หลีหานเห็นเธอพูดแบบนี้ จึงตกลงยอมให้เธอเดินทางไปจากประเทศ Fเมื่อกลับมาที่เมืองปินเฉิง สิ่งแรกที่หลีเกอทำคือไปเยี่ยมศาสตราจารย์โม่มหาวิทยาลัยปินเฉิง ห้องพักคณาจารย์ตอนนี้ศาสตราจารย์โม่กำลังพานักศึกษากลุ่มหนึ่งชมผลงานของหลีเกองานแฟชั่นโชว์ครั้งนี้“...ศาสตราจารย์โม่ งานแฟชั่นโชว์ครั้งนี้ประสบความสำเร็จอย่างมาก ส่วนใหญ่มาจากผลงานการออกแบบชุดหลักครั้งนี้” โจวผอ นักศึกษารายหนึ่งของศาสตราจารย์โม่กล่าวศาสตราจารย์โม่พยักหน้าเห็นด้วย“ใช่แล้ว การออกแบบครั้งนี้โดดเด่นมาก ภาควิชาของเราได้รับคำเชิญจากงานแสดงแฟชั่นระดับนานาชาติหลายแห่ง”“จริงเหรอคะ อาจารย์! งั้นพวกเรามีโอกาสไปดูงานแสดงแฟชั่นต่างประเทศด้วยหรือเปล่าคะ?” นักศึกษารายหนึ่งตาโตเป็นประกาย“แน่อยู่แล้ว! เพียงแต่โอกาสแบบนี้หายากนัก”“ก่อนหน้านี้วงการแฟชั่นนานาชาติมักปฏิเสธผลงานของเรา แม้กระทั่งดูถูกเราว่าเราออกแบบเสื้อผ้าคนละระดับกับแฟชั่นนานาชาติ แต่ตอนนี้เราได้แสดงให้เห็นถึงความสามารถของเราแล้ว”“ช่างน่าปลาบปลื้มใจจริง ๆ เลยค่ะ”...กลุ่มนักศึกษาอายุยี่สิบต้น ๆ ต่างก็ตื่นเต้นกันมากมีเพียงคนเดียวที่ไม่มีสีหน้ายินดีแม้แต่น
“สวีชาง พูดอะไรน่ะ! พี่หลีเกอใช้ความสามารถที่แท้จริงของเธอเองในการคว้าตำแหน่งผู้ออกแบบหลักในครั้งนี้ งานแฟชั่นโชว์เพิ่งจบลงไป ผลตอบรับในสังคมก็ดีมาก แสดงให้เห็นถึงความสามารถของพี่หลีเกอ เธอที่ไม่รู้เบื้องลึกเบื้องหลังอะไรอย่ามาพูดพล่ามให้มาก”สวีชางไม่สนใจใบหน้าเกือบจะเขียนคำว่าดูถูกตัวโต ๆ เอาไว้แล้ว“ฮ่า ฮ่าเท่านั้นเองเหรอ เรื่องแบบนี้ใคร ๆ ก็ทำได้ ไม่จำเป็นต้องเป็นหลีเกอคนเดียว!”“สวีชาง พอได้แล้ว!”โจวเทาเข้าไปขวางเขาไว้โดยตรง แต่สวีชางก็ไม่สะทกสะท้าน “หลีเกอ คุณกล้าพูดหรือเปล่าว่าคุณไม่ได้ใช้ฐานะและภูมิหลังของตัวเองเข้าช่วย”เมื่อคำถามนี้หลุดออกมาใบหน้าของหลีเกอกลับไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ ทั้งสิ้น เธอเงยหน้าขึ้นมองสวีชาง เธอไม่รู้จักเขาเลย และไม่เข้าใจว่าความเกลียดชังในดวงตาเขามีเหตุผลมาจากไหนแต่มีสิ่งหนึ่งที่เธอต้องอธิบายให้ชัดเจน“การคัดเลือกผู้ออกแบบหลักในครั้งนี้ เป็นไปอย่างยุติธรรม ไม่มีกลเม็ดเด็ดพรายใด ๆ ตามที่คุณกล่าวหา”เมื่อสวีชางได้ยินก็ระเบิดหัวเราะออกมาสุดเสียง“ก็แค่คำพูด ใครจะเชื่อ พวกเธอเชื่อกันเหรอ?”ในเวลานี้ โจวเทาก็ปกป้องอีกครั้ง “สวีชาง ตำแหน่งผู้ออก
หลีเกออมยิ้ม“ตามใจอาจารย์ค่ะ ฉันไม่มีความคิดเห็น”ดังนั้นทุกคนจึงช่วยกันเตรียมพร้อม ในไม่ช้าก็มีคนนำชาถ้วยหนึ่งมาให้หลีเกอหลีเกอรับมาแล้วเดินไปหาอาจารย์โม่ เธอคุกเข่าลงทันที “อาจารย์คะ โปรดรับการคำนับจากศิษย์ด้วยค่ะ!”อาจารย์โม่รับถ้วยชามาจากเธอ แล้วหยิบซองแดงขนาดใหญ่ออกจากกระเป๋าเสื้อส่งให้เธอ“ลูกศิษย์ ลุกขึ้นเถอะ!”“ขอบคุณค่ะอาจารย์!”หลังจากจบพิธีรับศิษย์ อาจารย์โม่ดีใจจนอยากจะอวดศิษย์คนใหม่ของตัวเองไปทั่ว!เขาไม่ได้อยู่เฉยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วส่งข้อความไปหาอาจารย์ใหญ่หลายท่านที่เขาสนิทสนมในแวดวงเดียวกันมันมีความหมายเหมือนกับการประกาศให้โลกรู้!...เมื่อออกมาจากมหาวิทยาลัยปินเฉิง หลีเกอก็เห็นเงาร่างสูงโปร่งยืนอยู่ไม่ไกลนัก ก่อนที่เธอจะเดินเข้าไปใกล้ ฉีอวิ๋นเทียนก็สังเกตเห็นเธอก่อนเขาเดินตรงเข้ามาหาเธออย่างรวดเร็ว“เทพธิดา! กลับมาจีนแล้วเหรอ?”หลีเกอเห็นว่าเขามีสีหน้าเหนื่อยล้ามาก จึงพูดด้วยความประหลาดใจ “คุณมาที่นี่ทำไม?”ฉีอวิ๋นเทียนกลับมองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า แล้วพูดว่า “ได้ยินมาว่าเธอติดอยู่ในเหตุไฟไหม้ บาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่า? เป็นอะไรมากไหม?”“ฉันไม่เป็นไ
”สองชายแย่งหนึ่งหญิงอะไรกัน คุณลืมประธานฟู่ที่สนิทกับคุณหลีก่อนหน้านี้ไปแล้วเหรอ? ได้ยินมาว่าประธานฟู่ต่างหากที่เป็นคนที่คุณหลีคบอยู่ตอนนี้”“โอ้โห นี่มันซับซ้อนซ่อนเงื่อนเกินไปแล้ว!”“...”เสียงยังไม่ทันจะจบ ก็เห็นฮั่วจิ้นเฉิงที่อยู่ไม่ไกลลุกขึ้นจากโซฟา หลานหนีเดินตามเขาโดยเว้นระยะห่างไปครึ่งก้าวตลอดเวลา“ประธานฮั่ว อย่าใส่ใจกับพนักงานชอบนินทาพวกนั้นเลยค่ะ”ฮั่วจิ้นเฉิงไม่ได้พูดอะไรสายตาหม่นหมอง สีหน้าเย็นชา ราวกับเพิ่งออกมาจากห้องแช่แข็งจากนั้นทั้งสองก็เดินเข้าไปในลิฟต์ทีละคน“เทพธิดา ตลาดตานตงยังมีพื้นที่ขยายกิจการอีกมาก ผมเลยวางแผนว่าจะให้ความสำคัญกับที่นั่นเป็นหลักในอีกสามปีข้างหน้า…”“ไอเดียของคุณดีมาก ตลาดตานตงนั่น ถ้าทำกำไรได้รายรับก็จะมหาศาล”“เทพธิดาวางใจให้ผมจัดการได้เลย ผมจะไม่ทำให้คุณผิดหวัง... น้ำมันดิบเป็นแนวโน้มหลักในการพัฒนาของเราในอนาคต…”ฉีอวิ๋นเทียนและหลีเกอพูดคุยกันไปเดินออกจากลิฟต์ไปพลางแต่ยังพูดไม่ทันจบก็ถูกเสียงหนึ่งดังขึ้นขัดจังหวะ “คุณหลีกลับมาแล้ว!”คำที่ฉีอวิ๋นเทียนกำลังจะพูดหยุดลงกะทันหันหลีเกอมองตามเสียงไปยังชายที่อยู่ไม่ไกลเธอเม้มปาก
ผู้อำนวยการหูเห็นฮั่วจิ้นเฉิงแววตาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ “ประธานฮั่ว ลมอะไรหอบคุณมาถึงตี้เซิ่งได้ครับ?”ฮั่วจิ้นเฉิงเงยหน้าขึ้น มองผู้อำนวยการหูด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความเหนือกว่า แค่เพียงสบตากัน ฮั่วจิ้นเฉิงก็ชนะไปครึ่งหนึ่งแล้ว“ทำไม ตี้เซิ่งไม่ต้อนรับผมเหรอ?”ผู้อำนวยการหูยิ้มเจื่อน“คุณฮั่วพูดอะไรอย่างนั้นครับ... แต่ตอนนี้คุณหลีคงไม่สะดวกพบคุณหรอก…”คำพูดนี้แฝงไปด้วยความกำกวม!ผู้อำนวยการหูเป็นคนฉลาด พอจะเดาใจฮั่วจิ้นเฉิงออกฮั่วจิ้นเฉิงไม่มองหน้าผู้อำนวยการหูด้วยซ้ำ แต่หันมองไปทางหลีเกอและฉีอวิ๋นเทียน แล้วตอบกลับอย่างไม่เกรงใจ“สะดวกหรือไม่สะดวก ไม่ใช่คุณที่เป็นคนตัดสิน”ผู้อำนวยการหูหน้าเสีย ได้แต่ยิ้มหน้าเจื่อน “ประธานฮั่วพูดถูกครับ…”แต่ฮั่วจิ้นเฉิงไม่สนใจเขาอีกหลังจากโยนคำพูดทิ้งไว้ฮั่วจิ้นเฉิงก็เดินไปหาหลีเกอหลีเกอเห็นฮั่วจิ้นเฉิงเธอคิ้วขมวดเล็กน้อย ไม่ให้ความสนใจ“หลีเกอ…”ถึงแม้ฮั่วจิ้นเฉิงจะร้องเรียกเธอก็แกล้งทำเป็นไม่ได้ยินเสียอย่างนั้นผลักประตูห้องทำงานเข้าไปหลานหนีเกาจมูกตัวเองด้วยความอึดอัด ตัดสินใจเดินเลี่ยงไป“ประธานฮั่ว ฉันจะไปรอคุณข้าง
เขายังรู้ด้วยว่าเธอได้รับบาดเจ็บ และยังตามไปถึงประเทศ Fเพียงแต่ว่า...ตระกูลหลีซ่อนเธอไว้ดีเกินไปเขาอยู่ที่ประเทศ F สิบวันเต็ม ๆ แต่ก็ไม่สามารถเข้าเยี่ยมเธอได้หลังจากที่เขากลับมา เขาก็รอเธออยู่ที่ตี้เซิ่งตลอดหลีเกอซ่อนอารมณ์ทั้งหมดไว้ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย “คุณฮั่วเป็นห่วงฉันเหรอคะ? แต่ฉันต้องขอโทษด้วยจริง ๆ เพราะฉันไม่ต้องการความห่วงใยจากคุณ”“เห็นว่าคุณปลอดภัย ผมก็สบายใจแล้ว” ฮั่วจิ้นเฉิงพูดกับตัวเองหยุดไปครู่หนึ่ง แล้วพูดต่อ “ตอนนี้หุ่นยนต์นาโนเทคโนโลยีที่ร่วมมือกับซางรุ่ยกำลังอยู่ในขั้นตอนการพัฒนาอย่างเข้มข้น เดือนหน้าจะมีการเปิดตัวผลิตภัณฑ์ใหม่ นี่เป็นโครงการแรกที่เราทำงานร่วมกัน ถ้าคุณมีเวลา เราสามารถไปดูด้วยกันได้”ฮั่วจิ้นเฉิงพูดเรื่องงานคราวนี้หลีเกอกลับไม่ปฏิเสธ เพราะนี่เป็นโครงการที่อยู่ในความดูแลของเธอ“ได้ค่ะ ฉันจะหาเวลาเข้าไป”ฮั่วจิ้นเฉิงเพิ่งจะได้ยินบทสนทนาระหว่างหลีเกอกับผู้อำนวยการหู เขาพอเดาได้คร่าว ๆ ว่าหลีเกอที่อยู่ตรงหน้ากำลังต้องการความช่วยเหลือดังนั้นเขาจึงพูดต่อ“คุณหลี ตอนนี้ฮั่วกรุ๊ปกำลังติดต่อโครงการใหม่ ๆ อยู่ ถ้าคุณสนใจ เราสามาร
หลีเกอได้สติกลับคืนมา ใบหน้าเต็มไปด้วยความงุนงง “ว่าไงนะ?”ฉีอวิ๋นเทียนดูเหมือนจะรู้สึกได้ถึงบรรยากาศพิเศษระหว่างหลีเกอกับฮั่วจิ้นเฉิง เขาจึงพูดด้วยความผิดหวัง “... ถ้าคุณอยากจะกลับไปหาเขา ผมจะเคารพการตัดสินใจของคุณ”หลีเกอหัวเราะออกมา “ทำไมล่ะ? ไม่มั่นใจในตัวเองขนาดนั้นเลยเหรอ?”ฉีอวิ๋นเทียนพูดต่อ “ถ้าคู่แข่งคือฮั่วจิ้นเฉิง แพ้ให้เขาก็ไม่ใช่เรื่องน่าอับอาย แต่ว่านะเทพธิดา คุณต้องคิดให้รอบคอบนะ ปัญหาในตอนนั้นใช่จะคลี่คลายง่าย ๆ ถ้าพวกคุณจะกลับมาคบกันอีกครั้ง อย่างน้อยก็ควรจะสะสางปัญหานั้นก่อน”หลีเกอได้ยินดังนั้นก็รีบขัดจังหวะเขา “ใครบอกว่าฉันจะกลับไปคบกับเขา?”ดวงตาของฉีอวิ๋นเทียนเป็นประกาย จ้องมองเธออย่างจดจ่อ“เทพธิดา คุณไม่ได้…”หลีเกอพยักหน้าเล็กน้อย “อย่างน้อยจนถึงตอนนี้ ฉันยังไม่มีความคิดที่จะกลับไปคบกับเขา”ฉีอวิ๋นเทียนร้องออกมาด้วยความตื่นเต้น! “เทพธิดา คำพูดของคุณหมายความว่าผมยังมีโอกาสใช่ไหม?”หลีเกอเงยหน้าขึ้นสบตากับเขาวันนี้เธอตั้งใจจะใช้โอกาสนี้พูดให้ชัดเจนกับเขาเหมือนกัน“ฉีอวิ๋นเทียน คุณมั่นใจขนาดนั้นเลยเหรอว่าฉันคือตัวเลือกสุดท้ายในชีวิตคุณ?”ฉีอวิ๋นเทียนพ
“อย่าเอาแต่พูดไปเรื่อยสิ”หลีเกอพูดอย่างจริงจัง“ฉันเชื่อเหลือเกินว่าสักวันคุณจะหาความสุขของตัวเองเจอ”ฉีอวิ๋นเทียนทำหน้าสบาย ๆ พยักหน้ารับทราบเขาไม่ได้พูดอะไรต่อ แต่แววตาของเขากลับแน่วแน่ในการตัดสินใจของตัวเองมากขึ้น...หลายวันต่อมา หลีเกองานยุ่งมากเนื่องจากงานที่คั่งค้างไว้ตั้งแต่ก่อนงานแฟชั่นโชว์ เธอต้องทำงานล่วงเวลาเพื่อชดเชย จนกระทั่งวันเสาร์มาถึง หลีเกอจึงได้หยุดพักเช้าตรู่เธอก็ได้รับโทรศัพท์จากคุณย่าฮั่ว“เสี่ยวเกอ วันนี้เธอจะมาที่คฤหาสน์ไหม?”หลีเกอรู้สึกลังเลอยู่บ้าง แต่รู้สึกได้อย่างชัดเจนถึงความคาดหวังในน้ำเสียงของคุณย่าฮั่ว จึงตอบตกลง“คุณย่า วันนี้เป็นวันเกิดคุณทั้งที หนูจะไปให้ตรงเวลาแน่นอนค่ะ”เมื่อได้รับคำตอบที่แน่ชัดคุณย่าฮั่วก็มีความสุขมาก รอยยิ้มบนใบหน้าไม่จางหายไป“ดี ดี ดี! งั้นย่าจะรอเธอที่คฤหาสน์นะ”หลังจากวางสายหลีเกอก็เงยหน้าขึ้นมองออกไปนอกหน้าต่าง แสงแดดตอนเช้าสาดส่องเข้ามาในห้อง สีสันอบอุ่น วันนี้อากาศดีเป็นพิเศษหลีเกอหยิบเครื่องประดับหยกที่ซื้อจากงานประมูลครั้งก่อนออกมาจากตู้เซฟ แล้วเรียกพ่อบ้านเข้ามา“ลุงจาง ช่วยหากล่องของขวัญมาห่