อลิซกัดริมฝีปาก และหันมองไปทางอื่นด้วยความเขินอาย “ฉ...ฉันไม่ได้คาดหวังอะไรซักหน่อย” ถึงเธอจะทำปากแข็ง แต่เธอรู้สึกหวั่นไหวกับรูปร่างของชายหนุ่มจริงๆ
เสียงหัวเราะอันทุ้มต่ำก้องในลำคอของเขา “ปากไม่ตรงกับใจ...”
เอเดรียนขยับเข้าใกล้ลูกแมวน้อยของเขามากขึ้น เขาจับชายเสื้อของเธอและดึงมันขึ้นให้มันหลุดพ้นจากตัวของเธอ อลิซตัวสั่นเทาไปทั้งตัวเมื่อนิ้วของเขาสัมผัสผิวหนังของเธอ ทิ้งร่องรอยความร้อนเอาไว้
เขาจูบเธออีกครั้ง คราวนี้เต็มไปด้วยความต้องการ และเธอก็ตอบสนองอย่างกระตือรือร้น มือของเธอสางเข้าไปในเส้นผมสีเงินของเขา
มือของเอเดรียนเลื่อนต่ำลง ปลดกระดุมกางเกงยีนส์ของเธอและลูบไล้ไปตามขาเรียวขาสวย เขาอุ้มเธอขึ้นอย่างง่ายดาย วางเธอลงบนเตียงและถอดเสื้อผ้าที่เหลือของเธอออก
อลิซจ้องมองเขาด้วยใจที่เต้นแรง ขณะที่เขาถอดกางเกงออก ร่างกายของเขายืนหยัดอย่างภาคภูมิใจในรูปร่างของตัวเอง
เธอรู้สึกถึงส่วนผสมของความกลัวและความตื่นเต้น เอเดรียนปีนขึ้นบนเตียง ดวงตาของเขาจ้องมองเธอราวกับจะกลืนกิน “เธอพร้อมหรือยังอลิซ?” เขาถามด้วยน้ำเสียงแหบพร่าด้วยความปรารถนา
อลิซกลืนน้ำลาย รู้สึกถึงความร้อนระอุแผ่ซ่านไปทั่วร่างกายของเธอ เธอไม่เคยทำอะไรแบบนี้มาก่อน แต่เธอก็รู้ดีว่าเธอต้องการเขา ต้องการสัมผัสเขา ต้องการทุกสิ่งที่เขาสามารถให้เธอได้
เธอพยักหน้าช้าด้วยความเขินอายโดยที่ไร้คำพูดใดๆ ออกมา
เอเดรียนยิ้มเจ้าเล่ห์ให้เธอในขณะที่เขาวางตัวเองระหว่างขาของเธอ โดยมีท่อนเนื้อแข็งร้อนของเขากดแนบกับทางเข้าของเธอ เขาโน้มตัวลง ริมฝีปากของเขาแตะใบหูของเธอ
“จำไว้อลิซ” เขากระซิบ ลมหายใจร้อนผ่าวบนผิวหนังของเธอ “เธอเป็นคนต้องการมัน...”
เอเดรียนยิ้มออกมา มันเป็นรอยยิ้มที่ชั่วร้ายที่แฝงไปด้วยเสน่ห์ เขาโน้มตัวลงมาและครอบครองริมฝีปากของเธออีกครั้ง จูบนี้ดุเดือดและเร่าร้อน ราวกับว่าพวกเขาถูกเผาไหม้จากภายใน
เอเดรียนไม่ปล่อยช่องว่างให้แมวน้อยคิดอะไร มือของเขาสำรวจไปทั่วร่างที่เปลือยเปล่าของอลิซ ลูบไล้ผิวหนังของเธอ และจุดไฟในตัวเธอ สัมผัสของเขาทั้งอ่อนโยนและเร่าร้อน ซึ่งขัดแย้งกันจนทำให้เธอแทบหายใจไม่ออก
อลิซรู้สึกเหมือนถูกฉีกออกเป็นสองส่วน ส่วนหนึ่งต้องการเขา อีกส่วนหนึ่งต้องการหยุด เธอพยายามหาวิธีจัดการกับความรู้สึกเหล่านี้
“เดี๋ยวก่อน” อลิซท้วงขึ้นและผลักหน้าอกของเขาออก แต่ชายหนุ่มแทบจะไม่ขยับเลย “ฉ...ฉันขอไปอาบน้ำก่อน...นะคะ...”
เอเดรียนหยุดชั่วคราว ดวงตาของเขาหรี่ลงเล็กน้อย "อาบน้ำ?" เสียงของเขาเต็มไปด้วยความสงสัย
“ใช่ค่ะ....” อลิซยืนกราน พยายามทำเสียงให้หนักแน่น “ฉันขอเวลาหน่อยค่ะ...”
สายตาของเอเดรียนจ้องมองไปที่เธอ และครู่หนึ่ง อลิซคิดว่าเขาอาจจะปฏิเสธ แต่แล้วเขาก็พยักหน้า รอยยิ้มช้าๆอย่างนักล่า “ก็ได้ แต่อย่าให้ฉันรอนานล่ะ” เขาพูดด้วยน้ำแหบพร่า
อลิซรีบลุกจากเตียงแล้วเดินไปห้องน้ำ หัวใจเต้นแรง เธอปิดประตูตามหลัง พิงประตูครู่หนึ่งขณะพยายามสงบสติอารมณ์ที่ว้าวุ้นอยู่ การอาบน้ำเป็นการทำให้เธอใจเย็นลง เป็นโอกาสที่จะรวบรวมสติก่อนที่จะเผชิญหน้ากับเขาอีกครั้ง
เธอเปิดน้ำร้อนให้ไหลลงมาบนร่างกายของเธอ พยายามชะล้างความตึงเครียดและความปรารถนาที่ยังคงค้างคาอยู่ เธอรู้ดีว่าเธอต้องการเขา แต่เธอก็ต้องการเวลาคิดให้ชัดเจนด้วย
เหตุการณ์เมื่อสักครู่ยังฉายซ้ำอยู่ในหัวของเธอ และเธอก็อดไม่ได้ที่จะสงสัยว่าทำไมเอเดรียนถึงสนใจเธอที่เป็นผู้หญิงธรรมดา เห็นได้ชัดว่าคนแบบเขาไม่ได้ขาดผู้หญิงแน่นอน บางทีนี่อาจเป็นเพียงเกมสำหรับเขา เป็นการฆ่าเวลาเล่นของพวกคนรวย?
ขณะที่เธอจมดิ่งอยู่ในความคิด เสียงประตูดังขึ้น เธอหันขวับไปมอง พบกับเอเดรียนยืนอยู่ตรงนั้น ร่างกายกำยำของเขาเปลือยเปล่าเต็มตา ผมสีเงินสลวยของเขาดูไม่เป็นทรงเท่าไหร่นัก ดวงตาสีดำสนิทของเขาลุกโชนด้วยไฟปรารถนา
แต่สิ่งที่ทำให้เธอตะลึงงันไปชั่วครู่คือส่วนนั้นของเขา ที่มันยังไม่ตื่นตัว แต่ขนาดของมันก็ทำให้เธอถึงกับหายใจไม่ออก การได้เห็นเขาเปลือยเปล่า ในสภาพนั้น เป็นอะไรที่ทั้งน่ากลัวและน่าดึงดูดใจ
ความร้อนผ่าวขึ้นสู่แก้มของเธอ รู้สึกทั้งเขินอายเธอรีบละสายตา เบือนหน้าหนีไปทางอื่น หัวใจของเธอเต้นรัวจนแทบจะทะลุออกจากอก
เธอเริ่มตั้งคำถามกับตัวเอง ว่าเธอพร้อมสำหรับสิ่งที่จะเกิดขึ้นหรือไม่
"ทำไมคุณถึงเข้ามาที่นี่คะ?" หญิงสาวเอ่ยถามด้วยเสียงสั่นเครือ พยายามใช้มือเปลือยเปล่าปกปิดเรือนร่างที่นุ่งห่มเพียงสายน้ำ แต่ทว่ามันช่างไร้ประโยชน์
เอเดรียน มาเฟียหนุ่มร่างสูงใหญ่ก้าวเข้ามาในห้องอาบน้ำเดินเข้ามาประชิดกับเธอ สายน้ำอุ่นไหลรดร่างกายกำยำของเขา "ฉันบอกแล้วไงว่าอย่าให้ฉันรอ" เขากล่าวด้วยน้ำเสียงเย้ายวนใจ "ก็เลยมาหาเธอเองไง"
อลิซกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก ดวงตาของเธอลอบมองร่างกายของเขา ไหล่กว้าง กล้ามหน้าท้องที่มีกล้ามเนื้อสวยกับหลุดออกมาจากเทพนิยาย หรืออาจจะเป็นฝันร้ายในสถานการณ์เช่นนี้ก็ได้ ส่วนล่างของร่างกายเขานั้นเปลี่ยนไปไปจากเมื่อสักครู่ ตอนนี้มันตื่นแล้ว และดูราวกับมันไม่ใช่ของมนุษย์ธรรมดา
"คุณจะทำอะไร?" เธอเอ่ยถามเสียงแผ่วเบาแทบจะกลืนไปกับเสียงน้ำที่ไหลริน
เอเดรียนยื่นมือออกไปแตะแก้มเธออย่างอ่อนโยน "เธอรู้ดีอยู่แล้วว่าฉันจะทำอะไร" เขาโน้มตัวเข้าหา ริมฝีปากของเขาประทับลงบนริมฝีปากของเธออย่างเร่าร้อน อุณหภูมิของร่างกายเขาแผดเผาเธอจนตัวสั่นเทา
อลิซรู้สึกสับสนและหวาดกลัว ปนเปไปกับความปรารถนาที่ยากจะต้านทาน เธอไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไร
สัมผัสร้อนแรงจากมือของเอเดรียนลูบไล้ไปตามผิวหนังที่เปียกชุ่มของอลิซ ราวกับน้ำร้อนกำลังลวกผิวของเธอ เธอพยายามนึกถึงความรู้สึกผิดชอบชั่วดี รู้ดีว่าการปล่อยตัวไปกับเขาช่างอันตราย แต่เปลวไฟปรารถนาที่ถูกปลุกเร้าขึ้นภายใน ยากเกินจะต้านทาน
จูบของเอเดรียนรุนแรงและเร่าร้อนขึ้น มือของเขากอดเธอไว้แน่น บังคับให้ร่างกายของเธอแนบชิดกับผนังกระเบื้องเย็นเฉียบ อุณหภูมิที่แตกต่างกันราวกับน้ำแข็งกับไฟ อลิซหอบหายใจแรง รู้สึกสับสนและขัดแย้ง ใจหนึ่งอยากผลักเขาออกไป แสดงให้เห็นถึงความเข้มแข็ง แต่ร่างกายกลับทรยศ ยอมจำนนต่อสัมผัสอันเร่าร้อน"อย่ากลัวไปเลยอลิซ" เอเดรียนกระซิบอย่างยั่วเย้าข้างหูเธอ "ฉันจะไม่ทำร้ายเธอ...เว้นแต่เธอจะต้องการมันเอง..."ประโยคของเขาเหมือนมีมนต์สะกด อลิซรู้สึกราวกับถูกมัดไว้ด้วยแรงปรารถนา ร่างกายของเธอโหยหาเขา ต้องการสัมผัสเร่าร้อนจากเขา"เอเดรียน..." อลิซเอ่ยด้วยน้ำเสียงของเธอที่ผสมปนเปไปด้วยความสิ้นหวังและความปรารถนาเขาถอยออกไปเล็กน้อย ดวงตาสีเข้มของเขาจ้องมองเธออย่างลุ่มลึก "ว่ามาสิ อลิซ?""ฉัน...กลัว..." เธอสารภาพ จากที่เคยดื้อรั้น ตอนนี้สั่นเทาด้วยความหวาดกลัว ราวกับลูกแมวน้อยที่ตื่นกลัวรอยยิ้มของเอเดรียนปรากฏขึ้นที่มุมปาก "ไม่ต้องกังวล อลิซ ฉันจะให้ทุกสิ่งที่เธอต้องการ เธอจะไม่ปฏิเสธมันแน่...."และด้วยคำพูดนั้น เขาก็คว้าตัวเธอไว้แน่นอีกครั้ง สัมผัสของเขาอ่อนโยนแต่ก็เร่าร้อนในเวลาเดียวกัน ผลักดันเธอไปสู่ห
"อ...เอเดรียน..." อลิซเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ดวงตากลมโตของเธอเบิกกว้างด้วยความหวาดกลัว "มันไม่มีทางเข้าไปได้หรอกค่ะ...มันใหญ่เกินไป!" เธอพยายามห้ามปรามเขาอย่างสุดแรงเกิด กลัวว่าเขาจะทำสิ่งที่เขาคิดไว้เอเดรียนหัวเราะในลำคอกับท่าทีของเธอ เสียงทุ้มลึกจนทำให้เธอรู้สึกเสียวสันหลังวาบ ถึงแม้ว่าเสียงหัวเราะนั้นจะเหมือนว่าเขาอารมณ์ดี แต่ดวงตาของเขากลับแฝงไปด้วยความอันตราย เห็นได้ชัดว่าเขากำลังสนุกกับความกลัวของเธอโดยที่ไม่พูดอะไรสักคำ เอเดรียนก็อุ้มเธอขึ้นมาในอ้อมแขน ร่างกายอันบอบบางของเธอดูราวกับไร้น้ำหนักในอ้อมแขนของเขา"เธอคิดว่าอย่างนั้นเหรอ...ลูกแมวตัวน้อยของฉัน?" เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงหยอกล้อ รอยยิ้มชั่วร้ายปรากฏบนใบหน้า "มาดูกันดีกว่าว่ามันจะเข้าไปได้หรือเปล่า"เขาอุ้มเธอเดินไปที่เตียง วางเธอลงบนที่นอนอย่างอ่อนโยน สายตาของเขาจับจ้องมองเธอไม่วางตา หัวใจของอลิซเต้นรัวด้วยความตื่นเต้นและหวาดกลัวปะปนกันไป เธอพยายามดิ้นรนถอยห่าง แต่เอเดรียนรวดเร็วเกินไป เขาคว้าแขนเธอไว้แล้วดึงมาจุมพิตอย่างนุ่มนวล“ผ่อนคลายเถอะ อลิซ” เขากระซิบ ริมฝีปากของเขาแนบชิดใบหูของเธอ “ฉันสัญญาว่าจะไม่ทำให้
เอเดรียนเอื้อมมือไปหยิบถุงยางที่หัวเตียง อลิซมองดูด้วยตามเขาด้วยความอยากรู้อยากเห็น เธอไม่อาจละสายตาจากสายตาจากเขาได้ ชายหนุ่มฉีกซองถุงยางออก นิ้วของเขาค่อยๆเลื่อนถุงยางอนามัยลงมาตามความยาวที่น่าตกตะลึงของเขามาเฟียหนุ่มมองกลับไปที่เธอส่งยิ้มที่เต็มไปด้วยเสนห์ให้เธอ ดวงตาของเขาเปล่งประกายด้วยความเจ้าเล่ห์ “กลัวเหรอ?” เขาแหย่เธอเล่น “ไม่ต้องกังวลไปแมวน้อย เธอจะรู้สึกดีกว่าที่คิดแน่”เมื่อได้ยินคำหยอกล้อเหล่านั้น แก้มของอลิซก็แดงก่ำ เธอปฏิเสธที่จะตอบสนองเขา ยังคงความดื้อรั้นเอาไว้ เธอปฏิเสธไม่ได้ว่าท้องของเธอเสียววาบเมื่อได้เห็นส่วนที่แข็งตัวเต็มที่ของเขาเอเดรียนใส่ถุงยางอนามัยเสร็จแล้ว ก็วางตัวเองระหว่างขาของเธอตามเดิม เอาถูไถท่อนเนื้อร้อนเข้ากับปุ่มกระสันที่บวมแดงของเธออย่างเย้าแหย่ การกระทำดังกล่าวทำให้อลิซอ้าปากค้างด้วยความเสียวซ่าน ร่างกายของเธอทรยศต่อเธออีกแล้ว เอเดรียนหัวเราะในลำคอเมื่อเห็นการตอบสนองของเธอ เป็นเสียงทั้งมืดมนและน่าหลงใหล“อย่าพยายามกลั้นไว้” เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่แหบพร่า “ฉันจะทำให้เธอครางจนไม่มีเสียงเลย ลูกแมวน้อย...”เขาเริ่มหยอกล้อปุ่มกระสันของเธอด้วยส่วนปลาย
เอเดรียนถอยกลับเล็กน้อย มองลงมาที่เธอด้วยรอยยิ้มอย่างพึงพอใจ “เห็นไหม ฉันบอกเธอแล้ว” เขาพูดด้วยน้ำเสียงกระเส่าแหบพร่า “ฉันบอกเธอแล้วว่าเธอจะชอบมัน”อลิซจ้องมองเขาอย่างดื้อรั้นทั้งที่ร่างกายของเธอยังคงสั่นเทาจากการถึงจุดสุดยอด เธอเกลียดที่เขาพูดถูก เขาทำให้เธอรู้สึกดีมาก เธอไม่สามารถปฏิเสธความจริงได้ แม้แต่กับตัวเธอเองด้วยเอเดรียนขยับสะโพกเร็วขึ้นเรื่อยๆ เขาโน้มลงมาประทับจูบแมวน้อยที่หอบครางอยู่ ริมฝีปากของเขาเรียกร้องและครอบครอง อลิซตอบสนองเขาอย่างไม่รู้ตัว เธอจมดิ่งสู่วังวนแห่งความปรารถนา คิดอะไรไม่ออก รู้สึกได้เพียงความเร่าร้อนที่โถมเข้าใส่เท่านั้นเมื่อเอเดรียนพาพวกเขาทั้งคู่เข้าใกล้จุดสุดยอดอีกครั้ง อลิซอดสงสัยไม่ได้ว่าเธอกำลังเผชิญอะไรอยู่ เธอไม่เคยพบเจอใครที่เหมือนเขา ไม่เคยสัมผัสประสบการณ์แบบนี้ มันช่างน่าตื่นเต้นและน่ากลัวในเวลาเดียวกัน และเธอก็รู้ดีว่า ชีวิตของเธอจะไม่มีวันเหมือนเดิมอีกต่อไปเอเดรียนยังคงขยับสะโพกเข้าออกอย่างไม่หยุด ท่อนเนื้อแข็งร้อนกระแทกเข้าถึงจุดที่อ่อนไหวที่สุดของอลิซ ร่างกายของ อลิซสัมผัสถึงความสุขที่ท่วมท้น จิตใจของเธอเต็มไปด้วยความรู้สึกที่รุนแรง เธอ
ดวงตาของอลิซเบิกกว้าง หัวใจของเธอเต้นแรงเมื่อเขาเข้ามาใกล้ “อ...เอเดรียน ขอร้องค่ะ...ฉันไม่ไหวแล้วจริงๆ...” ในที่สุดแมวน้อยที่ดื้อรั้นต้องขอร้องอ้อนมาเฟียหนุ่มด้วยความจำใจ และมันก็สำเร็จเขาหัวเราะด้วยความชอบใจกับท่าทางน่ารักของอลิซ เขาจูบที่ใบหูของเธอก่อนจะพูด “เอาล่ะๆ ฉันจะปล่อยเธอไปก่อนก็ได้ แต่อย่าคิดว่าเรื่องนี้จะจบนะลูกแมวน้อย ฉันจะทำให้เธอร้องหาฉันอีก”อลิซหน้าแดงจนกลายเป็นมะเขือเทศสุก ความดื้อรั้นถูกแทนที่ด้วยความเขินอายจากคำพูดน่าไม่อายของเขา “คุณเป็นมันบ้า!!” เธอดุเขาแก้เขินเอเดรียนยิ้มและถอยกลับไป และประคองตัวเธอให้นอนลง เขาขยับตัวเธอมานอนตรงพื้นที่ที่ยังสภาพดีอยู่ “ฉันไม่แกล้งเธอแล้ว พักผ่อนเถอะแมวน้อย”อลิซพยักหน้าด้วยความว่าง่าย ดวงตาของเธอปิดลงเพราะความเหนื่อยล้าเข้าครอบงำในที่สุด เอเดรียนมองดูเธออยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่จะยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจ แมวน้อยตัวนี้น่าสนใจมาก เขาอยากได้เธอมาเลี้ยงไว้ข้างกายขณะที่อลิซผล็อยหลับไป เขาประทับจูบลงบนหน้าผากของเธออย่างแผ่วเบา และกระซิบ "ราตรีสวัสดิ์แมวน้อย...."เอเดรียนมองดูอลิซขณะเธอหลับลึก ลมหายใจของเธอสม่ำเสมอและสงบ เขาค่อยๆถอนตัวเ
ดวงตาของเอเดรียนเป็นประกายด้วยความสนุกสนาน “รับผิดชอบ? เธอสู้กับนักเลงตั้งหลายคนได้ แต่โดนทำแค่นี้ก็เดินไม่ไหวแล้วเหรอ?” เอเดรียนจงใจยั่งยุเธอ เขาโน้มตัวเข้ามาใกล้มากขึ้น “อีกอย่าง...เมื่อคืนเธอก็ขยับสะโพกรับฉันเองด้วยแท้ๆ....”ใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงเข้มยิ่งขึ้น และเธอก็ไม่สามารถหาเถียงเขากลับได้ คำพูดของเอเดรียนจี้ใจดำของเธอเข้าอย่างจัง อลิซได้แต่ฟึดฟัดหันหน้าไปทางอื่นแก้เก้อเมื่อเห็นปฏิกิริยาของเธอ สีหน้าของเอเดรียนก็อ่อนลงด้วยความเอ็นดู เขาลุกขึ้นและอุ้มเธอเข้ามาไว้ในอ้อมแขน ก่อนที่จะอุ้มเธอไปห้องน้ำ “มาทำความสะอาดกันเถอะ” เขาเอ่ยโดยที่ไม่สนใจการต่อต้านที่อ่อนแอของเธออลิซทุบตีเขาด้วยหมัดของเธอด้วยความหมั่นไส้ แต่ความพยายามของเธอก็ไร้ประโยชน์กับร่างกายที่แข็งแกร่งของเขา "วางฉันลงเลยนะคะ!" เธอขู่ฟ่อๆเหมือนลูกแมวจริงๆ เอเดรียนหัวเราะเสียงต่ำในลำคอ เขาไม่สะทกสะท้านกับการต่อต้านของเธอ “ระวังนะ เดี๋ยวก็เจ็บมือหรอก” เขาพูดพลางยิ้มเยาะ และก็เป็นตามตามที่เขาพูด อลิซเองที่ลงเอยด้วยการทำร้ายมือของเธอเอง เพราะหน้าอกที่แข็งกระด้างของเขาเมื่อเข้าไปในห้องน้ำ เอเดรียนก็ค่อยๆวางเธอลงในอ
อลิซวางส้อมลงแล้วมองตาเอเดรียนอย่างตรงไปตรงมา “ฉันคิดดูแล้ว แต่ฉันอยากกลับบ้านค่ะ” เธอพูดอย่างแน่วแน่ “ฉันตอบแทนบุญคุณของคุณแล้ว ไม่มีอะไรระหว่างเราอีกแล้ว”รอยยิ้มขี้เล่นของเอเดรียนยังไม่หายไป “อย่างนั้นเหรอ?” เขาตอบแล้วโน้มตัวไปข้างหน้า“ตอนนี้เธอคิดว่ามันเป็นแค่การตอบแทนบุญคุณ?”“ใช่” อลิซพูดด้วยน้ำเสียงที่แน่วแน่ “ฉันไม่อยากเป็นหนี้คุณอีกต่อไป”เอเดรียนยิ้มที่มุมปาก "อลิซ... เธอไม่ได้เป็นหนี้ฉันแล้ว... แต่ตอนนี้มันไม่เกี่ยวกับเรื่องนั้นอีกต่อไปแล้วล่ะ"“แล้วมันเรื่องอะไรล่ะคะ?” อลิซสงสัย เขาต้องการอะไรจากเธออีก “คุณจะยุ่งกับฉันทำไมอีกล่ะคะ คุณจะเลือกผู้หญิงคนไหนก็ได้ที่คุณต้องการอยู่แล้วนี่?”เอเดรียนหรี่ตาลง เขาเอนหลังและกอดอก “บางทีฉันอาจไม่ต้องการผู้หญิงคนไหนก็ได้” เขากล่าวด้วยน้ำเสียงหยอกล้อ “บางทีฉันอาจต้องการคนหัวแข็งและดื้อรั้นที่นั่งตรงหน้าฉัน....”อลิซรู้สึกว่าใบหน้าของเธอร้อนขึ้นด้วยความเขินและประหลาดใจ “คุณแค่เห็นฉันเป็นของเล่น...” เธอพูดและมองไปทางอื่น“ฉันไม่ได้เห็นเธอเป็นของเล่น” เอเดรียนตอบอย่างเรียบง่าย “ฉันแค่อยากให้เธออยู่ใกล้ๆฉัน”“แต่ฉันไม่อยากเกี่ยวข้องกับคุณค
สาวน้อยผมบลอนดกก้าวออกจากร้านอาหารหลังจากจบกะดึกอย่างเหนื่อยล้า สายลมเย็นยามค่ำคืนกระทบใบหน้า ทำให้เธอต้องกระชับเสื้อแจ็คเก็ตที่เก่าแล้วเข้ากับตัว ผมสีบลอนด์ยาวสลวยของเธอถูกลมพัดจนปลิวไปตามจังหวะที่เธอก้าวเดินร่างเล็กของเธอเดินผ่านตรอกเล็กๆ ความมืดมิดที่เธอคุ้นเคยเพราะเป็นเส้นทางลัดกลับที่พักที่ใช้ประจำ แต่คืนนี้กลับรู้สึกต่างออกไป ความอ่อนล้าจากการทำงานทำให้เธอรู้สึกว่าระยะทางยิ่งยาวไกลกว่าที่เคยสายตาของอลิซยังคงมองไปข้างหน้า แต่เมื่อเธอเดินผ่านหัวมุมตึก เงาร่างของชายกลุ่มหนึ่งโผล่ขึ้นขวางทางโดยไม่ทันตั้งตัว สี่คน… มากกว่าที่เธอจะรับมือไหว ดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความมุ่งร้าย หนึ่งในนั้นยิ้มเยาะอย่างไม่หวังดี "กลับบ้านคนเดียวเหรอสาวน้อย?" เสียงของมันฟังดูหยามเหยียด อลิซกัดฟันแน่น หัวใจเต้นรัวขึ้น สัญชาตญาณบอกให้เธอเตรียมพร้อม แม้ร่างกายของเธอจะเหนื่อยล้า แต่สมองยังคงสั่งการให้เธอต่อสู้อลิซถอยหลังหนึ่งก้าว จับจ้องพวกมันด้วยความระมัดระวังเธอเคยเรียนศิลปะป้องกันตัวมาก่อน และรู้ดีว่าต้องทำอย่างไรเมื่อตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้ ชายคนหนึ่งพุ่งเข้ามา เธอหลบได้อย่างหวุดหวิด ใช้ข้อศอกกระแท
อลิซวางส้อมลงแล้วมองตาเอเดรียนอย่างตรงไปตรงมา “ฉันคิดดูแล้ว แต่ฉันอยากกลับบ้านค่ะ” เธอพูดอย่างแน่วแน่ “ฉันตอบแทนบุญคุณของคุณแล้ว ไม่มีอะไรระหว่างเราอีกแล้ว”รอยยิ้มขี้เล่นของเอเดรียนยังไม่หายไป “อย่างนั้นเหรอ?” เขาตอบแล้วโน้มตัวไปข้างหน้า“ตอนนี้เธอคิดว่ามันเป็นแค่การตอบแทนบุญคุณ?”“ใช่” อลิซพูดด้วยน้ำเสียงที่แน่วแน่ “ฉันไม่อยากเป็นหนี้คุณอีกต่อไป”เอเดรียนยิ้มที่มุมปาก "อลิซ... เธอไม่ได้เป็นหนี้ฉันแล้ว... แต่ตอนนี้มันไม่เกี่ยวกับเรื่องนั้นอีกต่อไปแล้วล่ะ"“แล้วมันเรื่องอะไรล่ะคะ?” อลิซสงสัย เขาต้องการอะไรจากเธออีก “คุณจะยุ่งกับฉันทำไมอีกล่ะคะ คุณจะเลือกผู้หญิงคนไหนก็ได้ที่คุณต้องการอยู่แล้วนี่?”เอเดรียนหรี่ตาลง เขาเอนหลังและกอดอก “บางทีฉันอาจไม่ต้องการผู้หญิงคนไหนก็ได้” เขากล่าวด้วยน้ำเสียงหยอกล้อ “บางทีฉันอาจต้องการคนหัวแข็งและดื้อรั้นที่นั่งตรงหน้าฉัน....”อลิซรู้สึกว่าใบหน้าของเธอร้อนขึ้นด้วยความเขินและประหลาดใจ “คุณแค่เห็นฉันเป็นของเล่น...” เธอพูดและมองไปทางอื่น“ฉันไม่ได้เห็นเธอเป็นของเล่น” เอเดรียนตอบอย่างเรียบง่าย “ฉันแค่อยากให้เธออยู่ใกล้ๆฉัน”“แต่ฉันไม่อยากเกี่ยวข้องกับคุณค
ดวงตาของเอเดรียนเป็นประกายด้วยความสนุกสนาน “รับผิดชอบ? เธอสู้กับนักเลงตั้งหลายคนได้ แต่โดนทำแค่นี้ก็เดินไม่ไหวแล้วเหรอ?” เอเดรียนจงใจยั่งยุเธอ เขาโน้มตัวเข้ามาใกล้มากขึ้น “อีกอย่าง...เมื่อคืนเธอก็ขยับสะโพกรับฉันเองด้วยแท้ๆ....”ใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงเข้มยิ่งขึ้น และเธอก็ไม่สามารถหาเถียงเขากลับได้ คำพูดของเอเดรียนจี้ใจดำของเธอเข้าอย่างจัง อลิซได้แต่ฟึดฟัดหันหน้าไปทางอื่นแก้เก้อเมื่อเห็นปฏิกิริยาของเธอ สีหน้าของเอเดรียนก็อ่อนลงด้วยความเอ็นดู เขาลุกขึ้นและอุ้มเธอเข้ามาไว้ในอ้อมแขน ก่อนที่จะอุ้มเธอไปห้องน้ำ “มาทำความสะอาดกันเถอะ” เขาเอ่ยโดยที่ไม่สนใจการต่อต้านที่อ่อนแอของเธออลิซทุบตีเขาด้วยหมัดของเธอด้วยความหมั่นไส้ แต่ความพยายามของเธอก็ไร้ประโยชน์กับร่างกายที่แข็งแกร่งของเขา "วางฉันลงเลยนะคะ!" เธอขู่ฟ่อๆเหมือนลูกแมวจริงๆ เอเดรียนหัวเราะเสียงต่ำในลำคอ เขาไม่สะทกสะท้านกับการต่อต้านของเธอ “ระวังนะ เดี๋ยวก็เจ็บมือหรอก” เขาพูดพลางยิ้มเยาะ และก็เป็นตามตามที่เขาพูด อลิซเองที่ลงเอยด้วยการทำร้ายมือของเธอเอง เพราะหน้าอกที่แข็งกระด้างของเขาเมื่อเข้าไปในห้องน้ำ เอเดรียนก็ค่อยๆวางเธอลงในอ
ดวงตาของอลิซเบิกกว้าง หัวใจของเธอเต้นแรงเมื่อเขาเข้ามาใกล้ “อ...เอเดรียน ขอร้องค่ะ...ฉันไม่ไหวแล้วจริงๆ...” ในที่สุดแมวน้อยที่ดื้อรั้นต้องขอร้องอ้อนมาเฟียหนุ่มด้วยความจำใจ และมันก็สำเร็จเขาหัวเราะด้วยความชอบใจกับท่าทางน่ารักของอลิซ เขาจูบที่ใบหูของเธอก่อนจะพูด “เอาล่ะๆ ฉันจะปล่อยเธอไปก่อนก็ได้ แต่อย่าคิดว่าเรื่องนี้จะจบนะลูกแมวน้อย ฉันจะทำให้เธอร้องหาฉันอีก”อลิซหน้าแดงจนกลายเป็นมะเขือเทศสุก ความดื้อรั้นถูกแทนที่ด้วยความเขินอายจากคำพูดน่าไม่อายของเขา “คุณเป็นมันบ้า!!” เธอดุเขาแก้เขินเอเดรียนยิ้มและถอยกลับไป และประคองตัวเธอให้นอนลง เขาขยับตัวเธอมานอนตรงพื้นที่ที่ยังสภาพดีอยู่ “ฉันไม่แกล้งเธอแล้ว พักผ่อนเถอะแมวน้อย”อลิซพยักหน้าด้วยความว่าง่าย ดวงตาของเธอปิดลงเพราะความเหนื่อยล้าเข้าครอบงำในที่สุด เอเดรียนมองดูเธออยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่จะยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจ แมวน้อยตัวนี้น่าสนใจมาก เขาอยากได้เธอมาเลี้ยงไว้ข้างกายขณะที่อลิซผล็อยหลับไป เขาประทับจูบลงบนหน้าผากของเธออย่างแผ่วเบา และกระซิบ "ราตรีสวัสดิ์แมวน้อย...."เอเดรียนมองดูอลิซขณะเธอหลับลึก ลมหายใจของเธอสม่ำเสมอและสงบ เขาค่อยๆถอนตัวเ
เอเดรียนถอยกลับเล็กน้อย มองลงมาที่เธอด้วยรอยยิ้มอย่างพึงพอใจ “เห็นไหม ฉันบอกเธอแล้ว” เขาพูดด้วยน้ำเสียงกระเส่าแหบพร่า “ฉันบอกเธอแล้วว่าเธอจะชอบมัน”อลิซจ้องมองเขาอย่างดื้อรั้นทั้งที่ร่างกายของเธอยังคงสั่นเทาจากการถึงจุดสุดยอด เธอเกลียดที่เขาพูดถูก เขาทำให้เธอรู้สึกดีมาก เธอไม่สามารถปฏิเสธความจริงได้ แม้แต่กับตัวเธอเองด้วยเอเดรียนขยับสะโพกเร็วขึ้นเรื่อยๆ เขาโน้มลงมาประทับจูบแมวน้อยที่หอบครางอยู่ ริมฝีปากของเขาเรียกร้องและครอบครอง อลิซตอบสนองเขาอย่างไม่รู้ตัว เธอจมดิ่งสู่วังวนแห่งความปรารถนา คิดอะไรไม่ออก รู้สึกได้เพียงความเร่าร้อนที่โถมเข้าใส่เท่านั้นเมื่อเอเดรียนพาพวกเขาทั้งคู่เข้าใกล้จุดสุดยอดอีกครั้ง อลิซอดสงสัยไม่ได้ว่าเธอกำลังเผชิญอะไรอยู่ เธอไม่เคยพบเจอใครที่เหมือนเขา ไม่เคยสัมผัสประสบการณ์แบบนี้ มันช่างน่าตื่นเต้นและน่ากลัวในเวลาเดียวกัน และเธอก็รู้ดีว่า ชีวิตของเธอจะไม่มีวันเหมือนเดิมอีกต่อไปเอเดรียนยังคงขยับสะโพกเข้าออกอย่างไม่หยุด ท่อนเนื้อแข็งร้อนกระแทกเข้าถึงจุดที่อ่อนไหวที่สุดของอลิซ ร่างกายของ อลิซสัมผัสถึงความสุขที่ท่วมท้น จิตใจของเธอเต็มไปด้วยความรู้สึกที่รุนแรง เธอ
เอเดรียนเอื้อมมือไปหยิบถุงยางที่หัวเตียง อลิซมองดูด้วยตามเขาด้วยความอยากรู้อยากเห็น เธอไม่อาจละสายตาจากสายตาจากเขาได้ ชายหนุ่มฉีกซองถุงยางออก นิ้วของเขาค่อยๆเลื่อนถุงยางอนามัยลงมาตามความยาวที่น่าตกตะลึงของเขามาเฟียหนุ่มมองกลับไปที่เธอส่งยิ้มที่เต็มไปด้วยเสนห์ให้เธอ ดวงตาของเขาเปล่งประกายด้วยความเจ้าเล่ห์ “กลัวเหรอ?” เขาแหย่เธอเล่น “ไม่ต้องกังวลไปแมวน้อย เธอจะรู้สึกดีกว่าที่คิดแน่”เมื่อได้ยินคำหยอกล้อเหล่านั้น แก้มของอลิซก็แดงก่ำ เธอปฏิเสธที่จะตอบสนองเขา ยังคงความดื้อรั้นเอาไว้ เธอปฏิเสธไม่ได้ว่าท้องของเธอเสียววาบเมื่อได้เห็นส่วนที่แข็งตัวเต็มที่ของเขาเอเดรียนใส่ถุงยางอนามัยเสร็จแล้ว ก็วางตัวเองระหว่างขาของเธอตามเดิม เอาถูไถท่อนเนื้อร้อนเข้ากับปุ่มกระสันที่บวมแดงของเธออย่างเย้าแหย่ การกระทำดังกล่าวทำให้อลิซอ้าปากค้างด้วยความเสียวซ่าน ร่างกายของเธอทรยศต่อเธออีกแล้ว เอเดรียนหัวเราะในลำคอเมื่อเห็นการตอบสนองของเธอ เป็นเสียงทั้งมืดมนและน่าหลงใหล“อย่าพยายามกลั้นไว้” เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่แหบพร่า “ฉันจะทำให้เธอครางจนไม่มีเสียงเลย ลูกแมวน้อย...”เขาเริ่มหยอกล้อปุ่มกระสันของเธอด้วยส่วนปลาย
"อ...เอเดรียน..." อลิซเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ดวงตากลมโตของเธอเบิกกว้างด้วยความหวาดกลัว "มันไม่มีทางเข้าไปได้หรอกค่ะ...มันใหญ่เกินไป!" เธอพยายามห้ามปรามเขาอย่างสุดแรงเกิด กลัวว่าเขาจะทำสิ่งที่เขาคิดไว้เอเดรียนหัวเราะในลำคอกับท่าทีของเธอ เสียงทุ้มลึกจนทำให้เธอรู้สึกเสียวสันหลังวาบ ถึงแม้ว่าเสียงหัวเราะนั้นจะเหมือนว่าเขาอารมณ์ดี แต่ดวงตาของเขากลับแฝงไปด้วยความอันตราย เห็นได้ชัดว่าเขากำลังสนุกกับความกลัวของเธอโดยที่ไม่พูดอะไรสักคำ เอเดรียนก็อุ้มเธอขึ้นมาในอ้อมแขน ร่างกายอันบอบบางของเธอดูราวกับไร้น้ำหนักในอ้อมแขนของเขา"เธอคิดว่าอย่างนั้นเหรอ...ลูกแมวตัวน้อยของฉัน?" เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงหยอกล้อ รอยยิ้มชั่วร้ายปรากฏบนใบหน้า "มาดูกันดีกว่าว่ามันจะเข้าไปได้หรือเปล่า"เขาอุ้มเธอเดินไปที่เตียง วางเธอลงบนที่นอนอย่างอ่อนโยน สายตาของเขาจับจ้องมองเธอไม่วางตา หัวใจของอลิซเต้นรัวด้วยความตื่นเต้นและหวาดกลัวปะปนกันไป เธอพยายามดิ้นรนถอยห่าง แต่เอเดรียนรวดเร็วเกินไป เขาคว้าแขนเธอไว้แล้วดึงมาจุมพิตอย่างนุ่มนวล“ผ่อนคลายเถอะ อลิซ” เขากระซิบ ริมฝีปากของเขาแนบชิดใบหูของเธอ “ฉันสัญญาว่าจะไม่ทำให้
จูบของเอเดรียนรุนแรงและเร่าร้อนขึ้น มือของเขากอดเธอไว้แน่น บังคับให้ร่างกายของเธอแนบชิดกับผนังกระเบื้องเย็นเฉียบ อุณหภูมิที่แตกต่างกันราวกับน้ำแข็งกับไฟ อลิซหอบหายใจแรง รู้สึกสับสนและขัดแย้ง ใจหนึ่งอยากผลักเขาออกไป แสดงให้เห็นถึงความเข้มแข็ง แต่ร่างกายกลับทรยศ ยอมจำนนต่อสัมผัสอันเร่าร้อน"อย่ากลัวไปเลยอลิซ" เอเดรียนกระซิบอย่างยั่วเย้าข้างหูเธอ "ฉันจะไม่ทำร้ายเธอ...เว้นแต่เธอจะต้องการมันเอง..."ประโยคของเขาเหมือนมีมนต์สะกด อลิซรู้สึกราวกับถูกมัดไว้ด้วยแรงปรารถนา ร่างกายของเธอโหยหาเขา ต้องการสัมผัสเร่าร้อนจากเขา"เอเดรียน..." อลิซเอ่ยด้วยน้ำเสียงของเธอที่ผสมปนเปไปด้วยความสิ้นหวังและความปรารถนาเขาถอยออกไปเล็กน้อย ดวงตาสีเข้มของเขาจ้องมองเธออย่างลุ่มลึก "ว่ามาสิ อลิซ?""ฉัน...กลัว..." เธอสารภาพ จากที่เคยดื้อรั้น ตอนนี้สั่นเทาด้วยความหวาดกลัว ราวกับลูกแมวน้อยที่ตื่นกลัวรอยยิ้มของเอเดรียนปรากฏขึ้นที่มุมปาก "ไม่ต้องกังวล อลิซ ฉันจะให้ทุกสิ่งที่เธอต้องการ เธอจะไม่ปฏิเสธมันแน่...."และด้วยคำพูดนั้น เขาก็คว้าตัวเธอไว้แน่นอีกครั้ง สัมผัสของเขาอ่อนโยนแต่ก็เร่าร้อนในเวลาเดียวกัน ผลักดันเธอไปสู่ห
อลิซกัดริมฝีปาก และหันมองไปทางอื่นด้วยความเขินอาย “ฉ...ฉันไม่ได้คาดหวังอะไรซักหน่อย” ถึงเธอจะทำปากแข็ง แต่เธอรู้สึกหวั่นไหวกับรูปร่างของชายหนุ่มจริงๆเสียงหัวเราะอันทุ้มต่ำก้องในลำคอของเขา “ปากไม่ตรงกับใจ...”เอเดรียนขยับเข้าใกล้ลูกแมวน้อยของเขามากขึ้น เขาจับชายเสื้อของเธอและดึงมันขึ้นให้มันหลุดพ้นจากตัวของเธอ อลิซตัวสั่นเทาไปทั้งตัวเมื่อนิ้วของเขาสัมผัสผิวหนังของเธอ ทิ้งร่องรอยความร้อนเอาไว้เขาจูบเธออีกครั้ง คราวนี้เต็มไปด้วยความต้องการ และเธอก็ตอบสนองอย่างกระตือรือร้น มือของเธอสางเข้าไปในเส้นผมสีเงินของเขามือของเอเดรียนเลื่อนต่ำลง ปลดกระดุมกางเกงยีนส์ของเธอและลูบไล้ไปตามขาเรียวขาสวย เขาอุ้มเธอขึ้นอย่างง่ายดาย วางเธอลงบนเตียงและถอดเสื้อผ้าที่เหลือของเธอออกอลิซจ้องมองเขาด้วยใจที่เต้นแรง ขณะที่เขาถอดกางเกงออก ร่างกายของเขายืนหยัดอย่างภาคภูมิใจในรูปร่างของตัวเองเธอรู้สึกถึงส่วนผสมของความกลัวและความตื่นเต้น เอเดรียนปีนขึ้นบนเตียง ดวงตาของเขาจ้องมองเธอราวกับจะกลืนกิน “เธอพร้อมหรือยังอลิซ?” เขาถามด้วยน้ำเสียงแหบพร่าด้วยความปรารถนาอลิซกลืนน้ำลาย รู้สึกถึงความร้อนระอุแผ่ซ่านไปทั่ว
เมื่อพวกเขามาถึงคฤหาสน์หลังใหญ่ ดวงตาของอลิซเบิกกว้างด้วยความตะลึงงัน ความมั่งคั่งของสถานที่นั้นเกินกว่าสิ่งใดที่เธอเคยเห็นมา เสาหินอ่อนโบราณ โคมไฟระย้าคริสตัลระยิบระยับ และการตกแต่งที่หรูหราโอ่อ่า บ่งบอกถึงฐานะและอำนาจอันยิ่งใหญ่ เอเดรียนพาเธอเข้าไปด้านใน มือของเขาสัมผัสแผ่วเบาที่หลังส่วนล่างของเธอ นำทางเธอผ่านโถงทางเดินอันหรูหรา"คุณพาฉันมาที่นี่ทำไมคะ?" อลิซเอ่ยถาม น้ำเสียงของเธอแฝงไปด้วยความอยากรู้อยากเห็นและความระแวงเอเดรียนหยุดและหันกลับมาเผชิญหน้าเธอ ดวงตาของเขาจ้องมองเธออย่างลึกซึ้ง "ฉันรู้สึกว่าเธอ... น่าค้นหา" เขายอมรับ พร้อมกับยิ้มมุมปาก "และฉันอยากรู้ว่าเมื่อค้นไปแล้ว...ฉันจะเจออะไรบ้าง"ก่อนที่อลิซจะตอบสนอง เอเดรียนก็โน้มตัวเข้ามา ใบหน้าของเขาอยู่ใกล้กับใบหน้าของเธอจนเธอรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆ ของเขา “เธอเป็นหนี้ชีวิตฉันนะ เธอควรตอบแทนฉัน” เขากระซิบ “แมวน้อย...ให้ฉันได้ชิมเธอ”เสียงกระซิบของเอเดรียนทำให้อลิซเสียวสันหลังวาบ "เอาอะไรมาพูดว่าฉันต้องให้คุณ 'ชิม'?" เธอถามด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว เธอเข้าใจความหมายแฝงนั้นเป็นอย่างดีอลิซถอยขยับตัวออกห่าง ใจเต้นรัวด้วยความโกรธ "ค