไลลาแต่งงานยานอ
เสน่หาภรรยาเช่า ตอนที่ 28 ได้แต่คิดถึง
“มีนทางนี้ ทางนี้” ชาลิดาโบกมือให้เพื่อนในวันเปิดเทอมวันแรกซึ่งหญิงสาวย้ายกลับไปอยู่ที่บ้านของตนเองเพราะตอนนี้น้องชายจะให้ออกไปอยู่หอเธอเลยต้องช่วยมารดาดูแลน้องคนเล็ก“ไม่ได้เจอกันสองอาทิตย์คิดถึงจัง”“มีนก็คิดถึงออยเหมือนกัน เทอมนี้เราจะได้ฝึกงานโรงเรียนเดียวกันหรือเปล่าไม่รู้ เหมือนกันอาจารย์ยังไม่บอกเลยรีบไปกันเถอะนั่นอาจารย์เดินมาแล้ว”ทั้งสองคนรีบวิ่งเข้าไปในห้องเรียนก่อนที่อาจารย์ที่ปรึกษาจะเดินเข้ามาหลังจากอาจารย์ที่ปรึกษาแนะนำตัวแล้วก็บอกกำหนดการฝึกงานให้กับทุกคนได้รู้มนต์มีนาและชาลิดาโชคดีมากที่ได้ไปฝึกสอนโรงเรียนเดียวกันถึงแม้จะเป็นคนละระดับชั้นก็ตามมนต์มีนาได้สอนระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่หนึ่งส่วนชาลิดาได้สอนชั้นมัธยมศึกษาปีที่สอง ทั้งคนทั้งสองคนกุมขมับเพราะเด็กวัยนี้เป็นวัยที่กำลังต่อต้านและอายุเธอกับเด็กก็ห่างกันไม่“โอย...นึกว่าหนูจะได้สอนเด็กประถมน่ารักๆ เสียอีก”“นั่นสิไม่รู้ว่าทำไมอาจารย์ถึงส่งเราส่งคนไปสอนชั้นมัธยมก็ไม่รู้นะ”“ก็เธอสองคนคะแนนดีกว่าใคร อาจารย์ก็เลยอยากให้สอนระดับชั้นที่มันสูงๆ จะได้ใช้วิชาความรู้ที่เรียนมาได้อย่างเต็มที่”อาจารย์ที่ปรึกษาเดินผ่านมาได้ย
เสน่หาภรรยาเช่า ตอนที่ 27 ครบกำหนด
เวลาในแต่ละวันผ่านไปอย่างรวดเร็วมาก พรุ่งนี้มนต์มีนาก็จะต้องเดินทางออกจากเกาะและกลับไปใช้ชีวิตของตนเองอีกครั้งคืนนี้ทั้งสองคนเลยออกมานอนดูดาวกันบริเวณข้างสระว่ายน้ำ“คุณจะกลับยูเครนเลยหรือเปล่าคะ”“ก็คงจะอย่างนั้น”มีหลายอย่างที่มนต์มีนาอยากบอกกับยานอฟแต่ก็ไม่อยาก ทำลายบรรยากาศตรงหน้า“ฉันมีความสุขมากนะที่เธอมาอยู่กับฉันที่นี่”“มีนก็มีความสุขทุก มีนจะเก็บทุกอย่างที่นี่ไว้เป็นความทรงจำที่ดี”“ฉันก็เหมือนกันนะ”ยานอฟกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น เขาอยากจะต่อเวลาอยู่กับเธออีกนิด แต่ก็ไม่อยากทำลายกฎที่ตัวเองตั้งไว้ ระยะเวลาหนึ่งเดือนมันก็เพียงพอแล้วสำหรับความสุขที่เขาและเธอมีร่วมกัน จากนี้เธอและเขาต่างก็ต้องแยกย้ายกันไปทำตามหน้าที่ของเอง ชายหนุ่มหวังว่าในปีหน้าถ้าเธอยังไม่มีแฟนเขาจะเรียกเธอให้มาทำงานกับเขาอีก ความรู้สึกที่จะต้องลาจากมันทำให้เขาปวดหนึบในหัวใจอยากรั้งเธอไว้ให้อยู่กับเขานานที่สุด แต่มันก็เป็นไปไม่ได้เพราะความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นระหว่างเธอกับเขามันยากที่จะสานต่อไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนทำให้เขารู้สึกอาลัยอาวรณ์มากมายเท่ากับมนต์มีนามาก่อนเลย เขาคิดว่าถ้าหากไม่ได้เจอกันอีกความรู้สึกที่
เสน่หาภรรยาเช่า ตอนที่ 26 ตามใจทุกอย่าง nc
คำพูดกับการกระทำของเขาไม่ได้หมายถึงสิ่งที่มนต์มีนาพูดเลยสักนิด สวรรค์ที่เขาว่ามันคือสวรรค์ที่เขากำลังจะพาเธอไปต่างหากล่ะเขากอดกระชับเธอแน่นขึ้นรั้งสะโพกของหญิงสาวให้แนบชิดกับท่อนเอ็นที่มันกำลังค่อยๆ ขยายตัวเพราะความอัดอั้นที่ไม่ได้ปลดปล่อยหลายคืนแล้วมือใหญ่เลื่อนจากเอวคอดขยับขึ้นสูง กอบกุมไปบนอกสวยบีบเบาๆ ปากร้อนก็ดูดเม้มท้ายทอยอย่างแผ่วเบา“ไม่เหนื่อยมากใช่ไหม ให้ฉันได้หรือเปล่า”เขาถามขณะที่มือก็เริ่มซุกซนไปตามหน้าท้องแบนราบ เขาอ้อนเสียงหวานแบบนี้มีหรือมนต์มีนาจะไม่ยอมหญิงสาวพยักหน้าและหันมามองเขาก็จูบบนปากเล็กอย่างอ่อนหวานมือใหญ่สอดใต้จีสตริงตัวบางปลายนิ้วกดเน้นบนกลีบกุหลาบกระตุ้นให้น้ำหวานค่อยๆไหลริน“อื้ม ยานอฟ”หญิงสาวครางแผ่วเบาเมื่อเขากดจุดกระสันด้านนอกซ้ำๆยานอฟสะกิดตะขอเสื้อบราเซียร์ของเธอและดึงมันออกพร้อมกับชุดนอนตัวบาง เขาจูบไปบนแผ่นหลังเนียนนุ่ม ขณะที่มือก็ยังคงกดย้ำอยู่ได้อยู่จุดเดิมปลุกความเร่าร้อนในตัวของหญิงสาวเรียวขาของมนต์มีนาสั่นระริกทรงตัวแทบไม่อยู่จนต้องใช้มือทาบไปบนกระจกเพื่อพยุงตัวไว้เขาจูบแผ่นหลังไล่ลงมายังสะโพกกลมกลึง ดึงจีสตริงออกจาก จับสะโพกให้แอ่นโค้ง
