อลิซกัดริมฝีปาก และหันมองไปทางอื่นด้วยความเขินอาย “ฉ...ฉันไม่ได้คาดหวังอะไรซักหน่อย” ถึงเธอจะทำปากแข็ง แต่เธอรู้สึกหวั่นไหวกับรูปร่างของชายหนุ่มจริงๆ
เสียงหัวเราะอันทุ้มต่ำก้องในลำคอของเขา “ปากไม่ตรงกับใจ...”
เอเดรียนขยับเข้าใกล้ลูกแมวน้อยของเขามากขึ้น เขาจับชายเสื้อของเธอและดึงมันขึ้นให้มันหลุดพ้นจากตัวของเธอ อลิซตัวสั่นเทาไปทั้งตัวเมื่อนิ้วของเขาสัมผัสผิวหนังของเธอ ทิ้งร่องรอยความร้อนเอาไว้
เขาจูบเธออีกครั้ง คราวนี้เต็มไปด้วยความต้องการ และเธอก็ตอบสนองอย่างกระตือรือร้น มือของเธอสางเข้าไปในเส้นผมสีเงินของเขา
มือของเอเดรียนเลื่อนต่ำลง ปลดกระดุมกางเกงยีนส์ของเธอและลูบไล้ไปตามขาเรียวขาสวย เขาอุ้มเธอขึ้นอย่างง่ายดาย วางเธอลงบนเตียงและถอดเสื้อผ้าที่เหลือของเธอออก
อลิซจ้องมองเขาด้วยใจที่เต้นแรง ขณะที่เขาถอดกางเกงออก ร่างกายของเขายืนหยัดอย่างภาคภูมิใจในรูปร่างของตัวเอง
เธอรู้สึกถึงส่วนผสมของความกลัวและความตื่นเต้น เอเดรียนปีนขึ้นบนเตียง ดวงตาของเขาจ้องมองเธอราวกับจะกลืนกิน “เธอพร้อมหรือยังอลิซ?” เขาถามด้วยน้ำเสียงแหบพร่าด้วยความปรารถนา
อลิซกลืนน้ำลาย รู้สึกถึงความร้อนระอุแผ่ซ่านไปทั่วร่างกายของเธอ เธอไม่เคยทำอะไรแบบนี้มาก่อน แต่เธอก็รู้ดีว่าเธอต้องการเขา ต้องการสัมผัสเขา ต้องการทุกสิ่งที่เขาสามารถให้เธอได้
เธอพยักหน้าช้าด้วยความเขินอายโดยที่ไร้คำพูดใดๆ ออกมา
เอเดรียนยิ้มเจ้าเล่ห์ให้เธอในขณะที่เขาวางตัวเองระหว่างขาของเธอ โดยมีท่อนเนื้อแข็งร้อนของเขากดแนบกับทางเข้าของเธอ เขาโน้มตัวลง ริมฝีปากของเขาแตะใบหูของเธอ
“จำไว้อลิซ” เขากระซิบ ลมหายใจร้อนผ่าวบนผิวหนังของเธอ “เธอเป็นคนต้องการมัน...”
เอเดรียนยิ้มออกมา มันเป็นรอยยิ้มที่ชั่วร้ายที่แฝงไปด้วยเสน่ห์ เขาโน้มตัวลงมาและครอบครองริมฝีปากของเธออีกครั้ง จูบนี้ดุเดือดและเร่าร้อน ราวกับว่าพวกเขาถูกเผาไหม้จากภายใน
เอเดรียนไม่ปล่อยช่องว่างให้แมวน้อยคิดอะไร มือของเขาสำรวจไปทั่วร่างที่เปลือยเปล่าของอลิซ ลูบไล้ผิวหนังของเธอ และจุดไฟในตัวเธอ สัมผัสของเขาทั้งอ่อนโยนและเร่าร้อน ซึ่งขัดแย้งกันจนทำให้เธอแทบหายใจไม่ออก
อลิซรู้สึกเหมือนถูกฉีกออกเป็นสองส่วน ส่วนหนึ่งต้องการเขา อีกส่วนหนึ่งต้องการหยุด เธอพยายามหาวิธีจัดการกับความรู้สึกเหล่านี้
“เดี๋ยวก่อน” อลิซท้วงขึ้นและผลักหน้าอกของเขาออก แต่ชายหนุ่มแทบจะไม่ขยับเลย “ฉ...ฉันขอไปอาบน้ำก่อน...นะคะ...”
เอเดรียนหยุดชั่วคราว ดวงตาของเขาหรี่ลงเล็กน้อย "อาบน้ำ?" เสียงของเขาเต็มไปด้วยความสงสัย
“ใช่ค่ะ....” อลิซยืนกราน พยายามทำเสียงให้หนักแน่น “ฉันขอเวลาหน่อยค่ะ...”
สายตาของเอเดรียนจ้องมองไปที่เธอ และครู่หนึ่ง อลิซคิดว่าเขาอาจจะปฏิเสธ แต่แล้วเขาก็พยักหน้า รอยยิ้มช้าๆอย่างนักล่า “ก็ได้ แต่อย่าให้ฉันรอนานล่ะ” เขาพูดด้วยน้ำแหบพร่า
อลิซรีบลุกจากเตียงแล้วเดินไปห้องน้ำ หัวใจเต้นแรง เธอปิดประตูตามหลัง พิงประตูครู่หนึ่งขณะพยายามสงบสติอารมณ์ที่ว้าวุ้นอยู่ การอาบน้ำเป็นการทำให้เธอใจเย็นลง เป็นโอกาสที่จะรวบรวมสติก่อนที่จะเผชิญหน้ากับเขาอีกครั้ง
เธอเปิดน้ำร้อนให้ไหลลงมาบนร่างกายของเธอ พยายามชะล้างความตึงเครียดและความปรารถนาที่ยังคงค้างคาอยู่ เธอรู้ดีว่าเธอต้องการเขา แต่เธอก็ต้องการเวลาคิดให้ชัดเจนด้วย
เหตุการณ์เมื่อสักครู่ยังฉายซ้ำอยู่ในหัวของเธอ และเธอก็อดไม่ได้ที่จะสงสัยว่าทำไมเอเดรียนถึงสนใจเธอที่เป็นผู้หญิงธรรมดา เห็นได้ชัดว่าคนแบบเขาไม่ได้ขาดผู้หญิงแน่นอน บางทีนี่อาจเป็นเพียงเกมสำหรับเขา เป็นการฆ่าเวลาเล่นของพวกคนรวย?
ขณะที่เธอจมดิ่งอยู่ในความคิด เสียงประตูดังขึ้น เธอหันขวับไปมอง พบกับเอเดรียนยืนอยู่ตรงนั้น ร่างกายกำยำของเขาเปลือยเปล่าเต็มตา ผมสีเงินสลวยของเขาดูไม่เป็นทรงเท่าไหร่นัก ดวงตาสีดำสนิทของเขาลุกโชนด้วยไฟปรารถนา
แต่สิ่งที่ทำให้เธอตะลึงงันไปชั่วครู่คือส่วนนั้นของเขา ที่มันยังไม่ตื่นตัว แต่ขนาดของมันก็ทำให้เธอถึงกับหายใจไม่ออก การได้เห็นเขาเปลือยเปล่า ในสภาพนั้น เป็นอะไรที่ทั้งน่ากลัวและน่าดึงดูดใจ
ความร้อนผ่าวขึ้นสู่แก้มของเธอ รู้สึกทั้งเขินอายเธอรีบละสายตา เบือนหน้าหนีไปทางอื่น หัวใจของเธอเต้นรัวจนแทบจะทะลุออกจากอก
เธอเริ่มตั้งคำถามกับตัวเอง ว่าเธอพร้อมสำหรับสิ่งที่จะเกิดขึ้นหรือไม่
"ทำไมคุณถึงเข้ามาที่นี่คะ?" หญิงสาวเอ่ยถามด้วยเสียงสั่นเครือ พยายามใช้มือเปลือยเปล่าปกปิดเรือนร่างที่นุ่งห่มเพียงสายน้ำ แต่ทว่ามันช่างไร้ประโยชน์
เอเดรียน มาเฟียหนุ่มร่างสูงใหญ่ก้าวเข้ามาในห้องอาบน้ำเดินเข้ามาประชิดกับเธอ สายน้ำอุ่นไหลรดร่างกายกำยำของเขา "ฉันบอกแล้วไงว่าอย่าให้ฉันรอ" เขากล่าวด้วยน้ำเสียงเย้ายวนใจ "ก็เลยมาหาเธอเองไง"
อลิซกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก ดวงตาของเธอลอบมองร่างกายของเขา ไหล่กว้าง กล้ามหน้าท้องที่มีกล้ามเนื้อสวยกับหลุดออกมาจากเทพนิยาย หรืออาจจะเป็นฝันร้ายในสถานการณ์เช่นนี้ก็ได้ ส่วนล่างของร่างกายเขานั้นเปลี่ยนไปไปจากเมื่อสักครู่ ตอนนี้มันตื่นแล้ว และดูราวกับมันไม่ใช่ของมนุษย์ธรรมดา
"คุณจะทำอะไร?" เธอเอ่ยถามเสียงแผ่วเบาแทบจะกลืนไปกับเสียงน้ำที่ไหลริน
เอเดรียนยื่นมือออกไปแตะแก้มเธออย่างอ่อนโยน "เธอรู้ดีอยู่แล้วว่าฉันจะทำอะไร" เขาโน้มตัวเข้าหา ริมฝีปากของเขาประทับลงบนริมฝีปากของเธออย่างเร่าร้อน อุณหภูมิของร่างกายเขาแผดเผาเธอจนตัวสั่นเทา
อลิซรู้สึกสับสนและหวาดกลัว ปนเปไปกับความปรารถนาที่ยากจะต้านทาน เธอไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไร
สัมผัสร้อนแรงจากมือของเอเดรียนลูบไล้ไปตามผิวหนังที่เปียกชุ่มของอลิซ ราวกับน้ำร้อนกำลังลวกผิวของเธอ เธอพยายามนึกถึงความรู้สึกผิดชอบชั่วดี รู้ดีว่าการปล่อยตัวไปกับเขาช่างอันตราย แต่เปลวไฟปรารถนาที่ถูกปลุกเร้าขึ้นภายใน ยากเกินจะต้านทาน
จูบของเอเดรียนรุนแรงและเร่าร้อนขึ้น มือของเขากอดเธอไว้แน่น บังคับให้ร่างกายของเธอแนบชิดกับผนังกระเบื้องเย็นเฉียบ อุณหภูมิที่แตกต่างกันราวกับน้ำแข็งกับไฟ อลิซหอบหายใจแรง รู้สึกสับสนและขัดแย้ง ใจหนึ่งอยากผลักเขาออกไป แสดงให้เห็นถึงความเข้มแข็ง แต่ร่างกายกลับทรยศ ยอมจำนนต่อสัมผัสอันเร่าร้อน"อย่ากลัวไปเลยอลิซ" เอเดรียนกระซิบอย่างยั่วเย้าข้างหูเธอ "ฉันจะไม่ทำร้ายเธอ...เว้นแต่เธอจะต้องการมันเอง..."ประโยคของเขาเหมือนมีมนต์สะกด อลิซรู้สึกราวกับถูกมัดไว้ด้วยแรงปรารถนา ร่างกายของเธอโหยหาเขา ต้องการสัมผัสเร่าร้อนจากเขา"เอเดรียน..." อลิซเอ่ยด้วยน้ำเสียงของเธอที่ผสมปนเปไปด้วยความสิ้นหวังและความปรารถนาเขาถอยออกไปเล็กน้อย ดวงตาสีเข้มของเขาจ้องมองเธออย่างลุ่มลึก "ว่ามาสิ อลิซ?""ฉัน...กลัว..." เธอสารภาพ จากที่เคยดื้อรั้น ตอนนี้สั่นเทาด้วยความหวาดกลัว ราวกับลูกแมวน้อยที่ตื่นกลัวรอยยิ้มของเอเดรียนปรากฏขึ้นที่มุมปาก "ไม่ต้องกังวล อลิซ ฉันจะให้ทุกสิ่งที่เธอต้องการ เธอจะไม่ปฏิเสธมันแน่...."และด้วยคำพูดนั้น เขาก็คว้าตัวเธอไว้แน่นอีกครั้ง สัมผัสของเขาอ่อนโยนแต่ก็เร่าร้อนในเวลาเดียวกัน ผลักดันเธอไปสู่ห
"อ...เอเดรียน..." อลิซเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ดวงตากลมโตของเธอเบิกกว้างด้วยความหวาดกลัว "มันไม่มีทางเข้าไปได้หรอกค่ะ...มันใหญ่เกินไป!" เธอพยายามห้ามปรามเขาอย่างสุดแรงเกิด กลัวว่าเขาจะทำสิ่งที่เขาคิดไว้เอเดรียนหัวเราะในลำคอกับท่าทีของเธอ เสียงทุ้มลึกจนทำให้เธอรู้สึกเสียวสันหลังวาบ ถึงแม้ว่าเสียงหัวเราะนั้นจะเหมือนว่าเขาอารมณ์ดี แต่ดวงตาของเขากลับแฝงไปด้วยความอันตราย เห็นได้ชัดว่าเขากำลังสนุกกับความกลัวของเธอโดยที่ไม่พูดอะไรสักคำ เอเดรียนก็อุ้มเธอขึ้นมาในอ้อมแขน ร่างกายอันบอบบางของเธอดูราวกับไร้น้ำหนักในอ้อมแขนของเขา"เธอคิดว่าอย่างนั้นเหรอ...ลูกแมวตัวน้อยของฉัน?" เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงหยอกล้อ รอยยิ้มชั่วร้ายปรากฏบนใบหน้า "มาดูกันดีกว่าว่ามันจะเข้าไปได้หรือเปล่า"เขาอุ้มเธอเดินไปที่เตียง วางเธอลงบนที่นอนอย่างอ่อนโยน สายตาของเขาจับจ้องมองเธอไม่วางตา หัวใจของอลิซเต้นรัวด้วยความตื่นเต้นและหวาดกลัวปะปนกันไป เธอพยายามดิ้นรนถอยห่าง แต่เอเดรียนรวดเร็วเกินไป เขาคว้าแขนเธอไว้แล้วดึงมาจุมพิตอย่างนุ่มนวล“ผ่อนคลายเถอะ อลิซ” เขากระซิบ ริมฝีปากของเขาแนบชิดใบหูของเธอ “ฉันสัญญาว่าจะไม่ทำให้
เอเดรียนเอื้อมมือไปหยิบถุงยางที่หัวเตียง อลิซมองดูด้วยตามเขาด้วยความอยากรู้อยากเห็น เธอไม่อาจละสายตาจากสายตาจากเขาได้ ชายหนุ่มฉีกซองถุงยางออก นิ้วของเขาค่อยๆเลื่อนถุงยางอนามัยลงมาตามความยาวที่น่าตกตะลึงของเขามาเฟียหนุ่มมองกลับไปที่เธอส่งยิ้มที่เต็มไปด้วยเสนห์ให้เธอ ดวงตาของเขาเปล่งประกายด้วยความเจ้าเล่ห์ “กลัวเหรอ?” เขาแหย่เธอเล่น “ไม่ต้องกังวลไปแมวน้อย เธอจะรู้สึกดีกว่าที่คิดแน่”เมื่อได้ยินคำหยอกล้อเหล่านั้น แก้มของอลิซก็แดงก่ำ เธอปฏิเสธที่จะตอบสนองเขา ยังคงความดื้อรั้นเอาไว้ เธอปฏิเสธไม่ได้ว่าท้องของเธอเสียววาบเมื่อได้เห็นส่วนที่แข็งตัวเต็มที่ของเขาเอเดรียนใส่ถุงยางอนามัยเสร็จแล้ว ก็วางตัวเองระหว่างขาของเธอตามเดิม เอาถูไถท่อนเนื้อร้อนเข้ากับปุ่มกระสันที่บวมแดงของเธออย่างเย้าแหย่ การกระทำดังกล่าวทำให้อลิซอ้าปากค้างด้วยความเสียวซ่าน ร่างกายของเธอทรยศต่อเธออีกแล้ว เอเดรียนหัวเราะในลำคอเมื่อเห็นการตอบสนองของเธอ เป็นเสียงทั้งมืดมนและน่าหลงใหล“อย่าพยายามกลั้นไว้” เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่แหบพร่า “ฉันจะทำให้เธอครางจนไม่มีเสียงเลย ลูกแมวน้อย...”เขาเริ่มหยอกล้อปุ่มกระสันของเธอด้วยส่วนปลาย
เอเดรียนถอยกลับเล็กน้อย มองลงมาที่เธอด้วยรอยยิ้มอย่างพึงพอใจ “เห็นไหม ฉันบอกเธอแล้ว” เขาพูดด้วยน้ำเสียงกระเส่าแหบพร่า “ฉันบอกเธอแล้วว่าเธอจะชอบมัน”อลิซจ้องมองเขาอย่างดื้อรั้นทั้งที่ร่างกายของเธอยังคงสั่นเทาจากการถึงจุดสุดยอด เธอเกลียดที่เขาพูดถูก เขาทำให้เธอรู้สึกดีมาก เธอไม่สามารถปฏิเสธความจริงได้ แม้แต่กับตัวเธอเองด้วยเอเดรียนขยับสะโพกเร็วขึ้นเรื่อยๆ เขาโน้มลงมาประทับจูบแมวน้อยที่หอบครางอยู่ ริมฝีปากของเขาเรียกร้องและครอบครอง อลิซตอบสนองเขาอย่างไม่รู้ตัว เธอจมดิ่งสู่วังวนแห่งความปรารถนา คิดอะไรไม่ออก รู้สึกได้เพียงความเร่าร้อนที่โถมเข้าใส่เท่านั้นเมื่อเอเดรียนพาพวกเขาทั้งคู่เข้าใกล้จุดสุดยอดอีกครั้ง อลิซอดสงสัยไม่ได้ว่าเธอกำลังเผชิญอะไรอยู่ เธอไม่เคยพบเจอใครที่เหมือนเขา ไม่เคยสัมผัสประสบการณ์แบบนี้ มันช่างน่าตื่นเต้นและน่ากลัวในเวลาเดียวกัน และเธอก็รู้ดีว่า ชีวิตของเธอจะไม่มีวันเหมือนเดิมอีกต่อไปเอเดรียนยังคงขยับสะโพกเข้าออกอย่างไม่หยุด ท่อนเนื้อแข็งร้อนกระแทกเข้าถึงจุดที่อ่อนไหวที่สุดของอลิซ ร่างกายของ อลิซสัมผัสถึงความสุขที่ท่วมท้น จิตใจของเธอเต็มไปด้วยความรู้สึกที่รุนแรง เธอ
ดวงตาของอลิซเบิกกว้าง หัวใจของเธอเต้นแรงเมื่อเขาเข้ามาใกล้ “อ...เอเดรียน ขอร้องค่ะ...ฉันไม่ไหวแล้วจริงๆ...” ในที่สุดแมวน้อยที่ดื้อรั้นต้องขอร้องอ้อนมาเฟียหนุ่มด้วยความจำใจ และมันก็สำเร็จเขาหัวเราะด้วยความชอบใจกับท่าทางน่ารักของอลิซ เขาจูบที่ใบหูของเธอก่อนจะพูด “เอาล่ะๆ ฉันจะปล่อยเธอไปก่อนก็ได้ แต่อย่าคิดว่าเรื่องนี้จะจบนะลูกแมวน้อย ฉันจะทำให้เธอร้องหาฉันอีก”อลิซหน้าแดงจนกลายเป็นมะเขือเทศสุก ความดื้อรั้นถูกแทนที่ด้วยความเขินอายจากคำพูดน่าไม่อายของเขา “คุณเป็นมันบ้า!!” เธอดุเขาแก้เขินเอเดรียนยิ้มและถอยกลับไป และประคองตัวเธอให้นอนลง เขาขยับตัวเธอมานอนตรงพื้นที่ที่ยังสภาพดีอยู่ “ฉันไม่แกล้งเธอแล้ว พักผ่อนเถอะแมวน้อย”อลิซพยักหน้าด้วยความว่าง่าย ดวงตาของเธอปิดลงเพราะความเหนื่อยล้าเข้าครอบงำในที่สุด เอเดรียนมองดูเธออยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่จะยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจ แมวน้อยตัวนี้น่าสนใจมาก เขาอยากได้เธอมาเลี้ยงไว้ข้างกายขณะที่อลิซผล็อยหลับไป เขาประทับจูบลงบนหน้าผากของเธออย่างแผ่วเบา และกระซิบ "ราตรีสวัสดิ์แมวน้อย...."เอเดรียนมองดูอลิซขณะเธอหลับลึก ลมหายใจของเธอสม่ำเสมอและสงบ เขาค่อยๆถอนตัวเ
ดวงตาของเอเดรียนเป็นประกายด้วยความสนุกสนาน “รับผิดชอบ? เธอสู้กับนักเลงตั้งหลายคนได้ แต่โดนทำแค่นี้ก็เดินไม่ไหวแล้วเหรอ?” เอเดรียนจงใจยั่งยุเธอ เขาโน้มตัวเข้ามาใกล้มากขึ้น “อีกอย่าง...เมื่อคืนเธอก็ขยับสะโพกรับฉันเองด้วยแท้ๆ....”ใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงเข้มยิ่งขึ้น และเธอก็ไม่สามารถหาเถียงเขากลับได้ คำพูดของเอเดรียนจี้ใจดำของเธอเข้าอย่างจัง อลิซได้แต่ฟึดฟัดหันหน้าไปทางอื่นแก้เก้อเมื่อเห็นปฏิกิริยาของเธอ สีหน้าของเอเดรียนก็อ่อนลงด้วยความเอ็นดู เขาลุกขึ้นและอุ้มเธอเข้ามาไว้ในอ้อมแขน ก่อนที่จะอุ้มเธอไปห้องน้ำ “มาทำความสะอาดกันเถอะ” เขาเอ่ยโดยที่ไม่สนใจการต่อต้านที่อ่อนแอของเธออลิซทุบตีเขาด้วยหมัดของเธอด้วยความหมั่นไส้ แต่ความพยายามของเธอก็ไร้ประโยชน์กับร่างกายที่แข็งแกร่งของเขา "วางฉันลงเลยนะคะ!" เธอขู่ฟ่อๆเหมือนลูกแมวจริงๆ เอเดรียนหัวเราะเสียงต่ำในลำคอ เขาไม่สะทกสะท้านกับการต่อต้านของเธอ “ระวังนะ เดี๋ยวก็เจ็บมือหรอก” เขาพูดพลางยิ้มเยาะ และก็เป็นตามตามที่เขาพูด อลิซเองที่ลงเอยด้วยการทำร้ายมือของเธอเอง เพราะหน้าอกที่แข็งกระด้างของเขาเมื่อเข้าไปในห้องน้ำ เอเดรียนก็ค่อยๆวางเธอลงในอ
อลิซวางส้อมลงแล้วมองตาเอเดรียนอย่างตรงไปตรงมา “ฉันคิดดูแล้ว แต่ฉันอยากกลับบ้านค่ะ” เธอพูดอย่างแน่วแน่ “ฉันตอบแทนบุญคุณของคุณแล้ว ไม่มีอะไรระหว่างเราอีกแล้ว”รอยยิ้มขี้เล่นของเอเดรียนยังไม่หายไป “อย่างนั้นเหรอ?” เขาตอบแล้วโน้มตัวไปข้างหน้า“ตอนนี้เธอคิดว่ามันเป็นแค่การตอบแทนบุญคุณ?”“ใช่” อลิซพูดด้วยน้ำเสียงที่แน่วแน่ “ฉันไม่อยากเป็นหนี้คุณอีกต่อไป”เอเดรียนยิ้มที่มุมปาก "อลิซ... เธอไม่ได้เป็นหนี้ฉันแล้ว... แต่ตอนนี้มันไม่เกี่ยวกับเรื่องนั้นอีกต่อไปแล้วล่ะ"“แล้วมันเรื่องอะไรล่ะคะ?” อลิซสงสัย เขาต้องการอะไรจากเธออีก “คุณจะยุ่งกับฉันทำไมอีกล่ะคะ คุณจะเลือกผู้หญิงคนไหนก็ได้ที่คุณต้องการอยู่แล้วนี่?”เอเดรียนหรี่ตาลง เขาเอนหลังและกอดอก “บางทีฉันอาจไม่ต้องการผู้หญิงคนไหนก็ได้” เขากล่าวด้วยน้ำเสียงหยอกล้อ “บางทีฉันอาจต้องการคนหัวแข็งและดื้อรั้นที่นั่งตรงหน้าฉัน....”อลิซรู้สึกว่าใบหน้าของเธอร้อนขึ้นด้วยความเขินและประหลาดใจ “คุณแค่เห็นฉันเป็นของเล่น...” เธอพูดและมองไปทางอื่น“ฉันไม่ได้เห็นเธอเป็นของเล่น” เอเดรียนตอบอย่างเรียบง่าย “ฉันแค่อยากให้เธออยู่ใกล้ๆฉัน”“แต่ฉันไม่อยากเกี่ยวข้องกับคุณค
ข้อมูลส่วนตัวของอลิซถูกเปิดเผยออกมาต่อหน้าเขา ดวงตาคมกริบของเขาสแกนรายละเอียดต่างๆ อย่างถี่ถ้วน และขมวดคิ้วเล็กน้อยราวกับกำลังคิดอะไรบางอย่างมาเฟียหนุ่มพับกระดาษกลับเข้าไปในซองจดหมาย จิตใจของเขาปั่นป่วนกับข้อมูลใหม่ อลิซมีความน่าสนใจมากกว่าที่เขาคิดไว้ในตอนแรก การท้าทายของเธอ ความแข็งแกร่งของเธอ และภูมิหลังของเธอ ทำให้เขาตัดสินใจว่าเขาต้องได้เธอมาไว้ข้างกายริมฝีปากของเอเดรียนโค้งเป็นรอยยิ้มช้าๆ อย่างมุ่งมั่น “ฉันตัดสินใจแล้ว” เขาพึมพำกับตัวเองอลิซถอนหายใจยาวเหยียด ล้มตัวลงบนเตียงนุ่มๆ กลิ่น ผ้าปูที่คุ้นเคยช่วยให้เธอรู้สึกผ่อนคลายเล็กน้อย แต่ความคิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้ก็ยังคงวนเวียนอยู่ในหัวไม่หยุด เธอพยายามจะหลับตาลง แต่ภาพของดวงตาคมกริบที่จ้องมองมา และสัมผัสที่แปลกประหลาดก็ยังคงปรากฏขึ้นมาชัดเจนราวกับเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อครู่ เธอซุกหน้าลงบนหมอน หวังจะกลบเกลื่อนความรู้สึกสับสนที่กำลังก่อตัวขึ้นภายในหลายวันต่อมา อลิซใช้ชีวิตตามปกติ เพียงแต่การทำงานที่ร้านอาหารในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา มีคนในชุดดำยืนเฝ้าอยู่ข้างนอกคอยเฝ้าดูเธออยู่เสมอ ในตอนแรกเธอรู้สึกหวาดกลัวและสงสัย
"พี่..." อลิซครางออกมา ขณะที่มือของเขายังคงสัมผัสร่างของเธอ เขาไม่เพียงแต่แสดงความต้องการทางร่างกาย แต่ยังสื่อถึงความรักและความห่วงใยที่ลึกซึ้ง ทำให้เธอรู้สึกปลอดภัย และเป็นที่รักอย่างสมบูรณ์แบบ เอเดรียนขยับสะโพกเข้าออกช้าๆ อีกครั้ง แต่ละจังหวะหนักแน่นและเต็มไปด้วยความปรารถนา ร่างของอลิซเริ่มตอบสนองต่อสัมผัสของเขาอย่างชัดเจน มือของเธอยึดจับขอบอ่างล้างหน้าแน่น เพื่อควบคุมตัวเองในขณะที่เขาเพิ่มจังหวะมากขึ้น "พี่รักเธอ..." เอเดรียนกระซิบด้วยน้ำเสียงที่เย้ายวนชวนให้หลงใหล อลิซหอบหายใจแรง ร่างของเธอสั่นสะท้านจากความเร่าร้อนที่เพิ่มขึ้น "อย่าหยุดนะคะ...พี่เอเดรียน" อลิซครางออกมา ขณะที่เขาเพิ่มความรุนแรงและลึกซึ้งมากขึ้น จนทำให้เธอรู้สึกเหมือนทุกอย่างหลอมละลายเป็นหนึ่งเดียวกับเขา เอเดรียนไม่หยุดตามคำขอของอลิซ ร่างของเขายังคงขยับเข้าออกอย่างมั่นคงและหนักแน่น มือใหญ่ของเขาเลื่อนลงจากสะโพกของเธอขึ้นไปจับที่เอวและหน้าท้อง ออกแรงกดเล็กน้อยเพื่อปรับมุมและจังหวะตามที่รู้ว่าเธอจะชอบ ทุกครั้งที่ขยับลึกเข้าไป มันทำให้อลิซสั่นสะท้าน ร่างของเธอเกร็งแน่น มือของเธอยึดขอบอ่างล้างหน้าไว้แน่น เพื่อพ
หลังจากอาบน้ำเสร็จ อลิซยืนอยู่หน้ากระจกในห้องน้ำ ผมเปียกชื้นและร่างกายของเธอที่เคยกระชับบัดนี้กลับเต็มไปด้วยร่องรอยของการเปลี่ยนแปลงหลังคลอด เธอมองดูหน้าท้องที่อวบอิ่มและเต็มไปด้วยรอยแตกลาย นิ้วมือสัมผัสลงบนผิวที่เคยเรียบเนียน เธอถอนหายใจ รู้สึกไม่มั่นใจในตัวเองเอเดรียนที่เพิ่งออกมาจากการอาบน้ำ เห็นท่าทีของเธอ เขาขยับเข้ามาใกล้ ค่อยๆ โอบเธอจากด้านหลัง พรมจูบไปบนไหล่ของเธอ "แมวน้อยของพี่ คิดอะไรอยู่หืม?" เสียงทุ้มต่ำของเขาทำให้หัวใจของเธอเต้นแรงขึ้น"อลิซอ้วนขึ้น... แล้วก็มีรอยพวกนี้เต็มไปหมดเลย" เธอตอบอย่างด้วยน้ำเสียงที่อ่อนอย่างเห็นได้ชัด พลางจ้องมองเงาของตัวเองในกระจกด้วยสายตาที่ไม่มั่นใจเอเดรียนยิ้มเล็กน้อยก่อนจะเลื่อนสายตามองตามร่างกายของเธออย่างละเอียด ดวงตาเขาฉายแววปรารถนา "พี่กลับคิดว่าเธอสวยมากอยู่แล้วนะ" เขาพูดช้าๆ พร้อมกับลูบไล้ไปตามรูปร่างของเธอ มือลูบไล้ไปตามรอยแตกลายบนหน้าท้อง ราวกับต้องการให้เธอรู้ว่าเขายังชื่นชอบในตัวเธอทุกส่วน "รอยพวกนี้... มันคือเครื่องหมายที่บอกว่าร่างกายของเธอแข็งแกร่งและพิเศษขนาดไหน"อลิซหน้าแดง รู้สึกถึงความร้อนวูบวาบที่เกิดขึ้นจากคำพูดของเขา "
ไม่กี่ปีต่อมา เอเดรียนและอลิซตัดสินใจแต่งงานกัน งานแต่งงานเป็นงานเล็กๆ และเรียบง่าย อลิซไม่ได้เชิญญาติฝ่ายเธอมาเลย เพราะแม่ของเธอได้เสียชีวิตไปแล้ว และเธอก็ได้ตัดขาดจากพ่อที่เคยทำร้ายเธอตั้งแต่เธอยังเด็ก แต่นั่นไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกเหงา เพราะเอเดรียนอยู่ข้างเธอตลอดเวลา งานแต่งงานของพวกเขาเต็มไปด้วยความอบอุ่นและความรัก หลังแต่งงาน ชีวิตของทั้งคู่ก็เต็มไปด้วยความสุข เอเดรียนยังคงบริหารธุรกิจของเขาอย่างมีประสิทธิภาพ และอลิซก็ยังคงทำงานที่เธอรัก ทั้งคู่วางแผนที่จะสร้างครอบครัวไปด้วยกัน แม้ชีวิตจะมีความท้าทายบ้าง แต่ทั้งคู่ก็ผ่านมันไปได้ด้วยความรักและความเข้าใจในกันและกัน ในที่สุด พวกเขาก็มีลูกด้วยกัน ลูกน้อยกลายเป็นแก้วตาดวงใจของเอเดรียนและอลิซ เอเดรียนแม้จะเป็นมาเฟียผู้ทรงอิทธิพล แต่เมื่ออยู่กับครอบครัว เขากลายเป็นคนอ่อนโยนและอบอุ่น รอยยิ้มของลูกน้อยและอลิซคือสิ่งที่ทำให้เขารู้สึกว่าชีวิตของเขามีความหมายมากกว่าความสำเร็จในธุรกิจ เมื่ออลิซตั้งท้อง อารมณ์ของเธอแปรปรวนอย่างมาก ทั้งเพราะฮอร์โมนที่เปลี่ยนไปและความกังวลเรื่องการเป็นแม่ครั้งแรก บางครั้งเธอรู้สึกหงุดหงิดและร้องไห้โดยไม่มีเ
"พี่ต้องทำความสะอาดก่อนนะ" เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน ขณะที่เริ่มเช็ดคราบต่างๆ บนตัวเธออย่างเบามือ มือที่ใหญ่และอบอุ่นของเขาสัมผัสกับผิวกายที่ยังคงอ่อนไหวจากความรู้สึกเมื่อครู่ อลิซกัดริมฝีปากของตัวเองพยายามไม่ให้ตัวเองรู้สึกเขินมากกว่านี้เอเดรียนทำความสะอาดให้เธออย่างระมัดระวัง ใช้ทิชชู่เช็ดบริเวณต้นขาและจุดที่เปียกชื้นอย่างใจเย็น ก่อนจะจัดเสื้อผ้าให้เธอกลับเข้าที่ "เรียบร้อยแล้ว" เขาพูดพร้อมยิ้มมุมปาก ราวกับทุกอย่างเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับเขา"พี่...พี่ทำเกินไปแล้วนะ" อลิซพูดดุเขา ยังรู้สึกเหนียมอายอยู่ แม้ว่าจะเพิ่งผ่านเรื่องราวที่หนักหนามาเมื่อทำความสะอาดเรียบร้อย เอเดรียนก็เลื่อนแขนลงไปโอบรอบเอวของเธอ ขณะที่ยกเธอขึ้นจากตักอย่างง่ายดาย แม้ว่าเธอจะรู้สึกหมดแรงจนขยับตัวเองไม่ไหว แต่เอเดรียนกลับยกเธอเหมือนเป็นสิ่งของที่เบาหวิว เขาโอบเธอไว้แนบอกก่อนจะค่อยๆ วางเธอลงบนเบาะข้างคนขับอย่างนุ่มนวล"นอนพักตรงนี้นะ" เอเดรียนพูดพร้อมยกมือขึ้นลูบผมของอลิซด้วยความรัก ราวกับจะบอกให้เธอผ่อนคลาย ขณะที่เขาจัดเสื้อผ้าของตัวเองให้เรียบร้อย และเตรียมตัวขับรถกลับเมื่อรถมาถึงบ้าน เอเดรียนจอดรถอย่างเงี
"เร็วอีกสิ เธอทำได้มากกว่านี้ แมวน้อย... " เอเดรียนกระซิบยั่วเย้าเธอเสียงต่ำ กระตุ้นให้เธอตอบสนองตามสัญชาตญาณ ร่างกายของเธอร้อนรุ่มจนแทบจะทนไม่ไหว เธอเร่งจังหวะขึ้นอีกครั้ง สะโพกสวยยกขึ้นลงเร็วและหนักหน่วงกว่าเดิมเอเดรียนยิ้มอย่างพอใจ ร่างกายของเขาเริ่มตอบสนองต่อความเร่าร้อนของเธอมากขึ้น เสียงหอบหายใจหนัก ผสมกับเสียงครางที่ขาดเป็นห้วงๆ ดังก้องไปทั่วห้องโดยสาร ความเสียวซ่านที่ล้นทะลักทวีความรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ"อ๊าา พ... พี่เอรียน!! อลิซทนไม่ไหวแล้ว!! " อลิซพูดออกมาด้วยเสียงกระเส่า พรางมองหน้าเอเดรียนด้วยสายตา ที่พร่าเลือนไปด้วยหยาดน้ำตาแห่งความสุขสมเอเดรียนหัวเราะออกมาขณะที่อลิซเริ่มตอดรัดเขาแน่นถี่ขึ้น ดวงตาของเขาฉายแววเจ้าเล่ห์ ก่อนที่จะขยับสะโพกสวนขึ้นเล็กน้อย ส่งแรงเสียดสีจนอลิซสะดุ้ง ร่างกายของเธอเกร็งสั่นสะท้านอย่างห้ามไม่อยู่"ทำไมวันนี้ถึงเสร็จเร็วขนาดนี้ล่ะ หืมม?" เอเดรียนแหย่เธอด้วยน้ำเสียงที่ทุ้มต่ำ ใบหน้าของเขาขยับเข้ามาใกล้กระซิบข้างหู ขณะที่มือของเขายังจับสะโพกเธอไว้แน่น "หรือว่าห่างพี่ไปนานเกินจนทนไม่ไหวแล้ว?" คนพี่ยังพูดแกล้งเธอไม่หยุดอลิซหน้าแดงจัด เธอถูกทำให้รู้ส
“พี่ไม่เคยเบื่อ...โดยเฉพาะเมื่อเป็นเธอ” เขาตอบกลับด้วยความมั่นใจ ริมฝีปากของเขายกขึ้นเป็นรอยยิ้มที่มักทำให้เธอหวั่นไหวแต่อลิซไม่ถอยกลับ เธอเลื่อนตัวเข้ามาใกล้ชิดเขามากขึ้น ปลายนิ้วลูบผ่านกรอบหน้าของเขาอย่างยั่วยวน “แต่คราวนี้...อลิซจะเป็นคนคุมเอง” เธอกระซิบชิดริมฝีปากของเขา ดวงตาของเธอเปล่งประกายด้วยความท้าทายเอเดรียนหัวเราะเสียงต่ำ ก่อนที่เขาจะเอนหลังพิงเบาะรถ ราวกับยอมให้เธอทำตามที่ต้องการ “งั้นลองดูสิ...พี่จะรอดูว่าเธอจะคุมเกมได้ยังไง” น้ำเสียงของเขาท้าทายกลับ แต่ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความอยากรู้ว่าเธอจะทำอะไรต่ออลิซไม่รอช้า เธอจับหน้าของเอเดรียนและโน้มตัวเข้าใกล้ ก่อนที่ริมฝีปากของเธอจะกดลงบนริมฝีปากของเขาอย่างร้อนแรง จูบที่เต็มไปด้วยความโหยหาและท้าทายเอเดรียนตอบรับจูบของเธอทันที แต่คราวนี้เขาให้เธอเป็นฝ่ายนำ ร่างกายของเขาตอบสนองต่อสัมผัสของเธอทุกครั้งที่ ริมฝีปากและมือของเธอเคลื่อนที่ไป เขายกมือขึ้นโอบรอบเอวของเธอ แต่ก็ปล่อยให้เธอเป็นคนคุมจังหวะ“พี่คิดว่าอลิซจะทำได้แค่นี้เหรอ?” อลิซแกล้งกระซิบชิดริมฝีปากของเขา แววตาของเธอเต็มไปด้วยความท้าทายที่เอเดรียนไม่ค่อยเห็นบ่อยนัก“พี่ไ
หลังจากผ่านไปประมาณหนึ่งอาทิตย์ เอเดรียนก็จัดการเรื่องธุรกิจมืดของเขาได้เรียบร้อย แม้เขาจะถอยออกมาอย่างที่สัญญาไว้กับอลิซ แต่บารมีของเขายังไม่ลดลงสักนิด ทุกคนยังคงเกรงกลัวเขา รัศมีอำนาจที่เขามีทำให้ไม่มีใครกล้าเข้ามายุ่งด้วยวันนี้เอเดรียนขับรถหรูมารับอลิซที่มหาวิทยาลัย เป็นรถสปอร์ตคันสีดำเงางามที่ทำให้ใครต่อใครต้องหันมามองเมื่อเขาจอดตรงหน้า เพื่อนๆ ของอลิซมองตามด้วยความสงสัยและประหลาดใจเมื่อเห็นชายคนนี้ปรากฏตัวตรงหน้าอลิซเบิกตากว้างเล็กน้อยเมื่อเห็นเอเดรียน เธอรีบโบกมือลาเพื่อนๆ และวิ่งขึ้นรถอย่างรวดเร็วทันทีที่เปิดประตู“พี่เอเดรียน! ทำไมต้องขับรถหรูมารับอลิซแบบนี้ด้วยคะ?” อลิซถามด้วยน้ำเสียงกึ่งดุกึ่งเขินเมื่อเธอปิดประตูรถเอเดรียนยิ้มมุมปาก ก่อนจะหันไปสบตาเธอ “พี่อยากเจอเธอเร็วๆ นั่งรอเฉยๆ .... มันน่าเบื่อ”อลิซถอนหายใจ พร้อมกับมองออกไปนอกหน้าต่าง รู้ดีว่าเขามักจะทำตามใจแบบนี้เสมอเอเดรียนขับรถออกไปด้วยความเร็วที่ทำให้หัวใจของอลิซเต้นแรงเล็กน้อย เขาเลี้ยวเข้าไปยังมุมอับของลานจอดรถที่ไม่มีใครเห็น ก่อนจะจอดรถและหันมามองเธอด้วยสายตาที่ชวนให้รู้สึกไม่ค่อยปลอดภัย“พี่ทำอะไรคะ?” อลิซถา
อลิซรู้ว่าต้องทำอะไรสักอย่างเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเธอกับเอเดรียน ความเงียบที่อบอวลรอบตัวทำให้เธอได้แต่คิดทบทวนสถานการณ์นี้ซ้ำไปซ้ำมา โลกของเขาช่างแตกต่างจากโลกของเธออย่างสิ้นเชิง ถึงเขาจะไม่เคยบอกตรงๆ แต่เธอก็ไม่ใช่เด็กน้อยที่จะไม่รู้ว่าเขาคือมาเฟีย ผู้ชายที่มีอำนาจและมีอันตรายตลอดเวลา ส่วนเธอเป็นแค่ผู้หญิงธรรมดาที่ใช้ชีวิตเรียบง่าย ตั้งแต่ที่เขาหายจากบาดแผล เขาก็ยุ่งมากขึ้น ไม่ค่อยได้กลับบ้านตรงเวลา และทุกครั้งที่เธอเจอเขา เธอรู้สึกว่ามีบางสิ่งที่ค้างคาอยู่ระหว่างทั้งคู่ พวกเขายังไม่เคยพูดถึงอนาคต ไม่เคยคุยกันอย่างจริงจัง และนั่นทำให้เธอยิ่งรู้สึกไม่มั่นคงมากขึ้นเรื่อยๆ อลิซสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วตัดสินใจ มันถึงเวลาแล้ว เธอจะต้องคุยกับเขา เธอต้องรู้ว่าเอเดรียนคิดยังไงกับความสัมพันธ์นี้ และเธอไม่สามารถอยู่ในความไม่แน่นอนแบบนี้ต่อไปได้ เธอลุกขึ้นจากโซฟา ก้าวเดินตรงไปที่ห้องทำงานของ เอเดรียน ประตูไม้หนักที่เคยดูคุ้นเคยตอนนี้กลับรู้สึกเหมือนเป็นอุปสรรคที่เธอต้องผ่านไป อลิซยืนอยู่หน้าประตูห้องทำงานของเอเดรียน ลมหายใจของเธอติดขัด มือกำลูกบิดแน่น ก่อนที่จะผลักเข้าไปช้าๆ ภายในห้องเ
"ขอโทษด้วยครับบอส... ผมพยายามห้ามแล้ว" ชายชุดสูทที่อยู่ด้านหลังเธอคนนั้นส่งเสียงเข้ามาก่อนที่จะถอยไปอย่างรู้งานเอเดรียนยิ้มและพูดกับผู้มาใหม่ "ลิซซี่ เธอมักมาในช่วงเวลาที่แย่เสมอเลยนะ หึ" เขาดูหงุดหงิดเล็กน้อยลิซซี่หัวเราะแล้วโค้งคำนับอย่างขี้เล่น “ฉันไม่กวนแล้ว เชิญใช้เวลากันต่อได้เต็มที่เลยนะจ๊ะ” จากนั้นหล่อนก็ปิดประตู ให้ความเป็นส่วนตัวกับทั้งสองคนอีกครั้งอลิซรีบลุกจากเอเดรียนและเริ่มแต่งตัว แก้มของเธอร้อนผ่าวด้วยความเขินอาย “นั่นใครคะ? ฉันเคยเห็นเธอมาก่อน” เธอถามทั้งที่ยังสับสนอยู่เอเดรียนหัวเราะแล้วดึงเธอเข้ามาในอ้อมกอด “ลิซซี่เป็นหุ้นส่วนธุรกิจ เรารู้จักกันมานานแล้ว เธอชอบหยอกล้อ แต่ก็ไม่เป็นอันตราย”อลิซเงยหน้าขึ้นมองเอเดรียนก่อนจะพูดเหน็บเขาที่ไม่ยอมบอกเธอตรงๆ “หุ้นส่วนทางธุรกิจเหรอ? พี่มีชีวิตที่น่าสนใจจริงๆ นะคะ”เอเดรียนยิ้มและจูบหน้าผากของเธอ “มีเธออยู่ด้วยแล้วน่าสนใจกว่าเยอะนะแมวน้อย”แม้ว่าเธอจะรู้สึกหงุดหงิดใจในตอนแรก แต่อลิซก็อดไม่ได้ที่จะแอบยิ้ม “อลิซไม่หลงคารมพี่หรอกค่ะ”เอเดรียนหัวเราะอย่างเอ็นดูคนตัวเล็ก “อยู่กับพี่นี่แหละ… พี่จะแนะนำเธอให้รู้จักกับเขา”'เขา?'