เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 60 ไม่ต้องห่วง ฉันไม่แต่งกับยัยขี้เหร่นั่นหรอก
บทที่เกี่ยวข้อง
เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 61 ปลาติดเบ็ด
“ไอ้ลูกไม่รักดี! เธอคือหลีเกอ! และเธอก็คือคุณหนูสี่ของตระกูลหลีที่เป็นคู่หมั้นแกยังไงล่ะ!” เสียงของคุณฉีดังขึ้นเรื่อย ๆ จนเปลี่ยนเป็นคำรามเขาตั้งใจสั่งให้ลูกชายย้ายไปที่เมืองปินเฉิงเพื่อที่จะได้ใกล้ชิดกับหลีเกอมากกว่าเดิม แต่หลีหานไม่เห็นด้วย เขาจึงอนุญาตให้ฉีอวิ๋นเทียนทำงานที่ตี้เซิ่ง.และต้องปกปิดตัวตนกับหลีเกอแต่ตอนนี้ไอ้ลูกทรพีโง่เง่ากล้าฉีกสัญญาต่อหน้าผู้อาวุโส แถมยังเรียกหลีเกอว่าเป็นผู้หญิงที่น่าเกลียดที่สุดอีก!ประธานฉีรู้สึกว่าความดันโลหิตของตนเองเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ จึงต้องรีบออกจากที่นี่แล้วสอนบทเรียนให้กับฉีอวิ๋นเทียนฉีอวิ๋นเทียนผุดลุกยืนขึ้น ดวงตากลมโตจ้องเขม็งมาที่หลีเกอพลางส่ายหน้า การเชื่อมโยงระหว่างเทพธิดาและสัตว์ประหลาดอัปลักษณ์เป็นเรื่องยากสำหรับเขาอย่างมาก“เทพธิดาที่ฉันไล่ตาม... ความจริงแล้วคือคู่หมั้นที่ฉันไม่อยากแต่งงานด้วยงั้นเหรอ!”เขาอยากจะระเหยไปกับอากาศให้รู้แล้วรู้รอด “ไม่... เป็นไปไม่ได้!”เขาเงยหหน้าขึ้นแล้วถอนหายใจยาว.ก่อนเดินออกไปโดยไม่หันมอง ปล่อยให้หลีเกอมองเขาและระเบิดหัวเราะออกมาหลีเกอกดวางสายวิดีโอคอลและหัวเราะตามลำพัง ในออฟฟิศอยู่ครู่ใหญ
เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 62 รับผลจากการกระทำ
ฮั่วซินยิ้มเจื่อน “มันจะเป็นไปได้ยังไง ฉันเพิ่งกลับมาจากต่างประเทศ เธออย่าเชื่อเสียงนกเสียงกาเลย”ถ้าไม่ใช่เพราะแม่ของเธอไม่ฟังคำคัดค้านของฮั่วจินเฉิงและแอบไปพบกับคุณปู่ ตอนนี้เธอคงได้ไปออกกำลังกายตอนเช้าในคุกนานแล้วหลีเกอปรายตามองฮั่วซินอย่างเย็นชา “ในเมื่อตอนนี้เป็นอิสระแล้ว ก็กลับตัวเป็นคนดีซะ เธออยากจะทำอะไรก็ทำไป ตราบใดที่เธอไม่ทำเรื่องเลว ๆ ฉันก็จะไม่ยุ่ง”“ฉันบอกแล้วไงว่าฉันไม่ได้ถูกจับ ไม่ได้ยินหรือไง!”ฮั่วซินอดก้าวไปข้างหน้าไม่ได้ แต่ถูกเจี่ยงอีอีขวางเอาไว้ “ตอนนี้เรามีสองต่อหนึ่ง เธออยากมีเรื่องไหมล่ะ?”ผู้หญิงสองคนตรงหน้าเธอไม่ใช่คนที่เธอจะต่อกรได้ง่าย ๆ หลังจากใช้ความคิดแล้ว ฮั่วซินก็สูดหายใจเข้าแล้วพูดว่า “ไม่ล่ะ ฉันไม่มีเวลามาต่อปากต่อคำกับพวกเธอ”ก่อนหน้านี้เธอได้รับคำเตือนจากฮั่วจิ้นเฉิงว่าอย่าทะเลาะกับหลีเกอเด็ดขาด“เธอกลัวนี่นา! คุณหนูของพวกเราไม่ใช่ผู้หญิงแพศยาอย่างเธอที่จะมายุ่มย่ามได้!” เจี่ยงอีอีเอียงศีรษะซบไหล่หลีเกอด้วยความภาคภูมิใจฮั่วซินกำหมัดแน่นด้วยความโกรธแค้น แต่ไม่สามารถระบายออกมา จึงทำได้แต่หันไปมองหาคนอื่นอย่างเงียบ ๆแต่พนักงานบอกกับฮั่วซิน
เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 63 ฮั่วซินมีเจตนาร้ายจริง ๆ
หลีเกอยิ้มเยาะก่อนเดินเข้าไปหาฮั่วซิน “ทำไมเธอถึงตกใจขนาดนี้ล่ะ โทรหาตำรวจสิ! ฉันจะรอ”ฮั่วซินกังวลมากจนเหงื่อผุดพรายเต็มหน้าผาก เธอกำโทรศัพท์แน่นและไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรต่อไป“เธอสงสัยไหมว่าทำไมสร้อยข้อมือที่ควรอยู่ในกระเป๋าฉันถึงไปอยู่ในกระเป๋าเธอได้?”ฮั่วซินตกตะลึง “ฉันไม่รู้ว่าเธอกำลังพูดเรื่องอะไร”“เธอคิดว่าฉันไม่เห็นว่าเธอจงใจเอาของสิ่งนั้นไว้ในกระเป๋าฉันเหรอ?” หลีเกอถามอย่างเคร่งขรึมขณะฮั่วซินกำลังลงมือ หลีเกอบังเอิญเดินผ่านกระจกด้านข้างร้าน เมื่อฮั่วซินหันกลับไป เธอจึงหย่อนมันกลับลงไปในกระเป๋าของอีกฝ่ายอย่างรวดเร็วไม่นานเจี่ยงอีอีก็เข้าใจสถานการณ์ที่เกิดขึ้น “ฮั่วซินเอ๋ย ฮั่วซิน เธอจงใจทำเรื่องชั่วร้ายแบบนี้จริง ๆ สินะ ไม่คิดเลยว่าอายุยังน้อย แต่เจ้าเล่ห์ไม่เบา!”“ครั้งที่แล้วฉันไม่ได้จะให้เธอติดคุกจริง ๆ เธอถึงไม่ได้รับบทเรียนสักที ถ้าอย่างนั้นวันนี้ฉันจะลงโทษเธอแทนตระกูลฮั่วเอง!” หลีเกอหันไปหาพนักงานแล้วพูดว่า “โทรแจ้งตำรวจ!”“อย่าแจ้งตำรวจ! อย่าแจ้งตำรวจนะ!”ฮั่วจิ้นเฉิงรั้งพนักงานเอาไว้ไม่ให้โทรแจ้งตำรวจตอนนั้นเอง.ฮั่วจิ้นเฉิงก็โทรมาหาฮั่วซิน เธอจึงรับสายทั้
เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 64 งดงามดั่งภาพฝัน
ฮั่วซินเดินเข้าไปหาหลีเกออย่างไม่เต็มใจ จากนั้นพูดเสียงเบาราวกับเสียงแมลงวัน “ฉัน... ขอโทษก็แล้วกัน”เจี่ยงอีอีโมโหมาก “ไม่ได้ยิน ดังกว่านี้อีก!”ฮั่วซินกำหมัด ก่อนหลับตาแล้วเปล่งเสียงออกมาสองสามครั้ง “ฉันบอกว่าขอโทษไงล่ะ! ขอโทษ!”“แค่นี้ใช่ไหม?” เธอหันไปมองฮั่วจิ้นเฉิง “พี่คะ...”สีหน้าของเธอบิดเบี้ยวกว่าตอนร้องไห้เสียอีกฮั่วจิ้นเฉิงตอบอย่างเฉยเมย “ถามหลีเกอ ไม่ต้องถามพี่”ฮั่วซินมองหลีเกออย่างกระตือรือร้นอีกครั้ง“ถ้าคำขอโทษมีประโยชน์ขนาดนั้น แล้วจะมีตำรวจไว้ทำไม? อีกอย่างฉันบอกเหรอ ว่าถ้าเธอขอโทษแล้วจะไม่ไปโรงพัก? คุณฮั่วยุติธรรมเกินไปแล้ว” ริมฝีปากสีแดงของหลีเกอยิ้มเยาะ ทำให้ฮั่วจิ้นเฉิงสับสนอย่างมาก“เธอใส่ร้ายฉันอย่างไม่มีเหตุผล แล้วคิดจะใช้ชื่อเสียงของตระกูลฮั่วเพื่อลบล้างความผิดเหรอ?”เป็นเพราะความผิดซ้ำซากของตระกูลฮั่วทำให้ฮั่วซินกล้าหาญมากขึ้นเรื่อง ๆ ดังนั้นหลีเกอจึงไม่สามารถทิ้งโอกาสลงโทษฮั่วซินได้เจินซินโทรหาตำรวจทันทีที่ได้ยินหลีเกอพูด เมื่อตำรวจมาถึง เขาก็พาตัวฮั่วซินที่ร้องไห้ฟูมฟายออกไปทันทีใบหน้าของฮั่วจิ้นเฉิงมืดมนลง ขณะมองฮั่วซินถูกพาตัวไปขึ้นรถตำรวจ“
เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 65 สร้อยเส้นนี้ไม่ได้ผลิตเพื่อขาย
เมื่อเจินซินเห็นปฏิกิริยาของผู้ชม เธอก็รู้ว่าตนเองตัดสินใจถูกต้อง การให้หลีเกอเดินปิดงานนับว่าเป็นเรื่องที่เหมาะสมมากฉีอวิ๋นเทียนที่อยู่อีกด้านหนึ่งก็ตกตะลึงไม่แพ้คนอื่น ๆเขาไม่คิดว่าจะเจอหลีเกอที่นี่ เพราะก่อนหน้านี้เขาเศร้าโศกและคับแค้นใจอย่างมาก ฉีอวิ๋นเทียนรู้สึกว่าโชคชะตาเล่นตลก และเสียใจที่ผลักไสเทพธิดาด้วยมือของตนเองเขาจึงตัดสินใจที่จะยอมรับการกระทำของตนเอง และไม่ยุ่งเกี่ยวกับหลีเกออีกต่อไปแต่หลังจากเห็นเธอปรากฏตัวบนเวที หัวใจของเขาพลันเต้นแรงอีกครั้ง เหมือนกับตอนที่พบเธอบนดาดฟ้าในคืนนั้น…“แม่ ดูสิคะ เราเจอยายตัวซวยอีกแล้ว!” ฮั่วซินที่อยู่มุมเวทีดึงแขนหลี่ซูฉินและพูดอย่างระมัดระวังหลี่ซูฉินพูดด้วยน้ำเสียงกระฟัดกระเฟียด “แม่เห็นแล้ว ไม่ต้องเรียกหรอก”“ค่ะ” ฮั่วซินปิดปากเงียบเมื่อถูกตำหนิหลังจากถูกจับเป็นครั้งที่สอง ตอนนี้เธอไม่กล้าแม้แต่จะหายใจเมื่ออยู่ต่อหน้าคนในครอบครัวหลี่ซูฉินจ้องมอง ‘น้ำตาแห่งมหาสมุทร’ และครุ่นคิดในใจ ‘ทำไมเธอไม่กัดฟันซื้อสร้อยเส้นนี้เพื่อขโมยความสนใจล่ะ’ในช่วงเวลานี้ ชื่อเสียงของตระกูลฮั่วได้รับความเสียหายอย่างหนัก เพราะหลีเกอทำให้เธออับอาย
เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 66 ล้างหน้าด้วยส้วม
“มันเป็นความผิดของคุณยาย!”หลี่ซูฉินกัดฟันพูดคำเหล่านี้ แล้วดึงฮั่วซินให้วิ่งหนีไปยังสถานที่ที่มีคนน้อยนักข่าวกลุ่มหนึ่งพยายามไล่ตามไป ช่วงเวลานั้นมีชีวิตชีวายิ่งกว่าช่วงแสดงโชว์เสียอีกนิทรรศการสิ้นสุดลงหลีเกอกลับมาที่หลังเวที วางสร้อย ‘น้ำตาแห่งมหาสมุทร’ ไว้ด้านข้างอย่างไม่ได้พิถีพิถันอะไรเจี่ยงอีอีกำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่ในห้องแต่งตัวอีกห้องหนึ่งเธอกำลังนั่งดูรูปถ่ายสด ๆ ร้อน ๆ ที่เจี่ยงอีอีแชร์เข้าในแชทกลุ่มอีซินอีอี้ [เพื่อนสาว ดูสิ! พวกเราทุกคนสวยกันจังเลย]ซุ่ยเยว่ชอบร้องเพลง [มินิฮาร์ท]พี่สาวจู้แฮปปี้ [ถ้าฉันไม่ต้องไปทำงานต่างประเทศ ฉันแทบไม่อยากพลาดเลย ไหนมากอดหน่อยซิ]เจินรักคุณซิน [ขอบคุณสำหรับการทำงานหนักในวันนี้! ตอนเย็นเราไปฉลองกันเถอะ]อีซินอีอี้ [วันนี้ฉันหัวเราะแทบตายจริง ๆ นะ ความมั่นหน้าของหลี่ซูฉินทำฉันหัวเราะจนน้ำตาเล็ดเลยล่ะ]ซุ่ยเยว่ชอบร้องเพลง [หล่อนยังเป็นปีศาจหน้าเลือดไม่เปลี่ยน]ขณะที่พวกเธอพูดคุยเกี่ยวกับสองแม่ลูกคู่นั้น ประตูด้านหลังก็ถูกผลักเปิดออก หลี่ซูฉินและฮั่วซินเดินกระฟัดกระเฟียดเข้ามาด้วยความโกรธริมฝีปากของหลี่เกอโค้งเป็นรอยยิ้ม
เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 67 ฉันทำแบบนั้นจริง ๆ
“พี่ชาย เชื่อฉันนะ แม่กับฉันอยู่ในสภาพแบบนี้ก็เพราะนังตัวซวย” ฮั่วซินกลัวว่าฮั่วจิ้นเฉิงจะไม่เชื่อ ดังนั้นใบหน้าของเธอจึงแดงก่ำด้วยความวิตกกังวลหลี่ซูฉินกำลังจะลุกขึ้นและพูดต่อ แต่ดวงตากลับดับมืดลงไป เนื่องจากความตื่นเต้นเกินลิมิตที่ร่างกายรับไหว เป็นลมไปอีกครั้งอย่างรวดเร็วหลีเกอคุ้นเคยกับกลอุบายนี้เมื่อนานมาแล้ว เธอเม้มริมฝีปากและยิ้มประชดประชัน น้ำเสียงเต็มไปด้วยความมั่นใจ “ใช่ ฉันทำแบบนั้นจริง ๆ”เธอไม่อยากเสียเวลาพูดคุยกับคนเหล่านี้มากเกินไป จึงหันหลังกลับเพื่อกลับไปที่เลานจ์ แต่ฮั่วจิ้นเฉิงปิดกั้นประตูไว้หลีเกอขมวดคิ้วเล็กน้อย ถอยหลังหนึ่งก้าวเพื่อตีตัวออกห่าง พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “หลีกไป”ฮั่วจิ้นเฉิงมองไปที่หลี่ซูฉินและฮั่วซินที่เหมือนตายไปแล้วครึ่งหนึ่ง ความสมดุลในใจของเขาเปลี่ยนไปอีกครั้ง“จะยังโกรธกันอย่างนี้ไปอีกนานแค่ไหน”ดวงตาของฮั่วจิ้นเฉิงหรี่ลงเล็กน้อย เสียงของเขาเรียบเรื่อยหลีเกอคิดว่านี่คงเป็นเรื่องตลกที่สุดที่เธอได้ยินในวันนี้ “ฉันโกรธอะไร?”“คุณไม่ได้โกรธแค้นพวกเขา เพราะอดีตอันเจ็บปวดที่ตัวเองเคยถูกรังแกสมัยอยู่ในตระกูลฮั่ว ถึงโจมตีพวกเขาหรอกเหรอ?”“
เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 68 ไม่น่ารำคาญอีกต่อไป
ฉีอวิ๋นเทียนแตกต่างจากพ่อหนุ่มจอมตื๊อก่อนหน้านี้ เพียงคลี่ยิ้มอย่างอ่อนโยน “ดูเหมือนว่าคุณไม่จำเป็นต้องใช้ผ้าเช็ดหน้าสินะ”หลีเกอพูดด้วยใบหน้าตรง “แน่นอน ฉันไม่ได้ร้องไห้”“ผมคิดว่าคุณจะเป็นเหมือนครั้งที่แล้วซะอีก ผมเลยเตรียมผ้าเช็ดหน้าไว้สองผืนเป็นพิเศษ” ฉีอวิ๋นเทียนหยิบผ้าเช็ดหน้าอีกผืนหนึ่งออกมาพร้อมรอยยิ้มในดวงตา “เป็นไง ผมใส่ใจใช่ไหมล่ะ”หลีเกอจำค่ำคืนบนดาดฟ้ากลางดูไบ ตอนที่เธอร้องไห้ต่อหน้า ‘ศัตรู’ ของตัวเองด้วยอารมณ์อ่อนไหวอย่างถึงที่สุด ซึ่งหาได้ยากตามวิสัยปกติ “ฉันไปทำแบบนั้นตอนไหน คุณคงจำคนผิดแล้ว"ฉีอวิ๋นเทียนไม่ได้โต้เถียงกับเธอ แต่พยักหน้า “ผมอาจจำผิดก็ได้”เขามองดูใบหน้าที่ไม่มีความสุขของหลีเกอ คิดว่าครั้งก่อนที่เธอร้องไห้อาจเป็นเพราะฮั่วจิ้นเฉิง...“อยากให้ผมไปทุบเขาสักป้าบไหม?” ฉีอวิ๋นเทียนมองเธอด้วยความจริงจังขณะถามคำถามนี้ ทำท่าทางเตรียมพร้อม “ผมพร้อมจะทำตามคำสั่งของคุณ”“นั่นเพื่อนคุณ คงแปลกดีที่คุณไม่เข้าข้างเขา” หลีเกอยักไหล่ราวกับไม่เชื่อฉีอวิ๋นเทียนตบหน้าอกของเขาอย่างแรง จนสำลักไอสองครั้ง “ที่ไหนกันล่ะ ผมน่ะเป็นผู้ส่งสารแห่งความยุติธรรม จะเข้าข้างเขาแค่เ
บทล่าสุด
เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 340 กุหลาบมีหนาม
เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 339 เอาชีวิตมาทิ้งหรือไง
เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 338 ธุรกิจมืด
เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 337 ค้นพบห้องลับ
เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 336 คนที่ทำให้ขายหน้า
เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 335 ฉายแสงเจิดจ้า
เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 334 ได้รับเชิญให้ขึ้นเวที
เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 333 ตีงูต้องตีที่หัว
เศรษฐีสาวขอเอาคืน บทที่ 332 ต้องการอะไร
