ตอนที่ 40 อยากอยู่คนเดียว

ระหว่างนั่งรถกลับหอพัก สายป่านไม่พูดอะไรออกมาเลยสักคำ มีเพียงน้ำตาที่ไหลรินอยู่ตลอดเวลา

“ป่าน แกเป็นไง ไหวไหม?” เจถามด้วยความเป็นห่วง

“ไม่เป็นไรเจ ฉันยังไหว ขอบใจแกมากนะ” สายป่านตอบด้วยน้ำเสียงที่เข้มแข็ง แต่น้ำตาก็ยังไหลไม่หยุด

“เจ แกส่งฉันแล้วรอก่อนได้ไหม ขอเก็บของไปนอนที่คอนโดกับแกสักคืนได้หรือเปล่า”

“ได้สิ ไปรถฉันนะ”

“ไม่ล่ะ ฉันจะขับรถไปเอง พรุ่งนี้แกจะได้ไม่ต้องมาส่งฉันไง” สายป่านบอกเจให้รอเธออยู่ข้างล่างหอพักเพื่อเก็บของ สักครู่สายป่านก็เดินลงมาพร้อมกับกระเป๋าเป้แบบสะพายหนึ่งใบ และลากกระเป๋าใบใหญ่ลงมาด้วย เจมองด้วยความงงระคนสงสัย

“แกจะเอาเสื้อผ้าไปทำไมเยอะแยะขนาดนี้ จะไปค้างทั้งเดือนเลยรึไง” เจเอ่ยถามพร้อมกับช่วยเพื่อนสาวยกกระเป๋าเข้าไปไว้ในรถของเธอ สายป่านไม่ตอบอะไร เธอขับรถตามเจไปทันที

ครืดดดดด..~~. ครืดดดดดด..~~

เสียงโทรศัพท์ของสายป่านสั่นแทบจะตลอดเวลา นับตั้งแต่เธอออกมาจากผับ ซึ่งเธอรู้ดีว่าคนที่โทรมาหาเป็นใคร แต่เธอยังไม่อยากคุยอะไรกับเขาในตอนนี้ ไม่ใช่เพราะเธองี่เง่าไม่มีเหตุผล แต่ถึงจะพูดคุยไปมันก็เหมือนพายเรือในอ่างอยู่ดี วนไปวนมาอยู่แบบนั้นไม่มีที่สิ้นสุด เธอรู้แค่ว่าตอ