Beranda / โรแมนติก / เมียเฉิ่มของมาเฟีย / ตอนที่ 7 กะหรี่ในเลานจ์ของกู

Share

ตอนที่ 7 กะหรี่ในเลานจ์ของกู

Penulis: Golden Daffodil
last update Terakhir Diperbarui: 2025-04-20 14:03:14

คาลอสมองหน้าผู้มาใหม่ก่อนจะหยักยิ้มที่มุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ ไม่คิดว่าเสือในถ้ำอย่างเจย์เดนจะมาปรากฏตัวที่หน้าไนต์คลับของเขา 

ทั้งสองคนเผชิญหน้ากันตาต่อตาฟันต่อฟัน ลูกน้องที่เหลือหนึ่งคนของคาลอสจะเข้ามาช่วยผู้เป็นเจ้านายแต่โดนคาลอสดันห้ามเอาไว้ 

“ไม่เอาน่า วันนี้คงจะเป็นฤกษ์งามยามดีสินะ หวังว่าเราจะไม่กัดกันเหมือนหมาข้างถนน ถิ่นใครถิ่นมัน ต่างคนต่างอยู่สิวะ หรือว่ามึงมีอะไรอยากจะคุยกับกู” 

คิดถึงมึงมั๊ง ไอ้หมาจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ เจย์เดนได้แต่คิดในใจพลางขบกรามแน่นอย่างกำลังสะกดกลั้นความรู้สึก

“ก็ไม่มีอะไรนักหรอก แค่มึงปล่อยผู้หญิงคนนั้นไปก็พอ” สิ้นประโยคของเจย์เดน คาลอสหันกลับมามองร่างบอบบางที่ตัวเองยังคงไม่ปล่อยต้นแขน

นิรศราสะบัดตัวออกจากมือของเขา หลังจากที่หายตกตะลึงที่พบกับร่างสูงใหญ่ผู้มาใหม่ 

คุณพระคุณเจ้า ทำไมวันนี้ต้องเจอกับเขาในสถานการณ์นี้ด้วยนะ! อีนุ่มนิ่มเอ๊ย ไม่รอดแล้ว

“ผู้หญิงคนนี้เป็นผู้หญิงของมึงงั้นเหรอ“ คาลอสถามพลางยักคิ้วหลิ่วตา มองนริศราสลับกับเจย์เดนผู้ยิ่งใหญ่

“เปล่า เธอเป็นแค่กะหรี่ในเลานจ์ของกู มึงอย่ามายุ่ง” 

ฮะ! อะไรนะ นี่เขาว่าอะไรนะ อีตาบ้านี่! 

คาลอสหันกลับมามองนริศราอย่างสองจิตสองใจ ไม่ค่อยอยากจะเชื่อถ้อยคำของเจย์เดนนัก ขณะที่เขากำลังจะถามเธอว่าใช่ความจริงหรือเปล่าแต่ก็โดนเจย์เดนดักทางก่อน

“นุ่มนิ่ม เธอมาทำอะไรที่นี่ ฉันบอกแล้วใช่ไหม ว่าไม่ให้มาเพ่นพ่านแถวนี้ กฎในการทำงานกับฉันคือห้ามมายุ่งเกี่ยวกับคู่แข่ง เธอเข้าใจไหม”

นริศราอึกอัก มีหลากหลายความรู้สึกผสมผสานปนเปกันไปหมด นี่เธอตามเขาไม่ทันแล้วนะ นี่มันอะไรกัน

“คะ…คือ…”

“กลับไปกับฉันเดี๋ยวนี้!”

“แต่…”

“ไม่มีแต่ เร็ว!” สิ้นเสียงดุ ทำเอานริศราอึ้งตาค้าง พูดไม่ออก ไม่รู้แม้กระทั่งว่าชายหนุ่มเข้ามากระชากข้อมือและพาเดินไปขึ้นรถยนต์คันหรูของเขาตั้งแต่เมื่อไหร่

ก่อนที่เจย์เดนจะเปิดประตูรถและก้าวเข้าไปนั่งในตำแหน่งคนขับ คาลอสตะโกนยั่วด้วยใบหน้าเจ้าเล่ห์

“ไม่คิดว่ากะหรี่ของมึงจะตกอับถึงขนาดขับมอเตอร์ไซค์กากๆ อย่างนี้” 

เจย์เดนไม่สนใจ ปิดประตูและรีบขับรถออกไปทันที

เหมือนนริศราเพิ่งจะนึกได้ว่าทิ้งมอเตอร์ไซค์ไว้อีกแล้ว นี่มันไม่ใช่ของตัวเองด้วยนะ ยืมน้องมาใช้แล้วถ้าจะกลับมาเอาไปคืนพรุ่งนี้ยังจะเหลือซากอยู่หรือเปล่าก็ไม่รู้

“เดี๋ยวก่อนคุณ”

“อะไร”

“มอเตอร์ไซค์”

“เดี๋ยวฉันให้คนมาเอาให้ ไม่ต้องห่วง” เขาเอ่ยเสียงราบเรียบขณะที่ดวงตาจ้องมองไปที่ถนนตรงหน้า 

นริศราไม่กล้าพูดอะไรอีกหรือแม้แต่จะขยับตัวก็ตามทั้งที่มีคำถามมากมายอยู่ในหัว เพราะร่างสูงใหญ่เหยียบคันเร่งเกือบสองร้อย เล่นเอาคนที่นั่งเบาะข้างคนขับหลับตาปี๋

ไม่รู้ว่าเขาจะพาไปไหน แต่ตอนนี้ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น กลัวจนฉี่จะราดอยู่แล้ว

 

“นี่คุณพาฉันมาที่ไหน” หลังจากที่เขาชะลอความเร็วแล้ววนรถขึ้นไปจอดยังที่จอดรถบนตึกหรูแห่งหนึ่ง

“เพ้นเฮาส์ของฉันเอง”

“แล้ว? พาฉันมาทำไม”เป็นคำถามสุดคลาสสิคที่ไม่รู้จะพูดอะไรแล้วแต่ก็ต้องพูดมันออกไป ก็เขาเล่นไม่พูดอะไร แต่ทำตามอำเภอใจด้วยการจะพาเธอไปไหนมาไหนก็ได้อย่างนั้นเหรอ เธอไม่ใช่กะหรี่ในปกครองอย่างที่เขาอ้างหรอกนะ

เออ! แล้วมีสิทธิ์อะไรมากล่าวหาว่าเธอเป็นกะหรี่ในเลานจ์ของเขา บ้าหรือประสาท หรือเมาค้างจนเอ๋อแล้วมาตู่ว่าคนอื่นเป็นอย่างโน้นอย่างนี้ คนอย่างเขานี่หล่อซะเปล่า แต่นิสัยยังคงต้องปรับปรุงอีกเยอะ

เขาไม่ตอบ เออได้ งั้นก็จอดสักที แต่ทำไมชั้นจอดรถมันถึงเยอะหลายชั้นขนาดนี้ ชักเวียนหัวจนจะอ้วกแล้วเนี่ย 

ในที่สุดเขาก็จอดรถที่ชั้นไหนก็ไม่รู้เพราะเธอลายตามาก บรรยากาศในชั้นจอดรถนั้นเงียบวังเวง น่ากลัวว่าจะมีผีโผล่มาหลอกแน่ๆ ถ้าหากอยู่คนเดียว

เขาเดินลงและอ้อมมาอีกฝั่งเพื่อเปิดประตูรถให้ นริศราหันซ้ายหันขวาเพื่อหาจังหวะวิ่งหนี แต่มาคิดดูอีกที ถ้าหากวิ่งหนีแล้วหลงไปโดนผีหลอกเข้าจะทำอย่างไรล่ะเนี่ย บอกตามตรงหากวิ่งหนีได้ก็ไม่รู้จะวิ่งไปทางไหน ตึกนี่มันดูสลับซับซ้อนจริงๆ

“ลงมาได้แล้ว คิดอะไรอยู่”

“ก็คิดหนี…เอ๊ย ทำไมฉันต้องหนี คุณเป็นใคร พาฉันมาที่นี่ทำไม พาฉันกลับไปส่งที่เดิมเดี๋ยวนี้นะ”

“ไม่” เสียงเข้มเอ่ยหนักแน่น พามาขนาดนี้แล้วจะพากลับไปที่เดิมทำไม บ้าหรือเปล่า

“อ้าว ไม่ได้ใช้ให้พามาเสียหน่อย คุณเป็นใคร มีสิทธิ์อะไรในตัวฉัน จะบังคับพาไปที่ไหนก็ได้งั้นเหรอ ถึงคุณจะหล่อมากแต่ก็ไม่น่าทำตัวเอาแต่ใจแบบนี้…” หญิงสาวพล่ามเสร็จก็ชะงักนิ่งเพราะอึ้งกับคำพูดของตัวเอง

เขาก็รู้หมดสิ ว่าเธอคิดอะไรอยู่ เอ๊ะ…ดูเหมือนเขาจะยิ้มมุมปากด้วยนะ ให้ตาย แต่ก็แค่วินาทีเดียวละมั้ง ก่อนที่เขาจะคว้าต้นแขนอันบอบบางจากนั้นก็ดึงออกมาจากรถแล้วปิดประตูลงเสียงดังปึง ไม่พอเท่านั้น ยังดึงกึ่งลากเธอไปขึ้นลิฟต์ที่อยู่ไม่ไกลนักขึ้นไปยังชั้นบนสุด

ในที่สุดร่างบอบบางในชุดเดรสสีชมพูน่ารักก็เข้ามายังเพ้นเฮาส์ที่เขาบอกในตอนแรก มันกว้างใหญ่ เรียบหรู และแบ่งออกเป็นหลายห้องด้วยกัน ข้าวของเครื่องใช้ภายในถูกบลิ้วอินด้วยเฟอร์นิเจอร์นำเข้าทั้งหมด เธอดูไม่ออกหรอกนะว่ามาจากแบรนด์อะไรบ้าง แต่ดูก็รู้ว่ามันหรูหราและคงราคาแพงมากจนเธออาจจะคาดไม่ถึง

เฮ๊ย นี่เขาต้องเป็นมาเฟียในแบบที่เธอคิดไว้ตั้งแต่แรกแน่ๆ ถึงได้รวยขนาดนี้ 

“ถึงคุณจะรวยมากแต่ก็ไม่น่าจะทำตัวแบบนี้”

“ทำตัวแบบไหน แบบที่พาเธอมันมาจากไอ้คาลอสน่ะเหรอ”

“ก็ใช่” เออ ก็รู้ตัวนี่

“เธอไม่ควรเอาตัวไปอยู่ที่นั่นด้วยซ้ำ”

“อ้าว ก็ฉันกำลังจะขับรถกลับบ้าน ผ่านทางนั้นพอดี แล้วมันก็เป็นอุบัติเหตุด้วยซ้ำ คุณนั่นแหละ สะ…เอ๊ย เกี่ยวอะไร” 

เจย์เดนขมวดคิ้วเข้มเข้าหากันเป็นเลขแปด พลางคิด ยัยคนนี้แสบไม่เบา

“เพราะฉันช่วยเธอหรอกนะ”

“ฮะ ช่วย? ช่วยอะไร ช่วยด้วยการด่าว่าฉันเป็นกะหรี่ในปกครองของคุณน่ะเหรอ”

“ก็ถ้าฉันไม่พูดอย่างนั้น ป่านนี้มันคงต้อนเธอไปขายแล้ว”

“ฮะ อะไรนะ คุณว่าไงนะ ฉันไม่เข้าใจ” ใบหน้าสวยหวานที่ถูกแต่งเติมด้วยเครื่องสำอางบางเบาแต่กลับสวยมากนั้นขมวดคิ้วอย่างตั้งคำถามบ้าง 

เขาพูดอะไรของเขานะ ขายเขยอะไร ไม่เข้าใจ

“ก็ไอ้คาลอสน่ะ มันเป็นเอเย่นค้ามนุษย์ ถ้าหลงไปดื่มกับมัน มีหวังเธอได้เป็นกะหรี่สมใจแน่ ไม่ใช่กะหรี่ธรรมดานะ แต่เป็นแบบที่อยู่แต่ในห้องแคบๆ ไม่เห็นเดือนเห็นตะวันแบบนั้นน่ะเอาไหม” 

ฮะ ผู้ชายหน้าทรงตัวร้ายแบบในละครคนนั้นน่ะเหรอเป็นเอเย่นค้ามนุษย์ ไม่แปลกใจเลยที่ตัวตนที่แท้จริงจะไม่แตกต่างจากหน้าตา เฮ้อ นี่มันวันอะไรกันวะเนี่ย ทำไมมันซวยขนาดนี้

“นี่ฉันต้องขอบคุณคุณงั้นเหรอ” ที่ช่วยบอกว่าเธอเป็นกะหรี่ในเลานจ์ของเขาเพื่อปกป้องไม่ให้ผู้ชายคนนั้นมายุ่งกับเธอน่ะ

“ก็ควรจะเป็นแบบนั้นไม่ใช่เหรอ” เขายักไหล่พลางยิ้มมุมปาก

โอ้โห นุ่มนิ่มขอกราบคารวะ ให้ตาย! อะไรกันวะเนี่ย ประสาทแดกสิ้นดี

“อืม งั้นฉันก็ขอบคุณคุณก็แล้วกัน” ว่าพลางจะเดินกลับไปที่ประตูที่เดินเข้ามา

“นั่นจะไปไหน”

“หมดเรื่องแล้วฉันก็จะกลับบ้านฉันน่ะสิ ถามได้” ร่างอรชรเดินไปหยุดอยู่ที่ประตู ไม่ทันที่จะจับลูกบิด เสียงทุ้มห้าวเอ่ยอีกครั้ง ทว่าคราวนี้มันทำให้รู้สึกแปลกๆ

 

“เธอจำฉันไม่ได้เหรอ” 

“ฮะ อะไร…”

“คืนนั้น”

“ฉะ…ฉันไม่รู้เรื่อง อะไรของคุณ” นริศรายืนตัวแข็งทื่อ มือที่จับลูกบิดอยู่นั้นไร้เรี่ยวแรงลงไปเฉยๆ ทั้งที่พยายามไม่แสดงพิรุธอะไรออกมาแล้ว คิดว่าเรื่องในวันนี้มันจะกลบเรื่องคืนนั้นไปแล้วแต่ว่าเขาก็ยังคงจำได้

เจย์เดนจ้องร่างอรชรที่มีสัดส่วนเพอร์เฟคด้านหลังอย่างไม่ละสายตา สัดส่วนกลมกลึงนี้ที่เขาเคยขย้ำอย่างถึงใจมาก่อน ให้ตาย! คิดถึงชะมัด แค่เห็นก็ทำเอาส่วนกลางขยายใหญ่ขึ้นอย่างแทบจะควบคุมไม่ได้แล้ว

ผู้หญิงที่เขาเฝ้าคิดถึงมาตลอดหลายวันมานี้ ไม่คิดว่าแท้จริงแล้วจะเป็นยัยป้าหน้าบ้านๆ คนเดียวกับที่ทำงานพาร์ททามในร้านสะดวกซื้อคนนั้นอย่างที่สงสัย

“นุ่มนิ่ม ตอบฉันมาเถอะ เธอเป็นคนๆ เดียวกับที่ทำงานในร้านมินิมาร์ทนั่นใช่ไหม” 

นริศราเงียบไปสักพัก เฮ้อ มาถึงขนาดนี้แล้ว ไม่มีอะไรต้องปิดบัง เธอไม่ได้ไปฆ่าใครตายนี่นา

“อืม ใช่ ทำไม ฉันเป็นคนๆ เดียวกันแล้วจะทำไม อึ้งเลยล่ะซี๊ ไม่คิดใช่ไหมว่า เฉิ่มๆ แบบนั้นจะมีวันที่สวยแบบนี้ได้น่ะ”

“ก็ไม่ได้อึ้งหรอกเรื่องนั้น แต่ที่อึ้ง เพราะเธอคือคนที่นอนกับฉันในคืนนั้นต่างหาก”

นริศราหยุดกึก มือแข็ง ใจสั่น ทุกอย่างรอบตัวเย็นยะเยือกราวกับแช่แข็งอยู่ในช่องฟรีซ โอ๊ย! เขาจำได้ 

“คะ…คุณ”

“ใช่ ฉันตามหาเธอมาตลอด”

“แล้วไง ฉันไม่แคร์เสียหน่อย” หญิงสาวกลั้นใจหันมาเผชิญหน้ากับเขา “เรื่องคืนนั้น ผ่านไปแล้วก็ให้มันผ่านไป ฉันไม่สนใจหรอกนะ ก็แค่วันไนท์แสตนด์ สมัยนี้ใครๆ ก็ทำกันได้”

“แต่เธอเสียซิงให้ฉันนะ” 

ฉึก! ราวกับมีมีดเล่มยาวจ้วงเข้าที่อกของเธอ

“แล้วไง ฉันไม่ได้หัวโบราณเสียหน่อย เสียก็เสียไปนี่ ไม่ได้จะเอาไว้บูชาหรอกนะ ถ้าคุณจะเอาเรื่องนี้มาต่อรองเพราะอยากจะได้ฉันซ้ำอีกล่ะก็ บอกเลยว่าฉันไม่ง่าย ของอย่างนี้มันอยู่ที่ความพึงพอใจ”

“แล้วคืนนั้นฉันไม่ทำให้เธอพอใจหรือไง”

ฉึก! เหมือนโดนปาลูกดอกอาบยาพิษ

“ก็…ฉันไม่คุยแล้ว ฉันจะกลับ” เอ่ยจบก็หันหลังบิดลูกบิดประตูก้าวออกไปทันที

 

 

Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi

Bab terkait

  • เมียเฉิ่มของมาเฟีย   ตอนที่ 8 มาเฟียเจ้าบุญทุ่ม

    กว่านริศราจะหาทางออกมาจากตึกนั้นได้ก็ทำเอาเพลียจนแทบจับไข้ แต่พอลงมาได้ก็ไม่รู้จะเอายังไงต่อในเวลาเกือบตีสองอย่างนี้ โชคดีที่ซินดี้โทรมาได้ตรงจังหวะพอดีจึงขอความช่วยเหลือ“นี่คอนโดของเธอเหรอ หรูจังเลย” นริศราเข้ามาในคอนโดที่ซินดี้พาเข้ามาพลางกวาดสายตามองไปรอบๆ ด้วยความตื่นเต้น ถ้าซินดี้มีคอนโดที่ทั้งหรูและใหญ่โตขนาดนี้ เชื่อแล้วแหละว่าการที่เธอจะรับผิดชอบเรื่องแว่นและมอเตอร์ไซค์ให้นั้นไม่ใช่เรื่องเหนือบ่ากว่าแรงอะไร จะว่าไปแล้วอาชีพพีอาร์นี่มันเงินดีอย่างที่คนอื่นๆ ว่ากันก็ดูจะจริงนะเนี่ย“ตามสบายเลยนะนุ่มนิ่ม” “ที่นี่กว้างจัง คงแพงน่าดูเลย” คอนโดย่านใจกลางเมืองที่มีห้องนอนสองห้อง ห้องน้ำ ห้องนั่งเล่น อีกทั้งยังมีห้องครัวแยกเป็นสัดส่วน ทุกอย่างภายในห้องถูกบลิ้วอินเข้ากันเป็นอย่างดี เธอตามซินดี้ลงไปนั่งที่โซฟากลางห้องนั่งเล่น ขณะที่เพิ่งจะสังเกตเห็นว่าซินดี้จ้องมองเธอไม่วางตาราวกับไม่เคยพบเคยเจอกันมาก่อน ลืมไป คราวที่แล้วที่เจอกันนั้นเธอยังเป็นอีเพิ้งอยู่เลย แต่ตอนนี้คงจะแตกต่างจากตอนนั้นมากไปหน่อยซินดี้เลยจ้องไม่หยุดอย่างนี้“ไม่ต้องจ้องขนาดนั้นก็ได้ นี่ฉันเอง นุ่มนิ่มคนเดิม”“เหรอ

    Terakhir Diperbarui : 2025-04-20
  • เมียเฉิ่มของมาเฟีย   ตอนที่ 9 ผู้มีพระคุณ

    นริศราตื่นแต่เช้า อาบน้ำเสร็จเรียบร้อยก็เลือกชุดเดรสแบรนด์เนมชุดหนึ่งที่ดูสวยน่ารักเหมาะกับใส่ในวันสบายๆ ทว่ารู้สึกไม่ค่อยชินกับเสื้อผ้าพวกนี้อยู่ดีเพราะปกติแล้วจะสวมแต่เสื้อผ้าที่ซื้อได้ทั่วไปตามตลาดนัด ราคาไม่กี่ร้อยบาทสภาพผมของเธอตอนนี้กลับมาฟูยุ่งเหยิงเหมือนเดิมหลังจากที่สระและไดร์เรียบร้อยแล้ว อีกทั้งเมื่อเปิดดูเครื่องสำอางที่ได้มาจากเมื่อคืนก็ปิดกลับเพราะมันเยอะเหลือเกินจนไม่รู้จะแต่งอะไร ของพวกนี้ราคาแพง เธอไม่อยากรับไว้หรอก เดี๋ยวซินดี้กลับมาจะคืนให้เพราะอาชีพอย่างซินดี้คงต้องใช้เครื่องสำอางอยู่แล้วแต่สำหรับเธอนั้นคิดว่าไม่จำเป็นอะไรเธอรู้สึกเกรงใจเสียมากกว่า อีกทั้งสื้อผ้าและสกินแคร์บางตัวที่ี่ยังไม่ได้ใช้ก็จะคืนซินดี้ให้หมด เสียงกริ่งหน้าห้องดังขึ้นในเวลาเจ็ดโมงเช้า เธอลุกขึ้นเดินไปเปิดออกทันทีด้วยความงุนงง ก็ไหนซินดี้บอกว่าจะออกมารับสายๆ เพราะจะขอนอนก่อนทว่าพอเปิดออกมากลับไม่ใช่คนที่คิดไว้ แต่กลับเป็นร่างสูงโปร่งของบุรุษชุดดำเช่นเมื่อคืนที่เอาของมาส่ง เขาก้มหน้าก้มตายื่นของให้กับเธออย่างไม่พูดไม่จาอะไรแล้วรีบหันหลังให้ทันที“เดี๋ยวก่อน นี่อะไรคะ” อยู่ๆ ก็เอาอะไรมาให้ก็ไ

    Terakhir Diperbarui : 2025-04-20
  • เมียเฉิ่มของมาเฟีย   ตอนที่ 10 คนเฉิ่มโดนประจาน

    “นุ่มนิ่ม วันนี้พี่ไปกินข้าวแล้วผ่านร้านลอดช่องร้านประจำของแม่พี่ พี่เลยซื้อมาฝาก อร่อยมากเลยนะ การันตีด้วยการที่แม่พี่เป็นลูกค้าประจำ เจนด้วยนะ เอาไปคนละถุงสิ” ศรัณญูวางถงขนมไว้ที่ด้านข้างเคาเตอร์ที่นริศราและจิราภายืนประจำตำแหน่งอยู่ สายตาของเขามองเพียงแค่นริศราคนเดียวเท่านั้น หาได้ชายตาแลหญิงสาวอีกคนไม่“ขอบคุณนะคะพี่ยู” นริศรายิ้มให้ก่อนที่เขาจะเดินเข้าไปในห้องทำงานด้านในอย่างขวยเขินศรัณญูรูปร่างสูงโปร่ง ผิวพรรณขาวสะอาด ดวงตาเล็กชั้นเดียวเพราะมีเชื้อสายจีน เวลายิ้มทีไรหน้าแดงซ่านตาหยีแทบไม่เห็นลูกตา แต่กระนั้นก็น่ารักมาก สถานะยังโสดและมักจะโดนลูกค้าในร้านเต๊าะอยู่เป็นประจำหากเขาออกมาหน้าร้าน ครั้งหนึ่งเคยมีสาวสวยมานั่งเฝ้าตามจีบเขาถึงในร้าน เทียวไล้เทียวขื่อทว่าชายหนุ่มขี้อายและสุดท้ายก็ปฏิเสธเธอไปเพราะไม่ชอบผู้หญิงเข้าหาก่อน“ยิ้มอะไรอีเจน” จิราภายิ้มยั่วเย้าใส่นริศราตั้งแต่เห็นศรัณญูเดินเข้ามาในร้านแล้ว“มึงเห็นยัง”“อะไรของมึง” นริศราขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจพลางเดินไปเดินมาที่หน้าเคาเตอร์อย่างไม่นึกอยากจะสนใจคำพูดของเพื่อนสาวมากนัก“ก็พี่ยูไง”“พี่ยูทำไมล่ะ”“เขาจีบมึงชัวร์” สิ้น

    Terakhir Diperbarui : 2025-04-20
  • เมียเฉิ่มของมาเฟีย   ตอนที่ 11 เมียมาเฟีย

    ณ เพ้นท์เฮาส์สุดหรูหราที่มองทิวทัศน์เมืองกรุงได้ทั่วทุกมุม ร่างสูงใหญ่ยืนสูบบุหรี่ที่ระเบียงพลางสูดอากาศที่มีลมพัดมาสัมผัสกายเบาๆ ด้านหลังเป็นบอดี้การ์ดมือขวาที่กำลังรายงานเรื่องที่ผู้เป็นนายให้ไปตามสืบมา“อะไรนะ ไอ้นั่นมันเพิ่งเลิกกับแฟนที่คบกันมาเป็นสิบๆ ปีอย่างนั้นเหรอ”“ครับ คืนนั้นที่มันไปออกเดทกับเธอ มันขอคบกับเธอครับ” ครามรายงานตามที่ตัวเองได้ข้อมูลมาหลังจากที่ตามสืบเรื่องนี้มาเป็นอาทิตย์ และวันนี้ที่คาเฟ่ก็ได้ทราบอะไรหลายๆ อย่างหลังจากที่ทำเนียนแฝงตัวในหมู่ลูกค้าในคาเฟ่และเก็บรายละเอียดทุกอย่างจนได้มารายงานให้กับเจย์เดนฟังในขณะนี้“แล้วยังไงต่อวะ” เจย์เดนก็พอจะรู้แล้วแหละว่าชายหญิงสองคนไปออกเดทที่ร้านอาหารในบรรยากาศโรแมนติกแบบนั้นก็คงต้องมีอะไรเทือกนั้นอยู่แล้ว ถามไปก็รู้สึกหึงไปด้วย แต่ทำอะไรไม่ได้ก็อัดบุหรี่เข้าปอดไปฟอดใหญ่“วันนี้มันมาหาเธอที่คาเฟ่ที่เธอทำงานอยู่ครับ แฟนเก่าของมันตามมันมาดูหน้าเธอตอนที่เธอ…เอ่อ…ไม่สวยครับ” ครามก็ไม่รู้จะพูดอย่างไร แต่สุดท้ายก็คิดไม่ออกจึงกล่าวคำว่า ‘ไม่สวย’ ออกไปอย่างนั้นพลางแอบลอบมองปฏิริยาของเจย์เดนก็พบว่าเขาทำเสียงฟึดฟัดขึ้นจมูกอย่างไม่

    Terakhir Diperbarui : 2025-04-23
  • เมียเฉิ่มของมาเฟีย   ตอนที่ 12 โดนบูลลี่

    “อีป้าหน้าจืดเนี่ยนะ เมียคุณเจย์เดน มาเฟียผู้ยิ่งใหญ่ แค่เห็นหน้าก็อยากจะหัวเราะให้ฟันหัก มีดีตรงไหนวะ เฉิ่มชะมัด” “ใช่ ห้อยหลวงปู่มั่นเต็มคอก็ไม่ช่วยให้เขาชายตาแลหรอก อย่างดีก็เป็นแค่ขี้ฝุ่นในเล็บตีนเขาเท่านั้นแหละ” เรื่องของนริศราถูกเม้าท์มอยกันให้แซดในหมู่พีอาร์ ต่างใส่สีตีข่าวต่างๆ นาๆ จนกลายเป็นว่านริศราเป็นฝ่ายถูกยำเละไม่มีชิ้นดี “เออ ไม่มีใครสวยเท่าแม่มึงแล้วค่ะ” นริศราจีบปากจีบคอด่าพลางกลอกตามองบนใส่พีอาร์สาวสวยสองคนที่นินทาเธอระยะเผาขนอย่างหาได้แคร์ไม่ พวกมันกล้าด่าเธอขนาดนี้ มีหรือจะก้มหน้าก้มตายอมโดนด่าฟรี ถึงเธอจะเฉิ่มเชยเหมือนป้าอย่างที่โดนว่าก็ตาม แต่เธอก็เป็นคนเหมือนกัน แรงมาก็แรงกลับ ปาก้อนหินมาเธอก็จะปาขี้หมากลับเหมือนกัน! “มันด่ากลับว่ะลิลลี่ มึงเข้าไปจัดการมันเลยสิ” นีน่า พีอาร์สาวพยายามดันเพื่อนสาวตัวเองเข้าไปหาพนักงานสาวในร้านมินิมาร์ทที่พวกเธอข้ามถนนกันมาดูให้เห็นกับตาตัวเองว่าผู้หญิงที่ถูกพูดถึงว่าเป็นเมียของเจย์เดนเป็นอย่างไร แล้วก็อย่างที่เห็น หลายคนดูถูกเธอสารพัด แอบนินทาและพากันหัวเราะเยาะจนเธอทนไม่ไหว เลยต้องตอกกลับไปบ้างอย่างเหลืออด “ทำไมแมลงหวี่พ

    Terakhir Diperbarui : 2025-04-23
  • เมียเฉิ่มของมาเฟีย   ตอนที่ 13 อยากเป็นคนสวย

    “เป็นอะไรวะ นุ่มนิ่ม เห็นดูเหม่อๆ ตั้งแต่เช้าแล้ว มึงมีอะไรในใจหรือเปล่าวะ ถ้ายังมัวแต่คิดเรื่องเมื่อวานที่โดนอีสองตัวมันมาป่วนอยู่อ่ะ มึงเลิกคิดได้แล้ว ไปให้ค่ากับพวกมันทำไม พวกประสาทแดกอย่างนั้น” จิราภาว่าพลางเบ้ปากมองบน คิดถึงพฤติกรรมแย่ๆ ของแพรวาและนพเมื่อวานแล้วก็ยังเจ็บใจไม่หาย เสียดายเมื่อวานนี้น่าจะด่าพวกมันไปเยอะๆ เอาให้สะใจมากกว่านี้“เจน”“ฮะ ว่าไง” จิราเงยหน้าขึ้นจากเครื่องทำกาแฟ มองเพื่อนที่ตาลอยไม่มีชีวิตชีวา“กูแม่งทุเรศขนาดนั้นเลยเหรอวะ” หลังจากเกิดเรื่องที่กระทบจิตใจทั้งตอนบ่ายและเมื่อคืนที่ผ่านมา เธอก็นอนคิดไปคิดมาทั้งคืนจนนอนไม่หลับ คำพูดของคนเหล่านั้นต่างหลอกหลอนซ้ำแล้วซ้ำเล่าราวกับฝันร้ายที่ไม่สามารถสลัดออกไปได้“ทุรงทุเรศอะไร เฮ๊ย นี่มึงเก็บคำพูดของอีสองคนนั้นไปคิดเหรอ กูบอกแล้วไงว่าอย่าไปให้ค่าพวกมัน…” จิราภายังพูดไม่จบก็โดนเพื่อนสวนทันที“ก็มันไม่ได้มีแค่สองคนนั้นน่ะสิ” “เอ๊ะ…”“ใช่ กูโดนคนอื่นบูลลี่ ว่าไม่สวย ขี้เหร่ เป็นอีป้าหน้าจืด เมื่อก่อนกูก็อยู่ของฉันดีๆ แต่ไม่รู้ทำไมเดี๋ยวนี้มีแต่คนมายุ่งกับกู มาดูถูก บูลลี่สารพัด กูก็เลย…แค่เสียใจ”“ใครมันมาบูลลี่มึงอ

    Terakhir Diperbarui : 2025-04-23
  • เมียเฉิ่มของมาเฟีย   ตอนที่ 14 สวยวัวตายควายล้ม

    “ผมก็ทำแล้ว ตาก็ทำแล้ว ผิวหน้าก็ทำแล้ว ทำอะไรอีกดีน๊า…” เมื่อเช้าซินดี้พาเธอไปทำเลสิคมา ในที่สุดก็ยอมทำแม้จะแพงแต่ก็เพื่อความสวยเต็มรูปแบบ“ไม่รู้สิ” นริศราตอบซื่อๆ“เธออยากทำอะไรกับหน้าตัวเองหรือเปล่านุ่มนิ่ม ฉันแนะนำได้นะ ฉันก็ไม่รู้ว่าเธออยากทำไหม”นริศราส่ายหัว เรื่องความสวยความงามน่ะเธอไม่รู้เรื่องเลยสักอย่าง แค่ซินดี้พาเข้าคลินิกความงามเมื่อวานก็ถือว่าเปิดประสบการณ์ครั้งแรกแล้ว ไม่รู้หมอเอาอะไรมาฉีดหน้า เห็นเขาบอกว่าเป็นวิตามิน แต่เธอก็รู้สึกเห็นผลตั้งแต่ครั้งแรกที่ทำ หน้ามันดูใสและตึงขึ้นอย่างเห็นได้ชัด อีกทั้งยังรู้สึกว่าที่ผ่านมาใช้ครีมบำรุงนั้นไม่ได้ช่วยอะไรเท่ากับเข้าคลินิกเพียงแค่ครั้งเดียวเลย“อยากฉีดฟิลเลอร์ไหม อย่างที่พวกสาวๆ เขาชอบฉีดที่ปากกัน มันจะได้อวบอิ่มขึ้น แต่เธอก็ปากสวยอยู่แล้ว อวบอิ่มแล้วก็แดงเป็นธรรมชาติดี” เดิมทีแล้วนริศราเป็นคนผิวขาว ปากก็เลยแดงเป็นธรรมชาติอีกทั้งยังอวบอิ่มแบบที่ไม่ต้องพึ่งฟิลเลอร์“เธอเห็นว่าอะไรดีฉันก็ว่าตามแหละ แนะนำฉันหน่อย ฉันไม่รู้เรื่องอะไรเท่าเธอหรอก”“อืม…ฉันว่าโดยรวมหน้าเธอสวยมากแล้ว แค่ฝึกแต่งหน้าบ่อยๆ ก็พอแล้วล่ะ มานี่ ฉันจะพาเ

    Terakhir Diperbarui : 2025-04-24
  • เมียเฉิ่มของมาเฟีย   ตอนที่ 15 นุ่มนิ่มคนดีคนเดิมแต่เพิ่มเติมสวยขึ้นเป็นกอง

    “สวัสดีค่ะคุณลูกค้า ร้านยังไม่เปิดนะคะ อีกประมาณสิบห้านาทีร้านจะเปิด ลูกค้าเข้าไปนั่งรอในร้านก่อนได้เลยค่ะ” จิราภากล่าวต้อนรับหญิงสาวสวยผู้มาใหม่โดยที่เพียงแค่เหลือบมองด้วยหางตาเท่านั้นทำเอาคนที่ไม่ได้เป็นลูกค้ายิ้มแก้มปรินริศราเดินไปที่หน้าเคาเตอร์ที่จิราภากำลังเช็ดทำความสะอาดอยู่พลางจ้องเพื่อนสาวอยู่อย่างนั้นจนจิราภารู้สึกแปลกใจเงยหน้าขึ้นมามองตรงๆ“เอ๊ะ…เฮ๊ย นุ่มนิ่ม! นี่มึงเองเหรอ อุ๊บ๊ะ ทำไมสวยอย่างนี้” จิราภาเอื้อมมือไปแตะใบหน้าสวยหวานที่เปลี่ยนแปลงไปจนแทบจำไม่ได้ของเพื่อนสาว ดวงตาลุกวาวเป็นประกายอย่างตื่นเต้นและแปลกใจ “ใช่ กูเองนี่แหละ นุ่มนิ่มคนดีคนเดิมแต่เพิ่มเติมสวยขึ้นเป็นกอง มึงว่ากูสวยขึ้นพอจะเอาไปตบหน้าอีนพกับแพรวได้หรือยัง”“ได้แล้ว ยิ่งกว่าเอาไปตบหน้าพวกมันอีก กูว่าตอนนี้มึงสวยกว่าพริตตี้พีอาร์อะไรพวกนั้นอีกนะ นี่มึงไปทำอะไรมาเนี่ย ทำไมหายไปแค่สองวันแต่เปลี่ยนไปมากขนาดนี้ ดูสิ ผมก็ไม่ฟูแล้ว แว่นหนาๆ ก็ไม่มี” ว่าพลางแตะใบหน้าสวยๆ ของเพื่อนพลางเบี่ยงดูข้างซ้ายทีข้างขวาทีอย่างชื่นชมขนาดแต่งหน้ายังไม่เป็นนะเนี่ย ก็เลยแค่แต่งๆ เติมๆ นิดหน่อยแบบเพลย์เซฟเพราะกลัวโป๊ะ แต่มั

    Terakhir Diperbarui : 2025-04-24

Bab terbaru

  • เมียเฉิ่มของมาเฟีย   ตอนที่ 16 มึงปล่อยผู้หญิงของกูเดี๋ยวนี้!

    ‘ก็ได้ค่ะ ฉันจะลองดู’ นี่คือคำตอบของเธอที่ได้กล่าวทิ้งท้ายเอาไว้ก่อนที่เขาจะปล่อยให้เธอได้ทำงานของตัวเองไปแล้วตัวเองก็กลับมาพักผ่อนที่เพ้นท์เฮาส์คิดถึงใบหน้าสวยหวานของเธอทีไรเขาก็มักจะเผลอยิ้มออกมาทุกครั้ง ท่าจะเป็นเอามาก ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าตั้งแต่วินาทีแรกที่เห็นเธออีกครั้งในแบบที่เปลี่ยนไปจากเดิมหัวใจของเขาก็เต้นแรงไม่หยุด ให้ตายเถอะ แค่คิดถึงหัวใจก็เต้นแรงเป็นบ้านี่กูต้องเป็นบ้าไปแล้วแน่ๆ ขนาดรักแรกหัวใจยังไม่เต้นแรงขนาดนี้เลย นี่แก่จนเกือบจะเลยวัยมีลูกมีเมียแล้วทำไมถึงเป็นแบบนี้นะ (เกินไป พระเอกมึงอายุแค่สามสิบห้าปีเองนะ)เพิ่งจะเจอเธอไปไม่กี่ชั่วโมงที่แล้ว ให้ตาย คิดถึงอีกแล้ว สมองเฝ้าวนเวียนคิดถึงแต่ใบหน้าสวยๆ เรือนร่างสะโอดสะองสมส่วนนั้น พลันย้อนกลับไปคิดถึงเรื่องระหว่างเขาและเธอในห้องสูทโรงแรมคืนนั้นโอ้วว กูเมื่อยมืออีกแล้ว…ณ ร้านสะดวกซื้อ Diamond Mart เจ๊แมนถึงกับตกใจแทบหงายหลังตกจากเก้าอี้เมื่อเห็นหญิงสาวหน้าตาดีคนที่เข้ามาถึงก็ทำโน่นทำนี่เข้านอกออกในภายในร้านจนเขาเกือบคิดว่าเธอเป็นขโมยเสียแล้ว ใครจะไปคิดล่ะว่าลูกจ้างสุดเฉิ่มที่ได้ฉายาว่ายัยป้าหน้าจืดจะเปลี่ยนแปลงไปมากขน

  • เมียเฉิ่มของมาเฟีย   ตอนที่ 15 นุ่มนิ่มคนดีคนเดิมแต่เพิ่มเติมสวยขึ้นเป็นกอง

    “สวัสดีค่ะคุณลูกค้า ร้านยังไม่เปิดนะคะ อีกประมาณสิบห้านาทีร้านจะเปิด ลูกค้าเข้าไปนั่งรอในร้านก่อนได้เลยค่ะ” จิราภากล่าวต้อนรับหญิงสาวสวยผู้มาใหม่โดยที่เพียงแค่เหลือบมองด้วยหางตาเท่านั้นทำเอาคนที่ไม่ได้เป็นลูกค้ายิ้มแก้มปรินริศราเดินไปที่หน้าเคาเตอร์ที่จิราภากำลังเช็ดทำความสะอาดอยู่พลางจ้องเพื่อนสาวอยู่อย่างนั้นจนจิราภารู้สึกแปลกใจเงยหน้าขึ้นมามองตรงๆ“เอ๊ะ…เฮ๊ย นุ่มนิ่ม! นี่มึงเองเหรอ อุ๊บ๊ะ ทำไมสวยอย่างนี้” จิราภาเอื้อมมือไปแตะใบหน้าสวยหวานที่เปลี่ยนแปลงไปจนแทบจำไม่ได้ของเพื่อนสาว ดวงตาลุกวาวเป็นประกายอย่างตื่นเต้นและแปลกใจ “ใช่ กูเองนี่แหละ นุ่มนิ่มคนดีคนเดิมแต่เพิ่มเติมสวยขึ้นเป็นกอง มึงว่ากูสวยขึ้นพอจะเอาไปตบหน้าอีนพกับแพรวได้หรือยัง”“ได้แล้ว ยิ่งกว่าเอาไปตบหน้าพวกมันอีก กูว่าตอนนี้มึงสวยกว่าพริตตี้พีอาร์อะไรพวกนั้นอีกนะ นี่มึงไปทำอะไรมาเนี่ย ทำไมหายไปแค่สองวันแต่เปลี่ยนไปมากขนาดนี้ ดูสิ ผมก็ไม่ฟูแล้ว แว่นหนาๆ ก็ไม่มี” ว่าพลางแตะใบหน้าสวยๆ ของเพื่อนพลางเบี่ยงดูข้างซ้ายทีข้างขวาทีอย่างชื่นชมขนาดแต่งหน้ายังไม่เป็นนะเนี่ย ก็เลยแค่แต่งๆ เติมๆ นิดหน่อยแบบเพลย์เซฟเพราะกลัวโป๊ะ แต่มั

  • เมียเฉิ่มของมาเฟีย   ตอนที่ 14 สวยวัวตายควายล้ม

    “ผมก็ทำแล้ว ตาก็ทำแล้ว ผิวหน้าก็ทำแล้ว ทำอะไรอีกดีน๊า…” เมื่อเช้าซินดี้พาเธอไปทำเลสิคมา ในที่สุดก็ยอมทำแม้จะแพงแต่ก็เพื่อความสวยเต็มรูปแบบ“ไม่รู้สิ” นริศราตอบซื่อๆ“เธออยากทำอะไรกับหน้าตัวเองหรือเปล่านุ่มนิ่ม ฉันแนะนำได้นะ ฉันก็ไม่รู้ว่าเธออยากทำไหม”นริศราส่ายหัว เรื่องความสวยความงามน่ะเธอไม่รู้เรื่องเลยสักอย่าง แค่ซินดี้พาเข้าคลินิกความงามเมื่อวานก็ถือว่าเปิดประสบการณ์ครั้งแรกแล้ว ไม่รู้หมอเอาอะไรมาฉีดหน้า เห็นเขาบอกว่าเป็นวิตามิน แต่เธอก็รู้สึกเห็นผลตั้งแต่ครั้งแรกที่ทำ หน้ามันดูใสและตึงขึ้นอย่างเห็นได้ชัด อีกทั้งยังรู้สึกว่าที่ผ่านมาใช้ครีมบำรุงนั้นไม่ได้ช่วยอะไรเท่ากับเข้าคลินิกเพียงแค่ครั้งเดียวเลย“อยากฉีดฟิลเลอร์ไหม อย่างที่พวกสาวๆ เขาชอบฉีดที่ปากกัน มันจะได้อวบอิ่มขึ้น แต่เธอก็ปากสวยอยู่แล้ว อวบอิ่มแล้วก็แดงเป็นธรรมชาติดี” เดิมทีแล้วนริศราเป็นคนผิวขาว ปากก็เลยแดงเป็นธรรมชาติอีกทั้งยังอวบอิ่มแบบที่ไม่ต้องพึ่งฟิลเลอร์“เธอเห็นว่าอะไรดีฉันก็ว่าตามแหละ แนะนำฉันหน่อย ฉันไม่รู้เรื่องอะไรเท่าเธอหรอก”“อืม…ฉันว่าโดยรวมหน้าเธอสวยมากแล้ว แค่ฝึกแต่งหน้าบ่อยๆ ก็พอแล้วล่ะ มานี่ ฉันจะพาเ

  • เมียเฉิ่มของมาเฟีย   ตอนที่ 13 อยากเป็นคนสวย

    “เป็นอะไรวะ นุ่มนิ่ม เห็นดูเหม่อๆ ตั้งแต่เช้าแล้ว มึงมีอะไรในใจหรือเปล่าวะ ถ้ายังมัวแต่คิดเรื่องเมื่อวานที่โดนอีสองตัวมันมาป่วนอยู่อ่ะ มึงเลิกคิดได้แล้ว ไปให้ค่ากับพวกมันทำไม พวกประสาทแดกอย่างนั้น” จิราภาว่าพลางเบ้ปากมองบน คิดถึงพฤติกรรมแย่ๆ ของแพรวาและนพเมื่อวานแล้วก็ยังเจ็บใจไม่หาย เสียดายเมื่อวานนี้น่าจะด่าพวกมันไปเยอะๆ เอาให้สะใจมากกว่านี้“เจน”“ฮะ ว่าไง” จิราเงยหน้าขึ้นจากเครื่องทำกาแฟ มองเพื่อนที่ตาลอยไม่มีชีวิตชีวา“กูแม่งทุเรศขนาดนั้นเลยเหรอวะ” หลังจากเกิดเรื่องที่กระทบจิตใจทั้งตอนบ่ายและเมื่อคืนที่ผ่านมา เธอก็นอนคิดไปคิดมาทั้งคืนจนนอนไม่หลับ คำพูดของคนเหล่านั้นต่างหลอกหลอนซ้ำแล้วซ้ำเล่าราวกับฝันร้ายที่ไม่สามารถสลัดออกไปได้“ทุรงทุเรศอะไร เฮ๊ย นี่มึงเก็บคำพูดของอีสองคนนั้นไปคิดเหรอ กูบอกแล้วไงว่าอย่าไปให้ค่าพวกมัน…” จิราภายังพูดไม่จบก็โดนเพื่อนสวนทันที“ก็มันไม่ได้มีแค่สองคนนั้นน่ะสิ” “เอ๊ะ…”“ใช่ กูโดนคนอื่นบูลลี่ ว่าไม่สวย ขี้เหร่ เป็นอีป้าหน้าจืด เมื่อก่อนกูก็อยู่ของฉันดีๆ แต่ไม่รู้ทำไมเดี๋ยวนี้มีแต่คนมายุ่งกับกู มาดูถูก บูลลี่สารพัด กูก็เลย…แค่เสียใจ”“ใครมันมาบูลลี่มึงอ

  • เมียเฉิ่มของมาเฟีย   ตอนที่ 12 โดนบูลลี่

    “อีป้าหน้าจืดเนี่ยนะ เมียคุณเจย์เดน มาเฟียผู้ยิ่งใหญ่ แค่เห็นหน้าก็อยากจะหัวเราะให้ฟันหัก มีดีตรงไหนวะ เฉิ่มชะมัด” “ใช่ ห้อยหลวงปู่มั่นเต็มคอก็ไม่ช่วยให้เขาชายตาแลหรอก อย่างดีก็เป็นแค่ขี้ฝุ่นในเล็บตีนเขาเท่านั้นแหละ” เรื่องของนริศราถูกเม้าท์มอยกันให้แซดในหมู่พีอาร์ ต่างใส่สีตีข่าวต่างๆ นาๆ จนกลายเป็นว่านริศราเป็นฝ่ายถูกยำเละไม่มีชิ้นดี “เออ ไม่มีใครสวยเท่าแม่มึงแล้วค่ะ” นริศราจีบปากจีบคอด่าพลางกลอกตามองบนใส่พีอาร์สาวสวยสองคนที่นินทาเธอระยะเผาขนอย่างหาได้แคร์ไม่ พวกมันกล้าด่าเธอขนาดนี้ มีหรือจะก้มหน้าก้มตายอมโดนด่าฟรี ถึงเธอจะเฉิ่มเชยเหมือนป้าอย่างที่โดนว่าก็ตาม แต่เธอก็เป็นคนเหมือนกัน แรงมาก็แรงกลับ ปาก้อนหินมาเธอก็จะปาขี้หมากลับเหมือนกัน! “มันด่ากลับว่ะลิลลี่ มึงเข้าไปจัดการมันเลยสิ” นีน่า พีอาร์สาวพยายามดันเพื่อนสาวตัวเองเข้าไปหาพนักงานสาวในร้านมินิมาร์ทที่พวกเธอข้ามถนนกันมาดูให้เห็นกับตาตัวเองว่าผู้หญิงที่ถูกพูดถึงว่าเป็นเมียของเจย์เดนเป็นอย่างไร แล้วก็อย่างที่เห็น หลายคนดูถูกเธอสารพัด แอบนินทาและพากันหัวเราะเยาะจนเธอทนไม่ไหว เลยต้องตอกกลับไปบ้างอย่างเหลืออด “ทำไมแมลงหวี่พ

  • เมียเฉิ่มของมาเฟีย   ตอนที่ 11 เมียมาเฟีย

    ณ เพ้นท์เฮาส์สุดหรูหราที่มองทิวทัศน์เมืองกรุงได้ทั่วทุกมุม ร่างสูงใหญ่ยืนสูบบุหรี่ที่ระเบียงพลางสูดอากาศที่มีลมพัดมาสัมผัสกายเบาๆ ด้านหลังเป็นบอดี้การ์ดมือขวาที่กำลังรายงานเรื่องที่ผู้เป็นนายให้ไปตามสืบมา“อะไรนะ ไอ้นั่นมันเพิ่งเลิกกับแฟนที่คบกันมาเป็นสิบๆ ปีอย่างนั้นเหรอ”“ครับ คืนนั้นที่มันไปออกเดทกับเธอ มันขอคบกับเธอครับ” ครามรายงานตามที่ตัวเองได้ข้อมูลมาหลังจากที่ตามสืบเรื่องนี้มาเป็นอาทิตย์ และวันนี้ที่คาเฟ่ก็ได้ทราบอะไรหลายๆ อย่างหลังจากที่ทำเนียนแฝงตัวในหมู่ลูกค้าในคาเฟ่และเก็บรายละเอียดทุกอย่างจนได้มารายงานให้กับเจย์เดนฟังในขณะนี้“แล้วยังไงต่อวะ” เจย์เดนก็พอจะรู้แล้วแหละว่าชายหญิงสองคนไปออกเดทที่ร้านอาหารในบรรยากาศโรแมนติกแบบนั้นก็คงต้องมีอะไรเทือกนั้นอยู่แล้ว ถามไปก็รู้สึกหึงไปด้วย แต่ทำอะไรไม่ได้ก็อัดบุหรี่เข้าปอดไปฟอดใหญ่“วันนี้มันมาหาเธอที่คาเฟ่ที่เธอทำงานอยู่ครับ แฟนเก่าของมันตามมันมาดูหน้าเธอตอนที่เธอ…เอ่อ…ไม่สวยครับ” ครามก็ไม่รู้จะพูดอย่างไร แต่สุดท้ายก็คิดไม่ออกจึงกล่าวคำว่า ‘ไม่สวย’ ออกไปอย่างนั้นพลางแอบลอบมองปฏิริยาของเจย์เดนก็พบว่าเขาทำเสียงฟึดฟัดขึ้นจมูกอย่างไม่

  • เมียเฉิ่มของมาเฟีย   ตอนที่ 10 คนเฉิ่มโดนประจาน

    “นุ่มนิ่ม วันนี้พี่ไปกินข้าวแล้วผ่านร้านลอดช่องร้านประจำของแม่พี่ พี่เลยซื้อมาฝาก อร่อยมากเลยนะ การันตีด้วยการที่แม่พี่เป็นลูกค้าประจำ เจนด้วยนะ เอาไปคนละถุงสิ” ศรัณญูวางถงขนมไว้ที่ด้านข้างเคาเตอร์ที่นริศราและจิราภายืนประจำตำแหน่งอยู่ สายตาของเขามองเพียงแค่นริศราคนเดียวเท่านั้น หาได้ชายตาแลหญิงสาวอีกคนไม่“ขอบคุณนะคะพี่ยู” นริศรายิ้มให้ก่อนที่เขาจะเดินเข้าไปในห้องทำงานด้านในอย่างขวยเขินศรัณญูรูปร่างสูงโปร่ง ผิวพรรณขาวสะอาด ดวงตาเล็กชั้นเดียวเพราะมีเชื้อสายจีน เวลายิ้มทีไรหน้าแดงซ่านตาหยีแทบไม่เห็นลูกตา แต่กระนั้นก็น่ารักมาก สถานะยังโสดและมักจะโดนลูกค้าในร้านเต๊าะอยู่เป็นประจำหากเขาออกมาหน้าร้าน ครั้งหนึ่งเคยมีสาวสวยมานั่งเฝ้าตามจีบเขาถึงในร้าน เทียวไล้เทียวขื่อทว่าชายหนุ่มขี้อายและสุดท้ายก็ปฏิเสธเธอไปเพราะไม่ชอบผู้หญิงเข้าหาก่อน“ยิ้มอะไรอีเจน” จิราภายิ้มยั่วเย้าใส่นริศราตั้งแต่เห็นศรัณญูเดินเข้ามาในร้านแล้ว“มึงเห็นยัง”“อะไรของมึง” นริศราขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจพลางเดินไปเดินมาที่หน้าเคาเตอร์อย่างไม่นึกอยากจะสนใจคำพูดของเพื่อนสาวมากนัก“ก็พี่ยูไง”“พี่ยูทำไมล่ะ”“เขาจีบมึงชัวร์” สิ้น

  • เมียเฉิ่มของมาเฟีย   ตอนที่ 9 ผู้มีพระคุณ

    นริศราตื่นแต่เช้า อาบน้ำเสร็จเรียบร้อยก็เลือกชุดเดรสแบรนด์เนมชุดหนึ่งที่ดูสวยน่ารักเหมาะกับใส่ในวันสบายๆ ทว่ารู้สึกไม่ค่อยชินกับเสื้อผ้าพวกนี้อยู่ดีเพราะปกติแล้วจะสวมแต่เสื้อผ้าที่ซื้อได้ทั่วไปตามตลาดนัด ราคาไม่กี่ร้อยบาทสภาพผมของเธอตอนนี้กลับมาฟูยุ่งเหยิงเหมือนเดิมหลังจากที่สระและไดร์เรียบร้อยแล้ว อีกทั้งเมื่อเปิดดูเครื่องสำอางที่ได้มาจากเมื่อคืนก็ปิดกลับเพราะมันเยอะเหลือเกินจนไม่รู้จะแต่งอะไร ของพวกนี้ราคาแพง เธอไม่อยากรับไว้หรอก เดี๋ยวซินดี้กลับมาจะคืนให้เพราะอาชีพอย่างซินดี้คงต้องใช้เครื่องสำอางอยู่แล้วแต่สำหรับเธอนั้นคิดว่าไม่จำเป็นอะไรเธอรู้สึกเกรงใจเสียมากกว่า อีกทั้งสื้อผ้าและสกินแคร์บางตัวที่ี่ยังไม่ได้ใช้ก็จะคืนซินดี้ให้หมด เสียงกริ่งหน้าห้องดังขึ้นในเวลาเจ็ดโมงเช้า เธอลุกขึ้นเดินไปเปิดออกทันทีด้วยความงุนงง ก็ไหนซินดี้บอกว่าจะออกมารับสายๆ เพราะจะขอนอนก่อนทว่าพอเปิดออกมากลับไม่ใช่คนที่คิดไว้ แต่กลับเป็นร่างสูงโปร่งของบุรุษชุดดำเช่นเมื่อคืนที่เอาของมาส่ง เขาก้มหน้าก้มตายื่นของให้กับเธออย่างไม่พูดไม่จาอะไรแล้วรีบหันหลังให้ทันที“เดี๋ยวก่อน นี่อะไรคะ” อยู่ๆ ก็เอาอะไรมาให้ก็ไ

  • เมียเฉิ่มของมาเฟีย   ตอนที่ 8 มาเฟียเจ้าบุญทุ่ม

    กว่านริศราจะหาทางออกมาจากตึกนั้นได้ก็ทำเอาเพลียจนแทบจับไข้ แต่พอลงมาได้ก็ไม่รู้จะเอายังไงต่อในเวลาเกือบตีสองอย่างนี้ โชคดีที่ซินดี้โทรมาได้ตรงจังหวะพอดีจึงขอความช่วยเหลือ“นี่คอนโดของเธอเหรอ หรูจังเลย” นริศราเข้ามาในคอนโดที่ซินดี้พาเข้ามาพลางกวาดสายตามองไปรอบๆ ด้วยความตื่นเต้น ถ้าซินดี้มีคอนโดที่ทั้งหรูและใหญ่โตขนาดนี้ เชื่อแล้วแหละว่าการที่เธอจะรับผิดชอบเรื่องแว่นและมอเตอร์ไซค์ให้นั้นไม่ใช่เรื่องเหนือบ่ากว่าแรงอะไร จะว่าไปแล้วอาชีพพีอาร์นี่มันเงินดีอย่างที่คนอื่นๆ ว่ากันก็ดูจะจริงนะเนี่ย“ตามสบายเลยนะนุ่มนิ่ม” “ที่นี่กว้างจัง คงแพงน่าดูเลย” คอนโดย่านใจกลางเมืองที่มีห้องนอนสองห้อง ห้องน้ำ ห้องนั่งเล่น อีกทั้งยังมีห้องครัวแยกเป็นสัดส่วน ทุกอย่างภายในห้องถูกบลิ้วอินเข้ากันเป็นอย่างดี เธอตามซินดี้ลงไปนั่งที่โซฟากลางห้องนั่งเล่น ขณะที่เพิ่งจะสังเกตเห็นว่าซินดี้จ้องมองเธอไม่วางตาราวกับไม่เคยพบเคยเจอกันมาก่อน ลืมไป คราวที่แล้วที่เจอกันนั้นเธอยังเป็นอีเพิ้งอยู่เลย แต่ตอนนี้คงจะแตกต่างจากตอนนั้นมากไปหน่อยซินดี้เลยจ้องไม่หยุดอย่างนี้“ไม่ต้องจ้องขนาดนั้นก็ได้ นี่ฉันเอง นุ่มนิ่มคนเดิม”“เหรอ

Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status