บทที่ 210 ขอให้ประธานฮั่วลืมได้เร็ว ๆ

หลีเกอไม่ได้ให้ความสนใจ

เธอหยิบบัตรเครดิตของตัวเองออกมา

เมื่อหลีเกอหยิบบัตรเครดิตส่งให้พนักงาน ฟู่ซิวเป่ยที่อยู่ข้างหลังกลับรีบเสนอตัวก่อน

“ใช้ใบนี้แล้วกัน...”

หลีเกอรีบปฏิเสธ

“ไม่เป็นไรค่ะ พี่ซิวเป่ย ฉันจ่ายเองได้...”

ฟู่ซิวเป่ยกลับคลี่ยิ้ม

“ระหว่างเรา ไม่จำเป็นต้องเกรงใจกันขนาดนั้น คิดเสียว่ากี่เพ้าชุดนี้เป็นของขวัญที่ผมตั้งใจให้ หวังว่าหลังจากนี้กิจการของคุณจะรุ่งเรือง งานแสดงแฟชั่นโชว์ครั้งนี้เป็นกระแสโด่งดังไปทั่ว”

“ไงนะ?” หลีเกอตกตะลึง

ตั้งท่าจะพูดอะไรต่อ

ฟู่ซิวเป่ยไม่ให้โอกาสเธอปฏิเสธ หยิบบัตรเครดิตยื่นให้พนักงานโดยตรง

ยี่สิบล้านหยวน

ถูกตัดชำระออกจากบัตรไปอย่างง่ายดาย

แลกมาด้วยชุดกี่เพ้าเครื่องลายคราม

หลีเกอยังคงลังเลอยู่บ้าง พี่ซิวเป่ยใจดีกับเธอเกินไปแล้วหรือเปล่านะ?

พนักงานจัดการแพ็กชุดกี่เพ้าให้อย่างเรียบร้อยแล้วนำมาให้หลีเกอ

เมื่อครู่นี้ตอนอยู่บนเวที แค่มองจากระยะไกลก็รู้สึกทึ่งมากแล้ว

ตอนนี้เมื่อมันถูกวางอยู่ตรงหน้า หลีเกอกลับละสายตาไปไม่ได้เลย

ลายปักและฝีเย็บแต่ละเข็มแต่ละเส้นด้ายล้วนมีความเป็นเอกลักษณ์สูงมาก ฝีมือการเย็บปักถักร้อยบ่งบอกถึงกลิ่นอายของยุคส