บดินทร์นั่งรอผู้หญิงที่คุณหญิงย่าหามาให้เขา เขามารอนานแล้ว น่าจะ1ชั่วโมงได้ เพราะหลังจากกินข้าวกับท่านย่าเขาก็ตรงกลับมาที่บ้านหลังนี้ทันที และเขาก็อยากจะดูผู้หญิงที่ท่านย่าหามาให้อย่างใกล้ชิดด้วย เพราะเมื่อครู่ตอนที่กินข้าวกับท่านย่า เขายังเห็นเธอไม่ชัดเลยเพราะผู้หญิงคนนั้นมายืนแค่ครู่เดียวแล้วก็พาตัวเองออกไปยังห้องครัวทันที....
" ไปไหนมา ทำไมพึ่งกลับมา...."
น้ำเสียงที่นิ่งเรียบแต่แฝงความน่ากลัวเอาทำให้ชะเอมรู้สึกกลัวขึ้นมานิดๆ เพราะเสียงที่ผู้ชายคนตรงหน้าเธอใช้กับเธอน่ะ... มันเยือกเย็นมากๆ ถ้าเจอดึกๆนะเธอต้องวิ่งหนีแน่เลย...
" เอ่อ... มาจากครัวค่ะ พอดีดิฉันไปกินข้าวที่นั่นมาแล้วก็คุยกับพี่ๆป้าๆที่นั่นค่ะ แต่ยังไม่ได้ช่วยเก็บจานไปล้างเลยแม่อิ่มท่านก็ไล่ให้กลับมาที่นี่ค่ะ..." ชะเอมอธิบายเสียยืดยาวเธอไม่รู้จักเขาดีเธอไม่รู้จักใครที่นี่ดีเลยต่างหาก ดังนั้นเธอต้องจริงใจกับทุกๆคนไว้ก่อน เธอจะทำตัวไม่ให้มีความลับกับทุกคน...
" พูดซะเยอะ เข้ามา มาคุยกันก่อน...." บดินทร์หันหลังและเดินนำหน้าผู้หญิงของท่านย่าไปยังทิศทางของห้องนั่งเล่น...
ชะเอมเดินตามมาด้วยความสงบเสงี่ยม เธอไม่รู้หรอกว่าเขาต้องการจะพูดอะไรกับเธอหรือตกลงอะไรกับเธอก่อน..
เพียงแค่เธอมาถึงห้องนั่งเล่น คุณเขากำลังจะพูดอะไรบางอย่าง เสียงของคุณท่านก็ดังมาแต่ไกลๆ....
" ตาเอิร์ธ.... "
" ท่านย่า.... มาทำไมครับดึกดื่นขนาดนี้..." บดินทร์ไม่เข้าใจเลยว่าเพราะเหตุใดถึงทำให้ท่านย่ามาหาเขาในเวลาแบบนี้...
" อ้าวแม่ชะเอมมานั่งข้างบนสิไปนั่งพื้นทำไมกัน... ไหนๆพาไปดูห้องสิว่าเป็นยังไงบ้างห้องหับชอบไหม..."
บดินทร์ถึงกับชะงักเขากำลังจะคุยกับผู้หญิงของท่านย่าเรื่องนี้อยู่เหมือนกัน... เขาไม่อยากแบ่งห้องให้ใคร เขาไม่ชอบให้ใครมายุ่งวุ่นวายกับห้องของเขา ห้องแห่งความลับ มันเป็นสิ่งที่ไม่ควรมีคนอื่นมาวุ่นวายในพื้นที่ของเขา....
ชะเอมลุกขึ้นและเดินนำหน้าไปยังห้องนอนของเธอทันที... ด้วยความซื่อของสาวเจ้ามันทำให้ท่านหญิงปรางถึงกับคิ้วขมวดผูกกันเป็นเลยแปด....
" ทำไมถึงมานอนห้องนี้?" น้ำเสียงที่ติดหงุดหงิดของท่านหญิงปรางดังขึ้นทันที
" อ๋อห้องนี่เหรอค่ะ ชะเอมมาอยู่เองค่ะ เพราะชะเอมไม่อยากไปรบกวนความเป็นส่วนตัวของคุณเขาน่ะค่ะ.."
และก็เป็นไปตามนั้น ท่านหญิงปรางถึงกับต้องถอนหายใจออกมาเพราะความซื่อบื่อของยัยเด็กคนนี้.. น่าตีนัก มันจะมาใสซื่อแบบนี้ไม่ได้สิ
" ถ้านอนแยกห้องกันแบบนี้แล้วเมื่อไรฉันจะมีเหลนล่ะแม่คุ๊ณ... ตายๆ ไปๆไปขนของของเธอแล้วเอาไปไว้ที่ห้องของตาเอิร์ธ... ตาเอิร์ธ นำไปสิเอาๆ มาช่วยแม่ชะเอมก่อนเร็ว.."
บดินทร์ถอนหายใจพรืดใหญ่... เรื่องที่จะตกลงกับผู้หญิงคนนี้เป็นอันว่าจบ
สามคนเดินขึ้นมายังห้องนอนด้านบน ห้องที่มืดสนิท ทำให้คนเป็นย่าถึงกับส่ายหัว... ท่านเคยบอกแล้วว่าให้เปลี่ยนสีห้อง เปลี่ยนสีวอลเปเปอร์แต่เจ้าตัวดีก็ไม่ยอมทำตาม...
" เอาๆ นอนกันซะ ย่าไปล่ะ ย่ารออุ้มเหลนอยู่นะตาเอิร์ธ อย่าทำให้ย่าผิดหวังล่ะ..."
0//0
ชะเอมถึงกับหน้าแดงเพราะเธออายจริงๆ คุณท่านพูดออกมาราวกับมันเป็นเรื่องที่ปกติมาก เธอไม่คิดว่าคุณท่านจะพูดออกมาโดยไม่มีอาหารเคอะเขินเลยสักนิด...
ให้หลังท่านย่าของบดินทร์ เขาก็ต้องรีบปิดประตูอย่างรวดเร็ว....
" ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอ... ฉันไม่ชอบให้ใครมานอนร่วมเตียงของฉัน ฉันหมายถึงนอนค้างคืนไม่มีทางเป็นไปได้ ถ้าจะทำเรื่องอย่างว่าทำเสร็จก็แยกย้าย เธอเข้าใจไหมแบบว่า.. น้ำแตกแล้วแยกทางน่ะ.. แต่ท่านย่าท่านเล่นมาคุมเองแบบนี้... ฉันอนุญาตให้เธออยู่ในห้องฉันได้แต่ห้ามวุ่นวายกับของของฉัน เธอจะได้นอนที่พื้น... ไม่มีสิทธิ์มานอนบนเตียงของฉัน..."
ชะเอมรับรู้ถึงความเป็นสุภาพบุรุษของเขาได้ทันที... อืมเอาจริงๆเธอก็ไม่ได้อยากจะมาอยู่กับเขาหรอก ดูสิดูเขาพูดให้.. ราวกับว่าเธอต้องการเขาขนาดนั้น...
" งั้นเอาแบบนี้ก็ได้ค่ะ ห้องด้านล่างดิฉันขอนะคะ ถ้าวันไหนคุณท่านมาฉันจะรีบแสร้งว่าคุณกับดิฉันอยู่ด้วยกันในห้องนี้ตลอด ถ้าคุณท่านไม่มาดิฉันก็จะอยู่ในห้องรับแขกเหมือนเดิมค่ะ.. คุณว่ายังไงคะ?"
ชะเอมพูดเสียยืดยาวเธอไม่ต้องการให้เขามองเธอด้วยสายตาที่น่ารังเกียจแบบนี้...เธอไม่ชอบเลย เพียงแค่เธอต้องมาตอบแทนบุญคุณให้คุณท่านด้วยวิธีนี้... มันก็ทำให้เธอรู้สึกไม่ชอบตัวเองแล้ว...
บดินทร์ได้แต่จ้องมองใบหน้าของผู้หญิงที่ท่านย่าหามาให้.. บอกตามตรงว่าหน้าตาของผู้หญิงคนนี้ก็ไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหล่อะไรเลย เสียงที่น่ารักสดใสมันเหมาะกับใบหน้าจิ้มลิ้มนี้เป็นอย่างมาก..
"อ๋อ... อืม ตามนั้น..."
บดินทร์ตกอยู่ในภวังค์ความคิดของตัวเองอยู่นานสองนาน... จนเมื่อเขาละสายตาจากริมฝีปากแล้วมาจ้องที่ดวงตาที่กลมโตสองดวงนี้มันก็ทำให้เขาได้สติ...
หลังจากที่ท่านย่าของเขาเข้ามาเจ้ากี้เจ้าการเรื่องดารหลับนอนตอนนี้ในห้องของเขาก็มีผู้หญิงแปลกหน้ามานอนด้วยอีกหนึ่งคน...ชะเอมหาที่ที่เหมาะที่สุดสำหรับนอนในคืนนี้ เธอเลือกพื้นที่ติดหน้าต่างเพราะเธอคิดว่าน่าจะพ้นเท้าคุณเขา นอนข้างเตียงเลยเธอคงนอนไม่ได้เพราะกลัวว่าถ้าเขาตื่นขึ้นมาแล้วจะเหยียบเธอ ไม่ว่าจะเป็นข้างซ้าย ขวา หรือปลายเท้าดังนั่นเธอจึงเลือกนอนติดหกำแพงที่เป็นหน้าต่างและทีผ้าม่านยาวลากพื้นนั่นสาวน้อยหันหน้าเขาหากำแพงและผ้าม่านทันที วันนี้ถึงแม้ว่าไม่ได้ทำงานเยอะแยะมากมายแต่มันก็กินพลังงานเธอไปเยอะเหมือนกัน ดังนั้นขอนอนเอาแรงก่อนก็แล้วกัน..บดินทร์รู้สึกแปลกๆเพราะว่าคืนนี้เขามีคนอื่นมานอนอยู่ในห้องของเขาด้วยมันเลยทำให้เขาต้องหันพลิกไปพลิกมา แล้วดูเด็กคนนั้นสิ... นอนเข้าไปได้ยังไงพื้นก็แข็ง แถมยังมีคนอื่นนอนอยู่ด้วย....และว่าที่บดินทร์จะข่มตาหลับได้มันก็เกือบจะตี1เข้าไป เขาหันตะแคงข้างไปยังทิศทางของผู้หญิงคนนั้น คนที่ท่านย่าหามาให้เขา ดูเหมือนเจ้าตัวจะไม่ทุกข์ไม่ร้อนเลยสักนิด หลับลึกได้ขนาดนั้น... จะต้องเป็นคนประเภทไหนกันถึงทำได้....~~~เช้าที่สดใสแต่ไม่ใช่กับบดินทร์ เพราะเขานอน
อาหารเย็นถูกวางไว้ในห้องครัวโดยที่เจ้าของบ้านไม่ได้สนใจที่จะกินมันเลยสักนิด...." ถอดเสื้อผ้าออก" บดินทร์สั่งสาวน้อยทันทีที่เท้าถึงพื้น วันนี้เขารู้สึกเพียงแค่ว่าเขาจะต้องทำหน้าที่ที่เขาต้องทำแล้ว สิ่งที่ท่านย่าต้องการก็คือการมีทายาทให้ท่านย่า และวันนี้เขาก็พร้อมแล้ว เขาไม่ได้ออกไปปลดปล่อยนานแล้วเพราะช่วงนี้เขาเบื่อๆ ออกไปก็เจอแต่หน้าเดิมๆที่เคยๆกันมาทั้งนั้นเขาไม่ชอบเพราะผู้หญิงพวกนี้มันจะชอบมาทำตัวว่าเขาเป็นของพวกหล่อน และหล่อนก็เป็นคนของเขา มันน่ารำคาญ" คือ.... ฉันยังไม่ได้อาบน้ำเลยค่ะ...." ชะเอมพยายามประวิงเวลาออกไปให้มากที่สุดเธอยังไม่พร้อมเลย ไม่พร้อมเลยจริงๆ" งั้นก็ไม่เป็นไร ฉันจะพาเธอไปอาบน้ำเอง..."พูดจบบดินทร์ก็ก้าวขายาวๆของเขาไปยังสาวน้อยที่ท่านย่าให้เขาเอามาแก้ขัดเวลาที่เขากลัดมัน....ว๊ายยยยร่างกายของสาวน้อยลอยหวือิดมือของเจ้าของห้องทันที เขาไม่อ่อนโยน เขาไม่ทะนุถนอมเธอเลย เขาหอบเธอพาดบ่าแล้วก็พาเธอตรงไปยังห้องน้ำทันที....บดินทร์จัดการถอดเสื้อผ้าของสาวน้อยออกทีละชิ้นๆ เสื้อยืดที่ไม่รัดจนเกินพอดีถูกมือของเขาถอดออกไปทางหัวและโยนมันไปทิศทางใดทิศทางหนึ่ง... เพียงแค่เสื้อย
เรื่องในคืนนั้นเธอต้องหอบร่างกายที่บอบช้ำของตัวเองลงมายังห้องนอนเล็กๆของเธอ เธอเสียใจนะ ตอนที่เขาอยู่บนตัวเธอสายตาที่เขามอบให้เธอมันทำเหมือนกับว่าเขาลุ่มหลงในตัวเธอ... แต่เพียงแค่เขาทำหน้าที่ของเขาเสร็จเขาก็เปลี่ยนเป็นคนละคนทันที... เธอโง่เอง... เธอคิดว่าสิ่งที่เขาแสดงออกมามันคือสิ่งที่ผู้หญิงคิดว่าเขารักเธอ เธอคิดบ้าอะไรอยู่ก็ไม่รู้เธอลืมไปได้ยังไงว่าเธอมาที่นี่เพื่ออะไร ดังนั้นเธอจะต้องเตือนตัวเองบ่อยๆว่าเขาทำตามหน้าที่ของเขา และเธอก็ต้องทำตามหน้าที่ของเธอที่เธอได้รับมอบหมายมาก....บดินทร์ที่พยายามมองหาเด็กสาวคนนั้นอยู่บ่อยครั้งจนนี่ก็เข้าวันที่5แล้วเขาก็ยังไม่เห็นแม้แต่เงาของเด็กคนนั้นเลย มื้ออาหารส่วนใหญ่มักจะเป็นไหมที่ยกมาให้พร้อมกับจัดการเก็บกวาดล้างจานชามแทนคนที่เขาต้องการคุยด้วย..." คิดจะหนีก็หนีให้พ้นนะ... ถ้าฉันจับได้เมื่อไหร่... เธอไม่รอดแน่อารียา..." บดินทร์เค้นคำพูดของเขาออกมาจากลำคอ เสียงของเขาบ่งบอกได้ว่าเขารู้สึกโมโหเจ้าของต้นเหตุของความโมโหของเขาในครั้งนี้....ชะเอมเลือกที่จะช่วยอยู่ในครัวถึงแม้ว่าแม่อิ่มจะบอกไม่สิไล่ให้เธอกลับไปบ้านหลังนั้นแต่เธอก็พยายามที่จะยืดเวลา
หลายวันที่ผ่านมาชะเอมรู้สึกว่าตัวเองเหมือนแมวขโมยยังไงก็ไม่รู้เพราะพอเช้าปุ๊บเธอก็จะรีบย่องออกไปจากห้องทันที.. และก็พาตัวเองไปหมกมุ่นอยู่ที่ห้องครัวใหญ่ แต่ก็จะมีบ้างที่เธอได้ทำอย่างอื่น อย่างเช่นอ่านหนังสือให้คุณท่านฟัง บางครั้งก็ช่วยแม่อิ่มแกะสลักผักผลไม้บ้าง เธอชอบนะงานประดิษฐ์ประดอยแบบนี้มันทำให้เธอมีสมาธิมากขึ้น วันนี้ก็เช่นกันเธอขลุกตัวอยู่ในกลัวใหญ่เพราะว่าวันนี้แม่อิ่มจะทำขนมบุหลันดั้นเมฆ เธอยังไม่เคยลองทำเลยวันนี้เธอเลยขออยู่เป็นลูกมือของแม่อิ่มช่วงหลังๆมานี้ทุกคนในบ้านต่างก็พูดจากกับเธอดีขึ้นกว่าเก่าเยอะยกเว้นแต่พี่ไหม เพราะพี่ไหมไม่ค่อยชอบเธอเท่าไรนัก แต่เธอก็ทำอะไรไม่ได้เพราะเธอก็ไม่รู้ว่าเธอจะทำยังไงให้พี่ไหมคุยกับเธอดีๆ คนอื่นๆบอกว่าไม่ต้องไปสนใจพี่ไหมหรอก เพราะพี่ไหมน่ะเป็นคนขี้อิจฉา พี่ไหมรักคุณบดินทร์ดังนั้นพี่ไหมเลยไม่พอใจที่เธอเข้ามา.. มันก็น่ะถ้าไม่มีเรื่องบุญคุณต้องตอบแทนล่ะก็... เธอก็ไม่ได้อยากจะก้าวเข้ามาที่นี่และทำหน้าที่นี่เลย....ตึกตึกตึก....บดินทร์เดินมายังเรือนใหญ่ของท่านย่าเพราะเขาก็พอจะรู้ว่าเขาสามารถเจอเด็กของท่านย่าได้ที่ไหน และก็เป็นอย่างที่เขาคิดเอ
ชะเอมถูกลากเข้าไปยังห้องแต่งตัวทันที ตอนนี้เธอแทบจะโป๊เปือยเพราะพี่ๆพนักงาน3คนต่างกรูกันเข้ามาหาเธอพร้อมกับกระชากลากถูเธอไปทำอะไรต่อมิอะไร ไม่เพียงแค่เสื้อผ้าที่พี่เขาเลือกให้เธอ แต่ยังมีชุดชั้นในอีก พี่เขาสั่งให้พนักงานหนึ่งใน3คนไปเรียกพนักงานที่อยู่แผนกชุดชั้นในชื่อดังมาที่ร้านพร้อมกับวัดขนาดหน้าอกของเธอ..เพียงไม่นานชุดชั้นในแสนสวยราคาแพงก็เริ่มถยอยยกมาให้เธอเลือก... แต่เธอไม่ต้องการชุดชั้นในใหม่เลยสักนิด... แต่แล้วยังไงพี่ๆเขาไม่สนใจคำคัดค้านของเธอเลยสักนิด..." ถ้าคุณน้องไม่เปลี่ยนเอง... พี่ช่วยนะคะ..จะเอายังไง จะทำเองหรือว่าให้พี่ๆเป็นคนช่วย..." พนักงานแผนกชุดชั้นในพูดออกมาพร้อมกับส่งสายตากดดันมาทางเธอ... ไม่เพียงแค่คนเดียวแต่เป็นทุกคนเลย... เธอกลัวอ่ะ..." ได้ค่ะได้... งั้นออกไปรอด้านนอกได้ไหมคะ.. ถ้าพี่ๆอยู่กันตรงนี้.. หนูอายค่ะ " พี่ๆเขาต้องการแกล้งเธอรึเปล่าเนี่ย ทำไมทุกคนถึงดูสนุกกับการจับเธอหันซ้ายหันขวากันจัง.." ได้ๆถ้าเสร็จก็เรียกพวกพี่นะ..."ชะเอมค่อยๆถอดชุดชั้นในตัวเก่าของเธอออกพร้อมกับค่อยๆบรรจงใส่ตัวใหม่ที่ยังไม่ได้ซักเข้าไปเธอก็งงนะ ชุดชั้นในชุดนี้มันดูโป๊ม๊าก... ด
นี่เป็นครั้งแรกที่บดินทร์ให้เด็กของท่านย่านอนบนเตียงของเขา เพราะเขากินแรงเด็กคนนี้ไปเยอะหรอกไม่งั้น.. คงจะไม่มีใครหน้าไหน หรือว่าใครคนใดมานอนบนเตียงเขาได้แบบนี้... เด็กคนนี้ก็เช่นกัน เตียงนี้เขายังหาคนที่จะมาเป็นเจ้าของผู้ใช้ร่วมกับเขาได้เขายังไม่เจอใครสักคน ใครคนนั้น.. คนที่เขาคิดว่าใช่เขายังไม่เจอ ดังนั้นวันนี้เด็กคนนี้ของท่านย่าเลยมีสิทธิ์ใช้ชั่วคราวก็ในเมื่อเขาเล่นกับเจ้าหล่อนจนแทบขาดใจตายไปถึงขนาดนั้นแล้วนี่.. ถือซะว่าเป็นค่าชดใช้ก็แล้วกัน....บดินทร์ลุกขึ้นมาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าทันทีหลังจากที่เขาเสร็จกิจกับเด็กของท่านย่านี่ก็เย็นมากแล้วดังนั้นเขาก็ใส่ชุดนอนเลยก็แล้วกัน... เขาเลือกลงไปยังด้านล่างเพื่อลงไปดูว่ากับข้าวมื้อเย็นนั่นมาส่งรึยัง และเมื่อเขาลงไปเขาก็เห็นเด็กไหมที่ยืนรออยู่ในห้องนั่งเล่นอยู่ก่อนแล้ว...." กลับไปได้แล้ว หมดธุระแล้วไม่ใช่เหรอ?" บดินทร์ไม่ค่อยชอบให้ใครมาวุ่นวายพื้นที่ส่วนตัวของเขามากนัก แต่เรื่องของเด็กคนนั้น คนที่นอนเหมือนซ้อมตายอยู่บนเตียงของเขาเป็นข้อยกเว้นเพราะท่านย่าเป็นคนนั่งและเป็นคนจัดหามาให้เขา..." ให้ไหมอยู่เป็นเพื่อนก่อนก็ได้ค่ะ ไม่รู้ว่าแม่เด็ก
หลังจากวันที่ทั้งคู่ได้พากันไปซื้อของที่ห้างกันแค่สองคนตอนนี้ดูเหมือนว่าบดินทร์และชะเอมพูดคุยกันมากขึ้นกว่าเก่าถึงแม้ว่าจะไม่ได้พูดคุยกันมากนักแต่ก็ยังถือว่ามากกว่าช่วงแรกๆ... ตอนนี้ชะเอมมาอยู่กับคุณท่านได้สองเดือนแล้วแต่เธอก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะท้องเพราะต้นเดือนที่ผ่านมาเธอพึ่งจะมีรอบเดือน...เสียงพูดคุยของผู้ชายสองคนที่คนนึงเธอคุ้นเคยส่วนอีกคนเธอไม่เคยได้ยินมาก่อน..." นี่แม่ชะเอมเอาของว่างไปให้คุณเอิร์ธที วันนี้น่าจะมีเพื่อนมาหาด้วย...." แม่อิ่มได้ยินเสียงคุณเอิร์ธกับเพื่อนของคุณเขาพูดคุยกันมาตลอดทาง และด้วยน้ำเสียงที่เธอได้ยินน่าจะเป็นคุณก้องเพื่อนสนิทของคุณเอิร์ธนั่นเอง..." ให้ฉันเอาไปให้ก็ได้นี่ป้า... ไม่เห็นต้องให้แม่นี่ถือไปให้เลย.. ดีไม่ดีสุ่มส่ามทำหกหมดคุณเอิร์ธอดกินอีก...นี่เป็นของโปรดของคุณเอิร์ธด้วย..." ไหมเสนอตัวด้วยความเร็วแสง.. เธออยากจะถือไปเสิร์ฟเอง เธอจะได้เจอคนหล่อตั้งสองคนคุณห้องก็หล่อเหลาทรงโอปป้าขนาดนั้น.. ถึงแม้ว่าจะหล่อขนาดไหนแต่ก็สู้คนเอิร์ธของเธอไม่ได้หรอก หล่อดิบเถื่อน... กร้าวใจมากแม่...." สาระแน งานของหล่อนทำให้เสร็จก่อน แม่ชะเอมมีหน้าที่คอยดูแลคุณเอิร์ธ
ชะเอมถูกลากเข้าไปยังห้องแต่งตัวทันที ตอนนี้เธอแทบจะโป๊เปือยเพราะพี่ๆพนักงาน3คนต่างกรูกันเข้ามาหาเธอพร้อมกับกระชากลากถูเธอไปทำอะไรต่อมิอะไร ไม่เพียงแค่เสื้อผ้าที่พี่เขาเลือกให้เธอ แต่ยังมีชุดชั้นในอีก พี่เขาสั่งให้พนักงานหนึ่งใน3คนไปเรียกพนักงานที่อยู่แผนกชุดชั้นในชื่อดังมาที่ร้านพร้อมกับวัดขนาดหน้าอกของเธอ..เพียงไม่นานชุดชั้นในแสนสวยราคาแพงก็เริ่มถยอยยกมาให้เธอเลือก... แต่เธอไม่ต้องการชุดชั้นในใหม่เลยสักนิด... แต่แล้วยังไงพี่ๆเขาไม่สนใจคำคัดค้านของเธอเลยสักนิด..." ถ้าคุณน้องไม่เปลี่ยนเอง... พี่ช่วยนะคะ..จะเอายังไง จะทำเองหรือว่าให้พี่ๆเป็นคนช่วย..." พนักงานแผนกชุดชั้นในพูดออกมาพร้อมกับส่งสายตากดดันมาทางเธอ... ไม่เพียงแค่คนเดียวแต่เป็นทุกคนเลย... เธอกลัวอ่ะ..." ได้ค่ะได้... งั้นออกไปรอด้านนอกได้ไหมคะ.. ถ้าพี่ๆอยู่กันตรงนี้.. หนูอายค่ะ " พี่ๆเขาต้องการแกล้งเธอรึเปล่าเนี่ย ทำไมทุกคนถึงดูสนุกกับการจับเธอหันซ้ายหันขวากันจัง.." ได้ๆถ้าเสร็จก็เรียกพวกพี่นะ..."ชะเอมค่อยๆถอดชุดชั้นในตัวเก่าของเธอออกพร้อมกับค่อยๆบรรจงใส่ตัวใหม่ที่ยังไม่ได้ซักเข้าไปเธอก็งงนะ ชุดชั้นในชุดนี้มันดูโป๊ม๊าก... ด
เมื่อชะเอมฟื้นขึ้นมาเธอก็รับรู้ถึงแรงกดดันที่คุณบดินทร์ส่งออกมา... มันเกิดอะไรขึ้น.. ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่..."ทำไมดิฉันมาอยู่ที่นี่ได้คะ..." ชะเอมจำได้ว่าเธอเดินทอดน่องไปเรื่อยๆที่ทางเดิน.... แล้วทำไม ทำไมเธอถึงมาอยู่โรงพยาบาลได้...." มึงกลับไปก่อนไอ้ก้อง... ตอนนี้คนขับรถที่บ้านมาถึงแล้ว... " บดินทร์เลือกที่จะไล่เพื่อนของเขาให้พ้นหน้าทันทีที่คนของท่านย่าตื่น...." อืม... ชะเอม.. เดี๋ยวว่างๆพี่มาเยี่ยมนะ..." ก้องลูบหัวของชะเอมด้วยความแผ่วเบา... เขาช้าไปหนึ่งก้าว... น้องชะเอมท้อง น้องชะเอมท้องกับใคร... กับไอ้คุณชายเหรอ? เป็นไปไม่ได้หรอก มันไม่น่าจะกินเด็กในบ้านหรอก... ก้องเก็บความสงสัยเอาไว้ในใจ.. ยังไงเขาก็ต้องได้เจอน้องชะเอมอีก.. เอาไว้ถ้าเจอรอบหน้าเขาค่อยถามก็แล้วกันว่าใครเป็นพ่อ...เมื่อก้องออกไปจากห้องพัก ภายในห้องก็ตกอยู่ในความเงียบ... ชะเอมก็ไม่รู้ว่าเธอจะพูดอะไรเพราะตอนนี้คุณบดินทร์เขาดูเหมือนว่าจะอารมณ์ไม่ดีเอามากๆ....บดินทร์ได้รับข้อความจากคนขับรถของที่บ้านว่ามาถึงแล้ว...กลับ!!!ชะเอมถึงกับตกใจเพราะคุณบดินทร์ถึงกับตะคอกออกมาซะเสียงดัง... เธอทำอะไรให้คุณบดินทร์โกรธอีกหน๊อ.
หลังจากวันนั้นชะเอมเลือกที่จะหลบหน้าทุกคน ไม่ว่าจะเป็นคุณท่าน คุณบดินทร์ และพี่ไหม เธอยังทำใจไม่ได้ เพียงแค่เธอเห็นหน้าพวกเขามันก็ทำให้ร่างกายของเธอมีปฏิกิริยาขึ้นมาทันที หน้าอกของเธอมันรู้สึกถึงความอัดแน่นไปด้วยมวลของความเสียใจ... ถ้าเธอเผลอสบตาพวกเขาเหล่านั้น... มันก็ทำให้ต่อมน้ำตาของเธอทำหน้าที่ของมันทันที....นี่ก็เป็นเวลาเกือบสองอาทติย์แล้วที่เธอหลบเลี่ยงคนพวกนั้น แต่วันนี้เป็นวันที่โชคร้ายที่สุดของเธอ เพราะวันนี้คุณก้องมาหาคุณบดินทร์ที่บ้านและนั่นจึงทำให้เธอไม่สามารถหลบหลีกได้ เธอได้เจอหน้าคุณเขาอีกครั้งหลังจากที่เธอพยายามอยู่ถึงสองอาทิตย์...." น้องชะเอม.."ชะเอมมองไปตามเสียงที่ดังขึ้น เธอที่ยืนจัดของว่างอยู่ก็ต้องชะงักหยุดกับการกระทำของตัวเองชั่วคราว..." คุณก้อง... อยากได้อะไรรึเปล่าคะทำไมถึงเข้ามาในครัว..." เธอจัดจานใกล้จะเสร็จแล้วแต่ดูเหมือนว่าเธอยังช้าอยู่ดีสินะไม่งั้นคุณก้องก็คงไม่เดินเข้ามาในนี้หรอก..." ไม่ๆพี่ได้อยากได้อะไร แค่มาดูน่ะว่าชะเอมทำอะไร ว่าแต่.. ชะเอมได้ใช้ของที่พี่ให้บ้างรึเปล่าเนี่ย..." พูดจบก้องก็ก้มหน้าของเขาลงมาและทำท่าดมหากลิ่นน้ำหอมที่เขาเป็นคนเลือกใ
จากวันนั้นคุณบดินทร์ก็คอยจับผิดเธอเสมอเวลาเพื่อนของคุณเขามาที่บ้าน.. เธอไม่ได้อยากที่จะพูดคุยหรือว่าต้องการที่จะอยู่เจอเพื่อนคุณเขาเลยสักนิด แต่เธอก็เลี่ยงไม่ได้เพราะทุกครั้งที่เพื่อนคุณเขามาเธอก็มักจะต้องคอยถือของว่างมาให้คุณบดินทร์และเพื่อนของคุณบดินทร์...และที่สำคัญช่วงนี้คุณบดินทร์ก็จัดหนักเธอแทบทุกวัน ทุกครั้งที่คุณเขาจับเธอกินคุณเขามักจะบอกว่าให้เธอรีบท้องสักที คุณเขาจะได้เลิกทำเรื่องปัญญาอ่อนแบบนี้สักที เพราะสิ่งที่คุณท่านทำกับคุณบดินทร์นั้นมันคือการลิดรอนสิทธิเสรีภาพของคุณบดินทร์ เพียงแค่เธอได้ยินคำนั้นออกมาจากปากของคุณบดินทร์... เธอก็รู้สึกว่าตัวเองมันไม่มีคุณค่าอะไรเลยสักนิด ความเป็นคนของเธอมันก็ดูต่ำลงไปเรื่อยๆ เธอจะทำอะไรได้ล่ะในเมื่อเธอเลือกเกิดไม่ได้แต่เธอเลือกที่จะเป็นคนดี เธอเลือกที่จะทำตัวให้ตัวเองอยู่ในกรอบในรอย...วันนี้คุณก้องมาขอร้องให้เธอออกไปช่วยเลือกของวันเกิดให้คุณแม่ของเขาเธอที่ปฏิเสธยังไงเขาก็ไม่ฟัง จนคุณก้องนั้นโทรไปขอคุณบดินทร์ว่าจะให้เธอไปช่วยเลือกของขวัญให้แม่ของคุณก้อง คุณก้องบอกว่าจะไม่พามาส่งช้าและที่สำคัญคุณท่านก็อนุญาตแล้วคุณบดินทร์จึงไม่มีสิทธ์ปฏิ
นี่เป็นครั้งแรกที่บดินทร์ให้เด็กของท่านย่านอนบนเตียงของเขา เพราะเขากินแรงเด็กคนนี้ไปเยอะหรอกไม่งั้น.. คงจะไม่มีใครหน้าไหน หรือว่าใครคนใดมานอนบนเตียงเขาได้แบบนี้... เด็กคนนี้ก็เช่นกัน เตียงนี้เขายังหาคนที่จะมาเป็นเจ้าของผู้ใช้ร่วมกับเขาได้เขายังไม่เจอใครสักคน ใครคนนั้น.. คนที่เขาคิดว่าใช่เขายังไม่เจอ ดังนั้นวันนี้เด็กคนนี้ของท่านย่าเลยมีสิทธิ์ใช้ชั่วคราวก็ในเมื่อเขาเล่นกับเจ้าหล่อนจนแทบขาดใจตายไปถึงขนาดนั้นแล้วนี่.. ถือซะว่าเป็นค่าชดใช้ก็แล้วกัน....บดินทร์ลุกขึ้นมาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าทันทีหลังจากที่เขาเสร็จกิจกับเด็กของท่านย่านี่ก็เย็นมากแล้วดังนั้นเขาก็ใส่ชุดนอนเลยก็แล้วกัน... เขาเลือกลงไปยังด้านล่างเพื่อลงไปดูว่ากับข้าวมื้อเย็นนั่นมาส่งรึยัง และเมื่อเขาลงไปเขาก็เห็นเด็กไหมที่ยืนรออยู่ในห้องนั่งเล่นอยู่ก่อนแล้ว...." กลับไปได้แล้ว หมดธุระแล้วไม่ใช่เหรอ?" บดินทร์ไม่ค่อยชอบให้ใครมาวุ่นวายพื้นที่ส่วนตัวของเขามากนัก แต่เรื่องของเด็กคนนั้น คนที่นอนเหมือนซ้อมตายอยู่บนเตียงของเขาเป็นข้อยกเว้นเพราะท่านย่าเป็นคนนั่งและเป็นคนจัดหามาให้เขา..." ให้ไหมอยู่เป็นเพื่อนก่อนก็ได้ค่ะ ไม่รู้ว่าแม่เด็ก
ชะเอมถูกลากเข้าไปยังห้องแต่งตัวทันที ตอนนี้เธอแทบจะโป๊เปือยเพราะพี่ๆพนักงาน3คนต่างกรูกันเข้ามาหาเธอพร้อมกับกระชากลากถูเธอไปทำอะไรต่อมิอะไร ไม่เพียงแค่เสื้อผ้าที่พี่เขาเลือกให้เธอ แต่ยังมีชุดชั้นในอีก พี่เขาสั่งให้พนักงานหนึ่งใน3คนไปเรียกพนักงานที่อยู่แผนกชุดชั้นในชื่อดังมาที่ร้านพร้อมกับวัดขนาดหน้าอกของเธอ..เพียงไม่นานชุดชั้นในแสนสวยราคาแพงก็เริ่มถยอยยกมาให้เธอเลือก... แต่เธอไม่ต้องการชุดชั้นในใหม่เลยสักนิด... แต่แล้วยังไงพี่ๆเขาไม่สนใจคำคัดค้านของเธอเลยสักนิด..." ถ้าคุณน้องไม่เปลี่ยนเอง... พี่ช่วยนะคะ..จะเอายังไง จะทำเองหรือว่าให้พี่ๆเป็นคนช่วย..." พนักงานแผนกชุดชั้นในพูดออกมาพร้อมกับส่งสายตากดดันมาทางเธอ... ไม่เพียงแค่คนเดียวแต่เป็นทุกคนเลย... เธอกลัวอ่ะ..." ได้ค่ะได้... งั้นออกไปรอด้านนอกได้ไหมคะ.. ถ้าพี่ๆอยู่กันตรงนี้.. หนูอายค่ะ " พี่ๆเขาต้องการแกล้งเธอรึเปล่าเนี่ย ทำไมทุกคนถึงดูสนุกกับการจับเธอหันซ้ายหันขวากันจัง.." ได้ๆถ้าเสร็จก็เรียกพวกพี่นะ..."ชะเอมค่อยๆถอดชุดชั้นในตัวเก่าของเธอออกพร้อมกับค่อยๆบรรจงใส่ตัวใหม่ที่ยังไม่ได้ซักเข้าไปเธอก็งงนะ ชุดชั้นในชุดนี้มันดูโป๊ม๊าก... ด
หลังจากวันที่ทั้งคู่ได้พากันไปซื้อของที่ห้างกันแค่สองคนตอนนี้ดูเหมือนว่าบดินทร์และชะเอมพูดคุยกันมากขึ้นกว่าเก่าถึงแม้ว่าจะไม่ได้พูดคุยกันมากนักแต่ก็ยังถือว่ามากกว่าช่วงแรกๆ... ตอนนี้ชะเอมมาอยู่กับคุณท่านได้สองเดือนแล้วแต่เธอก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะท้องเพราะต้นเดือนที่ผ่านมาเธอพึ่งจะมีรอบเดือน...เสียงพูดคุยของผู้ชายสองคนที่คนนึงเธอคุ้นเคยส่วนอีกคนเธอไม่เคยได้ยินมาก่อน..." นี่แม่ชะเอมเอาของว่างไปให้คุณเอิร์ธที วันนี้น่าจะมีเพื่อนมาหาด้วย...." แม่อิ่มได้ยินเสียงคุณเอิร์ธกับเพื่อนของคุณเขาพูดคุยกันมาตลอดทาง และด้วยน้ำเสียงที่เธอได้ยินน่าจะเป็นคุณก้องเพื่อนสนิทของคุณเอิร์ธนั่นเอง..." ให้ฉันเอาไปให้ก็ได้นี่ป้า... ไม่เห็นต้องให้แม่นี่ถือไปให้เลย.. ดีไม่ดีสุ่มส่ามทำหกหมดคุณเอิร์ธอดกินอีก...นี่เป็นของโปรดของคุณเอิร์ธด้วย..." ไหมเสนอตัวด้วยความเร็วแสง.. เธออยากจะถือไปเสิร์ฟเอง เธอจะได้เจอคนหล่อตั้งสองคนคุณห้องก็หล่อเหลาทรงโอปป้าขนาดนั้น.. ถึงแม้ว่าจะหล่อขนาดไหนแต่ก็สู้คนเอิร์ธของเธอไม่ได้หรอก หล่อดิบเถื่อน... กร้าวใจมากแม่...." สาระแน งานของหล่อนทำให้เสร็จก่อน แม่ชะเอมมีหน้าที่คอยดูแลคุณเอิร์ธ
นี่เป็นครั้งแรกที่บดินทร์ให้เด็กของท่านย่านอนบนเตียงของเขา เพราะเขากินแรงเด็กคนนี้ไปเยอะหรอกไม่งั้น.. คงจะไม่มีใครหน้าไหน หรือว่าใครคนใดมานอนบนเตียงเขาได้แบบนี้... เด็กคนนี้ก็เช่นกัน เตียงนี้เขายังหาคนที่จะมาเป็นเจ้าของผู้ใช้ร่วมกับเขาได้เขายังไม่เจอใครสักคน ใครคนนั้น.. คนที่เขาคิดว่าใช่เขายังไม่เจอ ดังนั้นวันนี้เด็กคนนี้ของท่านย่าเลยมีสิทธิ์ใช้ชั่วคราวก็ในเมื่อเขาเล่นกับเจ้าหล่อนจนแทบขาดใจตายไปถึงขนาดนั้นแล้วนี่.. ถือซะว่าเป็นค่าชดใช้ก็แล้วกัน....บดินทร์ลุกขึ้นมาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าทันทีหลังจากที่เขาเสร็จกิจกับเด็กของท่านย่านี่ก็เย็นมากแล้วดังนั้นเขาก็ใส่ชุดนอนเลยก็แล้วกัน... เขาเลือกลงไปยังด้านล่างเพื่อลงไปดูว่ากับข้าวมื้อเย็นนั่นมาส่งรึยัง และเมื่อเขาลงไปเขาก็เห็นเด็กไหมที่ยืนรออยู่ในห้องนั่งเล่นอยู่ก่อนแล้ว...." กลับไปได้แล้ว หมดธุระแล้วไม่ใช่เหรอ?" บดินทร์ไม่ค่อยชอบให้ใครมาวุ่นวายพื้นที่ส่วนตัวของเขามากนัก แต่เรื่องของเด็กคนนั้น คนที่นอนเหมือนซ้อมตายอยู่บนเตียงของเขาเป็นข้อยกเว้นเพราะท่านย่าเป็นคนนั่งและเป็นคนจัดหามาให้เขา..." ให้ไหมอยู่เป็นเพื่อนก่อนก็ได้ค่ะ ไม่รู้ว่าแม่เด็ก
ชะเอมถูกลากเข้าไปยังห้องแต่งตัวทันที ตอนนี้เธอแทบจะโป๊เปือยเพราะพี่ๆพนักงาน3คนต่างกรูกันเข้ามาหาเธอพร้อมกับกระชากลากถูเธอไปทำอะไรต่อมิอะไร ไม่เพียงแค่เสื้อผ้าที่พี่เขาเลือกให้เธอ แต่ยังมีชุดชั้นในอีก พี่เขาสั่งให้พนักงานหนึ่งใน3คนไปเรียกพนักงานที่อยู่แผนกชุดชั้นในชื่อดังมาที่ร้านพร้อมกับวัดขนาดหน้าอกของเธอ..เพียงไม่นานชุดชั้นในแสนสวยราคาแพงก็เริ่มถยอยยกมาให้เธอเลือก... แต่เธอไม่ต้องการชุดชั้นในใหม่เลยสักนิด... แต่แล้วยังไงพี่ๆเขาไม่สนใจคำคัดค้านของเธอเลยสักนิด..." ถ้าคุณน้องไม่เปลี่ยนเอง... พี่ช่วยนะคะ..จะเอายังไง จะทำเองหรือว่าให้พี่ๆเป็นคนช่วย..." พนักงานแผนกชุดชั้นในพูดออกมาพร้อมกับส่งสายตากดดันมาทางเธอ... ไม่เพียงแค่คนเดียวแต่เป็นทุกคนเลย... เธอกลัวอ่ะ..." ได้ค่ะได้... งั้นออกไปรอด้านนอกได้ไหมคะ.. ถ้าพี่ๆอยู่กันตรงนี้.. หนูอายค่ะ " พี่ๆเขาต้องการแกล้งเธอรึเปล่าเนี่ย ทำไมทุกคนถึงดูสนุกกับการจับเธอหันซ้ายหันขวากันจัง.." ได้ๆถ้าเสร็จก็เรียกพวกพี่นะ..."ชะเอมค่อยๆถอดชุดชั้นในตัวเก่าของเธอออกพร้อมกับค่อยๆบรรจงใส่ตัวใหม่ที่ยังไม่ได้ซักเข้าไปเธอก็งงนะ ชุดชั้นในชุดนี้มันดูโป๊ม๊าก... ด
หลายวันที่ผ่านมาชะเอมรู้สึกว่าตัวเองเหมือนแมวขโมยยังไงก็ไม่รู้เพราะพอเช้าปุ๊บเธอก็จะรีบย่องออกไปจากห้องทันที.. และก็พาตัวเองไปหมกมุ่นอยู่ที่ห้องครัวใหญ่ แต่ก็จะมีบ้างที่เธอได้ทำอย่างอื่น อย่างเช่นอ่านหนังสือให้คุณท่านฟัง บางครั้งก็ช่วยแม่อิ่มแกะสลักผักผลไม้บ้าง เธอชอบนะงานประดิษฐ์ประดอยแบบนี้มันทำให้เธอมีสมาธิมากขึ้น วันนี้ก็เช่นกันเธอขลุกตัวอยู่ในกลัวใหญ่เพราะว่าวันนี้แม่อิ่มจะทำขนมบุหลันดั้นเมฆ เธอยังไม่เคยลองทำเลยวันนี้เธอเลยขออยู่เป็นลูกมือของแม่อิ่มช่วงหลังๆมานี้ทุกคนในบ้านต่างก็พูดจากกับเธอดีขึ้นกว่าเก่าเยอะยกเว้นแต่พี่ไหม เพราะพี่ไหมไม่ค่อยชอบเธอเท่าไรนัก แต่เธอก็ทำอะไรไม่ได้เพราะเธอก็ไม่รู้ว่าเธอจะทำยังไงให้พี่ไหมคุยกับเธอดีๆ คนอื่นๆบอกว่าไม่ต้องไปสนใจพี่ไหมหรอก เพราะพี่ไหมน่ะเป็นคนขี้อิจฉา พี่ไหมรักคุณบดินทร์ดังนั้นพี่ไหมเลยไม่พอใจที่เธอเข้ามา.. มันก็น่ะถ้าไม่มีเรื่องบุญคุณต้องตอบแทนล่ะก็... เธอก็ไม่ได้อยากจะก้าวเข้ามาที่นี่และทำหน้าที่นี่เลย....ตึกตึกตึก....บดินทร์เดินมายังเรือนใหญ่ของท่านย่าเพราะเขาก็พอจะรู้ว่าเขาสามารถเจอเด็กของท่านย่าได้ที่ไหน และก็เป็นอย่างที่เขาคิดเอ