บทที่ 94 หรือยังต้องดุนางสักหน่อย

ล่อจี่งซูรู้ว่ารูปร่างหน้าตาของนางไม่ได้แย่ และไม่สำคัญว่าเสื้อผ้าของนางจะขาดรุ่งริ่ง ก็ไม่สามารถซ่อนรูปลักษณ์ที่งดงามของนางได้ อย่างไรก็ตามนางก็ดูเขินอายเล็กน้อย และทั้งตัวของนางก็มีกลิ่นเปรี้ยวและเหม็น ดังนั้นนางจึงสั่งขึ้นว่า: "ช่วยฝ่าบาทตรวจตาดูหน่อย ข้าจะรีบกลับมา”

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ล่อจี่งซูเห็นเขา ดังนั้นจึงไม่คิดว่ามันเป็นครั้งแรก และหันกลับไป

แต่สำหรับหยุนเส้าหยวน นี่เป็นการพบกันครั้งแรกของพวกเขา แม้ว่านางจะหันหลังกลับและเดินออกไป แต่เขาก็ยังคงมองตามนางไปด้วยสายตาของเขา บางทีอาจเป็นเพราะเขามักจะกลัวว่าดวงตาที่สดใสของเขาจะตกไปสู่ความมืดมิดอีกครั้ง เขาจึงพยายามจดจำรูปร่างหน้าตาของนางเอาไว้

เมื่อล่อจี่งซูเดินลงบันไดหิน นางก็หันกลับมาและสบตาเข้ากับตาที่ลึกซึ้งและมึนเมาของเขา นางรู้สึกว่าลึก ๆ ในใจนางนั้นดอกไม้กำลังเบ่งบานอย่างเงียบ ๆ อยู่

หยุนเส้าหยวนรอจนกระทั่งนางลับตาไป จากนั้นจึงละสายตาจากไปอย่างไม่เต็มใจและพึมพำว่า"นางเป็นอธิบดีของเจ้าเหรอ?"

ซินอี๋พูดอย่างเหน็บแนมว่า:"ขอโทษด้วยปกติแล้วนางไม่ได้รุงรังขนาดนั้น"

"นางดูดีมาก"

หุ่นยนต์ตกตะลึง“มันมีตรงไหนที่ดูดีกัน?”

ไม่ใช