ตอนที่ 4 ให้จาร์เป็นเลขานะคะ

ประตูลิฟต์เปิดออกยังที่ชั้น4 ก็เจอกับแม่บ้านที่กำลังเดินอยู่พอดี

"มาพบคุณเทียนใช่ไหมคะ"เธอเดินมาหยุดตรงหน้าแล้วเอ่ยถามทันที

"ใช่ค่ะ"คุณนายแม่ตอบในขณะที่ฉันใช้สายตาอันซุกซนกวาดมองไปรอบ ๆ ด้วยความอยากรู้อยากเห็น

"เชิญค่ะ"แม่บ้านผายมือให้ฉันกับแม่เดินไปที่ห้อง ๆ หนึ่ง ระหว่างที่จะเข้าไปด้านในฉันก็ได้ยินเสียงเด็กเจี้ยวจ้าวดังออกมา

"มีเด็กด้วยเหรอ"ฉันพึมพำเบา ๆ แล้วเดินเข้าไปในห้องรับแขกที่กว้างขวางใหญ่โต และในห้องนี้ก็มีเด็กจริง ๆ ด้วย ไม่ใช่แค่คนเดียวด้วยนะแต่มีถึงสามคน

และยังมีผู้หญิงสองคนนั่งดูเด็กอยู่ที่โซฟารับแขกคนหนึ่งวัยกลางคนอีกคนน่าจะอายุมากกว่าฉันปีสองปี

"คุณเทียนค่ะ แขกที่คุณรอมาแล้วค่ะ"สิ้นเสียงแม่บ้านผู้หญิงทั้งสองก็หันมาที่พวกเราแล้วคลี่ยิ้มหวาน

"สวัสดีค่ะคุณเทียน"หญิงวัยกลางคนนี่เองคือคุณเทียน ไม่รอช้าฉันรีบยกมือไหว้ตามแม่

"สวัสดีค่ะ เชิญนั่งค่ะ"คุณเทียนพูดขึ้นแล้วหันมาที่ฉัน

"ลูกสาวเหรอคะ"แม่ฉันผงกหัวรับ

"พอดีพามาเป็นเพื่อนน่ะค่ะ"แม่ว่า ในขณะที่ฉันหันไปยิ้มให้หญิงสาวที่นั่งอยู่อีกคนแล้วผงกหัวทักทายเธอก็ยิ้มกลับมา แล้วฉันก็หันไปมองที่เด็ก ๆ

"ชื่ออะไรเหรอจ๊ะ"คุณน้าเทียนเอ่ยถาม

"ชื่อจาร์ค่ะ"ฉันหันมาตอบแล้วยิ้มบาง ๆ

"ฉันขอแนะนำ นี่ลูกสะใภ้กลางชื่อเรอา"พอสิ้นเสียง พี่เรอาก็ยกมือไหว้แม่ฉัน สะใภ้คนกลาง? ฉันเกิดความสงสัยขึ้นมาทันที คุณน้าเทียนมีลูกกี่คนกันนะแต่ก็ไม่ได้ถามอะไร

"นั้นลูกเรอา"หญิงวัยกลางคนหันไปที่เด็ก ๆ

"สามคนเลยเหรอ"ฉันพึมพำเบา ๆ

"ทอย รณ เทม มาสวัสดีคุณย่ากับคุณน้าสิ"คุณน้าเทียนเรียกเด็กทั้งหมดมา คนพี่ได้ยินแบบนั้นก็ลุกไปอุ้มน้องคนเล็กเดินมา คนโดนอุ้มก็ฉีกยิ้มกว้างดีใจใหญ่

เด็ก ๆ มาตรงหน้าฉันกับแม่แล้วยกมือไหว้อย่างน่าเอ็นดู คนโตกับคนเล็กยิ้มเก่งมากแต่คนกลางหน้านิ่งไปนะ

"น่ารักจังเลย"ฉันพูดแล้วยิ้มให้เด็ก ๆ

"เห็นแบบนี้อยากมีหลานขึ้นมาเลย"คุณนายแม่พูดแล้วหันไปยิ้มให้คุณน้าเทียน

"ก็ให้หนูจาร์รีบแต่งงานสิค่ะ"คุณน้าเทียนอ่ยแซวแล้วหัมมายิ้มให้

"อีกไม่นานหรอกค่ะ จาร์เจอพ่อของลูกแล้ว"เพี๊ยะ! พูดจบฉันก็โดนฝ่ามือคุณนายแม่ฟาดให้ที่แขน

"แม๊..."

"พ่อของลูกอะไรกัน พูดจาหยาบคาย"แม่โน้มมากระซิบข้าง ๆ หูน้ำเสียงดุ ๆ

"หนูจาร์มีเจ้าของแล้วเหรอ'คุณน้าเทียนเอ่ย ฉันผงกหัวรับแล้วยกมือเกาท้ายทอยแบบเขินอายที่คิดไปคนเดียว เพราะคนที่มาเป็นเจ้าของฉันคือพี่เหนือ ซึ่งเขาไม่ได้รู้เรื่องเลยว่าเจ้าของที่ว่าคือเขา

"ว่าจะแนะนำลูกชายคนโตให้รู้จักสักหน่อย"คุณน้าเทียนพูดแกมหยอก ๆ

"จาร์ต้องขอโทษด้วย จาร์มีคนที่ชอบแล้วค่ะ"ฉันพูดอย่างภาคภูมิใจ ในขณะที่เด็กน้อยคนเล็กสุดมองมาที่ฉันแล้วทำท่าทางอยากจะให้ฉันอุ้ม

"จะให้น้าอุ้มเหรอคะ"เด็กน้อยผงกหัวฉันก็รีบคว้าตัวน้อยมานั่งที่ตัก

"เห็นสาวไม่ได้เลยนะเทม"พี่เรเอ่ยแซวลูกคนเล็ก

"น้องเทมชอบเข้าหาสาว ๆ ครับ"พี่ชายคนโตเอ่ยแล้วหันมาที่ฉัน

"น้าจาร์ไปเล่นกับพวกเรากัน"แล้วเอ่ยชวน

"ไปสิแม่จะได้คุยธุระกับคุณเทียน"แม่กระซิบข้าง ๆ หู

"คุณจาร์เราพาเด็กไปเล่นที่ห้องนั่งเล่นกันมั้ย"

"ค่ะ ฉันผงกหัวรับแล้วอุ้มน้องเทมตามด้วยเด็กน้อยทั้งสองรวมถึงพี่เรเดินออกมาจากห้องรับแขกใหญ่ แล้วพี่เรก็พาเดินเข้าห้องนั่งเล่นซึ่งมีของเล่นเด็ก ๆ มากมายอย่างกับคลังสมบัติ

"พ่อกับแม่มักซื้อไว้ให้เด็ก ๆ เวลามาเที่ยวเล่นที่นี่"พี่เรพูดขึ้น

"พี่เรไม่ได้อยู่ที่นี่?"

"พี่ย้ายไปอยู่อีกบ้านกับสามีน่ะ."

"อ๋อ"ฉันพยักหน้ารีบแล้วนั่งเล่นกับเด็ก ๆ

"แล้วที่นี่มีใครอยู่บ้างเหรอคะ"ฉันถามต่อแต่สายตายังไงจ้องมองไปที่เด็ก ๆ

"ชั้นนี้ก็มีห้องพ่อกับแม่ และผอ.ดริฟ แต่เดี๋ยวก็คงย้ายไปอยู่กับสามีแล้วล่ะ"ฉันฟังอย่างไม่ได้ใส่ใจนัก พ่อกับแม่ที่พี่เรว่าก็หมายถึงพ่อแม่สามีนั้นแหละ

"ชั้นล่างก็จะเปิดให้ครู พี่เลี้ยงเด็กที่ทำงานเนอสเซอรี่พัก และพนักงานทั่วไป"

"สามชั้นที่เหลือเลยเหรอคะ"ฉันเงยหน้าขึ้นแล้วถาม

"สองชั้นล่าง ชั้นที่สามเป็นห้องพักสามีพี่กับพี่ชายเขา"ฉันผงกหัวรับ บ้านนี้มีลูกสามคนชายสองหญิงหนึ่ง แต่รู้สึกสะกิดใจชื่อดริฟจัง.

"ทำไมลุงเหนือไม่ขึ้นมาสักที"น้องทอยเอ่ยจบฉันก็หยุดชะงักแล้วขมวดคิ้ว นี่ฉันชอบเขาจนหูเพี้ยนได้ยินแต่ชื่อเขาเลยเหรอ

"เดี๋ยวลุงเหนือก็ลงมาครับ"ชัดเลยฉันว่าหูฉันไม่ได้เพี้ยน ฉันค่อนข้างมั่นใจเมื่อได้ยินพี่เรตอบกลับลูกชายคนโต

"ลุงเหนือเป็นใครเหรอคะ"เอ่ยถามซะเลย

"ก็พี่ชายคนโตสามีพี่เอง"พี่ชายคนโต? เดี๋ยวนะ

"สามีพี่ชื่ออะไรคะ"ฉันจึงรีบเอ่ยถามชื่อสามีพี่เรทันที

"ชื่อทอร์...."

"ลุงเหนือมาแล้ว"พี่เรยังพูดไปจบประโยคน้องทอยก็แทรกพูดขึ้นแล้วชี้ไปที่ประตู

พระเจ้า ทำไมโลกกลมแบบนี้พอฉันหันตามไปก็ต้องเบิกตาโตเพราะชายหนุ่มที่กำลังเดินเข้ามานั้นก็คือพ่อของลูกในอนาคตนั่นเอง.

"พี่เหนือ"ฉันพึมพำเบา ๆ แล้วยิ้มหวานด้วยใบหน้าแดงก่ำรู้สึกเขินอายจัง แต่ทว่าชายหนุ่มหยุดชะงักเมื่อสายตามองมาที่ฉัน ก่อนที่จะเดินต่อตรงมาหาหลาน ๆ ฉันรีบลุกขึ้นแล้วเดินไปขวางข้างหน้า

"เจอกันอีกแล้วนะคะ...ทำไมพี่ไม่อ่านข้อความจาร์เลย"ฉันพูดพร้อมกับทำท่างบิดไปบิดมา

"รู้จักกันด้วยเหรอ"เสียงพี่เรฉันจึงรีบหันไปแล้วพูดว่า

"รู้จัก..."

"ไม่"แต่อีกคนหนึ่งกลับพูดไม่เหมือนฉัน เขาทำหน้านิ่งขมวดคิ้วใส่แล้วเลี่ยงเดินไปหาหลาน ๆ ราวกับเห็นฉันเป็นอากาศ แค่นี้คนอย่างจาร์จะยอมแพ้งั้นเหรอ เดินตามไปสิค่ะแล้วเนียนนั่งข้าง ๆ เขาด้วย

"ตกลงรู้จักกันหรือไม่รู้จัก"พี่เรถามด้วยสีหน้ามึนงง

"พี่เหนือไม่รู้จักจาร์ก็ไม่เป็นไร เดี๋ยวอีกหน่อยก็คงได้รู้จักเอง"ฉันหันไปตอบพี่เรแล้วหันมายิ้มหวานให้พี่เหนือ

"เฮ้อ"เขาทำสีหน้าดูรำคาญฉันนะ แล้วยังลอบหายใจเบา ๆ แต่ฉันโนสนโนแคร์ แบบนี้แหละมันท้าทายดี

"วันนี้พี่เหนือไม่ไปทำงานเหรอคะ"เขาลอบหายใจอีกแล้วหลังจากที่ฉันพูดจบ

"......"เขาเล่นกับเด็ก ๆ ไม่พูดหรือตอบอะไรกลับมา

"วันนี้เป็นวันหยุดพี่เหนือน่ะค่ะ"พี่เรเป็นคนตอบ

"วันหยุดแบบนี้ไม่ไปไหนเหรอคะ'ฉันหันไปที่พี่เรแล้วหันมาถามพี่เหนือต่อ

"พี่เหนือไม่ค่อยออกไปไหนหรอกค่ะ"พี่เรตอบแทนให้อีกแล้ว

"พี่เหนือชอบเล่นกับเด็ก ๆ เหรอคะ"

"......"เงียบ

"พี่เหนือมีกิจกรรมยามว่างไหมคะ"

"...."เงียบ เอาสิฉันมันนักสู้

"พี่เหนือชอบเล่นดนตรีไหม"

"....."เขาสู้กลับจ้า

"พี่เหนือชอบจาร์ไหมคะ"พอสิ้นเสียงฉันก็ได้ยินพี่เรกลั้วหัวเราะออกมาเบา ๆ ส่วนพี่เหนือก็หันมาจ้องฉันสีหน้าดุ ๆ

"ได้เวลาอาหารกลางวันแล้วค่ะ คุณเทียนเชิญคุณจาร์ด้วยนะคะ คุณแม่คุณรออยู่ที่ห้องอาหารแล้ว"แม่บ้านเข้ามาแล้วพูดขึ้น พี่เหนือผงกหัวรับแล้วอุ้มน้องเทมขึ้น ส่วนน้องทอยกับน้องรณก็เดินตามผู้เป็นลุงออกไป

"คุณจาร์ ๆ"ระหว่างที่กำลังจะก้าวขาเดินพี่เรก็เอามือมาสะกิดที่หัวไหล่

"คะ"ฉันหันไปขานรับ

"ชอบพี่เหนือเหรอคะ"พี่เรเอ่ยถามตรง ๆ

"ใช่ค่ะ จาร์ชอบพี่เหนือชอบมากด้วย"

"พ่อของลูกที่คุณจาร์พูดถึง...อย่าบอกนะว่า..."

"...."ฉันก้มหน้าผงกหัวรับแบบเขินอาย โป๊ะแตกแล้วฉัน

"สู้ ๆ นะคะ พี่เหนือยังไม่มีใคร"พี่เรยกมือมาตบที่ไหล่ฉันเบา ๆ แล้วเอ่ย

"ขอบคุณนะคะ จาร์สู้อยู่แล้ว"ฉันรู้สึกว่ามีพวกเพิ่มอีกแล้วหนึ่ง

พอเดินเข้ามาในห้องอาหารฉันต้องหยุดชะงักเพราะไม่ใช่มีแค่แม่กับคุณเทียน แต่มีชายวัยกลางคนเพิ่มขึ้นมาอีก

"จาร์ไหว้คุณอาโดสสิ"ฉันรีบยกมือไหว้ท่านทันที

"มาทานข้าวกัน"คุณน้าเทียนกวักมือเรียกทุกคน ฉันเห็นพี่เหนือส่งหลานให้แม่บ้าน น่าจะพากันไปทานอาหารกลางวันกันแล้วเดินมาที่โต๊ะ ฉันเล็งไว้เลยว่าเขานั่งตรงไหน ฉันจะไปนั่งข้างเขาทันที และฉันก็ได้นั่งข้างเขาสมใจ

อาหารวางเรียงรายอยู่บนโต๊ะ ซึ่งฉันกินได้บ้างไม่ได้บ้าง พูดตามตรงเลยฉันคงกินยาก ผักก็ไม่กิน อาหารกลิ่นแรง ๆ ก็ไม่ชอบ

"พี่เหนือชอบทานปลาไหมคะ เดี๋ยวจาร์ตักให้'อาหารที่ฉันพอกินได้น่าจะเป็นปลาทอดกรอบหนิแหละ จึงเอ่ยถามพี่เหนือจะได้ตักให้เขาด้วย

"...."ชายหนุ่มส่ายหน้า

"พี่เหนือไม่กินปลาจ๊ะ"พี่เรกระซิบ ๆ เบา

"พี่เหนือชอบกินผัดผัก'พี่เรพูดต่อ ห๊ะ! ผัดผัก ฉันไม่กินผักแต่ไม่เป็นไร ตักให้เขาได้

"กินเยอะ ๆ นะคะ"พอวางผัดผักใส่จานเขาพี่เหนือก็เขี่ยออก

"พี่เลิกกินแล้ว ขอบคุณ"เลิกกินผัก? อะไรวะ ฉันงงเต็กเลิกกินผักแต่ฉันเห็นเขาตักผักคะน้าหมูกรอบอยู่เลย คะน้าก็ผักป่ะว่ะ

"เหนือได้เลขาใหม่หรือยัง"ฉันหยุดชะงักหันไปที่คุณอาโดส

"ยังเลยครับ"แล้วสลับมาที่พี่เหนือ

"เลขาอะไรเหรอคะ"ฉันกระซิบถามพี่เร

"อ๋อ พี่เหนือกำลังหาเลขาอยู่น่ะค่ะ"

"จาร์จบด้านเลขามา ให้จาร์ไปเป็นเลขาพี่เหนือนะคะ จาร์อยากทำงาน"ฉันพูดขึ้นกลางโต๊ะอาหารทำให้ทุกคนหันมาที่ฉันเป็นตาเดียว

___________________________