"อ...เอเดรียน..." อลิซเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ดวงตากลมโตของเธอเบิกกว้างด้วยความหวาดกลัว "มันไม่มีทางเข้าไปได้หรอกค่ะ...มันใหญ่เกินไป!" เธอพยายามห้ามปรามเขาอย่างสุดแรงเกิด กลัวว่าเขาจะทำสิ่งที่เขาคิดไว้
เอเดรียนหัวเราะในลำคอกับท่าทีของเธอ เสียงทุ้มลึกจนทำให้เธอรู้สึกเสียวสันหลังวาบ ถึงแม้ว่าเสียงหัวเราะนั้นจะเหมือนว่าเขาอารมณ์ดี แต่ดวงตาของเขากลับแฝงไปด้วยความอันตราย เห็นได้ชัดว่าเขากำลังสนุกกับความกลัวของเธอ
โดยที่ไม่พูดอะไรสักคำ เอเดรียนก็อุ้มเธอขึ้นมาในอ้อมแขน ร่างกายอันบอบบางของเธอดูราวกับไร้น้ำหนักในอ้อมแขนของเขา
"เธอคิดว่าอย่างนั้นเหรอ...ลูกแมวตัวน้อยของฉัน?" เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงหยอกล้อ รอยยิ้มชั่วร้ายปรากฏบนใบหน้า "มาดูกันดีกว่าว่ามันจะเข้าไปได้หรือเปล่า"
เขาอุ้มเธอเดินไปที่เตียง วางเธอลงบนที่นอนอย่างอ่อนโยน สายตาของเขาจับจ้องมองเธอไม่วางตา หัวใจของอลิซเต้นรัวด้วยความตื่นเต้นและหวาดกลัวปะปนกันไป เธอพยายามดิ้นรนถอยห่าง แต่เอเดรียนรวดเร็วเกินไป เขาคว้าแขนเธอไว้แล้วดึงมาจุมพิตอย่างนุ่มนวล
“ผ่อนคลายเถอะ อลิซ” เขากระซิบ ริมฝีปากของเขาแนบชิดใบหูของเธอ “ฉันสัญญาว่าจะไม่ทำให้เธอเจ็บ และเธอจะต้องชอบมัน”
หัวใจของอลิซเต้นรัว ดวงตาของเธอสั่นไหวขณะที่เธอเงยหน้าขึ้นมองเขา “เอเดรียน ฉัน... ฉันไม่รู้ว่าจะทำได้ไหม...”
เอเดรียนยิ้มและจูบที่ใบหูของเธอทำเอาอลิซรู้ดีจนขนลุกทำ "เธอทำได้ อลิซ" เขากระซิบด้วยเสียงที่เย้ายวน "เชื่อฉัน"
อลิซหายใจเข้าลึกๆ พยักหน้าเล็กน้อย "ก...ก็ได้ค่ะ ฉันจะลองดู..."
เอเดรียนยิ้มและจูบหน้าผากของเธอ สัมผัสของเขาอ่อนโยน “เด็กดี” เขากระซิบ "ขอแค่เชื่อใจฉันก็พอ"
เอเดรียนสัมผัสได้ถึงความกังวลของอลิซ ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและความลังเล แต่แฝงไว้ด้วยประกายความอยากรู้อยากเห็นและความปรารถนาที่เธอพยายามกดซ่อนไว้ เขารู้ดีว่าเธอไม่เคยเจออะไรแบบนี้มาก่อน เขาตั้งใจที่จะมอบความสุขให้เธอจนอิ่มเอม
มาเฟียหนุ่มผมเงินค่อยๆแยกขาเรียวของเธอออกอย่างอ่อนโยน ขยับตัวเข้าไประหว่างขาของเธอ มือของเขาเคลื่อนไหวอย่างเชี่ยวชาญ ลูบไล้ต้นขาด้านในของเธออย่างนุ่มนวล ขับไล่ความตึงเครียดและความกังวลที่เธอมี
เขาโน้มศีรษะลง ลมหายใจร้อนๆของเขาสัมผัสบริเวณที่อ่อนไหวที่สุดของเธอ อลิซเกร็งตัว พยายามกลั้นเสียงร้องคราง เอเดรียนจูบส่วนที่เขาเพิ่งหยอกล้อไปตอนที่อยู่ในห้องน้ำ เขาไล้เลียเธออีกครั้ง ยั่วยวนจนเธออดทนไม่ไหว เขาค่อยๆสอดนิ้วเข้าไปในช่องทางรักที่เปียกแฉะอยู่แล้วของเธอ ขยายช่องทางให้กว้างขึ้นเพื่อเตรียมพร้อมรับเขาเข้าไป
ลิ้นและนิ้วของเอเดรียเคลื่อนไหวสอดประสานกัน ในตอนแรกเขาใส่ไปแค่หนึ่งนิ้วจนเธอเริ่มผ่อนคลาย ตอนนี้เขาใส่ไปได้สี่นิ้วแล้ว เขาพบจุดที่บอบบางที่สุดของเธอและเพ่งความสนใจไปที่มัน สะบัดลิ้นอย่างรวดเร็ว นิ้วของเขาขยับประสานกันอย่างลงตัว ค้นหาจุดที่ทำให้เธอรู้สึกสุขล้นจนนิ้วเท้าของเธอจิกเกร็ง
อลิซกัดริมฝีปากของเธอเพื่อกลั้นเสียงเอาไว้ ตั้งใจว่าจะไม่ทำให้เขาพอใจเมื่อได้ยินเสียงครางของเธอ แต่ความสุขที่ได้รับนั้นมันมากเกินไป ความอดกลั้นของเธอกำลังพังทลายลง เธอรู้สึกถึงความร้อนแผ่ซ่านออกมาจากบริเวณที่ลิ้นและนิ้วของเอเดรียนสัมผัสอยู่ เธอไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน เธอไม่ต้องการที่จะยอมรับมัน นี่เป็นครั้งแรกของเธอแต่มันกลับรู้สึกดีจริงๆ
ด้วยทักษะที่ช่ำชองของมาเฟียหนุ่ม ทำให้อลิซไม่มีสติพอที่จะได้คิดอะไร จิตใจของเธอเต็มไปด้วยความปรารถนา ร่างกายแสดงออกอย่างชัดเจนว่ารู้สึกดี สะโพกของเธอขยับหาลิ้นและนิ้วของเอเดรียนอย่างห้ามไม่อยู่ ตอนนี้อลิซคิดอะไรไม่ออกแล้วนอกจากความสุขตรงหน้า
“ส่งเสียงออกมา แมวน้อย...” เอเดรียนบอกเธอด้วยน้ำเสียงกระเส่าแหบพร่า "ฉันอยากได้ยิน”
อลิซส่ายหัวอย่างดื้อรั้น เธอไม่อยากยอมแพ้ แต่สัมผัสของเอเดรียนนั้นดีเกินไปและรุนแรงเกินไป เขาสะบัดลิ้นรัวเร็วเข้าที่ปุ่มกระสันอย่างไม่ลดละ ในขณะที่นิ้วของเขายังขยับเข้าออกถูไถจุดที่อ่อนไหวครั้งแล้วครั้งเล่า ปลายทางของความสุขกำลังใกล้เข้ามา
ร่างกายของอลิซตอบสนองเขาเป็นอย่างดี แม้ว่าเธอจะพยายามต่อต้านเขาก็ตาม เธอสัมผัสได้ถึงความเปียกชื้นที่รวมตัวกันระหว่างขาของเธอ เสียงเปียกชื้นจากลิ้นและนิ้วของเอเดรียน กระตุ้นอารมณ์ของเธอจนยากจะต้านทาน
เธอไม่อยากแพ้ ไม่อยากให้เขาสมหวัง ไม่อยากรู้สึกเหมือนถูกเขาควบคุม แต่ยิ่งพยายามห้ามปราม ร่างกายของเธอก็ยิ่งตอบสนองเขารุนแรงขึ้นเรื่อยๆ
ดวงตาของเอเดรียนเปล่งประกายด้วยชัยชนะเมื่อเห็นว่าแมวน้อยเริ่มทนไม่ไหว เขายิ่งทุ่มเทมากขึ้น เร้าอารมณ์เธอด้วยลิ้นและนิ้วรุนแรงมากขึ้น ร่างกายของอลิซสั่นระริก รู้สึกถึงความสุขที่ล้นหลาม น้ำตาแห่งความสุขสมเอ่อคลอที่หางตา ดูแล้วช่างเย้ายวน
"ยอมรับมันเถอะ อลิซ" เอเดรียนคำราม น้ำเสียงของเขาเปี่ยมไปด้วยความพึงพอใจ "ส่งเสียงให้ฉันได้ยินหน่อย"
ในที่สุด เสียงครางหวานของอลิซดังขึ้น ร่างกายของเธอโน้มเข้าหาเขา พยายามห้ามปรามความรู้สึกที่ถาโถม แต่ทว่ามัน ไร้ประโยชน์ คลื่นแห่งความสุขโถมเข้าใส่เธอ รุนแรงและท่วมท้นจนรู้สึกเหมือนจะแตกสลาย ความมุ่งมั่นอันดื้อรั้นของเธอพังทลายลงภายใต้สัมผัสอันเร่าร้อนของเอเดรียน
ในที่สุดเธอก็ไม่สามารถอดกลั้นได้อีกต่อไป เสียงครวญครางของเธอดังไปทั่วทั้งห้อง ร่างกายบิดโค้งไปมาด้วยความสุข เอเดรียนเฝ้ามองเธอ ไฟปรารถนาของเขาโหมกระหน่ำยิ่งขึ้นตามเสียงครางหวาน เขายังเห็นแววตาที่ดื้อรั้นของเธอแม้ว่าจะยอมจำนนต่อความสุขก็แล้วตาม
ความดื้อรั้นนั้นยิ่งเป็นเหมือนน้ำมันหล่อเลี้ยงไฟแห่งความปรารถนาของมาเฟียหนุ่ม ปลุกเร้าให้เขาอยากครอบครองเธอยิ่งขึ้นไปอีก เขาตระหนักดีว่าต้องทำทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อบีบให้เธอสยบอย่างสมบูรณ์ ความท้าทายนี้กระตุ้นให้เขาเร้าอารมณ์เธอแรงขึ้น เร่งเร้าให้เธอปลดปล่อยเสียงครวญครางแห่งความปรารถนาให้มากขึ้น
“อื้ออออ เอเดรียน ฉัน… ฉันทนไม่ไหวแล้ว…” อลิซ หวีดร้องออกมา
“ปล่อยมันออกมา ลูกแมวน้อย” ด้วยการเคลื่อนไหวของลิ้นและการขยับนิ้วที่รัวเร็ว เน้นไปที่จุดอ่อนไหวของเธอ ทันใดนั้นโลกของอลิซก็หยุดหมุน เธอกรีดร้องออกมาสุดเสียง ร่างกายของเธอสั่นระริกไปกับคลื่นแห่งความสุขที่โถมเข้าใส่ ช่องทางของเธอบีบรัดนิ้วของเขาถี่เป็นจังหวะในขณะที่เธอถึงจุดสุดยอด
เวลาผ่านสักพัก ไปในที่สุดร่างกายของอลิซก็ผ่อนคลายลง และทิ้งตัวหอบเหนื่อย เอเดรียนค่อยๆถอนนิ้วของเขาออก เลียนิ้วชิมน้ำรักที่ชุ่มนิ้วเขาพร้อมรอยยิ้มอย่างพึงพอใจ
เอเดรียนขยับร่างกายของแมวน้อยที่หมดแรงต่อต้าน เขาจูบเธอด้วยจูบอันลึกซึ้งและเร่าร้อน อลิซตอนนี้สติยังไม่กลับมาเต็มที่ เธอตอบสนองเขาอย่างเป็นธรรมชาติ ลืมไปว่าต้องต่อต้านชายหนุ่มคนนี้
“เธอพร้อมสำหรับฉันแล้วอลิซ...” เอเดรียนกระซิบที่ใบหูของเธอ น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความรัก
เอเดรียนเอื้อมมือไปหยิบถุงยางที่หัวเตียง อลิซมองดูด้วยตามเขาด้วยความอยากรู้อยากเห็น เธอไม่อาจละสายตาจากสายตาจากเขาได้ ชายหนุ่มฉีกซองถุงยางออก นิ้วของเขาค่อยๆเลื่อนถุงยางอนามัยลงมาตามความยาวที่น่าตกตะลึงของเขามาเฟียหนุ่มมองกลับไปที่เธอส่งยิ้มที่เต็มไปด้วยเสนห์ให้เธอ ดวงตาของเขาเปล่งประกายด้วยความเจ้าเล่ห์ “กลัวเหรอ?” เขาแหย่เธอเล่น “ไม่ต้องกังวลไปแมวน้อย เธอจะรู้สึกดีกว่าที่คิดแน่”เมื่อได้ยินคำหยอกล้อเหล่านั้น แก้มของอลิซก็แดงก่ำ เธอปฏิเสธที่จะตอบสนองเขา ยังคงความดื้อรั้นเอาไว้ เธอปฏิเสธไม่ได้ว่าท้องของเธอเสียววาบเมื่อได้เห็นส่วนที่แข็งตัวเต็มที่ของเขาเอเดรียนใส่ถุงยางอนามัยเสร็จแล้ว ก็วางตัวเองระหว่างขาของเธอตามเดิม เอาถูไถท่อนเนื้อร้อนเข้ากับปุ่มกระสันที่บวมแดงของเธออย่างเย้าแหย่ การกระทำดังกล่าวทำให้อลิซอ้าปากค้างด้วยความเสียวซ่าน ร่างกายของเธอทรยศต่อเธออีกแล้ว เอเดรียนหัวเราะในลำคอเมื่อเห็นการตอบสนองของเธอ เป็นเสียงทั้งมืดมนและน่าหลงใหล“อย่าพยายามกลั้นไว้” เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่แหบพร่า “ฉันจะทำให้เธอครางจนไม่มีเสียงเลย ลูกแมวน้อย...”เขาเริ่มหยอกล้อปุ่มกระสันของเธอด้วยส่วนปลาย
เอเดรียนถอยกลับเล็กน้อย มองลงมาที่เธอด้วยรอยยิ้มอย่างพึงพอใจ “เห็นไหม ฉันบอกเธอแล้ว” เขาพูดด้วยน้ำเสียงกระเส่าแหบพร่า “ฉันบอกเธอแล้วว่าเธอจะชอบมัน”อลิซจ้องมองเขาอย่างดื้อรั้นทั้งที่ร่างกายของเธอยังคงสั่นเทาจากการถึงจุดสุดยอด เธอเกลียดที่เขาพูดถูก เขาทำให้เธอรู้สึกดีมาก เธอไม่สามารถปฏิเสธความจริงได้ แม้แต่กับตัวเธอเองด้วยเอเดรียนขยับสะโพกเร็วขึ้นเรื่อยๆ เขาโน้มลงมาประทับจูบแมวน้อยที่หอบครางอยู่ ริมฝีปากของเขาเรียกร้องและครอบครอง อลิซตอบสนองเขาอย่างไม่รู้ตัว เธอจมดิ่งสู่วังวนแห่งความปรารถนา คิดอะไรไม่ออก รู้สึกได้เพียงความเร่าร้อนที่โถมเข้าใส่เท่านั้นเมื่อเอเดรียนพาพวกเขาทั้งคู่เข้าใกล้จุดสุดยอดอีกครั้ง อลิซอดสงสัยไม่ได้ว่าเธอกำลังเผชิญอะไรอยู่ เธอไม่เคยพบเจอใครที่เหมือนเขา ไม่เคยสัมผัสประสบการณ์แบบนี้ มันช่างน่าตื่นเต้นและน่ากลัวในเวลาเดียวกัน และเธอก็รู้ดีว่า ชีวิตของเธอจะไม่มีวันเหมือนเดิมอีกต่อไปเอเดรียนยังคงขยับสะโพกเข้าออกอย่างไม่หยุด ท่อนเนื้อแข็งร้อนกระแทกเข้าถึงจุดที่อ่อนไหวที่สุดของอลิซ ร่างกายของ อลิซสัมผัสถึงความสุขที่ท่วมท้น จิตใจของเธอเต็มไปด้วยความรู้สึกที่รุนแรง เธอ
ดวงตาของอลิซเบิกกว้าง หัวใจของเธอเต้นแรงเมื่อเขาเข้ามาใกล้ “อ...เอเดรียน ขอร้องค่ะ...ฉันไม่ไหวแล้วจริงๆ...” ในที่สุดแมวน้อยที่ดื้อรั้นต้องขอร้องอ้อนมาเฟียหนุ่มด้วยความจำใจ และมันก็สำเร็จเขาหัวเราะด้วยความชอบใจกับท่าทางน่ารักของอลิซ เขาจูบที่ใบหูของเธอก่อนจะพูด “เอาล่ะๆ ฉันจะปล่อยเธอไปก่อนก็ได้ แต่อย่าคิดว่าเรื่องนี้จะจบนะลูกแมวน้อย ฉันจะทำให้เธอร้องหาฉันอีก”อลิซหน้าแดงจนกลายเป็นมะเขือเทศสุก ความดื้อรั้นถูกแทนที่ด้วยความเขินอายจากคำพูดน่าไม่อายของเขา “คุณเป็นมันบ้า!!” เธอดุเขาแก้เขินเอเดรียนยิ้มและถอยกลับไป และประคองตัวเธอให้นอนลง เขาขยับตัวเธอมานอนตรงพื้นที่ที่ยังสภาพดีอยู่ “ฉันไม่แกล้งเธอแล้ว พักผ่อนเถอะแมวน้อย”อลิซพยักหน้าด้วยความว่าง่าย ดวงตาของเธอปิดลงเพราะความเหนื่อยล้าเข้าครอบงำในที่สุด เอเดรียนมองดูเธออยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่จะยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจ แมวน้อยตัวนี้น่าสนใจมาก เขาอยากได้เธอมาเลี้ยงไว้ข้างกายขณะที่อลิซผล็อยหลับไป เขาประทับจูบลงบนหน้าผากของเธออย่างแผ่วเบา และกระซิบ "ราตรีสวัสดิ์แมวน้อย...."เอเดรียนมองดูอลิซขณะเธอหลับลึก ลมหายใจของเธอสม่ำเสมอและสงบ เขาค่อยๆถอนตัวเ
ดวงตาของเอเดรียนเป็นประกายด้วยความสนุกสนาน “รับผิดชอบ? เธอสู้กับนักเลงตั้งหลายคนได้ แต่โดนทำแค่นี้ก็เดินไม่ไหวแล้วเหรอ?” เอเดรียนจงใจยั่งยุเธอ เขาโน้มตัวเข้ามาใกล้มากขึ้น “อีกอย่าง...เมื่อคืนเธอก็ขยับสะโพกรับฉันเองด้วยแท้ๆ....”ใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงเข้มยิ่งขึ้น และเธอก็ไม่สามารถหาเถียงเขากลับได้ คำพูดของเอเดรียนจี้ใจดำของเธอเข้าอย่างจัง อลิซได้แต่ฟึดฟัดหันหน้าไปทางอื่นแก้เก้อเมื่อเห็นปฏิกิริยาของเธอ สีหน้าของเอเดรียนก็อ่อนลงด้วยความเอ็นดู เขาลุกขึ้นและอุ้มเธอเข้ามาไว้ในอ้อมแขน ก่อนที่จะอุ้มเธอไปห้องน้ำ “มาทำความสะอาดกันเถอะ” เขาเอ่ยโดยที่ไม่สนใจการต่อต้านที่อ่อนแอของเธออลิซทุบตีเขาด้วยหมัดของเธอด้วยความหมั่นไส้ แต่ความพยายามของเธอก็ไร้ประโยชน์กับร่างกายที่แข็งแกร่งของเขา "วางฉันลงเลยนะคะ!" เธอขู่ฟ่อๆเหมือนลูกแมวจริงๆ เอเดรียนหัวเราะเสียงต่ำในลำคอ เขาไม่สะทกสะท้านกับการต่อต้านของเธอ “ระวังนะ เดี๋ยวก็เจ็บมือหรอก” เขาพูดพลางยิ้มเยาะ และก็เป็นตามตามที่เขาพูด อลิซเองที่ลงเอยด้วยการทำร้ายมือของเธอเอง เพราะหน้าอกที่แข็งกระด้างของเขาเมื่อเข้าไปในห้องน้ำ เอเดรียนก็ค่อยๆวางเธอลงในอ
อลิซวางส้อมลงแล้วมองตาเอเดรียนอย่างตรงไปตรงมา “ฉันคิดดูแล้ว แต่ฉันอยากกลับบ้านค่ะ” เธอพูดอย่างแน่วแน่ “ฉันตอบแทนบุญคุณของคุณแล้ว ไม่มีอะไรระหว่างเราอีกแล้ว”รอยยิ้มขี้เล่นของเอเดรียนยังไม่หายไป “อย่างนั้นเหรอ?” เขาตอบแล้วโน้มตัวไปข้างหน้า“ตอนนี้เธอคิดว่ามันเป็นแค่การตอบแทนบุญคุณ?”“ใช่” อลิซพูดด้วยน้ำเสียงที่แน่วแน่ “ฉันไม่อยากเป็นหนี้คุณอีกต่อไป”เอเดรียนยิ้มที่มุมปาก "อลิซ... เธอไม่ได้เป็นหนี้ฉันแล้ว... แต่ตอนนี้มันไม่เกี่ยวกับเรื่องนั้นอีกต่อไปแล้วล่ะ"“แล้วมันเรื่องอะไรล่ะคะ?” อลิซสงสัย เขาต้องการอะไรจากเธออีก “คุณจะยุ่งกับฉันทำไมอีกล่ะคะ คุณจะเลือกผู้หญิงคนไหนก็ได้ที่คุณต้องการอยู่แล้วนี่?”เอเดรียนหรี่ตาลง เขาเอนหลังและกอดอก “บางทีฉันอาจไม่ต้องการผู้หญิงคนไหนก็ได้” เขากล่าวด้วยน้ำเสียงหยอกล้อ “บางทีฉันอาจต้องการคนหัวแข็งและดื้อรั้นที่นั่งตรงหน้าฉัน....”อลิซรู้สึกว่าใบหน้าของเธอร้อนขึ้นด้วยความเขินและประหลาดใจ “คุณแค่เห็นฉันเป็นของเล่น...” เธอพูดและมองไปทางอื่น“ฉันไม่ได้เห็นเธอเป็นของเล่น” เอเดรียนตอบอย่างเรียบง่าย “ฉันแค่อยากให้เธออยู่ใกล้ๆฉัน”“แต่ฉันไม่อยากเกี่ยวข้องกับคุณค
ข้อมูลส่วนตัวของอลิซถูกเปิดเผยออกมาต่อหน้าเขา ดวงตาคมกริบของเขาสแกนรายละเอียดต่างๆ อย่างถี่ถ้วน และขมวดคิ้วเล็กน้อยราวกับกำลังคิดอะไรบางอย่างมาเฟียหนุ่มพับกระดาษกลับเข้าไปในซองจดหมาย จิตใจของเขาปั่นป่วนกับข้อมูลใหม่ อลิซมีความน่าสนใจมากกว่าที่เขาคิดไว้ในตอนแรก การท้าทายของเธอ ความแข็งแกร่งของเธอ และภูมิหลังของเธอ ทำให้เขาตัดสินใจว่าเขาต้องได้เธอมาไว้ข้างกายริมฝีปากของเอเดรียนโค้งเป็นรอยยิ้มช้าๆ อย่างมุ่งมั่น “ฉันตัดสินใจแล้ว” เขาพึมพำกับตัวเองอลิซถอนหายใจยาวเหยียด ล้มตัวลงบนเตียงนุ่มๆ กลิ่น ผ้าปูที่คุ้นเคยช่วยให้เธอรู้สึกผ่อนคลายเล็กน้อย แต่ความคิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้ก็ยังคงวนเวียนอยู่ในหัวไม่หยุด เธอพยายามจะหลับตาลง แต่ภาพของดวงตาคมกริบที่จ้องมองมา และสัมผัสที่แปลกประหลาดก็ยังคงปรากฏขึ้นมาชัดเจนราวกับเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อครู่ เธอซุกหน้าลงบนหมอน หวังจะกลบเกลื่อนความรู้สึกสับสนที่กำลังก่อตัวขึ้นภายในหลายวันต่อมา อลิซใช้ชีวิตตามปกติ เพียงแต่การทำงานที่ร้านอาหารในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา มีคนในชุดดำยืนเฝ้าอยู่ข้างนอกคอยเฝ้าดูเธออยู่เสมอ ในตอนแรกเธอรู้สึกหวาดกลัวและสงสัย
อลิซกอดอกด้วยสีหน้าบูดบึ้ง มันเป็นการกระทำที่น่ารักในสายตาของมาเฟียหนุ่ม “ฉันกินไปแล้วค่ะ ให้กินดึกแบบนี้ คุณอยากให้ฉันอ้วนหรือไง?”เขาโน้มตัวเข้ามาใกล้เธอมากขึ้น เสียงของเขาลดลงเหลือเพียงเสียงกระซิบอันเย้ายวน “ฉันชอบพุงนุ่มๆของเธอนะ...แมวน้อย” คำพูดของเขาทำให้แก้มเธอแดงก่ำ เธอเริ่มสงสัยแล้วว่าเธอได้ตัดสินใจถูกต้องในการยอมรับข้อเสนอของเขาหรือไม่ เธอต้องทนฟังเรื่องน่าอายแบบนี้ทุกวันเหรอ?เอเดรียนหัวเราะด้วยน้ำเสียงทุ้มลึกของเขาดูเหมือนจะทำให้เธอขนลุก "เธอพร้อมสำหรับคืนนี้หรือยัง?" เขาถาม ดวงตาของเขาเป็นประกายด้วยความชั่วร้าย “เพราะพรุ่งนี้เป็นวันหยุดของเธอ เราเล่นกันได้ทั้งคืนใช่ไหม?”“คุณนี่มัน!!!” อลิซพูดตอบโต้เขาไม่ถูก เธอเสียงดังใส่เขาด้วยความเขินอาย “ค...ใครบอกว่าฉันอยากเริ่มคืนนี้ล่ะคะ!!”สายตาของเอเดรียนเหลือบมองไปที่หว่างขาของเขา และยิ้มให้เธออย่างเจ้าเล่ห์ “ฉันคิดถึงเธอตลอดทั้งอาทิตย์ มันไม่ได้ปลดปล่อยกับใครเลยนะ...”หัวใจของเธอเต้นรัวกับคำพูดของเขา เธอเริ่มมีความรู้สึกแปลกๆ แต่เธอก็ไม่รู้ว่ามันเป็นความรู้สึกอะไรจู่ๆ อลิซก็คิดขึ้นได้ว่าเธอไม่ได้รู้อะไรเกี่ยวกับเอเดรียนเลยนอกจ
“ทำไมถึงเปียกขนาดนี้ล่ะแมวน้อย?” เอเดรียนกระซิบข้างหูหยอกล้อเธอเมื่อเขารับรู้ว่าอลิซแฉะมากแล้วใบหน้าของอลิซเห่อร้อนด้วยความเขินอาย เธอตอบเขาด้วยความดื้อรั้น “น้ำจากฝักบัวต่างหากล่ะคะ....” อลิซแก้ตัวน้ำขุ่นๆด้วยเสียงที่สั่นเครือ “น้ำก็น้ำ...หึหึ” เอเดรียนหัวเราะด้วยเสียงทุ้มเสน่ห์ นิ้วของเขายังคงซุกซนต่อไป เขาถูไปมาที่ติ่งเสียวที่บวมแดงของเธออย่างกลั่นแกล้งร่างกายของอลิซสั่นระริกตอบรับต่อสัมผัสอันร้อนแรงของเขา น้ำอุ่นที่ไหลผ่านร่างกายยิ่งทำให้ความรู้สึกนี้ทวีคูณขึ้นไปอีก ท่อนเนื้อแข็งร้อนของเอเดรียนเสียดสีกับช่องทางที่เปียกแฉะของเธออย่างช้าๆ จนทำให้เธอแทบจะทนไม่ไหว“อื้อออ เอเดรียน คุณ!!” เธอครางออกมาเมื่อถูกแกล้ง น้ำเสียงของเธอผสมผสานระหว่างความต้องการและความกระดากอายมือของมาเฟียหนุ่มไม่อยู่นิ่ง ยังคงหยอกล้อร่างกายของเธอ “เป็นอะไรหรือเปล่าอลิซ? ต้องการให้ฉันหยุด?” น้ำเสียงของเขาเย้าแหย่ โดยเขารู้ดีว่าเธอต้องการเขาแล้วอลิซกัดริมฝีปากของเธอ ความดื้อรั้นของเธอขัดแย้งกับความปรารถนาของเธอ “คุณ...อย่าแกล้งฉันได้ไหมคะ!!”เอเดรียนโน้มตัวไปใกล้ กระซิบข้างหูของเธอด้วยน้ำเสียงทุ้มลึกและยั่
"พี่..." อลิซครางออกมา ขณะที่มือของเขายังคงสัมผัสร่างของเธอ เขาไม่เพียงแต่แสดงความต้องการทางร่างกาย แต่ยังสื่อถึงความรักและความห่วงใยที่ลึกซึ้ง ทำให้เธอรู้สึกปลอดภัย และเป็นที่รักอย่างสมบูรณ์แบบ เอเดรียนขยับสะโพกเข้าออกช้าๆ อีกครั้ง แต่ละจังหวะหนักแน่นและเต็มไปด้วยความปรารถนา ร่างของอลิซเริ่มตอบสนองต่อสัมผัสของเขาอย่างชัดเจน มือของเธอยึดจับขอบอ่างล้างหน้าแน่น เพื่อควบคุมตัวเองในขณะที่เขาเพิ่มจังหวะมากขึ้น "พี่รักเธอ..." เอเดรียนกระซิบด้วยน้ำเสียงที่เย้ายวนชวนให้หลงใหล อลิซหอบหายใจแรง ร่างของเธอสั่นสะท้านจากความเร่าร้อนที่เพิ่มขึ้น "อย่าหยุดนะคะ...พี่เอเดรียน" อลิซครางออกมา ขณะที่เขาเพิ่มความรุนแรงและลึกซึ้งมากขึ้น จนทำให้เธอรู้สึกเหมือนทุกอย่างหลอมละลายเป็นหนึ่งเดียวกับเขา เอเดรียนไม่หยุดตามคำขอของอลิซ ร่างของเขายังคงขยับเข้าออกอย่างมั่นคงและหนักแน่น มือใหญ่ของเขาเลื่อนลงจากสะโพกของเธอขึ้นไปจับที่เอวและหน้าท้อง ออกแรงกดเล็กน้อยเพื่อปรับมุมและจังหวะตามที่รู้ว่าเธอจะชอบ ทุกครั้งที่ขยับลึกเข้าไป มันทำให้อลิซสั่นสะท้าน ร่างของเธอเกร็งแน่น มือของเธอยึดขอบอ่างล้างหน้าไว้แน่น เพื่อพ
หลังจากอาบน้ำเสร็จ อลิซยืนอยู่หน้ากระจกในห้องน้ำ ผมเปียกชื้นและร่างกายของเธอที่เคยกระชับบัดนี้กลับเต็มไปด้วยร่องรอยของการเปลี่ยนแปลงหลังคลอด เธอมองดูหน้าท้องที่อวบอิ่มและเต็มไปด้วยรอยแตกลาย นิ้วมือสัมผัสลงบนผิวที่เคยเรียบเนียน เธอถอนหายใจ รู้สึกไม่มั่นใจในตัวเองเอเดรียนที่เพิ่งออกมาจากการอาบน้ำ เห็นท่าทีของเธอ เขาขยับเข้ามาใกล้ ค่อยๆ โอบเธอจากด้านหลัง พรมจูบไปบนไหล่ของเธอ "แมวน้อยของพี่ คิดอะไรอยู่หืม?" เสียงทุ้มต่ำของเขาทำให้หัวใจของเธอเต้นแรงขึ้น"อลิซอ้วนขึ้น... แล้วก็มีรอยพวกนี้เต็มไปหมดเลย" เธอตอบอย่างด้วยน้ำเสียงที่อ่อนอย่างเห็นได้ชัด พลางจ้องมองเงาของตัวเองในกระจกด้วยสายตาที่ไม่มั่นใจเอเดรียนยิ้มเล็กน้อยก่อนจะเลื่อนสายตามองตามร่างกายของเธออย่างละเอียด ดวงตาเขาฉายแววปรารถนา "พี่กลับคิดว่าเธอสวยมากอยู่แล้วนะ" เขาพูดช้าๆ พร้อมกับลูบไล้ไปตามรูปร่างของเธอ มือลูบไล้ไปตามรอยแตกลายบนหน้าท้อง ราวกับต้องการให้เธอรู้ว่าเขายังชื่นชอบในตัวเธอทุกส่วน "รอยพวกนี้... มันคือเครื่องหมายที่บอกว่าร่างกายของเธอแข็งแกร่งและพิเศษขนาดไหน"อลิซหน้าแดง รู้สึกถึงความร้อนวูบวาบที่เกิดขึ้นจากคำพูดของเขา "
ไม่กี่ปีต่อมา เอเดรียนและอลิซตัดสินใจแต่งงานกัน งานแต่งงานเป็นงานเล็กๆ และเรียบง่าย อลิซไม่ได้เชิญญาติฝ่ายเธอมาเลย เพราะแม่ของเธอได้เสียชีวิตไปแล้ว และเธอก็ได้ตัดขาดจากพ่อที่เคยทำร้ายเธอตั้งแต่เธอยังเด็ก แต่นั่นไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกเหงา เพราะเอเดรียนอยู่ข้างเธอตลอดเวลา งานแต่งงานของพวกเขาเต็มไปด้วยความอบอุ่นและความรัก หลังแต่งงาน ชีวิตของทั้งคู่ก็เต็มไปด้วยความสุข เอเดรียนยังคงบริหารธุรกิจของเขาอย่างมีประสิทธิภาพ และอลิซก็ยังคงทำงานที่เธอรัก ทั้งคู่วางแผนที่จะสร้างครอบครัวไปด้วยกัน แม้ชีวิตจะมีความท้าทายบ้าง แต่ทั้งคู่ก็ผ่านมันไปได้ด้วยความรักและความเข้าใจในกันและกัน ในที่สุด พวกเขาก็มีลูกด้วยกัน ลูกน้อยกลายเป็นแก้วตาดวงใจของเอเดรียนและอลิซ เอเดรียนแม้จะเป็นมาเฟียผู้ทรงอิทธิพล แต่เมื่ออยู่กับครอบครัว เขากลายเป็นคนอ่อนโยนและอบอุ่น รอยยิ้มของลูกน้อยและอลิซคือสิ่งที่ทำให้เขารู้สึกว่าชีวิตของเขามีความหมายมากกว่าความสำเร็จในธุรกิจ เมื่ออลิซตั้งท้อง อารมณ์ของเธอแปรปรวนอย่างมาก ทั้งเพราะฮอร์โมนที่เปลี่ยนไปและความกังวลเรื่องการเป็นแม่ครั้งแรก บางครั้งเธอรู้สึกหงุดหงิดและร้องไห้โดยไม่มีเ
"พี่ต้องทำความสะอาดก่อนนะ" เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน ขณะที่เริ่มเช็ดคราบต่างๆ บนตัวเธออย่างเบามือ มือที่ใหญ่และอบอุ่นของเขาสัมผัสกับผิวกายที่ยังคงอ่อนไหวจากความรู้สึกเมื่อครู่ อลิซกัดริมฝีปากของตัวเองพยายามไม่ให้ตัวเองรู้สึกเขินมากกว่านี้เอเดรียนทำความสะอาดให้เธออย่างระมัดระวัง ใช้ทิชชู่เช็ดบริเวณต้นขาและจุดที่เปียกชื้นอย่างใจเย็น ก่อนจะจัดเสื้อผ้าให้เธอกลับเข้าที่ "เรียบร้อยแล้ว" เขาพูดพร้อมยิ้มมุมปาก ราวกับทุกอย่างเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับเขา"พี่...พี่ทำเกินไปแล้วนะ" อลิซพูดดุเขา ยังรู้สึกเหนียมอายอยู่ แม้ว่าจะเพิ่งผ่านเรื่องราวที่หนักหนามาเมื่อทำความสะอาดเรียบร้อย เอเดรียนก็เลื่อนแขนลงไปโอบรอบเอวของเธอ ขณะที่ยกเธอขึ้นจากตักอย่างง่ายดาย แม้ว่าเธอจะรู้สึกหมดแรงจนขยับตัวเองไม่ไหว แต่เอเดรียนกลับยกเธอเหมือนเป็นสิ่งของที่เบาหวิว เขาโอบเธอไว้แนบอกก่อนจะค่อยๆ วางเธอลงบนเบาะข้างคนขับอย่างนุ่มนวล"นอนพักตรงนี้นะ" เอเดรียนพูดพร้อมยกมือขึ้นลูบผมของอลิซด้วยความรัก ราวกับจะบอกให้เธอผ่อนคลาย ขณะที่เขาจัดเสื้อผ้าของตัวเองให้เรียบร้อย และเตรียมตัวขับรถกลับเมื่อรถมาถึงบ้าน เอเดรียนจอดรถอย่างเงี
"เร็วอีกสิ เธอทำได้มากกว่านี้ แมวน้อย... " เอเดรียนกระซิบยั่วเย้าเธอเสียงต่ำ กระตุ้นให้เธอตอบสนองตามสัญชาตญาณ ร่างกายของเธอร้อนรุ่มจนแทบจะทนไม่ไหว เธอเร่งจังหวะขึ้นอีกครั้ง สะโพกสวยยกขึ้นลงเร็วและหนักหน่วงกว่าเดิมเอเดรียนยิ้มอย่างพอใจ ร่างกายของเขาเริ่มตอบสนองต่อความเร่าร้อนของเธอมากขึ้น เสียงหอบหายใจหนัก ผสมกับเสียงครางที่ขาดเป็นห้วงๆ ดังก้องไปทั่วห้องโดยสาร ความเสียวซ่านที่ล้นทะลักทวีความรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ"อ๊าา พ... พี่เอรียน!! อลิซทนไม่ไหวแล้ว!! " อลิซพูดออกมาด้วยเสียงกระเส่า พรางมองหน้าเอเดรียนด้วยสายตา ที่พร่าเลือนไปด้วยหยาดน้ำตาแห่งความสุขสมเอเดรียนหัวเราะออกมาขณะที่อลิซเริ่มตอดรัดเขาแน่นถี่ขึ้น ดวงตาของเขาฉายแววเจ้าเล่ห์ ก่อนที่จะขยับสะโพกสวนขึ้นเล็กน้อย ส่งแรงเสียดสีจนอลิซสะดุ้ง ร่างกายของเธอเกร็งสั่นสะท้านอย่างห้ามไม่อยู่"ทำไมวันนี้ถึงเสร็จเร็วขนาดนี้ล่ะ หืมม?" เอเดรียนแหย่เธอด้วยน้ำเสียงที่ทุ้มต่ำ ใบหน้าของเขาขยับเข้ามาใกล้กระซิบข้างหู ขณะที่มือของเขายังจับสะโพกเธอไว้แน่น "หรือว่าห่างพี่ไปนานเกินจนทนไม่ไหวแล้ว?" คนพี่ยังพูดแกล้งเธอไม่หยุดอลิซหน้าแดงจัด เธอถูกทำให้รู้ส
“พี่ไม่เคยเบื่อ...โดยเฉพาะเมื่อเป็นเธอ” เขาตอบกลับด้วยความมั่นใจ ริมฝีปากของเขายกขึ้นเป็นรอยยิ้มที่มักทำให้เธอหวั่นไหวแต่อลิซไม่ถอยกลับ เธอเลื่อนตัวเข้ามาใกล้ชิดเขามากขึ้น ปลายนิ้วลูบผ่านกรอบหน้าของเขาอย่างยั่วยวน “แต่คราวนี้...อลิซจะเป็นคนคุมเอง” เธอกระซิบชิดริมฝีปากของเขา ดวงตาของเธอเปล่งประกายด้วยความท้าทายเอเดรียนหัวเราะเสียงต่ำ ก่อนที่เขาจะเอนหลังพิงเบาะรถ ราวกับยอมให้เธอทำตามที่ต้องการ “งั้นลองดูสิ...พี่จะรอดูว่าเธอจะคุมเกมได้ยังไง” น้ำเสียงของเขาท้าทายกลับ แต่ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความอยากรู้ว่าเธอจะทำอะไรต่ออลิซไม่รอช้า เธอจับหน้าของเอเดรียนและโน้มตัวเข้าใกล้ ก่อนที่ริมฝีปากของเธอจะกดลงบนริมฝีปากของเขาอย่างร้อนแรง จูบที่เต็มไปด้วยความโหยหาและท้าทายเอเดรียนตอบรับจูบของเธอทันที แต่คราวนี้เขาให้เธอเป็นฝ่ายนำ ร่างกายของเขาตอบสนองต่อสัมผัสของเธอทุกครั้งที่ ริมฝีปากและมือของเธอเคลื่อนที่ไป เขายกมือขึ้นโอบรอบเอวของเธอ แต่ก็ปล่อยให้เธอเป็นคนคุมจังหวะ“พี่คิดว่าอลิซจะทำได้แค่นี้เหรอ?” อลิซแกล้งกระซิบชิดริมฝีปากของเขา แววตาของเธอเต็มไปด้วยความท้าทายที่เอเดรียนไม่ค่อยเห็นบ่อยนัก“พี่ไ
หลังจากผ่านไปประมาณหนึ่งอาทิตย์ เอเดรียนก็จัดการเรื่องธุรกิจมืดของเขาได้เรียบร้อย แม้เขาจะถอยออกมาอย่างที่สัญญาไว้กับอลิซ แต่บารมีของเขายังไม่ลดลงสักนิด ทุกคนยังคงเกรงกลัวเขา รัศมีอำนาจที่เขามีทำให้ไม่มีใครกล้าเข้ามายุ่งด้วยวันนี้เอเดรียนขับรถหรูมารับอลิซที่มหาวิทยาลัย เป็นรถสปอร์ตคันสีดำเงางามที่ทำให้ใครต่อใครต้องหันมามองเมื่อเขาจอดตรงหน้า เพื่อนๆ ของอลิซมองตามด้วยความสงสัยและประหลาดใจเมื่อเห็นชายคนนี้ปรากฏตัวตรงหน้าอลิซเบิกตากว้างเล็กน้อยเมื่อเห็นเอเดรียน เธอรีบโบกมือลาเพื่อนๆ และวิ่งขึ้นรถอย่างรวดเร็วทันทีที่เปิดประตู“พี่เอเดรียน! ทำไมต้องขับรถหรูมารับอลิซแบบนี้ด้วยคะ?” อลิซถามด้วยน้ำเสียงกึ่งดุกึ่งเขินเมื่อเธอปิดประตูรถเอเดรียนยิ้มมุมปาก ก่อนจะหันไปสบตาเธอ “พี่อยากเจอเธอเร็วๆ นั่งรอเฉยๆ .... มันน่าเบื่อ”อลิซถอนหายใจ พร้อมกับมองออกไปนอกหน้าต่าง รู้ดีว่าเขามักจะทำตามใจแบบนี้เสมอเอเดรียนขับรถออกไปด้วยความเร็วที่ทำให้หัวใจของอลิซเต้นแรงเล็กน้อย เขาเลี้ยวเข้าไปยังมุมอับของลานจอดรถที่ไม่มีใครเห็น ก่อนจะจอดรถและหันมามองเธอด้วยสายตาที่ชวนให้รู้สึกไม่ค่อยปลอดภัย“พี่ทำอะไรคะ?” อลิซถา
อลิซรู้ว่าต้องทำอะไรสักอย่างเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเธอกับเอเดรียน ความเงียบที่อบอวลรอบตัวทำให้เธอได้แต่คิดทบทวนสถานการณ์นี้ซ้ำไปซ้ำมา โลกของเขาช่างแตกต่างจากโลกของเธออย่างสิ้นเชิง ถึงเขาจะไม่เคยบอกตรงๆ แต่เธอก็ไม่ใช่เด็กน้อยที่จะไม่รู้ว่าเขาคือมาเฟีย ผู้ชายที่มีอำนาจและมีอันตรายตลอดเวลา ส่วนเธอเป็นแค่ผู้หญิงธรรมดาที่ใช้ชีวิตเรียบง่าย ตั้งแต่ที่เขาหายจากบาดแผล เขาก็ยุ่งมากขึ้น ไม่ค่อยได้กลับบ้านตรงเวลา และทุกครั้งที่เธอเจอเขา เธอรู้สึกว่ามีบางสิ่งที่ค้างคาอยู่ระหว่างทั้งคู่ พวกเขายังไม่เคยพูดถึงอนาคต ไม่เคยคุยกันอย่างจริงจัง และนั่นทำให้เธอยิ่งรู้สึกไม่มั่นคงมากขึ้นเรื่อยๆ อลิซสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วตัดสินใจ มันถึงเวลาแล้ว เธอจะต้องคุยกับเขา เธอต้องรู้ว่าเอเดรียนคิดยังไงกับความสัมพันธ์นี้ และเธอไม่สามารถอยู่ในความไม่แน่นอนแบบนี้ต่อไปได้ เธอลุกขึ้นจากโซฟา ก้าวเดินตรงไปที่ห้องทำงานของ เอเดรียน ประตูไม้หนักที่เคยดูคุ้นเคยตอนนี้กลับรู้สึกเหมือนเป็นอุปสรรคที่เธอต้องผ่านไป อลิซยืนอยู่หน้าประตูห้องทำงานของเอเดรียน ลมหายใจของเธอติดขัด มือกำลูกบิดแน่น ก่อนที่จะผลักเข้าไปช้าๆ ภายในห้องเ
"ขอโทษด้วยครับบอส... ผมพยายามห้ามแล้ว" ชายชุดสูทที่อยู่ด้านหลังเธอคนนั้นส่งเสียงเข้ามาก่อนที่จะถอยไปอย่างรู้งานเอเดรียนยิ้มและพูดกับผู้มาใหม่ "ลิซซี่ เธอมักมาในช่วงเวลาที่แย่เสมอเลยนะ หึ" เขาดูหงุดหงิดเล็กน้อยลิซซี่หัวเราะแล้วโค้งคำนับอย่างขี้เล่น “ฉันไม่กวนแล้ว เชิญใช้เวลากันต่อได้เต็มที่เลยนะจ๊ะ” จากนั้นหล่อนก็ปิดประตู ให้ความเป็นส่วนตัวกับทั้งสองคนอีกครั้งอลิซรีบลุกจากเอเดรียนและเริ่มแต่งตัว แก้มของเธอร้อนผ่าวด้วยความเขินอาย “นั่นใครคะ? ฉันเคยเห็นเธอมาก่อน” เธอถามทั้งที่ยังสับสนอยู่เอเดรียนหัวเราะแล้วดึงเธอเข้ามาในอ้อมกอด “ลิซซี่เป็นหุ้นส่วนธุรกิจ เรารู้จักกันมานานแล้ว เธอชอบหยอกล้อ แต่ก็ไม่เป็นอันตราย”อลิซเงยหน้าขึ้นมองเอเดรียนก่อนจะพูดเหน็บเขาที่ไม่ยอมบอกเธอตรงๆ “หุ้นส่วนทางธุรกิจเหรอ? พี่มีชีวิตที่น่าสนใจจริงๆ นะคะ”เอเดรียนยิ้มและจูบหน้าผากของเธอ “มีเธออยู่ด้วยแล้วน่าสนใจกว่าเยอะนะแมวน้อย”แม้ว่าเธอจะรู้สึกหงุดหงิดใจในตอนแรก แต่อลิซก็อดไม่ได้ที่จะแอบยิ้ม “อลิซไม่หลงคารมพี่หรอกค่ะ”เอเดรียนหัวเราะอย่างเอ็นดูคนตัวเล็ก “อยู่กับพี่นี่แหละ… พี่จะแนะนำเธอให้รู้จักกับเขา”'เขา?'