Share
บทที่ 98 เครื่องบินตกอีกครั้ง
Related chapters
เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 99 ผมอยู่นี่แล้ว
เหตุการณ์เครื่องบินตกครั้งแรก เธอจำผู้ชายคนนั้น ฮั่วจิ้นเฉิงได้อย่างชัดเจน เหมือนได้ค้นพบความจริงเกี่ยวกับการแต่งงานครั้งนั้น และตื่นจากความฝันซึ่งเธอคิดว่าจะได้รับคำตอบหากเธอยอมรับมันแต่ครั้งที่สองนี้?ได้แต่คิดวนไปวนมายังคงไม่มีใครอยู่รอบตัวเธอเมื่อจ้องมองไปยังหน้าจอโทรศัพท์มือถือที่พัง หลีเกอรู้สึกเศร้าหงอยอยู่ครู่หนึ่ง ดวงตาของเธอเริ่มเปียกโดยไม่รู้ตัวเวลานี้มีลมแรงข้างนอก เฮลิคอปเตอร์ลำหนึ่งลงจอดอย่างช้า ๆ จากนั้นชายร่างสูงในชุดสูทและรองเท้าหนัง ท่วงท่าสง่างามก้าวลงมาใบหน้าของเขาเคร่งขรึม ดวงตาของเขาเหมือนจะจดจำคนที่เขากำลังมองหาได้ทันทีที่ก้าวลงบนพื้น แล้วเดินเข้ามาด้วยก้าวขายาวเหยียดเฮลิคอปเตอร์ส่งเสียงดังมาก จนผู้โดยสารคนอื่นที่ได้รับการช่วยเหลือต่างหันมองอย่างอยากรู้อยากเห็นไปยังชายที่เข้ามาใกล้ ทุกคนต่างสงสัยว่าชายคนนั้นกำลังไปรับใคร“หล่อมาก เขามารับเจ้าหญิงที่บาดเจ็บของเขารึเปล่า?”หลีเกอไม่มีอารมณ์ที่จะมองไปในทิศทางที่คนเหล่านั้นพูดถึงเลย แต่หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านี้ น้ำตาก็ไหลเอ่อออกมาอย่างดุเดือด และเธอไม่สามารถหักห้ามเอาไว้ได้คนอื่นต่างมีคนของตัวเองมาร
เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 100 ให้เวลาเธอได้รู้จักผม
หลีเจิ้งเฟยและพี่ชายทั้งสามของเธอรออยู่ในห้องนั่งเล่นเป็นเวลานานเมื่อทุกคนเห็นข่าว ตอนแรกดีใจที่ลูกสาวสุดที่รักยังสบายดี แต่ยิ่งคิดมากก็ยิ่งรู้สึกทะแม่ง ๆ ทำไมสองคนนี้ถึงมีโพสต์สื่อไปทางว่าเป็นคู่รักกันในอินเตอร์เน็ต?หลีหรานรู้สึกเสียใจมากที่เขาไม่ควรรีบร้อนไปหาเพื่อน เขานั่งเครื่องบินกลับไปดูไบก่อนหลีเกอ ทิ้งน้องสาวของเขาไว้ที่สนามบินตามลำพังเวลานี้ฟู่ลี่กั๋วเห็นลูกชายและภรรยาของเขามาพอดี จึงรีบช่วยเริ่มบทสนทนาให้“ซิวเป่ย ทักทายคุณปู่หลีของลูกเร็ว ๆ สิ”ฟู่ซิวเป่ยก้าวไปข้างหน้าและก้มศีรษะลงอย่างสุภาพ “สวัสดีครับคุณปู่หลี”“อืม”หลีเจิ้งเฟยสวมชุดสูทสีคราม แม้เส้นผมของเขาเกือบจะหงอกไปทั้งหมด แต่เขายังดูแข็งแรงมากหลีหานและฟู่ซิวเป่ยมองหน้ากันและกล่าวสวัสดี พวกเขาต่างเป็นเพื่อนร่วมชั้นและมีความสัมพันธ์ที่ดีหลีลั่วมองไปยังฟู่ซิวเป่ยพลางวิเคราะห์ไปด้วย โดยคิดว่าสักวันหนึ่งเขาจะต้องแฮ็กเข้าคอมพิวเตอร์ของอีกฝ่าย เพื่อสืบสาวเบื้องหลังอีกฝ่ายในทางกลับกัน หลีหรานกุมมือตัวเองไว้และสีหน้าเต็มไปด้วยความเกลียดชัง ถ้ามีใครมาแข่งขันกับเขาเพื่อชิงเสี่ยวเกอเกอ... จะต้องผ่านเขาไปให้ได้ก่
เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 1 เครื่องตกเจียนดับ
“เมื่อเวลาเที่ยงคืนสามสิบนาที ตามเวลาเมืองหลวง เครื่องบินลำหนึ่งไฟล์ทเดินทางไปยังรัฐปีนังประสบอัคคีภัยขณะลงจอด ยอดผู้เสียชีวิตสูงถึงหนึ่งร้อยสามสิบราย ขณะนี้มีผู้รอดชีวิตเพียงสามราย”บนหน้าจอขนาดใหญ่ในโรงพยาบาลกำลังรายงานข่าวเครื่องบินตกแบบเรียลไทม์ หลีเกอหวนนึกถึงความรู้สึกดังกล่าวในฐานะผู้รอดชีวิตคนหนึ่ง เธอนอนอยู่บนเตียงไอซียู บาดแผลเต็มตัว สองขาล้วนพันด้วยผ้าพันแผลโทรศัพท์ที่กำในมือดังไม่ขาดสาย “หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ กรุณาติดต่อใหม่อีกครั้งค่ะ”ตั้งแต่เกิดอุบัติเหตุจนถึงตอนนี้ ฮั่วจิ้นเฉิงในนามสามีของเธอไม่รับโทรศัพท์เลยสักสายเดียวหลังเหตุการณ์เครื่องบินตกชวนช็อกทั่วประเทศเช่นนี้ เธอไม่เชื่อสักนิดว่าเขาจะไม่รู้เรื่องซากศพเกลื่อนทั่วที่เกิดเหตุ ความพรั่นพรึงที่เจียนตายนั่นยังคงรัดรึงอยู่ที่ลำคอ เธอกลัวจนหายใจไม่ออกทว่าในเวลาที่เธอต้องการคนเคียงข้างมากที่สุด ผู้ชายที่เธอตบแต่งกันมาสามปีกลับหายเข้ากลีบเมฆความหนาวแผ่ซ่านในหัวใจหลีเกอผ่านไปพักใหญ่ ๆ โทรศัพท์ก็ดังขึ้นฉับพลัน เธอกลับมาสู่โลกความจริงพลางพลิกโทรศัพท์ขึ้นมาดู ในตาประกายกลับหม่นมัวลงเล็
เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 2 คู่รักสวรรค์สร้าง
หลีเกอนึกถึงสองเดือนก่อนทันควัน มีรายงานแผนการทำงานนอกสถานที่ของฮั่วจิ้นเฉิงเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์เธอกำโทรศัพท์แน่นจนข้อนิ้วซีดนี่เขานอกใจเธอเหรอ?อย่างไรเสียก่อนหน้านี้ เธอก็เป็นเลขาของฮั่วกรุ๊ปและภรรยาที่แต่งงานกับฮั่วจิ้นเฉิงอย่างลับ ๆ แต่เธอไม่เคยได้ข่าวเล่าข่าวลือของเขากับผู้หญิงอื่นเลย“คุณฮั่วดีกับแฟนมาก ๆ ใครคือคนโชคดีที่ได้เป็นคนรักของคุณฮั่วกันนะ ดูเหมือนอีกไม่นานเขาจะแถลงอย่างเป็นทางการแล้วล่ะ!”“ฉันเคยเสิร์ชดูแล้ว เธอว่าใช่คนนี้ไหม?”พยาบาลที่กำลังเข็นรถเข็นทางการแพทย์รับโทรศัพท์คนข้าง ๆ ปรายมองพลางเอ่ยแปลกใจ “ใช่ ใช่ ใช่ เธอคนนี้แหละ! อะไร? นี่ไม่ใช่ลูกสาวของเจ้าของบริษัทเฉียว เรียล เอสเตทเหรอ? ทั้งฐานะและภาพลักษณ์ล้วนเหมาะสมกับฮั่วจิ้นเฉิงสุด ๆ เป็นคู่รักสวรรค์สร้างเลยทีเดียว!”ทั้งสองยังคงซาบซึ้งตรึงใจ ก่อนที่เสียงของพวกเธอจะค่อย ๆ ไกลออกไปบริษัทเฉียว เรียล เอสเตท…หลังเสร็จขั้นตอนการทำเรื่องออกจากโรงพยาบาลและนั่งบนรถของพี่เลี้ยงที่พ่อบ้านส่งมา จิตใจของหลีเกอยังไม่อาจสงบลงได้เธอเปิดหน้าต่างรถลงครึ่งหนึ่ง หน้าจอโทรศัพท์ส่องสลัวปะทะแก้มขาวซีด เธอเสิร์ชข้อมูลหล
เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 3 เธอเป็นคุณหญิงฮั่วได้ยังไง
“คุณกับเธอรู้จักกันตั้งแต่เมื่อไหร่?”จนกระทั่งเธอยันไม้ค้ำพยุงตัวยืนใต้แสงไฟสลัวที่ห้องห้องนอน ฮั่วจิ้นเฉิงถึงพบว่าสตรีผู้นี้ผอมกว่าตอนจดทะเบียนสมรสเมื่อสามปีก่อนมากราวกับลมเหนือเพียงระลอกเดียวสามารถทำให้เธอล้มได้“คุณสะกดรอยผมเหรอ?” สีหน้าฮั่วจิ้นเฉิงมืดลงฉับพลัน“ฉันเหมือนคนว่างขนาดนั้นเชียวหรือ? แอดมิทโรงพยาบาลเดียวกันเลยได้เห็นชู้กับตาไงล่ะ” แม้เสียงเธอจะเบา แต่ก็นับว่าชัดถ้อยชัดคำหลังพูดคำเหล่านี้ไป หัวใจเธอก็ถูกบดขยี้จนแสนเจ็บปวดทันใดในทางกลับกัน สีหน้าชายหนุ่มดูโกรธไม่น้อยพอนึกถึงช่วงเวลานับตั้งแต่เหตุเครื่องบินตกจนถึงตอนนี้ เขาก็ไม่ได้พูดคุยกับเธอแม้สักคำ มีแต่ความห่างเหินและไม่อดทนอยู่ในทุกคำพูดเพียงเท่านั้นแต่งงานกันมาสามปี บัดนี้เหมือนกระดาษเปล่าแผ่นหนึ่งเธอปรนนิบัติแม่สามีจอมเจ้าเล่ห์ดูแลน้องสามีที่ไม่ลงรอยกัน อาศัยอยู่บ้านหลังนี้อย่างกับคนใช้ชั้นต่ำ อยู่บริษัทรับบทเป็นเลขาทุ่มทั้งกายและใจเพียงเพื่อตามใจคุณย่าฮั่วกำเนิดลูกชายคนหญิงคนของเขา ให้เขาคิดถึงเธอขึ้นบ้างต่อให้มีมิตรภาพเพียงเล็กน้อย นั่นก็ช่วยปลอบใจเธอที่ทำงานบากบั่นมาสามปีได้แล้วแต่ผลลัพธ์ล่ะ?
เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 4 ฉันจะไม่เป็นสะใภ้บ้านฮั่วอีกต่อไปแล้ว
หลีเกอถอดเสื้อเขาออกทันที ด้วยความรักและตัณหาอันท่วมท้นพลางจุมพิตไปตามขอบลายช่วงท้อง ส่วนกกหูเธอขึ้นสีแดงก่ำเสียงแหบพร่าดังขึ้นเนือง ๆ “คุณฮั่วถามฉัน ว่าฉันเป็นคุณหญิงฮั่วได้ยังไงไม่ใช่หรือ? ฉันเกือบลืมไป หน้าที่แรกของคุณหญิงฮั่วคือกำเนิดลูกของคุณ…ฉันก็แค่ทำตามหน้าที่ของตัวเอง”“คุณกล้าดียังไง?!”กล้ามเนื้อหน้าท้องเขานูนขึ้นชัดเจนหลังจากโกรธ“ฉันพ่นยาปลุกกําหนัดในห้องนิดหน่อย คุณทนอีกนิดเดี๋ยวทุกอย่างก็ดีเอง ฉันก็แค่…อยากมีลูกเหมือนกัน…”เธอไม่เจียมตัวมากและกลายเป็นคนไม่เชื่อฟังมากขึ้นเรื่อยๆ เปลี่ยนไปจากการเป็นคนว่าง่ายและประพฤติตัวดีที่เธอเคยแสดงต่อหน้าอีกฝ่ายชนิดหน้ามือเป็นหลังมือความรู้สึกตอบสนองแรกตามสัญชาตญาณของร่างกายหลังโดนยั่วยุอย่างหน้าไม่อายจากเธอ ฮั่วจิ้นเฉิงได้แต่หายใจหนักขึ้นเรื่อย ๆเขาควบคุมการตอบสนองต่อยาปลุกกําหนัดที่ครอบงำรุนแรง โดยการคว้านิ้วมือซุกซนของนางไว้ “หลีเกอ คุณทำให้ผมขยะแขยงจริง ๆ!”ตัณหาที่เดิมลุกโชนอยู่ในแววตาของหญิงสาวมลายหายสิ้นเนื่องวาจาประโยคนี้เธอเงยหน้าขึ้นดวงตาเปียกชื้น กอดความอาลัยเส้นสุดท้ายพลางย้อนถาม “ทำเรื่องประเภทนี้กับฉัน ทำให้ค
เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 5 หนังสือสัญญาหย่า
หลีซูฉินไม่อยากจะเชื่อว่าหลีเกอจะใช้น้ำเสียงแบบนี้พูดกับเธอเธอชี้นิ้วที่สวมแหวนไพลินวงใหญ่ใส่หลีเกอ “เธอคิดอะไรอยู่?! เธอลองพูดอย่างเมื่อกี้ใหม่ซิ!”หลีเกอมีท่าทีไม่หวั่นเกรงสิ่งใด ดวงตางดงามมองหลีซูฉินตรง ๆ “ฉันพูดว่าในเมื่อซีอวิ๋นนั่นจะมาอยู่บ้านฮั่วแล้ว ในอนาคตบรรดาเรื่องที่พวกคุณไม่ทำก็ให้เธอไปซะ ฉัน…จะไม่ทำอีกต่อไปแล้ว!”วาจาที่ชัดเจนพ่นออกจากริมฝีปากแดงของหลีเกอทีละคำเมื่อคำพูดประโยคนี้เอ่ยจบ เธอก็ใจโล่งอย่างไม่เคยเป็นมาก่อนทว่านั่นกลับทำให้หลีซูฉินบันดาลโทสะอย่างแท้จริง “เธอ!”“มะมะ… แม่คะ!” ในช่วงเวลาสำคัญฮั่วซินคว้าแขนหลีซูฉินไว้พลางเอ่ยเบาเสียงลงเล็กน้อย “พี่สะใภ้โกรธมาก! ได้ยินว่าเมื่อคืนพี่…”ฮั่วซินพูดใส่ไฟเหตุการณ์เมื่อคืนอีกรอบ จากท่าทางที่เปล่งเสียงและกระหยิ่มยิ้มย่องของเธอก็รู้ว่าไม่ได้พูดในทางที่ดีอะไรหลีซูฉินเข้าใจทันที กล่าวพรวดใส่หลีเกออย่างมั่นอกมั่นใจ “เป็นเพราะรั้งสามีตัวเองเอาไว้ไม่ได้เลยมาโวยวายกับฉันอย่างนั้นเหรอ!”หลีเกอเกอค่อย ๆ เดินลากกระเป๋าเดินทางพลันหยุดอยู่ด้านนอกของบ้านที่ขมับเต้นตุบเธอกลั้นอารมณ์ชั่ววูบที่อยากหันหน้าไปด่าคน และบ่ายศี
เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 6 ไปหาฮั่วจิ้นเฉิง
ขณะนี้ หลีเกอยืนอยู่ที่ล็อบบี้สนามบินจ้องหน้าจอโทรศัพท์มืดลง ท้ายที่สุดก็ถอนหายใจโล่งอกบางทีอาจเป็นเพราะตอนที่กับตระกูลฮั่วกดดันมานานเกินไป ตอนนี้ถึงรู้สึกเหมือนได้ยกภูเขาออกจากอกสายตาเธอกวาดมองนักท่องเที่ยวที่เดินกวัดไกว ได้แต่ถามตัวเองว่าจะเสียใจไหมที่ต้องไปจากเมืองปิงเฉิงคงอาจจะมีบ้าง แต่คงโล่งใจมากกว่าเมื่อก่อนเธอคิดว่าฮั่วจิ้นเฉิงแค่ไม่รักเธอ ตอนนี้เข้าใจแล้วว่าเป็นเพราะในใจเขารักคนอื่นอยู่แทนที่จะทนต่อไปแบบนี้ สู้ปล่อยมือเขาให้เร็วหน่อยดีกว่าหลีเกอตรงไปจัดการเช็กอินที่เคาน์เตอร์สนามบิน เธอจองตั๋วเที่ยวบินไปดูไบไว้แล้วเริ่มแรกเธอตัดขาดจากวงศ์ตระกูล ปิดบังตัวตนพักอยู่เมืองปิงเฉิงถ้าไม่ใช่เพราะโครงการนิทรรศการทางการแพทย์ที่ดูไบครั้งนี้ คุณปู่อยากเจอเธอกับฮั่วจิ้นเฉิง ปู่คงไม่ยอมให้โครงการนี้ของตระกูลฮั่วผ่านการรับรองจากเขาแน่แต่สุดท้ายฮั่วจิ้นเฉิงกลับไม่ซาบซึ้งส่งเธอไปดูไบเพียงลำพังตอนนี้เธอควรกลับไปได้แล้ว“สวัสดีค่ะคุณผู้หญิง ตอนนี้ตั๋วเครื่องบินใบนี้ถูกล็อก ไม่สามารถออกบัตรที่นั่งให้คุณได้ชั่วคราวค่ะ” สาวสวยที่เคาน์เตอร์เช็กอินห้องโดยสารชั้นหนึ่งตอบปฏิเสธอย่า
Latest chapter
- เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 100 ให้เวลาเธอได้รู้จักผม
- เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 99 ผมอยู่นี่แล้ว
- เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 98 เครื่องบินตกอีกครั้ง
- เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 97 ฉันจะฆ่ามังกรยักษ์ใหญ่
- เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 96 ทำไมฉันถึงรู้สึกว่าเห็นคุณค่าของเธอมากขึ้น?
- เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 95 พี่สาวหลีฮวาเมา
- เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 94 ถึงเวลาเปิดเผยตัวตนแล้ว
- เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 93 ข่าวร้าย
- เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 92 เพียงแค่ยอมแพ้
