ตอนที่18 สาวสวยเปรี้ยวซี๊ด 2

หลังจากนั้น คนที่สบายใจสบายหูที่สุดเห็นจะเป็นศรุต เพราะไม่มีใครส่งเสียงใกล้ๆ ให้ปวดหัว

เนื่องจากเอมี่ถูกเควินพาตัวไป ‘ไถ่โทษ’ โดยการเป็นไกด์จำเป็นพาเขาเที่ยวทั่วเกาะจนจบทริป

แน่นอนว่าเควินคนนี้ไว้ใจได้โดยมีนิรัชการันตีให้แล้วอย่างดี ไม่มีทางพาเอมี่เข้าโรงแรมม่านรูดอย่างที่ณภัทรกังวลจนบ่นไม่หยุด

ศรุตรีบเอ่ยสำทับ “ไอ้มี่มันเอาตัวรอดได้อยู่แล้ว น้องภัทรไม่ต้องห่วงมันมากนักหรอก”

ณภัทรจึงหยุดบ่นทำได้แค่ถลึงตามองนิรัชจนแก้มกลมใสบวมเป่งไปหมด

เวลาเธองอนก็จะพองลมได้แบบนี้ น่ารักน่าชังเสียจนนิรัชต้องกลั้นยิ้มจนปวดกราม กลัวว่าใครบางคนจะลอยละลิ่วไปไกลเพราะอาการพองลมนั้นอาจจะโต้ลมชายทะเลเอาได้ จึงจับเธอกดลงบนเก้าอี้ไม่ให้ขยับไปทางใดได้ทั้งสิ้น

ตอนนี้ทั้งสามกลับมานั่งดื่มกินอยู่ริมชายหาดเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือเอมี่ไม่อยู่แล้ว

อากาศยามบ่ายสี่โมงยังคงดีอยู่มาก แสงแดดสว่างเจิดจ้าไปทั่วทั้งทะเลซึ่งมีสีครามกลมกลืนกับท้องฟ้าด้านบน

ขณะที่ณภัทรกำลังนั่งแก้มแดงปลั่งอยู่กับนิรัช เสียงทักทายอันสดใสก็ดังขึ้นจากทางด้านหลัง

“สวัสดีจ๊ะภัทร”

เจ้าของชื่อหันมองจึงได้เห็นหญิงสาวสามคนเดินตรงเข้ามา

แต่ละคนมีรอยยิ้มหวาดหยดประดับบนใบหน้าที่แต่งแต้มแบบจัดเต็ม ทั้งยังแต่งตัวด้วยชุดทูพีชชนิดที่ศรุตยังต้องขมวดคิ้ว  ซึ่งไม่ใช่การมองจนตาค้างอย่างที่ควรจะเป็น

พวกเธอเผยเนินอกกลมเด่นเต่งตึงกับสะโพกผายที่เกือบเปิดเปลือย ปิดส่วนสำคัญแค่เล็กน้อยทั้งส่วนบนและส่วนล่างเท่านั้น

ราวกับโผล่ออกมาจากนิตยสารปลุกอารมณ์เสือป่าซึ่งขัดกับภาพลักษณ์ที่ณภัทรเห็นจนชินตาในมหาวิทยาลัยอย่างสิ้นเชิง

ณภัทรกะพริบตา ไล่มองที่ละคน เธอจำได้ ทั้งสามคนนี้คือนักศึกษาปีหนึ่งซึ่งเรียนคลาสเดียวกัน ชื่อแอม น้ำหวาน และมะนาว

คนแรกที่ชื่อแอมออกแนวน่ารักสดใสสีหน้าท่าทางบ้องแบ๊วและไร้เดียงสา คนชื่อน้ำหวานเรียบร้อย ท่าทางสุภาพนุ่มนวลมาก ส่วนคนที่ชื่อมะนาวจะออกแนวนิ่งๆ เงียบๆ ไม่ค่อยสุงสิงกับใคร

“มาเที่ยวทะเลเหมือนกันเหรอภัทร” แอมถามณภัทรพร้อมรอยยิ้มเป็นมิตร แต่สายตากลับมองไปทางนิรัช

“อืม...”

ณภัทรตอบรับเสียงหนึ่ง เธอไม่ได้คิดว่าตนเองสนิทสนมกับสามสาวกลุ่มนี้สักเท่าไหร่ ได้แต่แปลกใจว่าทำไมพวกหล่อนชอบมาวุ่นวายกับเธอนัก โดยเฉพาะเวลาก่อนเข้าเรียนและหลังเลิกเรียน เหมือนจะบังเอิญเจอกันแต่ก็ไม่ใช่ เหมือนจะเข้ามาตีสนิทก็ไม่เชิง เพราะในชั่วโมงเวลาเรียนแทบจะไม่ได้คุยกันเลย

ณภัทรคิดสงสัยในใจโดยลืมไปว่าช่วงเวลาก่อนเข้าเรียนกับหลังเลิกเรียนคือเวลาที่นิรัชไปส่งและไปรับเธอถึงหน้าตึกเรียน

แอมถามอีก “ภัทรพักที่รีสอร์ทนี้เหรอ? บังเอิญจังเลย” หญิงสาวถามณภัทรแต่สายตายังมองนิรัชเหมือนเดิม หากสังเกตดีๆ จะเห็นว่าแอบส่งยิ้มให้นิรัชด้วย ก็เหมือนทุกครั้งที่บังเอิญเจอณภัทรกับนิรัชช่วงเช้ากับช่วงบ่ายในมหาวิทยาลัยนั่นแหละ

ขณะถาม แอมยังปรายตากวาดมองไปรอบๆ “ใช่รีสอร์ทนี้โซนฝั่งนั้นหรือเปล่า พักรีสอร์ทเดียวกันเลย บังเอิ๊ญบังเอิญเนอะ”

“อืม...” คนถูกถามยังคงตอบรับเสียงเรียบ

“ดีจริง ให้พวกเรานั่งด้วยได้ไหม?” ครั้งนี้เป็นมะนาวที่ถามหลังจากที่เงียบอยู่นาน

ณภัทรยังไม่ทันตอบ ทั้งสามคนก็นั่งลงบนเก้าอี้ตัวที่ว่างอยู่

หลังจากนั้นก็ชวนคุยแบบส่งเสียงเจื้อยแจ้วสดใสให้ณภัทรแต่สายตามองนิรัชเป็นระยะๆ

ณภัทรเองก็ไม่อยากให้ใครเสียหน้า เธอก็เลยสนทนาถามตอบไปเรื่อยๆ ตามประสาเพื่อนร่วมคลาสเรียน

โดยขณะที่เธอหันไปสนใจพูดคุยกันคนหนึ่ง จะมีอีกคนแอบชำเลืองมองนิรัชตลอดเวลา แต่เมื่อเธอหันมาสนใจใครคนนั้น อีกคนก่อนหน้าก็จะลอบส่งยิ้มหวานๆ ให้นิรัช ยังมีอีกคนที่แอบส่งยิ้มยั่วๆ ให้ศรุตอีกด้วย

กระทั่งคนถูกมองบ่อยกว่าเริ่มขมวดคิ้ว ส่วนศรุตยังเริ่มสงสัยว่าเพื่อนของณภัทรตั้งใจมาทักทายใครกันแน่

สาวๆ กลุ่มนี้ทำเอาผู้ชายเจ้าชู้คนหนึ่งถึงขั้นกามตายด้านชนิดฉับพลัน ศรุตถึงกับเลิกสนใจโดยการเอนหลังพิงพนักเก้าอี้พร้อมเอาหนังสือรถแข่งปิดหน้าแกล้งหลับ

และแล้วคนหนึ่งก็เริ่มเข้าเรื่อง “ภัทรมากับพี่ชายเหรอ?  ไม่เห็นแนะนำบ้าง รุ่นพี่คะ สวัสดีค่ะ”

ณภัทรปรายตามองนิรัชแวบหนึ่ง เธอไม่ได้ใสซื่อถึงขนาดไม่รู้อะไร แต่แค่ไม่พูดออกไปตรงๆ เท่านั้น

“พวกเธอยังต้องให้แนะนำเหรอจ๊ะ? ไม่ใช่ว่ารู้อยู่แล้ว?            จะตอแหลทั้งทีก็ให้มันเนียนหน่อยเหอะ”

เจ้าของเสียงเป็นผู้มาใหม่ ทุกคนหันหน้าไปมองพร้อมกัน จึงได้เห็นสาวสวยคนหนึ่งใส่แว่นกันแดดอันใหญ่ยืนกอดอกมองมา ท่าทางเชิดๆ หยิ่งๆ แต่งตัวแซ่บซี๊ด โดยไม่ต้องใส่ทูพีช

เธอคนนี้คือคนเดียวกับที่ศรุตแอบมองเมื่อหนึ่งชั่วโมงก่อน คนที่แต่งตัวเซ็กซี่เปรี้ยวจี๊ดเข็ดฟันคนนั้น

ผู้หญิงคนที่ทำให้ศรุตแข็งตื่นตัวตั้งแต่ระยะหลายเมตรคนนั้น