#หวง คาดโทษ

หญิงสาวเดินลงมาร่วมโต๊ะเป็นคนสุดท้ายโดยมีผู้หญิงทั้ง 4 คนมองมายังเธอด้วยสายตาไม่พอใจนัก ก็แน่ละอยู่ๆ ผู้ชายที่อยากได้เป็นสามีกลับมานอนห้องของผู้หญิงที่ไม่มีอะไรเทียบเท่าพวกเธอได้สักนิดเดียวความรู้สึกของพวกเธอมันคงไม่ต่างกับการถูกทำให้เสียหน้า

ชั่วพริบตาสายตาเธออ่อนบังเอิญสบตาเข้ากับสายตาของซาตานเมื่อคืนซึ่งเขาเองก็กำลังมองมาที่เธอด้วยสายตาคมกริบแต่มันกลับเต็มไปด้วยความว่างเปล่าและเฉยชา เรื่องเมื่อคืนคงจะไม่มีค่าอะไรกับคนอย่างเขาเพราะในสายตาเขาเธอเป็นแค่ผู้หญิงไร้ค่าเห็นแก่เงินเท่านั้น

"สมใจแล้วสินะ...เขานอนกับเธอใช้ว่าเธอจะมีค่าอะไรกับเขา ผู้หญิงอย่างเธอก็แค่ของเล่นพวกฉันไม่ถือหรอกนะของเล่นมันก็เป็นของเล่นอยู่วันยังค่ำ"

โมอาพูดขึ้นทันทีที่หญิงสาวนั่งลงร่วมโต๊ะอาหารสิ่งที่เธอพูดมานั้นมันเหมือนมีดที่ปักลงกลางใจ แต่หญิงสาวกลับโต้ตอบอะไรไม่ได้แม้แต่น้อย....เพราะสิ่งที่พูดมามันเป็นความจริงทั้งหมดจนไม่สามารถหาข้อแก้ตัวได้

ริลได้แต่นั่งก้มหน้าตลอดเวลาที่ทานข้าวเพราะไม่อยากจะเห็นสายตาดูถูกพวกนั้นรวมไปถึงสายตาเย็นชาของคนคนนั้นด้วย

..โลกความเป็นจริงมันโหดร้ายอย่างนี้เองสินะ เข้าใจแล้ว...เข้าใจแล้ว...

หญิงสาวยังคงนั่งรถคันเดียวกับซาตานมาบริษัทเช่นเคยแต่ที่แปลกไปคงเป็นความรู้สึกของเธอที่ไม่แม้แต่จะอยากหายใจร่วมโลกกับเขาด้วยซ้ำเธอเกลียดที่เขาไม่แม้แต่จะพูดอะไรสักคำไม่มีเลยแม้แต่คำขอโทษจากชายหนุ่ม

ปึก!

"โทษที สงสัยเธอไร้ค่าจนฉันมองไม่เห็น สกปรก!"

ก่อนเข้าห้องทำงานทูน่าที่ดูก็รู้ว่าตั้งใจเดินเข้ามาชนหญิงสาวจนเซเกือบล้ม เธอกอดอกพูดพร้อมปัดตัวไปมาราวกับว่าร่างกายเพิ่งจะเปื้อนเปรอะด้วยสิ่งสกปรก ทั้งที่เธอเองนั่นแหละเป็นฝ่ายตั้งใจเดินมาชนหญิงสาวด้วยซ้ำ

และแน่นอนเมื่อริลหันไปมองซาตานร้ายเขาก็ไม่คิดจะห้ามอะไรผู้หญิงที่ขึ้นชื่อว่าเป็นคนของเขาทั้งที่ชายหนุ่มสามารถช่วยไม่ให้หญิงสาวถูกผู้หญิงของเขารังแกได้ แต่เขากลับนิ่งเฉยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ริลจึงตัดสินใจเดินหนี้ออกมาเพื่อให้หลุดพ้นกับบรรยากาศที่น่าอึดอัด

"เดินหนีฉันเหรอ!"

เพี้ยะ!

เสียงฝ่ามือกระทบเข้ากับใบหน้าขาวเข้าอย่างจังความรู้สึกชาบนหน้าเปลี่ยนเป็นความแสบร้อนอย่างรวดเร็วริลหันมองคนตรงหน้าด้วยความโมโหก่อนที่พรั่งพรูคำพูดออกมาจนเจ้าของแรงฟาดนิ่งอึ้ง

"เอาเลยค่ะ ตบได้เต็มที่ฉันมันแค่ของเล่นพวกคุณ ทำให้เต็มที่ตบให้สะใจ!"

"รู้ตัวก็ดีฉันจัดการเธอแน่ แต่ไม่ใช่วันนี้พวกฉันจัดการเธอแน่ถ้าเธอยังอ่อยพี่เฟร์ส อย่าคิดว่าคนอย่างเธอจะสามารถเป็นคุณหญิงบ้านนี้ได้หัดดูสภาพด้วยเองด้วยนะไม่มีส่วนไหนของเธอที่แทบกับพวกฉันได้สักคน!”ทูน่าพูดด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย

“ค่ะ ฉันจะจำไว้ขอตัวไปทำงานก่อนนะคะ^-^”

หญิงสาวฝืนยิ้มแล้วเดินเข้าห้องทำงานมาด้วยใบหน้าเรียบเฉยสายตามองเห็นได้ชัดว่าซาตานนั้นกำลังจ้องหน้าเธออยู่ คงเป็นเพราะเธอผิวขาวไม่แปลกที่รอยตบเมื่อครู่จะเด่นชัดขึ้นมาบนใบหน้า

“มานี่สิ”

ชายหนุ่มผู้ใจร้ายพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเข้มให้หญิงสาวเดินเข้าไปหา เธอจึงเดินเข้าไปยืนข้างโต๊ะตามคำสั่งที่ได้รับเพราะคิดว่าเขาคงมีเรื่องจะสั่งการเธอ

ทันใดนั้นมือเรียวหนาเอื้อมมากอดเข้าที่เอวหญิงสาวแล้วดึงเข้าหาตัวแรงจนร่างบางเซไปนั่งบนตักหนา มือเรียวอีกข้างของชายหนุ่มรวมผมยาวไปไว้ด้านหลังก่อนจะจ้องพินิจที่ใบหน้าเนียนจนคนถูกจ้องถึงกับหายใจไม่ทั่วท้อง

หัวใจเธอเริ่มเต้นไม่เป็นจังหวะยิ่งกว่าเดิมเมื่อนิ้วเย็นลากผ่านต้นคอที่เต็มไปด้วยรอยช้ำจากฝีมือของเขาเองผ่าขึ้นมายังใบหูก่อนจะมาหยุดอยู่ที่ริมฝีปากล่างหนาสายตาเย้ายวนแบบนั้นมันยิ่งทำให้อุณหภูมิในตัวของหญิงสาวร้อนรุ่มไปมากกว่าเดิมอย่างบอกไม่ถูก

จุฟ

0-0?

ชายหนุ่มบรรจงจูบเข้าที่ซอกคอช้ำจนหญิงสาวสะดุ้งตกใจหันมองใบหน้าคมที่ตอนนี้เต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์ หญิงสาวรู้สึกถึงอันตรายจนต้องรีบพูดหยุดการกระทำก่อนที่เขาจะทำอะไรเธอมากกว่านี้

“ฉันมีงานต้องทำค่ะ”

ริลพูดพร้อมพยายามแกะมือปลาหมึกออกจากเอวแต่ซาตานร้ายกลับยิ่งกอดรัดเอวเธอไว้แน่นกว่าเดิมเป็นเท่าตัว

"อย่าดื้อ…”

“ทำแบบนี้ไม่ได้นะคะเดี๋ยวเขาจะเข้าใจผิดกันไปหมด”

“อ้อนฉันอยู่หรือไง หืม”

คนใจร้ายไม่สนใจแถมยังเกยค้างที่เต็มไปด้วยหนวดบางลงบนไหล่เล็กแล้วแกล้งหายใจแรงให้เธอสัมผัสได้ถึงลมที่ต้นคอเป็นจังหวะ

“...ฉันไม่ได้อ้อนค่ะ ใครเขาจะมองไม่ดีเอานะคะ”

“ใครจะเข้ามาก็ช่างเขาสิ”

“แต่...”

ก๊อก ก๊อก

“เฮ้…ทำอะไรกันน่ะ-*-”

พูดยังไม่ทันขาดคำร่างสูงคุ้นตาของโชนก็เปิดประตูเข้ามาพร้อมดอกกุหลาบขาวช่อโต ทำให้ริลที่ได้จังหวะช่วงเฟร์สเผลอรีบลุกขึ้นแล้วถอยห่างออกจากชายหนุ่มมือไวอย่างรวดเร็ว โชนได้แต่มองหน้าริลสลับกับเฟร์สไปมาด้วยสายตาไม่ชอบใจเพื่อหาคำตอบ

“...คือริลล้มน่ะค่ะไม่มีอะไร ^_^”

หญิงสาวยิ้มกลบเกลื่อน ก่อนจะรีบเอาผมมาปิดรอยที่คอเพราะไม่อยากให้คนที่ตัวเองชื่นชอบเห็นริลรับรู้ได้ถึงความไม่พอใจเป็นอย่างมากของซาตานหนุ่ม แต่เธอกลับเลือกที่จะไม่สนใจนั้นยิ่งทำให้ชายหนุ่มเกิดอารมณ์โมโหมากกว่าเดิมหลายเท่าจนต้องข่มอารมณ์ด้วยการกัดกรามตัวเองแน่น

“อ่อ~ พอดีว่าวันนี้ผมขับผ่านร้านดอกไม้แล้วเห็นดอกกุหลาบขาวเลยนึกริล”

“พี่โชนรู้ได้ไงคะเนี่ยว่าริลชอบ” ริลเผลอยิ้มกว้างออกมาด้วยความดีใจเกิดมาในชีวิตนี้เธอไม่เคยได้รับดอกไม้จากใครมาก่อนแล้วยิ่งจากคนที่เธอมีใจนั้นทำให้หัวใจเล็กๆ พองโตขึ้นหลายเท่า

“ตกลงแกมาเพราะริลใช่ไหม” คุณเฟร์สถามเสียงขุ่น

"ก็ไม่เชิงฮะ ว่าแต่พี่จะว่าอะไรไหมถ้าผมจะบอกว่าผมจะจีบริลซึ่งเป็นแค่หนึ่งใน5 ของว่าที่คู่หมั้นพี่”

คนฟังคิ้วขมวดทันทีเขารู้สึกว่าเจ้ารุ่นน้องคนนี้ชักจะเกินหน้าเกินตามากไปเสียแล้ว..มีอย่างที่ไหนมาขอจีบผู้หญิงของรุ่นพี่ถึงถิ่น โชนหลงอะไรในตัวผู้หญิงคนนี้กัน

"ไม่ได้! ทำไมยุ่งกับของของคนอื่นมันตื่นเต้นดีหรือไง”

“ทำไมพี่ต้องโมโหด้วยล่ะ จะหวงไว้ทั้ง5คนไม่เจ้าชู้เกินไปหน่อยหรือไง”

หญิงสาวสับสนที่อยู่ๆ ผู้ชายตรงหน้าสองคนกำลังสร้างสงครามประสาทเพราะเธอ ก่อนที่ซาตานจอมเจ้าเล่ห์จะลุกขึ้นกระชากดอกไม้ช่อโตปาลงพื้นและมองหน้าชายหนุ่มอีกคนอย่างเอาเรื่อง

“แกน่าจะรู้ว่าฉันเป็นยังไง…”

"เพราะผมรู้ไงว่าพี่เป็นคนยังไง และผมก็รู้ว่าริลเป็นคนยังไง....ผมถึงไม่มีวันยอมให้ริลเป็นของเล่นของใคร”

“เหอะ...แกช้ากว่าฉันไปหลายก้าว”

ว่าแล้วชายตัวสูงก็เดินอ้อมมากอดหญิงสาวตัวเล็กจากด้านหลังก่อนจะใช้มือรวมผมเธอขึ้นเผยให้เห็นรอยช้ำเป็นจ้ำอยู่รอบคอทั้งสองด้าน ชายหนุ่มใช้วิธีนี้ประกาศตัวว่าหญิงสาวตกเป็นของเขาแล้วให้ชายอีกคนได้รู้

ริลไร้หนทางอธิบายได้แต่กลั้นน้ำตาเอาไว้แล้วมองชายหนุ่มตรงหน้าอย่างอ้อนวอน ใช่...เธอกำลังอ้อนวอนให้เขาเข้าใจเธอ แต่ชั่วครู่ใบหน้าตึงเครียดกับมีรอยยิ้มปรากฏที่มุมปาก

“ผมไม่แคร์หรอกนะ เพราะเมื่อไหร่ที่หมดสัญญาผมจะทำให้ริลเป็นของผมคนเดียว”

จุฟ..โชนมอบความอบอุ่นฝากไว้บนหน้าผากหญิงสาวต่อหน้าซาตานโดยไม่สนว่าเฟร์สจะรู้สึกโกรธมากแค่ไหน เขาแสดงออกชัดเจนว่าถึงแม้ใครจะทำอะไรกับผู้หญิงคนนี้เขาก็ยังคงรับได้และเข้าใจ

เขาระบายรอยยิ้มบางที่อบอุ่นให้หญิงสาวก่อนจะเดินออกไปเพราะคิดว่าวันนี้คงไม่เหมาะที่จะสนทนาอะไรเพิ่ม เพราะตัวเขาเองก็ตกใจกับเรื่องที่เพิ่งรู้ไม่น้อย

“คะ คุณเฟร์ส...ว๊าย!”

ปึก!

เมื่อประตูปิดลงสนิทชายหนุ่มร่างสูงผลักหญิงสาวตัวเล็กลงพื้นอย่างแรงก่อนจะตามด้วยร่างสูงใหญ่ของเขาขึ้นมาคร่อม...เขามองใบหน้าหวานด้วยสายตาอำมหิตราวกับว่าอยากจะฉีดเธอออกเป็นชิ้นๆ ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าหญิงสาวนั้นกลัวจนสุดหัวใจ

“ไปอ่อยแบบไหนมันถึงอยากได้เธอจนตัวสั่น บอกแล้วใช่ไหมว่าอย่ายุ่งกับผู้ชายคนอื่น!”

“ฉันไม่ได้อ่อย ฉันกับพี่โชนเคยรู้จักกันมาก่อนแค่นั้นเอง”

"แล้วที่มันตามมาถึงนี่คืออะไร! ฉันจะไม่เตือนเธออีกนะหลังจากนี้ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนเมื่อไหร่ ถ้าเธอยังมีเรื่องผู้ชายอีกฉันจะไม่ปล่อยแน่”

ก๊อกๆ

“บอสค่ะ มีเอกสารค่ะ”

ราวกับสวรรค์ช่วยริล เสียงเคาะประตูดังลั่นห้องขึ้นหน้าห้องทำให้เฟร์สที่กำลังจะโน้มตัวลงมาจูบเธอหยุดชะงักก่อนที่เขาจะลุกขึ้นแล้วเดินกลับโต๊ะทำงาน ริลจึงรีบลุกขึ้นจากพื้นแล้วทำทุกอย่างให้เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“กลับไปฉันจัดการเธอแน่”

: เฟร์ส

ก็อกๆ

ชายหนุ่มหันมองเสียงจากหน้าประตูอย่างหงุดหงิด ตัวเขาเพิ่งจะอาบน้ำเสร็จแท้ ๆ ใครกันมาเคาะประตูตอนที่เขายังไม่แม้แต่จะใส่เสื้อผ้าถ้าหากไม่รีบไปเปิดเขาก็กลัวคนที่มาจะเคาะให้เกิดเสียงดังรบกวนคนอื่นสะอีก

คิดได้แบบนั้นเขาจึงรีบไปใส่ชุดคลุมอาบน้ำตัวยาวแล้วตรงไปเปิดประตู

“มีอะไร=_=”

ชายหนุ่มไล่สายตามองดูแขกที่มาตั้งแต่หัวยันเท้า โมอาหญิงสาวที่เขาเคยควงมายืนพิงประตูในชุดนอนแบบปลุกใจเสือป่าแต่สำหรับเขามันไม่ได้ทำให้เกิดอารมณ์อะไรสักนิดยิ่งมาเสนอให้แบบนี้ช่างน่าเบื่อจริงๆ เพราะเขาตั้งใจจะไประบายที่อื่นอยู่แล้ว

“โมอาคิดถึงคุณค่ะ”