ตอนที่20 ปลดปล่อย 1

เหตุการณ์ทะเลาะวิวาทในสวนหย่อมของร้านอาหารนั้น ถูกกล้องวงจรปิดบันทึกไว้ได้ทั้งหมด ปัญหาจึงบังเกิด

เรื่องชู้สาวเสื่อมเสียผัวใครเมียใครผู้จัดการร้านไม่ได้สนใจ เขาสนใจแค่ความเสียหายที่เกิดขึ้นจึงเรียกร้องกับผู้ก่อเหตุซึ่งก็คือโมรินกับณภัทร

แน่นอนว่าเมื่อมีณภัทรเข้ามาเกี่ยวข้อง นิรัชจึงต้องรับผิดชอบชดใช้ค่าเสียหายทั้งหมด

...ก็แฟนทั้งคนถ้าเขาไม่ดูแลใครจะทำล่ะ

หลังจากถูกนิรัชบ่นจนหูชาไปแล้วยกหนึ่ง ณภัทรจึงถูกพากลับบ้านพักด้วยกิริยาสงบเสงี่ยมขึ้น

ในขณะที่โมรินเห็นว่าความเสียหายได้รับการไกล่เกลี่ยและเคลียร์เรียบร้อย จึงจับจูงมือณภัทรไปท่องราตรีที่ผับหรูของรีสอร์ท

โมรินในชุดสายเดี่ยวเปรี้ยวซี๊ดเข็ดฟันกับณภัทรในชุดเดรสอ่อนหวานธรรมดาแขนตุ๊กตาลายดอกไม้กระจุ๋มกระจิ๋มสีชมพูสดใสยาวถึงเข่าจึงปรากฏกายท่ามกลางแสงสีสลัวมัวเมาเยาวชน

โดยมีนิรัชกับศรุตแอบตามไม่ห่าง

ทว่าทั้งๆ ที่แอบตาม นิรัชยังต้องคอยเรียก “ภัทร มานั่งนี่”

สาวน้อยจึงมานั่งที่ชุดโซฟาอย่างเชื่อฟังแต่สองตากลมแป๋วก็ยังคงไม่สนใจแฟนตนอยู่ดี ได้แต่มองไปรอบทิศอย่างตื่นเต้น

เดิมทีนิรัชที่ถูกละเลยมาหลายชั่วโมงให้รู้สึกขัดเคืองอยู่มาก แต่ก็พอเข้าใจได้ว่าณภัทรเป็นคนอย่างไร และตอนนี้ยิ่งเข้าใจ เนื่องจากเขารู้ว่าเธอคนนี้ไม่เคยเที่ยวสถานที่อโคจรเลยสักครั้ง เพราะเมื่อก่อนมัวแต่เรียนแล้วก็ช่วยแม่ทำงาน

“ไปเต้นกันภัทร ปลดปล่อยสักหน่อย” โมรินชวน

“แต่เราเต้นไม่เป็นนะ”

“เต้นๆ ไปเหอะ ป่ะ!”

โมรินจับมือเพื่อนให้ลุกขึ้นแล้วออกไปจากโซฟาอย่างเร็ว ปล่อยให้สองหนุ่มนั่งละเลียดชิมเครื่องดื่มแอลกอฮอร์รอต่อไป

“เต้นไงอ่ะ” ณภัทรพยายามมองแล้วเต้นตาม

“เต้นแบบนี้ ยกแขน ขยับขา เบาๆ ส่ายเอวด้วย” โมรินสอนเพื่อนเต้นอย่างสนุกสนานลืมความทุกข์ก่อนหน้าไปจนหมดสิ้น

ณภัทรเห็นเพื่อนได้ปลดปล่อยจนสบายใจขึ้นจึงเต้นไม่หยุดอย่างหมดห่วง แต่เพราะเต้นไม่ค่อยเป็นจึงมีลักษณะเก้ๆ กังๆ กระทั่งผู้ชายที่เต้นอยู่รอบๆ ต้องการหาจังหวะเข้ามาจีบยังทำไม่ได้ เนื่องจากพอทำท่าจะเดินเข้าหาก็ถูกผู้หญิงน่ารักคนหนึ่งเหยียบเท้าจนต้องเซถอยหลังกลับไปซะทุกครั้ง

ศรุตที่เดิมทีมองแต่โมรินยังต้องหันมองณภัทรอย่างสนใจ เขาแซวขำๆ “ไอ้รัช น้องภัทรของแกเหมือนเอเลี่ยนบุกโลกเลยว่ะ ครองฟลอร์คนเดียวแล้วน่ะ เต้นซะมนุษย์กระเด็นคนละทาง”

นิรัชที่มองอยู่ตอบนิ่งๆ “เอเลี่ยนอะไรจะน่ารักขนาดนี้”

ศรุตแทบกลอกตา “อ่อ...พบคนหลงแฟนหนึ่งอัตรา”

ระหว่างที่หนุ่มสุดหล่อกำลังนั่งดื่มเหล้าด้วยกันแค่สองคนโดยไม่มีผู้หญิงนั่งคั่นกลาง ทางโต๊ะกลมอีกฝั่งหนึ่งก็มีสองสาวจ้องอยู่เป็นนาน

“แกดูสองคนนั่นดิ มองจากดาวอังคารยังรู้เลยว่ารวยมาก” ผู้หญิงที่ใส่ชุดเกาะอกสีแดงกระโปรงสั้นบอกเพื่อน

เพื่อนอีกคนที่ใส่เสื้อตัวจิ๋วปิดแค่นมกับกระโปรงที่ปิดก้นแทบไม่มิดพูดขึ้นบ้าง

“จริงด้วยว่ะแก คนหนึ่งหล่อเข้มท่าทางเซ็กส์จัดลีลาเด็ด อีกคนก็หล่อร้ายแบบผู้ดีดูคุณช้ายคุณชาย สเปคเลยอ่ะ”

“เข้าไปเลยม๊ะ?”

“เดี๋ยวก่อนแก เขามากับแฟนรึเปล่า ผู้หญิงสองคนนั้นน่ะ” ว่าพลางชี้นิ้วไปที่สองสาวผู้กำลังเต้นคร่อมจังหวะดนตรีกลางฟลอร์

“โอ๊ย! ใครสนล่ะ สมัยนี้ด้านได้อายอดจ๊ะ เป็นแค่กิ๊กหรือแฟนที่ซุกซ่อนก็ยังดี ท่าทางจะเงินหนา แกดูดิ หุ่นเฟิร์มดูดีเป็นบ้า ถ้าถอดเสื้อแก้ผ้าออกกล้ามจะแน่นขนาดไหน แค่ได้นอนกอดเอากันสักยกสองยกก็คุ้มแล้ว เผลอๆ ได้เงินใช้อีกตะหาก ว่าไง ไปป่ะ?”

เพื่อนเริ่มคล้อยตามเพราะคำว่าหุ่นดีกล้ามแน่นและเอากัน ไม่เกี่ยวกับเงินเลยสักนิด ผู้ชายดูดีมาดคุณชายแบบนี้ขอแค่ได้ขึ้นเตียงด้วยสักครั้งต่อให้ต้องกลั้นใจตายก็ยอม

“ไปดิแก ช้าอยู่ไย?”

สำหรับศรุตการมีผู้หญิงเข้าหาแล้วเสนอตัวพากันไปถึงไหนต่อไหนเป็นเรื่องที่ธรรมดามากๆ และเขาก็ไม่เคยปฏิเสธสักครั้ง              แต่วันนี้เขารู้สึกไม่มีอารมณ์เลยจริงๆ จึงบอกปัดไปอย่างสุภาพ

ในขณะที่นิรัชนั้น ทันทีที่ผู้หญิงกระโจนเข้าใส่ เขาก็ลุกขึ้นเดินไปหาณภัทรแล้วพาเธอออกมาจากผับทันทีโดยไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย

“จะเต้นอีกนานมั้ย ถ้าภัทรไม่รีบกลับ แล้วพี่ไปกับหญิงอื่น จะทำไง?”

เจอคำถามของนิรัชเข้าไป ณภัทรถึงกับอึ้ง