หลังจากเสร็จจนพอใจไอ้หน้าหล่อแล้ว เราทั้งคู่ก็ต่างพากันใส่เสื้อผ้าตัดการตัวเองให้เรียบร้อย ฉันไม่ใช่ผู้หญิงที่หน้าหนา ในเวลานี้จึงรู้สึกอายจนแทบอยากจะมุดไปอยู่ใต้ดินแล้ว
เขาก็โยนบัตรนักศึกษาให้ฉัน “เอาเลขบัญชีเธอมาด้วย เดี๋ยวฉันโอนเงินให้” เขาบอกอย่างขอไปที แล้วหยิบเสื้อมาสวมใส่ อย่างน้อยๆ ก็ไม่โดนจิ้มฟรีละวะ (คิดในใจ) ฉันมองหากระดาษกับปากกา ก่อนจะฉันจดเลขบัญชีให้เขาแล้วยื่นกระดาษให้ “ทีเรื่องเงินเร็วเลยนะ” อะไรกัน ก็เขาเป็นคนเสนอเอง แล้วทำไมต้องมามองด้วยสายตาที่เหมือนกำลังดูถูกฉันอยู่ด้วย ฉันกับเขามองหน้ากันโดยที่ไม่ได้พูดอะไร สักพักไอ้หน้าหล่อก็ละสายตาออกจากใบหน้าฉันแล้วเดินไปเปิดประตู แกร็ก (เสียงเปิดประตู) เขากำลังจะเดินออกไป แต่มีคนๆ หนึ่งสวนเข้ามาซะก่อน พร้อมกับโยนถ้วยรางวัลให้ไอ้หน้าหล่อ “เอาของมึงไปแม้งลำบากกูฉิบหาย มีธุระอะไรของมึง...” สายตาผู้ชายที่พูดมองมาที่ฉัน แล้วเขาก็หยุดพูดทันทีดูเหมือนจะตกใจมากที่เห็นฉัน ฉันเองก็ตกใจเหมือนกัน!!! เพราะสองคนนี้หน้าเหมือนกันมาก ฉันเคยได้ยิน มะปรางกับจินพูดบ่อยๆ ว่าคนชื่อคริสมีแฝด แต่ถึงฉันจะรู้แล้วฉันก็ยังตกใจอยู่ดี เพราะเขาสองคนเหมือนกันอย่างกับแกะ แถมหล่อมากทั้งคู่ อ่า!! ยัยคะนิ้ง คิดอะไรอยู่เลิกหลงในรูปลักษณ์ภายนอกของเขาสักที ฉันสะบัดหน้าไปมาเบาๆ แล้วเตือนสติตัวเองให้ขึ้นใจ“ขะ..ขอตัวก่อนนะคะ” ฉันพูดจบก็รีบวิ่งผ่านผู้ชายหล่อสองคนนั้นไปทันที ขืนยืนอยู่คงทำอะไรไม่ถูกแน่ๆ พรึบ~ จู่ๆ ผู้ชายที่ชื่อคลาสคว้ามือมารั้งแขนฉันไว้ก่อน “เดี๋ยว ทำไมน้องมาอยู่นี่ล่ะ...?”เขามองหน้าฉันกับแฝดของตัวเองสลับกัน แล้วเบิกตากว้าง “ไอ้เชี้ยคริส..มึง.!!!”ฉันสะบัดแขนออกอย่างแรง แล้วหลบสายตาของผู้ชายฝาแฝดทั้งสองคนที่เอาแต่จ้องมองมาที่ฉัน “ขอตัวก่อนนะคะ !!” ฉันรีบวิ่งออกมาจากตรงนั้นทันที พอวิ่งมาถึงชั้นล่างของตึกฉันก็พักยืนหอบเพราะความเหนื่อย วิ่งลงบันไดมาตั้งหลายชั้น เพิ่งคิดได้ว่ามีลิฟต์ บ้าเอ้ย!! เหนื่อยชิบ เมื่อกี้วิ่งแบบไม่คิดชีวิตเลย“อีคะนิ้ง แกไปไหนมา พวกฉันตามหาแทบตายโทรไปก็ไม่รับ” มะปราง มิน จิน เดินมาทางฉัน ตายแล้ว!!จะบอกมันว่าไปไหนมาดี ขืนบอกว่าฉันเมื่อกี้ฉันกับคนชื่อคริสเพิ่งมีอะไรกันมา มะปรางกับจินได้แหกอกฉันตรงนี้แน่“ฉันหลงทาง” ฉันรีบพูดแก้ตัว“ทำไมหน้าแกซีดๆ” มินถามอย่างสงสัย ทำไมขี้สงสัยแบบนี้นะเพื่อนฉันเนี่ย “ดะ แดดคงจะร้อนมั้ง” ฉันยิ้มแห้งๆ ให้พวกเพื่อน“เอาเถอะไปดูเขาแข่งรถต่อดีกว่า”“ฉันขอกลับบ้านก่อนได้ไหม...?” ฉันถามเพื่อน ตอนนี้เดินแทบจะไม่ไหวแล้วขาส
[Talk... Chris]หลังจากผมกับไอ้คลาสจัดการผู้หญิงคนเมื่อนั้น เสร็จ ผมให้เงินเธอไปห้าหมื่น เธอดูจะตื่นเต้นมากที่ได้รับเงินก้อนโต ผู้หญิงก็เป็นแบบนี้ทั้งนั้น (ปล.ผมกับไอ้คลาสป้องกันตลอดไม่ว่ากับผู้หญิงคนไหน)ณ คฤหาสน์หลังใหญ่...ผมกับไอ้คลาสเดินเข้าบ้านพร้อมกัน ขามันต้องหยุดชะงักเมื่อเห็นว่าม๊ากำลังยืนกอดอกรออยู่“เอ้าม๊า ยังไม่นอนอีกหรอ..ดึกแล้วนะ” ไอ้คลาสถามม๊าที่ยืนจ้องผมกับมันตาเขียวปั๊ดอยู่“ใช่ดึกแล้ว ทำไมเจ้าตัวแสบทั้งสองของม๊าเพิ่งกลับมาถึงบ้านคะ” ม๊ายิ้มให้ผมสองคน แต่รอยยิ้มแบบนี้ของม๊ามันหน้ากลัวชะมัด ผมกับไอ้คลาสเงียบไม่ตอบ“ลูกคริสครับ” มาเรียกชื่อผมเสียงเรียบแต่แฝงไปด้วยความน่ากลัว“ครับม๊า...” ผมก้มหน้าตอบ“ลูกคลาสครับ” “ค่าบม๊า” ไอ้คลาสก็ก้มหน้าตอบไม่ต่างจากผม“ตอบม๊ามาเดี๋ยวนี้ว่าทำไมเพิ่งกลับบ้าน นี่มันเที่ยงคืนแล้วนะ” ม๊าเป็นแบบนี้ตลอด ไม่ว่าพวกผมจะโตขนาดไหนม๊าก็ชอบทำเหมือนผมสองคนเป็นเด็กอยู่เรื่อย“ก็ ปะ ไปแข่งรถไงม๊า” ไอ้คลาสยกเรื่องแข่งรถมาอ้าง“แข่งรถมันเสร็จตั้งแต่1ทุ่ม อย่ามาโกหกม๊านะ”“พอดีเจอผู้หญิงระหว่างทาง ก็เลยไปส่งเขาครับ” ผมตอบ“อื้อ..ใช่ๆ ครับ” ไอ้คลาสร
#ถึงที่หมายปลายทาง..“ลงมา จะนั่งอยู่ทำซากอะไร” เอะอะอะไรก็ดุๆ เป็นอะไรนักหนา“เอะอะก็ด่าๆ ผู้ชายอะไรปากจัดชะมัด (คิดในใจ)”ฉันลงจากรถอย่างว่าง่าย ถึงในใจจะกร่นด่าเขาสารพัดก็ตาม ขืนไม่มำตามที่สั่งแล้วถูกเขาชักปืนขึ้นมายิงจะทำไง คิดผิดมากที่ยอมขึ้นรถมากับเขาด้วย “ที่นี่คือที่ไหน ?” ฉันถามเขา “บ่อนคาสิโน”พูดจบไอ้หน้าหล่อก็จับมือฉันแล้วพาเดินเข้าไปด้านใน ฉันมองไปที่มือที่จับกับไอ้หน้าหล่อนี้อยู่ ตึก ตึก ใจเต้นรัวนี่อย่าบอกนะว่าฉันชอบเขา ม๊ายย ไม่ได้นะ จะชอบผู้ชายแบบนี้ไม่ได้นะคะนิ้ง!!เขาพาฉันขึ้นลิฟท์มาที่ห้องๆ หนึ่ง เหมือนจะเป็นห้องทำงาน แล้วเขาก็ยืนกดรหัสอะไรไม่รู้ สักพักผนังห้องก็เลื่อนออก จากนั้นเขาก็ดึงฉันเข้าไปด้านใน ก่อนที่ประตูจะถูกปิดลงอัตโนมัติตุบ~ เขาผลักฉันลงไปที่เตียงอย่างแรง แล้วก็ขึ้นมาคร่อมร่างฉัน ริมฝีปากหนากดจูบลงมาอย่างเร่าร้อน จนฉันเคลิ้มตาม ผ่านไปไม่นานเสื้อผ้ก็หลุดออกจากร่างกายากระจัดกระจายเต็มห้องไปหมด เรียวขาของฉันถูกจับแยกออกจากกัน เขาหยิบถุงยางอนามัยมาสวมใส่ หัวใจดวงน้อยเต้นรัวเมื่อสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่างที่แตะลงมาถูตรงติ่งเกสรของฉัน “อึก จะ เจ็บๆ” ฉั
ฉันตัดสินใจเดินเข้าไปในลิฟต์ที่ใกล้ที่สุด แล้วกดลิฟต์ลงไปที่ชั้น1 ติ่ง~ ไม่นานลิฟท์ก็ถูกเปิดออก...แต่!! นี่มันไม่ใช่ชั้น1หนิ ฉันอยู่ที่ไหนเนี้ย ภาพที่ฉันเห็นคือผู้คนมากมายเต็มห้องไปหมด มีควันบุหรี่สีขาวขุ่นลอยคลุ้งปกคลุมจางๆ ไปทั่วห้อง แถมกลิ่นในห้องนี้เหม็นอับมาก คนที่ฉันเห็นพวกเขากำลังเล่นการพนันกันอยู่ ฉันกำชายกระโปงแน่น ในใจตอนนี้มันกลัวมาก ยืนนิ่งไม่กล้าขยับ ขาสั่นไปหมด “...จะไปในจ๊ะน้องสาว” มีผู้ชายคนหนึ่งเดินมาทักทายฉัน ทำให้ฉันหลุดออกจากภวังค์ “นะ..หนูจะกลับบ้านค่ะ ขะ..ขอตัวนะคะ” พูดจบฉันก็หันหลังกำลังจะเดินกลับเข้าไปในลิฟต์ แต่!! ไอ้ผู้ชายเมื่อกี้มันดึงฉันไว้ก่อน “...ให้พี่ไปส่งดีกว่าไหม..หื้ม.”“ปล่อยนะ อย่ามายุ่งกับหนูนะ” ฉันโวยวายเสียงดัง แต่ไม่มีใครสนใจเลยสักคน ผู้ชายคนนั้นพยายามดึงฉันให้เดินตามเขาไป“ชะ ช่วยด้วย ช่วยด้วยค่ะ !!” ฉันพูดออกไปเสียงดังมาก แต่ก็ไม่มีใครสนใจฉันเหมือนเดิม หูหนวกกันหรือไงวะเนี้ย ฉันเอามือทุบๆ ไอ้ผู้ชายที่ลากฉัน“....จะไปดีๆ หรือจะให้ใช้กำลังวะ ห๊ะ” ผู้ชายคนนี้ทำท่าจะตบฉัน ทำให้ฉันรีบเอามือบังหน้าแล้วหลับตาพรึ่บ~ ตุบ ตุบ ~ จู่ๆ มือของไอ
ฌ มหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง มาถึงก็มานั่งเหงาอยู่คนเดียวเห้อ ฉันนั่งเขี่ยโทรศัพท์เล่นไปจนถึง เวลา 09: 50 น. พวกเพื่อนๆ มาพอดี “หื้ม ทำไมเมื่อวานไม่มาเรียนคะคุณคะนิ้ง แชตไปก็ไม่ตอบ” มะปรางถาม“นั่นสิ เมื่อวานแกหายหัวไปไหนมา” จินถามอีกคน ขี้สงสัยเป็นที่หนึ่งเลยแหละเพื่อนฉันน่ะ “ฉัน ฉันปวดท้องประจำเดือนน่ะ” ฉันตอบแก้ตัว“อ๋อ..แล้วก็ไม่ยอมบอก แล้วนี่หายดีหรือยัง ?”“อื้อ ก็ดีขึ้นแล้ว ^_^”“อะนี่ชีทรายงานเมื่อวาน ต้องส่งพรุ่งนี้” มินยื่นชีทเอกสารมาให้ฉัน“พวกแกวันนี้มีเด็กใหม่มาสองคน จะมาอยู่ห้องเดียวกับเรา”“แล้วไง ?”“ย้ายมากลางเทอมแบบนี้น่ะเนี่ย ?” ฉันถามอย่างสงสัย “ก็ใช่นะสิ” “ได้ด้วยหรอ ?” “เอาเป็นว่าเราต้องเอาเค้ามาอยู่กลุ่มเดียวกับเราให้ได้ !!” มะปรางพูดอย่างเชื่อมั่น“ทำไม ใครเค้าจะอยากมาอยู่กับพวกฉัน คงมีแต่แกเท่านั้นแหละ” จินบอกแบบตัดพ้อ แต่ก็จริงของมันนั่นแหละ“แกฟังฉันนะ สองคนที่ฉันพูดถึง คือลูกของเจ้าของมหาวิทยาลัยนี้เชียวนะ”“เอ้า!! เป็นลูกเจ้าของมหาวิทยาลัยแล้วไปเรียนที่ไหนมาทำไมถึงเพิ่งจะย้าย” ยิ่งฟังมะปรางพูดมันก็ยิ่งทำให้แปลกใจไปกันใหญ่“แล้วไง ลูกเจ้าของมหาวิทยาล
เสื้อผ้าของฉันค่อยๆ หลุดออกไปจากร่างกายทีละชิ้นๆ จนไม่เหลือเสื้อผ้าติดตัว ส่วนพี่คริสเมื่อจัดการกับเสื้อผ้าตัวเองเสร็จ ก่อนจะพุ่งมาที่ตัวฉัน ริมฝีปากหน้าบดขยี้ริมฝีปากของฉันอย่างลงโทษ รวมทั้งบีบเค้นหน้าอกทั้งสองเต้าอย่างรุนแรงจนทำให้รู้สึกปวดร้าวไปหมด “อื้อ~” ถึงแม้ว่าฉันจะพยายามดิ้น หรือร้องท้วงก็ไม่เป็นผล เรียวขาทั้งสองข้างถูกแยกออกจากกัน ก่อนที่คนด้านบนจะสวมเครื่องป้องกัน แล้วสอดใส่ท่อนเอ็นขนาดใหญ่เข้ามาทีเดียวทั้งลำตรับๆ ตรับๆ~ พี่คริสกระแทกเอวแรงมากจนฉันเจ็บหน้าท้องไปหมด ริมฝีปากหนาก้มลงมาตะโบมดูดดุนหน้สอกทั้งสองเต้าของฉันแถมยังขบกัดจนเป็นรอยฟัน“หนะ..หนูเจ็บ..อ๊า~” ฉันจิกเล็กลงบนแขนแกร่งอย่างแรงเพื่อบอกว่าให้เขาทำเบาๆ “อ๊า..ซี๊ด..~” เสียงพี่คริสครางออกมาอย่างพึงพอใจพี่คริสไม่สนใจฉันเลยสักนิดว่าฉันจะเจ็บแค่ไหน ยังคงกระแทกเอวสอบเข้ามาอย่างแรงไม่นานพี่คริสก็พลิกร่างฉันให้นอนคว่ำหน้า แล้วยกก้นฉันขึ้นเล็กน้อย จากนั้นก็เสียบท่อนเอ็นเข้ามาในช่องแคบฉันอีกครั้ง แล้วกระแทกเต็มแรง ปัก ปัก ปัก ท่อนเอ็นลำใหญ่ถูกกระเเทกเน้นๆ มันจุกจนแถบครางไม่ออก มันเริ่มรู้สึกแน่นหน้าจนเหมือนหายใจไม
เลิกเรียน...ฉันแยกย้ายกับเพื่อนมานั่งรอพี่คริสมารับหน้ามหาวิทยาลัยแต่นี่มันจะหกโมงเย็นแล้ว พี่คริสยังไม่โผล่มาเลยติ๊ง~ แชทเข้า ฉันจึงรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูChris : ฉันไม่ว่าง ไอ้คลาสกำลังไปรับให้มันไปส่งบ้าน เขามีไลน์ฉันได้ไงนะ แต่ก็ไม่แปลกหรอกเขาอยากจะได้อะไรเขาก็ต้องได้อยู่แล้วหนิฉันถอนหายใจออกมายาวๆ ไม่มารับทำไมไม่บอกตั้งแต่แรก จะให้มานั่งรอแบบนี้ทำไมกัน ฉันถอนหายใจออกมายาวๆ อีกครั้งแล้วเก็บโทรศัพท์เอาไว้ในกระเป๋า ไม่นานรถหรูก็มาจอดตรงหน้าฉัน“ขึ้นมาเลยครับคนสวย” พี่คลาสเลื่อนกระจกรถลงก่อนจะบอกฉัน ฉันจึงรีบเปิดประตูเข้าไปนั่งในรถภายในรถ...“ทำไมหน้างอแบบนี้ล่ะ โกรธไอ้คริสหรอ หรือเสียดายที่พี่ไม่ใช่ไอ้คริส?”“แต่พี่ก็หน้าเหมือนมันนะ แทนกันได้” พี่คลาสพูดติดตลก แต่ฉันไม่ขำ“เปล่าค่ะ” ในใจอยากจะถามกลับไปเหมือนกันนะว่าฉันมีสิทธิ์โกรธเขาด้วยหรอ“อย่าถือสามันเลยไอ้นี่มันจีบใครเป็นที่ไหน แต่พี่ดูแล้วน้องคงจะสำคัญกับมันมากนะ”ฉันเงียบไม่ได้พูดอะไร สำคัญหรอ ไม่เห็นจะรู้สึกแบบนั้นเลย คงจะสำคัญแค่ตอนอยากได้“บ้านอยู่ทางไหน บอกมาสิพี่จะไปส่ง”ฉันบอกทางพี่คลาส ส่วนพี่คลาสชวนฉันคุยตลอดท
3 ชั่วโมงผ่านไป ในการรอพี่คริสซ้อมแข่งรถ มันน่าเบื่อมากกริ่ง~ โทรศัพท์ฉันเข้า จินโทรมาฉัน : ฮัลโหลจิน : อยู่ไหนคะ..เสียงรถดังมากฉัน : เอ่อ ฉันออกมาซื้อของ แกมีอะไรจิน : ฉันไปสมัครงานกับอีมะปรางอีมินมาแล้ว ฉันสมัครเผื่อแกด้วย เริ่มงานวันนี้ 2 ทุ่ม โอเครไหมพี่คริสเดินมาพอดี ทำให้ฉันมีท่าทางเลิ่กลั่กขึ้นมาทันทีก่อนจะรีบบอกจินฉัน : เออๆ แค่นี้ก่อนนะพูดจบก็รีบกดวางสาย“คุยกับใคร?” พี่คริสมองฉันด้วยสายตาที่กำลังจ้องจับผิด “กับเพื่อนค่ะ”คำตอบของฉันทำให้พี่คริสมองหน้าฉันแบบไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่ “แน่ ?”“ก็เพื่อนจริงๆ หนูจะโกหกพี่ทำไม” “อื้ม ไปกลับ” พี่คริสเดินนำหน้าฉันไป ฉันรีบลุกขึ้นแล้ววิ่งตาม เพราะพี่คริสเดินเร็วมากภายในรถ...“นี่ไม่ใช่ทางกลับบ้านหนูนิ จะไปไหนอีกคะ?” ฉันหันหน้าไปถามพี่คริส”“แล้วคิดว่าฉันจะพาเธอไปไหน ?” จู่ๆ พี่คริสก็เลี้ยวรถเข้าโรงแรม...คงไม่ต้องบรรยายยายอะไรแล้วนะ ว่าชายหญิงสองคนอยู่ด้วยกันในห้องสองต่อสองเขาจะทำอะไรกัน มัรเหมือนเป็นเรื่องปกติไปแล้ว ทั้งที่ตอนนี้ระหว่างเรามันไม่มีสถานะหลังจากมีอะไรกันเสร็จพี่คริสก็มาส่งฉันที่บ้าน ฉันคิดอยู่ตลอดทางว่าจะบอกพี