Beranda / โรแมนติก / เมียเฉิ่มของมาเฟีย / ตอนที่ 11 เมียมาเฟีย

Share

ตอนที่ 11 เมียมาเฟีย

Penulis: Golden Daffodil
last update Terakhir Diperbarui: 2025-04-23 21:35:02

ณ เพ้นท์เฮาส์สุดหรูหราที่มองทิวทัศน์เมืองกรุงได้ทั่วทุกมุม ร่างสูงใหญ่ยืนสูบบุหรี่ที่ระเบียงพลางสูดอากาศที่มีลมพัดมาสัมผัสกายเบาๆ ด้านหลังเป็นบอดี้การ์ดมือขวาที่กำลังรายงานเรื่องที่ผู้เป็นนายให้ไปตามสืบมา

“อะไรนะ ไอ้นั่นมันเพิ่งเลิกกับแฟนที่คบกันมาเป็นสิบๆ ปีอย่างนั้นเหรอ”

“ครับ คืนนั้นที่มันไปออกเดทกับเธอ มันขอคบกับเธอครับ” ครามรายงานตามที่ตัวเองได้ข้อมูลมาหลังจากที่ตามสืบเรื่องนี้มาเป็นอาทิตย์ และวันนี้ที่คาเฟ่ก็ได้ทราบอะไรหลายๆ อย่างหลังจากที่ทำเนียนแฝงตัวในหมู่ลูกค้าในคาเฟ่และเก็บรายละเอียดทุกอย่างจนได้มารายงานให้กับเจย์เดนฟังในขณะนี้

“แล้วยังไงต่อวะ” เจย์เดนก็พอจะรู้แล้วแหละว่าชายหญิงสองคนไปออกเดทที่ร้านอาหารในบรรยากาศโรแมนติกแบบนั้นก็คงต้องมีอะไรเทือกนั้นอยู่แล้ว 

ถามไปก็รู้สึกหึงไปด้วย แต่ทำอะไรไม่ได้ก็อัดบุหรี่เข้าปอดไปฟอดใหญ่

“วันนี้มันมาหาเธอที่คาเฟ่ที่เธอทำงานอยู่ครับ แฟนเก่าของมันตามมันมาดูหน้าเธอตอนที่เธอ…เอ่อ…ไม่สวยครับ” ครามก็ไม่รู้จะพูดอย่างไร แต่สุดท้ายก็คิดไม่ออกจึงกล่าวคำว่า ‘ไม่สวย’ ออกไปอย่างนั้นพลางแอบลอบมองปฏิริยาของเจย์เดนก็พบว่าเขาทำเสียงฟึดฟัดขึ้นจมูกอย่างไม่พอใจ “เธอสวยครับ แต่แค่เธอไม่ได้แต่งตัว” ครามเอ่ยแก้ตัวเพราะกลัวว่าอาจจะโดนเพ่นกระบาลเอาได้ที่บังอาจไปหาว่าผู้หญิงของเจ้านายไม่สวย

เจย์เดนหันขวับมามองลูกน้องคู่ใจตัวเองพลางขมวดคิ้วตึง

“เออ แล้วไงต่อวะ” เขาสะบัดเสียงอย่างอยากรู้เต็มทีแล้ววันมันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่

“พอมันมาเห็นเธอในสภาพธรรมดา ไม่ได้แต่งตัวมันก็อึ้ง แล้วก็ยังปฏิเสธว่าไม่เคยขอเธอคบต่อหน้าแฟนเก่าของมันน่ะครับ”

“ไอ้หน้าเหี้ย” เจย์เดนสบถก่อนที่จะดูดบุหรี่ครั้งสุดท้ายยาวๆ ก่อนที่จะทิ้งมันลงที่แท่นทรายทิ้งก้นบุหรี่ที่อยู่ด้านข้าง

มันเป็นผู้ชายประสาเหี้ยอะไรวะถึงกล้าตอแหลอย่างนั้นได้ ตอนเขาสวยก็บอกชอบเขา แต่พอเขาไม่สวยก็โกหกหน้าด้านๆ 

แต่ก็ดี! ทำไมเขาต้องโมโหด้วยเนี่ย เขาต้องดีใจสิเพราะหมดคู่แข่งกากๆ ไปหนึ่งคน แต่ที่จริงถ้ายัยนั่นทำตัวเป็นยัยป้าหน้าเฉิ่มแบบนั้นตลอดเขาก็ไม่เห็นต้องกลัวว่าใครจะมาแย่งเลยนี่นา 

แต่ตอนนี้เธอคงจะเสียใจมากที่โดนทำแบบนั้น เพราะเรื่องอย่างนี้มันอ่อนไหวต่อความรู้สึกมาก เขาจะทำอย่างไรดีนะให้เธอหายเศร้าและเอาความมั่นใจกลับคืนมา…

 

ตั้งแต่เวลาห้าโมงเย็น เป็นเวลาทำงานพาร์ททามที่ร้านสะดวกซื้อเล็กๆ ภายในใจกลางเมืองย่านสถานบันเทิงชื่อดัง นริศราใจลอยฟุ้งซ่านเรื่องที่เพิ่งประสบพบเจอมาเมื่อตอนบ่ายยังไม่หายแม้ว่าจะโดนเพื่อนรักปลอบใจครั้งแล้วครั้งเล่าก็ตาม

“นุ่มนิ่ม วันนี้เป็นอะไรวะทำไมดูหน้าเศร้าๆ อย่าบอกนะว่าดูซีรี่ส์เกาหลีแล้วอินตาม” ก่อนหน้านี้เคยเม้าท์มอยกับเจ๊แมนเรื่องซีรี่ส์เกาหลีแนวดราม่าเรื่องหนึ่งที่ออนแอร์อาทิตย์ละสองตอน นริศราติดงอมแงมและมักจะมาเล่าอย่างออกรสออกชาติกับเจ๊แมนเป็นประจำ

“เปล่า” คนโดนถามกลับตอบสั้นๆ และไม่แม้แต่จะมองหน้าคนถามเลย

“อ้าว แล้วเป็นอะไรทำไมดูเนือยๆ ไม่มีชีวิตชีวาอย่างนั้นล่ะ” แม้ว่าที่จริงสภาพของนริศราก็เป็นอย่างนั้นเกือบทุกวันอยู่แล้วแต่ก็ไม่มากเท่าวันนี้

“ไม่มีอะไร” คนโดนถามยังตอบสั้นๆ อย่างถามคำตอบคำเช่นเดิม

ประตูกระจกหน้าร้านถูกผลักออก ปรากฏร่างสูงใหญ่ภายใต้ชุดสูทดำสามคนเข้ามาภายในร้าน ทำเอาเจ๊แมนกระดี๊กระด๊าใหญ่ จำได้ว่าพวกเขาเคยเข้ามาที่นี่ครั้งหนึ่งเมื่อหลายวันมาก่อน ไม่คิดว่าวันนี้จะได้เจออีกครั้ง

“ว๊าว สวัสดีค่ะคุณผู้ชาย วันนี้ต้องการอะไรเหรอคะ”

“เปล่าหรอกครับ ผมไม่ได้ต้องการอะไรที่นี่ แต่ว่า…ต้องการมาหาใครบางคน” เสียงทุ้มห้าวที่เอื้อนเอ่ยทำเอาเจ๊แมนออกอาการจริตกะเทยมากยิ่งขึ้นกว่าเดิม 

“เอ่อ…แล้วใครบางคนที่ว่าน่ะ ใครเหรอคะ” คนพูดเอ่ยพลางจีบปากจีบคอ ส่งแววตาเป็นประกายปิ๊งๆ ให้กับทั้งสามคนอย่างออกนอกหน้า 

สามคนนี้ทั้งหล่อทั้งเท่ โดยเฉพาะคนที่อยู่ด้านหน้านี่โคตรหล่อ แถมยังมีออร่าสุดๆ อีกทั้งดูก็รู้ว่าเป็นคนที่มีอิทธิพลมากแค่ไหน สำหรับเจ๊แมนเธอไม่ขออะไรมาก ขอแค่หนึ่งในสามคนนี้ก็พอ ชีวิตนี้ถือว่าคอมพลีทสุดๆ

“ผมมาหาเมียของผมน่ะครับ” เจย์เดนเอ่ยเสียงดังฟังชัดโดยที่คนฟังได้ยินชัดแจ๋วไม่ต้องถามซ้ำ ทว่าเจ๊แมนเบิกตาโพลงเป็นไข่ห่าน ตกใจมากว่าเมียของผู้ชายคนนี้คือใคร แล้วมาตามหาที่นี่ทำไม

“คะ…ใครเหรอคะ เมียคุณ” สาวประเภทสองเอามือทาบอก ยังตกใจไม่หาย

“ก็นุ่มนิ่มน่ะสิครับ”

“ฮะ!” เจ๊แมนอุทานเสียงหลง นริศราที่ได้ยินเหมือนกันหันขวับมาที่ต้นเสียงด้วยความตกใจ

“หึ๊ย อะไรของเขาเนี่ย” นริศรารีบวิ่งมาที่หน้าเคาเตอร์ทันที “นี่คุณ จะบ้าหรือเปล่าเนี่ย ทำคนอื่นเข้าใจผิดหมด” 

เจย์เดนยิ้มมุมปากเมื่อเห็นเธอวิ่งถลาเข้ามาเพราะก่อนหน้านี้แอบมองเห็นเธอทำตัวหลบๆ ซ่อนๆ ตั้งแต่แรกที่รู้ว่าเขาเข้ามาแล้ว เธอกำลังหลบเขาอยู่แต่พอเขาใช้ลูกไม้นี้ปุ๊บก็รีบแสดงตัวทันที ไม่รู้ว่าดีใจหรือตกใจอย่างที่แสดงออกกันแน่

“เข้าใจผิดอะไรกันล่ะ ที่ฉันพูดน่ะเรื่องจริง” สิ้นเสียงอันทรงอิทธิพลของเขา คนในร้านต่างพากันกระซิบกระซาบกันเซ็งแซ่ 

จะด้วยความบังเอิญหรืออะไรกันก็ไม่รู้ ภายในร้านดันมีพีอาร์คนหนึ่งกำลังเลือกซื้อของใช้อยู่ดันไปได้ยินทั้งหมดที่พวกเขาคุยกันพอดี เธอตกใจตาโตเพราะรู้จักเจย์เดนดี ทั้งยังแปลกใจว่าทำไมเขาถึงพูดแบบนี้ ด้วยความสงสัยจึงแอบมองหน้าผู้หญิงคนที่เขาบอกว่าเป็นเมีย

โอแม่เจ้า! นั่นผู้หญิงคนนั้นเป็นเมียคุณเจย์เดนจริงๆ เหรอเนี่ย…

 

“พูดเบาๆ หน่อยสิ เดี๋ยวคนอื่นได้ตกอกตกใจกันหมดพอดี”

“ทำไมล่ะ จะอายทำไม ก็มันเรื่องจริงนี่นา เธอเป็นเมียของฉันแล้ว”

“นี่คุณ ฉันบอกให้เงียบๆ ไง” นริศรากระซิบกระซาบกับคนตัวสูง เธออายคนอื่นเหลือเกิน ไม่ได้ภาคภูมิใจหรอกนะที่เขาพูดอย่างนี้ เธอดูเหมือนเป็นตัวตลกด้วยซ้ำ “ไม่อายคนอื่นบ้างหรือไง”

“ไม่อาย”

“อ้าว ดูสภาพหน้าฉันตอนนี้สิ”

“ทำไม ธรรมชาติดีออก”

“ดีออก”

“อืม”

นริศราไม่รู้จะเถียงยังไงกับเขาแล้ว ตอนนี้เจ๊แมนก็เหมือนจะช็อคไปแล้ว คนในร้านก็พากันกระซิบกระซาบกันไม่หยุด เธอจะแก้ไขสถานการณ์นี้ยังไงดีล่ะเนี่ย

ยังเสียใจกับเรื่องเมื่อตอนบ่ายไม่จบ นี่ยังมีเรื่องบ้าๆ อะไรกันอีกละเนี่ย

“ฉันจะทำให้เธอรู้ว่าต่อให้เธอไม่สวย ขี้เหร่ เป็นอีเพิ้งหรือยัยป้าอะไรก็ตาม แต่ฉันก็ไม่ปฏิเสธหรอกนะว่าไม่เคยได้เธอเป็นเมียน่ะ ไม่เหมือนไอ้ขี้ขลาดนั่น”

“เอ๊ะ นี่คุณรู้…” 

“ใช่ ฉันรู้ดีเรื่องของเธอ ฉันอยากให้เธอลืมๆ ไอ้บ้านั่นไปซะเถอะ ไม่ต้องไปสนใจอะไรมันอีกแล้ว” เจย์เดนไม่แคร์สายตาของใครก็ตามที่มองเข้ามา เขาเพียงแค่อยากพูดสิ่งที่อยู่ในใจออกไปให้เธอฟังเท่านั้น หวังว่ามันจะทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นมาบ้าง

“โอเค ฉันเข้าใจแล้วแหละ คุณไปได้แล้ว เถอะนะ” 

“เธอไม่รู้สึกแย่แล้วใช่ไหม”

“ใช่ ฉันโอเค” เธอตอบไปอย่างนั้นทว่าภายในใจไม่ได้คิดถึงเรื่องนั้นเลย ตอนนี้ต้องการให้เขาออกไปจากที่นี่ก่อน เธออายคนอื่นเต็มทนแล้ว

“ถ้าเธอดีขึ้นแล้วก็ดี งั้นพรุ่งนี้เข้าไปหาฉันที่เพ้นเฮาส์ด้วย ที่ที่เธอเคยไปน่ะ จำได้ไหม” 

นริศราพยักหน้าหงึกๆ พลางยิ้มเจื่อน ภายในใจภาวนาให้เขาหันหลังเดินออกไปเสียที

พีอาร์สาวที่แอบฟังอยู่ในมุมถึงกับปิดปากตกใจที่ได้ยินว่ายัยป้าหน้าจืดนี่เคยไปเพ้นท์เฮาส์ของเจย์เดนมาแล้ว ทีแรกไม่อยากจะเชื่อแต่พอฟังพวกเขาไปๆ มาๆ เริ่มจะรู้สึกอิจฉายัยป้าคนนี้แล้วล่ะสิ

ในที่สุด เจย์เดนและบอดี้การ์ดทั้งสองคนก็เดินออกจากร้านไป เหลือไว้แต่ความช็อคของเจ๊แมนและเสียงถอนหายใจเฮือกใหญ่ของนริศรา แต่ก็ต้องรีบกลับมาทำตัวตามปกติอย่างเร็วที่สุดเมื่อลูกค้าเอาสินค้ามาจ่ายตังค์

“นุ่มนิ่ม มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย มึงอธิบายมาให้เจ๊ฟังซิ กูงงไปหมดแล้วเนี่ย มึงไปเป็นเมียเขาตอนไหน” ทันทีที่ลูกค้าชุดนั้นทยอยออกจากร้านไปจนหมด เจ๊แมนก็เข้ามาถามเธอทันทีอย่างอยากรู้อยากเห็น

“ดะๆ…เดี๋ยวก่อน อย่าเพิ่งตกใจไป ค่อยๆ พูดๆ”

“เอา มึงเล่ามาให้เจ๊ฟังเดี๋ยวนี้เลย”

“ก็…ไม่มีอะไรหรอก”

“ไม่มีอะไรได้ไง มึงไปเป็นเมียเขาเนี่ยนะ โอวพระเจ้า นี่มึงเล่นของดีซะด้วย ของหล่อของเท่ ของรวย ของเทพสุดๆ”

“โอ๊ยเจ๊ เบาๆ ก่อน อย่าเพิ่งเว่อร์อะไรไปขนาดนั้น” ทั้งที่ปรามเจ๊แมนแต่ภายในใจลึกๆ ก็ตื่นเต้นไม่น้อยเหมือนกัน

ก็เขาทั้งหล่อ รวย ทรงอิทธิพลขนาดนั้น อยู่ๆ นึกคร้ามอกคร้ามใจอะไรขึ้นมาถึงมาทวงความจริงว่าเธอเป็นเมียของเขา คนอย่างเธอนี่มันน่าภูมิใจในการที่จะประกาศให้ทุกคนรู้ใช่ไหมว่าเป็นเมียตัวเอง

เธอรู้ตัวหรอกน่าว่าตัวเองอยู่ในจุดไหน เธอมันไม่ได้น่าภูมิใจขนาดนั้น ไม่อย่างนั้นจะเป็นเหมือนที่โดนหักหน้าเมื่อตอนบ่ายเหรอ

ในที่สุดเธอก็เล่าเรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นให้กับเจ๊แมนผู้อยากรู้อยากเห็นฟัง เจ๊แมนส่งเสียงฮู้ฮ้าตลอดที่ได้ฟังเธอเล่า จนบางทีเธอยังหลุดขำกับจริตของกะเทยที่เล่นใหญ่เกินเบอร์ขนาดนี้ 

“โอ๊ย อีนุ่มนิ่ม วาสนากีดีแท้ ได้ผัวเป็นมาเฟีย”

“ได้คืนเดียวไม่นับเป็นผัว”  

“หล่อขนาดนั้น แสดงออกขนาดนี้มึงรออะไรอยู่ นุ่มนิ่ม เขาก็พูดอยู่โต้งๆ ว่ามึงเป็นเมีย ถ้าเป็นเจ๊นะ ป่านนี้กูหอบผ้าหอบผ่อนหนีตามไปอยู่กับเขาแล้ว”

อ้าว อีเจ๊นี่ ถึงกูจะเฉิ่มเชยขนาดนี้แต่กูก็ไม่ง่ายนะโว๊ย 

เออ กูมั่น จบไหม…

 

 

 

 

Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi

Bab terkait

  • เมียเฉิ่มของมาเฟีย   ตอนที่ 12 โดนบูลลี่

    “อีป้าหน้าจืดเนี่ยนะ เมียคุณเจย์เดน มาเฟียผู้ยิ่งใหญ่ แค่เห็นหน้าก็อยากจะหัวเราะให้ฟันหัก มีดีตรงไหนวะ เฉิ่มชะมัด” “ใช่ ห้อยหลวงปู่มั่นเต็มคอก็ไม่ช่วยให้เขาชายตาแลหรอก อย่างดีก็เป็นแค่ขี้ฝุ่นในเล็บตีนเขาเท่านั้นแหละ” เรื่องของนริศราถูกเม้าท์มอยกันให้แซดในหมู่พีอาร์ ต่างใส่สีตีข่าวต่างๆ นาๆ จนกลายเป็นว่านริศราเป็นฝ่ายถูกยำเละไม่มีชิ้นดี “เออ ไม่มีใครสวยเท่าแม่มึงแล้วค่ะ” นริศราจีบปากจีบคอด่าพลางกลอกตามองบนใส่พีอาร์สาวสวยสองคนที่นินทาเธอระยะเผาขนอย่างหาได้แคร์ไม่ พวกมันกล้าด่าเธอขนาดนี้ มีหรือจะก้มหน้าก้มตายอมโดนด่าฟรี ถึงเธอจะเฉิ่มเชยเหมือนป้าอย่างที่โดนว่าก็ตาม แต่เธอก็เป็นคนเหมือนกัน แรงมาก็แรงกลับ ปาก้อนหินมาเธอก็จะปาขี้หมากลับเหมือนกัน! “มันด่ากลับว่ะลิลลี่ มึงเข้าไปจัดการมันเลยสิ” นีน่า พีอาร์สาวพยายามดันเพื่อนสาวตัวเองเข้าไปหาพนักงานสาวในร้านมินิมาร์ทที่พวกเธอข้ามถนนกันมาดูให้เห็นกับตาตัวเองว่าผู้หญิงที่ถูกพูดถึงว่าเป็นเมียของเจย์เดนเป็นอย่างไร แล้วก็อย่างที่เห็น หลายคนดูถูกเธอสารพัด แอบนินทาและพากันหัวเราะเยาะจนเธอทนไม่ไหว เลยต้องตอกกลับไปบ้างอย่างเหลืออด “ทำไมแมลงหวี่พ

    Terakhir Diperbarui : 2025-04-23
  • เมียเฉิ่มของมาเฟีย   ตอนที่ 13 อยากเป็นคนสวย

    “เป็นอะไรวะ นุ่มนิ่ม เห็นดูเหม่อๆ ตั้งแต่เช้าแล้ว มึงมีอะไรในใจหรือเปล่าวะ ถ้ายังมัวแต่คิดเรื่องเมื่อวานที่โดนอีสองตัวมันมาป่วนอยู่อ่ะ มึงเลิกคิดได้แล้ว ไปให้ค่ากับพวกมันทำไม พวกประสาทแดกอย่างนั้น” จิราภาว่าพลางเบ้ปากมองบน คิดถึงพฤติกรรมแย่ๆ ของแพรวาและนพเมื่อวานแล้วก็ยังเจ็บใจไม่หาย เสียดายเมื่อวานนี้น่าจะด่าพวกมันไปเยอะๆ เอาให้สะใจมากกว่านี้“เจน”“ฮะ ว่าไง” จิราเงยหน้าขึ้นจากเครื่องทำกาแฟ มองเพื่อนที่ตาลอยไม่มีชีวิตชีวา“กูแม่งทุเรศขนาดนั้นเลยเหรอวะ” หลังจากเกิดเรื่องที่กระทบจิตใจทั้งตอนบ่ายและเมื่อคืนที่ผ่านมา เธอก็นอนคิดไปคิดมาทั้งคืนจนนอนไม่หลับ คำพูดของคนเหล่านั้นต่างหลอกหลอนซ้ำแล้วซ้ำเล่าราวกับฝันร้ายที่ไม่สามารถสลัดออกไปได้“ทุรงทุเรศอะไร เฮ๊ย นี่มึงเก็บคำพูดของอีสองคนนั้นไปคิดเหรอ กูบอกแล้วไงว่าอย่าไปให้ค่าพวกมัน…” จิราภายังพูดไม่จบก็โดนเพื่อนสวนทันที“ก็มันไม่ได้มีแค่สองคนนั้นน่ะสิ” “เอ๊ะ…”“ใช่ กูโดนคนอื่นบูลลี่ ว่าไม่สวย ขี้เหร่ เป็นอีป้าหน้าจืด เมื่อก่อนกูก็อยู่ของฉันดีๆ แต่ไม่รู้ทำไมเดี๋ยวนี้มีแต่คนมายุ่งกับกู มาดูถูก บูลลี่สารพัด กูก็เลย…แค่เสียใจ”“ใครมันมาบูลลี่มึงอ

    Terakhir Diperbarui : 2025-04-23
  • เมียเฉิ่มของมาเฟีย   ตอนที่ 14 สวยวัวตายควายล้ม

    “ผมก็ทำแล้ว ตาก็ทำแล้ว ผิวหน้าก็ทำแล้ว ทำอะไรอีกดีน๊า…” เมื่อเช้าซินดี้พาเธอไปทำเลสิคมา ในที่สุดก็ยอมทำแม้จะแพงแต่ก็เพื่อความสวยเต็มรูปแบบ“ไม่รู้สิ” นริศราตอบซื่อๆ“เธออยากทำอะไรกับหน้าตัวเองหรือเปล่านุ่มนิ่ม ฉันแนะนำได้นะ ฉันก็ไม่รู้ว่าเธออยากทำไหม”นริศราส่ายหัว เรื่องความสวยความงามน่ะเธอไม่รู้เรื่องเลยสักอย่าง แค่ซินดี้พาเข้าคลินิกความงามเมื่อวานก็ถือว่าเปิดประสบการณ์ครั้งแรกแล้ว ไม่รู้หมอเอาอะไรมาฉีดหน้า เห็นเขาบอกว่าเป็นวิตามิน แต่เธอก็รู้สึกเห็นผลตั้งแต่ครั้งแรกที่ทำ หน้ามันดูใสและตึงขึ้นอย่างเห็นได้ชัด อีกทั้งยังรู้สึกว่าที่ผ่านมาใช้ครีมบำรุงนั้นไม่ได้ช่วยอะไรเท่ากับเข้าคลินิกเพียงแค่ครั้งเดียวเลย“อยากฉีดฟิลเลอร์ไหม อย่างที่พวกสาวๆ เขาชอบฉีดที่ปากกัน มันจะได้อวบอิ่มขึ้น แต่เธอก็ปากสวยอยู่แล้ว อวบอิ่มแล้วก็แดงเป็นธรรมชาติดี” เดิมทีแล้วนริศราเป็นคนผิวขาว ปากก็เลยแดงเป็นธรรมชาติอีกทั้งยังอวบอิ่มแบบที่ไม่ต้องพึ่งฟิลเลอร์“เธอเห็นว่าอะไรดีฉันก็ว่าตามแหละ แนะนำฉันหน่อย ฉันไม่รู้เรื่องอะไรเท่าเธอหรอก”“อืม…ฉันว่าโดยรวมหน้าเธอสวยมากแล้ว แค่ฝึกแต่งหน้าบ่อยๆ ก็พอแล้วล่ะ มานี่ ฉันจะพาเ

    Terakhir Diperbarui : 2025-04-24
  • เมียเฉิ่มของมาเฟีย   ตอนที่ 15 นุ่มนิ่มคนดีคนเดิมแต่เพิ่มเติมสวยขึ้นเป็นกอง

    “สวัสดีค่ะคุณลูกค้า ร้านยังไม่เปิดนะคะ อีกประมาณสิบห้านาทีร้านจะเปิด ลูกค้าเข้าไปนั่งรอในร้านก่อนได้เลยค่ะ” จิราภากล่าวต้อนรับหญิงสาวสวยผู้มาใหม่โดยที่เพียงแค่เหลือบมองด้วยหางตาเท่านั้นทำเอาคนที่ไม่ได้เป็นลูกค้ายิ้มแก้มปรินริศราเดินไปที่หน้าเคาเตอร์ที่จิราภากำลังเช็ดทำความสะอาดอยู่พลางจ้องเพื่อนสาวอยู่อย่างนั้นจนจิราภารู้สึกแปลกใจเงยหน้าขึ้นมามองตรงๆ“เอ๊ะ…เฮ๊ย นุ่มนิ่ม! นี่มึงเองเหรอ อุ๊บ๊ะ ทำไมสวยอย่างนี้” จิราภาเอื้อมมือไปแตะใบหน้าสวยหวานที่เปลี่ยนแปลงไปจนแทบจำไม่ได้ของเพื่อนสาว ดวงตาลุกวาวเป็นประกายอย่างตื่นเต้นและแปลกใจ “ใช่ กูเองนี่แหละ นุ่มนิ่มคนดีคนเดิมแต่เพิ่มเติมสวยขึ้นเป็นกอง มึงว่ากูสวยขึ้นพอจะเอาไปตบหน้าอีนพกับแพรวได้หรือยัง”“ได้แล้ว ยิ่งกว่าเอาไปตบหน้าพวกมันอีก กูว่าตอนนี้มึงสวยกว่าพริตตี้พีอาร์อะไรพวกนั้นอีกนะ นี่มึงไปทำอะไรมาเนี่ย ทำไมหายไปแค่สองวันแต่เปลี่ยนไปมากขนาดนี้ ดูสิ ผมก็ไม่ฟูแล้ว แว่นหนาๆ ก็ไม่มี” ว่าพลางแตะใบหน้าสวยๆ ของเพื่อนพลางเบี่ยงดูข้างซ้ายทีข้างขวาทีอย่างชื่นชมขนาดแต่งหน้ายังไม่เป็นนะเนี่ย ก็เลยแค่แต่งๆ เติมๆ นิดหน่อยแบบเพลย์เซฟเพราะกลัวโป๊ะ แต่มั

    Terakhir Diperbarui : 2025-04-24
  • เมียเฉิ่มของมาเฟีย   ตอนที่ 16 มึงปล่อยผู้หญิงของกูเดี๋ยวนี้!

    ‘ก็ได้ค่ะ ฉันจะลองดู’ นี่คือคำตอบของเธอที่ได้กล่าวทิ้งท้ายเอาไว้ก่อนที่เขาจะปล่อยให้เธอได้ทำงานของตัวเองไปแล้วตัวเองก็กลับมาพักผ่อนที่เพ้นท์เฮาส์คิดถึงใบหน้าสวยหวานของเธอทีไรเขาก็มักจะเผลอยิ้มออกมาทุกครั้ง ท่าจะเป็นเอามาก ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าตั้งแต่วินาทีแรกที่เห็นเธออีกครั้งในแบบที่เปลี่ยนไปจากเดิมหัวใจของเขาก็เต้นแรงไม่หยุด ให้ตายเถอะ แค่คิดถึงหัวใจก็เต้นแรงเป็นบ้านี่กูต้องเป็นบ้าไปแล้วแน่ๆ ขนาดรักแรกหัวใจยังไม่เต้นแรงขนาดนี้เลย นี่แก่จนเกือบจะเลยวัยมีลูกมีเมียแล้วทำไมถึงเป็นแบบนี้นะ (เกินไป พระเอกมึงอายุแค่สามสิบห้าปีเองนะ)เพิ่งจะเจอเธอไปไม่กี่ชั่วโมงที่แล้ว ให้ตาย คิดถึงอีกแล้ว สมองเฝ้าวนเวียนคิดถึงแต่ใบหน้าสวยๆ เรือนร่างสะโอดสะองสมส่วนนั้น พลันย้อนกลับไปคิดถึงเรื่องระหว่างเขาและเธอในห้องสูทโรงแรมคืนนั้นโอ้วว กูเมื่อยมืออีกแล้ว…ณ ร้านสะดวกซื้อ Diamond Mart เจ๊แมนถึงกับตกใจแทบหงายหลังตกจากเก้าอี้เมื่อเห็นหญิงสาวหน้าตาดีคนที่เข้ามาถึงก็ทำโน่นทำนี่เข้านอกออกในภายในร้านจนเขาเกือบคิดว่าเธอเป็นขโมยเสียแล้ว ใครจะไปคิดล่ะว่าลูกจ้างสุดเฉิ่มที่ได้ฉายาว่ายัยป้าหน้าจืดจะเปลี่ยนแปลงไปมากขน

    Terakhir Diperbarui : 2025-04-24
  • เมียเฉิ่มของมาเฟีย   บทนำ

    “เธอแม่งเด็ด…โอว…” เสียงครางแหบพร่ากระเส่าข้างเรียวหูคู่งามของหญิงสาวใต้ร่าง เด็ดอย่างเดียวไม่พอ เขายังได้เป็นคนเปิดซิงเธอด้วยบ่งบอกได้จากเยื่อพรหมจรรย์ที่เขาเป็นคนฝ่าเข้าไปเป็นคนแรก ทำเธอเจ็บจนน้ำตาไหลออกมาจากหางตาและยังคงฝืนก้อนสะอื้นอยู่ในลำคอเช่นตอนนี้ อีกทั้งของเขาที่ใหญ่โตเกินมาตรฐานชายไทย เนื่องจากเขาเป็นลูกครึ่งอเมริกา เลยอาจจะทำเธอเจ็บไปเสียหน่อย ไม่หน่อยเลยล่ะ “จะ…เจ็บ…” ไม่ต้องบอกก็รู้ เมื่อเขาเหลือบสายตาไปมองเบื้องล่าง ดุ้นยักษ์ที่ดุนดันเข้าออกในร่องคับแคบนั้นเปื้อนหยดน้ำสีแดงออกมาด้วย เขารู้ว่าเธอเจ็บมาก การโน้มใบหน้าลงไปจูบแลกลิ้นและกวาดกลืนเอาความหอมหวานในโพรงปากงามนั้นอาจจะช่วยบรรเทาความเจ็บของเธอลงบ้างเสียงกระทบกันของอวัยวะกึ่งกลางลำตัวคนทั้งสองดังเป็นจังหวะ หลังจากที่ชายหนุ่มค่อยๆ ขยับเขยื้อนบั้นท้ายเข้าออกช้าๆ ให้คนใต้ร่างได้ทำความเคยชินกับการมีดุ้นยักษ์อยู่ในลำตัว“โอว…เสียว…” แม่งเสียวเหลือเกิน ของเธอมันทั้งแน่น บีบรัดท่อนความเป็นชายของเขาจนมันแทบจะแตกเสียแล้ว ทั้งที่เพิ่งเข้าไปไม่นานหญิงสาวจิกเล็บที่แผ่นหลังกว้าง ทั้งเกร็งทั้งเจ็บ ไม่ว่าเขาจะทำเบาๆ หรือช้าๆ

    Terakhir Diperbarui : 2025-04-20
  • เมียเฉิ่มของมาเฟีย   ตอนที่ 1 อีป้าหน้าจืด

    “ทำไมวันนี้มาสาย!” เสียงแหลมของจิราภาเอ่ยทักคนที่วิ่งกระหืดกระหอบแทบไม่ลืมหูลืมตาเข้ามาในร้านกาแฟก่อนที่จะรีบถอดเสื้อคลุมตัวโคร่งออกเหลือแต่ชุดฟอร์มของทางร้านพลางจัดการทรงผมฟูฟ่องหลังจากที่เพิ่งลงมาจากรถมอเตอร์ไซค์ แต่จะว่าไป แม้เธอไม่ได้ขับรถมอเตอร์ไซค์มาสภาพทรงผมที่หยิกฟูนั้นก็แทบจะไม่ต่างจากเดิมอยู่แล้วร่างบอบบางขยับแว่นตาหนาเตอะบนหน้าตัวเองให้เข้าที่ ผ่อนลมหายใจให้คงที่แล้วหันมามองหน้าเพื่อนสนิทที่เอ่ยทักเมื่อสักครู่“ตื่นสาย” เอ่ยเท่านั้นก็ไปประจำตำแหน่งที่หน้าเคาเตอร์กาแฟและทำเป็นจัดแจงโน่นนี่ตามปกติหน้าที่ “ร้อยวันพันปีไม่เคยเห็นมึงตื่นสาย” จิราภายังคงกระเซ้าเย้าแหย่อย่างสนอกสนใจ แต่เพื่อนสาวกลับไม่สนใจ ง่วนอยู่กับเครื่องทำกาแฟตรงหน้า โชคดีในวันที่เธอมาสายไปเกือบครึ่งชั่วโมงนั้นเพิ่งมีลูกค้ามาประเดิมคนแรก ภายในร้านจึงไม่ค่อยชุลมุนวุ่นวายสักเท่าไร ถ้าหากเธอมาสายในวันที่ลูกค้าเยอะ คงโดนยัยเพื่อนที่สนิทกันมาตั้งแต่เรียนอนุบาลด่าหูแหก“เมื่อคืนกลับดึกเหรอ” จิราภาเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าเมื่อคืนมีงานปาร์ตี้เพื่อนเก่าสมัยมัธยม แต่เธอไม่ได้ไปด้วยเพราะไม่สบาย“ปละ…เปล่า”“อ้าว กูคิดว่ามึง

    Terakhir Diperbarui : 2025-04-20
  • เมียเฉิ่มของมาเฟีย   ตอนที่ 2 คนที่อยู่ในรูปบัตรพนักงาน

    “หาววว…ซี๊ด” ร่างบอบบางหาวปากกว้างอย่างลืมตัว นึกขึ้นได้ก็ต้องร้องซี๊ดด้วยความเจ็บที่ริมฝีปากเนื่องจากโดนขบจนเกิดแผลเล็กๆ ที่หากไม่สังเกตดีๆ ก็ไม่เห็นถึงความผิดปกติ อีกทั้งความเจ็บที่กลางกายก็ยังคงระบมอยู่ จะก้าวแต่ละทีสะท้านสะเทือนไปทั้งตัวโดนเปิดซิงมันเป็นอย่างนี้เองสินะ ไม่ได้เจ็บแค่ตอนอยู่บนเตียง แต่ยังคงเจ็บหลังจากนั้นอีกไม่รู้นานแค่ไหนอีกทั้งตอนนี้รู้สึกตัวรุมๆ คล้ายกับจะเป็นไข้ หัวก็ปวดตั้งแต่ตอนบ่ายยังไม่หาย กะว่าพอถึงร้านมินิมาร์ทที่ทำงานพาร์ททามในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้านี้จะอัดยาพาราสักสองเม็ด “อ้าวนุ่มนิ่ม มาแล้วเหรอ สภาพยังกะศพเดินได้ นี่แกป่วยหรือเปล่าเนี่ย จากที่หน้าซีดอยู่แล้ว คราวนี้ยิ่งซีดกว่าไก่ต้มไหว้ตรุษจีนอีก” เจ๊แมนเจ้าของ ‘Diamond Mart’ ร้านสะดวกซื้อขนาดเล็กที่มีทำเลอยู่ใจกลางเมือง ติดกับบาร์และสถานบังเทิงเริงรมย์หลายแห่ง ยามกลางวันเงียบเหงาเป็นเป่าสาก ทว่ายามกลางคืนคึกคักเป็นพิเศษนริศราเดินเข้ามาก็โดนเจ๊แมนทักปนจิกกัดตามประสาสาวประเภทสอง หรือที่มักจะเรียกตัวเองว่า ‘แม่กะเทย’ หยอกล้ออย่างนี้เป็นประจำ เจ๊แมนเป็นสาวในร่างชายตัวใหญ่ยักษ์ผิวสีเข้มคล้ำ ทว่าชอบแต่งห

    Terakhir Diperbarui : 2025-04-20

Bab terbaru

  • เมียเฉิ่มของมาเฟีย   ตอนที่ 16 มึงปล่อยผู้หญิงของกูเดี๋ยวนี้!

    ‘ก็ได้ค่ะ ฉันจะลองดู’ นี่คือคำตอบของเธอที่ได้กล่าวทิ้งท้ายเอาไว้ก่อนที่เขาจะปล่อยให้เธอได้ทำงานของตัวเองไปแล้วตัวเองก็กลับมาพักผ่อนที่เพ้นท์เฮาส์คิดถึงใบหน้าสวยหวานของเธอทีไรเขาก็มักจะเผลอยิ้มออกมาทุกครั้ง ท่าจะเป็นเอามาก ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าตั้งแต่วินาทีแรกที่เห็นเธออีกครั้งในแบบที่เปลี่ยนไปจากเดิมหัวใจของเขาก็เต้นแรงไม่หยุด ให้ตายเถอะ แค่คิดถึงหัวใจก็เต้นแรงเป็นบ้านี่กูต้องเป็นบ้าไปแล้วแน่ๆ ขนาดรักแรกหัวใจยังไม่เต้นแรงขนาดนี้เลย นี่แก่จนเกือบจะเลยวัยมีลูกมีเมียแล้วทำไมถึงเป็นแบบนี้นะ (เกินไป พระเอกมึงอายุแค่สามสิบห้าปีเองนะ)เพิ่งจะเจอเธอไปไม่กี่ชั่วโมงที่แล้ว ให้ตาย คิดถึงอีกแล้ว สมองเฝ้าวนเวียนคิดถึงแต่ใบหน้าสวยๆ เรือนร่างสะโอดสะองสมส่วนนั้น พลันย้อนกลับไปคิดถึงเรื่องระหว่างเขาและเธอในห้องสูทโรงแรมคืนนั้นโอ้วว กูเมื่อยมืออีกแล้ว…ณ ร้านสะดวกซื้อ Diamond Mart เจ๊แมนถึงกับตกใจแทบหงายหลังตกจากเก้าอี้เมื่อเห็นหญิงสาวหน้าตาดีคนที่เข้ามาถึงก็ทำโน่นทำนี่เข้านอกออกในภายในร้านจนเขาเกือบคิดว่าเธอเป็นขโมยเสียแล้ว ใครจะไปคิดล่ะว่าลูกจ้างสุดเฉิ่มที่ได้ฉายาว่ายัยป้าหน้าจืดจะเปลี่ยนแปลงไปมากขน

  • เมียเฉิ่มของมาเฟีย   ตอนที่ 15 นุ่มนิ่มคนดีคนเดิมแต่เพิ่มเติมสวยขึ้นเป็นกอง

    “สวัสดีค่ะคุณลูกค้า ร้านยังไม่เปิดนะคะ อีกประมาณสิบห้านาทีร้านจะเปิด ลูกค้าเข้าไปนั่งรอในร้านก่อนได้เลยค่ะ” จิราภากล่าวต้อนรับหญิงสาวสวยผู้มาใหม่โดยที่เพียงแค่เหลือบมองด้วยหางตาเท่านั้นทำเอาคนที่ไม่ได้เป็นลูกค้ายิ้มแก้มปรินริศราเดินไปที่หน้าเคาเตอร์ที่จิราภากำลังเช็ดทำความสะอาดอยู่พลางจ้องเพื่อนสาวอยู่อย่างนั้นจนจิราภารู้สึกแปลกใจเงยหน้าขึ้นมามองตรงๆ“เอ๊ะ…เฮ๊ย นุ่มนิ่ม! นี่มึงเองเหรอ อุ๊บ๊ะ ทำไมสวยอย่างนี้” จิราภาเอื้อมมือไปแตะใบหน้าสวยหวานที่เปลี่ยนแปลงไปจนแทบจำไม่ได้ของเพื่อนสาว ดวงตาลุกวาวเป็นประกายอย่างตื่นเต้นและแปลกใจ “ใช่ กูเองนี่แหละ นุ่มนิ่มคนดีคนเดิมแต่เพิ่มเติมสวยขึ้นเป็นกอง มึงว่ากูสวยขึ้นพอจะเอาไปตบหน้าอีนพกับแพรวได้หรือยัง”“ได้แล้ว ยิ่งกว่าเอาไปตบหน้าพวกมันอีก กูว่าตอนนี้มึงสวยกว่าพริตตี้พีอาร์อะไรพวกนั้นอีกนะ นี่มึงไปทำอะไรมาเนี่ย ทำไมหายไปแค่สองวันแต่เปลี่ยนไปมากขนาดนี้ ดูสิ ผมก็ไม่ฟูแล้ว แว่นหนาๆ ก็ไม่มี” ว่าพลางแตะใบหน้าสวยๆ ของเพื่อนพลางเบี่ยงดูข้างซ้ายทีข้างขวาทีอย่างชื่นชมขนาดแต่งหน้ายังไม่เป็นนะเนี่ย ก็เลยแค่แต่งๆ เติมๆ นิดหน่อยแบบเพลย์เซฟเพราะกลัวโป๊ะ แต่มั

  • เมียเฉิ่มของมาเฟีย   ตอนที่ 14 สวยวัวตายควายล้ม

    “ผมก็ทำแล้ว ตาก็ทำแล้ว ผิวหน้าก็ทำแล้ว ทำอะไรอีกดีน๊า…” เมื่อเช้าซินดี้พาเธอไปทำเลสิคมา ในที่สุดก็ยอมทำแม้จะแพงแต่ก็เพื่อความสวยเต็มรูปแบบ“ไม่รู้สิ” นริศราตอบซื่อๆ“เธออยากทำอะไรกับหน้าตัวเองหรือเปล่านุ่มนิ่ม ฉันแนะนำได้นะ ฉันก็ไม่รู้ว่าเธออยากทำไหม”นริศราส่ายหัว เรื่องความสวยความงามน่ะเธอไม่รู้เรื่องเลยสักอย่าง แค่ซินดี้พาเข้าคลินิกความงามเมื่อวานก็ถือว่าเปิดประสบการณ์ครั้งแรกแล้ว ไม่รู้หมอเอาอะไรมาฉีดหน้า เห็นเขาบอกว่าเป็นวิตามิน แต่เธอก็รู้สึกเห็นผลตั้งแต่ครั้งแรกที่ทำ หน้ามันดูใสและตึงขึ้นอย่างเห็นได้ชัด อีกทั้งยังรู้สึกว่าที่ผ่านมาใช้ครีมบำรุงนั้นไม่ได้ช่วยอะไรเท่ากับเข้าคลินิกเพียงแค่ครั้งเดียวเลย“อยากฉีดฟิลเลอร์ไหม อย่างที่พวกสาวๆ เขาชอบฉีดที่ปากกัน มันจะได้อวบอิ่มขึ้น แต่เธอก็ปากสวยอยู่แล้ว อวบอิ่มแล้วก็แดงเป็นธรรมชาติดี” เดิมทีแล้วนริศราเป็นคนผิวขาว ปากก็เลยแดงเป็นธรรมชาติอีกทั้งยังอวบอิ่มแบบที่ไม่ต้องพึ่งฟิลเลอร์“เธอเห็นว่าอะไรดีฉันก็ว่าตามแหละ แนะนำฉันหน่อย ฉันไม่รู้เรื่องอะไรเท่าเธอหรอก”“อืม…ฉันว่าโดยรวมหน้าเธอสวยมากแล้ว แค่ฝึกแต่งหน้าบ่อยๆ ก็พอแล้วล่ะ มานี่ ฉันจะพาเ

  • เมียเฉิ่มของมาเฟีย   ตอนที่ 13 อยากเป็นคนสวย

    “เป็นอะไรวะ นุ่มนิ่ม เห็นดูเหม่อๆ ตั้งแต่เช้าแล้ว มึงมีอะไรในใจหรือเปล่าวะ ถ้ายังมัวแต่คิดเรื่องเมื่อวานที่โดนอีสองตัวมันมาป่วนอยู่อ่ะ มึงเลิกคิดได้แล้ว ไปให้ค่ากับพวกมันทำไม พวกประสาทแดกอย่างนั้น” จิราภาว่าพลางเบ้ปากมองบน คิดถึงพฤติกรรมแย่ๆ ของแพรวาและนพเมื่อวานแล้วก็ยังเจ็บใจไม่หาย เสียดายเมื่อวานนี้น่าจะด่าพวกมันไปเยอะๆ เอาให้สะใจมากกว่านี้“เจน”“ฮะ ว่าไง” จิราเงยหน้าขึ้นจากเครื่องทำกาแฟ มองเพื่อนที่ตาลอยไม่มีชีวิตชีวา“กูแม่งทุเรศขนาดนั้นเลยเหรอวะ” หลังจากเกิดเรื่องที่กระทบจิตใจทั้งตอนบ่ายและเมื่อคืนที่ผ่านมา เธอก็นอนคิดไปคิดมาทั้งคืนจนนอนไม่หลับ คำพูดของคนเหล่านั้นต่างหลอกหลอนซ้ำแล้วซ้ำเล่าราวกับฝันร้ายที่ไม่สามารถสลัดออกไปได้“ทุรงทุเรศอะไร เฮ๊ย นี่มึงเก็บคำพูดของอีสองคนนั้นไปคิดเหรอ กูบอกแล้วไงว่าอย่าไปให้ค่าพวกมัน…” จิราภายังพูดไม่จบก็โดนเพื่อนสวนทันที“ก็มันไม่ได้มีแค่สองคนนั้นน่ะสิ” “เอ๊ะ…”“ใช่ กูโดนคนอื่นบูลลี่ ว่าไม่สวย ขี้เหร่ เป็นอีป้าหน้าจืด เมื่อก่อนกูก็อยู่ของฉันดีๆ แต่ไม่รู้ทำไมเดี๋ยวนี้มีแต่คนมายุ่งกับกู มาดูถูก บูลลี่สารพัด กูก็เลย…แค่เสียใจ”“ใครมันมาบูลลี่มึงอ

  • เมียเฉิ่มของมาเฟีย   ตอนที่ 12 โดนบูลลี่

    “อีป้าหน้าจืดเนี่ยนะ เมียคุณเจย์เดน มาเฟียผู้ยิ่งใหญ่ แค่เห็นหน้าก็อยากจะหัวเราะให้ฟันหัก มีดีตรงไหนวะ เฉิ่มชะมัด” “ใช่ ห้อยหลวงปู่มั่นเต็มคอก็ไม่ช่วยให้เขาชายตาแลหรอก อย่างดีก็เป็นแค่ขี้ฝุ่นในเล็บตีนเขาเท่านั้นแหละ” เรื่องของนริศราถูกเม้าท์มอยกันให้แซดในหมู่พีอาร์ ต่างใส่สีตีข่าวต่างๆ นาๆ จนกลายเป็นว่านริศราเป็นฝ่ายถูกยำเละไม่มีชิ้นดี “เออ ไม่มีใครสวยเท่าแม่มึงแล้วค่ะ” นริศราจีบปากจีบคอด่าพลางกลอกตามองบนใส่พีอาร์สาวสวยสองคนที่นินทาเธอระยะเผาขนอย่างหาได้แคร์ไม่ พวกมันกล้าด่าเธอขนาดนี้ มีหรือจะก้มหน้าก้มตายอมโดนด่าฟรี ถึงเธอจะเฉิ่มเชยเหมือนป้าอย่างที่โดนว่าก็ตาม แต่เธอก็เป็นคนเหมือนกัน แรงมาก็แรงกลับ ปาก้อนหินมาเธอก็จะปาขี้หมากลับเหมือนกัน! “มันด่ากลับว่ะลิลลี่ มึงเข้าไปจัดการมันเลยสิ” นีน่า พีอาร์สาวพยายามดันเพื่อนสาวตัวเองเข้าไปหาพนักงานสาวในร้านมินิมาร์ทที่พวกเธอข้ามถนนกันมาดูให้เห็นกับตาตัวเองว่าผู้หญิงที่ถูกพูดถึงว่าเป็นเมียของเจย์เดนเป็นอย่างไร แล้วก็อย่างที่เห็น หลายคนดูถูกเธอสารพัด แอบนินทาและพากันหัวเราะเยาะจนเธอทนไม่ไหว เลยต้องตอกกลับไปบ้างอย่างเหลืออด “ทำไมแมลงหวี่พ

  • เมียเฉิ่มของมาเฟีย   ตอนที่ 11 เมียมาเฟีย

    ณ เพ้นท์เฮาส์สุดหรูหราที่มองทิวทัศน์เมืองกรุงได้ทั่วทุกมุม ร่างสูงใหญ่ยืนสูบบุหรี่ที่ระเบียงพลางสูดอากาศที่มีลมพัดมาสัมผัสกายเบาๆ ด้านหลังเป็นบอดี้การ์ดมือขวาที่กำลังรายงานเรื่องที่ผู้เป็นนายให้ไปตามสืบมา“อะไรนะ ไอ้นั่นมันเพิ่งเลิกกับแฟนที่คบกันมาเป็นสิบๆ ปีอย่างนั้นเหรอ”“ครับ คืนนั้นที่มันไปออกเดทกับเธอ มันขอคบกับเธอครับ” ครามรายงานตามที่ตัวเองได้ข้อมูลมาหลังจากที่ตามสืบเรื่องนี้มาเป็นอาทิตย์ และวันนี้ที่คาเฟ่ก็ได้ทราบอะไรหลายๆ อย่างหลังจากที่ทำเนียนแฝงตัวในหมู่ลูกค้าในคาเฟ่และเก็บรายละเอียดทุกอย่างจนได้มารายงานให้กับเจย์เดนฟังในขณะนี้“แล้วยังไงต่อวะ” เจย์เดนก็พอจะรู้แล้วแหละว่าชายหญิงสองคนไปออกเดทที่ร้านอาหารในบรรยากาศโรแมนติกแบบนั้นก็คงต้องมีอะไรเทือกนั้นอยู่แล้ว ถามไปก็รู้สึกหึงไปด้วย แต่ทำอะไรไม่ได้ก็อัดบุหรี่เข้าปอดไปฟอดใหญ่“วันนี้มันมาหาเธอที่คาเฟ่ที่เธอทำงานอยู่ครับ แฟนเก่าของมันตามมันมาดูหน้าเธอตอนที่เธอ…เอ่อ…ไม่สวยครับ” ครามก็ไม่รู้จะพูดอย่างไร แต่สุดท้ายก็คิดไม่ออกจึงกล่าวคำว่า ‘ไม่สวย’ ออกไปอย่างนั้นพลางแอบลอบมองปฏิริยาของเจย์เดนก็พบว่าเขาทำเสียงฟึดฟัดขึ้นจมูกอย่างไม่

  • เมียเฉิ่มของมาเฟีย   ตอนที่ 10 คนเฉิ่มโดนประจาน

    “นุ่มนิ่ม วันนี้พี่ไปกินข้าวแล้วผ่านร้านลอดช่องร้านประจำของแม่พี่ พี่เลยซื้อมาฝาก อร่อยมากเลยนะ การันตีด้วยการที่แม่พี่เป็นลูกค้าประจำ เจนด้วยนะ เอาไปคนละถุงสิ” ศรัณญูวางถงขนมไว้ที่ด้านข้างเคาเตอร์ที่นริศราและจิราภายืนประจำตำแหน่งอยู่ สายตาของเขามองเพียงแค่นริศราคนเดียวเท่านั้น หาได้ชายตาแลหญิงสาวอีกคนไม่“ขอบคุณนะคะพี่ยู” นริศรายิ้มให้ก่อนที่เขาจะเดินเข้าไปในห้องทำงานด้านในอย่างขวยเขินศรัณญูรูปร่างสูงโปร่ง ผิวพรรณขาวสะอาด ดวงตาเล็กชั้นเดียวเพราะมีเชื้อสายจีน เวลายิ้มทีไรหน้าแดงซ่านตาหยีแทบไม่เห็นลูกตา แต่กระนั้นก็น่ารักมาก สถานะยังโสดและมักจะโดนลูกค้าในร้านเต๊าะอยู่เป็นประจำหากเขาออกมาหน้าร้าน ครั้งหนึ่งเคยมีสาวสวยมานั่งเฝ้าตามจีบเขาถึงในร้าน เทียวไล้เทียวขื่อทว่าชายหนุ่มขี้อายและสุดท้ายก็ปฏิเสธเธอไปเพราะไม่ชอบผู้หญิงเข้าหาก่อน“ยิ้มอะไรอีเจน” จิราภายิ้มยั่วเย้าใส่นริศราตั้งแต่เห็นศรัณญูเดินเข้ามาในร้านแล้ว“มึงเห็นยัง”“อะไรของมึง” นริศราขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจพลางเดินไปเดินมาที่หน้าเคาเตอร์อย่างไม่นึกอยากจะสนใจคำพูดของเพื่อนสาวมากนัก“ก็พี่ยูไง”“พี่ยูทำไมล่ะ”“เขาจีบมึงชัวร์” สิ้น

  • เมียเฉิ่มของมาเฟีย   ตอนที่ 9 ผู้มีพระคุณ

    นริศราตื่นแต่เช้า อาบน้ำเสร็จเรียบร้อยก็เลือกชุดเดรสแบรนด์เนมชุดหนึ่งที่ดูสวยน่ารักเหมาะกับใส่ในวันสบายๆ ทว่ารู้สึกไม่ค่อยชินกับเสื้อผ้าพวกนี้อยู่ดีเพราะปกติแล้วจะสวมแต่เสื้อผ้าที่ซื้อได้ทั่วไปตามตลาดนัด ราคาไม่กี่ร้อยบาทสภาพผมของเธอตอนนี้กลับมาฟูยุ่งเหยิงเหมือนเดิมหลังจากที่สระและไดร์เรียบร้อยแล้ว อีกทั้งเมื่อเปิดดูเครื่องสำอางที่ได้มาจากเมื่อคืนก็ปิดกลับเพราะมันเยอะเหลือเกินจนไม่รู้จะแต่งอะไร ของพวกนี้ราคาแพง เธอไม่อยากรับไว้หรอก เดี๋ยวซินดี้กลับมาจะคืนให้เพราะอาชีพอย่างซินดี้คงต้องใช้เครื่องสำอางอยู่แล้วแต่สำหรับเธอนั้นคิดว่าไม่จำเป็นอะไรเธอรู้สึกเกรงใจเสียมากกว่า อีกทั้งสื้อผ้าและสกินแคร์บางตัวที่ี่ยังไม่ได้ใช้ก็จะคืนซินดี้ให้หมด เสียงกริ่งหน้าห้องดังขึ้นในเวลาเจ็ดโมงเช้า เธอลุกขึ้นเดินไปเปิดออกทันทีด้วยความงุนงง ก็ไหนซินดี้บอกว่าจะออกมารับสายๆ เพราะจะขอนอนก่อนทว่าพอเปิดออกมากลับไม่ใช่คนที่คิดไว้ แต่กลับเป็นร่างสูงโปร่งของบุรุษชุดดำเช่นเมื่อคืนที่เอาของมาส่ง เขาก้มหน้าก้มตายื่นของให้กับเธออย่างไม่พูดไม่จาอะไรแล้วรีบหันหลังให้ทันที“เดี๋ยวก่อน นี่อะไรคะ” อยู่ๆ ก็เอาอะไรมาให้ก็ไ

  • เมียเฉิ่มของมาเฟีย   ตอนที่ 8 มาเฟียเจ้าบุญทุ่ม

    กว่านริศราจะหาทางออกมาจากตึกนั้นได้ก็ทำเอาเพลียจนแทบจับไข้ แต่พอลงมาได้ก็ไม่รู้จะเอายังไงต่อในเวลาเกือบตีสองอย่างนี้ โชคดีที่ซินดี้โทรมาได้ตรงจังหวะพอดีจึงขอความช่วยเหลือ“นี่คอนโดของเธอเหรอ หรูจังเลย” นริศราเข้ามาในคอนโดที่ซินดี้พาเข้ามาพลางกวาดสายตามองไปรอบๆ ด้วยความตื่นเต้น ถ้าซินดี้มีคอนโดที่ทั้งหรูและใหญ่โตขนาดนี้ เชื่อแล้วแหละว่าการที่เธอจะรับผิดชอบเรื่องแว่นและมอเตอร์ไซค์ให้นั้นไม่ใช่เรื่องเหนือบ่ากว่าแรงอะไร จะว่าไปแล้วอาชีพพีอาร์นี่มันเงินดีอย่างที่คนอื่นๆ ว่ากันก็ดูจะจริงนะเนี่ย“ตามสบายเลยนะนุ่มนิ่ม” “ที่นี่กว้างจัง คงแพงน่าดูเลย” คอนโดย่านใจกลางเมืองที่มีห้องนอนสองห้อง ห้องน้ำ ห้องนั่งเล่น อีกทั้งยังมีห้องครัวแยกเป็นสัดส่วน ทุกอย่างภายในห้องถูกบลิ้วอินเข้ากันเป็นอย่างดี เธอตามซินดี้ลงไปนั่งที่โซฟากลางห้องนั่งเล่น ขณะที่เพิ่งจะสังเกตเห็นว่าซินดี้จ้องมองเธอไม่วางตาราวกับไม่เคยพบเคยเจอกันมาก่อน ลืมไป คราวที่แล้วที่เจอกันนั้นเธอยังเป็นอีเพิ้งอยู่เลย แต่ตอนนี้คงจะแตกต่างจากตอนนั้นมากไปหน่อยซินดี้เลยจ้องไม่หยุดอย่างนี้“ไม่ต้องจ้องขนาดนั้นก็ได้ นี่ฉันเอง นุ่มนิ่มคนเดิม”“เหรอ

Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status