เมื่อโทรศัพท์บอกชาลิดาแล้วว่าตนเองหมายถึงที่พักอย่างปลอดภัย มนต์มีนาก็เดินเข้าไปในร้านสะดวกซื้อ เลือกซื้อน้ำดื่มกับขนมและแซนด์วิชมาทานรองท้องเพราะคุณสุทัศน์บอกว่ากว่าเจ้านายของเธอจะมาถึงเกาะก็เกือบจะหนึ่งทุ่ม ถ้าให้เธอรอทานอาหารตอนนั้นก็คงจะต้องหิวแน่ๆ
ชำระเงินแล้วเธอก็เลือกมานั่งบนเก้าอี้ที่อยู่ใกล้ๆ กลับบริเวณท่าเรือซึ่งตอนนี้มีนักท่องเที่ยวกลุ่มหนึ่งกำลังลงจากเรือส่วนใหญ่ก็จะมีแต่ชาวต่างชาติเท่านั้น
ขณะกำลังนั่งมองอะไรเพลินๆ ก็เห็นเด็กผู้ชายคนหนึ่งเดินลับๆ ล่อๆ มาทางกลุ่มนักท่องเที่ยว
เขาเดินตามนักท่องเที่ยวชายคนหนึ่งและทำทีเป็นชนก่อนที่จะเอามือล้วงไปยังกระเป๋ากางเกงมนต์มีนาเห็นเต็มสองตาหญิงสาวรีบลุกขึ้นแล้วตะโกน
“หยุดนะน้องจะทำอะไร”
เด็กชายตกใจที่มีคนเห็นเขารีบวิ่งออกจากตรงนั้นโดยหยิบเอากระเป๋าสตางค์ของชายคนนั้นไปด้วย มนต์มีนาอาศัยช่วงขาที่ยาวกว่าเด็กชายคนนั้นวิ่งไปดักหน้าโดยมีเจ้าของกระเป๋าที่เพิ่งรู้ตัววิ่งตามมาติดๆ
“ทำแบบนี้มันไม่ดีเลยนะ พี่ว่าน้องคืนกระเป๋าเขาไปเถอะ”
เด็กผู้ชายเห็นว่าตัวเองกำลังจวนตัวก็หันไปมองเจ้าของกระเป๋าที่เดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆ เขาโยนกระเป๋าลงพื้นและวิ่งหนีไปเธอพยายามจะวิ่งตามแต่เจ้าของกระเป๋าก็ตะโกนให้เธอหยุด
มนต์มีนาเลยเดินกลับมาและก้มลงหยิบกระเป๋าปัดทรายออกแล้วคืนให้เขา
“ขอบคุณครับ”
“คุณพูดไทยได้ด้วยเหรอคะ”
“ครับผมพูดไทยได้”
มือที่กำลังส่งกระเป๋าให้ต้องชะงักเมื่อเห็นใบหน้าของเขาใกล้ๆ ผู้ชายใช้คนนี้มีใบหน้าที่หล่อคมผิวสองสีแต่ที่สะดุดตาหญิงสาวมากที่สุดก็คงจะเป็นไรนวดที่เขียวครึ้มบริเวณสันกรามมันเสริมให้เขาดูหล่อมากขึ้น มนต์มีนาเป็นคนที่ชอบผู้ชายมีหนวดมีเคราอยู่แล้วและผู้ชายคนนี้นอกจากมีใบหน้าที่หล่อแล้วหุ่นของเขาก็ยังดีเอามากๆอีกด้วยโดยรวมแล้วเขาเป็นผู้ชายในสเปกของหญิงสาวเลยทีเดียว
“ขอบคุณนะครับที่วิ่งตาม จนผมได้กระเป๋าคืน” เขายิ้มให้เธออย่างเป็นมิตร
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ คุณจะแจ้งความไหมคะ” หญิงสาวถามและรู้สึกใจเต้นแรงมากขึ้นเรื่อยๆ เมื่อเห็นรอยยิ้มของเขา
“ไม่หรอกผมว่าเขายังเด็กบางทีเขาอาจจะมีความจำเป็นบางอย่างที่ทำแบบนี้ก็ได้”
“แต่ฉันว่าไม่ว่าจะมีความจำเป็นมากแค่ไหนคุณเราก็ไม่ควรจะ ขโมยของคนอื่นแบบนี้ ฉันมองว่ามันอาจจะเป็นจุดเล็กๆ ที่ทำให้เขาเติบโตไปเป็นผู้ใหญ่ที่ไม่ค่อยมีคุณภาพ ถ้าตักเตือนเขาได้ก็คงจะดีนะคะ”
“ผมเดาใจคนไม่ถูกเลย ดูเหมือนคุณอยากจะเอาความผิดเขาแต่คุณก็เป็นห่วงอนาคตเขาด้วย”
“จริงๆ ฉันก็ไม่ได้อยากให้คุณเอาผิดอะไรเขามากมายหรอกค่ะ แต่แค่อยากจะเตือนเขาถ้าอยากจะถามเขาว่าทำไมถึงทำแบบนี้บางทีผู้ใหญ่อย่างเราก็อาจจะช่วยเขาได้”
“คุณพูดว่าผู้ใหญ่แต่ผมดูแล้วเหมือนคุณจะยังเรียนอยู่หรือเปล่า” ครับชายหนุ่มมองใบหน้าหญิงสาวแล้วยิ้ม
“ค่ะ ฉันยังเรียนอยู่แต่เพราะฉันเรียนครูมั้งคะเวลาฉันเห็นเด็กๆ ทำผิดฉันก็เลยคิดอยากจะหาทางช่วยเขาแก้ปัญหา” เธอพูดแล้วก้มหน้าไม่กล้าจะสบตาของเขา เธอกำลังอายที่ได้อยู่กับผู้ชายในสเปก
“ผมหวังว่าถ้าคุณเรียนจบไปคงจะเป็นครูที่ดีมากๆ นะครับ”
“ฉันก็หวังอย่างนั้นค่ะ”
“ผมต้องไปก่อนแล้วขอบคุณนะครับที่ช่วย”
“ไม่เป็นไรค่ะ”
เมื่อชายหนุ่มเดินจากไปแล้วมนต์มีนาก็เดินเข้าไปอย่างร้านสะดวกซื้ออีกครั้ง เธอเลือกซื้อขนมขบเคี้ยวค่อนข้างเยอะเพราะไม่รู้ว่าที่บ้านพักจะมีขนมแบบนี้ติดไว้หรือเปล่า หลังจากได้ขนมจนเป็นที่พอใจแล้วหญิงสาวก็ขี่จักรยานยนต์กลับมายังบ้านพัก
“ถืออะไรมาเยอะแยะครับนั่น” สุทัศน์รีบออกมาต้อนรับหญิงสาว
“ขนมค่ะคุณสุทัศน์ มีนซื้อมาเยอะเลยถ้าคุณสุทัศน์อยากกินอันไหนก็เอาไปกินได้เลยนะคะ แล้วนี่คุณสุทัศน์ออกมายืนรอมีนหรือเปล่า”
“ใช่ผมกำลังจะไปตามคุณเลยพอดีเจ้านายเปลี่ยนเวลาเดินทางตอนนี้เขามาถึงแล้ว”
“เหรอคะแล้วตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน”
“เขากำลังอาบน้ำอยู่นะ เดี๋ยวก็คงออกมา คุณมีนจะไปอาบน้ำหรือเปลี่ยนชุดก่อนก็ได้นะน่าจะยังพอมีเวลาเหลืออยู่”
“ถ้างั้นมีนฝากขนมคุณสุทัศน์เขาขนมไปเก็บในห้องครัวด้วยนะคะ ฝากบอกกระเจี๊ยบกับป้าละออด้วยว่าขนมที่มีนซื้อมาใครอยากกินอะไรก็กินได้เลย”
“ได้ครับเดี๋ยวผมจะบอกทุกคนให้”
มนต์มีนารีบวิ่งเข้ามายังห้องนอนและรีบอาบน้ำสระผมอย่างรวดเร็วเพราะเมื่อกี้ตอนขี่รถจักรยานยนต์ไปรอบๆ เกาะเธอเจอทั้งฝุ่นและควันจนตอนนี้เนื้อตัวสกปรกไปหมด คงไม่ดีแน่ถ้าเจ้านายจะเจอเธอในสภาพแบบนี้ หญิงสาวอยากให้อยากให้เขาประทับใจในครั้งแรกที่เจอ
เพราะกลัวว่าเขาจะไม่จ่ายเงินจำนวนที่เหลือ เธอคิดว่าในเมื่อเดินหน้ามาถึงขั้นนี้แล้วก็คงจะต้องทำงานนี้ให้ดีสมกับเงินที่เขาจ่ายมนต์มีนาทำใจและยอมรับว่างานที่มาทำในครั้งนี้มันก็เป็นงานสุจริตอย่างหนึ่ง เธอเชื่อว่าถ้าใครอยู่ตกอยู่ในสถานการณ์อย่างเธอและเจอข้อเสนอแบบนี้ก็ต้องรับกันทั้งนั้น ถึงแม้มันจะดูไร้ค่าไร้ศักดิ์ศรีแต่ในสังคมปัจจุบันก็มีไม่น้อยที่ผู้หญิงคิดจะทำอาชีพอย่างนี้
จะโทษว่าเป็นความผิดของผู้หญิงฝ่ายเดียวก็ไม่ถูกเพราะถ้าไม่มีผู้ซื้อบริการอย่างผู้ชาย ก็คงไม่มีอาชีพขายบริการเธอคิดว่าทั้งสองอย่างมันเกิดคู่กัน
มนต์มีนารีบเป่าผมให้แห้งจากนั้นก็สวมชุดกระโปรงยาวสีขาวคลุมเข่ากับเสื้อเชิ้ตแขนกุดสีเดียวกัน หญิงสาวแต่งหน้าอ่อนๆ ทาลิปสติกสีหวานเข้ากับผิวสองสี จัดผมยาวดำขลับให้เข้าทรงและรีบออกมานั่งรอเจ้านายอยู่บริเวณห้องรับแขก
“คุณอาบน้ำเร็วเหมือนกันนะครับ” คุณสุทัศน์ที่นั่งรออยู่ก่อนแล้วมองหญิงสาวตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยความภูมิใจ ผู้หญิงคนนี้ น่าจะทำให้เจ้านายของเขาชอบมาก ตั้งแต่เจอกับมนต์มีนามาหลายหลายครั้งหญิงสาวเป็นคนที่ไม่ค่อยได้แต่งหน้าเลย แต่เธอก็มีความสวยตามธรรมชาติ เขาเชื่อว่าเจ้านายจะต้องประทับใจมากๆ เมื่อได้เห็นตัวจริงของเธอ
เสียงฝีเท้าที่ดังมาจากด้านหลังทำให้มนต์มีนาใจเต้นแรงเธอลุ้นว่าเจ้านายจะหน้าตาเป็นยังไงหญิงสาวหันหน้าไปช้าๆ ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความสงสัยเมื่อพบว่าเจ้านาย ของเธอก็คือผู้ชายที่เธอเจอบริเวณท่าเรือ“คุณนั่นเอง”“สวัสดีมนต์มีนา” เขากล่าวทักทาย“สวัสดีค่ะเจ้านาย” หญิงสาวรีบยกมือไหว้เมื่อนึกขึ้นได้ว่าตอนนี้ตนเองอยู่ในสถานะอะไร“เราเจอกันอีกแล้วนะ”“เจ้านายเจอกับมีนแล้วเหรอครับ” สุทัศน์แปลกใจ“ใช่ เมื่อกี้ฉันเจอเธอที่ท่าเรือ”“ถ้าอย่างนั้นผมคงไม่ต้องแนะนำอะไรมาก”“ขอบคุณมากที่ช่วยจัดการเรื่องนี้ให้”“ไม่เป็นไรครับ”“แล้วคุณจะอยู่ที่นี่กี่วันล่ะ”“ผมว่าจะกลับขึ้นฝั่งเย็นนี้แล้วพรุ่งนี้เช้าค่อยบินกลับกรุงเทพ”“อ้าว นึกว่าจะอยู่ดื่มด้วยกันสักคืน”“คืนผมมีงานต้องทำต่อครับ”“โอกาสหน้าหาเวลามาดื่มด้วยกันนะ ถ้าจะให้ดีลงมาที่นี่อาทิตย์หน้าก็ได้เพราะกาซิมก็จะมาที่นี่เหมือนกัน”“ได้ครับเดี๋ยวผมจะประสานกับกาซิมอีกทีว่าจะลงมาวันไหน”“คุณมีนครับผมไปก่อนนะ ถ้ามีอะไรก็โทรหาผมตามเบอร์นั้นเจ้านายเป็นคนใจดีมาก คุณต้องการอะไรก็บอกเขาได้เลย ส่วนมอเตอร์ไซค์ก็เอาไว้ใช้ก่อนถ้าจะกลับผมจะเอาไปคืนเองครับ”“ขอบคุณค่ะ
มนต์มีนาเดินตามยานอฟมายังชายหาดทางหน้าบ้านโดยอาศัยแสงไฟสลัวจากบ้านพัก บรรยากาศกลางคืนเงียบสงบได้ยินแต่เสียงคลื่นทำให้มนต์มีนารู้สึกผ่อนคลายเป็นอย่างมากเธอเดินเคียงข้างเขาไปเรื่อยๆ ตาก็มองออกไปยังท้องทะเลเบื้องหน้าเห็นไฟส่องสว่างอยู่กลางทะเลก็หันมาถาม“ไฟพวกนั้นคืออะไรคะคุณยานอฟ”“ถ้าเดาไม่ผิดน่าจะเป็นไฟจากเรือของชาวประมง”“ทะเลตอนกลางคืนน่ากลัวเหมือนกันนะคะ ตอนกลางคืนทั้งมืดทั้งกว้าง ผิดกับตอนกลางวันเลยนะคะ”“ก็เหมือนคนเราแหละ มีทั้งด้านมืดและด้านสว่างอยู่ที่ใครจะเลือกมุมไหนออกมาให้คนอื่นเห็น”มนต์มีนาไม่รู้ว่าที่เขาพูดหมายถึงอะไร แต่ก็ไม่อยากจะใส่ใจมากนักเพราะเธอจะอยู่กับเขาแค่หนึ่งเดือนเท่านั้น ไม่จำเป็นต้องรู้จักตัวตนที่แท้จริงของเขามากมาย“คืนนี้ดาวสวยเหมือนกันนะ” จู่ๆ อยู่เขาก็พูดขึ้นมาหญิงสาวแหงนมองไปบนท้องฟ้าแล้วก็ยิ้มเมื่อเห็นว่าดวงดาวบนท้องฟ้าวันนี้สวยอย่างที่เขาพูดจริงๆ ตอนอยู่กรุงเทพเธอแทบไม่เคยเห็นดวงดาวเลย“สวยมากจริงๆ ด้วยค่ะ ตอนนี้กรุงเทพแทบไม่เห็นดาวเลยจำได้ว่าดูดาวจริงจังครั้งสุดท้ายก็ตอนไปทัศนศึกษาตอน ม.6 จากนั้นก็ไม่เคยมีโอกาสได้มอง บ้านที่มีนอยู่ก็ไม่เห็นดาวเลย แ
“จะเข้าบ้านเลยหรือจะนั่งคุยกันต่อล่ะ” ยานอฟถามเมื่อทั้งสองเดินมาถึงบริเวณหน้าบ้านซึ่งมีเก้าอี้ไม้วางอยู่“นั่งพักเหนื่อยก่อนก็ได้ค่ะ” ถึงแม้จะเป็นเวลาดึกมากแต่มนต์มีนาก็คิดว่าถ้าเข้าไปนอนตอนนี้ก็คงจะนอนไม่หลับแน่ๆ“คุณยานอฟปล่อยมือมีนได้แล้วค่ะถึงบ้านแล้วมีนคงไม่สะดุดล้มหรอกค่ะ”“แล้วถ้าฉันไม่ปล่อยล่ะมีน” เขาถามและหันมามองหน้าหญิงสาวที่ก้มหน้าหลบสายตา แสงไฟตรงนี้ทำให้เห็นอย่างชัดเจนว่าตอนนี้มนต์มีนาหน้าแดงลามจนถึงใบหู ยานอฟรู้ว่าเธอกำลังมือที่จับอยู่ก็เย็นขึ้นเรื่อยๆ“แค่ฉันจับมือเธอก็อายจนหน้าแดงหูแดงไปหมดแล้ว แบบนี้ถ้าฉันนอนกับเธอไม่หัวใจวายตายเลยเหรอมีน”“คุณยานอฟก็พูดเกินไป ใครเขาจะหัวใจวายเพราะเรื่องแบบนั้น”“มันก็ไม่แน่นะ ถ้าเธอตื่นเต้นมากๆ แล้วเป็นอะไรขึ้นมา ฉันคงรับผิดชอบชีวิตเธอไม่ไหวหรอกนะ”“มีนไม่ได้เป็นโรคหัวใจสักหน่อย ถึงจะได้ตื่นเต้นจนหัวใจวายคุณยานอฟก็พูดเกินไป”“ก็ใครจะไปรู้ล่ะดูเธอตอนนี้สิหูแดงหน้าแดงมือเย็นเจี๊ยบเลยเขินเหรอ”“คุณก็รู้ว่ามีนเขินคืนก็ยังจะแกล้ง”“ฉันอยากให้เธอคุ้นเคยกับฉัน คุ้นเคยกับสัมผัสฉัน คุณเคยกับใบหน้าของฉัน เงยหน้ามองฉันสิมีน ฉันไม่ได้น่ากลัวอย่
สัมผัสแผ่วเบาสลับหนักหน่วงไปตามอารมณ์คุกรุ่นที่อยู่ในกายทุกสัมผัสมันทำให้ร่างกายของมนต์มีนาปั่นป่วน ท้องน้อยรู้สึกเบาหวิวเหมือนจะหายใจไม่ทั่วท้อง ลำตัวไปแอ่นโค้งจนหลังไม่ติดพื้นยานอฟลากริมฝีปากมายังหน้าท้องแบนราบ มนต์มีนามองใบหน้าหล่อคมที่เธอหลงรักกำลังจูบต่ำลงมาเรื่อยๆ ใจหนึ่งอยากผลักไสแต่อีกใจก็อยากจะเรียนรู้กับประสบการณ์ที่เขากำลังจะมอบให้ชายหนุ่มเกี่ยวกางเกงนอนของเธอออกก่อน จากนั้นจับเรียวขาให้กว้างจูบไปบนต้นขาอ่อนจนหญิงสาวขนลุก ปากร้อนที่ขบเม้มผิวเข้ามาใกล้ใจกลางความเป็นสาวเรื่อยๆ ทำให้มนต์มีนารู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะขาดอากาศหายใจเธอ อ้าปากฮุบอากาศเข้าปอดอย่างเต็มที่ขณะที่ร่างกายเริ่มร้อนขึ้นเรื่อยๆ กลิ่นกายสาวหอมหวานและยั่วยวนจนยานอฟรู้สึกปวดไปทั่วแก่นกายเขากดจมูกสูดดมกลิ่นกายสาวผ่านชั้นในลูกไม้สีสวยเพียงแค่นั้นมนต์มีนาก็รู้สึกสั่นสะท้านและพยายามจะขยับสะโพกนี้ แต่มือใหญ่ก็กดหน้าท้องไว้ ก่อนจะชั้นในตัวจิ๋วออกจากเรียวขา มนต์มีนาเย็นวาบและพยายามหุบขาเข้าหากัน หญิงสาวรู้สึกเขินอายเมื่อมีคนมาจ้องใจกลางความเป็นสาวของเธอแบบนี้ เพราะแม้แต่ตัวตัวเองยังไม่เคยเห็นเลยว่ามันเป็นมันมีลักษ
เขาขยับโยกอยู่บนตัวเธออย่างไม่มีพักความเจ็บเมื่อครู่หายไปเป็นปลิดทิ้ง ทุกจังหวะที่เขาขยับกายเข้ามามันก็สร้างความเสียวซ่านให้หญิงสาวจนร่างกายของเธอร้อนเป็นไฟ ช่องทางคับแน่นตอดถี่ขึ้น รู้สึกว่าทุกอย่างมันกำลังไปรวมกันอยู่ตรงกลางกายหญิงสาวครางไม่เป็นภาษาความเสียวกำลังพุ่งสูงดวงตาคู่หวานมองใบหน้าของยานอฟ เธอรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังตกอยู่ในห้วงของตัณหาอย่างถอนตัวไม่ขึ้น เขาทำให้เธอเรียนรู้ว่าการมีเซ็กซ์เป็นแบบไหน เขาผู้ชายที่เธอรู้สึกรักตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นหน้าและตอนนี้เขากำลังจะพาเธอไปสู่จุดสูงสุดของอารมณ์พิศวาสเธอเสียวไปทุกอณูขุมขน ปลายเท้าเหยียดตรงเหยียบบนพื้นที่นอน สะโพกยกสูงส่ายเข้าหาท่อนเอ็นร้อน“จะถึงแล้วใช่ไหมมีน”มนต์มีนาพยักหน้า ยานอฟกดกายแกร่งกระแทกเข้าหา เธอผวาขึ้นมากอดเขาแน่น ขณะที่เขาก็ยังกดสะโพกเข้าหาอย่างหนักหน่วง“ยานอฟ อื้อ...อ้าห์...กรี๊ดดด.....”หญิงสาวเรียกชื่อเขาก่อนที่ร่างกายของเธอจะเกร็งกระตุกเนื้อตัวสั่นเทา เธอกรี๊ดกรี๊ดร้องไปตามอารมณ์ที่ยากจะกลั้นไหว เมื่อทุกอย่างระเบิดออก รู้สึกว่าร่างกายตัวเองเบาสบายไม่เคยรู้สึกดีแบบนี้มาก่อนเธอทิ้งร่างลงบนที่นอนยังอ่อนแรง“ย
มนต์มีนาตักขนมจีนแกงไตปลาเข้าปากแล้วก็ยิ้มเพราะรสชาติของมันอร่อยถูกปากของเธอมาก“เป็นไงอร่อยไหมอร่อยค่ะ คุณยานอฟก็กินสิคะจะนั่งมองหน้ามีนทำไม”“ก็ฉันให้เธอเป็นคนกินก่อนไงล่ะ ถ้าฉันเผ็ดฉันจะได้ไม่กิน”“ไม่เผ็ดมากเท่าไหร่หรอกค่ะ ลองนะคะเดี๋ยวมีนตักให้” หญิงสาวตักแกงไตปลาราดบนขนมจีนในจานของเขาแล้วพยักพเยิดให้เขาตักเข้าปากชายหนุ่มตัดขึ้นมาชิมคำแรกแล้วยิ้มเพราะรสชาติของมันไม่ได้เผ็ดมากมายเหมือนที่เคยกินครั้งแรกเมื่อสามปีก่อน“อร่อยดีนะ ไม่เผ็ดมากเท่าไหร่”เมื่อกินแกงไตปลาได้หลายคำแล้วมนต์มีนาก็เปลี่ยนมาทานน้ำยาใต้บ้างรสชาติของมันกลมกล่อมถูกปากของเธออย่างที่สุด“น้ำยาใต้ก็อร่อยค่ะ ลองไหม” เมื่อเขาพยักหน้าเธอก็ตักราดบนขนมจีบให้เขาอย่างเคยทั้งสองทานขนมจีนจนอิ่มส่วนข้าวต้มกุ้งนั้นไม่มีใครแตะเลย“สงสารข้าวต้มกุ้งนะคะ แต่ให้มีนกินตอนนี้ท้องคงแตกตายแน่ๆ”“ฉันยังไม่เคยเห็นใครกินจนท้องแตกตายสักคนเลยนะมีน”“แต่มีนก็ไม่อยากเป็นคนแรกเลยค่ะ”“เธอกินเยอะๆ ก็ดีเหมือนกันนะ เพราะเมื่อคืนก็ใช้พลังงานไปเยอะ”“ใครเขาเอาเรื่องบนเตียงมาคุยบนโต๊ะกินข้าวกันล่ะคะคุณยานอฟ”“แล้วจะให้คุยตรงไหนหรือจะให้คุยต่อหน้าป้
เมื่อแดดเริ่มไม่แรงแล้วมนต์มีนาก็ชวนยานอฟไปเล่นน้ำทะเลเพราะวันนี้อุดอู้อยู่แต่ในบ้านทั้งวันจนรู้สึกเบื่อหญิงสาวสวมชุดว่ายน้ำแบบบิกินี่ดำมีสายผูกตรงช่วงเอวเสริมให้สะโพกงอนงามดูเด่นขึ้นเธอเล่นน้ำกับยานอฟอย่างสนุกสนานเสียงหัวเราะที่สดใสของหญิงสาวทำให้ชายหนุ่มรู้สึกผ่อนคลายขึ้นมากในทุกปีเขาจะมาพักผ่อนที่เมืองไทยและจะให้โมเดลลิงหาผู้หญิงมาอยู่กับเขาที่นี่หนึ่งเดือน ผู้หญิงส่วนใหญ่จะออดอ้อนออเซาะเขาอยู่ในบ้าน บางครั้งก็นอนนัวเนียอยู่ด้วยกันบนเตียงตลอดทั้งวัน แต่มนต์มีนาแปลกกว่าคนอื่นเธอไม่อ้อนไม่ออเซาะและไม่ค่อยเอาใจเขา แต่ความแตกต่างของเธอก็ทำให้เขารู้สึกดีเพราะสิ่งที่เขาต้องการไม่ใช่แค่เรื่องบนเตียงเท่านั้นเขาต้องการความสดชื่นต้องการความสบายใจ ซึ่งมนต์มีนาก็มีให้เขามากกว่าคนอื่นๆ ที่ผ่านมาเมื่อเล่นน้ำทะเลจนเหนื่อยทั้งสองก็กลับเข้ามาบ้านพักอาบน้ำแล้วลงมาทานอาหารค่ำ จากนั้นก็พากันไปนั่งดูทีวีจนถึงสองทุ่มเขาก็ขอตัวเขาไปทำงาน“คุณยานอฟมีประชุมทางไกลแล้วที่นี่มีสัญญาณอินเตอร์เน็ตเหรอคะมีสิเธอไม่รู้เหรอมีน”“ไม่รู้เลยค่ะ”“ถ้าอยากใช้อินเตอร์เน็ตคุยกับเพื่อนฉันก็ไม่ว่าอะไร นะรหัสผ่านก็ชื่อฉ
เมื่อคุยงานกับกาซิมเสร็จแล้วยานอฟก็เปิดประตูห้องออกมาเขาเห็นว่าไฟในห้องของมนต์มีนายังสว่างอยู่ก็เลยเคาะประตูเบาๆ“มีอะไรคะคุณยานอฟดึกแล้วยังไม่นอนอีกเหรอ”“แล้วเธอล่ะมัวทำอะไรอยู่”“มีนคุยกับเพื่อนแล้วก็อ่านหนังสือค่ะกำลังสนุกเลย คุณมีธุระอะไรกับมีนหรือเปล่า”“ฉันจะถามว่าเธอมีพาสปอร์ตใช่ไหม”“ใช่ค่ะคุณสุทัศน์บอกให้มีนทำไว้”“วันมะรืนกันฉันต้องไปทำงานที่สิงคโปร์”“แล้วมีนต้องไปด้วยเหรอคะ”“อยากไปเที่ยวไหมล่ะ”“แต่คุณต้องไปทำงาน” มนต์มีนาอยากไปเที่ยวแต่ถ้าต้องเที่ยวคนเดียวก็คิดว่ารอเขาอยู่ที่นี่จะดีกว่า“ฉันทำงานไม่นานหรอกจากนั้นก็พอมีเวลาว่างถ้าอยากไปก็เอาพาสปอร์ตมาให้ฉัน เดี๋ยวฉันจะให้สุทัศน์จัดการจองตั๋วเครื่องบินให้”“คุณไม่ได้หรอกมีนใช่ไหมคะ”“หน้าตาฉันเหมือนคนล้อเล่นรึไง”“งั้นคุณรอสักครู่นะคะเดี๋ยว มีนหาพาสปอร์ตแป๊บเดียวเองค่ะ” หญิงสาวรีบเปิดกระเป๋าสะพายใบเล็กและส่งพาสปอร์ตให้เขาอย่างรวดเร็ว เธอไม่คิดเลยว่าการมาทำงานเป็นภรรยาเช่าแค่หนึ่งเดือนจะทำให้เธอได้ไปเที่ยวต่างประเทศแม้จะเป็นแค่ประเทศในแถบเอเชียมันก็มีความสุขมากแล้ว“เอาละทีนี้ก็นอนได้แล้วพรุ่งนี้เช้าฉันจะพาไปซื้อเสื้อผ้าที
มนต์มีนากลับบ้านมาอีกครั้งในเวลาหนึ่งทุ่ม รู้สึกโล่งใจและใจหายไปในคราเดียวกันเมื่อเปิดประตูบ้านเข้ามาแล้วไปเจอกับยานอฟ เขาคงไปจากเธอแล้วจริงๆ เธอคงเป็นผู้หญิงที่โง่มากคนหนึ่งเลือกความรักและทิ้งเงินสามสิบล้านให้หลุดมือไปแต่เธอคิดว่าตนเองเลือกถูกแล้วเพราะถ้ามีเงินแต่อยู่กับคนที่ไม่รักชีวิตก็คงจะไม่มีความสุขเลยเมื่อเขาไปแล้วเธอก็ใช้ชีวิตตามปกติและกำลังจะลืมเขา แต่ดูเหมือนว่าชีวิตของเธอมันจะไม่ปกติตอนนี้ข้างบ้านของเธอ ซึ่งเป็นพื้นที่ว่างกำลังมีการปรับปรุงพื้นที่และเธอรู้จากเจ้าของร้านอาหารตามสั่งหน้าปากซอยว่าข้างๆ บ้านของเธอถูกนักธุรกิจคนหนึ่งซื้อไปบ้านหลังใหญ่ริมรั้วของมนต์มีนาถูกสร้างขึ้นอย่างรวดเร็วคนงานเกือบครึ่งร้อยทำงานกันอย่างขยันขันแข็งเพียงแค่สามเดือนบ้านหลังนั้นก็เสร็จตกแต่งสวยงามและพร้อมเข้าอยู่เธอไม่รู้ว่าเจ้าของบ้านหลังนั้นเป็นใครเพราะไม่เคยเห็นเขาเลยหญิงสาวเลยได้แต่แอบมองเพราะบ้านหลังนั้นมันสวยและน่าอยู่มากเทียบกับบ้านของเธอไม่ติดเลยสักนิด แต่มนต์มีนาคิดว่าจะมีบ้านหลังใหญ่ไปทำไมล่ะในเมื่ออยู่บ้านหลังเล็กเธอก็มีความสุขมากมายอยู่แล้วหญิงสาวมองไปในบ้านหลังนั้นก่อนจะเดินออกจ
ยานอฟเก็บคำพูดของกาซิมมานั่งคิดมันก็เป็นอย่างที่ผู้ช่วยของเขาพูดจริงๆ เขาเองสนิทกับมนต์มีนามากกว่าใคร ก็น่าจะรู้ดีกว่าใครว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิงที่หิวเงินบางทีเขาอาจจะต้องบินไปเมืองไทยอีกครั้งและคุยกับเธอให้รู้เรื่อง“เฮ้อ...ทำไมเรื่องความรักมันยากจังนะ” เขาถอนหายใจก่อนจะนั่งทำงานต่อช่วงนี้งานค่อนข้างยุ่งเขาอยากจะบินไปหามนต์มีนามากแค่ไหนแต่ก็ยังปลีกตัวไม่ได้เลยยานอฟใช้เวลาเคลียร์งานที่คั่งค้างเกือบสองอาทิตย์จากนั้นเขาก็บินมาประเทศไทยและให้สุทัศน์พามารอที่หน้าบ้านของเธอมนต์มีนาเลิกงานมาในเวลาหนึ่งทุ่มรู้สึกแปลกใจที่เห็นรถของคุณสุทัศน์จอดอยู่หน้าบ้าน“สวัสดีค่ะคุณสุทัศน์ ธุระอะไรคะมาหามีนถึงที่นี่เลย” มนต์มีนายกมือไหว้เหมือนทุกครั้ง“ผมมีเรื่องจะคุยกับคุณมีนนิดหน่อยครับ ขอเข้าไปนั่งคุยในบ้านในบ้านได้ไหมตรงนี้ยุงมันเยอะ”“ได้ค่ะ” หญิงสาวเปิดประตูรั้วแล้วเดินนำสุทัศน์เข้าไปในบ้านเธอเอาน้ำมาวางไว้ให้เขาจากนั้นก็หยิบผลไม้เตรียมจะเอาไปปอก“เดี๋ยวมีนปอกผลไม้ให้นะคะ”“ผมเกรงใจจังเลยครับ”“ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณนั่งรอในห้องรับแขกแป๊บหนึ่งนะคะเดี๋ยวมีนปอกผลไม้แป๊บเดียว”“ได้ครับ” หญิงสาวหายเข้าไปปอก
มนต์มีนาตื่นเช้ามาด้วยศีรษะที่หนักอึ้งขณะที่นึกทบทวนเรื่องราวของเมื่อคืนจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าเธอกับเขาร่วมรักกันกี่ครั้ง รู้แต่ทุกครั้งมันก็เต็มไปด้วยความสุขหญิงสาวมองไปรอบๆ ห้องก็ไม่เห็นยานอฟไม่ได้อยู่ตรงนี้แล้วเธอเจ็บระบมจนก้าวขาแทบไม่ออกแต่ก็พยายามเก็บของลงกระเป๋าและไม่ลืมที่จะโทรไปบอกรอยด์ว่าตนเองตัวเองเจอเพื่อนที่นี่และคงไปเที่ยวกับเขาไม่ได้ฝ่ายนั้นโอดครวญเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้เซ้าซี้อะไรมากเมื่อคุยกับรอยด์เสร็จเธอก็สั่งอาหารขึ้นมาทานบนห้องเพื่อรอเวลาที่จะไปสนามบินแม้รู้ว่าคิดว่าจะไม่ได้เจอยานอฟอีก แต่ในใจของหญิงสาวกลับรู้สึกสบายเพราะเธอได้บอกความรู้สึกของตนเองให้เขารับรู้แล้ว มันก็เหมือนกับไม่มีอะไรติดค้างในหัวใจ จากนี้เธอจะใช้ชีวิตของเธออย่างมีความสุขเธอจะไม่ลืมเขาแต่จะเก็บเขาไว้เป็นความทรงจำที่ดีเธอกลับมาใช้ชีวิตอย่างปกติและเรียนจนจบระหว่างที่รอสอบบรรจุเป็นครูหญิงสาวก็สมัครเป็นครูอัตราจ้างที่โรงเรียนแห่งหนึ่งและเขาก็ตอบรับเธอแล้ว แต่จะไปเริ่มงานอีกครั้งก็ตอนเปิดเทอมในช่วงปิดเทอมประมาณสามเดือนมนต์มีนาก็เลยว่างหญิงสาวก็เลยไปสมัครงานที่โรงเรียนกวดวิชาแห่งหนึ่งเธอได้เป็นผู้ช่วยอาจาร
“ยานอฟคะ คุณอยากให้ฉันมีนคุณหรือเปล่า”มนต์มีนายิ้มยั่วแล้วเงยหน้าขึ้นมาถามขณะที่ตอนนี้มือของเธอกำลังจับมังกรของเขาและหมุนเบาๆ“ได้สิ ฉันอยากให้เธอกินฉัน”เมื่อได้รับคำตอบหญิงสาวก็คุมเข่าลงสัมผัสลิ้นลงบนส่วนปลาย สีชมพูเข้ม เพียงแค่ลิ้นเล็กสัมผัสโดน ยานอฟก็ครางลั่นห้อง เธอรู้สึกถึงกล้ามเนื้อที่ตึงเครียดเนื้อตัวสั่นเทา ตั้งแต่กลับจากเกาะชายหนุ่มก็ไม่ได้นอนกับผู้หญิงคนไหน ในทุกคืนเขาจะจินตนาการถึงหญิงสาวตรงหน้าและปลดปล่อยด้วยมือของตนเองเท่านั้นมนต์มีนาใช้ปลายลิ้นของเธอเลียวนส่วนปลายหยัก ยกท่อนเอ็นขึ้นเก่อนจะลากลิ้นยาวลงมาหยอกล้อกับพวงสวรรค์และลากขึ้นกลับไปด้านบนอีกครั้งก่อนจะครอบครองมันเข้าปากเล็ก“ดีมาก เธอทำดีมาก”หญิงสาวรู้สึกพอใจที่ได้รับคำชมจากเขา ปากเล็กๆ ของเธอดูดส่วนปลายเข้าปากและพยายามเอาเข้ามันลึกจนสุดในคอหอยความเสียวซ่านกำลังมารวมกันตรงบริเวณส่วนปลายยานอฟคุมตัวเองไม่อยู่เขารวบผมหญิงสาวจากนั้นก็จับใบหน้าของเธอดึงเข้าออกขณะที่สะโพกของเขาก็ยกขึ้นสูงจากโซฟา เพื่อให้ตนเองของเธอเข้าไปลึกที่สุดในลำคอ แต่เมื่อเห็นหญิงสาวกำลังจะสำลักเขาก็รีบดึงใบหน้าเธอตนเองออกแล้วจับให้เธอลุกขึ้นมอบ
ยานอฟมองคนที่เมาแทบไม่ได้สติแล้วหน้า วันนี้เขามาร่วมงานแต่งงานของไลลา แต่พยายามเจอกับมนต์มีนา เพราะไม่อยากให้ความรู้สึกเดิมๆ กลับมาอีกหลายเดือนที่ไม่ได้เจอกันยานอฟยอมรับว่าคิดถึงเธอมากและไม่คิดเลยว่าจะมาเจอกันในงานแต่งงานของไลลาแบบนี้ เขาเห็นเธอสนิทสนมกับรอยด์แล้วก็รู้สึกไม่ค่อยสบายใจเท่าไหร่ ยิ่งตอนที่เห็นทั้งสองเดินออกมาจากผับด้วยกันเขารู้สึกเจ็บปวดที่เห็นเธอสนิทสนมกับชายคนอื่น แต่เมื่อเห็นรอยด์กลับไปที่ผับ อีกครั้งเขาเข้าไปให้ทักทายและรู้ว่าพี่ชายของไลลากำลังสนใจมนต์มีนา ยานอฟก็เกิดความรู้สึกหวงขึ้นมาและทำให้เขาตัดสินใจขึ้นมาเธออีกครั้งแต่ก็ไม่คิดว่าจะมาเจอหญิงสาวเมาแล้วพูดจาไม่ค่อยรู้เรื่องแบบนี้“ฉันว่าเธอเมามากแล้วนะมีนพอได้แล้ว” เขาเดินตามเข้ามาและหยิบเบียร์ออกจากมือของหญิงสาว“ขอกินกระป๋องนี้ให้หมดได้ไหม”“ทำไมต้องดื่มมากขนาดนี้ล่ะ”“ดื่มเพื่อให้ลืมคุณไงล่ะ ยานอฟคุณมันผู้ชายไร้หัวใจ คุณทำให้ฉันตกหลุมรักแล้วก็เฉดหัวทิ้ง ให้ตายสิฉันไม่น่าไปรับเงินจากคุณเลย ฉันไม่น่าหลงรักคุณเลยนะยานอฟ ถ้ารู้ว่ามันจะเจ็บขนาดนี้ฉันจะไม่ทำแบบนั้นเด็ดขาด ฉันจะยอมให้บ้านถูกยึดจะยอมหาเงินตัวเป็นเกลีย
ในดึกวันหนึ่งขณะที่มนต์มีนากำลังเตรียมแผนการสอนสำหรับวันรุ่งขึ้น เธอก็ได้รับโทรศัพท์จากไลลา“สวัสดีจะมีน ฉันไลลานะ”“สวัสดีค่ะคุณไลลาสบายดีมั้ยคะ”“ฉันสบายดี แล้วมีนเป็นยังไงบ้างช่วงนี้ทำอะไรอยู่”“ช่วงนี้มีนไปฝึกสอนที่โรงเรียนค่ะ”“มีนจะปิดเทอมตอนไหน”“ปลายเดือนตุลาค่ะ”“เลยไลลาก็จะแต่งงานช่วงนั้นอยากชวนมีนมาร่วมงานด้วย”“มันจะดีเหรอคะ”“ดีสิ มางานแต่งงานไลลานะ งานจัดเล็กๆ มีแต่คนสนิทไม่กี่คนเอง”“จัดที่ไหนคะ”“ภูเก็ตจ้ะ มีนสะดวกไหม ไม่ไกลเลยนั่งเครื่องแป๊บเดียวเอง”“มีนอยากไปร่วมงานไปร่วมแสดงความยินดีกับคุณไลลาและคุณเจคอปนะคะแต่มีนคิดว่ามันไม่เหมาะสมเท่าไหร่เพราะมีนกับคุณไม่ได้สนิทกันมากขนาดนั้น”“พูดแบบนี้ไลลาเสียใจนะ อุตส่าห์ลิสต์รายชื่อมีนเป็นเพื่อนเจ้าสาวแล้วแท้ๆ มีนไม่มาใครจะเป็นเพื่อนเจ้าสาวให้ล่ะ”“คุณไลลาให้คนอื่นเป็นเพื่อนเจ้าสาวแทนได้ไหม”“เพื่อนส่วนใหญ่ไม่มีใครว่างมาที่เมืองไทยเลยน่ะสิ”“แล้วเพื่อนเจ้าบ่าวล่ะคะ” มนต์มีนาต้องถามให้แน่ใจเพราะกลัวว่าเพื่อนเจ้าบ่าวของคุณไลลาจะเป็นยานอฟ“เพื่อนเจ้าบ่าวก็เป็นเพื่อนของเจคอป ไม่ต้องกลัวว่าจะเจอยานอฟหรอกเพราะช่วงที่ไลลาแต่งงานยานอ
“มีนทางนี้ ทางนี้” ชาลิดาโบกมือให้เพื่อนในวันเปิดเทอมวันแรกซึ่งหญิงสาวย้ายกลับไปอยู่ที่บ้านของตนเองเพราะตอนนี้น้องชายจะให้ออกไปอยู่หอเธอเลยต้องช่วยมารดาดูแลน้องคนเล็ก“ไม่ได้เจอกันสองอาทิตย์คิดถึงจัง”“มีนก็คิดถึงออยเหมือนกัน เทอมนี้เราจะได้ฝึกงานโรงเรียนเดียวกันหรือเปล่าไม่รู้ เหมือนกันอาจารย์ยังไม่บอกเลยรีบไปกันเถอะนั่นอาจารย์เดินมาแล้ว”ทั้งสองคนรีบวิ่งเข้าไปในห้องเรียนก่อนที่อาจารย์ที่ปรึกษาจะเดินเข้ามาหลังจากอาจารย์ที่ปรึกษาแนะนำตัวแล้วก็บอกกำหนดการฝึกงานให้กับทุกคนได้รู้มนต์มีนาและชาลิดาโชคดีมากที่ได้ไปฝึกสอนโรงเรียนเดียวกันถึงแม้จะเป็นคนละระดับชั้นก็ตามมนต์มีนาได้สอนระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่หนึ่งส่วนชาลิดาได้สอนชั้นมัธยมศึกษาปีที่สอง ทั้งคนทั้งสองคนกุมขมับเพราะเด็กวัยนี้เป็นวัยที่กำลังต่อต้านและอายุเธอกับเด็กก็ห่างกันไม่“โอย...นึกว่าหนูจะได้สอนเด็กประถมน่ารักๆ เสียอีก”“นั่นสิไม่รู้ว่าทำไมอาจารย์ถึงส่งเราส่งคนไปสอนชั้นมัธยมก็ไม่รู้นะ”“ก็เธอสองคนคะแนนดีกว่าใคร อาจารย์ก็เลยอยากให้สอนระดับชั้นที่มันสูงๆ จะได้ใช้วิชาความรู้ที่เรียนมาได้อย่างเต็มที่”อาจารย์ที่ปรึกษาเดินผ่านมาได้ย
เวลาในแต่ละวันผ่านไปอย่างรวดเร็วมาก พรุ่งนี้มนต์มีนาก็จะต้องเดินทางออกจากเกาะและกลับไปใช้ชีวิตของตนเองอีกครั้งคืนนี้ทั้งสองคนเลยออกมานอนดูดาวกันบริเวณข้างสระว่ายน้ำ“คุณจะกลับยูเครนเลยหรือเปล่าคะ”“ก็คงจะอย่างนั้น”มีหลายอย่างที่มนต์มีนาอยากบอกกับยานอฟแต่ก็ไม่อยาก ทำลายบรรยากาศตรงหน้า“ฉันมีความสุขมากนะที่เธอมาอยู่กับฉันที่นี่”“มีนก็มีความสุขทุก มีนจะเก็บทุกอย่างที่นี่ไว้เป็นความทรงจำที่ดี”“ฉันก็เหมือนกันนะ”ยานอฟกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น เขาอยากจะต่อเวลาอยู่กับเธออีกนิด แต่ก็ไม่อยากทำลายกฎที่ตัวเองตั้งไว้ ระยะเวลาหนึ่งเดือนมันก็เพียงพอแล้วสำหรับความสุขที่เขาและเธอมีร่วมกัน จากนี้เธอและเขาต่างก็ต้องแยกย้ายกันไปทำตามหน้าที่ของเอง ชายหนุ่มหวังว่าในปีหน้าถ้าเธอยังไม่มีแฟนเขาจะเรียกเธอให้มาทำงานกับเขาอีก ความรู้สึกที่จะต้องลาจากมันทำให้เขาปวดหนึบในหัวใจอยากรั้งเธอไว้ให้อยู่กับเขานานที่สุด แต่มันก็เป็นไปไม่ได้เพราะความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นระหว่างเธอกับเขามันยากที่จะสานต่อไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนทำให้เขารู้สึกอาลัยอาวรณ์มากมายเท่ากับมนต์มีนามาก่อนเลย เขาคิดว่าถ้าหากไม่ได้เจอกันอีกความรู้สึกที่
คำพูดกับการกระทำของเขาไม่ได้หมายถึงสิ่งที่มนต์มีนาพูดเลยสักนิด สวรรค์ที่เขาว่ามันคือสวรรค์ที่เขากำลังจะพาเธอไปต่างหากล่ะเขากอดกระชับเธอแน่นขึ้นรั้งสะโพกของหญิงสาวให้แนบชิดกับท่อนเอ็นที่มันกำลังค่อยๆ ขยายตัวเพราะความอัดอั้นที่ไม่ได้ปลดปล่อยหลายคืนแล้วมือใหญ่เลื่อนจากเอวคอดขยับขึ้นสูง กอบกุมไปบนอกสวยบีบเบาๆ ปากร้อนก็ดูดเม้มท้ายทอยอย่างแผ่วเบา“ไม่เหนื่อยมากใช่ไหม ให้ฉันได้หรือเปล่า”เขาถามขณะที่มือก็เริ่มซุกซนไปตามหน้าท้องแบนราบ เขาอ้อนเสียงหวานแบบนี้มีหรือมนต์มีนาจะไม่ยอมหญิงสาวพยักหน้าและหันมามองเขาก็จูบบนปากเล็กอย่างอ่อนหวานมือใหญ่สอดใต้จีสตริงตัวบางปลายนิ้วกดเน้นบนกลีบกุหลาบกระตุ้นให้น้ำหวานค่อยๆไหลริน“อื้ม ยานอฟ”หญิงสาวครางแผ่วเบาเมื่อเขากดจุดกระสันด้านนอกซ้ำๆยานอฟสะกิดตะขอเสื้อบราเซียร์ของเธอและดึงมันออกพร้อมกับชุดนอนตัวบาง เขาจูบไปบนแผ่นหลังเนียนนุ่ม ขณะที่มือก็ยังคงกดย้ำอยู่ได้อยู่จุดเดิมปลุกความเร่าร้อนในตัวของหญิงสาวเรียวขาของมนต์มีนาสั่นระริกทรงตัวแทบไม่อยู่จนต้องใช้มือทาบไปบนกระจกเพื่อพยุงตัวไว้เขาจูบแผ่นหลังไล่ลงมายังสะโพกกลมกลึง ดึงจีสตริงออกจาก จับสะโพกให้แอ่นโค้ง