อลิซกอดอกด้วยสีหน้าบูดบึ้ง มันเป็นการกระทำที่น่ารักในสายตาของมาเฟียหนุ่ม “ฉันกินไปแล้วค่ะ ให้กินดึกแบบนี้ คุณอยากให้ฉันอ้วนหรือไง?”เขาโน้มตัวเข้ามาใกล้เธอมากขึ้น เสียงของเขาลดลงเหลือเพียงเสียงกระซิบอันเย้ายวน “ฉันชอบพุงนุ่มๆของเธอนะ...แมวน้อย” คำพูดของเขาทำให้แก้มเธอแดงก่ำ เธอเริ่มสงสัยแล้วว่าเธอได้ตัดสินใจถูกต้องในการยอมรับข้อเสนอของเขาหรือไม่ เธอต้องทนฟังเรื่องน่าอายแบบนี้ทุกวันเหรอ?เอเดรียนหัวเราะด้วยน้ำเสียงทุ้มลึกของเขาดูเหมือนจะทำให้เธอขนลุก "เธอพร้อมสำหรับคืนนี้หรือยัง?" เขาถาม ดวงตาของเขาเป็นประกายด้วยความชั่วร้าย “เพราะพรุ่งนี้เป็นวันหยุดของเธอ เราเล่นกันได้ทั้งคืนใช่ไหม?”“คุณนี่มัน!!!” อลิซพูดตอบโต้เขาไม่ถูก เธอเสียงดังใส่เขาด้วยความเขินอาย “ค...ใครบอกว่าฉันอยากเริ่มคืนนี้ล่ะคะ!!”สายตาของเอเดรียนเหลือบมองไปที่หว่างขาของเขา และยิ้มให้เธออย่างเจ้าเล่ห์ “ฉันคิดถึงเธอตลอดทั้งอาทิตย์ มันไม่ได้ปลดปล่อยกับใครเลยนะ...”หัวใจของเธอเต้นรัวกับคำพูดของเขา เธอเริ่มมีความรู้สึกแปลกๆ แต่เธอก็ไม่รู้ว่ามันเป็นความรู้สึกอะไรจู่ๆ อลิซก็คิดขึ้นได้ว่าเธอไม่ได้รู้อะไรเกี่ยวกับเอเดรียนเลยนอกจ
“ทำไมถึงเปียกขนาดนี้ล่ะแมวน้อย?” เอเดรียนกระซิบข้างหูหยอกล้อเธอเมื่อเขารับรู้ว่าอลิซแฉะมากแล้วใบหน้าของอลิซเห่อร้อนด้วยความเขินอาย เธอตอบเขาด้วยความดื้อรั้น “น้ำจากฝักบัวต่างหากล่ะคะ....” อลิซแก้ตัวน้ำขุ่นๆด้วยเสียงที่สั่นเครือ “น้ำก็น้ำ...หึหึ” เอเดรียนหัวเราะด้วยเสียงทุ้มเสน่ห์ นิ้วของเขายังคงซุกซนต่อไป เขาถูไปมาที่ติ่งเสียวที่บวมแดงของเธออย่างกลั่นแกล้งร่างกายของอลิซสั่นระริกตอบรับต่อสัมผัสอันร้อนแรงของเขา น้ำอุ่นที่ไหลผ่านร่างกายยิ่งทำให้ความรู้สึกนี้ทวีคูณขึ้นไปอีก ท่อนเนื้อแข็งร้อนของเอเดรียนเสียดสีกับช่องทางที่เปียกแฉะของเธออย่างช้าๆ จนทำให้เธอแทบจะทนไม่ไหว“อื้อออ เอเดรียน คุณ!!” เธอครางออกมาเมื่อถูกแกล้ง น้ำเสียงของเธอผสมผสานระหว่างความต้องการและความกระดากอายมือของมาเฟียหนุ่มไม่อยู่นิ่ง ยังคงหยอกล้อร่างกายของเธอ “เป็นอะไรหรือเปล่าอลิซ? ต้องการให้ฉันหยุด?” น้ำเสียงของเขาเย้าแหย่ โดยเขารู้ดีว่าเธอต้องการเขาแล้วอลิซกัดริมฝีปากของเธอ ความดื้อรั้นของเธอขัดแย้งกับความปรารถนาของเธอ “คุณ...อย่าแกล้งฉันได้ไหมคะ!!”เอเดรียนโน้มตัวไปใกล้ กระซิบข้างหูของเธอด้วยน้ำเสียงทุ้มลึกและยั่
แก่นกายของเขากระแทกเข้าไปได้ถูกจุดเสียวของเธออย่างแม่นยำ ทำให้อลิซหายใจไม่ทั่วท้อง "รู้สึกดีไหมแมวน้อย?" เขาถามด้วยน้ำเสียงคำรามอันเย้ายวน "บอกพี่สิครับ"ถึงแม้จะรู้สึกดีแค่ไหนก็ตาม แต่อลิซก็รู้สึกกระดากอายเกินกว่าจะพูดออกมา “อ๊ะ...อ๊าาา...ม...ไม่รู้!!!” เธอพูดตะกุกตะกัก น้ำเสียงของเธอสั่นเทา "อื้ออออ...ช..ช้าหน่อยสิคะ"เอเดรียนยิ้มที่มุมปากและพ่นลมหายใจร้อนใส่หูของเธอ “แต่พี่รู้นะ...” เขาเย้าแหย่และเพิ่มความเร็วของขึ้น “รู้สึกดีมากใช่ไหม?”การที่เอเดรียนเล่นงานจุดเสียวของเธอทำให้เธอไม่อาจปฏิเสธเขาได้ ทำได้แต่ครางออกมาเป็นคำตอบ “อื้อออ ด...ดี...รู้สึกดี....” รอยยิ้มแห่งชัยชนะของเอเดรียนเป็นสิ่งสุดท้ายที่เธอเห็นก่อนที่เขาจะจูบเธออย่างดุเดือด ลิ้นเกี่ยวกระหวัดกันจนแทบแยกไม่ออก ร่างกายเคลื่อนไหวประสานกันอย่างสมบูรณ์แบบและน่าหลงใหล มันดีกว่าครั้งแรกมากๆ“เสียวไหมครับ หืมม?” สะโพกของเขาเคลื่อนไหวอย่างไม่หยุดยั้ง กระแทกแก่นกายไปที่จุดอ่อนไหวของอลิซทั้งเร็วและแรงขึ้น“อ๊าาา อย่าาาา!!!” อลิซกรีดร้องและส่ายหัวไปมาปฏิเสธคนขี้แกล้ง น้ำเสียงของเธอมีทั้งความเจ็บปวดและความสุข "อลิซไม่ไหวแล้ว!!"
ด้วยการกระแทกครั้งสุดท้าย เอเดรียนผลักดันตัวเองเข้าไปลึกที่สุด และอลิซก็รู้สึกได้ถึงแก่นกายของชายหนุ่มที่กระตุกสั่นก่อนที่จะรู้สึกอุ่นร้อนวายในช่องท้องของเธอ ร่างกายของ อลิซตอบสนองเขาอย่างรุนแรง เธอเกร็งตอดรัดแน่นราวกับไม่อยากให้น้ำอุ่นร้อนนั้นออกไปจากตัวของเธอความรู้สึกที่เอเดรียนเติมเต็มเธอนั้นรุนแรงมาก เธอรู้สึกได้ว่าแก่นกายของเขากระตุกทุกครั้งที่ฉีดพ่นของเหลวร้อนนั้นออกมา ความอุ่นร้อนแผ่ซ่านไปทั่วตัวเธอ และเธอพบว่าตัวเองชอบความรู้สึกนี้อย่างอธิบายไม่ถูก อลิซทำได้เพียงปล่อยร่างกายไปกับความสุขสมนี้เอเดรียนยังคงขยับสะโพกเข้าออกอย่างช้าๆ เพื่อปลดปล่อยออกมาให้หมด “รู้สึกดีใช่ไหม หืม?” เขาครางต่ำถามเธอ "พี่รู้สึกดีมากเลยนะ...อาาา..."แมวน้อยกอดเขาแน่น เล็บจิกแผ่นหลังหนาเพื่อระบายความเสียวซ่านออกมา ลมหายใจของเธอขาดห้วง และร่างกายของเธอสั่นเทา อลิซรู้สึกได้ว่าน้ำกามส่วนเกินเริ่มล้นออกมา และไหลออกมารอบๆบริเวณที่เชื่อมต่อกัน “อื้ออออ” อลิซไม่ตอบอะไร เพียงแต่ส่งเสียงครางหวานออกมา“เธอเป็นของพี่แล้วนะแมวน้อย” น้ำเสียงของเขาผสมผสานไปด้วยความพึงพอใจและความเสน่หา จิตใจของอลิซปั่นป่วนไปหมด ร่า
อลิซพยายามเพิ่มความเร็วในการขยับตัว เธอรู้สึกถึงความเสียวซ่านทุกครั้งที่เธอขยับขึ้นลง "อ๊ะ...อ๊าาา....มันลึกจังค่ะ อลิซเสียว!!" เธอครางออกมาด้วยความสุข"ดีมาก แมวน้อย" เอเดรียนพูดพร้อมกับจับสะโพกของเธอเพื่อช่วยกำหนดจังหวะ "ขยับไปเรื่อยๆ แบบนี้แหละ แล้วหนูจะรู้สึกว่าพี่อยู่ในอำนาจของหนู"อลิซพยายามทำตามที่เอเดรียนบอก ช่วงล่างที่เชื่อมต่อกันนั้นรู้สึกร้อนและชื้นแฉะมาก ทุกครั้งที่ขยับจะเกิดเสียงเปียกแฉะที่ฟังแล้วหยาบโลน เอเดรียนคอยช่วยกำหนดจังหวะและเพิ่มความแรงของการกระแทก "อื้อออ...พี่คะ...มันเสียว...." แมวน้อยครางออกมาอย่างไม่ปิดบังอีกต่อไป"ดีมาก แมวน้อย" เอเดรียนพูดพร้อมกับจูบเธอ "พี่ก็เสียวเหมือนกัน"เอเดรียนคอยช่วยขยับสะโพกสวนขึ้นรับกับจังหวะของอลิซเพิ่มความแรงของการกระแทก "พี่คะ...อลิซจะเสร็จแล้ว!!" อลิซกอดเขาแน่น สะโพกของเธอขยับเองอย่างควบคุมไม่ได้"ปล่อยมันออกมา แมวน้อย..." เอเดรียนพูดด้วยน้ำเสียงยั่วเย้าเมื่อถูกมาเฟียหนุ่มกระตุ้น การเคลื่อนไหวของอลิซก็ดูมั่นคงขึ้น เธอเร่งความเร็วในการขยับเอาบนตัวของเขา มือหนึ่งของเอเดรียนลูบไล้ไปตามร่างกายของเธอ อีกมือหนึ่งเลื่อนไประหว่างจุด
อลิซหน้าแดงและหอบเหนื่อยจากการใช้ปาก เธอเช็ดปากด้วยหลังมือโดยที่ไม่ได้พูดอะไร เธอแค่ส่งสายตาดื้อรั้นให้เขาเพียงเท่านั้น และเดินกลับห้องไปพักผ่อน อลิซนั้นขี้อายเกินกว่าที่จะยอมรับว่าการทำสิ่งนี้มันก็ทำให้เธอรู้สึกดีเช่นกันชีวิตของอลิซเข้าสู่กิจวัตรที่เรียบง่ายและสบายขึ้นนับตั้งแต่ย้ายมาอยู่กับเอเดรียน เธอทุ่มเทเวลาให้กับการเรียนได้เต็มที่ โดยที่เอเดรียนดูแลทุกสิ่งทุกอย่างรอบตัวเธออย่างใส่ใจ เขาปรนเปรอเธอ ดูแลทุกความต้องการของเธอ และเมื่อพวกเขาอยู่บ้านด้วยกัน ความใกล้ชิดอันเร่าร้อนก็กลายเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของทั้งสองคนเย็นวันหนึ่ง ขณะที่อลิซกำลังตั้งใจอ่านหนังสือ เธอก็ได้ยินเสียงโกลาหลจากชั้นล่าง เสียงฝีเท้าที่รีบเร่งและเสียงพูดคุยของคนหลายคน แต่ฟังไม่ชัดเจนทำให้เธอเกิดความกังวลอลิซวางหนังสือลงและเดินไปตรวจสอบ เมื่อเธอลงมาถึงบันไดก็เห็นบรรดาลูกน้องของเอเดรียนกำลังพยุงเขาเข้ามาในบ้าน เอเดรียนหน้าซีดและมีเลือดซึมผ่านเสื้อผ้าของเขา ทำให้เสื้อของเขาเปื้อนไปด้วยสีแดงฉาน“เอเดรียน!” อลิซตะโกนออกมาและรีบวิ่งไปหาเขา แต่เธอก็ถูกบอดี้การ์ดสองคนขัดขวางไว้อย่างรวดเร็ว“ถอยกลับไปครับคุณอลิซ” หน
เอเดรียนยิ้มและเอื้อมมือไปกุมมือของอลิซไว้ "โรงพยาบาลมีไว้สำหรับคนที่ไม่มีหมอส่วนตัวอย่างพี่" เขาพูดพร้อมกับขยิบตาอย่างขี้เล่น อลิซกลอกตาเล็กน้อย แต่ริมฝีปากของเธอยังคงยิ้ม "ยังจะมาเล่นมุกอีก" เธอพึมพำ"เป็นห่วงพี่เหรอ?" เอเดรียนพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังขึ้น "ทำไมล่ะ?"อลิซลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะมองลงไปที่มือที่ประสานกัน "ก็เพราะ... อลิซไม่รู้สิ เป็นใครเห็นแบบนั้นก็ต้องเป็นห่วงรึเปล่าคะ?" เธอยังคงปากแข็งเอเดรียนกุมมือเธออย่างเบามือ “หึหึ พี่ไม่เป็นอะไรแล้ว..”อลิซรู้สึกสับสนในใจขณะมองเอเดรียน แม้คำพูดล้อเล่นของเขาจะทำให้บรรยากาศผ่อนคลายลง แต่เธอก็ไม่สามารถสลัดความกังวลที่มีต่อเขาได้ เธอพยายามซ่อนความรู้สึกเหล่านั้นไว้ใต้รอยยิ้ม แต่เอเดรียนก็สามารถมองทะลุผ่านมันได้อย่างง่ายดาย“เป็นห่วงก็บอกมาสิ หึหึ” เอเดรียนแหย่เธอเล่นอลิซทำหน้ามุ่ย พยายามปิดบังความรู้สึกที่แท้จริง “เปล่านะคะ...” เธอพูดพลางเบี่ยงสายตา “อลิซก็อยู่กับพี่มาสักพักแล้ว มันก็แค่...รู้สึกผูกพันตามธรรมชาติเท่านั้นเอง” แก้มของเธอเริ่มมีสีระเรื่อ “พี่ดูแลอลิซอย่างดี มันก็ยุติธรรมที่อลิซจะทำแบบเดียวกัน...”เอเดรียนเลิกคิ้วอย่า
เมื่อเช็ดตัวเสร็จ อลิซก็เตรียมอุปกรณ์ทำแผลที่หมอทิ้งไว้ให้มาใกล้ๆ เธอเห็นบาดแผลที่ถูกพันเอาไว้ยังคงมีเลือดซึมออกมาเล็กน้อยเอเดรียนสังเกตเห็นมือของอลิซสั่นเล็กน้อยเมื่อเธอเอื้อมไปใกล้ผ้าพันแผล “เธอไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้ก็ได้นะ” เขาพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “พี่ให้คนของพี่ทำก็ได้”แต่ออลิซส่ายหัวอย่างดื้อรั้น “ไม่ค่ะ อลิซจะทำเอง”เธอหายใจเข้าลึกๆ และเตรียมตัวเตรียมใจให้พร้อม เธอจำคำแนะนำของแพทย์ได้ โดยต้องล้างมือให้สะอาด ค่อยๆดึงผ้าพันเก่าออก ทำความสะอาดแผลด้วยน้ำเกลือ ทาครีมยาปฏิชีวนะ จากนั้นจึงพันผ้าพันฆ่าเชื้อใหม่ไว้บนแผลเมื่อทบทวนขั้นตอนเสร็จ อลิซก็ค่อยๆเปิดผ้าพันแผลที่พันรอบแผลของเอเดรียนออก แต่เมื่อเห็นเลือดซึมออกมาจากแผล รู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดที่เขาต้องทน มือของเธอก็เริ่มสั่นอย่างไม่อาจควบคุมได้ ความกังวลที่กดดันอยู่ในใจทำให้เธอหยุดชะงัก“ไม่ต้องฝืนหรอกนะ แมวน้อย” เอเดรียนพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “พี่ให้ลูกน้องมาทำให้ก็ได้ ถ้าเธอไม่ไหว”แต่อลิซส่ายหน้าอย่างดื้อรั้น ความมุ่งมั่นในแววตาชัดเจน “ไม่ค่ะ พี่ไว้ใจอลิซเถอะ อลิซทำได้” เธอยืนยัน พลางพยายามระงับความกังวลอลิซหยิบผ้าก๊อซและน้ำย
"พี่..." อลิซครางออกมา ขณะที่มือของเขายังคงสัมผัสร่างของเธอ เขาไม่เพียงแต่แสดงความต้องการทางร่างกาย แต่ยังสื่อถึงความรักและความห่วงใยที่ลึกซึ้ง ทำให้เธอรู้สึกปลอดภัย และเป็นที่รักอย่างสมบูรณ์แบบ เอเดรียนขยับสะโพกเข้าออกช้าๆ อีกครั้ง แต่ละจังหวะหนักแน่นและเต็มไปด้วยความปรารถนา ร่างของอลิซเริ่มตอบสนองต่อสัมผัสของเขาอย่างชัดเจน มือของเธอยึดจับขอบอ่างล้างหน้าแน่น เพื่อควบคุมตัวเองในขณะที่เขาเพิ่มจังหวะมากขึ้น "พี่รักเธอ..." เอเดรียนกระซิบด้วยน้ำเสียงที่เย้ายวนชวนให้หลงใหล อลิซหอบหายใจแรง ร่างของเธอสั่นสะท้านจากความเร่าร้อนที่เพิ่มขึ้น "อย่าหยุดนะคะ...พี่เอเดรียน" อลิซครางออกมา ขณะที่เขาเพิ่มความรุนแรงและลึกซึ้งมากขึ้น จนทำให้เธอรู้สึกเหมือนทุกอย่างหลอมละลายเป็นหนึ่งเดียวกับเขา เอเดรียนไม่หยุดตามคำขอของอลิซ ร่างของเขายังคงขยับเข้าออกอย่างมั่นคงและหนักแน่น มือใหญ่ของเขาเลื่อนลงจากสะโพกของเธอขึ้นไปจับที่เอวและหน้าท้อง ออกแรงกดเล็กน้อยเพื่อปรับมุมและจังหวะตามที่รู้ว่าเธอจะชอบ ทุกครั้งที่ขยับลึกเข้าไป มันทำให้อลิซสั่นสะท้าน ร่างของเธอเกร็งแน่น มือของเธอยึดขอบอ่างล้างหน้าไว้แน่น เพื่อพ
หลังจากอาบน้ำเสร็จ อลิซยืนอยู่หน้ากระจกในห้องน้ำ ผมเปียกชื้นและร่างกายของเธอที่เคยกระชับบัดนี้กลับเต็มไปด้วยร่องรอยของการเปลี่ยนแปลงหลังคลอด เธอมองดูหน้าท้องที่อวบอิ่มและเต็มไปด้วยรอยแตกลาย นิ้วมือสัมผัสลงบนผิวที่เคยเรียบเนียน เธอถอนหายใจ รู้สึกไม่มั่นใจในตัวเองเอเดรียนที่เพิ่งออกมาจากการอาบน้ำ เห็นท่าทีของเธอ เขาขยับเข้ามาใกล้ ค่อยๆ โอบเธอจากด้านหลัง พรมจูบไปบนไหล่ของเธอ "แมวน้อยของพี่ คิดอะไรอยู่หืม?" เสียงทุ้มต่ำของเขาทำให้หัวใจของเธอเต้นแรงขึ้น"อลิซอ้วนขึ้น... แล้วก็มีรอยพวกนี้เต็มไปหมดเลย" เธอตอบอย่างด้วยน้ำเสียงที่อ่อนอย่างเห็นได้ชัด พลางจ้องมองเงาของตัวเองในกระจกด้วยสายตาที่ไม่มั่นใจเอเดรียนยิ้มเล็กน้อยก่อนจะเลื่อนสายตามองตามร่างกายของเธออย่างละเอียด ดวงตาเขาฉายแววปรารถนา "พี่กลับคิดว่าเธอสวยมากอยู่แล้วนะ" เขาพูดช้าๆ พร้อมกับลูบไล้ไปตามรูปร่างของเธอ มือลูบไล้ไปตามรอยแตกลายบนหน้าท้อง ราวกับต้องการให้เธอรู้ว่าเขายังชื่นชอบในตัวเธอทุกส่วน "รอยพวกนี้... มันคือเครื่องหมายที่บอกว่าร่างกายของเธอแข็งแกร่งและพิเศษขนาดไหน"อลิซหน้าแดง รู้สึกถึงความร้อนวูบวาบที่เกิดขึ้นจากคำพูดของเขา "
ไม่กี่ปีต่อมา เอเดรียนและอลิซตัดสินใจแต่งงานกัน งานแต่งงานเป็นงานเล็กๆ และเรียบง่าย อลิซไม่ได้เชิญญาติฝ่ายเธอมาเลย เพราะแม่ของเธอได้เสียชีวิตไปแล้ว และเธอก็ได้ตัดขาดจากพ่อที่เคยทำร้ายเธอตั้งแต่เธอยังเด็ก แต่นั่นไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกเหงา เพราะเอเดรียนอยู่ข้างเธอตลอดเวลา งานแต่งงานของพวกเขาเต็มไปด้วยความอบอุ่นและความรัก หลังแต่งงาน ชีวิตของทั้งคู่ก็เต็มไปด้วยความสุข เอเดรียนยังคงบริหารธุรกิจของเขาอย่างมีประสิทธิภาพ และอลิซก็ยังคงทำงานที่เธอรัก ทั้งคู่วางแผนที่จะสร้างครอบครัวไปด้วยกัน แม้ชีวิตจะมีความท้าทายบ้าง แต่ทั้งคู่ก็ผ่านมันไปได้ด้วยความรักและความเข้าใจในกันและกัน ในที่สุด พวกเขาก็มีลูกด้วยกัน ลูกน้อยกลายเป็นแก้วตาดวงใจของเอเดรียนและอลิซ เอเดรียนแม้จะเป็นมาเฟียผู้ทรงอิทธิพล แต่เมื่ออยู่กับครอบครัว เขากลายเป็นคนอ่อนโยนและอบอุ่น รอยยิ้มของลูกน้อยและอลิซคือสิ่งที่ทำให้เขารู้สึกว่าชีวิตของเขามีความหมายมากกว่าความสำเร็จในธุรกิจ เมื่ออลิซตั้งท้อง อารมณ์ของเธอแปรปรวนอย่างมาก ทั้งเพราะฮอร์โมนที่เปลี่ยนไปและความกังวลเรื่องการเป็นแม่ครั้งแรก บางครั้งเธอรู้สึกหงุดหงิดและร้องไห้โดยไม่มีเ
"พี่ต้องทำความสะอาดก่อนนะ" เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน ขณะที่เริ่มเช็ดคราบต่างๆ บนตัวเธออย่างเบามือ มือที่ใหญ่และอบอุ่นของเขาสัมผัสกับผิวกายที่ยังคงอ่อนไหวจากความรู้สึกเมื่อครู่ อลิซกัดริมฝีปากของตัวเองพยายามไม่ให้ตัวเองรู้สึกเขินมากกว่านี้เอเดรียนทำความสะอาดให้เธออย่างระมัดระวัง ใช้ทิชชู่เช็ดบริเวณต้นขาและจุดที่เปียกชื้นอย่างใจเย็น ก่อนจะจัดเสื้อผ้าให้เธอกลับเข้าที่ "เรียบร้อยแล้ว" เขาพูดพร้อมยิ้มมุมปาก ราวกับทุกอย่างเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับเขา"พี่...พี่ทำเกินไปแล้วนะ" อลิซพูดดุเขา ยังรู้สึกเหนียมอายอยู่ แม้ว่าจะเพิ่งผ่านเรื่องราวที่หนักหนามาเมื่อทำความสะอาดเรียบร้อย เอเดรียนก็เลื่อนแขนลงไปโอบรอบเอวของเธอ ขณะที่ยกเธอขึ้นจากตักอย่างง่ายดาย แม้ว่าเธอจะรู้สึกหมดแรงจนขยับตัวเองไม่ไหว แต่เอเดรียนกลับยกเธอเหมือนเป็นสิ่งของที่เบาหวิว เขาโอบเธอไว้แนบอกก่อนจะค่อยๆ วางเธอลงบนเบาะข้างคนขับอย่างนุ่มนวล"นอนพักตรงนี้นะ" เอเดรียนพูดพร้อมยกมือขึ้นลูบผมของอลิซด้วยความรัก ราวกับจะบอกให้เธอผ่อนคลาย ขณะที่เขาจัดเสื้อผ้าของตัวเองให้เรียบร้อย และเตรียมตัวขับรถกลับเมื่อรถมาถึงบ้าน เอเดรียนจอดรถอย่างเงี
"เร็วอีกสิ เธอทำได้มากกว่านี้ แมวน้อย... " เอเดรียนกระซิบยั่วเย้าเธอเสียงต่ำ กระตุ้นให้เธอตอบสนองตามสัญชาตญาณ ร่างกายของเธอร้อนรุ่มจนแทบจะทนไม่ไหว เธอเร่งจังหวะขึ้นอีกครั้ง สะโพกสวยยกขึ้นลงเร็วและหนักหน่วงกว่าเดิมเอเดรียนยิ้มอย่างพอใจ ร่างกายของเขาเริ่มตอบสนองต่อความเร่าร้อนของเธอมากขึ้น เสียงหอบหายใจหนัก ผสมกับเสียงครางที่ขาดเป็นห้วงๆ ดังก้องไปทั่วห้องโดยสาร ความเสียวซ่านที่ล้นทะลักทวีความรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ"อ๊าา พ... พี่เอรียน!! อลิซทนไม่ไหวแล้ว!! " อลิซพูดออกมาด้วยเสียงกระเส่า พรางมองหน้าเอเดรียนด้วยสายตา ที่พร่าเลือนไปด้วยหยาดน้ำตาแห่งความสุขสมเอเดรียนหัวเราะออกมาขณะที่อลิซเริ่มตอดรัดเขาแน่นถี่ขึ้น ดวงตาของเขาฉายแววเจ้าเล่ห์ ก่อนที่จะขยับสะโพกสวนขึ้นเล็กน้อย ส่งแรงเสียดสีจนอลิซสะดุ้ง ร่างกายของเธอเกร็งสั่นสะท้านอย่างห้ามไม่อยู่"ทำไมวันนี้ถึงเสร็จเร็วขนาดนี้ล่ะ หืมม?" เอเดรียนแหย่เธอด้วยน้ำเสียงที่ทุ้มต่ำ ใบหน้าของเขาขยับเข้ามาใกล้กระซิบข้างหู ขณะที่มือของเขายังจับสะโพกเธอไว้แน่น "หรือว่าห่างพี่ไปนานเกินจนทนไม่ไหวแล้ว?" คนพี่ยังพูดแกล้งเธอไม่หยุดอลิซหน้าแดงจัด เธอถูกทำให้รู้ส
“พี่ไม่เคยเบื่อ...โดยเฉพาะเมื่อเป็นเธอ” เขาตอบกลับด้วยความมั่นใจ ริมฝีปากของเขายกขึ้นเป็นรอยยิ้มที่มักทำให้เธอหวั่นไหวแต่อลิซไม่ถอยกลับ เธอเลื่อนตัวเข้ามาใกล้ชิดเขามากขึ้น ปลายนิ้วลูบผ่านกรอบหน้าของเขาอย่างยั่วยวน “แต่คราวนี้...อลิซจะเป็นคนคุมเอง” เธอกระซิบชิดริมฝีปากของเขา ดวงตาของเธอเปล่งประกายด้วยความท้าทายเอเดรียนหัวเราะเสียงต่ำ ก่อนที่เขาจะเอนหลังพิงเบาะรถ ราวกับยอมให้เธอทำตามที่ต้องการ “งั้นลองดูสิ...พี่จะรอดูว่าเธอจะคุมเกมได้ยังไง” น้ำเสียงของเขาท้าทายกลับ แต่ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความอยากรู้ว่าเธอจะทำอะไรต่ออลิซไม่รอช้า เธอจับหน้าของเอเดรียนและโน้มตัวเข้าใกล้ ก่อนที่ริมฝีปากของเธอจะกดลงบนริมฝีปากของเขาอย่างร้อนแรง จูบที่เต็มไปด้วยความโหยหาและท้าทายเอเดรียนตอบรับจูบของเธอทันที แต่คราวนี้เขาให้เธอเป็นฝ่ายนำ ร่างกายของเขาตอบสนองต่อสัมผัสของเธอทุกครั้งที่ ริมฝีปากและมือของเธอเคลื่อนที่ไป เขายกมือขึ้นโอบรอบเอวของเธอ แต่ก็ปล่อยให้เธอเป็นคนคุมจังหวะ“พี่คิดว่าอลิซจะทำได้แค่นี้เหรอ?” อลิซแกล้งกระซิบชิดริมฝีปากของเขา แววตาของเธอเต็มไปด้วยความท้าทายที่เอเดรียนไม่ค่อยเห็นบ่อยนัก“พี่ไ
หลังจากผ่านไปประมาณหนึ่งอาทิตย์ เอเดรียนก็จัดการเรื่องธุรกิจมืดของเขาได้เรียบร้อย แม้เขาจะถอยออกมาอย่างที่สัญญาไว้กับอลิซ แต่บารมีของเขายังไม่ลดลงสักนิด ทุกคนยังคงเกรงกลัวเขา รัศมีอำนาจที่เขามีทำให้ไม่มีใครกล้าเข้ามายุ่งด้วยวันนี้เอเดรียนขับรถหรูมารับอลิซที่มหาวิทยาลัย เป็นรถสปอร์ตคันสีดำเงางามที่ทำให้ใครต่อใครต้องหันมามองเมื่อเขาจอดตรงหน้า เพื่อนๆ ของอลิซมองตามด้วยความสงสัยและประหลาดใจเมื่อเห็นชายคนนี้ปรากฏตัวตรงหน้าอลิซเบิกตากว้างเล็กน้อยเมื่อเห็นเอเดรียน เธอรีบโบกมือลาเพื่อนๆ และวิ่งขึ้นรถอย่างรวดเร็วทันทีที่เปิดประตู“พี่เอเดรียน! ทำไมต้องขับรถหรูมารับอลิซแบบนี้ด้วยคะ?” อลิซถามด้วยน้ำเสียงกึ่งดุกึ่งเขินเมื่อเธอปิดประตูรถเอเดรียนยิ้มมุมปาก ก่อนจะหันไปสบตาเธอ “พี่อยากเจอเธอเร็วๆ นั่งรอเฉยๆ .... มันน่าเบื่อ”อลิซถอนหายใจ พร้อมกับมองออกไปนอกหน้าต่าง รู้ดีว่าเขามักจะทำตามใจแบบนี้เสมอเอเดรียนขับรถออกไปด้วยความเร็วที่ทำให้หัวใจของอลิซเต้นแรงเล็กน้อย เขาเลี้ยวเข้าไปยังมุมอับของลานจอดรถที่ไม่มีใครเห็น ก่อนจะจอดรถและหันมามองเธอด้วยสายตาที่ชวนให้รู้สึกไม่ค่อยปลอดภัย“พี่ทำอะไรคะ?” อลิซถา
อลิซรู้ว่าต้องทำอะไรสักอย่างเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเธอกับเอเดรียน ความเงียบที่อบอวลรอบตัวทำให้เธอได้แต่คิดทบทวนสถานการณ์นี้ซ้ำไปซ้ำมา โลกของเขาช่างแตกต่างจากโลกของเธออย่างสิ้นเชิง ถึงเขาจะไม่เคยบอกตรงๆ แต่เธอก็ไม่ใช่เด็กน้อยที่จะไม่รู้ว่าเขาคือมาเฟีย ผู้ชายที่มีอำนาจและมีอันตรายตลอดเวลา ส่วนเธอเป็นแค่ผู้หญิงธรรมดาที่ใช้ชีวิตเรียบง่าย ตั้งแต่ที่เขาหายจากบาดแผล เขาก็ยุ่งมากขึ้น ไม่ค่อยได้กลับบ้านตรงเวลา และทุกครั้งที่เธอเจอเขา เธอรู้สึกว่ามีบางสิ่งที่ค้างคาอยู่ระหว่างทั้งคู่ พวกเขายังไม่เคยพูดถึงอนาคต ไม่เคยคุยกันอย่างจริงจัง และนั่นทำให้เธอยิ่งรู้สึกไม่มั่นคงมากขึ้นเรื่อยๆ อลิซสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วตัดสินใจ มันถึงเวลาแล้ว เธอจะต้องคุยกับเขา เธอต้องรู้ว่าเอเดรียนคิดยังไงกับความสัมพันธ์นี้ และเธอไม่สามารถอยู่ในความไม่แน่นอนแบบนี้ต่อไปได้ เธอลุกขึ้นจากโซฟา ก้าวเดินตรงไปที่ห้องทำงานของ เอเดรียน ประตูไม้หนักที่เคยดูคุ้นเคยตอนนี้กลับรู้สึกเหมือนเป็นอุปสรรคที่เธอต้องผ่านไป อลิซยืนอยู่หน้าประตูห้องทำงานของเอเดรียน ลมหายใจของเธอติดขัด มือกำลูกบิดแน่น ก่อนที่จะผลักเข้าไปช้าๆ ภายในห้องเ
"ขอโทษด้วยครับบอส... ผมพยายามห้ามแล้ว" ชายชุดสูทที่อยู่ด้านหลังเธอคนนั้นส่งเสียงเข้ามาก่อนที่จะถอยไปอย่างรู้งานเอเดรียนยิ้มและพูดกับผู้มาใหม่ "ลิซซี่ เธอมักมาในช่วงเวลาที่แย่เสมอเลยนะ หึ" เขาดูหงุดหงิดเล็กน้อยลิซซี่หัวเราะแล้วโค้งคำนับอย่างขี้เล่น “ฉันไม่กวนแล้ว เชิญใช้เวลากันต่อได้เต็มที่เลยนะจ๊ะ” จากนั้นหล่อนก็ปิดประตู ให้ความเป็นส่วนตัวกับทั้งสองคนอีกครั้งอลิซรีบลุกจากเอเดรียนและเริ่มแต่งตัว แก้มของเธอร้อนผ่าวด้วยความเขินอาย “นั่นใครคะ? ฉันเคยเห็นเธอมาก่อน” เธอถามทั้งที่ยังสับสนอยู่เอเดรียนหัวเราะแล้วดึงเธอเข้ามาในอ้อมกอด “ลิซซี่เป็นหุ้นส่วนธุรกิจ เรารู้จักกันมานานแล้ว เธอชอบหยอกล้อ แต่ก็ไม่เป็นอันตราย”อลิซเงยหน้าขึ้นมองเอเดรียนก่อนจะพูดเหน็บเขาที่ไม่ยอมบอกเธอตรงๆ “หุ้นส่วนทางธุรกิจเหรอ? พี่มีชีวิตที่น่าสนใจจริงๆ นะคะ”เอเดรียนยิ้มและจูบหน้าผากของเธอ “มีเธออยู่ด้วยแล้วน่าสนใจกว่าเยอะนะแมวน้อย”แม้ว่าเธอจะรู้สึกหงุดหงิดใจในตอนแรก แต่อลิซก็อดไม่ได้ที่จะแอบยิ้ม “อลิซไม่หลงคารมพี่หรอกค่ะ”เอเดรียนหัวเราะอย่างเอ็นดูคนตัวเล็ก “อยู่กับพี่นี่แหละ… พี่จะแนะนำเธอให้รู้จักกับเขา”'เขา?'