ตอนที่ 125.“เอาล่ะเสร็จแล้ว พี่ไปอาบน้ำก่อนนะคะคนดี” กันต์ดึงกิ๊บตัวสุดท้ายออกจากเรือนผมสวย ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไปปล่อยให้เจ้าสาวที่เอาแต่ขัดเขินจนตัวสั่นได้มีเวลาถอดเครื่องประดับและชุดเจ้าสาวที่รัดรึงนั้นออกจากกายสาวงามสะพรั่ง สาวน้อยรีบถอดชุดและสวมเสื้อคลุมที่เตรียมไว้ ดวงตากลมโตก็คอยมองประตูห้องน้ำจะเปิดออกมาในขณะที่เธอกำลังถอดชุดเจ้าสาวและเมื่อเห็นว่าเขาออกมาในขณะที่เธอสวมเสื้อคลุมและเก็บชุดและเครื่องประดับเรียบร้อยแล้ว ไอรดาก็รีบก้มหน้าหลบสายตาคมๆ วาวๆ ของสามีเข้าห้องน้ำทันทีเพราะขัดเขินต่อร่างแกร่งที่มีเพียงผ้าขนหนูผืนใหญ่ขาวสะอาดพันท่อนล่างไว้อย่างหมิ่นเหม่ และเรือนผมดกดำก็ชื้นหมาดๆ ดูเซ็กซี่เร้าใจ กล้ามเนื้อเป็นลอนสวยงามก็พาลทำให้สาวน้อยใจหวิวๆ เหมือนจะเป็นลม จึงได้แต่ยืนหอบหน้าแดงคนเดียวหลังประตูห้องน้ำ ในใจก็คิดหาทางรอดจากเจ้าบ่าวผู้กระหายหิวที่มองเธอแบบแทบจะกลืนกินมาตลอดวันกันต์มองประตูห้องน้ำยิ้มๆ อย่างรู้ทันเจ้าสาวผู้กลัวฝนของเขา สายตาเธอเปิดเปลือยความรู้สึกขนาดนั้นทำไมเขาจะไม่รู้ว่าเธอคิดอะไร แต่ก็ไม่อยากทำให้เธอตกใจตื่นกลัว ชายหนุ่มก้มมองเจ้าสิ่งที่ทำให้สาวน้อยแตกตื่
ตอนที่ 126.ริมฝีปากหนาไล้เลียลำตัวขาวนวลเนียนนุ่มอย่างหลงใหลดื่มชิมความหวานด้วยความรักและเสน่หาที่เขาไม่เคยมีให้ใครและจูบไซร้ต่ำลงมาที่แอ่งสะดือน่ารักจนหน้าท้องเนียนหดเกร็งด้วยความเสียวกระสันและเริ่มต่อต้านถอยหนีด้วยความหวาดหวั่นเมื่อริมฝีปากร้ายร้อนนั้นเลื่อนต่ำลงจนน่าใจหาย แต่กันต์ก็ยึดสะโพกมนไว้แน่นและก้มลงดื่มชิมความสาวสวยสดที่ล่อให้เขาหลงใหลในความงามของกลีบสาวที่ฉ่ำชื้นเพื่อเขาและดื่มกินน้ำหวานจากร่างสาวอย่างไม่รังเกียจ ลิ้นหนาหยอกเอินจนสาวน้อยร้องครางด้วยความอ่อนเดียงสาแต่เสียงครางน่ารักนั้นกลับทำให้ผู้แก่ประสบการณ์ถึงกับร้อนรนอยากกระโจนเข้าร่างงาม ด้วยตัวตนที่แข็งขึงปวดร้าวต้องการการปลดปล่อย“พะ พี่กันต์ขา น้ำแข็ง...”“น้ำแข็งเป็นอะไรจ๊ะ บอกพี่ซิคนดี”ชายหนุ่มกระซิบชิดความสาวที่หวานหอมและเขาก็เฝ้าดอมดมกลิ่นสาบสาวนั้นด้วยความหลงเมามัวจนแทบระเบิด แต่ก็ต้องอดทนไว้เพื่อให้คุมค่าแก่การรอคอย“มะ ไม่รู้ค่ะ ช่วยน้ำแข็งด้วย น้ำแข็งๆ ไม่ไหวแล้ว พี่กันต์ขา”ใบหน้าสวยน่ารักแดงก่ำ ดวงตากลมโตหลับพริ้ม ริมฝีปากเห่อบวมด้วยแรงจุมพิตเผยอส่งเสียงครางน่ารักจนเขาแทบทนไม่ได้“โอ้ น้ำแข็งจ๋า พี่กันต
ตอนที่ 127. “พี่อัคคีไปอาบน้ำสิคะดูสิเหนียวตัวไปหมดแล้ว เดี๋ยวอ้อนเตรียมอาหารไว้รอ” หญิงสาวบอกอายๆ เมื่อร่างสูงนั้นไม่มีทีท่าว่าจะคลายอ้อมกอดนั้นเสียทีซ้ำยังคอยวนเวียนจุมพิตริมฝีปากบางจนแทบช้ำร่างสาวสั่นระริกแทบทรงตัวไม่อยู่แต่ยังฝืนร่างออกจากอกแกร่ง“ไม่เอายังไม่อยากอาบ อยากจูบอ้อนอย่างนี้ นะคะคนดีขอพี่นิดนึงแล้วพี่จะไปอาบน้ำ”“ไม่ได้ค่ะคนเอาแต่ใจอ้อนช้ำหมดแล้ว ไปเดี๋ยวนี้เลย เดี๋ยวอ้อนก็ไม่ให้จูบอีกต่อไปคนเจ้าเล่ห์” อโนมาเบี่ยงร่างหนีมาได้ก็ยืนหน้าแดง มองอกเปลือยที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามสวยงามเพราะเขาจงใจปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีสันสดใสนั้นเพื่อหลอกล่อเธอให้หลงใหลและมันก็ได้ผลเมื่อเธอใจสั่นเต้นตุ้บๆ แทบเป็นลมยิ่งเมื่อเขาคลุกเคล้าสัมผัสเธออย่างวาบหวามครั้งแล้วครั้งเล่า“โอเค พี่อาบน้ำเดี๋ยวเดียวแล้วอ้อนค่อยอาบนะจ๊ะส่วนเรื่องอาหารไม่ต้องแล้วเพราะพี่เตรียมไว้หมดแล้วที่ระเบียง” พูดจบร่างสูงก็ก้มลงจุ๊บมุมปากเธอเบาๆ ก่อนเดินผิวปากเข้าห้องน้ำไปอย่างอารมณ์ดีปล่อยให้อโนมายืนแก้มแดงปลั่งอยู่กลางห้องมองตามเขาไปอย่างรักใคร่และเมื่อเดินมาที่ระเบียงก็พบอาหารที่จัดตกแต่งสวยงามพร้อมกับเทียนไขเล่มงามที่รอใ
ตอนที่ 128.“อ้อนรู้ไหมว่าพี่รู้สึกผิดตลอดมาตั้งแต่วันแรกที่เราเจอกันวันที่อ้อนไปที่ทำงานของพี่พร้อมกับน้ำแล้วก็ทะเลาะกับริต้า แต่พี่ไม่รู้จริงๆ ว่านนท์เขาแต่งงานและจดทะเบียนเงียบๆ กับอ้อนแล้ว พี่รู้สึกผิดที่ทำให้ผู้หญิงท้องคนหนึ่งร้องไห้เสียใจ และแววตาที่เจ็บปวดของเธอก็หลอกหลอนพี่มาตลอดกว่าหกปี แม้ว่าพี่จะไม่ได้อยู่ที่เมืองไทยตลอดและไม่ได้มาร่วมงานศพของนนท์ แต่พี่ก็รู้ว่านนท์นั้นมีเมียมีลูกสาวที่น่ารัก พี่ทำงานอย่างเอาเป็นเอาตายและงานที่สาขาก็มีปัญหาอยู่ช่วงหนึ่งพี่ก็เลือนๆ เรื่องของนนท์ไปจนเมื่อพี่มาเจออ้อนที่เชียงใหม่ทำให้พี่รู้สึกคุ้นแววตาคู่นั้น เมื่อได้รู้ว่าอ้อนคือคนๆ เดียวกัน แต่ด้วยความเห็นแก่ตัวและความอยากเอาชนะ พี่ก็เลยอยากลองจีบอ้อนเล่นๆ ดู แต่ยิ่งเข้าใกล้อ้อน พี่ก็ยิ่งถลำลึกจนมันผูกพี่ไว้กับอ้อนด้วยความรักไม่ใช่ความใคร่เหมือนในคราวแรก” อัคคีถอนหายใจออกมาเมื่อพูดจบ ความในใจที่เขามีต่อเธอมาแสนนาน อย่างที่เขานึกอยากจะบอกเธออยู่หลายครั้งแต่ก็ไม่กล้าพูดไปแต่เมื่อวันนี้ได้พูดไป ก็เหมือนได้ยกภูเขาออกจากอกความรู้สึกหนักอึ้งในใจได้มลายหายไปอย่างน่าอัศจรรย์“อ้อน พี่ไม่รู้ว่าอ้อนยั
ตอนที่ 129.ริมฝีปากร้ายกาจยังไม่หยุดโจมตีร่างสาวเมื่อร่างบางเปลือยเปล่าอัคคีตะลึงมองความงดงามไร้ที่ติตรงหน้าไม่ว่าจะเป็นอกอิ่มชูชนเรือนร่างสีน้ำผึ้งนวลเนียน เอวคอดบางรับกับสะโพกกลมกลึงและหน้าท้องเนียนมีเพียงรอยผ่าตัดจางๆ ที่ถ้าไม่สังเกตก็ไม่เห็นว่ามันมี เรียวขาเรียวเสลาที่เขาคิดว่ามันสวยกว่าเรียวขาของหญิงสาวคนใด วันนี้มันสวยยิ่งกว่าและเมื่อได้สัมผัสร่างงามเขาก็รู้ว่าเธอสวยหวานฉ่ำไปทั้งเนื้อทั้งตัว หญิงสาวเขินอายต่อสายตาคมที่จับจ้องราวจะกลืนกินมือบางยกปิดบังทรวงสาวของตนแต่ก็ไม่ทันมือหนาที่คว้าไว้ก่อน ก่อนจะลดมือบางลงข้างๆ ตัวและค่อยๆ ผ่อนร่างบางลงบนที่นอนนุ่มอย่างอ่อนโยน มือหนาลูบไล้ใบหน้าหวานด้วยความรักและคลายความหวาดกลัวในใจของเธอ“อ้อนจ๋าอย่าอายพี่ อย่าเกร็ง เราเป็นคนๆ เดียวกันแล้วที่รัก ถ้าอ้อนอายที่พี่มองอ้อน อ้อนก็มองพี่คืนก็ได้คนดี เห็นไหมเราก็เสมอกันแล้ว” ชายหนุ่มเอ่ยเย้าแหบพร่าตามแรงปรารถนาและเมื่อหญิงสาวมองร่างเปลือยเปล่าไม่แพ้กันของอัคคีก็ต้องรีบหลับตาลงอย่างขัดเขินเมื่อร่างแกร่งของเขาที่เธอเห็นนั้นช่างงดงามและน่าหวาดหวั่นเช่นเดียวกันโดยเฉพาะส่วนนั้นของเขามันแข็งขึงใหญ่โตจน
ตอนที่ 130.“พี่ดูหมดแล้ว มีไดอะรีด้วยนะ แหมไม่ยักรู้ว่ามีคนแอบรักเราขนาดนี้ ยังกะแฟนพันธุ์แท้แน่ะ”“หยุดพูดเลยพี่กันต์ขี้โกง มาล้อเขาไม่คุยด้วยแล้วคนบ้าชอบล้อคนอื่น” คราวนี้สาวน้อยหน้าซีดอย่างอับอายและเริ่มโกรธและน้อยใจที่เขาเอาเรื่องของเธอมาล้อเลียน จนชายหนุ่มที่ยิ้มกริ่มด้วยความภาคภูมิใจก็เริ่มรู้ตัวว่าตัวเองล้อเธอมากเกินไปรีบเข้ามาโอบร่างบางในม้วนผ้าห่มหนาที่เริ่มทำตาแดงๆ อย่างแสนงอนนั้นอย่างเอาใจทันที “โอ๋ๆ คนดีพี่ไม่ล้อแล้วเราดีกันนะ ไม่เอาตื่นมาแล้วต้องอารมณ์ดีนะคะ”“ก็แล้วใครล่ะมาล้อน้ำแข็งจนน้ำแข็งอาย นี่แน่ะคนขี้แกล้งๆ เขาดีนักนี่ๆ” สาวน้อยทุบอกกว้างอย่างแค้นใจ“พี่ขอโทษคนดี ก็คนมันดีใจนี่นาที่เมียเรารักเราขนาดนี้”“หลอกให้คนแก่ตายใจไปงั้นแหละจริงๆ แล้วไม่มีอะไรสักหน่อย”“จริงเหรอแต่ดูจากรูปนี้มันเก่ามากนะพี่จำได้ว่ารูปนี้พี่ถ่ายตอนสมัยเรียนอยู่อังกฤษกับไอ้ไฟ แล้วพี่ส่งมาให้แม่ของพี่แล้วมันมาอยู่ที่นี่ได้ไงน้า แล้วรูปนี้อีกเหมือนตัดมาจากนิตยสารที่พี่เคยให้สัมภาษณ์เมื่อสมัยกลับมาเมืองไทยใหม่ๆ เอแล้วอย่างนี้มันหมายความว่า เมียเด็กคนนี้แอบรักสามีแก่ๆ คนนี้มานานแล้วสิ”“ก็
ตอนที่1“มาแล้วจ้า” เสียงใสๆ จากหญิงสาวร่างเล็กบอบบางนามว่า อรุณนารี ผู้มีใบหน้ารูปหัวใจน่ารัก ดวงตากลมโตสดใสเปล่งประกายดุจยามเช้า จมูกเล็กๆ นั้นมีเหงื่อเม็ดเล็กผุดพรายริมฝีปากบางน่ารักจิ้มลิ้มยิ้มแย้มอย่างคนอารมณ์ดีเป็นนิจนั้นส่งยิ้มหวานหยดให้หญิงสาวร่างสูงระเหิดระหงตรงหน้าที่บัดนี้หน้าสวยเริ่มหงิกงอ“ไงแม่แมงปอทำไมวันนี้มาช้านักล่ะ แกรู้มั้ยวันนี้ฉันต้องเป็นแม่ค้าขายต้นไม้ให้หล่อนจนเมื่อยไปหมดแล้วนะเนี่ย”เสียงบ่นกระปอดกระแปดดังมาจากปากของหญิงสาวร่างสูงโปร่งสมส่วน ใบหน้ารูปไข่นวลเนียนนั้นประดับด้วยดวงตากลมโตดำขลับวาววับจมูกโด่งเชิดอย่างคนดื้อรั้น ริมฝีปากรูปกระจับอิ่มแดงเรื่ออย่างคนสุขภาพดีล้อมกรอบหน้าสวยด้วยผมซอยสั้นทันสมัยรับรูปหน้าคล้ายดาราเกาหลีที่กำลังฮิตเธอคือ เนตรนารา สาวสวยสุดเท่อารมณ์ติสต์ ซึ่งตอนนี้หน้าสวยเริ่มหงิกงอเพราะวันนี้ลูกค้าเข้าร้านแต่เช้าทั้งร้านกาแฟและร้านต้นไม้จนเธอหัวหมุน“ทำไมน้า...ฉันต้องมาช่วยแกด้วย ทั้งๆ ที่วันนี้มันวันหยุดฉันน่ะ”“ฉันแวะไปส่งน้องอิ่มอุ่นแล้วก็เอาไอ้สีเทาเข้าอู่น่ะแก ขอโทษจริงๆ ว่ะ” อรุณนารีตอบเพื่อนสาวคนสวยพลางยิ้มให้อย่างน่ารักแบบว่าขอโท
ภายในโรงแรมหรูหราระดับห้าดาวของเมืองเชียงใหม่ บริเวณลานกว้างที่จัดตกแต่งอย่างงดงามอลังการเพื่อจัดงานนิทรรศการอาหารไทยพื้นเมืองและอาหารนานาชาติ คลาคล่ำด้วยผู้เข้าชมงานทั้งชาวไทยและชาวต่างชาติ ซึ่งต่างให้ความสนใจในบู๊ทจัดงานต่างๆ ซึ่งมีอาหารมากมายหลากหลายสีสันและรสชาติให้ชมและชิม จับจ่ายเพื่อเป็นของฝากแก่พ่อแม่เพื่อนฝูง ใบหน้าที่ยิ้มแย้มอย่างอิ่มเอมมีความสุขทั้งเจ้าของร้านและลูกค้าบ่งบอกได้อย่างดีว่าการจัดงานในครั้งนี้ประสบความสำเร็จเพียงใดด้านหลังเวทีสัมมนากลางลานจัดงาน หญิงสาวร่างระหงแต่งกายด้วยชุดไทยล้านนาซึ่งตัดเย็บอย่างประณีตงดงามสีงาช้างขับผิวสีน้ำผึ้งนวลเนียนให้ผุดผ่องน่ามอง ผมยาวสลวยเกล้ามวยสูงแซมดอกกล้วยไม้เผยใบหน้าเรียวรูปไข่ ดวงตากลมโตสีน้ำตาลประกายวาวหวาน ขนตายาวงอนโดยไม่ต้องดัด จมูกโด่งเชิดสวยคม ริมฝีปากรูปกระจับอิ่มระเรื่อเคลือบสีชมพูอ่อนใสน่ามองความงดงามดูชดช้อยอ่อนหวานของหญิงสาวทำให้คนมองนึกถึงภาพของสาวเครือฟ้าขึ้นมาครามครันนั้น ร่างบางกำลังก้าวลงเวทีด้วยใบหน้าแย้มยิ้มอ่อนหวานให้กับผู้ร่วมงานอื่นที่ส่งยิ้มทักทาย“ขอบคุณมากๆ เลยค่ะคุณอ้อนที่ให้เกียรติมาร่วมงานกับโรงแรมแล
ตอนที่ 130.“พี่ดูหมดแล้ว มีไดอะรีด้วยนะ แหมไม่ยักรู้ว่ามีคนแอบรักเราขนาดนี้ ยังกะแฟนพันธุ์แท้แน่ะ”“หยุดพูดเลยพี่กันต์ขี้โกง มาล้อเขาไม่คุยด้วยแล้วคนบ้าชอบล้อคนอื่น” คราวนี้สาวน้อยหน้าซีดอย่างอับอายและเริ่มโกรธและน้อยใจที่เขาเอาเรื่องของเธอมาล้อเลียน จนชายหนุ่มที่ยิ้มกริ่มด้วยความภาคภูมิใจก็เริ่มรู้ตัวว่าตัวเองล้อเธอมากเกินไปรีบเข้ามาโอบร่างบางในม้วนผ้าห่มหนาที่เริ่มทำตาแดงๆ อย่างแสนงอนนั้นอย่างเอาใจทันที “โอ๋ๆ คนดีพี่ไม่ล้อแล้วเราดีกันนะ ไม่เอาตื่นมาแล้วต้องอารมณ์ดีนะคะ”“ก็แล้วใครล่ะมาล้อน้ำแข็งจนน้ำแข็งอาย นี่แน่ะคนขี้แกล้งๆ เขาดีนักนี่ๆ” สาวน้อยทุบอกกว้างอย่างแค้นใจ“พี่ขอโทษคนดี ก็คนมันดีใจนี่นาที่เมียเรารักเราขนาดนี้”“หลอกให้คนแก่ตายใจไปงั้นแหละจริงๆ แล้วไม่มีอะไรสักหน่อย”“จริงเหรอแต่ดูจากรูปนี้มันเก่ามากนะพี่จำได้ว่ารูปนี้พี่ถ่ายตอนสมัยเรียนอยู่อังกฤษกับไอ้ไฟ แล้วพี่ส่งมาให้แม่ของพี่แล้วมันมาอยู่ที่นี่ได้ไงน้า แล้วรูปนี้อีกเหมือนตัดมาจากนิตยสารที่พี่เคยให้สัมภาษณ์เมื่อสมัยกลับมาเมืองไทยใหม่ๆ เอแล้วอย่างนี้มันหมายความว่า เมียเด็กคนนี้แอบรักสามีแก่ๆ คนนี้มานานแล้วสิ”“ก็
ตอนที่ 129.ริมฝีปากร้ายกาจยังไม่หยุดโจมตีร่างสาวเมื่อร่างบางเปลือยเปล่าอัคคีตะลึงมองความงดงามไร้ที่ติตรงหน้าไม่ว่าจะเป็นอกอิ่มชูชนเรือนร่างสีน้ำผึ้งนวลเนียน เอวคอดบางรับกับสะโพกกลมกลึงและหน้าท้องเนียนมีเพียงรอยผ่าตัดจางๆ ที่ถ้าไม่สังเกตก็ไม่เห็นว่ามันมี เรียวขาเรียวเสลาที่เขาคิดว่ามันสวยกว่าเรียวขาของหญิงสาวคนใด วันนี้มันสวยยิ่งกว่าและเมื่อได้สัมผัสร่างงามเขาก็รู้ว่าเธอสวยหวานฉ่ำไปทั้งเนื้อทั้งตัว หญิงสาวเขินอายต่อสายตาคมที่จับจ้องราวจะกลืนกินมือบางยกปิดบังทรวงสาวของตนแต่ก็ไม่ทันมือหนาที่คว้าไว้ก่อน ก่อนจะลดมือบางลงข้างๆ ตัวและค่อยๆ ผ่อนร่างบางลงบนที่นอนนุ่มอย่างอ่อนโยน มือหนาลูบไล้ใบหน้าหวานด้วยความรักและคลายความหวาดกลัวในใจของเธอ“อ้อนจ๋าอย่าอายพี่ อย่าเกร็ง เราเป็นคนๆ เดียวกันแล้วที่รัก ถ้าอ้อนอายที่พี่มองอ้อน อ้อนก็มองพี่คืนก็ได้คนดี เห็นไหมเราก็เสมอกันแล้ว” ชายหนุ่มเอ่ยเย้าแหบพร่าตามแรงปรารถนาและเมื่อหญิงสาวมองร่างเปลือยเปล่าไม่แพ้กันของอัคคีก็ต้องรีบหลับตาลงอย่างขัดเขินเมื่อร่างแกร่งของเขาที่เธอเห็นนั้นช่างงดงามและน่าหวาดหวั่นเช่นเดียวกันโดยเฉพาะส่วนนั้นของเขามันแข็งขึงใหญ่โตจน
ตอนที่ 128.“อ้อนรู้ไหมว่าพี่รู้สึกผิดตลอดมาตั้งแต่วันแรกที่เราเจอกันวันที่อ้อนไปที่ทำงานของพี่พร้อมกับน้ำแล้วก็ทะเลาะกับริต้า แต่พี่ไม่รู้จริงๆ ว่านนท์เขาแต่งงานและจดทะเบียนเงียบๆ กับอ้อนแล้ว พี่รู้สึกผิดที่ทำให้ผู้หญิงท้องคนหนึ่งร้องไห้เสียใจ และแววตาที่เจ็บปวดของเธอก็หลอกหลอนพี่มาตลอดกว่าหกปี แม้ว่าพี่จะไม่ได้อยู่ที่เมืองไทยตลอดและไม่ได้มาร่วมงานศพของนนท์ แต่พี่ก็รู้ว่านนท์นั้นมีเมียมีลูกสาวที่น่ารัก พี่ทำงานอย่างเอาเป็นเอาตายและงานที่สาขาก็มีปัญหาอยู่ช่วงหนึ่งพี่ก็เลือนๆ เรื่องของนนท์ไปจนเมื่อพี่มาเจออ้อนที่เชียงใหม่ทำให้พี่รู้สึกคุ้นแววตาคู่นั้น เมื่อได้รู้ว่าอ้อนคือคนๆ เดียวกัน แต่ด้วยความเห็นแก่ตัวและความอยากเอาชนะ พี่ก็เลยอยากลองจีบอ้อนเล่นๆ ดู แต่ยิ่งเข้าใกล้อ้อน พี่ก็ยิ่งถลำลึกจนมันผูกพี่ไว้กับอ้อนด้วยความรักไม่ใช่ความใคร่เหมือนในคราวแรก” อัคคีถอนหายใจออกมาเมื่อพูดจบ ความในใจที่เขามีต่อเธอมาแสนนาน อย่างที่เขานึกอยากจะบอกเธออยู่หลายครั้งแต่ก็ไม่กล้าพูดไปแต่เมื่อวันนี้ได้พูดไป ก็เหมือนได้ยกภูเขาออกจากอกความรู้สึกหนักอึ้งในใจได้มลายหายไปอย่างน่าอัศจรรย์“อ้อน พี่ไม่รู้ว่าอ้อนยั
ตอนที่ 127. “พี่อัคคีไปอาบน้ำสิคะดูสิเหนียวตัวไปหมดแล้ว เดี๋ยวอ้อนเตรียมอาหารไว้รอ” หญิงสาวบอกอายๆ เมื่อร่างสูงนั้นไม่มีทีท่าว่าจะคลายอ้อมกอดนั้นเสียทีซ้ำยังคอยวนเวียนจุมพิตริมฝีปากบางจนแทบช้ำร่างสาวสั่นระริกแทบทรงตัวไม่อยู่แต่ยังฝืนร่างออกจากอกแกร่ง“ไม่เอายังไม่อยากอาบ อยากจูบอ้อนอย่างนี้ นะคะคนดีขอพี่นิดนึงแล้วพี่จะไปอาบน้ำ”“ไม่ได้ค่ะคนเอาแต่ใจอ้อนช้ำหมดแล้ว ไปเดี๋ยวนี้เลย เดี๋ยวอ้อนก็ไม่ให้จูบอีกต่อไปคนเจ้าเล่ห์” อโนมาเบี่ยงร่างหนีมาได้ก็ยืนหน้าแดง มองอกเปลือยที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามสวยงามเพราะเขาจงใจปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีสันสดใสนั้นเพื่อหลอกล่อเธอให้หลงใหลและมันก็ได้ผลเมื่อเธอใจสั่นเต้นตุ้บๆ แทบเป็นลมยิ่งเมื่อเขาคลุกเคล้าสัมผัสเธออย่างวาบหวามครั้งแล้วครั้งเล่า“โอเค พี่อาบน้ำเดี๋ยวเดียวแล้วอ้อนค่อยอาบนะจ๊ะส่วนเรื่องอาหารไม่ต้องแล้วเพราะพี่เตรียมไว้หมดแล้วที่ระเบียง” พูดจบร่างสูงก็ก้มลงจุ๊บมุมปากเธอเบาๆ ก่อนเดินผิวปากเข้าห้องน้ำไปอย่างอารมณ์ดีปล่อยให้อโนมายืนแก้มแดงปลั่งอยู่กลางห้องมองตามเขาไปอย่างรักใคร่และเมื่อเดินมาที่ระเบียงก็พบอาหารที่จัดตกแต่งสวยงามพร้อมกับเทียนไขเล่มงามที่รอใ
ตอนที่ 126.ริมฝีปากหนาไล้เลียลำตัวขาวนวลเนียนนุ่มอย่างหลงใหลดื่มชิมความหวานด้วยความรักและเสน่หาที่เขาไม่เคยมีให้ใครและจูบไซร้ต่ำลงมาที่แอ่งสะดือน่ารักจนหน้าท้องเนียนหดเกร็งด้วยความเสียวกระสันและเริ่มต่อต้านถอยหนีด้วยความหวาดหวั่นเมื่อริมฝีปากร้ายร้อนนั้นเลื่อนต่ำลงจนน่าใจหาย แต่กันต์ก็ยึดสะโพกมนไว้แน่นและก้มลงดื่มชิมความสาวสวยสดที่ล่อให้เขาหลงใหลในความงามของกลีบสาวที่ฉ่ำชื้นเพื่อเขาและดื่มกินน้ำหวานจากร่างสาวอย่างไม่รังเกียจ ลิ้นหนาหยอกเอินจนสาวน้อยร้องครางด้วยความอ่อนเดียงสาแต่เสียงครางน่ารักนั้นกลับทำให้ผู้แก่ประสบการณ์ถึงกับร้อนรนอยากกระโจนเข้าร่างงาม ด้วยตัวตนที่แข็งขึงปวดร้าวต้องการการปลดปล่อย“พะ พี่กันต์ขา น้ำแข็ง...”“น้ำแข็งเป็นอะไรจ๊ะ บอกพี่ซิคนดี”ชายหนุ่มกระซิบชิดความสาวที่หวานหอมและเขาก็เฝ้าดอมดมกลิ่นสาบสาวนั้นด้วยความหลงเมามัวจนแทบระเบิด แต่ก็ต้องอดทนไว้เพื่อให้คุมค่าแก่การรอคอย“มะ ไม่รู้ค่ะ ช่วยน้ำแข็งด้วย น้ำแข็งๆ ไม่ไหวแล้ว พี่กันต์ขา”ใบหน้าสวยน่ารักแดงก่ำ ดวงตากลมโตหลับพริ้ม ริมฝีปากเห่อบวมด้วยแรงจุมพิตเผยอส่งเสียงครางน่ารักจนเขาแทบทนไม่ได้“โอ้ น้ำแข็งจ๋า พี่กันต
ตอนที่ 125.“เอาล่ะเสร็จแล้ว พี่ไปอาบน้ำก่อนนะคะคนดี” กันต์ดึงกิ๊บตัวสุดท้ายออกจากเรือนผมสวย ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไปปล่อยให้เจ้าสาวที่เอาแต่ขัดเขินจนตัวสั่นได้มีเวลาถอดเครื่องประดับและชุดเจ้าสาวที่รัดรึงนั้นออกจากกายสาวงามสะพรั่ง สาวน้อยรีบถอดชุดและสวมเสื้อคลุมที่เตรียมไว้ ดวงตากลมโตก็คอยมองประตูห้องน้ำจะเปิดออกมาในขณะที่เธอกำลังถอดชุดเจ้าสาวและเมื่อเห็นว่าเขาออกมาในขณะที่เธอสวมเสื้อคลุมและเก็บชุดและเครื่องประดับเรียบร้อยแล้ว ไอรดาก็รีบก้มหน้าหลบสายตาคมๆ วาวๆ ของสามีเข้าห้องน้ำทันทีเพราะขัดเขินต่อร่างแกร่งที่มีเพียงผ้าขนหนูผืนใหญ่ขาวสะอาดพันท่อนล่างไว้อย่างหมิ่นเหม่ และเรือนผมดกดำก็ชื้นหมาดๆ ดูเซ็กซี่เร้าใจ กล้ามเนื้อเป็นลอนสวยงามก็พาลทำให้สาวน้อยใจหวิวๆ เหมือนจะเป็นลม จึงได้แต่ยืนหอบหน้าแดงคนเดียวหลังประตูห้องน้ำ ในใจก็คิดหาทางรอดจากเจ้าบ่าวผู้กระหายหิวที่มองเธอแบบแทบจะกลืนกินมาตลอดวันกันต์มองประตูห้องน้ำยิ้มๆ อย่างรู้ทันเจ้าสาวผู้กลัวฝนของเขา สายตาเธอเปิดเปลือยความรู้สึกขนาดนั้นทำไมเขาจะไม่รู้ว่าเธอคิดอะไร แต่ก็ไม่อยากทำให้เธอตกใจตื่นกลัว ชายหนุ่มก้มมองเจ้าสิ่งที่ทำให้สาวน้อยแตกตื่
ตอนที่ 124.ภาพชายหนุ่มร่างสูงใหญ่หน้าตาหล่อเหลาที่ขับรถมอเตอร์ไซค์คันเล็กลายคิตตี้สีชมพูทั้งคันยิ้มหน้าบานและร้องเพลงรักสลับกับผิวปากเป็นเพลงหวานไปตลอดทาง และสาวน้อยน่ารักที่โอบเอวหนาซ้อนท้ายก็ยิ้มไม่หุบ แก้มนวลด้วยวัยสาวแดงปลั่ง ความรักของหนุ่มสาวผลิบานท่ามกลางสวนผลไม้ที่ตอนนี้เงาะกำลังออกผลสุกปลั่งสีแดงสดบ้างสีแดงส้มบ้าง ประดับเต็มต้นดูงดงามราวจิตกรแต้มสีสวยลงบนกิ่งใบสีเขียวขจี สายลมบริสุทธิ์พัดเอื่อยๆ ราวขับกล่อมให้หนุ่มสาวเพลินไปกับความรักที่รายล้อม แสงอาทิตย์อัสดงทอแสงสีทองก่อนจะค่อยๆ ลับเหลี่ยมภูผา ความรักของกันต์และไอรดาก็เริ่มผูกพันรัดรึงหลอมรวมกันเป็นหนึ่งเดียว ด้วยความรักกันต์ใช้เวลาเรียนรู้และศึกษาการใช้ชีวิตอยู่ที่บ้านสวนของไอรดาอยู่เกือบเดือนเพื่อให้คุ้นชินกับครอบครัวและความเป็นอยู่ของคนบ้านสวน และชายหนุ่มก็ปรับตัวได้ดีจนน่าทึ่งไม่เหลือเค้าคราบของหนุ่มเจ้าสำอาง แสนสำราญอย่างที่ผ่านมา แล้วในที่สุดวันที่กันต์รอคอยก็มาถึงเมื่อขบวนขันหมากที่เขาเร่งให้คุณกานติมายกมานั้นก็มาถึงชานเรือนบ้านทรงไทยหลังงามพร้อมด้วยขบวนเจ้าบ่าว บรรดาญาติพี่น้อง และเพื่อนๆ ยกขบวนกันมาล้นหลามและเต็ม
ตอนที่ 123.“ปล่อยนะคนบ้าบอกให้ปล่อยคนเจ้าเล่ห์นี่แนะๆๆ” สาวน้อยที่ตั้งสติได้และยังคงแง่งอนอยู่ทุบอักๆ เข้าที่อกกว้างอย่างไม่ยั้งแต่ชายหนุ่มก็ยินยอมโดยดีจนสาวน้อยพอใจยืนหอบอยู่กับอกกว้างนั้น แต่เจ้าของอกแกร่งยิ้มหน้าเป็นอย่างไม่รู้สึกรู้สา“หายงอนรึยังจ๊ะเด็กดีของพี่กันต์”“ไม่หาย ไม่คิดจะหายงอนด้วย ไม่ต้องมาทำหน้าด้านเลยนะคนบ้า”สาวน้อยสะบัดหน้าหนีอย่างแง่งอน กันต์มองเสี้ยวหน้าหวานใสน่ารักนั้นด้วยความรักล้นใจ ความหวานหอมที่เขาได้รับก่อนหน้านี้มันคุ้มแสนคุ้มกับการถ่อสังขารมาที่นี่ น้ำแข็งไสแสนหวานของเขาละลายเป็นน้ำเชื่อมหวานฉ่ำจนเขาอยากเข้าหอเสียวันนี้“พี่กันต์คิดถึงน้ำแข็งที่สุด อยากมาหาเร็วๆ แต่ติดธุระมากมายเลย น้ำแข็งจ๋าอย่าโกรธพี่กันต์นะจ๊ะคนดี นะคะ นะนะนะ เราดีกันนะ”ชายหนุ่มออดอ้อนด้วยท่าทางที่คิดว่าทำแล้วมันจะน่ารัก ก็เขาเห็นเด็กๆ ทำกันมันน่ารักดีนี่นะ ทำตาแบ๊วๆ ปากจู๋ๆ ตาปริบๆ และชูนิ้วก้อยดิ๊กๆ แบบนี้เขาคิดว่าต้องง้อสาวน้อยแก้มแดงสำเร็จ ไอรดามองกันต์ที่ทำท่าได้ตลกอย่างระอา ดูสิทำไปได้ตัวเองก็ใช่ว่าจะเป็นเด็กอายุสิบสามขวบ แต่นี่ปาเข้าไปสามสิบสามแล้วยังจะมาง้อเธอด้วยท่าแบบเด็ก
ตอนที่ 122.แม้ทุกเรื่องร้ายๆ จะผ่านไปแล้ว มิรันตีถูกจับกุมในข้อหาฆ่าคนตายโดยเจตนา วางแผนไว้ล่วงหน้าและเป็นผู้จ้างวานก่อเหตุแม้เธอจะถูกตัดสินให้ถูกจำคุกตลอดชีวิต แต่เธอเป็นผู้ต้องหาที่มีอาการวิกลจริตจึงต้องอยู่ในการควบคุมดูแลของแพทย์อย่างใกล้ชิด แม้อยู่ในโรงพยาบาลจิตเวชเพื่อรักษาตัวเธอก็ยังคงถูกควบคุมตัวอยู่เพราะเธอก่อคดีไว้หลายคดี ส่วนอาคมนั้นยอมรับสารภาพและให้ความร่วมมือกับทางตำรวจในการสืบค้นคดีและช่วยในการติดตามเด็กทั้งสอง จากความผิดของเขาเองทั้งคดีใหม่และคดีเก่าก็ถูกตัดสินจำคุกตลอดชีวิต“แม่ครับผมจะไปจันท์นะครับ พ่อกับแม่เตรียมขันหมากไว้ให้พร้อมเลยนะครับ คราวนี้ผมไม่ปล่อยให้น้ำแข็งหลุดมือแน่ๆ” กันต์บอกบิดามารดาที่ทำตัวเย็นชาห่างเหินกับเขามาหลายวันนับแต่เรื่องยุ่งๆ ผ่านไป แม้เรื่องของเพื่อนรักจบลง แต่ทั้งเรื่องงานและความรักเขากลับมีปัญหา หลังจากที่ไปเขากลับจากไปช่วยอัคคีก็พบว่าไอรดานั้นงอนเขาจนหนีกลับบ้านสวนด้วยการช่วยเหลือจากพ่อแม่ของเขาที่งอนเขาด้วย“เชอะไปง้อเขาให้ได้ก่อนเถอะค่อยมาบอกฉันให้ยกขันหมากไป ขืนยกขันหมากไปเขาเกิดไม่อยากแต่งงานกับแกขึ้นมา ฉันกับพ่อแกก็แย่สิ ไม่อยากถูกเด