สามปีผ่านไป

มินนี่ส่งรายงานมาพร้อมกับกำหนดการวันรับปริญญาของลลนา รายงานระบุถึงวันที่สำคัญและรายละเอียดทั้งหมดของพิธีรับปริญญา แต่สิ่งที่ทำให้ภาคินรู้สึกเจ็บปวดอย่างแท้จริงคือบันทึกที่ถูกเน้นไว้ในตอนท้ายของรายงาน:

“คุณลลนาไม่ต้องการให้คุณภาคินเข้าร่วมการรับปริญญาค่ะ”

เมื่อภาคินอ่านข้อความนี้ เขารู้สึกเหมือนโลกหยุดหมุน ช่วงเวลานี้เต็มไปด้วยความรู้สึกที่สับสนและเจ็บปวด เขาไม่สามารถเข้าใจได้ว่าทำไมลลนาถึงตัดสินใจเช่นนี้ สิ่งที่เคยคิดว่ามันอาจจะเป็นโอกาสในการแสดงให้เธอเห็นถึงความใส่ใจและความรักของเขากลับกลายเป็นเรื่องที่เขาต้องเผชิญกับความเป็นจริงที่เจ็บปวด

เขาหยิบรายงานขึ้นมาอีกครั้งและอ่านซ้ำอย่างใจหาย การไม่สามารถร่วมยินดีในวันสำคัญของลลนาเป็นเรื่องที่เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อน ภาพของเธอในวันรับปริญญา กลายเป็นสิ่งที่เขาหลับตานึกถึงอย่างรุนแรงและโหยหา

ภาคินรู้สึกถึงความห่างเหินที่เพิ่มขึ้นระหว่างพวกเขา ความรู้สึกเหมือนกับว่าเขากำลังสูญเสียสิ่งที่เขารักไป การตัดสินใจของลลนา ทำให้เขาเริ่มรู้สึกถึงความว่างเปล่าและความเจ็บปวดที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

เขาเคารพการตัดสินใจของลลนา แต่ในขณะเดียวกัน เขากลับรู้สึกถึงความสูญเสียและการห่างเหินที่เพิ่มขึ้น ความรู้สึกนี้เต็มไปด้วยความเศร้าและโหยหาอย่างสุดหัวใจ

ภาคินวางรายงานลงบนโต๊ะด้วยมือที่สั่นเทาและลมหายใจที่หนักหน่วง เขาหันไปมองออกไปนอกหน้าต่าง ภาพของลลนาในวันรับปริญญาส่องสว่างในความคิดของเขา ขณะที่เขาต้องเผชิญกับความรู้สึกที่ยากจะบรรยาย เขาตัดสินใจที่จะเคารพความต้องการของลลนา แม้จะรู้ว่ามันจะทำให้หัวใจของเขาแตกสลายก็ตาม

………………………………………………………….

เลขาหน้าห้องของภาคินมองขึ้นจากเอกสารในมือ เธอประหลาดใจเมื่อเห็นสาวสวยที่เข้ามา สาวที่สวมชุดรัดรูปสีดำพร้อมแว่นตาดำขนาดใหญ่และส้นสูงสีแดงแสนเซ็กซี่ ช่างเป็นภาพที่น่าจดจำและสะดุดตา

“สวัสดีค่ะ” เลขาพูดขึ้น พร้อมกับยิ้มให้ “คุณต้องการพบคุณภาคินใช่ไหมคะ? ขอชื่อและนัดหมายของคุณหน่อยค่ะ”

นิสาแย้มยิ้มเล็กน้อย สายตาของเธอแฝงไปด้วยความมั่นใจและความมีเสน่ห์ “สวัสดีค่ะ ฉันชื่อ นิสา ฉันมีนัดหมายกับคุณภาคินค่ะ”

เลขาหน้าห้องมองดูรายชื่อในปฏิทินก่อนจะพยักหน้าและพูดขึ้น “ขออภัยค่ะ คุณภาคินมีนัดอยู่ตอนนี้ แต่ฉันจะตรวจสอบให้ค่ะ ขอเวลาสักครู่”

เลขาทิ้งระยะสั้นๆ ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรเรียกภาคินเข้ามาในห้องอย่างรวดเร็ว นิสายังคงยืนอยู่ที่หน้าห้องด้วยท่าทางมั่นใจ

ไม่นานนัก ภาคินก็ตอบรับ “ให้เข้ามา”

เสียงเคาะประตูเบาๆ ดังขึ้น ก่อนที่นิสาจะเดินเข้ามา เธอสวมชุดรัดรูปสีดำที่เน้นรูปร่างของเธออย่างเต็มที่ ส้นสูงสีแดงสดที่คลิกคลักกับพื้นห้องขณะเดิน เธอถือกระเป๋าถือขนาดเล็กและสวมแว่นตาดำที่เพิ่มความลึกลับให้กับบุคลิกของเธอ

นิสายิ้มยั่วใจไปที่ภาคิน ขณะที่เธอเดินไปใกล้เขา กระโปรงที่รัดรูปยิ่งทำให้การเคลื่อนไหวของเธอดูเซ็กซี่และเย้ายวน เธอเดินไปยืนอยู่ตรงหน้าภาคิน ก่อนที่จะย่อตัวลงและลูบไล้ไปที่ขาและเข่าของเขา

"ฉันต้องการให้คุณรู้ว่าฉันพร้อมแล้ว" นิสาพูดเสียงต่ำและเซ็กซี่

อาา... อาา... อาา... 

นิสาครวญครางเสียงกระเส่าภายใต้แรงกระแทกที่รุนแรงจากข้างหลัง ร่างของภาคินที่แข็งแกร่งและใหญ่หลุดลอยจากความเป็นไปได้ในยามนี้ สวมใส่แค่กางเกงที่หลุดลงมาเล็กน้อย สะท้อนแสงไฟในห้องทำงานอย่างชัดเจน นิ้วมือของนิสาที่เกาะอยู่บนขอบโซฟาสั่นไหวตามแรงกระแทกที่หนักหน่วงจากภาคิน ความรุนแรงของบทรักนั้นทำให้ร่างเธอสั่นสะท้าน

นิสารู้สึกถึงความต้องการที่รุนแรงภายในตัวเธอ ซึ่งถูกกระตุ้นอย่างมากโดยการสัมผัสของภาคิน ความร้อนแรงและความเร่าร้อนจากเขาทำให้เธอรู้สึกถึงการปลดปล่อยที่ยากจะต้านทานได้ ทุกการเคลื่อนไหวของเขากระตุ้นความรู้สึกของเธออย่างเต็มที่ จนทำให้เธอแทบไม่สามารถควบคุมตัวเองได้อีกต่อไป ความต้องการที่พุ่งพล่านของเธอได้รับการตอบสนองอย่างเต็มที่จากภาคิน

เมื่อภาคินรู้สึกว่าความต้องการของเขาสำเร็จ เขาถอยออกไปและรูดซิปกางเกง ก่อนจะนั่งลงที่เก้าอี้ทำงานอย่างสงบ ขณะที่นิสาที่ร่างสั่นเทิ้มและเหนื่อยล้า ค่อยๆ ยกตัวเองไปนั่งบนโซฟากว้างอย่างช้าๆ หน้าของเธอแสดงความรู้สึกผสมผสานระหว่างความพอใจและความเหนื่อยอ่อน

ภาคินที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ทำงาน หันหน้ามองนิสาที่พิงโซฟาด้วยท่าทีเหนื่อยล้า สายตาเขาเย็นชาและไม่แสดงความรู้สึกใดๆ เหมือนความเร่าร้อนที่เพิ่งเกิดขึ้นไม่มีความหมายสำหรับเขา นิสาที่หอบหายใจหนักจากความเร่าร้อนเมื่อครู่รู้สึกได้ถึงบรรยากาศที่เปลี่ยนไป

"ทำไมวันนี้เครียดเหรอคะ?" เธอถามเสียงแผ่ว พยายามทำให้เสียงของเธอนุ่มนวล แม้จะมีความกังวลเล็กน้อยในใจ

ภาคินไม่ได้ตอบทันที เขาเพียงแต่เบนสายตาไปที่หน้าต่าง มองออกไปข้างนอกเหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่างที่ไกลเกินกว่าเธอจะเข้าถึงได้

“ไม่ใช่เรื่องของเธอ” เขาตอบกลับอย่างเย็นชา แล้วลุกขึ้นเดินออกจากห้องไป ปล่อยให้นิสานั่งอยู่ที่โซฟาเพียงลำพัง 

นิสาที่รู้ตัวดีว่าเธอเป็นเพียงคู่ขาคนใหม่ของภาคิน เป็นเพียงคนที่เขาจะเรียกหาเฉพาะเวลาที่เขาต้องการปลดปล่อยความต้องการของตัวเอง ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเขาไม่มีความรัก ไม่มีความผูกพันใดๆ ทั้งสิ้น มีเพียงแค่ความเร่าร้อนชั่วคราวที่ทดแทนความว่างเปล่าในชีวิตของเขาเท่านั้น

เพราะเธอเองก็ได้ประโยชณ์จากเขามากมาย โอกาสที่เขามอบให้ในวงการบันเทิง เงินทอง และที่สำคัญเขานั้นถึงใจเธอเหลือเกิน เกินกว่าที่ชายใดจะให้เธอได้

……………………………………………………………………………

        รถสปอร์ตหรูแล่นออกจากบริษัทด้วยความเร็ว ภายในรถ ภาคินขบกรามแน่น ขณะที่ความหงุดหงิดก่อตัวขึ้นในใจ เขาเพิ่งได้รับข้อความจากมินนี่ที่ส่งรายงานล่าสุดมา และข้อความนั้นชัดเจนว่า

"คุณลลนาไม่ต้องการให้คุณภาคินมางานรับปริญญา" 

        

ความรู้สึกว่างเปล่าบางอย่างเกิดขึ้นในอกของเขา สามปีที่เธอจากไปไกล ทุกอย่างเริ่มต้นจากการตัดสินใจของเขาเอง ที่ต้องการให้เธอมีชีวิตที่สมบูรณ์แบบโดยไม่ต้องพึ่งพาเขา แต่ตอนนี้ สิ่งที่เขาได้รับกลับเป็นการตัดขาดที่เจ็บปวด

แม้จะเป็นความต้องการของลลนา แต่ภาคินกลับรู้สึกเหมือนถูกปฏิเสธ เขาตระหนักว่าเขาไม่ใช่ส่วนหนึ่งในชีวิตของเธออีกต่อไปแล้ว ความห่างเหินที่เขาเคยคิดว่าเป็นสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเธอ กลับกลายเป็นการทำลายความสัมพันธ์ที่มีค่าที่สุดในชีวิตของเขาเอง