“ฉันขอสั่ง! ว่าอย่าหันกลับมามอง ให้ขับรถไปเรื่อยๆ ”
น้ำเสียงกดต่ำและสิ่งที่สัมผัสได้ จากปลายกระบอกปืนนาบจี้มาที่ช่วงเอวของคุณหมอสาวอย่างวริญญา
เหล็กกล้าที่สามารถพลาดชีวิตของเธอได้ในทันที หากเพียงตอนนี้เธอแค่คิดจะตุกติก
หญิงสาวเหลือบตามองไปยังกระจกมองข้าง จึงทำให้เห็นบางอย่างที่เกิดขึ้นอยู่ทางด้านหลัง กับสถานการณ์ที่กำลังวุ่นวายบวกกับความโกลาหล เนื่องจากธนาคารที่อยู่เยื้องกับโรงพยาบาลของเธอเพิ่งจะถูกปล้น และเจ้าหน้าที่ตำรวจทุกคนกำลังเข้ามาเคลียร์สถานที่นั้น เพื่อสกัดกั้นคนร้ายซึ่งยังคงหลงเหลืออยู่ภายในธนาคาร
แต่ชายคนที่มีอาการคล้ายจะบาดเจ็บสาหัสแล้วนอนคุดคู้อยู่ด้านหลังเบาะรถของเธอคนนี้ละ...
เขาเป็นใคร?
ร่างกายที่โทรมไปด้วยเลือด และบาดแผลฉกรรจ์นั่น บ่งบอกว่าเจ้าตัวถูกยิงเข้าที่สำคัญตรงต้นขา
ใบหน้าคมคายของชายหนุ่มจับจ้องมองมาที่หญิงสาวอย่างไม่วางตา เหมือนกับปลายกระบอกปืนของเขา ที่จี้มายังช่วงท้องของหญิงสาวด้วยเช่นกัน
“อย่าให้ตำรวจเข้ามาใกล้กับรถคันนี้ เธอรีบขับออกไปสิ” เขาออกคำสั่ง
“ทำไมถึงต้องเป็นรถฉันด้วยฮะ!? ทำไมคุณถึงไม่ไปกับรถคันอื่น?”
“อย่ามัวมาพูดมาก! ฉันสั่งให้ไปก็รีบไป!”
ในที่สุดเธอก็ไม่สามารถจะทำอะไรได้มาก นอกเสียจากยอมสตาร์ทรถแล้วเหยียบคันเร่ง จากนั้นจึงพารถของตัวเอง ค่อยๆ เคลื่อนตัวออกไปจากตรงนี้ให้ไว
เมื่อเสียงของรถเจ้าหน้าที่ตำรวจดังในขณะที่วิ่งสวนทาง หญิงสาวสะดุ้งร่างขึ้นมาด้วยความตื่นตกใจ เพราะอีกฝ่ายได้จิ้มปลายกระบอกปืนเน้นหนักเข้ามาใกล้มากกว่าเดิม
“อย่าคิดมีพิรุธ บอกเอาไว้เสียก่อนนะว่า ถึงยังไงถ้าเธอคิดไม่ซื่อก็จะต้องถูกฉันเล่นงานก่อนใครอยู่ดี”
วริญญารู้สึกอยากจะร้องไห้ออกมาจริงๆ ซะให้ได้
เพราะนอกจากเธอจะเจอกับสถานการณ์เลวร้ายตรงหน้า เมื่อเช้าก็ยังถูกชายคนรักปฏิเสธกลับมา เพียงเพราะปัญหาที่มีเพียงเรื่องเดียว...
นั่นคือเขาไม่สามารถยอมรับอดีตของวริญญาในสมัยที่เธอยังเป็นนักศึกษาแพทย์ได้ …
แล้วไง...เมื่อมันไม่ใช่ประเด็น!...
แต่มันเป็นเพราะความเห็นแก่ตัวของผู้ชายชัดๆ...
ความหวาดกลัวกับสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นกับตัวมันย่อมมีเป็นเรื่องธรรมดา เพราะคนที่กำลังจี้เธอมาน่าจะเป็นโจรที่หลบหนีออกมาจากธนาคาร ที่กำลังเกิดเรื่องวุ่นวายอยู่ในตอนนี้
“นายจะลงที่ไหน บอกฉันสิ ฉันจะได้จอดให้” เธอละสายตาจากถนนด้านหน้าหันมาถาม ก่อนดึงสายตากลับไปมองทางตามเดิม
ร่างหนาชะโงกหน้าขึ้นมามอง เมื่อเห็นรถของคนอื่นวิ่งผ่านไปได้สักพักใหญ่ วริญญาแอบเห็นเขาลอบถอนหายใจอยู่บ่อยครั้ง ทั้งยังหวาดระแวงและแฝงอะไรบางอย่าง กับท่าทางที่เตรียมพร้อมเหมือนจะตั้งรับ และตอบโต้กลับไปหากมีภัยเข้ามา
รถยนต์คันเล็กของวริญญาค่อยๆ วิ่งตามทางมาอย่างช้าๆ จนหันมาแล้วเห็นว่าชายหนุ่มมีเลือดออกมากที่ต้นขาซ้าย
“คุณถูกยิงเข้าเส้นเลือดใหญ่ ถ้าไม่ทำแผลเลือดจะต้องไหลออกมาจนหมดตัวแน่ๆ ให้ฉันทำแผลให้คุณก่อนดีกว่า”
“อย่ามาทำลูกเล่น ขับรถไปเรื่อยๆ แบบนี้แหละ แล้วผมไม่ได้เป็นอะไรมากด้วย”
“แต่ฉันดูสีหน้าของคุณมันเริ่มจะซีดมากขึ้นแล้วนะ ตอนนี้คุณมีอาการเหมือนจะง่วงแล้วใช่หรือเปล่าละ?”
ชายหนุ่มไม่ตอบกลับ เขาเพียงแค่เม้มริมฝีปากหนารับ เพื่อระงับอาการง่วงซึม ซึ่งเกิดจากการที่ร่างกายสูญเสียเลือดไปเป็นจำนวนมาก แต่ก็ยังไม่อยากจะไว้ใจคนตรงหน้าที่พูดจา คล้ายกำลังหว่านล้อมเขาอยู่
“ขับไปเรื่อยๆ อย่าหันมาแล้วทำให้ใครผิดสังเกต หากมีเหตุที่ทำให้มีใครเข้ามาจอดรถใกล้ๆ ผมรับรองได้ว่าผมจะลั่นไกใส่สมองของคุณให้มันพรุนไปด้วยรูระบายอากาศ”
แต่ไม่มีใครคาดคิด ว่าวริญญากลับเหยียบเบรกจนมิด แล้วตีไฟเลี้ยวเข้าข้างทางทันที
เพราะหญิงสาวทนกลิ่นคาวเลือดที่คละคลุ้งอยู่ภายในรถไม่ไหว ก่อนจะพูดออกไปด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
“หากวันนี้ฉันต้องตาย เพราะช่วยคนที่ได้รับบาดเจ็บตรงหน้าฉันก็ยอมละ อย่างน้อยที่สุดผู้หญิงคนหนึ่งที่มีดวงซวยถึงขนาดโดนแฟนตัวเองเพิ่งจะบอกเลิกมาเมื่อเช้า แล้วยังมาถูกจี้เอาตอนนี้จะมีชีวิตรอดอยู่ต่อไป มันก็คงจะเป็นเรื่องที่ไม่มีใครเชื่อได้แน่ๆ เหอะ!”
เจ้าของร่างใหญ่ที่ถือปืนจี้เอวเธอไว้ตะลึงงัน กว่าจะรู้สึกตัวนั่นก็ตอนที่เห็นคนตัวเล็กว่าเปิดประตูรถลงไปหยิบอะไรบางอย่างมาจากกระโปรงรถทางด้านหลัง
ในใจของคนที่เป็นผู้ร้ายนึกได้แค่เพียงอย่างเดียว ว่ากำลังถูกหญิงสาวตลบหลังเข้าให้ แต่ถึงยังไงในตอนนี้ตัวเขาเองก็แทบไม่มีเรี่ยวแรงพอที่จะหลบหนีไปทางไหนได้
เจ้าของร่างใหญ่ได้แค่นอนรอให้ตัวเองเป็นฝ่ายที่ถูกตามจับได้เท่านั้น
ร่างบอบบางของหญิงสาวสอดตัวเข้ามาในรถอย่างรีบร้อน พร้อมกับกล่องอุปกรณ์เครื่องมือแพทย์
“นี่มันอะไรกัน?”
“อยู่เฉยๆ เถอะน่า ถ้าวันนี้ฉันจะต้องตาย ก็ขอให้ตายไปพร้อมกับจรรยาบรรณของคนเป็นแพทย์ก็แล้วกันนะ แต่ถ้าคุณคิดจะยิงฉันก็เชิญ... แต่ขอฉันทำแผลให้คุณก่อน”
“เป็นผู้หญิงบ้าประเภทไหนกันวะ?”
“ก็เป็นผู้หญิงบ้าประเภทที่ถูกผู้ชายทิ้งยังไงล่ะ...ชัดพอไหม?” เธอตะโกนกลับใส่หน้าอีกฝ่ายอย่างมีโทสะพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมา เมื่อเริ่มลงมือทำแผลให้กับผู้ชายที่ได้ชื่อว่าโจร
เธอรู้สึกหวาดกลัวและสิ้นหวังกับทุกอย่างที่อยู่รอบกาย เมื่อย้อนนึกถึงงานแต่งที่ได้พิมพ์การ์ดเตรียมเอาไว้ล่วงหน้า และอีกเพียงแค่ไม่กี่สัปดาห์เธอก็จะได้สวมชุดเจ้าสาว ก้าวผ่านซุ้มดอกไม้เพื่อเข้าสู่ประตูวิวาห์ แต่ทุกอย่างกลับพังไม่เป็นท่า เมื่อว่าที่เจ้าบ่าวมารู้ภูมิหลังของวริญญา ภูมิหลังที่เธอพยายามปิดบังเขามาโดยตลอด
ชายหนุ่มมองหญิงสาวที่กำลังทำแผลให้ ในขณะที่เจ้าตัวก็ร้องไห้ฟูมฟายไปพร้อมกันด้วยความรู้สึกหงุดหงิดใจ“แค่ถูกผู้ชายทิ้งก็ต้องร้องไห้?”“อย่ามายุ่งจะได้ไหม? ฉันทำแผลให้ก็ถือว่าเป็นบุญคุณมากแล้วนะ อีกเดี๋ยวอยากจะลงตรงไหนก็บอก ฉันจะได้พาคุณไปส่งตรงนั้น แต่ขอแค่อย่างเดียวอย่ากลับมาวนเวียนอยู่ในชีวิตของฉันอีกเป็นอันขาด”เธอได้ยินเสียงเขาสบถ มือขาวผ่องกดลงไปตรงบาดแผล ในขณะใช้ผ้าที่เป็นเสื้อเพื่อเอาไว้ออกกำลังกาย ที่เธอทิ้งไว้ภายในรถ เพื่อเอามากดห้ามเลือดไว้ก่อน มันคือขั้นตอนของการปฐมพยาบาลแบบเบื้องต้นเท่านั้น และมันไม่สามารถจะทำให้เลือดหยุดไหลขาดได้ แต่อย่างน้อยก็ยังจะพอช่วยให้บรรเทา“กดเอาไว้แบบนี้ก่อน ในรถของฉันมันมีแค่กล่องปฐมพยาบาลเบื้องต้นเท่านั้นแหละ แล้วแผลของคุณมันก็ฉกรรจ์จนเกินไป เราจะต้องหาสถานที่เพื่อเย็บปิดปากแผลให้สนิท”เธอคิดเหมือนกำลังตัดสินใจ ให้กับผู้ชายแปลกหน้าที่เธอไม่เคยรู้จักมักคุ้นกันมาก่อนส่วนตอนนี้ร่างใหญ่ก็กำลังรู้สึกเจ็บปวดและทรมานไปทั่วร่างกาย แต่ก็ยังกลั้นใจนิ่งดูอีกฝ่ายเป็นคนทำแผลให้เขาจนเสร็จแล้วนั่นแหละในขณะทำแผลสายตาของวริญญาเผลอเลื่อนขึ้นไปมอง ตั้งแต่หน้าท้อ
“คุณรู้อะไรไหม? ว่าผู้หญิงส่วนใหญ่ที่ถูกผู้ร้ายจับตัวมา ถ้าไม่ถูกฆ่าก็จะถูกทำเรื่องอย่างว่าจนสาแก่ใจ แล้วถึงค่อยปล่อยตัวไป”คนตัวเล็กกว่าน้ำตารื้นขึ้นมาทันทีหลังจากที่ได้ฟัง ทั้งที่เธอตั้งใจว่าจะช่วยคนตรงหน้าด้วยสามัญสำนึกของคนเป็นแพทย์ แต่ก็ยังไม่วายที่จะถูกงูเห่าอย่างเขาแว้งเข้ามากัด แล้วเธอก็คือชาวนาคนนั้นชัดๆ เลย“ฉันเป็นคนที่เคยช่วยชีวิตคุณเอาไว้แท้ๆ แต่กลับตอบแทนกันแบบนี้เองเหรอ อันที่จริงฉันน่าจะเรียกตำรวจมาจับคุณตอนนี้เลยเสียด้วยซ้ำ”“คุณคิดจะทวงบุญคุณกับคนอย่างผมงั้นเหรอ? เกิดมาผมก็เพิ่งเคยเจอผู้หญิงหน้าโง่ ที่บอกว่าถูกผู้ชายหักอกมา แต่ก็ยังกล้ารับผู้ร้ายขึ้นรถ แถมยังช่วยรักษาให้อีกต่างหาก ผู้หญิงอย่างเธอหากไม่โดนผัวสวมเขา ก็คงจะถูกมันหลอกเอาไปขายเข้าสักวัน”เธอทำได้เพียงจ้องมองเขาด้วยสายตาไม่พอใจ แต่สุดท้ายก็ถูกอีกฝ่ายฉวยโอกาสขโมยหอมแก้มใส นั่นทำให้เจ้าของร่างบางถึงกับสะดุ้งเกร็งตัวด้วยความตกใจ ก่อนจะตวาดแว้ดออกไปว่า“หยุดเดี๋ยวนี้นะ! ฉันเป็นคนช่วยชีวิตคุณ ทำไมคุณถึงได้ทำเรื่องที่มันเลวร้ายและไม่เหมาะสมกับฉันแบบนี้ คุณยังมีความเป็นลูกผู้ชายหลงเหลืออยู่ไหม?”“ผมก็กำลังตอบแทน
สาเหตุที่วริญญาถูกแฟนหนุ่มปฏิเสธรัก มีสาเหตุมาจากที่เธอถูกนักศึกษาแพทย์ที่เป็นรุ่นน้อง นำภาพของเธอที่เจ้าตัวเป็นคนแอบถ่าย ไปส่งต่อให้อดีตแฟนหนุ่มของเธอได้ดูเมื่อเขาเห็นภาพดังกล่าว ที่ในนั้นมีแฟนสาวของตัวเองยืนอยู่ พร้อมกับผู้ชายหลายคนในบริเวณลานจอดรถด้านล่างของคอนโด เพียงแค่นั้นมันก็สามารถระบุตัวตนของแฟนสาวได้ โดยที่เขาไม่จำเป็นต้องคาดเดา ชายหนุ่มรับไม่ได้เมื่อรู้ความจริงว่า วริญญาคือลูกสาวคนเดียวของมาเฟียใหญ่ ที่มีนามเรียกขานทั่วไปว่านายใหญ่ ‘กนก’ วริญญาย่างเท้าเข้าประตูบ้านทันทีหลังจากที่รถเอสยูวี สีเทาเข้มจอดสนิท“กลับมาบ้านเสียทีนะคะคุณหนู รู้บ้างหรือเปล่า ว่านมรอคุณหนูอยู่นานแล้ว”วรัญญาเห็นหญิงวัยกลางคนที่มีอายุใกล้เคียงกับมารดา วิ่งเข้ามาหาพร้อมกับกอดวริญญาด้วยความคิดถึงซึ่งเธอเองก็โอบกอดร่างท้วมใหญ่ของอีกฝ่ายด้วยเช่นเดียวกัน“สบายดีหรือเปล่าคะนมนิ่ม หนูไม่ได้กลับมาบ้านตั้งหลายปี สุขภาพร่างกายของนมยังแข็งแรงดีอยู่ใช่ไหมคะ?” เธอถามพร้อมกับบีบนวดตามร่างกายของคนที่เธอเรียกว่าแม่นม“แม่นมไม่เป็นอะไรเลยค่ะ สุขภาพร่างกายแข็งแรงดีทุกอย่าง จะมีก็แต่คุณพ่อของคุณหนูนั่นแหละค่ะ ที่ต
หัวใจของวริญญาดำดิ่งลงสู่ความมืดมิดอีกครั้ง เมื่อกลับมายังคอนโดที่พักอาศัย แล้วพบว่า ชางได้หายไปพร้อมกับเสื้อผ้าในตู้ ที่เหลืออยู่เพียงไม่กี่ตัวหญิงสาวเที่ยวเดินตามหาเขาภายในห้องของเธอทุกห้องด้วยความร้อนรน เพราะตั้งแต่ผู้ชายคนนั้นมาอยู่กับวริญญาเป็นเวลานานนับเดือน เขาแทบจะไม่เคยออกไปไหนเลยแม้แต่ก้าวเดียววริญญาอุตส่าห์รีบกลับมาหา แต่กลายเป็นว่าเธอไม่พบหน้าเขาอีกแล้วเจ้าของร่างบางค่อยๆ ทรุดตัวลงนั่งบนพื้นด้วยความสะเทือนใจ เธอเที่ยวเดินออกตามหาเขาในภายในบริเวณรอบๆ คอนโดด้วยความหวัง กระทั่งเวลาได้ย่างเข้าอีกวัน แต่หญิงสาวก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของเขาเลย วริญญาถึงกับยอมลางานเพื่อรอคอยเขาอยู่ที่ห้องต่อจากนั้นอีกหลายเพลา แต่สุดท้ายก็เหมือนกับทุกวันที่ผ่านมาความเครียดทำให้วริญญาไม่สามารถกินและนอนได้เหมือนปกติ และมีอาการหน้ามืดวิงเวียนคล้ายจะอยากอาเจียนตามมาเจ้าของร่างบางลุกขึ้นจากเตียง แล้วรีบวิ่งเข้าไปอาเจียนในห้องน้ำหลังจากนั้น ระยะเวลาเพียงไม่กี่วัน ที่ทำให้หญิงมีสาวอาการคล้ายกับตัวเองกำลังตั้งครรภ์ นั่นจึงทำให้ความรู้สึกหวาดกลัว เข้ามากัดกินขั้วหัวใจในทันทีเธอรีบไปที่ซื้อที่ตรวจครรภ์ในร
หญิงสาวพับกระดาษจดหมาย ก่อนจะยื่นส่งมันกลับไปให้คนเป็นมารดาของเธออีกที“ทำแบบนี้ไม่ได้นะลูก ริญญ่ารู้หรือเปล่าว่าแม่นมไม่เคยที่จะตามตอแยหนูแบบนี้ นี่เป็นจดหมายฉบับที่สามแล้วนะ แม่ว่าหนูควรจะเปิดอ่านมันสักนิด หนูตัดขาดถึงขนาดไม่ยอมให้เบอร์ติดต่อใครไว้เลยที่ประเทศไทย แล้วหนูก็รู้นี่ว่าสถานภาพของแม่กับครอบครัวของพ่อได้ขาดกันมานานมาก คนพวกนั้นคงไม่อยากที่จะมารบกวนทางแม่ แต่ลูกคิดดูดีๆ เพราะนี่มันเป็นจดหมายที่จ่าหน้าซองมาถึงหนูทั้งนั้น เขาคงต้องการจะให้แม่ช่วยทำให้หนูเปิดอ่านจดหมายของพวกเขาให้ได้นั่นแหละ”กานดาพยายามอธิบายถึงเหตุผลมากมายหลายอย่างให้ลูกสาวได้ฟัง เผื่อบางทีวริญญาอาจลดทิฐิลงบ้าง“ครั้งสุดท้ายที่หนูเข้าไปหาคุณพ่อที่บ้าน คุณแม่รู้ไหมคะว่าคุณพ่อพูดกับหนูว่ายังไง?”“วางทิฐิลงบ้างก็ได้นะลูก รู้หรือเปล่าว่ายิ่งหนูเป็นแบบนี้ แม่ก็ยิ่งมองเห็นคุณพ่อ ซ้อนอยู่ในตัวของหนูนั่นแหละ”“แม่พูดแบบนี้เพราะต้องการจะให้หนูยอมอ่อนข้อให้กับคุณพ่อใช่ไหมคะ? หนูสู้อุตส่าห์หนีมาคลอดลูกอยู่ที่นี่เพื่อความสบายใจ และยอมตัดขาดทุกอย่าง พวกเขาก็ยังพยายามที่จะหาทางติดต่อกับหนูจนได้”“เขาคงมีธุระด่วนนั่นละ”“ธ
รูปร่างบอบบางเดินนำหน้ากลุ่มผู้ชายฉกรรจ์ทั้งหมดเพื่อไปขึ้นรถที่จอดรออยู่ด้านหน้าทางเข้า หญิงสาวต้องการไปสะสางและสืบหาเรื่องราวของคนที่นำความสูญเสียมาสู่ครอบครัวของเธอ เพื่อแก้แค้น และทวงคืนหนี้เลือดนี้ให้หวนกลับมา แต่ในขณะที่วริญญากำลังเดินไปที่รถ เธอไม่รู้เลยว่ากำลังตกเป็นเป้าสายตาของใครบางคนหลายปีมาแล้วที่วริญญาไม่เคยได้กลับเข้ามาในคฤหาสน์หลังใหญ่ของผู้ให้กำเนิด ความทรงจำทั้งหมดที่เคยเกิดขึ้นที่นี่ยังคงไหลเวียนเข้ามาสู่สมองของเธอทีละอย่าง และมันไม่เคยจางหายไปไหนเลย บ้านหลังนี้คือสถานที่แห่งความทรงจำในอดีตงานศพของนายกนกได้ถูกจัดไว้อยู่ในระยะเวลาเจ็ดวัน โชคดีเหลือเกินที่วริญญายังกลับมาทันพิธีเคารพศพของคนเป็นพ่อ และต้องขอขอบคุณนมนิ่ม ที่เป็นคนช่วยจัดการงานทุกอย่างให้แทนเธอหลังจากเคารพศพหญิงสาวเข้าไปสำรวจดูภายในห้องทำงานของบิดา และมองเห็นกรอบรูปของตัวเอง ที่ผู้ให้กำเนิดยังคงเก็บรูปของเธอตั้งแต่แรกเกิดจนกระทั่งเติบใหญ่เอาไว้แทบจะครบทุกอิริยาบถ ยิ่งเมื่อหญิงสาวได้อ่านไดอารี่ที่พ่อของเธอได้เป็นคนเขียนบันทึกเรื่องราวของเธอเอาไว้ในทุกๆ วัน ในเรื่องที่ท่านคอยเฝ้าดูการเจริญเติบโตของลูกสาวเพ
รูปร่างบอบบางเดินนำหน้ากลุ่มผู้ชายฉกรรจ์ทั้งหมดเพื่อไปขึ้นรถที่จอดรออยู่ด้านหน้าทางเข้า หญิงสาวต้องการไปสะสางและสืบหาเรื่องราวของคนที่นำความสูญเสียมาสู่ครอบครัวของเธอ เพื่อแก้แค้น และทวงคืนหนี้เลือดนี้ให้หวนกลับมา แต่ในขณะที่วริญญากำลังเดินไปที่รถ เธอไม่รู้เลยว่ากำลังตกเป็นเป้าสายตาของใครบางคนหลายปีมาแล้วที่วริญญาไม่เคยได้กลับเข้ามาในคฤหาสน์หลังใหญ่ของผู้ให้กำเนิด ความทรงจำทั้งหมดที่เคยเกิดขึ้นที่นี่ยังคงไหลเวียนเข้ามาสู่สมองของเธอทีละอย่าง และมันไม่เคยจางหายไปไหนเลย บ้านหลังนี้คือสถานที่แห่งความทรงจำในอดีตงานศพของนายกนกได้ถูกจัดไว้อยู่ในระยะเวลาเจ็ดวัน โชคดีเหลือเกินที่วริญญายังกลับมาทันพิธีเคารพศพของคนเป็นพ่อ และต้องขอขอบคุณนมนิ่ม ที่เป็นคนช่วยจัดการงานทุกอย่างให้แทนเธอหลังจากเคารพศพหญิงสาวเข้าไปสำรวจดูภายในห้องทำงานของบิดา และมองเห็นกรอบรูปของตัวเอง ที่ผู้ให้กำเนิดยังคงเก็บรูปของเธอตั้งแต่แรกเกิดจนกระทั่งเติบใหญ่เอาไว้แทบจะครบทุกอิริยาบถ ยิ่งเมื่อหญิงสาวได้อ่านไดอารี่ที่พ่อของเธอได้เป็นคนเขียนบันทึกเรื่องราวของเธอเอาไว้ในทุกๆ วัน ในเรื่องที่ท่านคอยเฝ้าดูการเจริญเติบโตของลูกสาวเพ
หญิงสาวพับกระดาษจดหมาย ก่อนจะยื่นส่งมันกลับไปให้คนเป็นมารดาของเธออีกที“ทำแบบนี้ไม่ได้นะลูก ริญญ่ารู้หรือเปล่าว่าแม่นมไม่เคยที่จะตามตอแยหนูแบบนี้ นี่เป็นจดหมายฉบับที่สามแล้วนะ แม่ว่าหนูควรจะเปิดอ่านมันสักนิด หนูตัดขาดถึงขนาดไม่ยอมให้เบอร์ติดต่อใครไว้เลยที่ประเทศไทย แล้วหนูก็รู้นี่ว่าสถานภาพของแม่กับครอบครัวของพ่อได้ขาดกันมานานมาก คนพวกนั้นคงไม่อยากที่จะมารบกวนทางแม่ แต่ลูกคิดดูดีๆ เพราะนี่มันเป็นจดหมายที่จ่าหน้าซองมาถึงหนูทั้งนั้น เขาคงต้องการจะให้แม่ช่วยทำให้หนูเปิดอ่านจดหมายของพวกเขาให้ได้นั่นแหละ”กานดาพยายามอธิบายถึงเหตุผลมากมายหลายอย่างให้ลูกสาวได้ฟัง เผื่อบางทีวริญญาอาจลดทิฐิลงบ้าง“ครั้งสุดท้ายที่หนูเข้าไปหาคุณพ่อที่บ้าน คุณแม่รู้ไหมคะว่าคุณพ่อพูดกับหนูว่ายังไง?”“วางทิฐิลงบ้างก็ได้นะลูก รู้หรือเปล่าว่ายิ่งหนูเป็นแบบนี้ แม่ก็ยิ่งมองเห็นคุณพ่อ ซ้อนอยู่ในตัวของหนูนั่นแหละ”“แม่พูดแบบนี้เพราะต้องการจะให้หนูยอมอ่อนข้อให้กับคุณพ่อใช่ไหมคะ? หนูสู้อุตส่าห์หนีมาคลอดลูกอยู่ที่นี่เพื่อความสบายใจ และยอมตัดขาดทุกอย่าง พวกเขาก็ยังพยายามที่จะหาทางติดต่อกับหนูจนได้”“เขาคงมีธุระด่วนนั่นละ”“ธ
หัวใจของวริญญาดำดิ่งลงสู่ความมืดมิดอีกครั้ง เมื่อกลับมายังคอนโดที่พักอาศัย แล้วพบว่า ชางได้หายไปพร้อมกับเสื้อผ้าในตู้ ที่เหลืออยู่เพียงไม่กี่ตัวหญิงสาวเที่ยวเดินตามหาเขาภายในห้องของเธอทุกห้องด้วยความร้อนรน เพราะตั้งแต่ผู้ชายคนนั้นมาอยู่กับวริญญาเป็นเวลานานนับเดือน เขาแทบจะไม่เคยออกไปไหนเลยแม้แต่ก้าวเดียววริญญาอุตส่าห์รีบกลับมาหา แต่กลายเป็นว่าเธอไม่พบหน้าเขาอีกแล้วเจ้าของร่างบางค่อยๆ ทรุดตัวลงนั่งบนพื้นด้วยความสะเทือนใจ เธอเที่ยวเดินออกตามหาเขาในภายในบริเวณรอบๆ คอนโดด้วยความหวัง กระทั่งเวลาได้ย่างเข้าอีกวัน แต่หญิงสาวก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของเขาเลย วริญญาถึงกับยอมลางานเพื่อรอคอยเขาอยู่ที่ห้องต่อจากนั้นอีกหลายเพลา แต่สุดท้ายก็เหมือนกับทุกวันที่ผ่านมาความเครียดทำให้วริญญาไม่สามารถกินและนอนได้เหมือนปกติ และมีอาการหน้ามืดวิงเวียนคล้ายจะอยากอาเจียนตามมาเจ้าของร่างบางลุกขึ้นจากเตียง แล้วรีบวิ่งเข้าไปอาเจียนในห้องน้ำหลังจากนั้น ระยะเวลาเพียงไม่กี่วัน ที่ทำให้หญิงมีสาวอาการคล้ายกับตัวเองกำลังตั้งครรภ์ นั่นจึงทำให้ความรู้สึกหวาดกลัว เข้ามากัดกินขั้วหัวใจในทันทีเธอรีบไปที่ซื้อที่ตรวจครรภ์ในร
สาเหตุที่วริญญาถูกแฟนหนุ่มปฏิเสธรัก มีสาเหตุมาจากที่เธอถูกนักศึกษาแพทย์ที่เป็นรุ่นน้อง นำภาพของเธอที่เจ้าตัวเป็นคนแอบถ่าย ไปส่งต่อให้อดีตแฟนหนุ่มของเธอได้ดูเมื่อเขาเห็นภาพดังกล่าว ที่ในนั้นมีแฟนสาวของตัวเองยืนอยู่ พร้อมกับผู้ชายหลายคนในบริเวณลานจอดรถด้านล่างของคอนโด เพียงแค่นั้นมันก็สามารถระบุตัวตนของแฟนสาวได้ โดยที่เขาไม่จำเป็นต้องคาดเดา ชายหนุ่มรับไม่ได้เมื่อรู้ความจริงว่า วริญญาคือลูกสาวคนเดียวของมาเฟียใหญ่ ที่มีนามเรียกขานทั่วไปว่านายใหญ่ ‘กนก’ วริญญาย่างเท้าเข้าประตูบ้านทันทีหลังจากที่รถเอสยูวี สีเทาเข้มจอดสนิท“กลับมาบ้านเสียทีนะคะคุณหนู รู้บ้างหรือเปล่า ว่านมรอคุณหนูอยู่นานแล้ว”วรัญญาเห็นหญิงวัยกลางคนที่มีอายุใกล้เคียงกับมารดา วิ่งเข้ามาหาพร้อมกับกอดวริญญาด้วยความคิดถึงซึ่งเธอเองก็โอบกอดร่างท้วมใหญ่ของอีกฝ่ายด้วยเช่นเดียวกัน“สบายดีหรือเปล่าคะนมนิ่ม หนูไม่ได้กลับมาบ้านตั้งหลายปี สุขภาพร่างกายของนมยังแข็งแรงดีอยู่ใช่ไหมคะ?” เธอถามพร้อมกับบีบนวดตามร่างกายของคนที่เธอเรียกว่าแม่นม“แม่นมไม่เป็นอะไรเลยค่ะ สุขภาพร่างกายแข็งแรงดีทุกอย่าง จะมีก็แต่คุณพ่อของคุณหนูนั่นแหละค่ะ ที่ต
“คุณรู้อะไรไหม? ว่าผู้หญิงส่วนใหญ่ที่ถูกผู้ร้ายจับตัวมา ถ้าไม่ถูกฆ่าก็จะถูกทำเรื่องอย่างว่าจนสาแก่ใจ แล้วถึงค่อยปล่อยตัวไป”คนตัวเล็กกว่าน้ำตารื้นขึ้นมาทันทีหลังจากที่ได้ฟัง ทั้งที่เธอตั้งใจว่าจะช่วยคนตรงหน้าด้วยสามัญสำนึกของคนเป็นแพทย์ แต่ก็ยังไม่วายที่จะถูกงูเห่าอย่างเขาแว้งเข้ามากัด แล้วเธอก็คือชาวนาคนนั้นชัดๆ เลย“ฉันเป็นคนที่เคยช่วยชีวิตคุณเอาไว้แท้ๆ แต่กลับตอบแทนกันแบบนี้เองเหรอ อันที่จริงฉันน่าจะเรียกตำรวจมาจับคุณตอนนี้เลยเสียด้วยซ้ำ”“คุณคิดจะทวงบุญคุณกับคนอย่างผมงั้นเหรอ? เกิดมาผมก็เพิ่งเคยเจอผู้หญิงหน้าโง่ ที่บอกว่าถูกผู้ชายหักอกมา แต่ก็ยังกล้ารับผู้ร้ายขึ้นรถ แถมยังช่วยรักษาให้อีกต่างหาก ผู้หญิงอย่างเธอหากไม่โดนผัวสวมเขา ก็คงจะถูกมันหลอกเอาไปขายเข้าสักวัน”เธอทำได้เพียงจ้องมองเขาด้วยสายตาไม่พอใจ แต่สุดท้ายก็ถูกอีกฝ่ายฉวยโอกาสขโมยหอมแก้มใส นั่นทำให้เจ้าของร่างบางถึงกับสะดุ้งเกร็งตัวด้วยความตกใจ ก่อนจะตวาดแว้ดออกไปว่า“หยุดเดี๋ยวนี้นะ! ฉันเป็นคนช่วยชีวิตคุณ ทำไมคุณถึงได้ทำเรื่องที่มันเลวร้ายและไม่เหมาะสมกับฉันแบบนี้ คุณยังมีความเป็นลูกผู้ชายหลงเหลืออยู่ไหม?”“ผมก็กำลังตอบแทน
ชายหนุ่มมองหญิงสาวที่กำลังทำแผลให้ ในขณะที่เจ้าตัวก็ร้องไห้ฟูมฟายไปพร้อมกันด้วยความรู้สึกหงุดหงิดใจ“แค่ถูกผู้ชายทิ้งก็ต้องร้องไห้?”“อย่ามายุ่งจะได้ไหม? ฉันทำแผลให้ก็ถือว่าเป็นบุญคุณมากแล้วนะ อีกเดี๋ยวอยากจะลงตรงไหนก็บอก ฉันจะได้พาคุณไปส่งตรงนั้น แต่ขอแค่อย่างเดียวอย่ากลับมาวนเวียนอยู่ในชีวิตของฉันอีกเป็นอันขาด”เธอได้ยินเสียงเขาสบถ มือขาวผ่องกดลงไปตรงบาดแผล ในขณะใช้ผ้าที่เป็นเสื้อเพื่อเอาไว้ออกกำลังกาย ที่เธอทิ้งไว้ภายในรถ เพื่อเอามากดห้ามเลือดไว้ก่อน มันคือขั้นตอนของการปฐมพยาบาลแบบเบื้องต้นเท่านั้น และมันไม่สามารถจะทำให้เลือดหยุดไหลขาดได้ แต่อย่างน้อยก็ยังจะพอช่วยให้บรรเทา“กดเอาไว้แบบนี้ก่อน ในรถของฉันมันมีแค่กล่องปฐมพยาบาลเบื้องต้นเท่านั้นแหละ แล้วแผลของคุณมันก็ฉกรรจ์จนเกินไป เราจะต้องหาสถานที่เพื่อเย็บปิดปากแผลให้สนิท”เธอคิดเหมือนกำลังตัดสินใจ ให้กับผู้ชายแปลกหน้าที่เธอไม่เคยรู้จักมักคุ้นกันมาก่อนส่วนตอนนี้ร่างใหญ่ก็กำลังรู้สึกเจ็บปวดและทรมานไปทั่วร่างกาย แต่ก็ยังกลั้นใจนิ่งดูอีกฝ่ายเป็นคนทำแผลให้เขาจนเสร็จแล้วนั่นแหละในขณะทำแผลสายตาของวริญญาเผลอเลื่อนขึ้นไปมอง ตั้งแต่หน้าท้อ
“ฉันขอสั่ง! ว่าอย่าหันกลับมามอง ให้ขับรถไปเรื่อยๆ ”น้ำเสียงกดต่ำและสิ่งที่สัมผัสได้ จากปลายกระบอกปืนนาบจี้มาที่ช่วงเอวของคุณหมอสาวอย่างวริญญาเหล็กกล้าที่สามารถพลาดชีวิตของเธอได้ในทันที หากเพียงตอนนี้เธอแค่คิดจะตุกติกหญิงสาวเหลือบตามองไปยังกระจกมองข้าง จึงทำให้เห็นบางอย่างที่เกิดขึ้นอยู่ทางด้านหลัง กับสถานการณ์ที่กำลังวุ่นวายบวกกับความโกลาหล เนื่องจากธนาคารที่อยู่เยื้องกับโรงพยาบาลของเธอเพิ่งจะถูกปล้น และเจ้าหน้าที่ตำรวจทุกคนกำลังเข้ามาเคลียร์สถานที่นั้น เพื่อสกัดกั้นคนร้ายซึ่งยังคงหลงเหลืออยู่ภายในธนาคารแต่ชายคนที่มีอาการคล้ายจะบาดเจ็บสาหัสแล้วนอนคุดคู้อยู่ด้านหลังเบาะรถของเธอคนนี้ละ...เขาเป็นใคร?ร่างกายที่โทรมไปด้วยเลือด และบาดแผลฉกรรจ์นั่น บ่งบอกว่าเจ้าตัวถูกยิงเข้าที่สำคัญตรงต้นขาใบหน้าคมคายของชายหนุ่มจับจ้องมองมาที่หญิงสาวอย่างไม่วางตา เหมือนกับปลายกระบอกปืนของเขา ที่จี้มายังช่วงท้องของหญิงสาวด้วยเช่นกัน“อย่าให้ตำรวจเข้ามาใกล้กับรถคันนี้ เธอรีบขับออกไปสิ” เขาออกคำสั่ง“ทำไมถึงต้องเป็นรถฉันด้วยฮะ!? ทำไมคุณถึงไม่ไปกับรถคันอื่น?”“อย่ามัวมาพูดมาก! ฉันสั่งให้ไปก็รีบไป!”ในที่ส