ฉันชื่อ ริล ค่ะ

วันนี้เป็นอีกวันที่หญิงสาวยังคงเดินยื่นเอกสารสมัครงานตามบริษัทต่างๆ โชคดีที่วันนี้ทางบริษัทเพชรพร บริษัทยักษ์ใหญ่เรื่องการนำเข้าจิวเวลรี่เรียกเธอเข้ามาสัมภาษณ์งานโดยเธอแอบหวังเล็กๆ ว่าเธอจะต้องได้ทำงานที่นี่เพราะเธอรู้สึกเหนื่อยล้าและเต็มไปด้วยความสิ้นหวังมานานเหลือเกิน ขืนยังไม่มีงานทำบ้านที่พ่อแม่ทิ้งไว้ให้ก่อนท่านเสียคงถูกยึดแน่เพราะนี่ก็จะถึงกำหนดยึดแล้ว

หญิงสาวยืนสูดหายใจเข้ายาวๆ เป็นการเรียกขวัญกำลังใจก่อนที่มือเรียวจะค่อยๆ เอื้อมไปผลักบานประตูแล้วก้าวเข้าไปด้วยท่าทางมั่นใจแต่เมื่อมองไปยังในห้องกลับไม่พบใครสักคน หญิงสาวจึงเดินไปนั่งรอยังโซฟาตัวยาวอาจเป็นได้ว่าเธอตื่นเต้นจนมาเช้าก่อนเวลาถือว่ามันเป็นการเพิ่มเวลาเตรียมตัว

ปึก

เสียงผลักประตูเรียกความสนใจจากหญิงสาว ภาพตรงหน้าคือผู้หญิงวัยกลางคนที่มีท่าทางสง่างามจนเธอรู้สึกหายใจไม่สะดวกจากท่าทีน่าเกรงขามของคุณผู้หญิงคนนั้น

"สวัสดีค่ะ"

"อืม แนะนำตัวสิ"

ผู้หญิงภูมิฐานใส่สร้อยเพชรเส้นโตเดินเข้ามานั่งบนโซฟาตรงข้ามเธอในห้องสัมภาษณ์โดยยังคงใช้สายตาไล่สำรวจตั้งแต่หัวจรดเท้าราวกับว่ากำลังไล่ตรวจความเรียบร้อยของการแต่งตัวของเธอยิ่งทำให้เธอต้องมองตามสายตาคมนั้น ในใจก็แอบคิดไปว่าเดี๋ยวนี้ฝ่ายบุคคลท่าทางสง่างามบ่งบอกว่าเป็นคนมีฐานะขนาดนี้เลยเชียวเหรอ

"ชื่อนางสาวริลลนี สีสุคน อายุ 24 ปี จบทางด้านการตลาดค่ะ"

"เดี๋ยวหยุดก่อน...ต่อไปนี้ตอบคำถามฉันอย่างตรงไปตรงมา"

"คะ?"

หญิงสาวงุนงงเล็กน้อยจากสิ่งที่เกิดตรงหน้าผู้หญิงวัยกลางคนคนนี้กำลังกอดอกมองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้าอีกครั้งก่อนจะยิ่งคำถามที่ดูเหมือนจะไม่เกี่ยวข้องกับงานที่เธอตั้งใจมาสมัครเสียเท่าไหร่ แต่ตามมารยาทเธอจึงต้องตอบไปตามตรง

"พ่อแม่เธอเสียชีวิตแล้วใช่ไหมแล้วเธอมีพี่น้องหรือเปล่า"

"ค่ะ จากอุบัติเหตุรถตกเขาเมื่อ 2 ปีที่แล้วค่ะ ดิฉันเป็นลูกคนเดียว"

"บ้านกำลังจะถูกยึดสินะ ..."

"!!" เธอนิ่งในใจสับสนไปพักใหญ่ ทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงรู้เรื่องบ้านของเธอได้เธอไม่เคยบอกใครไม่มีญาติที่ไหนแล้วทำไมถึง...

"ไม่ต้องร้อนใจ เอาเป็นว่าเข้าเรื่องเลยดีกว่า ฉันจะจ้างเธอมาเป็นหนึ่งในตัวเลือกว่าที่คู่หมั้นของลูกชายจอมเสเพลของฉัน"

"คะ? ทำไม...คือฉันไม่ได้ขายตัว"

หญิงสาวเสียงแข็งมือเรียวก็เอื้อมไปหยิบซองเอกสารข้างตัวด้วยความโกรธเกรี้ยวแล้วเตรียมตัวลุกขึ้นออกจากห้อง เพราะสิ่งที่ผู้หญิงคนนี้พูดออกมาไม่ต่างกับการดูถูกเธอเลยแม้แต่น้อย

หญิงสาววัยกลางคนเองก็คิดไว้อยู่แล้วว่าเด็กคนนี้ไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่นในใจคุณหญิงแค่อยากจะได้ใครสักคนที่พอจะหยุดความเจ้าชู้ของลูกชายตัวดีได้บ้างแล้วอยู่ๆ เธอก็ดันเห็นเด็กคนนี้เข้ามายื่นใบสมัครความถูกชะตาแบบไม่เคยเป็นมาก่อนทำให้คุณหญิงต้องเข้าตามสืบเรื่องของเด็กคนนี้เพื่อมาเป็นข้อผูกมัด หรือพูดตามตรงคือเธอมีความคิดว่าผู้หญิงคนนี้จะสามารถสยบลูกชายตัวดีของเธอได้

"แลกกับบ้านของพ่อแม่เธอที่กำลังจะถูกยึดใช้เวลาไม่นานหรอก แค่...สองเดือนเท่านั้นอีกอย่างลูกฉันยังมีตัวเลือกอื่นอีกตั้ง 4 คน ถ้าเธอไม่ชอบเขาก็แค่ปล่อยให้เวลามันหมดไป"

"แล้วทำไมต้องเป็นฉันละคะ"

"ไม่รู้สิ ฉันเลือกจากความถูกชะตา คิดในแง่ดีสิริลเธออาจจะไม่ใช่คนที่ลูกฉันเลือกแล้วยังได้บ้านกลับมาฟรีๆ และฉันยังมีเงินเดือนให้เธอเดือนละ 5 หมื่น"

หญิงสาวมองหน้าหญิงวัยกลางคนอย่างหาคำตอบ ข้อเสนอนี้มันไม่ต่างกับการขายตัวด้วยซ้ำ! แต่บ้านของเธอกำลังจะถูกยึดเดือนนี้ถ้าไม่รับข้อเสนอนี้บ้านที่แสนอบอุ่นของพ่อแม่คงต้องถูกยึดไป มันเป็นสิ่งเดียวที่เหลืออยู่ในชีวิตที่ไร้จุดหมายของเธอ

ตอนนั้นที่พ่อแม่เสียไปมันเกิดขึ้นกะทันหันริลไม่มีเงินพอที่จะส่งตัวเองเรียนเลยต้องจำใจเอาบ้านเข้าธนาคารและสุดท้ายพอเรียนจบมามันหลับไม่เป็นอย่างที่เธอหวังเพราะชีวิตมันไม่ง่ายเหมือนสิ่งที่ฝันเธอยังคงตกอยู่ในสภาพคนตกงานจนถึงวันนี้แต่ถ้าคิดตามความจริงลูกชายคนรวยจะมาสนคนอย่างเธอได้ยังไงละเธอทั้งธรรมดาหน้าตาไม่ได้สาวจนใครๆ ต้องหันมองเพียงแค่เธอทนใช้ชีวิตไปให้พ้นสองเดือนก็ได้บ้านกลับมามันก็ฟังดูคุ้มค่าไม่น้อย

"...คุณหญิงค่ะ..."

"ว่าไง?"

ริลลินีนั่งลงอีกครั้งหลังจากพินิจดูถึงความเป็นไปได้ที่เธอคงไม่ถูกเลือกจึงคิดว่าข้อเสนอนี้ก็คุ้มค่าไม่น้อย

"4 คนที่เหลือเขาเป็นใครแบบไหนฉันถามได้ไหมคะ"

คุณหญิงหัวเราะแล้วพยักหน้าสองสามที

"ได้สิ คนที่ 1 ที่ฉันเลือกเป็นลูกของเพื่อนฉันเองเป็นลูกเจ้าของบริษัทส่งออกผักออร์แกนิค คนที่ 2 นางแบบลูกครึ่งญี่ปุ่นที่ฉันบังเอิญเจอในงานแฟชั่นโชว์ คนที่ 3 คุณหนูสุดเรียบร้อยจากวงศ์ตระกูลที่ขึ้นชื่อว่ารวยอันดับสามของประเทศ คนที่ 4 ลูกเพื่อนสนิทฉันที่หลงรักเจ้าเฟร์สมาตั้งแต่เด็ก"

"เฟร์ส..."

"นั้นชื่อลูกชายฉันเอง ที่ฉันทำแบบนี้ไม่ได้อยากจะดูถูกลูกผู้หญิงด้วยกันหรอกนะแต่ที่ฉันทำฉันอยากให้ลูกชายฉันหยุดเปลี่ยนคู่นอนไปทั่วแบบนี้ถึงไอ้ตัวดีมันจะบอกว่าป้องกันแต่พวกผู้หญิงที่อยากจับคนรวยก็มีเยอะฉันไม่อยากมีหลานโดยที่ฉันไม่รับรู้"

อยู่ๆ คุณหญิงก็อารมณ์เสียขึ้นมาดื้อๆ นั้นทำให้หญิงสาวคิดได้ว่าผู้ชายคนนี้ต้องมีนิสัยเจ้าชู้มากแน่นอนจนทำให้คนเป็นแม่ต้องมานั่งทุกข์ใจได้ถึงเพียงนี้ แต่เท่าที่เธอได้ฟังมาตัวเลือกอื่นๆ น่าเลือกกว่าตัวเธอมากโข......ถ้าจะรับงานนี้เพื่อได้บ้านกลับมามันจะคุ้มอย่างที่คิดใช่ไหมนะ

"ค่ะ! คุณหญิงดิฉันรับงานนี้"

หลังจากคุยเรื่องงานและเซ็นสัญญาซื้อขายบ้านรวมไปถึงข้อตกลงว่าจ้างเป็นว่าที่คู่หมั้น ตอนนี้ได้บ้านกลับมาในชื่อคุณหญิงเพชรพรถ้าสิ้นสุดงานไปด้วยดีท่านจะโอนเป็นชื่อหญิงสาวทันทีส่วนข้อตกลงในการเป็นหนึ่งในว่าที่คู่หมั้นคือ

1.ต้องเข้าไปอาศัยอยู่บ้านหลังเดียวกับคุณเฟร์สและผู้หญิงอีก 4 คน ตลอด 2เดือน

2.ตัวเธอกับผู้หญิงทั้ง 4 คนต้องเปลี่ยนกันไปเป็นเลขาคุณเฟร์สตลอดทั้ง 2 เดือน

3.หญิงสาวต้องทำตามคำสั่งคุณเฟร์สทุกอย่าง ห้ามขัด

4.ต้องกินข้าวเช้าร่วมโต๊ะกันทั้งคุณเฟร์สและผู้หญิงคนอื่น

สิ่งที่หญิงสาวต้องทำก็ไม่ได้เป็นเรื่องลำบากอะไรและแน่นอนเธอตั้งใจจะเลือกห้องที่ไกลจากห้องคุณเฟร์สมากที่สุดเท่าที่จะทำได้และเธอจะแสดงออกอย่างชัดเจนว่ารับงานนี้เพราะเงินเท่านั้น ถึงเขาจะมองเธอเป็นที่แย่ยังไงก็เชิญเพราะเธอไม่ได้มีความคิดที่จะอยากจับผู้ชายรวยอยู่แล้ว

ปื๊ดๆ

เสียงรถจากบ้านคุณเพชรพรจอดรถเทียบหน้าบ้านหญิงสาวก่อนที่คนขับรถจะช่วยกระเป๋าใบโตสำหรับสองเดือนขึ้นท้ายรถ ตรงไปยังคฤหาสน์สุดหรูตลอดทางริลได้แต่คิดว่าไปว่าเธอทำถูกแล้วใช่ไหมที่เลือกทางที่ไม่ต่างจากการขายตัวเช่นนี้

ชั่วระยะเวลาไม่นานรถคันหรูก็เลี้ยวเข้ามายังคฤหาสน์หลังโตผ่านสวนดอกกล้วยไม้ยาวที่คอยส่งกลิ่นหอมทะลุเข้ามาในรถ เธออดจะมองรอบข้างตามทางที่สวยงามนี่ไม่ได้เลย

ทุ่งหญ้ากว้างสีเขียวสดใสที่ได้รับการดูแลและต้นไม้ประดับที่ตัดแต่งให้เป็นระเบียบบ่งบอกถึงการเอาใจใส่ของเจ้าของบ้านเป็นอย่างดี แม้แต่ใบไม้แห้งใบเดียวก็ยังไม่มีให้เห็น

เมื่อเข้ามาในตัวบ้านยิ่งทำให้หญิงสาวตื่นตระหนกไปกันใหญ่เฟอร์นิเจอร์ทุกอย่างดูหรูหราจนเธอไม่กล้าแม้คิดจะลองนั่ง โคมไฟระย้าสไตล์ยุโรปอันโตกลางบ้านยิ่งทำให้เธอหวาดเสียวกลัวว่ามันจะตกลงมาทับแต่อดจะยื่นมองความระยิบระยับนั้นไม่ได้เสียนี่ ด้วยความที่ยังตื่นตาตื่นใจทำให้เธอไม่ทันเห็นแม่บ้านวัยกลางคนที่เดินเข้ามายืนอมยิ้มมองเธออยู่นานแล้ว

"ว๊าวว..."

"เชิญคุณหนูเลือกห้องด้านบนกับป้าด้านนี้เลยค่ะ"

"โหะ! สะ สวัสดีค่ะ"

"สวัสดีค่ะ คุณคงเป็นผู้หญิงที่นายท่านบอกสินะคะ"

"ก็...คงอย่างงั้นค่ะ"

"ไม่ต้องกังวลค่ะ อยู่ที่นี่ทำตัวตามสบายได้เลย ตามป้ามาทางนี้นะคะ"

คุณป้าท่าทางใจดีเดินมารับหญิงสาวเพื่อพาไปเลือกห้องที่ชั้นสองเธอยังคงมองไปรอบๆ แล้วไม่คิดว่าชีวิตนี้จะได้อาศัยในบ้านหรูขนาดใหญ่แบบนี้ คุณป้าแม่บ้านที่เห็นความตื่นเต้นของหญิงสาวก็นึกเอ็นดูไม่น้อยถึงจะรู้ว่าเด็กคนนี้เข้ามาที่นี่เพราะอะไรแต่เธอก็ไม่คิดจะตัดสินคนเพียงแค่รู้สักไม่กี่นาที

"ป้าค่ะ ห้องคุณเฟร์สห้องไหนคะ"

"ห้องริมสุดด้านขวาค่ะ"

"งั้นหนูเลือกห้องซ้ายสุดเลยค่ะ"

หญิงสาวยิ้มแห้ง ให้กับคุณป้าที่มีท่าทีงงๆ ที่เธอทำเหมือนไม่ต้องการอยู่ใกล้คุณเฟร์สอย่างออกหน้าออกตา แต่คุณป้าก็ไม่ได้ขัดอะไรทำให้หญิงสาวได้ห้องตามที่ต้องการ ภายในห้องที่เลือกถูกตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์สีขาวนวลดูหวานสบายตาอุปกรณ์ในห้องครบครันจนนึกได้ว่าห้องนี้ยังกว้างกว่าห้องโถงบ้านเธอสะอีกถ้าที่นี่เป็นโรงแรมคืนหนึ่งคงแพงมากหน้าดู

"เชิญคุณหนูตามสบายนะคะ อีกสักพักคนอื่นๆ ก็คงจะมาแล้วเดี๋ยวช่วงค่ำจะให้คนขึ้นมาตามนะคะ"

"เอิ่ม...ป้าคะ? คุณเฟร์สนี่น่ากลัวไหมคะ"

"หมายถึงด้านไหนละคะ ถ้าเป็นนิสัยคุณเขาขี้อ้อนป้าประจำแต่เป็นเรื่องผู้หญิงก็ต้องทำใจหน่อยนะคะ"ป้ายิ้มอย่างใจดีตอบหญิงสาว

"เยอะมากเลยเหรอคะ"

"ก็เรื่อยๆ เลยค่ะ แต่คุณเธอไม่พามาบ้านหรอกค่ะไม่ต้องห่วง"

"ขอบคุณค่ะ^_^"

"คุณหนูจะให้เรียกว่าอะไรดีคะ"

"เรียกริลเฉยๆ ก็ได้ค่ะ^_^"

"ไม่ได้หรอกค่ะ เดี๋ยวคุณหญิงว่าเอาคุณหนูริลเป็นถึงว่าที่คู่หมั้น"

"เอาจริงๆ ริลจำเป็นนะคะ แอๆ"

คุณป้าใจดียิ้มตอบอีกครั้งแล้วเดินออกจากประตูไปทิ้งให้หญิงสาวได้มีเวลาเดินสำรวจของที่เป็นของเธอตลอดสัญญานี่ หญิงสาวเดินใช้มือสัมผัสเตียงขาวที่มีขนาดกว้างจนเธอสามารถนอนกลิ้งไปมาได้หลายตลบแล้วเดินไปดูยังห้องน้ำที่มีอยู่ในห้องเมื่อเปิดประตูเข้าไปก็ยิ่งตกใจที่ด้านในห้องน้ำนี่ยังกว้างกว่าห้องนอนเธอด้วยซ้ำ เดินออกมาอีกไม่กี่ก้าวเป็นระเบียงเล็กที่พอจะให้มีที่นั่งรับลมพร้อมโซฟาขนาดเล็กสำหรับนั่งพักและมองวิวนี่สินะบ้านคนรวยเหมือนในหนังคงได้เวลาพักผ่อนสักที ...ใจเธอรู้สึกโล่งขึ้นมากที่ไม่ต้องเสียบ้านไปถึงจะต้องแลกด้วยเวลาชีวิตตั้งสองเดือนแต่มันคงคุ้มพอ

"เฮ้อ ถือว่าโชคดีได้มาพักร้อนแบบฟรีๆ แล้วกันนะริล"