สายป่านหนีเที่ยวแล้ว แถมเย็นนี้มีปาร์ตี้ชุดว่ายน้ำริมสระกับหนุ่มซะด้วย งานนี้แซ่บแน่นวลลล
หลังจากวางสายจากมาลารินทร์แล้ว สายป่านก็นึกขึ้นได้ว่าเธอไม่ได้เตรียมชุดว่ายน้ำมาด้วยสักชุด เพราะไม่ได้คิดว่าจะได้มาเที่ยวทะเลแบบนี้ เธอจึงชวนเจออกไปเดินเล่น เพื่อดูชุดว่ายน้ำที่มีขายอยู่ที่บริเวณพลาซ่า ซึ่งอยู่ในรีสอร์ทแห่งนี้นี่เองห้องทำงานของแอลตัน @ ออฟฟิศมาร์ตินกรุ๊ป “คุณแอลตันคะ คุณเดมี่มาขอพบค่ะ” เสียงอินเตอร์คอมของเลขาหน้าห้องแอลตันดังขึ้นทำลายความเงียบของบรรยากาศในห้องแอร์เย็นฉ่ำ “เชิญครับ” แอลตันตอบไปสั้นๆ เพียงครู่เดียวร่างสูงหุ่นดีของเดมี่ก็เดินเยื้องย่างเข้ามาแล้วนั่งลงที่ตักแกร่งของแอลตันอย่างถือวิสาสะ “เป็นอะไรไปคะแอล ทำหน้าบอกบุญไม่รับ เดมี่โทรหาก็ไม่รับสาย ไม่โทรกลับ ปล่อยให้เดมี่อยู่ห้องคนเดียวตลอดเลย เดมี่เบื่อนะคะ” เธอบ่นกระปอดกระแปด “ผมว่าเราคุยกันรู้เรื่องแล้วนะเดมี่ เรื่องระหว่างเรามันจบไปนานแล้วและไม่มีวันที่จะเป็นไปได้อีก ตอนนี้ผมมีคนรักแล้ว ส่วนคุณเองก็มีสามีอยู่แล้ว อันที่จริงมันก็ไม่เหมาะนักหรอกที่คุณจะหนีสามีมาอยู่ที่นี่แบบนี้ ถ้าคุณมีปัญหาอะไรกันผมว่าคุณน่าจะกลับไปหาเขา ไปเปิดใจคุยกันดีกว่าหนีปัญหานะ” แอลตันพูดพลางดันตัวเธอขึ้นให้ลุกออกจากตักข
ครืดดด.. ครืดดดด...เสียงโทรศัพท์เคลื่อนที่ของสายป่านที่อยู่ในกระเป๋าของเจสั่นขึ้นมา เขาล้วงมือเข้าไปหยิบมันขึ้นมาดูที่หน้าจอ ที่แสดงชื่อคนที่เขาคิดไว้ในใจจริง ๆ“สวัสดีครับคุณแอลตัน ผมเจครับ”“สวัสดีครับคุณเจ ตอนนี้ผมอยู่ที่รีสอร์ทแล้วนะครับ ป่านเป็นยังงัยบ้าง” แอลตันรีบเอ่ยถามถึงแฟนสาวด้วยความเป็นห่วง“ก็อย่างที่คุณเห็นในวิดีโอคอลแหละครับ เมาเละ ตอนนี้หลับไปแล้ว คุณรออยู่ตรงไหนครับ เดี๋ยวผมเดินไปรับ”เมื่อคุยกันเป็นที่เรียบร้อย เจจึงไปรับแอลตันมาส่งที่ห้องพักของสายป่าน“ฝากเพื่อนผมด้วยนะครับคุณแอลตัน ผมหวังว่าคุณกับป่านคงจะเคลียร์กันให้รู้เรื่องนะครับ ถึงป่านมันไม่ค่อยแสดงออก แต่มันแคร์คุณมากนะ ชีวิตมันเจอเรื่องร้าย ๆ มามาก ถ้าคุณไม่คิดจะจริงจังกับมันผมก็ขอร้องว่าให้คุณปล่อยมันไปเถอะ” เจบอกความในใจของตัวเองให้แอลตันได้รู้ เพราะเขาเองก็สงสารสายป่านมากเหมือนกัน“ผมยืนยันว่าผมไม่มีอะไรกับใครทั้งนั้น ผมรักป่านคนเดียวครับ ขอบคุณคุณเจที่ช่วยดูแลป่านนะครับ” เจพยักหน้าตอบรับ แล้วเดินออกจากห้องไปแอลตันเดินตรงไปยังห้องนอน เขาเปิดประตูเข้าไปก็เห็นสายป่านกำลังนอนอยู่บนเตียง มีผ้าห่มผืนหนาคลุมต
เช้าวันใหม่บรรยากาศสดใส พระอาทิตย์กำลังจะโผล่พ้นขอบฟ้า แสงสีส้มอ่อนๆ ค่อยๆ สาดแสงเข้ามาในห้องนอนที่กั้นด้วยกระจกใส ที่ตอนนี้ผ้าม่านถูกเปิดอยู่ ดวงตาคู่สวยของสายป่านค่อยๆ ลืมตาขึ้นเพื่อปรับแสง ร่างเล็กเปลือยเปล่าของเธอถูกกอดรัดด้วยร่างเปลือยของคนตัวโต"อุ่นจัง" คนตัวเล็กค่อยๆ ขยับตัวเปลี่ยนท่าเพราะรู้สึกเมื่อยเนื้อเมื่อยตัวไปหมด เธอพลิกตัวหันหลังโดยมีร่างแกร่งซ้อนหลังเธออยู่"อุ๊ย" สายป่านร้องอุทานขึ้นเมื่อรู้สึกได้ถึงแท่งรักที่กำลังขยายตัวเต็มที่ ที่ตอนนี้ถูไถอยู่บริเวณรอยแยกของกลีบดอกไม้งามทางด้านหลัง"อ๊าาา..~~.." สายป่านครางเบาๆ เมื่อฝ่ามือหนาที่โอบเอวกิ่วของเธออยู่ได้เลื่อนต่ำลงมาบดคลึงที่ยอดเกสรเบาๆ จนน้ำหวานสีใสค่อยๆ ไหลออกมาหล่อลื่นจนเต็มร่องสวาทร่างแกร่งค่อยๆ ขยับกายขึ้นแล้วยกขาเรียวของคนตัวเล็กไว้ที่แขนแกร่ง และดันสะโพกหนาให้แท่งรักสอดใส่เข้าไปยังร่องสวาทจนมิดลำ"Morning Sex กันหน่อยนะครับเมีย" แอลตันกระซิบเสียงแหบพร่า แล้วค่อยๆ ขยับกระแทกแท่งรักตอกอัดร่องสวาทของสายป่าน จนคนตัวเล็กหัวสั่นหัวคลอน" อ๊ะ อ๊ะ ... ~ ซี๊ดดด" สายป่านร้องครางเสียงหวานปั่ก ปั่ก ปั่ก ปั่ก เสียงเนื้อกร
สัปดาห์ของการสอบผ่านพ้นไปได้ด้วยดี สายป่านค่อนข้างมั่นใจกับผลการสอบครั้งนี้มากๆ เพราะเธอทำมันอย่างเต็มที่ที่สุด หลังจากนี้ก็จะเป็นเวลาปิดเทอมให้ได้หยุดพักผ่อนราวๆ สองเดือนเลยทีเดียวคนตัวเล็กกำลังจัดเตรียมเสื้อผ้าข้าวของเครื่องใช้ส่วนตัวบางส่วน เพื่อกลับไปอยู่เพนต์เฮาส์ของแอลตันตามที่ได้คุยกันไว้ เธอยังนึกขำสถานะใหม่ของเขากับเธอ รูมเมท ... "คิดไปได้ไงวะเรา ฮ่าๆๆ"ครืดดด~ครืดดด~ เสียงโทรศัพท์เคลื่อนที่ของสายป่านที่อยู่บนโต๊ะสั่นขึ้น เธอรีบเดินไปหยิบมาดูแล้วกดรับทันที"ว่างัยคะคุณนายมาร์ติน" สายป่านเอ่ยกระเซ้าเพื่อนรัก"แหม..แซวใหญ่เลยนะ" มาลารินทร์ตอบกลับพลางกลั้วหัวเราะ"วันนี้คุณสามีไม่อยู่รึไง ถึงได้โทรมาหาเพื่อนได้""ฉันโทรหาแกออกจะบ่อย พูดแบบนี้น้อยใจละ" มาลารินทร์ทำเสียงกระเง้ากระหงอด"ล้อเล่นน่า โทรมามีไรเปล่า" สายป่านถาม"ฉันว่าเทอมหน้าจะกลับไปเรียนแล้วนะ พี่เซดริกอนุญาติเรียบร้อย แถมเป็นผู้สนับสนุนหลักอย่างเป็นทางการอีกด้วย ฉันก็เลยอยากจะชวนแกไปเป็นเพื่อนทำเรื่องที่มหาลัยสักหน่อย""ก็ดีสิ แล้วแกจะไปวันไหนล่ะ นัดมาเลย" สายป่านบอกเพื่อนรัก"เป็นวันพรุ่งนี้เลยได้ไหม" มาลารินทร์เอ่
หลังจากทานอาหารเย็นเรียบร้อยแล้ว แอลตันก็พาคนตัวเล็กไปเดินเล่นที่ห้างสรรพสินค้าหรูกลางใจเมือง เขาขอให้เธอแวะโซนซุปเปอร์มาร์เก็ตเพื่อเลือกซื้อของสดเข้าครัวที่เพนต์เฮาส์ เพราะหลังจากนี้สายป่านจะต้องไปอยู่กับเขาตามสัญญา เพราะตอนนี้สอบเสร็จและปิดเทอมแล้ว"คราวนี้แหละ พี่จะได้ทานอาหารไทยฝีมือเมียแบบไอ้เซดริกทุกวันมั่ง หมั่นไส้มันชอบมาอวดว่าเมียทำอาหารให้กินตลอด" แอลตันบอกคนตัวเล็ก เธอส่ายหน้าเบาๆ ให้กับคนตัวโตที่ยังทำนิสัยเป็นเด็กๆ อยู่ได้ สายป่านเดินหาซื้อของสดและของแห้งได้ครบจำนวนแล้วก็พากันเดินออกไปชำระเงินแล้วเตรียมเดินทางกลับรถสปอตคันหรูพุ่งทะยานออกจากลานจอดรถของห้างแล้วมุ่งหน้าสู่เพนต์เฮาส์ทันที"อ้าว..พี่แอลคะ ทำไมไม่ไปส่งป่านที่หอล่ะคะ พรุ่งนี้ป่านมีนัดกับรินทร์นะ" สายป่านถามแฟนหนุ่ม"ก็พี่คิดถึงหนิ ไม่ได้นอนกอดมาเป็นอาทิตย์แล้วนะ ไม่สงสารพี่บ้างเลยเหรอ เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่ขับรถไปส่งก็ได้ครับ นะ..คนดีนะ" แอลตันออดอ้อน สายป่านกรอกตาเป็นเลขแปด เหนื่อยหน่ายกับความเจ้าเล่ห์ของแฟนหนุ่มหลังจากเก็บของสดและของแห้งใส่ตู้เรียบร้อยแล้ว แอลตันก็อาบน้ำและใส่กางเกงนอนผ้าพริ้วเพียงตัวเดียวส่วนด้านบ
หลังจากสายป่านลงจากรถไปแล้ว แอลตันก็กำลังจะขับรถออกจากมหาลัย เพื่อจะไปรอคนตัวเล็กอยู่ที่หอพักของเธอก่อน อีกสักสองสามชั่วโมงค่อยไลน์หาว่าเธอเสร็จธุระแล้วหรือยัง แต่ยังไม่ทันจะสตาร์ทรถ เขาก็เห็นรถหรูของเซดริกขับเข้ามาจอดอยู่ตรงบริเวณโดมด้านข้างอีกฝั่งหนึ่ง ไม่ไกลกันมากนัก ชายหนุ่มรั้งร่างเล็กของมาลารินทร์เข้าไปจูบอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่ร่างสูงหุ่นดีในชุดนักศึกษาของเธอจะลงมาจากรถ แล้วก้าวเดินออกไปยังจุดนัดพบที่สองสาวได้นัดกันไว้ ครืดดดด... ครืดดดดด...เสียงโทรศัพท์ของเซดริกสั่นขึ้น เขาหยิบมาดูชื่อสายเรียกเข้า แล้วกดรับสายทันที“มาส่งเมียแค่นี้ทำยังกับจะลาไปออกรบเลยนะมึง แหม..ต้องมีเลิฟซีนกันด้วย ไม่ดูสถานที่เลยนะมึง” แอลตันส่งเสียงกระแนะกระแหนมาตามสาย“แล้วยังงัย อิจฉากู?” เซดริกตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงยียวน พร้อมกับมองหาเจ้าของเสียงกวนประสาทไปรอบ ๆ ก็เห็นรถสปอตคันหรูจอดอยู่อีกฝั่ง“อ้อ..มึงว่างมากใช่มั้ยไอ้แอล งานการไม่ทำ มาทำเหี้ยอะไรที่นี่”“กูก็มาส่งเมียกูสิ เมียกูก็มี จะอิจฉามึงทำเหี้ยอะไรล่ะ” แอลตันตอบยียวนแบบคงเส้นคงวา“เมียมึงเรียนที่นี่เหรอ แหม! ได้เมียเด็กซะด้วย อ๊ะ..หรือว่าเป็นอาจา
สายป่านใช้ชีวิตช่วงนี้อยู่แต่ที่เพนท์เฮาส์ของแอลตัน ตอนเช้าก็ทำอาหารง่าย ๆ ให้แอลตันทานก่อนไปทำงาน ส่วนเวลากลางวันก็มีออกไปช้อปปิ้งหรือซื้อของสดเข้าครัวบ้าง บางวันก็มีนัดทานข้าวกับเจษนิพิฐและมิกกี้ ซึ่งแอลตันก็ไม่ได้ห้ามอะไร เขาปล่อยอิสระให้กับเธออย่างเต็มที่ ส่วนช่วงบ่าย เธอจะเข้าครัวเพื่อเตรียมทำอาหารเย็นไว้รอกินข้าวเย็นกับแอลตัน ซึ่งเขาก็มักจะให้ทำอาหารไทยชนิดนั้นชนิดนี้ที่ได้ยินเซดริกเอามาขิงว่ารินทร์ทำให้เขากินแล้วอร่อยมาก มาขอให้เธอทำให้กินอยู่เสมอวันนี้หลังจากแอลตันไปทำงานแล้ว สายป่านก็ทำงานบ้านเล็ก ๆ น้อย ๆ เสร็จแล้วก็มานั่งเล่นอยู่มุมห้องด้านที่เป็นกระจกทั้งหมด เพ้นท์เฮาส์นี้อยู่ชั้นบนสุดของตึกซึ่งอยู่ริมแม่น้ำ จึงเห็นวิวมุมสูงได้ค่อนข้างกว้างและสวยมาก ๆ เลยทีเดียวครืดดดด...ครืดดดดด..เสียงโทรศัพท์ของสายป่านสั่นขึ้น หน้าจอบอกชื่อของกิตติยศ พี่ชายของเธอ“เฮลโหลวววว พี่ชายที่รัก ว่ายังงัยคะ” เธอกรอกเสียงไปยังปลายสายด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม“ว่างัยยัยสายป่วน เงียบหายไปเลย ไม่โทรหากันเลยนะ” กิตติยศค่อนขอดน้องสาว“ป่านยุ่งๆ เรื่องเรียนกับสอบน่ะค่ะพี่ยศ แต่ตอนนี้สอบเสร็จแล้วนะ คิดถึงพี่
หลังจากกิตติยศกลับไปแล้ว แอลตันก็มองดูคนตัวเล็กที่ตอนนี้เธอกำลังนั่งพิงโซฟาอยู่ ดวงตาคู่สวยของเธอหวานเชื่อมมากๆ ชายหนุ่มขยับเข้าไปใกล้ๆ แล้วก้มหน้าลงหวังจะจูบเธอให้หายคิดถึง แต่ฝ่ามือเรียวสวยกลับดันใบหน้าของเขาออกอย่างช้าๆ"พี่แอลจาทำอารายคะ ห้ามทามอารายป่านเลยนะ ตอนนี้เราเป็นแค่รูมเมทกันเฉยๆ น้าาา.." สายป่านอ้อแอ้พูด เสียงยานคาง"เปล่า พี่ไม่ได้จะทำอะไรนะครับ แค่จะดูว่ายัยตัวเล็กของพี่เมาแบบที่พี่ยศบอกหรือเปล่า จะได้เก็บเหล้า" แอลตันทำทีพูดจาขึงขัง แล้วเอื้อมมือจะเก็บเหล้าดองลำไยในโหลนั้น"อื้อๆ..อย่าเพิ่งเก็บ ป่านจากินอีก ยังม่ายเมาสักหน่อย ..""งั้นพี่ให้ดื่มต่ออีกหน่อยก็ได้" แอลตันยิ้มอย่างใจดี"อื๊อ..แฟนป่านน่ารัก ใจดีที่สุดเลย" สายป่านโน้มตัวชายหนุ่มเข้ามากอดแอลตันรินเหล้าดองลำไยเพิ่มให้แฟนสาวและสำหรับตัวเอง เขายอมรับว่ารสชาติของมันช่างหอมหวานจริงๆ ไม่แปลกใจเลยที่แฟนสาวชอบดื่มมันเอามากๆ ดังนั้นแผนการมอมเหล้าเมียเพื่ออัพเกรดสถานะตัวเองจึงทำได้อย่างง่ายดายครึ่งชั่วโมงผ่านไป..."พี่แอลขา ป่านร้อนจังค่ะ"ยัยตัวเล็กของเขาใบหน้าขึ้นริ้วสีแดงก่ำ เธอเริ่มปลดกระดุมเสื้อเชิ๊ตของตัวเองออก
16 ปีผ่านไป@มาร์ตินกรุ๊ป ประเทศไทยก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นก่อนที่จะถูกเปิดออกโดยหญิงสาวลูกครึ่งหน้าตาสะสวย เธอก้าวเข้ามาในห้องแล้วปิดประตูลง ร่างสูงหุ่นดีในชุดนักศึกษาเดินตรงเข้ามาหาชายหนุ่มรูปหล่อที่กำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน"เฮียฟาขาาาาา" เสียงหวานของเธอเอ่ยเรียกชายหนุ่มพร้อมกับทิ้งสะโพกลงนั่งตักแกร่งของเขาทันที"แอลลี่ เฮียบอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าทำแบบนี้ ตอนนี้เธอโตเป็นสาวอายุยี่สิบสองแล้ว ไม่ใช่เด็กสองขวบเหมือนเมื่อก่อนนี้นะ" ฟาเบียนบอกแอลลี่พร้อมกับจับเอวคอดให้ลุกขึ้นจากตักแกร่ง"เฮียฟาดุอีกแล้ว แอลลี่น้อยใจนะคะ" หญิงสาวลุกขึ้นยืนทำหน้ายู่ใส่ชายหนุ่ม"เฮียไม่ได้ดุแอลลี่นะ แต่มันไม่เหมาะจริงๆ" ฟาเบียนถอนหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน แอลลี่ติดเขาแจตั้งแต่ตอนเป็นเด็กจนตอนนี้เธอเป็นสาวอายุยี่สิบสองปี ส่วนเขาอายุจะยี่สิบห้าปีแล้ว แต่เธอก็ยังติดเขาเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน"แหม!!! เด็กมันยั่วขนาดนี้ เฮียก็น่าจะสงเคราะห์สักหน่อย จะได้สมใจ" เสียงฟาบริซเอ่ยขึ้นหลังจากที่เมื่อสักครู่เขาคุยงานกับพี่ชายและขอตัวไปเข้าห้องน้ำ แต่พอออกมาก็เห็นคู่ปรับตลอดกาลอย่างแอลลี่ กำลังออดอ้อนพี่ชายของ
สามปีต่อมา ณ.คฤหาสน์แอลตันวันนี้เป็นวันเกิดอายุครบสามขวบของน้องไอด้า ลูกสาวคนที่สองของแด๊ดแอลตันกับมัมป่าน ทั้งสองครอบครัวจึงตกลงกันไว้ว่าจะจัดงานเลี้ยงฉลองวันเกิดพร้อมกับเป็นวันรวมญาติของทั้งสองครอบครัวไปด้วยกันเลย เพราะนานๆ ทีจึงจะมีโอกาสได้พบเจอกันแบบพร้อมหน้าพร้อมตาสักที โดยงานนี้คุณปู่ปิแอร์บินมาจากฝรั่งเศส คุณตาเวทย์ และคุณลุงกิตติยศของน้องไอด้าก็ได้มาร่วมงานด้วยส่วนครอบครัวมาร์ติน นอกจากแด๊ดเซดริกกับมัมรินทร์แล้วก็ยังมี คุณปู่โนแอลคุณย่ามาริสา พร้อมกับเออเนสและปฏิญญาที่พาน้องเอเรสลูกชายวัยขวบครึ่ง บินมาจากฝรั่งเศสด้วยเช่นเดียวกัน ส่วนคุณยายวิมาลา คุณยายปทุมมาศ และน้าปริญ ก็เดินทางมาร่วมงานนี้ด้วยครบทุกคนสายป่านเลือกจัดงานที่บริเวณสวนหย่อมขนาดใหญ่ด้านหลังของคฤหาสน์ เพราะเด็กๆ จะได้วิ่งเล่นกันได้โดยไม่อึดอัด ส่วนอาหารถูกสั่งมาจากโรงแรมทั้งหมดเพื่อความสะดวกสบาย เพราะตอนนี้สายป่านตั้งท้องลูกคนที่สาม อายุครรภ์ได้เจ็ดเดือนแล้ว โดยท้องนี้แด๊ดแอลตันได้ลูกชายสมใจ ซึ่งทำให้มัมป่านพลอยโล่งอกโล่งใจไปด้วย เพราะไม่อย่างนั้นเธออาจจะต้องรับหน้าที่เป็นแม่พันธุ์ให้สามีจนกว่าจะได้ลูกชาย นับว่า
3 ปีต่อมาณ.คฤหาสน์มาร์ติน "หิวกันมั้ยคะเด็กๆ มาเร็ว มาทานขนมกับน้ำหวานกันก่อนลูก" เสียงมัมรินทร์เรียกลูกๆ ทั้งสามคนของเธอเอง พร้อมกับอุ้มน้องแอลลิต้าหรือน้องแอลลี่วัยสองขวบครึ่ง ลูกสาวของแด๊ดแอลตันกับมัมสายป่าน เข้ามาทานขนมกับพี่ๆวันนี้เป็นวันนัดตรวจครรภ์ของสายป่าน อีกไม่ถึงสองเดือนสายป่านก็จะครบกำหนดคลอดลูกคนที่สองแล้ว แอลตันจึงพาสายป่านไปหาหมอ มัมรินทร์กับแด๊ดเซดริกจึงต้องรับหน้าที่เลี้ยงหลานสาวตัวน้อยให้ในทุกครั้งที่คุณหมอนัดตรวจครรภ์ ซึ่งก็ไม่มีปัญหาอะไรเพราะน้องแอลลี่เลี้ยงง่ายมากๆแด๊ดเซดริกเดินจูงมือน้องเซลีนวัยสามขวบครึ่ง มาที่โต๊ะยาว ที่มีทั้งขนมและน้ำหวานคอยท่าอยู่ โดยมีเด็กชายฟาเบียนวัยห้าขวบและเด็กชายฟาบริซ วัยสี่ขวบ กึ่งเดินกึ่งวิ่งตามหลังมาติดๆ"หาเฮียฟา"เสียงน้องแอลลี่พูดอ้อแอ้พร้อมกับขยับมือไหวๆ จะลงจากอ้อมกอดไปหาฟาเบียนเสียให้ได้ จนมาลารินทร์ต้องรีบวางน้องแอลลี่ลง เด็กน้อยจึงรีบเดินเข้าไปหาฟาเบียนหรือ "เฮียฟา" ของเธอทันทีฟาเบียนอุ้มน้องแอลลี่ขึ้นนั่งบนเก้าอี้พร้อมกับจุ๊บพวงแก้มยุ้ยนั้นอย่างรักใคร่"มาๆ ขอพี่หอมแก้มบ้าง" ฟาบริซเดินเข้าไปหาเด็กสาวตัวกลมแต่เธอกลับดิ้
สองเดือนต่อมา สายป่านกับแอลตันมาที่เวดดิ้งสตูดิโอตั้งแต่เก้าโมงเช้า เพราะวันนี้มีนัดลองชุดแต่งงานเพื่อใช้ สำหรับวันแต่งงานที่ถูกกำหนดไว้ในเดือนหน้า และนัดลองชุดที่จะต้องใช้ในการใส่ถ่ายพรีเวดดิ้งที่จะเริ่มถ่ายในอีกสามวันข้างหน้าด้วย ซึ่งทั้งสองคนเลือกถ่ายรูปนอกสถานที่ทั้งหมดสามที่ ซึ่งสายป่านเป็นคนเลือกธีมและสถานที่เองทั้งหมดโดยแอลตันนั้นก็ตามใจเมียรักของเขาทุกอย่างสายป่านเลือกธีมแรกเป็นเจ้าหญิงแอเรียลกับเจ้าชายอีริคโดยเธอลือกใช้โลเคชั่นชายทะเลที่รีสอร์ตสวยของมิกกี้ที่เกาะสีชัง ส่วนธีมที่สองเป็นธีมหนุ่มสาวล้านนาโดยเลือกใช้โลเคชั่นสวนดอกไม้สวยที่เชียงใหม่ และธีมสุดท้ายคือธีมของหนุ่มสาวชาวสวนที่ใช้โลเคชั่นที่ปางไม้ของเธอและสวนผลไม้ของกิตติยศกว่าจะลองชุดเสร็จเรียบร้อยก็เป็นเวลาเกือบบ่ายโมง สายป่านชวนแอลตันแวะที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตเพื่อหาซื้อของสดเข้าบ้าน เพราะวันนี้ครอบครัวเธอมีนัดทานอาหารเย็นกับครอบครัวของมาลารินทร์ที่คฤหาสน์แอลตัน หลังจากที่ซื้อของเสร็จแล้วทั้งสองหนุ่มสาวก็เดินทางกลับคฤหาสน์แอลตันทันทีสายป่านจัดเตรียมของเข้าครัวเพื่อเตรียมไว้สำหรับอาหารเย็นของพวกเธอและหลานๆ ส่วนแอลตันไม
แอลตันคลายอ้อมกอดออกจากแฟนสาว แล้วใช้นิ้วเกลี่ยน้ำตาออกจากใบหน้าของสายป่าน เขากุมมือของเธอไว้บนตัก"พี่มีของขวัญแต่งงานให้หนูด้วยนะ" แอลตันบอกกับสายป่าน"ของขวัญแต่งงาน? เรายังไม่ได้แต่งงานเลย มีของขวัญให้แล้วเหรอคะคุณสามีสายเปย์" สายป่านเอ่ยแซว"ของขวัญแต่งงานล่วงหน้าไงครับ" แอลตันตอบยิ้มๆ"ตัวเล็กว่าคฤหาสน์หลังนี้เป็นยังงัยบ้างครับ""สวยมากเลยค่ะ""แล้วชอบไหมล่ะ""ก็ชอบค่ะ""พี่ดีใจที่ตัวเล็กชอบนะ ถ้าอย่างนั้นเราย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่กันเลยไหม?" สายป่านทำหน้างง เมื่อได้ยินคำถามนี้จากเขา"หมายความว่ายังงัยคะพี่แอล""ก็หมายความว่าคฤหาสน์นี้เป็นของเราไง พี่ตั้งใจสร้างไว้ใกล้กับคฤหาสน์มาร์ติน หนูกับน้องรินทร์จะได้อยู่ใกล้ๆ กัน แล้วพี่ก็ตั้งใจจะใช้เป็นเรือนหอของเราด้วยครับ""พี่แอลพูดจริงเหรอคะ" สายป่านถามพร้อมกับน้ำตาที่รื้นขึ้นมาอีกครั้ง"จริงสิครับ ความจริงพี่อยากขอหนูแต่งงานนานแล้ว แต่อยากหาที่อยู่ให้มั่นคงก่อน เพราะพี่เพิ่งบินมาอยู่ไทยได้ไม่กี่ปี ก่อนมีหนูพี่ก็ไม่ได้สนใจเรื่องที่อยู่มากนัก แต่พอเราจะแต่งงาน จะมีลูกก็ต้องเตรียมพร้อมล่วงหน้าสักหน่อย พี่ขอโทษนะครับที่ขอแต่งงานช้าไป ทำให้ห
@คฤหาสน์มาร์ติน แอลตันลงจากรถหรูแล้วเดินเข้ามายังคฤหาสน์ เขาเดินตรงมายังห้องอาหารทันที เพราะรู้ดีว่าเวลานี้เป็นเวลาอาหารเช้าของที่นี่"แด๊ดแอวววค้าบบบ" เสียงฟาบริซร้องตะโกนอย่างดังพลางวิ่งเตาะแตะมาหาแอลตันทันที ใบหน้าของเด็กน้อยเปื้อนไปด้วยรอยยิ้ม แอลตันอุ้มร่างเล็กของหลานชายแล้วหอมแก้มตุ่ยฟอดใหญ่ เขาอุ้มฟาบริซเดินไปยังโต๊ะอาหารที่ทุกคนกำลังนั่งกันอยู่พร้อมหน้าพร้อมตา"อ้าว..ไอ้แอล มาๆ กินข้าวด้วยกัน" เซดริกเอ่ยชวนเพื่อนรัก แอลตันนั่งลงทานข้าวต้มและป้อนข้าวต้มให้หนูน้อยฟาบริซที่นั่งอยู่บนตัก จนฟาบริซกับฟาเบียนทานอาหารเสร็จแล้ว พี่เลี้ยงก็พาเด็กๆ ไปห้องนั่งเล่น เพื่อให้พวกผู้ใหญ่ได้คุยกันโดยสะดวก"วันนี้เป็นวันหยุด มึงมีอะไรด่วนถึงได้มาแต่เช้าวะ""กูมาดูบ้านกูไง เมื่อไรจะตกแต่งเสร็จวะ มึงเร่งให้กูรึยัง" แอลตันเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง"กูเร่งให้มึงแล้ว ทางช่างเขาก็บอกอยู่ว่าไม่เกินสองอาทิตย์ คฤหาสน์มึงอย่างใหญ่เลยนะ แถมเฟอร์นิเจอร์ก็นำเข้าเกือบทั้งหมดอีก มึงจะไม่ให้เวลาเขาหน่อยรึไง"เซดริกตอบเพื่อนพลางส่ายหัวให้กับความใจร้อนของแอลตัน เพราะอยู่ๆ เมื่อกลางปีที่ผ่านมาแอลตันมาขอซื้อที่ดิ
"พี่แอลคะ ไหนล่ะคะแขกอีกคนนึง ใครเหรอคะป่านยังไม่เห็นมีใครมาเลย" สายป่านเอ่ยถามแฟนหนุ่ม แต่อีกฝ่ายกลับไม่ตอบอะไร มีแค่เพียงรอยยิ้มที่ส่งมาให้เธอเท่านั้น ตึก ตึก ตึกสายป่านละสายตาจากแอลตันทันทีที่ได้ยินเสียงฝีเท้าของใครสักคนที่เดินเข้ามา คนตัวเล็กอ้าปากค้าง เพ่งมองชายวัยห้าสิบต้นๆ ที่ดูภูมิฐาน กำลังเดินตรงมาที่โต๊ะ สายป่านลุกขึ้นยืนทันที"พ่อ" คนตัวเล็กเรียกชื่อชายผู้มาใหม่ด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ น้ำตาใสไหลรินลงมาเปียกแก้มนวลทั้งสองข้าง"สายป่าน ... สายป่านลูกพ่อ" นายปิยะเวชเอ่ยปากเรียกลูกสาวคนเดียวของเขาที่ไม่ได้พบเจอกันเลยตลอดระยะเวลาห้าปีที่ผ่านมาสองพ่อลูกโผเข้าหากัน สายป่านกอดผู้เป็นพ่อแล้วซบหน้าลงร้องไห้สะอึกสะอื้น ปิยะเวชลูบศรีษะทุยเล็กนั้นอย่างเอ็นดู"พ่อขอโทษป่านนะลูก พ่อผิดเองที่หลงมัวเมา เห็นคนอื่นดีกว่าลูกของตัวเอง"ปิยะเวชบอกกับลูกสาวคนเดียวในอ้อมกอด ตั้งแต่วันที่สายป่านออกจากบ้านไป เขาเองก็รู้สึกผิดที่ทำให้ลูกต้องเสียใจ เขาพยายามตามหาลูกสาวแต่ก็ไม่รู้ข่าวคราว จนเขาล้มป่วยลง กิตติยศจึงได้บอกกับเขาว่าสายป่านเดินทางมาเรียนที่กรุงเทพ เธอปลอดภัยและสุขสบายดี จนทำให้เขาคลายความเป
3 ปี ผ่านไป@ มหาวิทยาลัย BB วันนี้เป็นวันรับปริญญาบัตรของบัณฑิตใหม่ สายป่านสวมชุดครุยดูมีสง่า ใบหน้าของเธอเปื้อนยิ้มตลอดเวลา ในขณะที่มีเพื่อนๆ มาร่วมแสดงความยินดีกับสายป่านและเจษนิพิฐที่จบพร้อมกันเซดริกกับมาลารินทร์ พาหนูน้อยฟาเบียนลูกชายวัยสองขวบครึ่ง และน้องฟาบริซอายุขวบครึ่งซึ่งกำลังน่ารักน่าชังทั้งคู่มาร่วมแสดงความยินดีด้วย"ยินดีด้วยนะป่าน ในที่สุดแกก็เรียนจบสมที่ตั้งใจไว้แล้ว ฉันดีใจกับแกจริงๆ นะ" มาลารินทร์โอบกอดสายป่านด้วยความดีใจที่เพื่อนรักของเธอส่งตัวเองเรียนจนจบได้สำเร็จ"นี่เป็นของขวัญรับปริญญาจากฉันกับพี่เซดริกนะ" มาลารินทร์ส่งกล่องของขวัญขนาดเท่าฝ่ามือที่ถูกห่อหุ้มอย่างดีให้กับสายป่าน"ขอบใจมากนะรินทร์" สายป่านยิ้มให้กับเพื่อนรัก แล้วส่งกล่องของขวัญให้แอลตันเก็บไว้"ส่วนนี่ของขวัญของเจ จากเรากับพี่เซดริกนะ" มาลารินทร์ส่งกล่องของขวัญให้กับเจษนิพิฐ เขารับมาพร้อมกับกล่าวขอบใจมาลารินทร์"มาๆๆ มาถ่ายรูปกันเถอะ" สายป่านเอ่ยเรียกทุกคนมาถ่ายรูปร่วมกัน"ยินดีด้วยนะครับสายป่าน" เสียงทุ้มน่าฟังที่คุ้นหูดังขึ้นทำให้สายป่านรีบหันไปตามเสียงทันที"มิกกี้ ป่านดีใจจังเลยที่คุณมา ขอบคุ
คู่รักทั้งสองคู่อยู่พักผ่อนที่โรงแรม JC อีกเกือบหนึ่งสัปดาห์ เพื่อให้มาลารินทร์ได้พักฟื้นร่างกายให้แข็งแรงอีกสักหน่อย เมื่อครบกำหนดของการพักผ่อนแล้วจึงได้เดินทางกลับกรุงเทพ สายป่านเองก็ต้องกลับไปเตรียมตัวเรียนต่อเพราะอีกไม่กี่วันมหาลัยก็จะเปิดเทอมแล้ว@ เพนท์เฮาส์แอลตัน "พี่แอลให้ป่านมาที่นี่ทำไมคะ ป่านอยากจะกลับหอพัก อีกไม่กี่วันก็จะเปิดเทอมแล้ว" สายป่านเอ่ยถามแอลตันที่นั่งหน้างอเป็นม้าหมากรุกอยู่ที่โซฟา"อีกตั้งสิบกว่าวันกว่าจะเปิดเทอม จะรีบร้อนหนีผัวไปไหน ยังมีเรื่องต้องตกลงกันอีกตั้งเยอะนะยัยตัวเล็ก""จะตกลงอะไรกันอีกล่ะคะ ข้อตกลงเยอะจังนะคะ" สายป่านบ่นกระปอดกระแปด"มานั่งนี่มา" แอลตันตบเบาๆ ที่หน้าตักของตัวเองเพื่อเรียกให้คนรักมานั่ง คนตัวเล็กก็ฟังอย่างว่าง่าย เธอเดินนวยนาดเข้าไปหาเขาแล้วหย่อนสะโพกลงที่ตักแกร่ง ส่วนแขนเรียวสวยคล้องอยู่ที่ลำคอของชายหนุ่ม"ว่ายังงัยคะพ่อรูปหล่อ" สายป่านเอ่ยหยอกเย้า แกล้งมองเขาด้วยสายตาที่ยั่วยวนแล้วก้มลงแนบแก้มถูไปมาเบาๆบริเวณคางสากของเขา"พี่จะให้หนูย้ายออกจากหอพักแล้วมาอยู่ที่เพนท์เฮาส์กับพี่ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป" สายป่านได้ยินถึงกับอ้าปากหวอ"ย