LOGINShare
รับคนงาน
Last Updated:
2025-02-23 15:52:06
Related chapters
เมื่อฉันต้องมาเป็นคุณแม่ลูกแฝด(ยุค70) ปัญหาของลูกจ้าง
เมื่อฉันต้องมาเป็นคุณแม่ลูกแฝดปัญหาของลูกจ้าง*****"จัดร้านเป็นอย่างไรบ้างครับ สินค้าเข้ามาส่งแล้วใช่ไหม" เหอตี้ถามเมิ่งหลันขณะที่นั่งรอรับประทานในตอนเย็น"สินค้ามาส่งแล้วค่ะ เรื่องจัดร้านก็ใกล้เสร็จแล้ว น่าจะอีกวันหรือสองวันน่าจะเรียบร้อยทั้งหมด" เมิ่งหลันบอกออกไป เพราะจัดของเข้าชั้นเสร็จหมดแล้ว เหลือแค่แพ็คข้าว น้ำตาล แป้งชนิดต่างๆเท่านั้นเอง"คุณก็อย่าทำให้ตัวเองเหนื่อยเกินไปนะครับ มีอะไรก็ใช้คนงานทำก็ได้" เขาอดเป็นห่วงไม่ได้กลัวว่าเธอจะทำงานหนักเกินไป"ฉันรู้แล้วล่ะค่ะ คุณเถอะทำงานเป็นอย่างไรบ้างคะ" เธอถามกลับไปบ้าง"ตอนนี้งานของผมยังไม่เยอะเท่าไหร่ จะมีแค่ศึกษางานก่อนเท่านั้น" ช่วงนี้เป็นช่วงเรียนรู้งานทั่วไป ส่วนงานที่ต้องรับผิดชอบจริงๆเขายังไม่ได้รับมอบหมาย "เหอนี้คะ วันนี้ฉันมีความรู้สึกว่า คนงานทั้งสองคนน่าจะมีปัญหาบางอย่างจากที่บ้านค่ะ" เธอปรึกษาเรื่องคนงานทั้งสองคนในวันนี้"ยังไงหรือครับ" เขาอดสงสัยไม่ได้"ก็วันนี้น่ะสิคะ ฉันบอกให้พวกเธอพักเที่ยงไปทานอาหารได้ แต่ว่าทั้งสองคนไม่ยอมไปทานอาหารกันค่ะ บอกว่าไม่ได้ห่อข้าวมา คุณคิดว่าแปลกไหมคะ" เธอยังคิดว่ามันแปลกเลย "นั่นสิคร
Last Updated : 2025-02-23เมื่อฉันต้องมาเป็นคุณแม่ลูกแฝด(ยุค70) เปิดร้านแล้ว
เมื่อฉันต้องมาเป็นคุณแม่ลูกแฝดเปิดร้านแล้ว*****หลังจากที่เมิ่งหลันได้ยินปัญหาของครอบครัวนี้ จึงคิดว่าจะช่วยเหลือ แต่คงต้องปรึกษาหวังเหอตี้เสียก่อน เผื่อว่าเขาจะมีความคิดดีๆให้กับเธอ บางทีเธอเองก็ไม่ได้มีความคิดที่ดีไปซะทุกเรื่องหรอกนะ ระหว่างที่เธอใช้ความคิดอยู่นั้น ก็มีคนเดินเข้ามาทักเธอ"สวัสดีค่ะคุณหลิวเมิ่งหลัน" เธอจำน้ำเสียงแบบนี้ได้ จึงหันกลับไปดู เธอไม่ตกใจเลยสักนิดที่เจอผู้หญิงคนนี้ที่นี่เวลานี้"สวัสดีค่ะคุณจางจื่ออี๋ ลมอะไรหอบมาแถวนี้หรือคะ" เมิ่งหลันทักทายกลับตามมารยาท"แหม..ฉันก็บอกแล้วว่าบ้านของฉันอยู่แถวนี้ แค่นี้ก็ลืมแล้วหรือคะ" จางจื่ออี๋ใช้น้ำเสียงยั่วโมโหในการตอบทำเป็นสองปลาทองไปได้"อ้อค่ะ..พอดีฉันจำแต่เรื่องที่สำคัญน่ะค่ะ ถ้าเรื่องไม่สำคัญฉันไม่จำหรอกนะคะ มันเสียเวลา" เมิ่งหลันลอยหน้าลอยตาพูด ท่าทางที่แสดงออกมานั้นช่างน่าหมันไส้ยิ่งนัก นี่เธอไม่ค่อยได้แสดงท่าทางแบบนี้นัก เพราะปกติแล้วก็เจอแต่คนดีๆทั้งนั้น"ช่างใจร้ายจังเลยนะคะ นี่เหอตี้เขารู้หรือเปล่าคะ ว่าคุณมีคำพูดคำจาที่ร้ายกาจขนาดนี้" เมื่อเมิ่งหลันได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มกว้างทันที พร้อมกับตอกย้ำสถานะของเธอและเห
Last Updated : 2025-02-23เมื่อฉันต้องมาเป็นคุณแม่ลูกแฝด(ยุค70) แยกบ้าน
เมื่อฉันต้องมาเป็นคุณแม่ลูกแฝดแยกบ้าน*****ตอนนี้ร้านของเมิ่งหลันเปิดใกล้จะครบหนึ่งเดือนแล้ว ซึ่งยอดขายถือว่าดีมากทีเดียว ทำให้คนงานทั้งสองคนของเธอทำงานค่อนข้างหนักทีเดียว "เหอตี้คะ ฉันมีเรื่องจะปรึกษาหน่อยค่ะ" เธอพูดกับเขาขณะที่กำลังจะเข้านอน "มีอะไรหรือครับ ที่ร้านมีอะไรหรือเปล่า" เมื่อเห็นว่าภรรยาทำหน้าคิดมากก็อดเป็นกังวนไม่ได้"ที่ร้านไม่มีปัญหาอะไรหรอกค่ะจะมีก็แต่ 2 คนพี่น้องนั่นแหละค่ะที่มีปัญหา" เธอพูดให้ชายหนุ่มงงยิ่งกว่าเดิม"ก็ไหนว่าพวกเขาทำงานดียังไงล่ะครับ มันมีปัญหาได้ยังไง" เขาเห็นว่าเธอชมคนงานทั้งสองคนบ่อยๆว่าทำงานดีมาก แล้วมันมีปัญหาอะไรกันล่ะ"เรื่องการทำงานไม่มีไม่มีปัญหาอะไรหรอกค่ะ มีแต่ปัญหาครอบครัวนั่นแหละค่ะ" คราวนี้เธอเข้าประเด็นทันทีเมื่อเห็นว่าเหอตี้ทำหน้าสงสัยขั้นสุด"ยังไงหรือครับ" "ฉันจะพูดยังไงดีล่ะ คือพวกเธอ...." แล้วก็เมิ่งหลันก็เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เหอตี้ฟัง"คุณว่าเราพอจะมีทางช่วยเหลือพวกเขาไหมคะ" หลังจากที่เล่าเรื่องทั้งหมดแล้วเธอจึงถามเขาว่าพอจะช่วยอะไรได้บ้าง แต่จริงๆแล้วเธอก็คิดไว้บ้างแล้วแต่อยากจะลองฟังความคิดของเหอตี้ด้วยอีกทาง หลังจากที่เ
Last Updated : 2025-02-23เมื่อฉันต้องมาเป็นคุณแม่ลูกแฝด(ยุค70) ช่วยได้เท่านี้
เมื่อฉันต้องย้อนเวลามาเป็นคุณแม่ลูกแฝดช่วยได้เท่านี้*****เมื่อสองคนพี่น้องมาถึงร้านค้าของเมิ่งหลัน ก็เห็นว่าเธอมาถึงก่อนแล้ว กำลังจัดเตรียมเครื่องคิดเงินอยู่"สวัสดีค่ะเถ้าแก่เนี้ย/สวัสดีค่ะเถ้าแก่เนี้ย" ทั้งสองคนพูดพร้อมกัน "พวกเราต้องขอโทษด้วยนะคะที่วันนี้มาสาย พอดีว่าเมื่อเช้านี้พ่อของพวกเราพูดเรื่องแยกบ้านกับย่าน่ะค่ะ กว่าจะตกลงกันได้ จึงใช้เวลาค่อนข้างนาน" ซูเหวินเป็นคนพูดขึ้นมา และอยากจะอธิบายให้เฒ่าแก่เนี้ยฟังด้วยว่าทำไมพวกตนถึงได้มาทำงานสายในวันนี้"ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ แล้วตกลงว่ายังไงบ้างจ้ะ" "พ่อกับแม่ตัดสินใจจะมาทำงานที่นี่ค่ะ น่าจะเดินทางมาถึงภายในวันนี้ หลังจากที่ทำเรื่องแยกบ้านเสร็จ" "ฉันขอถามได้หรือไม่จ้ะ ว่าตกลงกันอย่างไรบ้าง" อย่างน้อยเธอก็ต้องรู้เรื่องบ้าง ไม่อย่างนั้นถึงเวลาที่มีปัญหาเธอจะได้ช่วยแก้ปัญหาได้ถูก"ได้ค่ะ " แล้วทั้งสองคนพี่น้องก็เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้เมิ่งหลันได้ฟัง พ่อของเธอทำเรื่องแยกบ้าน และหนังสือสัญญาเลี้ยงดูบุพการี โดยที่จะให้เงิน เดือนละ 5 หยวน เพื่อเป็นการทดแทนบุญคุณ และจะให้จนกว่าย่าของเธอจะเสียชีวิต โดยที่ย่าของเธอไม่มีสิทธิ์มาก้าวก่ายกา
Last Updated : 2025-02-23เมื่อฉันต้องมาเป็นคุณแม่ลูกแฝด(ยุค70) อะไรๆก็เมิ่งหลัน
เมื่อฉันต้องมาเป็นคุณแม่ลูกแฝดอะไรๆก็เมิ่งหลัน*****วันนี้หลิวเมิ่งหลัน ก็ยังมาเปิดร้านแต่เช้าเช่นเคย เพราะว่าเธอต้องเข้ามาเติมสินค้าบางอย่างก่อน เธอไม่อยากให้ลูกน้องทั้งสองคนได้เห็นสิ่งที่พิเศษสำหรับเธอ และเพียงไม่นานเธอก็เห็นว่าทั้ง 4 คนพ่อแม่ลูกได้เดินมาถึงที่หน้าร้านแล้ว"สวัสดีค่ะคุณเมิ่งหลัน มาแต่เช้าเชียวนะคะ" เป็นซูเจินที่เอ่ยทักทาย"ก็ไม่เช้าหรอกค่ะนี่เป็นเวลาปกติแล้วล่ะ ว่าแต่เมื่อคืนนี้พักผ่อนกันเป็นยังไงบ้างคะนอนหลับสบายดีกันใช่ไหม""ดีมากเลยค่ะ พวกเราทุกคนต้องขอบคุณเมิ่งหลันอีกครั้งนะคะ" ซูเหวินกล่าวขอบคุณ เธอซึ้งใจเป็นอย่างมาก ที่ได้รับความช่วยเหลือจากเจ้านายคนนี้ เธอได้แต่หวังว่าต่อไปนี้ครอบครัวของเธอจะต้องกินอิ่มนอนหลับแน่นอน"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เพราะยังไงทุกคนก็ต้องมาทำงานให้ฉันอยู่ดี" เมิ่งหลันไม่อยากให้ทุกคนคิดว่านี่คือการเป็นหนี้บุญคุณ"ก่อนที่ร้านจะเปิดเรามาคุยเรื่องค่าแรงกันก่อนนะคะ" เธอเริ่มเข้าเรื่องงานทันที“ฉันจะให้ค่าแรงทุกคนเท่ากัน คือเดือนละ 30 หยวน ในการทำงานของทุกคนนั้นก็จะเหมือนเดิมอย่างที่ฉันเคยบอกไปแล้ว ซูเหวินและซูเจินก็จะมีหน้าที่ในร้านค้านี้เหมือน
Last Updated : 2025-02-23เมื่อฉันต้องมาเป็นคุณแม่ลูกแฝด(ยุค70) มีเรื่องอีกแล้ว
เมื่อฉันต้องมาเป็นคุณแม่ลูกแฝดมีเรื่องอีกแล้ว*****หลังจากที่วุ่นวายมาหลายวัน วันนี้เมิ่งหลันจะพาสองแฝดไปสมัครเรียน เธอได้ไปติดต่อโรงเรียนไว้แล้ว เพียงแค่วันนี้จะพาสองแฝดไปทำความคุ้นเคยเท่านั้น“แม่ขา โรงเรียนมีเพื่อนเยอะไหมคะ” หลิวฟางหลินถามผู้เป็นแม่ หลังจากที่ได้ยินแม่พูดว่าจะพาโรงเรียน“ใช่ครับ พวกเราจะมีเพื่อนไหมครับ” หลิวเหวินหลงเองก็เหมือนกัน เขาก็อยากรู้ว่าจะมีเพื่อนหรือเปล่า“อืม คุณครูบอกแม่มาว่า ที่โรงเรียนนั้นมีเพื่อนหลายคนเลยล่ะจ้ะ เป็นเด็กที่มีอายุเท่าเท่ากันกับ ฟางหลินและเหวินหลง และยังมีพี่ๆอีกหลายคนเลยนะ” เมิ่งหลันอธิบายให้เด็กๆได้ฟัง เธอคิดว่าลูกของเธอทั้งสองคนนั้นน่าจะเข้ากันได้ดีกับเพื่อนร่วมห้อง“แม่จะไปเรียนด้วยไหมคะ” ฟางหลินถามด้วยน้ำเสียงออดอ้อน “แม่ไปเรียนด้วยไม่ได้หรอกค่ะ แม่ต้องขายของ ไม่อย่างนั้นแม่จะเงินที่ไหนมาจ่ายค่าโรงเรียนล่ะคะ”“แม่ไม่มีเงินหรือครับ” เหวินหลงถามและอดสงสารแม่ไม่ได้ที่ต้องไปขายของเพื่อหาเงินให้เขาเรียน“แม่มีเงินค่ะ แต่ว่าต้องหาให้มากกว่านี้ เพราะลูกทั้งสองคนต้องเรียนสูงๆ มันจึงต้องใช้เงินเยอะ”เมื่อสองแฝดได้ยินแบบนั้น ก็ได้แต่คิดว่า
Last Updated : 2025-02-23เมื่อฉันต้องมาเป็นคุณแม่ลูกแฝด(ยุค70) หนีเสือปะจระเข้
เมื่อฉันต้องมาเป็นคุณแม่ลูกแฝดหนีเสือปะจระเข้*****ตอนนี้คุณแม่เหอพาเด็กๆเข้ามาที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง“คุณย่าขา เราจะทานอาหารที่นี่กันหรือคะ” ฟางหลินเอ่ยถามขึ้นเมื่อคุณย่าพามานั่งที่ร้านอาหารแห่งนี้“ใช่แล้วค่ะหลานย่า ร้านนี้อร่อยมากเลยนะคะ คุณย่าเคยมาทานกับเพื่อนๆค่ะ”“คุณย่าครับ ที่นี่มีข้าวผัดหรือเปล่าครับ” เหวินหลงที่เริ่มหิวแล้วตอนนี้ได้เอ่ยถามขึ้น“มีแน่นอนจ้ะ ถ้าหลานอยากกิน”เธออดหัวเราะไม่ได้ หลานของเธอนี่น่ารักเสียจริง“แล้วนี่แม่ของพวกหลานไปไหนเสียแล้วล่ะ ทำไมไม่เข้ามาเสียที” เมื่อสามย่าหลานนั่งไปสักครู่ก็ยังไม่เห็นเมิ่งหลันเดินเข้ามาเสียทีจึงได้ถามขึ้น“ขอโทษทีค่ะคุณแม่ พอดีเจอคนรู้จักกันก็เลยแวะทักทายน่ะค่ะ”คนรู้จักที่ว่าก็คือจางจื่ออี๋นั่นแหละ ก่อนที่เธอจะมานั้นเธอได้หย่อนระเบิดไปหนึ่งลูก ไม่รู้ว่าป่านนี้หายช็อคไปหรือยัง คิดจะรักผู้ชายแต่ไม่หาข้อมูลเขาบ้างเลย เป็นยังไงล่ะทีนี้ ไปทะเลาะกับแม่เขาเสียได้ “คุณแม่สั่งอาหารหรือยังคะ”เธอถามดูเพราะยังไม่เห็นอาหารมาเสริฟย์“ยังเลยล่ะ แต่เหวินหลงอยากกินข้าวผัดน่ะ เธออย่าลืมสั่งให้ลูกด้วยนะ”“คุณย่าขา ฟางหลินก็อยากกินข้าวผัดค่ะ”ฟาง
Last Updated : 2025-02-23เมื่อฉันต้องมาเป็นคุณแม่ลูกแฝด(ยุค70) ข่าวลือน่ารำคาญ
เมื่อฉันต้องมาเป็นคุณแม่ลูกแฝดข่าวลือน่ารำคาญ*****“นี่มันอะไรกันคุณ ทำไมถึงมีข่าวลือเสียหายออกไปขนาดนั้น” พ่อหวังหรือท่านนายพลหวัง กำลังถามภรรยาถึงข่าวลือที่แพร่สะพัดในสองสามวันมานี้“ก็วันก่อนน่ะสิคะ ฉันเจอเหยาซีและลูกสาวที่ห้าง ตอนแรกเราก็ทักทายกันปกตินั่นแหละค่ะ แต่พอรู้ว่าลูกชายของเรามีลูกมีเมียแล้วเท่านั้นแหละค่ะ หางนี่โผล่ออกมาเลย หาว่าฉันอยากเกี่ยวดองกับครอบครัวของเธอเพราะต้องการให้ลูกชายของเรานั้นนั้นมีความมั่นคงในหน้าที่การงาน และยังดูถูกครอบครัวของเราอีกนะคะว่าไม่มีความสามรถในการทำงาน ฉันนี่อึ้งจนพูดไม่ออกเลยล่ะค่ะ” แม่เหอเล่าเหตุการณ์ในวันนั้นให้สามีฟัง "นี่ก็แสดงว่าข่าวลือนี้คงมาจากเหยาซีสินะ เฮ้อ คุณว่าเราควรจะทำอย่างไรกันดี"พ่อหวังเองก็กลัวว่าจะกะทบกับหน้าที่การงานของลูกชาย"ทำอะไรได้ล่ะคะ แก้ข่าวได้ก็เท่านั้นเดี๋ยวอีกหน่อยคนก็ลืมไปเอง"แม่เหอคิดว่าไม่น่าจะมีปัญหาอะไรซึ่งคิดต่างจากสามี"หรือว่าเราจะจัดงานแต่งให้กับลูกชายของเราดีหรือไม่คะ จะได้ประกาศไปเลยว่าครอบครัวของเราไม่ได้ต้องการคนหนุนหลัง ถึงจะมีลูกสะใภ้เป็นคนชนบทก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรแถมสะใภ้ของเรายังเก่งกาจถึงกับม
Last Updated : 2025-02-23
Latest chapter
เมื่อฉันต้องมาเป็นคุณแม่ลูกแฝด(ยุค70) พวกเราคือครอบครัว…
พวกเราคือครอบครัว…สี่ปีต่อมา…หลังจากวันที่เมิ่งหลันคลอดลูกชายฝาแฝด ก็ผ่านมามานานหลายปีแล้ว การเลี้ยงดูลูกของเธอช่างวุ่นวายเป็นอย่างมาก ดีที่เหอตี้ออกจากงานมาช่วยเธอดูแลร้าน ไม่อย่างนั้นเธอเองคงไม่มีเวลาพัก การเลี้ยงลูกถึงสี่คนไม่ใช่เรื่องง่ายๆเลยฟางหลินและเหวินหลงนั้น ดีที่โตพอจนรู้ความแล้ว ตอนนี้อายุก็เข้าปีที่สิบแล้ว หนูน้อยฟางหลินในตอนนี้ความงดงามนั้นเปล่งประกายมากถึงจะยังเด็กอยู่ก็ตาม จนทำให้คุณพ่อนั้นหวงมากเป็นพิเศษ เพราะยิ่งโตหน้าตาก็ยิ่งเหมือนกับคนเป็นแม่ส่วนแฝดน้องเหวินหลงเองก็ใช่ย่อย ความหล่อเหลาก็ไม่ได้แพ้ใคร ในทุกวันที่ไปโรงเรียนมักจะมีสาวน้อยมอบขนมให้อยู่เสมอ จนทุกวันนี้สหายมู่มู่ที่ไปโรงเรียนด้วยกันไม่ต้องเสียเงินซื้อขนมเลยส่วนแฝดชาย หวังจางหมิ่น และหวังเจียวจิ้นนั้น ตอนนี้ก็อายุสี่ขวบแล้ว ซึ่งความซุกซนไม่ต้องพูดถึง ขนาดที่ว่าเมิ่งหลันจ้างพี่เลี้ยงมาเพิ่ม ทั้งสองคนก็ยังหลุดลอดสายตาออกไปซนที่อื่นได้ “จางหมิ่น เจียวจิ้น แม่บอกแล้วใช่ไหมว่าห้ามออกมาเล่นข้างนอกแบบนี้” เมิ่งหลันที่ออกมาเจอลูกๆของเธออยู่ที่ด้านนอกพอดี จึงอดที่จะดุไม่ได้“แม่ครับ พวกเราไม่อยากอยู่ในบ้าน” เ
เมื่อฉันต้องมาเป็นคุณแม่ลูกแฝด(ยุค70) ออกมาแล้ว…
ออกมาแล้ว…“หลันหลัน คุณไม่ต้องกลัวนะครับ” เหอตี้ผู้เป็นสามีปลอบใจภรรยาอยู่ที่ข้างเตียง วันนี้เป็นวันที่คุณหมอนั้นนัดผ่าคลอดให้กับเมิ่งหลัน เพราะว่าเธอนั้นมีความเสี่ยงจึงต้องใช้วิธีการผ่าคลอดแทนการคลอดธรรมชาติ“เหอตี้คะ ฉันกลัวจังเลยค่ะ” เธอบอกสามีออกไป นี่คือการคลอดครั้งแรกของเธอ เธอจะไม่กลัวได้อย่างไร ถึงแม้ว่าเมิ่งหลันคนก่อนจะเคยคลอดลูกแต่มันก็ไม่ใช่เธออยู่ดี“ไม่ต้องกลัวไปหรอกนะครับ หมอที่นี่เก่งอยู่แล้ว คุณนอนพักก่อนดีกว่า” เมื่อเหอตี้เห็นว่าภรรยานั้นมีความเครียดจึงอยากให้เธอได้พักผ่อน“แล้วสองแฝดอยู่ที่ไหนหรือคะ” เมิ่งหลันถามหาลูกทั้งสองคน เพราะเธอมารอคลอดตั้งแต่เมื่อวาน วันนี้ก็ยังไม่ได้เจอหน้าลูกเลย“อยู่กับน้าอี้ฝานครับ สองแฝดไม่มีงอแงเลย พูดจารู้เรื่องมาก แค่บอกว่าแม่กำลังจะมาคลอดน้องพวกเขาก็เข้าใจ” เหอตี้เมื่อเช้านี้ได้กลับไปที่บ้านและพูดเรื่องนี้ให้สองแฝดฟัง ซึ่งทั้งสองก็เข้าใจ และบอกว่าจะรอแม่และน้องอยู่ที่บ้าน“คุณจะรอฉันที่ด้านนอกใช่หรือเปล่าคะ” เมิ่งหลันถามสามีเมื่อมองเวลาแล้วไกล้ที่จะเข้าห้องคลอดเต็มที“ผมจะรอคุณอยู่ข้างนอกห้องคลอดแน่นอน ผมรับรองเลยว่าเมื่อคุณออกมา คุ
เมื่อฉันต้องมาเป็นคุณแม่ลูกแฝด(ยุค70) งานแต่งงานของพี่ใหญ่เหอซาน
งานแต่งงานของพี่ใหญ่เหอซาน…วันนี้เป็นวันที่เมิ่งหลันนั้นต้องมาตรวจครรภ์เป็นครั้งที่สอง และการตรวจก็เป็นไปด้วยดี การเติบโตของทารกในครรภ์นั้นดีมากทีเดียวและอีกเรื่องที่ทำให้หลิวเมิ่งหลันและหวังเหอตี้ ต้องตกตะลึงกันอีกครั้ง นั่นก็คือในท้องของเมิ่งหลันนั้นมีลูกน้อยถึงสองคน นั่นก็หมายความว่าในตอนนี้เมิ่งหลันนั้นกำลังท้องลูกแฝดอีกครั้งนั่นเองแต่การแพทย์ในยุคสมัยนี้ก็ไม่สามารถตรวจได้ว่าเจ้าก้อนแป้งที่กำลังนอนอยู่ในท้องของเมิ่งหลันนั้นเป็นเพศไหน จะเป็นชายชาย หญิงหญิง หรือหญิงชาย ก็ไม่อาจรู้ได้ ถึงแม้เจ้าก้อนแป้งทั้งสองจะแข็งแรงดี แต่เมิ่งหลันก็ยังอดเป็นกังวลไม่ได้ เธอกลัวการคลอดลูก เธอกลัวว่าจะไม่สามารถคลอดลูกออกมาได้อย่างปลอดภัย เหอตี้ที่รับรู้ได้ถึงความกังวลก็ได้แต่ปลอบใจภรรยา ไม่ว่าอย่างไรเขาจะหาหมอที่มีฝีมือที่สุดมาทำคลอดให้ภรรยาให้ได้“เดี๋ยววันนี้ผมจะพาคุณไปเที่ยวนะครับ” เหอตี้เอ่ยขึ้นเมื่อพากันออกมาจากในโรงพยาบาลหลังจากที่ตรวจการตั้งครรภ์เสร็จแล้ว“คุณจะพาฉันไปที่ไหนหรือคะ” เมิ่งหลันเองก็เดาไม่ถูก เพราะตั้งแต่มาอยู่ที่นี่เธอก็ยังไม่ได้ออกไปที่ไหนแบบจริงจังสักที เพราะเธอทุ่มเทเวลาใ
เมื่อฉันต้องมาเป็นคุณแม่ลูกแฝด(ยุค70) คู่มือการเลี้ยงลูก
คู่มือการเลี้ยงลูก…หลังจากที่ทุกคนรู้ข่าวเรื่องการท้องของเมิ่งหลันก็ยินดีเป็นอย่างมาก โดยเฉพาะบ้านใหญ่หวัง แม่เหอที่รู้ข่าวก็ไปสรรหาของบำรุงต่างๆมาให้เมิ่งหลันมากมาย ไม่ว่าจะเป็นโสมหรือรังนกก็ตาม“ฉันต้องขอบคุณคุณแม่มากเลยนะคะสำหรับของบำรุงพวกนี้” เมิ่งหลันบอกแม่สามี ถึงแม้เธอจะรู้ว่าของพวกนี้ดีมีสรรพคุณมากแค่ไหน แต่เธอก็ไม่สามารถที่จะกินมันได้ เพราะเมื่อครั้งก่อนที่แม่เหอก็ฝากให้เหอตี้เอามาให้เธอทาน พอเธอทานเข้าไปถึงกับอาเจียนไม่ยอมหยุด “ไม่เป็นไรเลยจ้ะ เธอต้องกินมันให้หมดนะ หลานของฉันจะได้ออกมาแข็งแรง” แม่เหอบอกด้วยรอยยิ้ม “ว่าแต่เจ้าใหญ่ จะแต่งงานเมื่อไหร่ดีล่ะ เหอตี้มีลูกแซงหน้าไปแล้วนะ” แม่เหอเอ่ยถามลูกชายคนโต ที่ตอนนี้สานสัมพันธ์กับคู่หมั้นได้อย่างราบรื่น“แล้วคุณแม่ว่ายังไงล่ะครับ พร้อมที่จะไปสู่ขอสะใภ้ใหญ่ได้หรือยัง” เหอซานหันมาถามแม่ของตนบ้างแม่เหอที่ได้ยินแบบนั้นก็ตาโตทันที นี่เจ้าใหญ่ของเธอกำลังบอกให้ไปขอภรรยาให้เขาใช่หรือไม่“นี่ลูกพูดจริงใช่ไหม เดี๋ยวพรุ่งนี้แม่กับพ่อจะได้ไปพูดเรื่องนี้กับบ้านกงแต่เช้าเลย” “555” เหอซานอดที่จะยิ้มขำแม่ของตนไม่ได้ คงอยากได้สะใภ้มากเลยถ
เมื่อฉันต้องมาเป็นคุณแม่ลูกแฝด(ยุค70) สองแฝดจะมีน้อง
สองแฝดจะมีน้อง…“ท้อง???”“คุณหมอช่วยพูดอีกครั้งได้หรือเปล่าคะ” เมิ่งหลันที่ต้องการได้ยินอีกครั้ง ว่าอาการที่เธอเป็นนั้นเป็นโรคอะไรกันแน่ เธอไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหม“คนไข้ไม่ได้ป่วยเป็นอะไรนะครับ อาการที่เป็นอยู่ เป็นอาการของคนท้องเท่านั้นครับ” หมอเองได้ตรวจซ้ำถึงสองรอบจากการจับชีพจร ซึ่งผลที่ออกมาก็เหมือนกันทั้งสองครั้งและเขาเองก็มั่นใจเป็นอย่างมากเมิ่งหลันคิดว่ากลับบ้านไปเธออาจจะเรียกเอาชุดทดสอบการตั้งครรค์ออกมาตวจอีกสักครั้ง เพื่อความแน่ใจ ไม่ใช่ว่าเธอไม่ไว้ใจหมอในยุคนี้หรอกนะ แค่เธออยากมีโมเม้นท์ขึ้นสองขีดแบบคนอื่นบ้างเท่านั้นเอง“แล้วไม่ทราบว่าตอนนี้ฉันท้องกี่เดือนแล้วหรือคะ” เมิ่งหลันเองก็แอบงงเหมือนกัน ทั้งที่เธอเองก็กินยาคุม แล้วลูกของเธอนั้นทะลุยาคุมออกมาได้ยังไงกัน หรือยาที่เธอกินจะหมดอายุนะ แต่ก็ไม่น่าใช่“ประมาณ เดือนกว่าได้แล้วครับ ช่วงนี้คุณก็ดูแลตัวเองให้ดีด้วยนะครับ ของหนักก็ห้ามยกเพราะมันจะเสี่ยงต่อการแท้ง ส่วนในเรื่องของอาหารก็ให้ทานอาหารที่มีประโยชน์ทั้งเนื้อสัตว์ ผักและผลไม้ และก็อย่าลืมดื่มนมด้วยนะครับ อ้อ…และอีกอย่างเรื่องบนเตียงช่วงนี้ก็ให้งดไปก่อนนะครับจนกว่าจะมีอ
เมื่อฉันต้องมาเป็นคุณแม่ลูกแฝด(ยุค70) เมิ่งหลันป่วย???
เมิ่งหลันป่วย???วันนี้เป็นวันที่ห้าแล้ว ที่เมิ่งหลันและคนงานช่วยกันบรรจุของเพื่อทำถุงยังชีพ และทุกวันก็จะทำได้ประมาณหนึ่งพันชุดทุกวัน“คุณเมิ่งหลันคะ วันนี้มีคนมาโวยวายที่หน้าร้านอีกแล้วค่ะ” ซูเหวินเข้ามารายงานเมิ่งหลัน เพราะหลายวันมานี้มีคนต้องการมาซื้อข้าวสาร อาหารแห้ง แต่ทางร้านไม่สามารถเปิดขายให้ได้ เพราะต้องนำไปช่วยเหลือคนที่เดือดร้อน นั้นจึงสร้างความไม่พอใจกับลูกค้าบางคน“แล้วได้บอกเหมือนที่ฉันสั่งไว้หรือเปล่าจ๊ะ” เมิ่งหลันเองให้ลูกจ้างทุกคนนั้นบอกลูกค้าไปตามความจริง ว่าทางร้านไมาสามารถขายสินค้าให้ได้ ให้ไปหาซื้อที่อื่นก่อน “บอกแล้วค่ะ….” ทั้งสองพูดกันไม่ทันจบก็ได้ยินเสียงดังโวยวายกันอยู่ที่ด้านนอก“เฮอะ ที่ไม่ยอมขายข้าวให้พวกฉัน เป็นเพราะว่าจะเอาไปขายให้กับทางการใช่หรือเปล่าล่ะ” เสียงลูกค้าที่เป็นสตรีเอ่ยขึ้น“ไม่อยากขายให้พวกเราก็พูดมาตรงๆเถอะ ไม่ต้องอ้างทางการหรอก มันน่าอาย” เธอยังพูดไม่หยุด“ทำมาเป็นบอกว่าเอาไปช่วยเหลือคนที่เดือดร้อน ฉันเองก็เดือดร้อนเหมือนกัน ถ้าอย่างนั้นก็ต้องให้ของพวกนี้กับฉันด้วย” ผู้หญิงทืี่มาด้วยกันเอ่ยขึ้น“ใช่แล้ว ตอนนี้พวกเราก็ไม่มีเงินมากพอที่จะซ
เมื่อฉันต้องมาเป็นคุณแม่ลูกแฝด(ยุค70) ช่วยเหลือผู้ประสบภัย
ช่วยเหลือผู้ประสบภัย…….“ทำไมคุณถึงได้ทำหน้าอย่างนั้นล่ะคะ” เมิ่งหลันถามเหอตี้ที่พึ่งจะกลับมาจากที่ทำงาน ก็เห็นว่าสีหน้าของสามีนั้นไม่ค่อยจะดีนัก ทั้งที่ปกติแล้วเวลาที่เขากลับมาบ้านนั้นมักจะส่งยิ้มมาให้ก่อนเสมอเหอตี้ที่ได้ยินเมิ่งหลันถามก็ถอนหายใจ “วันนี้พี่ใหญ่มาหาผมที่ทำงานครับ” เขาเว้นหายใจไปช่วงหนึ่ง จึงทำให้เมิ่งหลันสงสัยเข้าไปอีก“พี่ใหญ่มาขอความช่วยเหลือน่ะครับ ตอนนี้ทางตอนเหนือเกิดภัยธรรมชาติร้ายแรง ฝนตกหนักมาหลายวัน จนตอนนี้ทำให้เกิดน้ำท่วมในหลายพื้นที่ บางพื้นที่ก็มีน้ำป่าลงมาจากเขาทำให้บ้านเรือนเสียหายเป็นอย่างมาก” เหอตี้พูดพร้อมกับจ้องหน้าของภรรยา “แล้วยังไงต่อคะ” เมิ่งหลันอดที่จะหงุดหงิดไม่ได้ที่เหอตี้ไม่ยอมพูดให้เสร็จเสียที“ตอนนี้ประชาชนในแถบนั้นหลายพันคนกำลังเดือดร้อนเรื่องอาหาร และที่อยู่อาศัย พี่ใหญ่เลยอยากจะขอให้คุณช่วยเรื่องอาหารครับ” เหอตี้พูดออกมาได้ในที่สุด ที่เขาไม่กล้าพูดออกมาในทีแรกเพราะกลัวว่าภรรยาจะไม่ยอมช่วยเหลือในเรื่องนี้ ทั้งๆที่เขาก็รู้แหละว่าเมิ่งหลันนั้นเป็นคนจิตใจดี แต่ในเรื่องนี้ที่ต้องช่วยคนจำนวนมากเขาเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน“แค่นี้หรือคะ??” เม
เมื่อฉันต้องมาเป็นคุณแม่ลูกแฝด(ยุค70) ธุรกิจขายเหล้า
หลักจากวันที่ช่วยจางเย่วในวันนั้นก็ผ่านมาสองสัปดาห์แล้ว จางเย่วเองก็ไม่ได้กลับไปที่หมู่บ้านเดิม แต่มาเช่าบ้านเพื่อเปิดร้านค้าตามคำแนะนำของเมิ่งหลันแทนจางเย่วนั้นเปิดร้านขายของชำ ไม่ได้ขายครบทุกอย่างเหมือนร้านของเมิ่งหลัน เพราะเธอนั้นอยู่ตัวคนเดียว เธอจึงเลือกขายของจำพวก ข้าวสาร แป้ง น้ำตาล อาหารแห้ง“คุณจางคะ ของชุดนี้ฉันเตรียมให้แล้วนะคะ ส่วนครั้งหน้าคุณโทรมาบอกที่ร้านก็ได้ค่ะ ฉันจะให้เด็กไปเอาใบรายการที่ร้านให้เอง คุณจางจะได้ไม่ต้องลำบากมาเอง ไหนจะต้องดูแลร้านอีก” เมิ่งหลันที่ให้ความช่วยเหลือก็พร้อมที่จะช่วยแบบเต็มที่ อะไรที่พอช่วยได้ก็ช่วยทันทีถ้าไม่เดือดร้อนตัวเธอ“จะดีหรือคะ มันจะเป็นการรบกวนเกินไปหรือเปล่า ทีี่พวกคุณช่วยฉันเอาไว้ ฉันเองก็ตอบแทนไม่ไหวแล้วค่ะ” จางเย่วนั้นเกรงใจจริงๆ คนที่นี่ช่วยเธอเอาไว้ตั้งมากมาย ชดใช้ด้วยชีวิตก็ไม่รู้ว่าจะตอบแทนได้หมดหรือเปล่าและการที่เธอนั้นมีความกล้าเรื่องค้าขายก็เพราะผู้หญิงตรงหน้านี้ จางเย่วชื่นชมเมิ่งหลันเป็นอย่างมาก ผู้หญิงที่เก่งไปซะทุกอย่าง ไม่ว่าจะเรื่องการค้า การปกครองคน การดูแลครอบครัว ผู้หญิงคนนี้เก่งมากจริงๆ และเธอเองก็หวังที่จะเป
เมื่อฉันต้องมาเป็นคุณแม่ลูกแฝด(ยุค70) ทวงสินเดิม
“จะเป็นไปได้ยังไงครับ ในเมื่อเธอขอกลับบ้านเดิมไปตั้งหลายวันแล้วก็ยังไม่กลับมา ไม่รู้ว่าหนีไปกับชู้แล้วหรือเปล่า แล้วใครบอกให้พวกคุณมาที่นี่กัน แล้ว….” นายหนิวหันไปบอกเจ้าหน้าที่ที่ยืนอยู่ทันที แต่ยังไม่ทันได้พูดอะไรต่อจางเย่วก็เอ่ยขึ้นทันที“ฉันเอง…” จางเย่วอดทนไม่ไหวต่อคำพูดของคนเป็นสามีจึงได้แสดงตัวออกมานายหนิวที่ได้ยินเสียงก็หันไปดู ก็เจอเข้ากับภรรยาของตนที่เข้าใจว่าตายไปแล้วเมื่อหลายวันก่อน เขาเองก็ตกใจเป็นอย่างมาก ตาของเขาปูดโปนจนแทบจะถลำออกมา“นี่..นี่ เธอยังไม่ตะ..เธอกลับมาแล้วหรือ” ก่อนที่นายหนิวจะเผลอพูดอะไรออกไป เขาเองก็ดึงสติของตัวเองกลับมาเสียก่อน ในเมื่อเรื่องนี้ไม่มีคนรู้เห็นยังไงก็ไม่มีคนเอาผิดเขาได้“ใช่ฉันกลับมาแล้ว ว่าแต่คุณเถอะไปที่ไหนมาหรือคะ อย่าบอกนะว่าออกไปตามหาฉัน” จางเย่วถามขึ้น ทั้งที่รู้ว่าเขาคงออกไปตามสืบเรื่องของตน เพราะนี่ก็ผ่านมาหลายวันแล้ว ก็ยังไม่มีใครหรือเจ้าหน้าที่มาแจ้งว่าเจอศพของเธอ“เธอหายไปไหนมาหลายวันล่ะ รู้ไหมว่าทุกคนเป็นห่วงเธอมาก” นายหนิวหยิบยกคนอื่นมาอ้าง ทั้งที่ทุกคนก็รู้ว่าเธอเดินทางออกจากบ้านเพื่อไปตามเจ้าหน้าที่มาทำเรื่องหย่าและทวงสินเด
