บทที่ 40 ดอกไม้ที่ร่วงหล่นเป็นความตั้งใจ แต่น้ำที่ไหลมานั้นไซร้ไร้ความปราณี

โทรศัพท์มีข้อความหนึ่งเด้งขึ้นมา เธอเปิดอ่านมัน เห็นว่ามันมาจากหลีหราน

[เสี่ยวเกอเกอ คิดถึงฉันไหม? พี่สามสุดที่รักของเธอคิดถึงเธอจะแย่แล้ว! ไว้เร็ว ๆ นี้เจอกันที่ฝรั่งเศสนะ…

ขนตามเนื้อตัวหลีเกอลุกพรึ่บ เธอขยับนิ้วพิมพ์ลงบนหน้าจอ

[ไม่คิดถึงเลย!]

หลังจากส่งข้อความ เธอก็หันกลับมาและบอกผู้ช่วยของเธอว่า “ช่วยลงไปเซ็นรับให้ฉันหน่อย แล้วแจกจ่ายดอกไม้ให้เพื่อนร่วมงานผู้หญิงในบริษัทด้วยนะ”

“ได้ค่ะ” ผู้ช่วยตอบรับแล้วออกจากสำนักงานไป

หลีเกอยังคงอ่านเอกสารต่อไป ทันใดนั้นหลิวฉวน ผู้จัดการแผนกขยายกิจการก็เคาะประตูและเข้ามา

“คุณหลี อรุณสวัสดิ์ครับ”

หลิวฉวนเดินไปที่โต๊ะของหลีเกอพร้อมกับยื่นเอกสารให้ แต่ดวงตาของเขาเป็นประกายด้วยความหมายอื่น “นี่คืองบกำไรขาดทุนประจำเดือนนี้ครับ ลองอ่านดูสิ”

หลีเกอไม่ได้ให้ความสนใจ แต่มองตรงไปที่หลิวฉวนด้วยสีหน้าเฉยเมย “ผู้จัดการหลิวมีธุระอะไรกับฉันหรือเปล่าคะ?”

จากนั้นก็เหลือบมองเอกสารในมือของหลิวฉวนแล้วพูดต่อ “ปกตินี่เป็นหน้าที่ของผู้ช่วยฉัน ไม่เห็นต้องรบกวนคุณมาด้วยตัวเองเลยนี่คะ”

รอยยิ้มบนใบหน้าของหลิวฉวนลึกซึ้งยิ่งขึ้น ถึงอย่างนั้นก็แฝงด้วยความประหม่า “คุ