เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่1.
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-03-09 22:39:43ตอนที่1
“มาแล้วจ้า” เสียงใสๆ จากหญิงสาวร่างเล็กบอบบางนามว่า อรุณนารี ผู้มีใบหน้ารูปหัวใจน่ารัก ดวงตากลมโตสดใสเปล่งประกายดุจยามเช้า จมูกเล็กๆ นั้นมีเหงื่อเม็ดเล็กผุดพรายริมฝีปากบางน่ารักจิ้มลิ้มยิ้มแย้มอย่างคนอารมณ์ดีเป็นนิจนั้นส่งยิ้มหวานหยดให้หญิงสาวร่างสูงระเหิดระหงตรงหน้าที่บัดนี้หน้าสวยเริ่มหงิกงอ
“ไงแม่แมงปอทำไมวันนี้มาช้านักล่ะ แกรู้มั้ยวันนี้ฉันต้องเป็นแม่ค้าขายต้นไม้ให้หล่อนจนเมื่อยไปหมดแล้วนะเนี่ย”
เสียงบ่นกระปอดกระแปดดังมาจากปากของหญิงสาวร่างสูงโปร่งสมส่วน ใบหน้ารูปไข่นวลเนียนนั้นประดับด้วยดวงตากลมโตดำขลับวาววับจมูกโด่งเชิดอย่างคนดื้อรั้น ริมฝีปากรูปกระจับอิ่มแดงเรื่ออย่างคนสุขภาพดีล้อมกรอบหน้าสวยด้วยผมซอยสั้นทันสมัยรับรูปหน้าคล้ายดาราเกาหลีที่กำลังฮิตเธอคือ เนตรนารา สาวสวยสุดเท่อารมณ์ติสต์ ซึ่งตอนนี้หน้าสวยเริ่มหงิกงอเพราะวันนี้ลูกค้าเข้าร้านแต่เช้าทั้งร้านกาแฟและร้านต้นไม้จนเธอหัวหมุน
“ทำไมน้า...ฉันต้องมาช่วยแกด้วย ทั้งๆ ที่วันนี้มันวันหยุดฉันน่ะ”
“ฉันแวะไปส่งน้องอิ่มอุ่นแล้วก็เอาไอ้สีเทาเข้าอู่น่ะแก ขอโทษจริงๆ ว่ะ” อรุณนารีตอบเพื่อนสาวคนสวยพลางยิ้มให้อย่างน่ารักแบบว่าขอโทษนะจ๊ะเพื่อนสาว “ยัยอ้อนไปเชียงใหม่ตั้งแต่เมื่อคืนนี้แล้ว ไปตั้งอาทิตย์แน่ะแก ฉันก็ต้องดูลูกน่ะ” เธอบอกเพื่อนซึ่งก็พยักหน้าเข้าใจในเหตุผล
ลูกสาวที่พูดถึงนั้นคือ น้องอิ่มอุ่น เด็กหญิงอัจฉรียาพร เด็กหญิงตัวกลมป้อมตาโตปากนิด จมูกหน่อยแก้มแดงเหมือนเชอร์รี่ ผมหยิกสลวยวัยห้าขวบซึ่งเป็นแก้วตาดวงใจของคนทั้งบ้านลูกสาวของ อโนมา หรือ อ้อน คุณแม่ยังสาวซึ่งไปเป็นวิทยากรพิเศษในงานเทศกาลอาหารไทยพื้นเมืองที่เชียงใหม่ เนื่องจากหญิงสาวเป็นอาจารย์สอนทำอาหารแสนสวยที่มีลูกศิษย์มากมายโดยเฉพาะลูกศิษย์ที่เป็นชายทั้งที่โสดไม่โสดพ่อบ้านเมียเผลอและไม่เผลอที่ขยันมาสมัครเรียนกันไม่เว้นแต่ละวัน
อโนมานั้นเป็นสาวน้อยจากภาคเหนือ พ่อแม่รับราชการตำแหน่งเล็กๆ อยู่ในส่วนราชการของจังหวัด แต่ด้วยความที่รักดีเรียนเก่งเธอจึงสามารถสอบชิงทุนจากรัฐบาลได้เรียนในมหาวิทยาลัยชื่อดังของรัฐบาลและได้มาเจอกันในวันรับน้องถึงแม้เรียนคนละคณะแต่ด้วยชะตาต้องกันและนิสัยความชอบที่เหมือนกันทำให้ทั้งสองเข้ากันได้ง่ายและด้วยวาทศิลป์และรอยยิ้มอันแจ่มใสจริงใจของอรุณนารีที่ชักชวนอโนมาให้มาอยู่ด้วยกันที่บ้านสวนย่านชานเมืองได้ไม่ยาก เพราะใครๆ ก็หลงรักรอยยิ้มพิมพ์ใจของแม่แมงปอตัวน้อยที่ขยันยิ้มประจบอยู่ทุกวัน
“ไม่คิดบ้างหรือว่านี่คือฟ้าลิขิตให้เรามาเจอกันและใช้ชีวิตร่วมกัน คิดดูสิขนาดชื่อเรายังขึ้นต้นด้วย อ.อ่างเหมือนกันเลย อโนมา อรุณนารี” คือคำพูดชักชวนของอรุณนารีซึ่งชวนให้อโนมา มาพักอยู่ด้วยกันและอโนมาจะกล่าวล้อเลียนทุกครั้ง
“นี่แมงปอชวนเพื่อนไปอยู่ด้วยที่บ้านเหมือนหนุ่มขอสาวแต่งงานเลย แกแอบรักฉันแบบนั้นรึเปล่าเนี่ย” แล้วคนใจอ่อนอย่างอโนมาก็ได้เข้ามาเป็นสมาชิกของบ้านนับแต่นั้นมาก็เกือบสิบปีแล้ว
“ถึงเชียงใหม่แล้วนะดูแลลูกสาวดีๆ ล่ะแม่แมงปอ แล้วจะเอาขนมอร่อยๆ กลับมาฝาก” อรุณนารีกดดูข้อความในโทรศัพท์เครื่องเล็กของตัวเองแล้วถอนใจ กังวลว่าเย็นนี้รถคันเก่งของเธอจะซ่อมเสร็จทันไปรับลูกสาวตัวน้อยหรือไม่
“วันนี้ไอ้สีเทามันรวนอีกแล้วล่ะแก ไม่รู้จะซ่อมทันไปรับน้องอิ่มอุ่นรึเปล่า” เธอบ่นถึงรถโฟล์คสีเทาคันเก่งของเธอซึ่งเป็นเพื่อนเก่าแก่มาตั้งแต่สมัยคุณพ่อคุณแม่ยังสาวจนเป็นสมบัติตกทอดมาถึงเธอและก็เป็นพาหนะที่ใช้ดีใช้ทน แต่มาช่วงหลังๆ ขยันรวนบ่อยเหลือเกินเหมือนจะบอกว่ามันแก่เกินไปเสียแล้ว
“เฮ้อ...ทำไงดีเนี่ย”
“เฮ้ย! แก บ่นเป็นยายแก่ไปได้ ไม่ใช่เรื่องใหญ่เลย เดี๋ยวฉันไปรับน้องอิ่มอุ่นเป็นเพื่อนแกก็ได้ เพราะเย็นนี้จะไปธุระแถวนั้นอยู่พอดี”
“จริงเหรอเนตร โห...โชคดีจังเลย ขอบใจแกมากเพื่อนสาว น่ารักมากๆ เลยแก” คนเล็กพูดพลางหยิกแก้มเพื่อนสาวอย่างหยอกเย้าพลางทำหน้าตาให้น่ารักสุดๆ
“ไม่ต้องทำมาประจบเลยแก ไหนล่ะข้าวกะเพราทะเลสุดแซบของฉันน่ะ”
“งกซะไม่มีนังหมวยกบฏ เห็นแก่กินชะมัดเลย” หญิงสาวบ่นแต่ก็เอาข้าวออกจากปิ่นโตใส่จานจัดให้เพื่อนเรียบร้อย เนตรนาราพอเห็นของโปรด ก็รีบล้างมือนั่งลงตักข้าวเข้าปากคำโตจนคนเป็นเพื่อนรีบท้วง
“เฮ้ย! ไอ้เนตร แกจะรีบกินไปไหนเนี่ย ไม่มีใครแย่งหรอกน่า นี่พอแม่ฉันรู้ว่าแกมาเป็นยามเฝ้าร้านให้ก็รีบทำของโปรดแกไว้ซะเต็มปิ่นโต แถมยังทำน้ำพริกอ่องใส่กระปุกไว้ให้แกเอากลับบ้านอีกแน่ะ”
“จริงดิ แหม แม่แกนี่ช่างรู้ใจลูกสาวคนสวยอย่างฉันจัง เดี๋ยววันหลังฉันจะเอาภาพเขียนสวยๆ ไปฝากซะหน่อยแล้ว” สาวสวยพูดทั้งๆ ที่ยังเคี้ยวข้าวในปาก มันเป็นภาพซึ่งขัดกันเหลือเกินกับหน้าตาสวยโฉบเฉี่ยวกับผิวพรรณขาวผ่องอย่างลูกผู้ดีของเธอ
“นี่ยัยเนตรหน้าตาก็ดีแต่ทำตัวโคตะระซกมกเลยว่ะไม่สมกับหน้าตาเล้ย”
“แกไม่เคยได้ยินเหรอ คนสวยทำอะไรไม่น่าเกลียดน่ะ” คนที่ถูกว่ายังทำหน้าทะเล้นใส่
“เออ...สวยตายแหละกินก็ตะกละดูซิเลอะปากหมดแล้วเช็ดเดี๋ยวนี้เลยแกเดี๋ยวใครมาเห็นแล้วคิดว่าฉันมีเพื่อนเป็นดาวน์” คนตัวเล็กบ่นเพื่อนพลางยื่นกระดาษให้เพื่อน
“เป็นดาวมหา’ลัยหรือแก”
“ดาวน์ซินโดรมน่ะสิไอ้บ้า อย่างแกน่ะนะจะเป็นดาวมหา’ลัย อย่างแกน่ะเป็นอุกาบาตมหาประลัยจะเหมาะมากกว่า” คนตัวเล็กพูดพร้อมกับเช็ดปากให้เพื่อนคนสวยอย่างกระแทกกระทั้นราวกับจะแกล้ง
“โอ๊ยๆ เบาๆ ซิแก หน้าคนนะไม่ใช่หน้าอูฐ เช็ดซะหนังหน้าแทบหลุด” สาวสวยบ่นกระเง้ากระงอดแล้วตักข้าวคำใหญ่ใส่ปากเคี้ยวตุ้ยๆ อย่างเอร็ดอร่อย
บทที่เกี่ยวข้อง
เสน่หากระดังงาสีขาว ตอนที่2.
ภายในโรงแรมหรูหราระดับห้าดาวของเมืองเชียงใหม่ บริเวณลานกว้างที่จัดตกแต่งอย่างงดงามอลังการเพื่อจัดงานนิทรรศการอาหารไทยพื้นเมืองและอาหารนานาชาติ คลาคล่ำด้วยผู้เข้าชมงานทั้งชาวไทยและชาวต่างชาติ ซึ่งต่างให้ความสนใจในบู๊ทจัดงานต่างๆ ซึ่งมีอาหารมากมายหลากหลายสีสันและรสชาติให้ชมและชิม จับจ่ายเพื่อเป็นของฝากแก่พ่อแม่เพื่อนฝูง ใบหน้าที่ยิ้มแย้มอย่างอิ่มเอมมีความสุขทั้งเจ้าของร้านและลูกค้าบ่งบอกได้อย่างดีว่าการจัดงานในครั้งนี้ประสบความสำเร็จเพียงใดด้านหลังเวทีสัมมนากลางลานจัดงาน หญิงสาวร่างระหงแต่งกายด้วยชุดไทยล้านนาซึ่งตัดเย็บอย่างประณีตงดงามสีงาช้างขับผิวสีน้ำผึ้งนวลเนียนให้ผุดผ่องน่ามอง ผมยาวสลวยเกล้ามวยสูงแซมดอกกล้วยไม้เผยใบหน้าเรียวรูปไข่ ดวงตากลมโตสีน้ำตาลประกายวาวหวาน ขนตายาวงอนโดยไม่ต้องดัด จมูกโด่งเชิดสวยคม ริมฝีปากรูปกระจับอิ่มระเรื่อเคลือบสีชมพูอ่อนใสน่ามองความงดงามดูชดช้อยอ่อนหวานของหญิงสาวทำให้คนมองนึกถึงภาพของสาวเครือฟ้าขึ้นมาครามครันนั้น ร่างบางกำลังก้าวลงเวทีด้วยใบหน้าแย้มยิ้มอ่อนหวานให้กับผู้ร่วมงานอื่นที่ส่งยิ้มทักทาย“ขอบคุณมากๆ เลยค่ะคุณอ้อนที่ให้เกียรติมาร่วมงานกับโรงแรมแล
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-09เสน่หากระดังงาสีขาว ตอนที่3.
ตอนที่3.เธองดงามจนแทบลืมหายใจ โอ...หรือมันเป็นเพียงภาพลวงตา ชายหนุ่มบอกตัวเอง แม้แค่ได้เห็นเพียงเสี้ยวหน้าด้านข้างของเธอแค่นั้นก็ทำอัคคีรู้ว่าใบหน้านั้นต้องงดงามอย่างแน่นอน เธอทำให้ใจของชายหนุ่มที่ได้ชื่อว่าเพลย์บอยตัวฉกาจสั่นไหวอย่างรุนแรง ดุจว่าโดนช็อตด้วยไฟฟ้าแรงสูงกระนั้นหัวใจหนุ่มที่ไม่เคยต้องหวั่นไหวเพราะหญิงใด เต้นแรงเหมือนหนุ่มน้อยแรกริรัก ทั้งๆ ที่ตลอดระยะเวลาสามสิบสามปีในชีวิตของอัคคี มีหญิงงามมากหน้าหลายตาผ่านเข้ามาให้เชยชมอยู่มิได้ขาด และแต่ละนางก็ได้ชื่อว่าสวยบาดใจ ทั้งดารานางแบบ ทั้งในและต่างประเทศ เขาก็ได้เชยชมมาแล้วทั้งสิ้น แต่คราวนี้อัคคี กลับหวั่นไหวรุนแรง และหัวใจยิ่งเต้นกระหน่ำเหมือนกลองศึกเมื่อใบหน้าของเธอค่อยๆ หันมาทางด้านที่เขายืนอยู่ คล้ายกับว่าเจ้าตัวเริ่มรู้สึกว่ามีคนมองอยู่... อัคคีตื่นเต้นจนแทบลืมหายใจเมื่อเห็นดวงหน้านั้นชัดๆ...ดวงตาทั้งสองคู่สบกันโดยไม่ตั้งใจ แต่กระนั้นก็ได้ทำให้ดวงใจสองดวงเต้นแรงแทบประทุโดยไม่รู้สาเหตุ ดวงตาสวยซึ้งดูตระหนกระคนตื่นเต้น ร่างกายชาวาบร้อนสลับหนาว จนเธอรู้สึกสับสนกับตนเอง ริมฝีปากอวบอิ่มเผยออย่างลืมตัว มองชายหนุ่มร่างสูงคนน
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-09เสน่หากระดังงาสีขาว ตอนที่4.
ตอนที่4.“นี่เราเป็นบ้าอะไร” ชายหนุ่มพึมพำกับตัวเอง การได้เห็นหน้าหวานสวยซึ้งของแม่เอื้องเหนือนั่นแค่ชั่วแวบเดียวถึงกับทำให้เขาเป็นเอามากขนาดนี้เลยหรือ ภาพที่ทับซ้อนเข้ามาในหัวสมองเขาอีกภาพก็คือภาพร่างของแม่เอื้องงามที่ทอดกายระทวยส่งเสียงครางกระเส่าเร่าร้อนอยู่ใต้ร่างของเขายิ่งทำให้ชายหนุ่มพลุ่งพล่านหนักกว่าเดิมเหมือนเติมเชื้อเพลิงพิศวาสร้อนแรงเกินกว่าจะดับลงได้ อัคคีพลุ่งพล่านเดือดดาลในใจ จนหลงลืมไปว่าเขาได้ทำให้แม่ดอกแคเธอรีนที่เบ่งบานพรักพร้อมเหี่ยวเฉาลงอย่างแรง“กรี๊ด...บ้าๆ นี่มันบ้าบอที่สุด อาร์ตี้คุณทำแบบนี้กับแคทได้ยังไง คนบ้า” ร่างเย้ายวนของเธอเต้นเหยงๆ อยู่ข้างเตียงกว้างเมื่อเห็นว่าร่างสูงสมาร์ตนั่นไม่แม้แต่จะชายตามองเธอที่อารมณ์ค้างอยู่“เอาเป็นว่าไว้เมื่อไรที่ผมอารมณ์ดีกว่านี้เราค่อยเจอกันใหม่ละกัน ส่วนเรื่องนั้นเดี๋ยวคนของผมจะจัดการให้พรุ่งนี้ ไม่เกินเก้าโมงเช้าแน่นอน”อัคคีหันมาบอกแก่คู่ควงคนล่าสุดด้วยใบหน้าและแววตาเฉยชาแต่น้ำเสียงห้าวๆ นั้นบอกได้อย่างดีว่าบัดนี้ชายหนุ่มตรงหน้าอยู่ในอารมณ์ไหน และถ้าหากเธอยังอยากจะเอาแต่ใจหรือเรียกร้องอะไรที่มากกว่านี้มันจะเป็นการกระทำที่
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-09เสน่หากระดังงาสีขาว ตอนที่5.
ตอนที่5.“อ้าว ไงอัคคีพี่นึกว่าเราจะไม่มาซะแล้ว มาๆ นั่งด้วยกันตรงนี้” แล้วพ่อเลี้ยงอินคำก็ยืนขึ้นเพื่อต้อนรับผู้มาใหม่ที่กำลังเดินเยื้องย่างเข้ามาช้าๆ ด้วยสายตาหมายมาดอะไรบางอย่างซึ่งมีเจ้าตัวเท่านั้นที่รู้“สวัสดีครับพี่อิน พี่เกด” อัคคีทำความเคารพสองสามีภรรยาที่เขาให้ความเคารพดุจพี่น้องมาเนิ่นนาน นับแต่เริ่มแตกเนื้อหนุ่มเพราะว่าทั้งตระกูลของแม่เลี้ยงเกศราและตระกูลของเขานั้น ทำธุรกิจร่วมกันมานานและผูกพันกันมาหลายชั่วอายุคน แต่สิ่งที่ทำให้เขาตรงดิ่งมาที่นี่ไม่ใช่แค่จะมาคุยธุรกิจกับสองสามีภรรยา แต่มันมีสาเหตุมาจากหญิงสาวร่างบางซึ่งนั่งหันหลังให้เขาคนนั้นต่างหากที่ทำให้เขาต้องเอาเวลาที่จะได้พักผ่อนหาความสำราญกับแม่สาวๆ นั้นทิ้งไปอย่างไม่ไยดีอัคคีมองแผ่นหลังสีน้ำผึ้งนวลเนียนไม่วางตา นับตั้งแต่แรกก้าวขึ้นเรือนมาเจ้าของแผ่นหลังงดงามที่ตรึงตาตรึงใจเขาตั้งแต่ตอนเย็นที่โรงแรม สีผิวที่เขาเห็นไกลๆ ว่าดูสวยน่าสัมผัสแล้วเมื่อมองใกล้ๆ กลับพบว่ามันยิ่งสวยนวลเนียนเย้ายวนน่าสัมผัสกว่าเป็นไหนๆ ยิ่งสายลมที่พัดผ่านแผ่วเบาก็พาเอากลิ่นหอมอ่อนๆ จากเรือนร่างบางอรชรมาแตะจมูกยิ่งทำให้เลือดในกายหนุ่มร้อนรุ่ม
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-10เสน่หากระดังงาสีขาว ตอนที่6.
ตอนที่6.“ไม่เป็นไรค่ะ ดิฉันหยิบเองได้ ขอบคุณค่ะ”หญิงสาวตอบสั้นๆ อย่างมีมารยาทแล้วเลือกที่จะหยิบขวดน้ำเปล่าที่เป็นขวดแก้วและยังไม่มีการเปิดดื่มกินซึ่งปฏิกิริยาของเธอก็สร้างความขุ่นเคืองในใจของชายหนุ่มผู้มีความมั่นใจในเสน่ห์ของตนอย่างอัคคีมากทีเดียวแต่เขาเลือกที่จะข่มมันไว้“ไงล่ะพ่อรูปหล่อน้องสาวคนสวยของเราไม่เล่นด้วยล่ะสิหน้าหงิกเหมือนหมาเห็นปลากระป๋อง” แม่เลี้ยงกล่าวตอกย้ำ“อะไรที่นายอัคคีอยากได้มันก็ต้องได้เสมอแหละ พี่เกดอย่าเพิ่งได้ใจไป” แม้จะตอบอย่างคนที่มั่นใจแต่ในใจกลับร้อนรุ่มเพราะเหมือนเขาโดนลบเหลี่ยม“ก็ไม่ค่อยเท่าไหร่ละมั้ง เพราะน้องอ้อนเขาไม่ใช่สาวๆ อย่างที่นายเคยควง เขาดีกว่านั้นเยอะ แม้ว่าเขาจะเป็นม่ายสาวลูกหนึ่งก็เถอะ แต่บอกได้คำเดียวว่ามีหนุ่มๆ คอยรุมแจกขนมจีบเพียบทั้งนิสัยดี เพียบพร้อมทั้งรูปสมบัติ ทรัพย์สมบัติมากมายไม่แพ้นายเลยสักคน”“ถ้านายไม่คิดจะจริงจังก็อย่างไปให้ความหวังหรือแสดงออกว่าสนใจน้องอ้อนเขาดีกว่า พี่ว่าปล่อยให้น้องเขาไปเจอคนที่ดีๆ จะดีกว่าเจอคนอย่างนายนะ” คราวนี้เป็นเสียงของคนที่เขาเคารพรักเหมือนพี่ชายเอ่ยออกมาสร้างความไม่พอใจให้ชายหนุ่มอย่างมาก“โห...
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-10เสน่หากระดังงาสีขาว ตอนที่7.
ตอนที่7.เมื่อเพลงบรรเลงจบเสียงปรบมือก็ดังขึ้นด้วยความชื่นชม หญิงสาวผู้เป็นแขกกิตติมศักดิ์ของงานพนมมือไหว้ขอบคุณทุกคนอย่างงดงามสร้างความปลาบปลื้มชื่นชมแด่แม่เลี้ยง พ่อเลี้ยงแห่งคุ้มอินจำปายิ่งนัก“อัคคี นายอัคคีภัย นี่เพลงจบแล้วยืนบื้ออยู่ได้” แม่เลี้ยงเกศราใช้ข้อศอกกระทุ้งสีข้างของอัคคีเบาๆ ชายหนุ่มถึงกับสะดุ้งนิดๆ แล้วรีบกะพริบตากลบเกลื่อนพิรุธ“ครับก็เพราะดีนะครับ” ชายหนุ่มกระแอมในลำคอเล็กน้อยแก้เก้อ“ก็แหงล่ะ น้องอ้อนของพี่ทำอะไรก็ดี ก็เด่นเข้าตาหนุ่มๆ เสมอแหละ ดูสิสงสัยหนุ่มๆ แถวนี้เป็นแฟนคลับของน้องอ้อนกันหมดแล้ว” พ่อเลี้ยงบุ้ยใบ้ไปทางด้านอโนมาซึ่งได้รับความสนใจจากหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ที่ล้อมหน้าล้อมหลังแย่งกันพูดคุยกับสาวสวยของงานในค่ำคืนนี้เพื่อจะได้มีโอกาสสานต่อความสัมพันธ์ในอนาคต แต่ภาพนั้นกลับทำให้อัคคีร้อนรุ่มนัยน์ตาร้อนผ่าวด้วยความขัดเคืองทั้งๆ ที่รู้ว่าตัวเองไม่มีสิทธิ์ที่จะรู้สึกแบบนั้นแต่อาการที่คันยุบยิบเจ็บจี๊ดๆ ในหัวใจโดยไม่รู้สาเหตุแค่ได้เห็นชายคนอื่นอยู่ใกล้หรือพูดคุยกับเธอ“ก็เป็นธรรมดาแหละครับเขาสวยก็ไม่แปลกที่มีคนสนใจเขา” ชายหนุ่มพยายามซ่อนความขัดเคืองจากน้ำเสียงแ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-10เสน่หากระดังงาสีขาว ตอนที่8.
ตอนที่8.“คุณอัคคี”“พี่จำได้ว่าขอให้เรียกพี่ว่าพี่ไฟนะครับน้องอ้อน” เขากล่าวเสียงเรียบหากแววตาพราวระยับอย่างพึงพอใจเมื่อจับได้ว่าหญิงสาวตรงหน้ากำลังตื่นตระหนก“ดิฉันคงไม่กล้าตีตัวเสมอหรอกค่ะคุณอัคคี ฉันก็แค่คนธรรมดาไม่ได้มีอะไรน่าสนใจขนาดที่คุณต้องลดตัวมาสนิทสนมด้วย” หญิงสาวพูดอย่างไว้ตัวอย่างเปิดเผย ร่างสูงเลิกคิ้วอย่างแปลกใจและขุ่นเคืองนิดๆ ที่หญิงสาวตรงหน้ากล้าพูดตรงๆ อย่างตัดไมตรีเขา ชายหนุ่มที่ได้ชื่อว่ากำลังฮอต เสน่ห์ร้อนแรงเป็นที่หมายปองของสาวๆ ค่อนประเทศ “ใครว่าล่ะครับน้องอ้อนน่ะน่าสนใจสำหรับพี่สิครับ ไม่อย่างนั้นพี่คงไม่ต้องทำหน้าที่สารถีขับรถไปส่งน้องอ้อนที่โรงแรมแน่นอน” ชายหนุ่มพูดอย่างมั่นใจก็แน่ล่ะเขาอุตส่าห์ลงมาดักรอและสกัดดาวรุ่งคนขับรถของแม่เลี้ยงเกศราเพื่อจะหาโอกาสเข้าใกล้หญิงสาวตรงหน้านี่นา หญิงสาวทำหน้าเหวอเมื่อเจอมุกนี้เพราะไม่คิดว่าเพลย์บอยตัวอันตรายอย่างอัคคีจะกล้าลดตัวลงมาทำอะไรที่มันไม่ค่อยจะมีเหตุมีผลในสายตาและความคิดของเธอ“แล้วคนขับรถที่พี่เกดบอกว่าจะไปส่งฉันล่ะคะ” หญิงสาวทำท่าระแวงแล้วมองซ้ายมองขวาหาคนขับรถที่เธอเดินตามมา แต่พอเผลอชื่นชมดอกไม้นิดเดียวเท่า
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-10เสน่หากระดังงาสีขาว ตอนที่9
ตอนที่9หกปีก่อนเสียงดนตรีกระหึ่มทั่วบริเวณบ้านหลังใหญ่ที่จะเรียกว่าเป็นคฤหาสน์ได้นั้นก็ไม่ผิดนัก สวนสวยถูกตกแต่งอย่างงดงามลงตัว ตอนนี้ประดับประดาด้วยไฟแฟนซีดวงเล็กๆ หลากสีส่องสว่างทั่วบริเวณบ้านหลังงามของไฮโซคนดังสาวน้อยร่างบางผิวสีน้ำผึ้งนวลเนียน ใบหน้าสวยหวาน ประดับด้วยดวงตาสีน้ำตาลกลมโตหลังกรอบเลนน์สายตาที่ค่อนข้างหนานั้นนั่งตัวลีบอยู่บนโซฟามองบรรดาหนุ่มสาวที่กำลังเต้นรำ ดื่มกินกันอย่างเมามันด้วยความเบื่อหน่ายแกมหวาดหวั่น วันนี้เป็นวันที่ รัชชานนท์ เดชาวัชรา ชายหนุ่มซึ่งเธอกำลังคบหาอยู่เมื่อสองปีก่อนได้เรียนจบในมหาวิทยาลัยมีชื่อแห่งหนึ่งและมีแผนการจะไปเรียนต่อต่างประเทศในเร็ววันนี้“ไงอ้อนไม่สนุกเหรอครับ เบื่อรึเปล่า” ชายหนุ่มผู้มีใบหน้าหล่อเหลากุมมือบางของอโนมาไว้ในอุ้งมือหนาของตนเองอย่างเห็นใจเพราะรู้ว่าเธอไม่ชอบงานแบบนี้นักรัชชานนท์ บุตรชายคนสุดท้องของ ตระกูลเดชาวัชรา ผู้มั่งคั่งด้วยกิจการมากมาย เขามีรูปร่างสูงโปร่ง ใบหน้าขาวใสด้วยความเอาใจใส่ของเจ้าตัวประกอบด้วยดวงตาคมใหญ่ จมูกโด่งสวย ริมฝีปากสีสดอย่างที่ผู้หญิงยังต้องอิจฉา เขาเพียบพร้อมจนเหมือนจะเดินเอื้อมครั้งแรกที่ชายหน
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-13
บทล่าสุด
เสน่หากระดังงาสีขาว ตอนที่ 130.
ตอนที่ 130.“พี่ดูหมดแล้ว มีไดอะรีด้วยนะ แหมไม่ยักรู้ว่ามีคนแอบรักเราขนาดนี้ ยังกะแฟนพันธุ์แท้แน่ะ”“หยุดพูดเลยพี่กันต์ขี้โกง มาล้อเขาไม่คุยด้วยแล้วคนบ้าชอบล้อคนอื่น” คราวนี้สาวน้อยหน้าซีดอย่างอับอายและเริ่มโกรธและน้อยใจที่เขาเอาเรื่องของเธอมาล้อเลียน จนชายหนุ่มที่ยิ้มกริ่มด้วยความภาคภูมิใจก็เริ่มรู้ตัวว่าตัวเองล้อเธอมากเกินไปรีบเข้ามาโอบร่างบางในม้วนผ้าห่มหนาที่เริ่มทำตาแดงๆ อย่างแสนงอนนั้นอย่างเอาใจทันที “โอ๋ๆ คนดีพี่ไม่ล้อแล้วเราดีกันนะ ไม่เอาตื่นมาแล้วต้องอารมณ์ดีนะคะ”“ก็แล้วใครล่ะมาล้อน้ำแข็งจนน้ำแข็งอาย นี่แน่ะคนขี้แกล้งๆ เขาดีนักนี่ๆ” สาวน้อยทุบอกกว้างอย่างแค้นใจ“พี่ขอโทษคนดี ก็คนมันดีใจนี่นาที่เมียเรารักเราขนาดนี้”“หลอกให้คนแก่ตายใจไปงั้นแหละจริงๆ แล้วไม่มีอะไรสักหน่อย”“จริงเหรอแต่ดูจากรูปนี้มันเก่ามากนะพี่จำได้ว่ารูปนี้พี่ถ่ายตอนสมัยเรียนอยู่อังกฤษกับไอ้ไฟ แล้วพี่ส่งมาให้แม่ของพี่แล้วมันมาอยู่ที่นี่ได้ไงน้า แล้วรูปนี้อีกเหมือนตัดมาจากนิตยสารที่พี่เคยให้สัมภาษณ์เมื่อสมัยกลับมาเมืองไทยใหม่ๆ เอแล้วอย่างนี้มันหมายความว่า เมียเด็กคนนี้แอบรักสามีแก่ๆ คนนี้มานานแล้วสิ”“ก็
เสน่หากระดังงาสีขาว ตอนที่ 129.
ตอนที่ 129.ริมฝีปากร้ายกาจยังไม่หยุดโจมตีร่างสาวเมื่อร่างบางเปลือยเปล่าอัคคีตะลึงมองความงดงามไร้ที่ติตรงหน้าไม่ว่าจะเป็นอกอิ่มชูชนเรือนร่างสีน้ำผึ้งนวลเนียน เอวคอดบางรับกับสะโพกกลมกลึงและหน้าท้องเนียนมีเพียงรอยผ่าตัดจางๆ ที่ถ้าไม่สังเกตก็ไม่เห็นว่ามันมี เรียวขาเรียวเสลาที่เขาคิดว่ามันสวยกว่าเรียวขาของหญิงสาวคนใด วันนี้มันสวยยิ่งกว่าและเมื่อได้สัมผัสร่างงามเขาก็รู้ว่าเธอสวยหวานฉ่ำไปทั้งเนื้อทั้งตัว หญิงสาวเขินอายต่อสายตาคมที่จับจ้องราวจะกลืนกินมือบางยกปิดบังทรวงสาวของตนแต่ก็ไม่ทันมือหนาที่คว้าไว้ก่อน ก่อนจะลดมือบางลงข้างๆ ตัวและค่อยๆ ผ่อนร่างบางลงบนที่นอนนุ่มอย่างอ่อนโยน มือหนาลูบไล้ใบหน้าหวานด้วยความรักและคลายความหวาดกลัวในใจของเธอ“อ้อนจ๋าอย่าอายพี่ อย่าเกร็ง เราเป็นคนๆ เดียวกันแล้วที่รัก ถ้าอ้อนอายที่พี่มองอ้อน อ้อนก็มองพี่คืนก็ได้คนดี เห็นไหมเราก็เสมอกันแล้ว” ชายหนุ่มเอ่ยเย้าแหบพร่าตามแรงปรารถนาและเมื่อหญิงสาวมองร่างเปลือยเปล่าไม่แพ้กันของอัคคีก็ต้องรีบหลับตาลงอย่างขัดเขินเมื่อร่างแกร่งของเขาที่เธอเห็นนั้นช่างงดงามและน่าหวาดหวั่นเช่นเดียวกันโดยเฉพาะส่วนนั้นของเขามันแข็งขึงใหญ่โตจน
เสน่หากระดังงาสีขาว ตอนที่ 128.
ตอนที่ 128.“อ้อนรู้ไหมว่าพี่รู้สึกผิดตลอดมาตั้งแต่วันแรกที่เราเจอกันวันที่อ้อนไปที่ทำงานของพี่พร้อมกับน้ำแล้วก็ทะเลาะกับริต้า แต่พี่ไม่รู้จริงๆ ว่านนท์เขาแต่งงานและจดทะเบียนเงียบๆ กับอ้อนแล้ว พี่รู้สึกผิดที่ทำให้ผู้หญิงท้องคนหนึ่งร้องไห้เสียใจ และแววตาที่เจ็บปวดของเธอก็หลอกหลอนพี่มาตลอดกว่าหกปี แม้ว่าพี่จะไม่ได้อยู่ที่เมืองไทยตลอดและไม่ได้มาร่วมงานศพของนนท์ แต่พี่ก็รู้ว่านนท์นั้นมีเมียมีลูกสาวที่น่ารัก พี่ทำงานอย่างเอาเป็นเอาตายและงานที่สาขาก็มีปัญหาอยู่ช่วงหนึ่งพี่ก็เลือนๆ เรื่องของนนท์ไปจนเมื่อพี่มาเจออ้อนที่เชียงใหม่ทำให้พี่รู้สึกคุ้นแววตาคู่นั้น เมื่อได้รู้ว่าอ้อนคือคนๆ เดียวกัน แต่ด้วยความเห็นแก่ตัวและความอยากเอาชนะ พี่ก็เลยอยากลองจีบอ้อนเล่นๆ ดู แต่ยิ่งเข้าใกล้อ้อน พี่ก็ยิ่งถลำลึกจนมันผูกพี่ไว้กับอ้อนด้วยความรักไม่ใช่ความใคร่เหมือนในคราวแรก” อัคคีถอนหายใจออกมาเมื่อพูดจบ ความในใจที่เขามีต่อเธอมาแสนนาน อย่างที่เขานึกอยากจะบอกเธออยู่หลายครั้งแต่ก็ไม่กล้าพูดไปแต่เมื่อวันนี้ได้พูดไป ก็เหมือนได้ยกภูเขาออกจากอกความรู้สึกหนักอึ้งในใจได้มลายหายไปอย่างน่าอัศจรรย์“อ้อน พี่ไม่รู้ว่าอ้อนยั
เสน่หากระดังงาสีขาว ตอนที่ 127.
ตอนที่ 127. “พี่อัคคีไปอาบน้ำสิคะดูสิเหนียวตัวไปหมดแล้ว เดี๋ยวอ้อนเตรียมอาหารไว้รอ” หญิงสาวบอกอายๆ เมื่อร่างสูงนั้นไม่มีทีท่าว่าจะคลายอ้อมกอดนั้นเสียทีซ้ำยังคอยวนเวียนจุมพิตริมฝีปากบางจนแทบช้ำร่างสาวสั่นระริกแทบทรงตัวไม่อยู่แต่ยังฝืนร่างออกจากอกแกร่ง“ไม่เอายังไม่อยากอาบ อยากจูบอ้อนอย่างนี้ นะคะคนดีขอพี่นิดนึงแล้วพี่จะไปอาบน้ำ”“ไม่ได้ค่ะคนเอาแต่ใจอ้อนช้ำหมดแล้ว ไปเดี๋ยวนี้เลย เดี๋ยวอ้อนก็ไม่ให้จูบอีกต่อไปคนเจ้าเล่ห์” อโนมาเบี่ยงร่างหนีมาได้ก็ยืนหน้าแดง มองอกเปลือยที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามสวยงามเพราะเขาจงใจปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีสันสดใสนั้นเพื่อหลอกล่อเธอให้หลงใหลและมันก็ได้ผลเมื่อเธอใจสั่นเต้นตุ้บๆ แทบเป็นลมยิ่งเมื่อเขาคลุกเคล้าสัมผัสเธออย่างวาบหวามครั้งแล้วครั้งเล่า“โอเค พี่อาบน้ำเดี๋ยวเดียวแล้วอ้อนค่อยอาบนะจ๊ะส่วนเรื่องอาหารไม่ต้องแล้วเพราะพี่เตรียมไว้หมดแล้วที่ระเบียง” พูดจบร่างสูงก็ก้มลงจุ๊บมุมปากเธอเบาๆ ก่อนเดินผิวปากเข้าห้องน้ำไปอย่างอารมณ์ดีปล่อยให้อโนมายืนแก้มแดงปลั่งอยู่กลางห้องมองตามเขาไปอย่างรักใคร่และเมื่อเดินมาที่ระเบียงก็พบอาหารที่จัดตกแต่งสวยงามพร้อมกับเทียนไขเล่มงามที่รอใ
เสน่หากระดังงาสีขาว ตอนที่ 126.
ตอนที่ 126.ริมฝีปากหนาไล้เลียลำตัวขาวนวลเนียนนุ่มอย่างหลงใหลดื่มชิมความหวานด้วยความรักและเสน่หาที่เขาไม่เคยมีให้ใครและจูบไซร้ต่ำลงมาที่แอ่งสะดือน่ารักจนหน้าท้องเนียนหดเกร็งด้วยความเสียวกระสันและเริ่มต่อต้านถอยหนีด้วยความหวาดหวั่นเมื่อริมฝีปากร้ายร้อนนั้นเลื่อนต่ำลงจนน่าใจหาย แต่กันต์ก็ยึดสะโพกมนไว้แน่นและก้มลงดื่มชิมความสาวสวยสดที่ล่อให้เขาหลงใหลในความงามของกลีบสาวที่ฉ่ำชื้นเพื่อเขาและดื่มกินน้ำหวานจากร่างสาวอย่างไม่รังเกียจ ลิ้นหนาหยอกเอินจนสาวน้อยร้องครางด้วยความอ่อนเดียงสาแต่เสียงครางน่ารักนั้นกลับทำให้ผู้แก่ประสบการณ์ถึงกับร้อนรนอยากกระโจนเข้าร่างงาม ด้วยตัวตนที่แข็งขึงปวดร้าวต้องการการปลดปล่อย“พะ พี่กันต์ขา น้ำแข็ง...”“น้ำแข็งเป็นอะไรจ๊ะ บอกพี่ซิคนดี”ชายหนุ่มกระซิบชิดความสาวที่หวานหอมและเขาก็เฝ้าดอมดมกลิ่นสาบสาวนั้นด้วยความหลงเมามัวจนแทบระเบิด แต่ก็ต้องอดทนไว้เพื่อให้คุมค่าแก่การรอคอย“มะ ไม่รู้ค่ะ ช่วยน้ำแข็งด้วย น้ำแข็งๆ ไม่ไหวแล้ว พี่กันต์ขา”ใบหน้าสวยน่ารักแดงก่ำ ดวงตากลมโตหลับพริ้ม ริมฝีปากเห่อบวมด้วยแรงจุมพิตเผยอส่งเสียงครางน่ารักจนเขาแทบทนไม่ได้“โอ้ น้ำแข็งจ๋า พี่กันต
เสน่หากระดังงาสีขาว ตอนที่ 125.
ตอนที่ 125.“เอาล่ะเสร็จแล้ว พี่ไปอาบน้ำก่อนนะคะคนดี” กันต์ดึงกิ๊บตัวสุดท้ายออกจากเรือนผมสวย ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไปปล่อยให้เจ้าสาวที่เอาแต่ขัดเขินจนตัวสั่นได้มีเวลาถอดเครื่องประดับและชุดเจ้าสาวที่รัดรึงนั้นออกจากกายสาวงามสะพรั่ง สาวน้อยรีบถอดชุดและสวมเสื้อคลุมที่เตรียมไว้ ดวงตากลมโตก็คอยมองประตูห้องน้ำจะเปิดออกมาในขณะที่เธอกำลังถอดชุดเจ้าสาวและเมื่อเห็นว่าเขาออกมาในขณะที่เธอสวมเสื้อคลุมและเก็บชุดและเครื่องประดับเรียบร้อยแล้ว ไอรดาก็รีบก้มหน้าหลบสายตาคมๆ วาวๆ ของสามีเข้าห้องน้ำทันทีเพราะขัดเขินต่อร่างแกร่งที่มีเพียงผ้าขนหนูผืนใหญ่ขาวสะอาดพันท่อนล่างไว้อย่างหมิ่นเหม่ และเรือนผมดกดำก็ชื้นหมาดๆ ดูเซ็กซี่เร้าใจ กล้ามเนื้อเป็นลอนสวยงามก็พาลทำให้สาวน้อยใจหวิวๆ เหมือนจะเป็นลม จึงได้แต่ยืนหอบหน้าแดงคนเดียวหลังประตูห้องน้ำ ในใจก็คิดหาทางรอดจากเจ้าบ่าวผู้กระหายหิวที่มองเธอแบบแทบจะกลืนกินมาตลอดวันกันต์มองประตูห้องน้ำยิ้มๆ อย่างรู้ทันเจ้าสาวผู้กลัวฝนของเขา สายตาเธอเปิดเปลือยความรู้สึกขนาดนั้นทำไมเขาจะไม่รู้ว่าเธอคิดอะไร แต่ก็ไม่อยากทำให้เธอตกใจตื่นกลัว ชายหนุ่มก้มมองเจ้าสิ่งที่ทำให้สาวน้อยแตกตื่
เสน่หากระดังงาสีขาว ตอนที่ 124.
ตอนที่ 124.ภาพชายหนุ่มร่างสูงใหญ่หน้าตาหล่อเหลาที่ขับรถมอเตอร์ไซค์คันเล็กลายคิตตี้สีชมพูทั้งคันยิ้มหน้าบานและร้องเพลงรักสลับกับผิวปากเป็นเพลงหวานไปตลอดทาง และสาวน้อยน่ารักที่โอบเอวหนาซ้อนท้ายก็ยิ้มไม่หุบ แก้มนวลด้วยวัยสาวแดงปลั่ง ความรักของหนุ่มสาวผลิบานท่ามกลางสวนผลไม้ที่ตอนนี้เงาะกำลังออกผลสุกปลั่งสีแดงสดบ้างสีแดงส้มบ้าง ประดับเต็มต้นดูงดงามราวจิตกรแต้มสีสวยลงบนกิ่งใบสีเขียวขจี สายลมบริสุทธิ์พัดเอื่อยๆ ราวขับกล่อมให้หนุ่มสาวเพลินไปกับความรักที่รายล้อม แสงอาทิตย์อัสดงทอแสงสีทองก่อนจะค่อยๆ ลับเหลี่ยมภูผา ความรักของกันต์และไอรดาก็เริ่มผูกพันรัดรึงหลอมรวมกันเป็นหนึ่งเดียว ด้วยความรักกันต์ใช้เวลาเรียนรู้และศึกษาการใช้ชีวิตอยู่ที่บ้านสวนของไอรดาอยู่เกือบเดือนเพื่อให้คุ้นชินกับครอบครัวและความเป็นอยู่ของคนบ้านสวน และชายหนุ่มก็ปรับตัวได้ดีจนน่าทึ่งไม่เหลือเค้าคราบของหนุ่มเจ้าสำอาง แสนสำราญอย่างที่ผ่านมา แล้วในที่สุดวันที่กันต์รอคอยก็มาถึงเมื่อขบวนขันหมากที่เขาเร่งให้คุณกานติมายกมานั้นก็มาถึงชานเรือนบ้านทรงไทยหลังงามพร้อมด้วยขบวนเจ้าบ่าว บรรดาญาติพี่น้อง และเพื่อนๆ ยกขบวนกันมาล้นหลามและเต็ม
เสน่หากระดังงาสีขาว ตอนที่ 123.
ตอนที่ 123.“ปล่อยนะคนบ้าบอกให้ปล่อยคนเจ้าเล่ห์นี่แนะๆๆ” สาวน้อยที่ตั้งสติได้และยังคงแง่งอนอยู่ทุบอักๆ เข้าที่อกกว้างอย่างไม่ยั้งแต่ชายหนุ่มก็ยินยอมโดยดีจนสาวน้อยพอใจยืนหอบอยู่กับอกกว้างนั้น แต่เจ้าของอกแกร่งยิ้มหน้าเป็นอย่างไม่รู้สึกรู้สา“หายงอนรึยังจ๊ะเด็กดีของพี่กันต์”“ไม่หาย ไม่คิดจะหายงอนด้วย ไม่ต้องมาทำหน้าด้านเลยนะคนบ้า”สาวน้อยสะบัดหน้าหนีอย่างแง่งอน กันต์มองเสี้ยวหน้าหวานใสน่ารักนั้นด้วยความรักล้นใจ ความหวานหอมที่เขาได้รับก่อนหน้านี้มันคุ้มแสนคุ้มกับการถ่อสังขารมาที่นี่ น้ำแข็งไสแสนหวานของเขาละลายเป็นน้ำเชื่อมหวานฉ่ำจนเขาอยากเข้าหอเสียวันนี้“พี่กันต์คิดถึงน้ำแข็งที่สุด อยากมาหาเร็วๆ แต่ติดธุระมากมายเลย น้ำแข็งจ๋าอย่าโกรธพี่กันต์นะจ๊ะคนดี นะคะ นะนะนะ เราดีกันนะ”ชายหนุ่มออดอ้อนด้วยท่าทางที่คิดว่าทำแล้วมันจะน่ารัก ก็เขาเห็นเด็กๆ ทำกันมันน่ารักดีนี่นะ ทำตาแบ๊วๆ ปากจู๋ๆ ตาปริบๆ และชูนิ้วก้อยดิ๊กๆ แบบนี้เขาคิดว่าต้องง้อสาวน้อยแก้มแดงสำเร็จ ไอรดามองกันต์ที่ทำท่าได้ตลกอย่างระอา ดูสิทำไปได้ตัวเองก็ใช่ว่าจะเป็นเด็กอายุสิบสามขวบ แต่นี่ปาเข้าไปสามสิบสามแล้วยังจะมาง้อเธอด้วยท่าแบบเด็ก
เสน่หากระดังงาสีขาว ตอนที่ 122.
ตอนที่ 122.แม้ทุกเรื่องร้ายๆ จะผ่านไปแล้ว มิรันตีถูกจับกุมในข้อหาฆ่าคนตายโดยเจตนา วางแผนไว้ล่วงหน้าและเป็นผู้จ้างวานก่อเหตุแม้เธอจะถูกตัดสินให้ถูกจำคุกตลอดชีวิต แต่เธอเป็นผู้ต้องหาที่มีอาการวิกลจริตจึงต้องอยู่ในการควบคุมดูแลของแพทย์อย่างใกล้ชิด แม้อยู่ในโรงพยาบาลจิตเวชเพื่อรักษาตัวเธอก็ยังคงถูกควบคุมตัวอยู่เพราะเธอก่อคดีไว้หลายคดี ส่วนอาคมนั้นยอมรับสารภาพและให้ความร่วมมือกับทางตำรวจในการสืบค้นคดีและช่วยในการติดตามเด็กทั้งสอง จากความผิดของเขาเองทั้งคดีใหม่และคดีเก่าก็ถูกตัดสินจำคุกตลอดชีวิต“แม่ครับผมจะไปจันท์นะครับ พ่อกับแม่เตรียมขันหมากไว้ให้พร้อมเลยนะครับ คราวนี้ผมไม่ปล่อยให้น้ำแข็งหลุดมือแน่ๆ” กันต์บอกบิดามารดาที่ทำตัวเย็นชาห่างเหินกับเขามาหลายวันนับแต่เรื่องยุ่งๆ ผ่านไป แม้เรื่องของเพื่อนรักจบลง แต่ทั้งเรื่องงานและความรักเขากลับมีปัญหา หลังจากที่ไปเขากลับจากไปช่วยอัคคีก็พบว่าไอรดานั้นงอนเขาจนหนีกลับบ้านสวนด้วยการช่วยเหลือจากพ่อแม่ของเขาที่งอนเขาด้วย“เชอะไปง้อเขาให้ได้ก่อนเถอะค่อยมาบอกฉันให้ยกขันหมากไป ขืนยกขันหมากไปเขาเกิดไม่อยากแต่งงานกับแกขึ้นมา ฉันกับพ่อแกก็แย่สิ ไม่อยากถูกเด
