เอเดรียนถอยกลับเล็กน้อย มองลงมาที่เธอด้วยรอยยิ้มอย่างพึงพอใจ “เห็นไหม ฉันบอกเธอแล้ว” เขาพูดด้วยน้ำเสียงกระเส่าแหบพร่า “ฉันบอกเธอแล้วว่าเธอจะชอบมัน”อลิซจ้องมองเขาอย่างดื้อรั้นทั้งที่ร่างกายของเธอยังคงสั่นเทาจากการถึงจุดสุดยอด เธอเกลียดที่เขาพูดถูก เขาทำให้เธอรู้สึกดีมาก เธอไม่สามารถปฏิเสธความจริงได้ แม้แต่กับตัวเธอเองด้วยเอเดรียนขยับสะโพกเร็วขึ้นเรื่อยๆ เขาโน้มลงมาประทับจูบแมวน้อยที่หอบครางอยู่ ริมฝีปากของเขาเรียกร้องและครอบครอง อลิซตอบสนองเขาอย่างไม่รู้ตัว เธอจมดิ่งสู่วังวนแห่งความปรารถนา คิดอะไรไม่ออก รู้สึกได้เพียงความเร่าร้อนที่โถมเข้าใส่เท่านั้นเมื่อเอเดรียนพาพวกเขาทั้งคู่เข้าใกล้จุดสุดยอดอีกครั้ง อลิซอดสงสัยไม่ได้ว่าเธอกำลังเผชิญอะไรอยู่ เธอไม่เคยพบเจอใครที่เหมือนเขา ไม่เคยสัมผัสประสบการณ์แบบนี้ มันช่างน่าตื่นเต้นและน่ากลัวในเวลาเดียวกัน และเธอก็รู้ดีว่า ชีวิตของเธอจะไม่มีวันเหมือนเดิมอีกต่อไปเอเดรียนยังคงขยับสะโพกเข้าออกอย่างไม่หยุด ท่อนเนื้อแข็งร้อนกระแทกเข้าถึงจุดที่อ่อนไหวที่สุดของอลิซ ร่างกายของ อลิซสัมผัสถึงความสุขที่ท่วมท้น จิตใจของเธอเต็มไปด้วยความรู้สึกที่รุนแรง เธอ
ดวงตาของอลิซเบิกกว้าง หัวใจของเธอเต้นแรงเมื่อเขาเข้ามาใกล้ “อ...เอเดรียน ขอร้องค่ะ...ฉันไม่ไหวแล้วจริงๆ...” ในที่สุดแมวน้อยที่ดื้อรั้นต้องขอร้องอ้อนมาเฟียหนุ่มด้วยความจำใจ และมันก็สำเร็จเขาหัวเราะด้วยความชอบใจกับท่าทางน่ารักของอลิซ เขาจูบที่ใบหูของเธอก่อนจะพูด “เอาล่ะๆ ฉันจะปล่อยเธอไปก่อนก็ได้ แต่อย่าคิดว่าเรื่องนี้จะจบนะลูกแมวน้อย ฉันจะทำให้เธอร้องหาฉันอีก”อลิซหน้าแดงจนกลายเป็นมะเขือเทศสุก ความดื้อรั้นถูกแทนที่ด้วยความเขินอายจากคำพูดน่าไม่อายของเขา “คุณเป็นมันบ้า!!” เธอดุเขาแก้เขินเอเดรียนยิ้มและถอยกลับไป และประคองตัวเธอให้นอนลง เขาขยับตัวเธอมานอนตรงพื้นที่ที่ยังสภาพดีอยู่ “ฉันไม่แกล้งเธอแล้ว พักผ่อนเถอะแมวน้อย”อลิซพยักหน้าด้วยความว่าง่าย ดวงตาของเธอปิดลงเพราะความเหนื่อยล้าเข้าครอบงำในที่สุด เอเดรียนมองดูเธออยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่จะยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจ แมวน้อยตัวนี้น่าสนใจมาก เขาอยากได้เธอมาเลี้ยงไว้ข้างกายขณะที่อลิซผล็อยหลับไป เขาประทับจูบลงบนหน้าผากของเธออย่างแผ่วเบา และกระซิบ "ราตรีสวัสดิ์แมวน้อย...."เอเดรียนมองดูอลิซขณะเธอหลับลึก ลมหายใจของเธอสม่ำเสมอและสงบ เขาค่อยๆถอนตัวเ
ดวงตาของเอเดรียนเป็นประกายด้วยความสนุกสนาน “รับผิดชอบ? เธอสู้กับนักเลงตั้งหลายคนได้ แต่โดนทำแค่นี้ก็เดินไม่ไหวแล้วเหรอ?” เอเดรียนจงใจยั่งยุเธอ เขาโน้มตัวเข้ามาใกล้มากขึ้น “อีกอย่าง...เมื่อคืนเธอก็ขยับสะโพกรับฉันเองด้วยแท้ๆ....”ใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงเข้มยิ่งขึ้น และเธอก็ไม่สามารถหาเถียงเขากลับได้ คำพูดของเอเดรียนจี้ใจดำของเธอเข้าอย่างจัง อลิซได้แต่ฟึดฟัดหันหน้าไปทางอื่นแก้เก้อเมื่อเห็นปฏิกิริยาของเธอ สีหน้าของเอเดรียนก็อ่อนลงด้วยความเอ็นดู เขาลุกขึ้นและอุ้มเธอเข้ามาไว้ในอ้อมแขน ก่อนที่จะอุ้มเธอไปห้องน้ำ “มาทำความสะอาดกันเถอะ” เขาเอ่ยโดยที่ไม่สนใจการต่อต้านที่อ่อนแอของเธออลิซทุบตีเขาด้วยหมัดของเธอด้วยความหมั่นไส้ แต่ความพยายามของเธอก็ไร้ประโยชน์กับร่างกายที่แข็งแกร่งของเขา "วางฉันลงเลยนะคะ!" เธอขู่ฟ่อๆเหมือนลูกแมวจริงๆ เอเดรียนหัวเราะเสียงต่ำในลำคอ เขาไม่สะทกสะท้านกับการต่อต้านของเธอ “ระวังนะ เดี๋ยวก็เจ็บมือหรอก” เขาพูดพลางยิ้มเยาะ และก็เป็นตามตามที่เขาพูด อลิซเองที่ลงเอยด้วยการทำร้ายมือของเธอเอง เพราะหน้าอกที่แข็งกระด้างของเขาเมื่อเข้าไปในห้องน้ำ เอเดรียนก็ค่อยๆวางเธอลงในอ
อลิซวางส้อมลงแล้วมองตาเอเดรียนอย่างตรงไปตรงมา “ฉันคิดดูแล้ว แต่ฉันอยากกลับบ้านค่ะ” เธอพูดอย่างแน่วแน่ “ฉันตอบแทนบุญคุณของคุณแล้ว ไม่มีอะไรระหว่างเราอีกแล้ว”รอยยิ้มขี้เล่นของเอเดรียนยังไม่หายไป “อย่างนั้นเหรอ?” เขาตอบแล้วโน้มตัวไปข้างหน้า“ตอนนี้เธอคิดว่ามันเป็นแค่การตอบแทนบุญคุณ?”“ใช่” อลิซพูดด้วยน้ำเสียงที่แน่วแน่ “ฉันไม่อยากเป็นหนี้คุณอีกต่อไป”เอเดรียนยิ้มที่มุมปาก "อลิซ... เธอไม่ได้เป็นหนี้ฉันแล้ว... แต่ตอนนี้มันไม่เกี่ยวกับเรื่องนั้นอีกต่อไปแล้วล่ะ"“แล้วมันเรื่องอะไรล่ะคะ?” อลิซสงสัย เขาต้องการอะไรจากเธออีก “คุณจะยุ่งกับฉันทำไมอีกล่ะคะ คุณจะเลือกผู้หญิงคนไหนก็ได้ที่คุณต้องการอยู่แล้วนี่?”เอเดรียนหรี่ตาลง เขาเอนหลังและกอดอก “บางทีฉันอาจไม่ต้องการผู้หญิงคนไหนก็ได้” เขากล่าวด้วยน้ำเสียงหยอกล้อ “บางทีฉันอาจต้องการคนหัวแข็งและดื้อรั้นที่นั่งตรงหน้าฉัน....”อลิซรู้สึกว่าใบหน้าของเธอร้อนขึ้นด้วยความเขินและประหลาดใจ “คุณแค่เห็นฉันเป็นของเล่น...” เธอพูดและมองไปทางอื่น“ฉันไม่ได้เห็นเธอเป็นของเล่น” เอเดรียนตอบอย่างเรียบง่าย “ฉันแค่อยากให้เธออยู่ใกล้ๆฉัน”“แต่ฉันไม่อยากเกี่ยวข้องกับคุณค
สาวน้อยผมบลอนดกก้าวออกจากร้านอาหารหลังจากจบกะดึกอย่างเหนื่อยล้า สายลมเย็นยามค่ำคืนกระทบใบหน้า ทำให้เธอต้องกระชับเสื้อแจ็คเก็ตที่เก่าแล้วเข้ากับตัว ผมสีบลอนด์ยาวสลวยของเธอถูกลมพัดจนปลิวไปตามจังหวะที่เธอก้าวเดินร่างเล็กของเธอเดินผ่านตรอกเล็กๆ ความมืดมิดที่เธอคุ้นเคยเพราะเป็นเส้นทางลัดกลับที่พักที่ใช้ประจำ แต่คืนนี้กลับรู้สึกต่างออกไป ความอ่อนล้าจากการทำงานทำให้เธอรู้สึกว่าระยะทางยิ่งยาวไกลกว่าที่เคยสายตาของอลิซยังคงมองไปข้างหน้า แต่เมื่อเธอเดินผ่านหัวมุมตึก เงาร่างของชายกลุ่มหนึ่งโผล่ขึ้นขวางทางโดยไม่ทันตั้งตัว สี่คน… มากกว่าที่เธอจะรับมือไหว ดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความมุ่งร้าย หนึ่งในนั้นยิ้มเยาะอย่างไม่หวังดี "กลับบ้านคนเดียวเหรอสาวน้อย?" เสียงของมันฟังดูหยามเหยียด อลิซกัดฟันแน่น หัวใจเต้นรัวขึ้น สัญชาตญาณบอกให้เธอเตรียมพร้อม แม้ร่างกายของเธอจะเหนื่อยล้า แต่สมองยังคงสั่งการให้เธอต่อสู้อลิซถอยหลังหนึ่งก้าว จับจ้องพวกมันด้วยความระมัดระวังเธอเคยเรียนศิลปะป้องกันตัวมาก่อน และรู้ดีว่าต้องทำอย่างไรเมื่อตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้ ชายคนหนึ่งพุ่งเข้ามา เธอหลบได้อย่างหวุดหวิด ใช้ข้อศอกกระแท
เมื่อพวกเขามาถึงคฤหาสน์หลังใหญ่ ดวงตาของอลิซเบิกกว้างด้วยความตะลึงงัน ความมั่งคั่งของสถานที่นั้นเกินกว่าสิ่งใดที่เธอเคยเห็นมา เสาหินอ่อนโบราณ โคมไฟระย้าคริสตัลระยิบระยับ และการตกแต่งที่หรูหราโอ่อ่า บ่งบอกถึงฐานะและอำนาจอันยิ่งใหญ่ เอเดรียนพาเธอเข้าไปด้านใน มือของเขาสัมผัสแผ่วเบาที่หลังส่วนล่างของเธอ นำทางเธอผ่านโถงทางเดินอันหรูหรา"คุณพาฉันมาที่นี่ทำไมคะ?" อลิซเอ่ยถาม น้ำเสียงของเธอแฝงไปด้วยความอยากรู้อยากเห็นและความระแวงเอเดรียนหยุดและหันกลับมาเผชิญหน้าเธอ ดวงตาของเขาจ้องมองเธออย่างลึกซึ้ง "ฉันรู้สึกว่าเธอ... น่าค้นหา" เขายอมรับ พร้อมกับยิ้มมุมปาก "และฉันอยากรู้ว่าเมื่อค้นไปแล้ว...ฉันจะเจออะไรบ้าง"ก่อนที่อลิซจะตอบสนอง เอเดรียนก็โน้มตัวเข้ามา ใบหน้าของเขาอยู่ใกล้กับใบหน้าของเธอจนเธอรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆ ของเขา “เธอเป็นหนี้ชีวิตฉันนะ เธอควรตอบแทนฉัน” เขากระซิบ “แมวน้อย...ให้ฉันได้ชิมเธอ”เสียงกระซิบของเอเดรียนทำให้อลิซเสียวสันหลังวาบ "เอาอะไรมาพูดว่าฉันต้องให้คุณ 'ชิม'?" เธอถามด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว เธอเข้าใจความหมายแฝงนั้นเป็นอย่างดีอลิซถอยขยับตัวออกห่าง ใจเต้นรัวด้วยความโกรธ "ค
อลิซกัดริมฝีปาก และหันมองไปทางอื่นด้วยความเขินอาย “ฉ...ฉันไม่ได้คาดหวังอะไรซักหน่อย” ถึงเธอจะทำปากแข็ง แต่เธอรู้สึกหวั่นไหวกับรูปร่างของชายหนุ่มจริงๆเสียงหัวเราะอันทุ้มต่ำก้องในลำคอของเขา “ปากไม่ตรงกับใจ...”เอเดรียนขยับเข้าใกล้ลูกแมวน้อยของเขามากขึ้น เขาจับชายเสื้อของเธอและดึงมันขึ้นให้มันหลุดพ้นจากตัวของเธอ อลิซตัวสั่นเทาไปทั้งตัวเมื่อนิ้วของเขาสัมผัสผิวหนังของเธอ ทิ้งร่องรอยความร้อนเอาไว้เขาจูบเธออีกครั้ง คราวนี้เต็มไปด้วยความต้องการ และเธอก็ตอบสนองอย่างกระตือรือร้น มือของเธอสางเข้าไปในเส้นผมสีเงินของเขามือของเอเดรียนเลื่อนต่ำลง ปลดกระดุมกางเกงยีนส์ของเธอและลูบไล้ไปตามขาเรียวขาสวย เขาอุ้มเธอขึ้นอย่างง่ายดาย วางเธอลงบนเตียงและถอดเสื้อผ้าที่เหลือของเธอออกอลิซจ้องมองเขาด้วยใจที่เต้นแรง ขณะที่เขาถอดกางเกงออก ร่างกายของเขายืนหยัดอย่างภาคภูมิใจในรูปร่างของตัวเองเธอรู้สึกถึงส่วนผสมของความกลัวและความตื่นเต้น เอเดรียนปีนขึ้นบนเตียง ดวงตาของเขาจ้องมองเธอราวกับจะกลืนกิน “เธอพร้อมหรือยังอลิซ?” เขาถามด้วยน้ำเสียงแหบพร่าด้วยความปรารถนาอลิซกลืนน้ำลาย รู้สึกถึงความร้อนระอุแผ่ซ่านไปทั่ว
จูบของเอเดรียนรุนแรงและเร่าร้อนขึ้น มือของเขากอดเธอไว้แน่น บังคับให้ร่างกายของเธอแนบชิดกับผนังกระเบื้องเย็นเฉียบ อุณหภูมิที่แตกต่างกันราวกับน้ำแข็งกับไฟ อลิซหอบหายใจแรง รู้สึกสับสนและขัดแย้ง ใจหนึ่งอยากผลักเขาออกไป แสดงให้เห็นถึงความเข้มแข็ง แต่ร่างกายกลับทรยศ ยอมจำนนต่อสัมผัสอันเร่าร้อน"อย่ากลัวไปเลยอลิซ" เอเดรียนกระซิบอย่างยั่วเย้าข้างหูเธอ "ฉันจะไม่ทำร้ายเธอ...เว้นแต่เธอจะต้องการมันเอง..."ประโยคของเขาเหมือนมีมนต์สะกด อลิซรู้สึกราวกับถูกมัดไว้ด้วยแรงปรารถนา ร่างกายของเธอโหยหาเขา ต้องการสัมผัสเร่าร้อนจากเขา"เอเดรียน..." อลิซเอ่ยด้วยน้ำเสียงของเธอที่ผสมปนเปไปด้วยความสิ้นหวังและความปรารถนาเขาถอยออกไปเล็กน้อย ดวงตาสีเข้มของเขาจ้องมองเธออย่างลุ่มลึก "ว่ามาสิ อลิซ?""ฉัน...กลัว..." เธอสารภาพ จากที่เคยดื้อรั้น ตอนนี้สั่นเทาด้วยความหวาดกลัว ราวกับลูกแมวน้อยที่ตื่นกลัวรอยยิ้มของเอเดรียนปรากฏขึ้นที่มุมปาก "ไม่ต้องกังวล อลิซ ฉันจะให้ทุกสิ่งที่เธอต้องการ เธอจะไม่ปฏิเสธมันแน่...."และด้วยคำพูดนั้น เขาก็คว้าตัวเธอไว้แน่นอีกครั้ง สัมผัสของเขาอ่อนโยนแต่ก็เร่าร้อนในเวลาเดียวกัน ผลักดันเธอไปสู่ห
อลิซวางส้อมลงแล้วมองตาเอเดรียนอย่างตรงไปตรงมา “ฉันคิดดูแล้ว แต่ฉันอยากกลับบ้านค่ะ” เธอพูดอย่างแน่วแน่ “ฉันตอบแทนบุญคุณของคุณแล้ว ไม่มีอะไรระหว่างเราอีกแล้ว”รอยยิ้มขี้เล่นของเอเดรียนยังไม่หายไป “อย่างนั้นเหรอ?” เขาตอบแล้วโน้มตัวไปข้างหน้า“ตอนนี้เธอคิดว่ามันเป็นแค่การตอบแทนบุญคุณ?”“ใช่” อลิซพูดด้วยน้ำเสียงที่แน่วแน่ “ฉันไม่อยากเป็นหนี้คุณอีกต่อไป”เอเดรียนยิ้มที่มุมปาก "อลิซ... เธอไม่ได้เป็นหนี้ฉันแล้ว... แต่ตอนนี้มันไม่เกี่ยวกับเรื่องนั้นอีกต่อไปแล้วล่ะ"“แล้วมันเรื่องอะไรล่ะคะ?” อลิซสงสัย เขาต้องการอะไรจากเธออีก “คุณจะยุ่งกับฉันทำไมอีกล่ะคะ คุณจะเลือกผู้หญิงคนไหนก็ได้ที่คุณต้องการอยู่แล้วนี่?”เอเดรียนหรี่ตาลง เขาเอนหลังและกอดอก “บางทีฉันอาจไม่ต้องการผู้หญิงคนไหนก็ได้” เขากล่าวด้วยน้ำเสียงหยอกล้อ “บางทีฉันอาจต้องการคนหัวแข็งและดื้อรั้นที่นั่งตรงหน้าฉัน....”อลิซรู้สึกว่าใบหน้าของเธอร้อนขึ้นด้วยความเขินและประหลาดใจ “คุณแค่เห็นฉันเป็นของเล่น...” เธอพูดและมองไปทางอื่น“ฉันไม่ได้เห็นเธอเป็นของเล่น” เอเดรียนตอบอย่างเรียบง่าย “ฉันแค่อยากให้เธออยู่ใกล้ๆฉัน”“แต่ฉันไม่อยากเกี่ยวข้องกับคุณค
ดวงตาของเอเดรียนเป็นประกายด้วยความสนุกสนาน “รับผิดชอบ? เธอสู้กับนักเลงตั้งหลายคนได้ แต่โดนทำแค่นี้ก็เดินไม่ไหวแล้วเหรอ?” เอเดรียนจงใจยั่งยุเธอ เขาโน้มตัวเข้ามาใกล้มากขึ้น “อีกอย่าง...เมื่อคืนเธอก็ขยับสะโพกรับฉันเองด้วยแท้ๆ....”ใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงเข้มยิ่งขึ้น และเธอก็ไม่สามารถหาเถียงเขากลับได้ คำพูดของเอเดรียนจี้ใจดำของเธอเข้าอย่างจัง อลิซได้แต่ฟึดฟัดหันหน้าไปทางอื่นแก้เก้อเมื่อเห็นปฏิกิริยาของเธอ สีหน้าของเอเดรียนก็อ่อนลงด้วยความเอ็นดู เขาลุกขึ้นและอุ้มเธอเข้ามาไว้ในอ้อมแขน ก่อนที่จะอุ้มเธอไปห้องน้ำ “มาทำความสะอาดกันเถอะ” เขาเอ่ยโดยที่ไม่สนใจการต่อต้านที่อ่อนแอของเธออลิซทุบตีเขาด้วยหมัดของเธอด้วยความหมั่นไส้ แต่ความพยายามของเธอก็ไร้ประโยชน์กับร่างกายที่แข็งแกร่งของเขา "วางฉันลงเลยนะคะ!" เธอขู่ฟ่อๆเหมือนลูกแมวจริงๆ เอเดรียนหัวเราะเสียงต่ำในลำคอ เขาไม่สะทกสะท้านกับการต่อต้านของเธอ “ระวังนะ เดี๋ยวก็เจ็บมือหรอก” เขาพูดพลางยิ้มเยาะ และก็เป็นตามตามที่เขาพูด อลิซเองที่ลงเอยด้วยการทำร้ายมือของเธอเอง เพราะหน้าอกที่แข็งกระด้างของเขาเมื่อเข้าไปในห้องน้ำ เอเดรียนก็ค่อยๆวางเธอลงในอ
ดวงตาของอลิซเบิกกว้าง หัวใจของเธอเต้นแรงเมื่อเขาเข้ามาใกล้ “อ...เอเดรียน ขอร้องค่ะ...ฉันไม่ไหวแล้วจริงๆ...” ในที่สุดแมวน้อยที่ดื้อรั้นต้องขอร้องอ้อนมาเฟียหนุ่มด้วยความจำใจ และมันก็สำเร็จเขาหัวเราะด้วยความชอบใจกับท่าทางน่ารักของอลิซ เขาจูบที่ใบหูของเธอก่อนจะพูด “เอาล่ะๆ ฉันจะปล่อยเธอไปก่อนก็ได้ แต่อย่าคิดว่าเรื่องนี้จะจบนะลูกแมวน้อย ฉันจะทำให้เธอร้องหาฉันอีก”อลิซหน้าแดงจนกลายเป็นมะเขือเทศสุก ความดื้อรั้นถูกแทนที่ด้วยความเขินอายจากคำพูดน่าไม่อายของเขา “คุณเป็นมันบ้า!!” เธอดุเขาแก้เขินเอเดรียนยิ้มและถอยกลับไป และประคองตัวเธอให้นอนลง เขาขยับตัวเธอมานอนตรงพื้นที่ที่ยังสภาพดีอยู่ “ฉันไม่แกล้งเธอแล้ว พักผ่อนเถอะแมวน้อย”อลิซพยักหน้าด้วยความว่าง่าย ดวงตาของเธอปิดลงเพราะความเหนื่อยล้าเข้าครอบงำในที่สุด เอเดรียนมองดูเธออยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่จะยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจ แมวน้อยตัวนี้น่าสนใจมาก เขาอยากได้เธอมาเลี้ยงไว้ข้างกายขณะที่อลิซผล็อยหลับไป เขาประทับจูบลงบนหน้าผากของเธออย่างแผ่วเบา และกระซิบ "ราตรีสวัสดิ์แมวน้อย...."เอเดรียนมองดูอลิซขณะเธอหลับลึก ลมหายใจของเธอสม่ำเสมอและสงบ เขาค่อยๆถอนตัวเ
เอเดรียนถอยกลับเล็กน้อย มองลงมาที่เธอด้วยรอยยิ้มอย่างพึงพอใจ “เห็นไหม ฉันบอกเธอแล้ว” เขาพูดด้วยน้ำเสียงกระเส่าแหบพร่า “ฉันบอกเธอแล้วว่าเธอจะชอบมัน”อลิซจ้องมองเขาอย่างดื้อรั้นทั้งที่ร่างกายของเธอยังคงสั่นเทาจากการถึงจุดสุดยอด เธอเกลียดที่เขาพูดถูก เขาทำให้เธอรู้สึกดีมาก เธอไม่สามารถปฏิเสธความจริงได้ แม้แต่กับตัวเธอเองด้วยเอเดรียนขยับสะโพกเร็วขึ้นเรื่อยๆ เขาโน้มลงมาประทับจูบแมวน้อยที่หอบครางอยู่ ริมฝีปากของเขาเรียกร้องและครอบครอง อลิซตอบสนองเขาอย่างไม่รู้ตัว เธอจมดิ่งสู่วังวนแห่งความปรารถนา คิดอะไรไม่ออก รู้สึกได้เพียงความเร่าร้อนที่โถมเข้าใส่เท่านั้นเมื่อเอเดรียนพาพวกเขาทั้งคู่เข้าใกล้จุดสุดยอดอีกครั้ง อลิซอดสงสัยไม่ได้ว่าเธอกำลังเผชิญอะไรอยู่ เธอไม่เคยพบเจอใครที่เหมือนเขา ไม่เคยสัมผัสประสบการณ์แบบนี้ มันช่างน่าตื่นเต้นและน่ากลัวในเวลาเดียวกัน และเธอก็รู้ดีว่า ชีวิตของเธอจะไม่มีวันเหมือนเดิมอีกต่อไปเอเดรียนยังคงขยับสะโพกเข้าออกอย่างไม่หยุด ท่อนเนื้อแข็งร้อนกระแทกเข้าถึงจุดที่อ่อนไหวที่สุดของอลิซ ร่างกายของ อลิซสัมผัสถึงความสุขที่ท่วมท้น จิตใจของเธอเต็มไปด้วยความรู้สึกที่รุนแรง เธอ
เอเดรียนเอื้อมมือไปหยิบถุงยางที่หัวเตียง อลิซมองดูด้วยตามเขาด้วยความอยากรู้อยากเห็น เธอไม่อาจละสายตาจากสายตาจากเขาได้ ชายหนุ่มฉีกซองถุงยางออก นิ้วของเขาค่อยๆเลื่อนถุงยางอนามัยลงมาตามความยาวที่น่าตกตะลึงของเขามาเฟียหนุ่มมองกลับไปที่เธอส่งยิ้มที่เต็มไปด้วยเสนห์ให้เธอ ดวงตาของเขาเปล่งประกายด้วยความเจ้าเล่ห์ “กลัวเหรอ?” เขาแหย่เธอเล่น “ไม่ต้องกังวลไปแมวน้อย เธอจะรู้สึกดีกว่าที่คิดแน่”เมื่อได้ยินคำหยอกล้อเหล่านั้น แก้มของอลิซก็แดงก่ำ เธอปฏิเสธที่จะตอบสนองเขา ยังคงความดื้อรั้นเอาไว้ เธอปฏิเสธไม่ได้ว่าท้องของเธอเสียววาบเมื่อได้เห็นส่วนที่แข็งตัวเต็มที่ของเขาเอเดรียนใส่ถุงยางอนามัยเสร็จแล้ว ก็วางตัวเองระหว่างขาของเธอตามเดิม เอาถูไถท่อนเนื้อร้อนเข้ากับปุ่มกระสันที่บวมแดงของเธออย่างเย้าแหย่ การกระทำดังกล่าวทำให้อลิซอ้าปากค้างด้วยความเสียวซ่าน ร่างกายของเธอทรยศต่อเธออีกแล้ว เอเดรียนหัวเราะในลำคอเมื่อเห็นการตอบสนองของเธอ เป็นเสียงทั้งมืดมนและน่าหลงใหล“อย่าพยายามกลั้นไว้” เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่แหบพร่า “ฉันจะทำให้เธอครางจนไม่มีเสียงเลย ลูกแมวน้อย...”เขาเริ่มหยอกล้อปุ่มกระสันของเธอด้วยส่วนปลาย
"อ...เอเดรียน..." อลิซเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ดวงตากลมโตของเธอเบิกกว้างด้วยความหวาดกลัว "มันไม่มีทางเข้าไปได้หรอกค่ะ...มันใหญ่เกินไป!" เธอพยายามห้ามปรามเขาอย่างสุดแรงเกิด กลัวว่าเขาจะทำสิ่งที่เขาคิดไว้เอเดรียนหัวเราะในลำคอกับท่าทีของเธอ เสียงทุ้มลึกจนทำให้เธอรู้สึกเสียวสันหลังวาบ ถึงแม้ว่าเสียงหัวเราะนั้นจะเหมือนว่าเขาอารมณ์ดี แต่ดวงตาของเขากลับแฝงไปด้วยความอันตราย เห็นได้ชัดว่าเขากำลังสนุกกับความกลัวของเธอโดยที่ไม่พูดอะไรสักคำ เอเดรียนก็อุ้มเธอขึ้นมาในอ้อมแขน ร่างกายอันบอบบางของเธอดูราวกับไร้น้ำหนักในอ้อมแขนของเขา"เธอคิดว่าอย่างนั้นเหรอ...ลูกแมวตัวน้อยของฉัน?" เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงหยอกล้อ รอยยิ้มชั่วร้ายปรากฏบนใบหน้า "มาดูกันดีกว่าว่ามันจะเข้าไปได้หรือเปล่า"เขาอุ้มเธอเดินไปที่เตียง วางเธอลงบนที่นอนอย่างอ่อนโยน สายตาของเขาจับจ้องมองเธอไม่วางตา หัวใจของอลิซเต้นรัวด้วยความตื่นเต้นและหวาดกลัวปะปนกันไป เธอพยายามดิ้นรนถอยห่าง แต่เอเดรียนรวดเร็วเกินไป เขาคว้าแขนเธอไว้แล้วดึงมาจุมพิตอย่างนุ่มนวล“ผ่อนคลายเถอะ อลิซ” เขากระซิบ ริมฝีปากของเขาแนบชิดใบหูของเธอ “ฉันสัญญาว่าจะไม่ทำให้
จูบของเอเดรียนรุนแรงและเร่าร้อนขึ้น มือของเขากอดเธอไว้แน่น บังคับให้ร่างกายของเธอแนบชิดกับผนังกระเบื้องเย็นเฉียบ อุณหภูมิที่แตกต่างกันราวกับน้ำแข็งกับไฟ อลิซหอบหายใจแรง รู้สึกสับสนและขัดแย้ง ใจหนึ่งอยากผลักเขาออกไป แสดงให้เห็นถึงความเข้มแข็ง แต่ร่างกายกลับทรยศ ยอมจำนนต่อสัมผัสอันเร่าร้อน"อย่ากลัวไปเลยอลิซ" เอเดรียนกระซิบอย่างยั่วเย้าข้างหูเธอ "ฉันจะไม่ทำร้ายเธอ...เว้นแต่เธอจะต้องการมันเอง..."ประโยคของเขาเหมือนมีมนต์สะกด อลิซรู้สึกราวกับถูกมัดไว้ด้วยแรงปรารถนา ร่างกายของเธอโหยหาเขา ต้องการสัมผัสเร่าร้อนจากเขา"เอเดรียน..." อลิซเอ่ยด้วยน้ำเสียงของเธอที่ผสมปนเปไปด้วยความสิ้นหวังและความปรารถนาเขาถอยออกไปเล็กน้อย ดวงตาสีเข้มของเขาจ้องมองเธออย่างลุ่มลึก "ว่ามาสิ อลิซ?""ฉัน...กลัว..." เธอสารภาพ จากที่เคยดื้อรั้น ตอนนี้สั่นเทาด้วยความหวาดกลัว ราวกับลูกแมวน้อยที่ตื่นกลัวรอยยิ้มของเอเดรียนปรากฏขึ้นที่มุมปาก "ไม่ต้องกังวล อลิซ ฉันจะให้ทุกสิ่งที่เธอต้องการ เธอจะไม่ปฏิเสธมันแน่...."และด้วยคำพูดนั้น เขาก็คว้าตัวเธอไว้แน่นอีกครั้ง สัมผัสของเขาอ่อนโยนแต่ก็เร่าร้อนในเวลาเดียวกัน ผลักดันเธอไปสู่ห
อลิซกัดริมฝีปาก และหันมองไปทางอื่นด้วยความเขินอาย “ฉ...ฉันไม่ได้คาดหวังอะไรซักหน่อย” ถึงเธอจะทำปากแข็ง แต่เธอรู้สึกหวั่นไหวกับรูปร่างของชายหนุ่มจริงๆเสียงหัวเราะอันทุ้มต่ำก้องในลำคอของเขา “ปากไม่ตรงกับใจ...”เอเดรียนขยับเข้าใกล้ลูกแมวน้อยของเขามากขึ้น เขาจับชายเสื้อของเธอและดึงมันขึ้นให้มันหลุดพ้นจากตัวของเธอ อลิซตัวสั่นเทาไปทั้งตัวเมื่อนิ้วของเขาสัมผัสผิวหนังของเธอ ทิ้งร่องรอยความร้อนเอาไว้เขาจูบเธออีกครั้ง คราวนี้เต็มไปด้วยความต้องการ และเธอก็ตอบสนองอย่างกระตือรือร้น มือของเธอสางเข้าไปในเส้นผมสีเงินของเขามือของเอเดรียนเลื่อนต่ำลง ปลดกระดุมกางเกงยีนส์ของเธอและลูบไล้ไปตามขาเรียวขาสวย เขาอุ้มเธอขึ้นอย่างง่ายดาย วางเธอลงบนเตียงและถอดเสื้อผ้าที่เหลือของเธอออกอลิซจ้องมองเขาด้วยใจที่เต้นแรง ขณะที่เขาถอดกางเกงออก ร่างกายของเขายืนหยัดอย่างภาคภูมิใจในรูปร่างของตัวเองเธอรู้สึกถึงส่วนผสมของความกลัวและความตื่นเต้น เอเดรียนปีนขึ้นบนเตียง ดวงตาของเขาจ้องมองเธอราวกับจะกลืนกิน “เธอพร้อมหรือยังอลิซ?” เขาถามด้วยน้ำเสียงแหบพร่าด้วยความปรารถนาอลิซกลืนน้ำลาย รู้สึกถึงความร้อนระอุแผ่ซ่านไปทั่ว
เมื่อพวกเขามาถึงคฤหาสน์หลังใหญ่ ดวงตาของอลิซเบิกกว้างด้วยความตะลึงงัน ความมั่งคั่งของสถานที่นั้นเกินกว่าสิ่งใดที่เธอเคยเห็นมา เสาหินอ่อนโบราณ โคมไฟระย้าคริสตัลระยิบระยับ และการตกแต่งที่หรูหราโอ่อ่า บ่งบอกถึงฐานะและอำนาจอันยิ่งใหญ่ เอเดรียนพาเธอเข้าไปด้านใน มือของเขาสัมผัสแผ่วเบาที่หลังส่วนล่างของเธอ นำทางเธอผ่านโถงทางเดินอันหรูหรา"คุณพาฉันมาที่นี่ทำไมคะ?" อลิซเอ่ยถาม น้ำเสียงของเธอแฝงไปด้วยความอยากรู้อยากเห็นและความระแวงเอเดรียนหยุดและหันกลับมาเผชิญหน้าเธอ ดวงตาของเขาจ้องมองเธออย่างลึกซึ้ง "ฉันรู้สึกว่าเธอ... น่าค้นหา" เขายอมรับ พร้อมกับยิ้มมุมปาก "และฉันอยากรู้ว่าเมื่อค้นไปแล้ว...ฉันจะเจออะไรบ้าง"ก่อนที่อลิซจะตอบสนอง เอเดรียนก็โน้มตัวเข้ามา ใบหน้าของเขาอยู่ใกล้กับใบหน้าของเธอจนเธอรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆ ของเขา “เธอเป็นหนี้ชีวิตฉันนะ เธอควรตอบแทนฉัน” เขากระซิบ “แมวน้อย...ให้ฉันได้ชิมเธอ”เสียงกระซิบของเอเดรียนทำให้อลิซเสียวสันหลังวาบ "เอาอะไรมาพูดว่าฉันต้องให้คุณ 'ชิม'?" เธอถามด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว เธอเข้าใจความหมายแฝงนั้นเป็นอย่างดีอลิซถอยขยับตัวออกห่าง ใจเต้นรัวด้วยความโกรธ "ค