เรื่องในคืนนั้นเธอต้องหอบร่างกายที่บอบช้ำของตัวเองลงมายังห้องนอนเล็กๆของเธอ เธอเสียใจนะ ตอนที่เขาอยู่บนตัวเธอสายตาที่เขามอบให้เธอมันทำเหมือนกับว่าเขาลุ่มหลงในตัวเธอ... แต่เพียงแค่เขาทำหน้าที่ของเขาเสร็จเขาก็เปลี่ยนเป็นคนละคนทันที... เธอโง่เอง... เธอคิดว่าสิ่งที่เขาแสดงออกมามันคือสิ่งที่ผู้หญิงคิดว่าเขารักเธอ เธอคิดบ้าอะไรอยู่ก็ไม่รู้เธอลืมไปได้ยังไงว่าเธอมาที่นี่เพื่ออะไร ดังนั้นเธอจะต้องเตือนตัวเองบ่อยๆว่าเขาทำตามหน้าที่ของเขา และเธอก็ต้องทำตามหน้าที่ของเธอที่เธอได้รับมอบหมายมาก....
บดินทร์ที่พยายามมองหาเด็กสาวคนนั้นอยู่บ่อยครั้งจนนี่ก็เข้าวันที่5แล้วเขาก็ยังไม่เห็นแม้แต่เงาของเด็กคนนั้นเลย มื้ออาหารส่วนใหญ่มักจะเป็นไหมที่ยกมาให้พร้อมกับจัดการเก็บกวาดล้างจานชามแทนคนที่เขาต้องการคุยด้วย...
" คิดจะหนีก็หนีให้พ้นนะ... ถ้าฉันจับได้เมื่อไหร่... เธอไม่รอดแน่อารียา..." บดินทร์เค้นคำพูดของเขาออกมาจากลำคอ เสียงของเขาบ่งบอกได้ว่าเขารู้สึกโมโหเจ้าของต้นเหตุของความโมโหของเขาในครั้งนี้....
ชะเอมเลือกที่จะช่วยอยู่ในครัวถึงแม้ว่าแม่อิ่มจะบอกไม่สิไล่ให้เธอกลับไปบ้านหลังนั้นแต่เธอก็พยายามที่จะยืดเวลาออกไปอีกนิด เธอหาข้ออ้างไปเรื่อยจนวันนี้เธอไม่รู้จะหาข้ออ้างอะไรได้อีก... มันเลยทำให้เธอถึงกับต้องท่วงเวลาโดยการเดินกลับเรือนนั้นอย่างช้าๆ...
ชะเอมใช้สายตาของตัวเองสอดส่องเข้าไปในตัวบ้านเธอเห็นว่าไฟในบ้านถูกปิดไปแล้วดังนั้นเธอจึงรีบก้าวเดินเข้าไปยังห้องนอนห้องเล็กๆของเธอทันที...
แกร๊ก.... แป๊ก....
"ว๊ายยย.... แฮ่กๆ ตกใจหมด.... คุณเข้ามาทำไมคะ"
เพียงแค่เธอเปิดไฟในห้องนอนของเธอและหมุนตัวเพื่อที่จะเดินไปยังโต๊ะเครื่องแป้ง เพียงเท่านั้นเธอก็เห็นคนที่เธอพยายามหนีหน้ามาหลายวัน... เขามายืนอยู่กลางห้องในความมืดแบบนี้ ไม่ว่าใครก็ถามที่ได้เจอก็ต้องตกใจเป็นธรรมดา...
" ไปไหนมา..."
" ไปช่วยงานในครัวมาค่ะ..." ชะเอมค่อยๆก้าวถอยหลังทีละก้าวทีละก้าว เพราะตอนนี้คุณบดินทร์เดินเข้ามาหาเธออย่างช้าๆ ราวกับหนังสยองขวัญที่คนร้ายพยายามจะเข้ามาทำร้ายตัวเอกของเรื่อง....
" เธอจำเป็นต้องไปทำที่นั่นเหรอ? หรือว่าแท้จริงแล้วเธอต้องการหลบหน้าฉัน...." ในเมื่อเขารอที่จะคุยกับเด็กคนนี้ด้านนอกแล้วแต่ก็ไม่เคยทันสักทีและก็ไม่รู้ว่าจะกลับมาตอนไหน วันนี้เขาเลยต้องบุกเข้ามาในห้องนอนอันคับแคบของเด็กสาวคนนี้.. เขาทำตัวราวกับว่าตัวเองเป็นโจรเป็นขโมยที่ต้องงัดแงะบ้านของคนอื่นเพื่อมาขโมยของมีค่า...
" มันเหงาะค่ะฉันเลยไปช่วยงานในครัว แล้วก็ฉันไม่ได้หลบหน้าคุณบดินทร์เลยนะคะ แค่ช่วยงานที่ครัวกว่าจะเสร็จก็ดึกพอสมควร..." ชะเอมต้องโกหกออกไปใครจะไปกล้าบอกล่ะว่าเธอหลบหน้าเขา ถ้าเกิดเขาโมโหแล้วพ่นไฟออกมาเธอก็หนีไม่ทันสิ....
หมับ!!!
" ฉันหิว..." สายตาที่ร้อนแรงถูกใช้ออกไปกับสาวน้อยด้อยประสบการณ์คนนี้...
" เอ่อ... งั้นเดี๋ยวฉันไปหาของกินให้นะคะเพื่อยังจะพอมีเหลืออยู่ในครัวบ้าง.. รอสักครู่นะคะ.." ชะเอมตอบอย่างที่เธอคิด แต่เธอคงจะแปลความหมายของคำว่าหิวของเขาผิดไป...
~~~
นานนับชั่วโมงที่เจ้าของร่างสูงโยกขย่มตอกอัดกับสาวน้อยร่างเล็กแต่สัดส่วนไม่เล็ก... การที่มีเซ็กส์โดยไม่ต้องคอยระวังว่าจะทำใครท้องหรือว่าต้องใส่ถุงยางมันฟินแบบนี้นี่เอง... ไม่แปลกที่เพื่อนสนิทของเขาอย่างไอ้ก้องถึงชอบหาสาวน้อยที่ยังบริสุทธิ์มาเปิดซิง....
กว่าบดินทร์จะพอใจในรสชาติของเซ็กส์โดยไม่ต้องระวังแบบเช่นเคยมันก็ทำให้เขาถึงกับหมดแรง... เสียงหอบที่มันออกมาจากปากของเขามันเป็นเครื่องบ่งบอกว่าช่วงร่างของเขาทำงานหนักเหลือเกิน วันนี้เขาใช้แรงเยอะมาก เขาหมดแรงดังนั้นเขาจึงขอนอนบนเตียงหลังเล็กๆแคบๆนี่ไปก่อนก็แล้วกัน....
ชะเอมถึงกับไม่รู้ว่าตัวเองหลับไปตอนไหนเธอถูกหลานชายของเจ้าของบ้านเคี้ยวกร่ำเธอจนเธอหายใจหายคอไม่ทัน ครั้งแล้วครั้งเล่าจนเธอบอกออกไปว่าเธอไม่ไหวแล้วแต่เขาก็ไม่ฟัง เขาให้เวลาเธอได้พักหายใจแค่ไม่กี่นาที และสุดท้ายเขาก็โยกกายอันหนักอึ้งของเขาไปมาพร้อมกับกระแทกแทรกส่วนนั้นของเขาเขามาพื้นที่สงวนของเธออย่างบ้าคลั่งจนเธอถึงกับหมดเรี่ยวแรงและเผลอหลับไปในที่สุด....
บดินทร์พึ่งเคยนอนร่วมเตียงกับผู้หญิงจริงๆจังๆก็ครั้งนี้และมันเป็นครั้งแรกของเขาที่เขาได้นอนกอดใครสักคน แต่เพราะความคับแคบของเตียงมันก็ทำให้เขาแทบจะหลับไม่ได้ในสมองของเขาตอนนี้คิดว่าเขาจะต้องเปลี่ยนเตียงนอนใหม่ให้มันหลังใหญ่กว่าเดิม แต่ห้องนี่สิมันสุดแสนจะเล็ก... เฮ้อ... ยุ่งยากฉิบหาย
~~~
เช้าวันใหม่บดินทร์ดื่นมาแต่ก็ไม่เจอแม่เนื้อหอมของเขายัยนี่ตื่นเช้าและยังห่มผ้าห่มให้เขาอีก... เขาค่อยๆพยุงร่างกายเปลือยเปล่าของเขาให้อยู่ในท่ากึ่งนั่งกึ่งนอน... ตาคมสาดส่องไปรอบๆห้องเล็ก...
" ไม่ได้ล่ะ คงจะต้องให้ไปอยู่ขาง้บน อยู่ห้องติดกันก็ได้มั้งไม่ต้องมาอยู่ห้องเดียวกันหรอก นานๆครั้งค่อยไปค้างคืนด้วยไม่จำเป็นต้องมานอนห้องเดียวกันหรอก..."
บดินทร์คิดไปคิดมาเขาก็ได้คำตอนที่น่าพอใจ เขาลุกจากเตียงเล็กและเดินขึ้นไปยังห้องนอนของเขา ชายหนุ่มจัดการอาบน้ำอาบท่าและลงมากินมื้อเช้าก่อนที่จะออกไปทำงาน และก็เป็นเหมือนเมื่อวาน... ยัยเด็กนั่นไม่ได้อยู่ที่นี่การเสิร์ฟมื้อเช้าเลยเป็นไหมอีกแล้วที่มายืนทำหน้าที่ปรนนิบัติเขา....
บดินทร์เลือกที่จะกินข้าวเงียบๆ สมองตอนนี้ของเขากำลังคิดอยู่ว่าจะต้องซื้ออะไรบ้างเพราะเมื่อครู่เขาเข้าไปสำรวจห้องอีกห้องมาภายในมีเตียงอยู่แล้วตู้เสื้อผ้าก็มีแล้ว ขาดแค่ไม่กี่อย่าง.. เมื่อเขาจัดการกับมื้อเช้าเสร็จสรรพเขาก็ลุกขึ้นและเดินออกไปจากโต๊ะทันทีโดยที่ไม่สนใจสายตาของเด็กไหมเลยสักนิด เขาก็พอจะรู้อยู่ว่าเด็กไหมนั่นต้องการอะไร แต่ตอนนี้เขายังไม่อยากได้อะไรหรืออยากได้ใครทั้งนั้นในเมื่อเขามีคนของท่านย่าอยู่แล้ว.....
หลายวันที่ผ่านมาชะเอมรู้สึกว่าตัวเองเหมือนแมวขโมยยังไงก็ไม่รู้เพราะพอเช้าปุ๊บเธอก็จะรีบย่องออกไปจากห้องทันที.. และก็พาตัวเองไปหมกมุ่นอยู่ที่ห้องครัวใหญ่ แต่ก็จะมีบ้างที่เธอได้ทำอย่างอื่น อย่างเช่นอ่านหนังสือให้คุณท่านฟัง บางครั้งก็ช่วยแม่อิ่มแกะสลักผักผลไม้บ้าง เธอชอบนะงานประดิษฐ์ประดอยแบบนี้มันทำให้เธอมีสมาธิมากขึ้น วันนี้ก็เช่นกันเธอขลุกตัวอยู่ในกลัวใหญ่เพราะว่าวันนี้แม่อิ่มจะทำขนมบุหลันดั้นเมฆ เธอยังไม่เคยลองทำเลยวันนี้เธอเลยขออยู่เป็นลูกมือของแม่อิ่มช่วงหลังๆมานี้ทุกคนในบ้านต่างก็พูดจากกับเธอดีขึ้นกว่าเก่าเยอะยกเว้นแต่พี่ไหม เพราะพี่ไหมไม่ค่อยชอบเธอเท่าไรนัก แต่เธอก็ทำอะไรไม่ได้เพราะเธอก็ไม่รู้ว่าเธอจะทำยังไงให้พี่ไหมคุยกับเธอดีๆ คนอื่นๆบอกว่าไม่ต้องไปสนใจพี่ไหมหรอก เพราะพี่ไหมน่ะเป็นคนขี้อิจฉา พี่ไหมรักคุณบดินทร์ดังนั้นพี่ไหมเลยไม่พอใจที่เธอเข้ามา.. มันก็น่ะถ้าไม่มีเรื่องบุญคุณต้องตอบแทนล่ะก็... เธอก็ไม่ได้อยากจะก้าวเข้ามาที่นี่และทำหน้าที่นี่เลย....ตึกตึกตึก....บดินทร์เดินมายังเรือนใหญ่ของท่านย่าเพราะเขาก็พอจะรู้ว่าเขาสามารถเจอเด็กของท่านย่าได้ที่ไหน และก็เป็นอย่างที่เขาคิดเอ
ชะเอมถูกลากเข้าไปยังห้องแต่งตัวทันที ตอนนี้เธอแทบจะโป๊เปือยเพราะพี่ๆพนักงาน3คนต่างกรูกันเข้ามาหาเธอพร้อมกับกระชากลากถูเธอไปทำอะไรต่อมิอะไร ไม่เพียงแค่เสื้อผ้าที่พี่เขาเลือกให้เธอ แต่ยังมีชุดชั้นในอีก พี่เขาสั่งให้พนักงานหนึ่งใน3คนไปเรียกพนักงานที่อยู่แผนกชุดชั้นในชื่อดังมาที่ร้านพร้อมกับวัดขนาดหน้าอกของเธอ..เพียงไม่นานชุดชั้นในแสนสวยราคาแพงก็เริ่มถยอยยกมาให้เธอเลือก... แต่เธอไม่ต้องการชุดชั้นในใหม่เลยสักนิด... แต่แล้วยังไงพี่ๆเขาไม่สนใจคำคัดค้านของเธอเลยสักนิด..." ถ้าคุณน้องไม่เปลี่ยนเอง... พี่ช่วยนะคะ..จะเอายังไง จะทำเองหรือว่าให้พี่ๆเป็นคนช่วย..." พนักงานแผนกชุดชั้นในพูดออกมาพร้อมกับส่งสายตากดดันมาทางเธอ... ไม่เพียงแค่คนเดียวแต่เป็นทุกคนเลย... เธอกลัวอ่ะ..." ได้ค่ะได้... งั้นออกไปรอด้านนอกได้ไหมคะ.. ถ้าพี่ๆอยู่กันตรงนี้.. หนูอายค่ะ " พี่ๆเขาต้องการแกล้งเธอรึเปล่าเนี่ย ทำไมทุกคนถึงดูสนุกกับการจับเธอหันซ้ายหันขวากันจัง.." ได้ๆถ้าเสร็จก็เรียกพวกพี่นะ..."ชะเอมค่อยๆถอดชุดชั้นในตัวเก่าของเธอออกพร้อมกับค่อยๆบรรจงใส่ตัวใหม่ที่ยังไม่ได้ซักเข้าไปเธอก็งงนะ ชุดชั้นในชุดนี้มันดูโป๊ม๊าก... ด
นี่เป็นครั้งแรกที่บดินทร์ให้เด็กของท่านย่านอนบนเตียงของเขา เพราะเขากินแรงเด็กคนนี้ไปเยอะหรอกไม่งั้น.. คงจะไม่มีใครหน้าไหน หรือว่าใครคนใดมานอนบนเตียงเขาได้แบบนี้... เด็กคนนี้ก็เช่นกัน เตียงนี้เขายังหาคนที่จะมาเป็นเจ้าของผู้ใช้ร่วมกับเขาได้เขายังไม่เจอใครสักคน ใครคนนั้น.. คนที่เขาคิดว่าใช่เขายังไม่เจอ ดังนั้นวันนี้เด็กคนนี้ของท่านย่าเลยมีสิทธิ์ใช้ชั่วคราวก็ในเมื่อเขาเล่นกับเจ้าหล่อนจนแทบขาดใจตายไปถึงขนาดนั้นแล้วนี่.. ถือซะว่าเป็นค่าชดใช้ก็แล้วกัน....บดินทร์ลุกขึ้นมาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าทันทีหลังจากที่เขาเสร็จกิจกับเด็กของท่านย่านี่ก็เย็นมากแล้วดังนั้นเขาก็ใส่ชุดนอนเลยก็แล้วกัน... เขาเลือกลงไปยังด้านล่างเพื่อลงไปดูว่ากับข้าวมื้อเย็นนั่นมาส่งรึยัง และเมื่อเขาลงไปเขาก็เห็นเด็กไหมที่ยืนรออยู่ในห้องนั่งเล่นอยู่ก่อนแล้ว...." กลับไปได้แล้ว หมดธุระแล้วไม่ใช่เหรอ?" บดินทร์ไม่ค่อยชอบให้ใครมาวุ่นวายพื้นที่ส่วนตัวของเขามากนัก แต่เรื่องของเด็กคนนั้น คนที่นอนเหมือนซ้อมตายอยู่บนเตียงของเขาเป็นข้อยกเว้นเพราะท่านย่าเป็นคนนั่งและเป็นคนจัดหามาให้เขา..." ให้ไหมอยู่เป็นเพื่อนก่อนก็ได้ค่ะ ไม่รู้ว่าแม่เด็ก
หลังจากวันที่ทั้งคู่ได้พากันไปซื้อของที่ห้างกันแค่สองคนตอนนี้ดูเหมือนว่าบดินทร์และชะเอมพูดคุยกันมากขึ้นกว่าเก่าถึงแม้ว่าจะไม่ได้พูดคุยกันมากนักแต่ก็ยังถือว่ามากกว่าช่วงแรกๆ... ตอนนี้ชะเอมมาอยู่กับคุณท่านได้สองเดือนแล้วแต่เธอก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะท้องเพราะต้นเดือนที่ผ่านมาเธอพึ่งจะมีรอบเดือน...เสียงพูดคุยของผู้ชายสองคนที่คนนึงเธอคุ้นเคยส่วนอีกคนเธอไม่เคยได้ยินมาก่อน..." นี่แม่ชะเอมเอาของว่างไปให้คุณเอิร์ธที วันนี้น่าจะมีเพื่อนมาหาด้วย...." แม่อิ่มได้ยินเสียงคุณเอิร์ธกับเพื่อนของคุณเขาพูดคุยกันมาตลอดทาง และด้วยน้ำเสียงที่เธอได้ยินน่าจะเป็นคุณก้องเพื่อนสนิทของคุณเอิร์ธนั่นเอง..." ให้ฉันเอาไปให้ก็ได้นี่ป้า... ไม่เห็นต้องให้แม่นี่ถือไปให้เลย.. ดีไม่ดีสุ่มส่ามทำหกหมดคุณเอิร์ธอดกินอีก...นี่เป็นของโปรดของคุณเอิร์ธด้วย..." ไหมเสนอตัวด้วยความเร็วแสง.. เธออยากจะถือไปเสิร์ฟเอง เธอจะได้เจอคนหล่อตั้งสองคนคุณห้องก็หล่อเหลาทรงโอปป้าขนาดนั้น.. ถึงแม้ว่าจะหล่อขนาดไหนแต่ก็สู้คนเอิร์ธของเธอไม่ได้หรอก หล่อดิบเถื่อน... กร้าวใจมากแม่...." สาระแน งานของหล่อนทำให้เสร็จก่อน แม่ชะเอมมีหน้าที่คอยดูแลคุณเอิร์ธ
ชะเอมถูกลากเข้าไปยังห้องแต่งตัวทันที ตอนนี้เธอแทบจะโป๊เปือยเพราะพี่ๆพนักงาน3คนต่างกรูกันเข้ามาหาเธอพร้อมกับกระชากลากถูเธอไปทำอะไรต่อมิอะไร ไม่เพียงแค่เสื้อผ้าที่พี่เขาเลือกให้เธอ แต่ยังมีชุดชั้นในอีก พี่เขาสั่งให้พนักงานหนึ่งใน3คนไปเรียกพนักงานที่อยู่แผนกชุดชั้นในชื่อดังมาที่ร้านพร้อมกับวัดขนาดหน้าอกของเธอ..เพียงไม่นานชุดชั้นในแสนสวยราคาแพงก็เริ่มถยอยยกมาให้เธอเลือก... แต่เธอไม่ต้องการชุดชั้นในใหม่เลยสักนิด... แต่แล้วยังไงพี่ๆเขาไม่สนใจคำคัดค้านของเธอเลยสักนิด..." ถ้าคุณน้องไม่เปลี่ยนเอง... พี่ช่วยนะคะ..จะเอายังไง จะทำเองหรือว่าให้พี่ๆเป็นคนช่วย..." พนักงานแผนกชุดชั้นในพูดออกมาพร้อมกับส่งสายตากดดันมาทางเธอ... ไม่เพียงแค่คนเดียวแต่เป็นทุกคนเลย... เธอกลัวอ่ะ..." ได้ค่ะได้... งั้นออกไปรอด้านนอกได้ไหมคะ.. ถ้าพี่ๆอยู่กันตรงนี้.. หนูอายค่ะ " พี่ๆเขาต้องการแกล้งเธอรึเปล่าเนี่ย ทำไมทุกคนถึงดูสนุกกับการจับเธอหันซ้ายหันขวากันจัง.." ได้ๆถ้าเสร็จก็เรียกพวกพี่นะ..."ชะเอมค่อยๆถอดชุดชั้นในตัวเก่าของเธอออกพร้อมกับค่อยๆบรรจงใส่ตัวใหม่ที่ยังไม่ได้ซักเข้าไปเธอก็งงนะ ชุดชั้นในชุดนี้มันดูโป๊ม๊าก... ด
นี่เป็นครั้งแรกที่บดินทร์ให้เด็กของท่านย่านอนบนเตียงของเขา เพราะเขากินแรงเด็กคนนี้ไปเยอะหรอกไม่งั้น.. คงจะไม่มีใครหน้าไหน หรือว่าใครคนใดมานอนบนเตียงเขาได้แบบนี้... เด็กคนนี้ก็เช่นกัน เตียงนี้เขายังหาคนที่จะมาเป็นเจ้าของผู้ใช้ร่วมกับเขาได้เขายังไม่เจอใครสักคน ใครคนนั้น.. คนที่เขาคิดว่าใช่เขายังไม่เจอ ดังนั้นวันนี้เด็กคนนี้ของท่านย่าเลยมีสิทธิ์ใช้ชั่วคราวก็ในเมื่อเขาเล่นกับเจ้าหล่อนจนแทบขาดใจตายไปถึงขนาดนั้นแล้วนี่.. ถือซะว่าเป็นค่าชดใช้ก็แล้วกัน....บดินทร์ลุกขึ้นมาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าทันทีหลังจากที่เขาเสร็จกิจกับเด็กของท่านย่านี่ก็เย็นมากแล้วดังนั้นเขาก็ใส่ชุดนอนเลยก็แล้วกัน... เขาเลือกลงไปยังด้านล่างเพื่อลงไปดูว่ากับข้าวมื้อเย็นนั่นมาส่งรึยัง และเมื่อเขาลงไปเขาก็เห็นเด็กไหมที่ยืนรออยู่ในห้องนั่งเล่นอยู่ก่อนแล้ว...." กลับไปได้แล้ว หมดธุระแล้วไม่ใช่เหรอ?" บดินทร์ไม่ค่อยชอบให้ใครมาวุ่นวายพื้นที่ส่วนตัวของเขามากนัก แต่เรื่องของเด็กคนนั้น คนที่นอนเหมือนซ้อมตายอยู่บนเตียงของเขาเป็นข้อยกเว้นเพราะท่านย่าเป็นคนนั่งและเป็นคนจัดหามาให้เขา..." ให้ไหมอยู่เป็นเพื่อนก่อนก็ได้ค่ะ ไม่รู้ว่าแม่เด็ก
จากวันนั้นคุณบดินทร์ก็คอยจับผิดเธอเสมอเวลาเพื่อนของคุณเขามาที่บ้าน.. เธอไม่ได้อยากที่จะพูดคุยหรือว่าต้องการที่จะอยู่เจอเพื่อนคุณเขาเลยสักนิด แต่เธอก็เลี่ยงไม่ได้เพราะทุกครั้งที่เพื่อนคุณเขามาเธอก็มักจะต้องคอยถือของว่างมาให้คุณบดินทร์และเพื่อนของคุณบดินทร์...และที่สำคัญช่วงนี้คุณบดินทร์ก็จัดหนักเธอแทบทุกวัน ทุกครั้งที่คุณเขาจับเธอกินคุณเขามักจะบอกว่าให้เธอรีบท้องสักที คุณเขาจะได้เลิกทำเรื่องปัญญาอ่อนแบบนี้สักที เพราะสิ่งที่คุณท่านทำกับคุณบดินทร์นั้นมันคือการลิดรอนสิทธิเสรีภาพของคุณบดินทร์ เพียงแค่เธอได้ยินคำนั้นออกมาจากปากของคุณบดินทร์... เธอก็รู้สึกว่าตัวเองมันไม่มีคุณค่าอะไรเลยสักนิด ความเป็นคนของเธอมันก็ดูต่ำลงไปเรื่อยๆ เธอจะทำอะไรได้ล่ะในเมื่อเธอเลือกเกิดไม่ได้แต่เธอเลือกที่จะเป็นคนดี เธอเลือกที่จะทำตัวให้ตัวเองอยู่ในกรอบในรอย...วันนี้คุณก้องมาขอร้องให้เธอออกไปช่วยเลือกของวันเกิดให้คุณแม่ของเขาเธอที่ปฏิเสธยังไงเขาก็ไม่ฟัง จนคุณก้องนั้นโทรไปขอคุณบดินทร์ว่าจะให้เธอไปช่วยเลือกของขวัญให้แม่ของคุณก้อง คุณก้องบอกว่าจะไม่พามาส่งช้าและที่สำคัญคุณท่านก็อนุญาตแล้วคุณบดินทร์จึงไม่มีสิทธ์ปฏิ
หลังจากวันนั้นชะเอมเลือกที่จะหลบหน้าทุกคน ไม่ว่าจะเป็นคุณท่าน คุณบดินทร์ และพี่ไหม เธอยังทำใจไม่ได้ เพียงแค่เธอเห็นหน้าพวกเขามันก็ทำให้ร่างกายของเธอมีปฏิกิริยาขึ้นมาทันที หน้าอกของเธอมันรู้สึกถึงความอัดแน่นไปด้วยมวลของความเสียใจ... ถ้าเธอเผลอสบตาพวกเขาเหล่านั้น... มันก็ทำให้ต่อมน้ำตาของเธอทำหน้าที่ของมันทันที....นี่ก็เป็นเวลาเกือบสองอาทติย์แล้วที่เธอหลบเลี่ยงคนพวกนั้น แต่วันนี้เป็นวันที่โชคร้ายที่สุดของเธอ เพราะวันนี้คุณก้องมาหาคุณบดินทร์ที่บ้านและนั่นจึงทำให้เธอไม่สามารถหลบหลีกได้ เธอได้เจอหน้าคุณเขาอีกครั้งหลังจากที่เธอพยายามอยู่ถึงสองอาทิตย์...." น้องชะเอม.."ชะเอมมองไปตามเสียงที่ดังขึ้น เธอที่ยืนจัดของว่างอยู่ก็ต้องชะงักหยุดกับการกระทำของตัวเองชั่วคราว..." คุณก้อง... อยากได้อะไรรึเปล่าคะทำไมถึงเข้ามาในครัว..." เธอจัดจานใกล้จะเสร็จแล้วแต่ดูเหมือนว่าเธอยังช้าอยู่ดีสินะไม่งั้นคุณก้องก็คงไม่เดินเข้ามาในนี้หรอก..." ไม่ๆพี่ได้อยากได้อะไร แค่มาดูน่ะว่าชะเอมทำอะไร ว่าแต่.. ชะเอมได้ใช้ของที่พี่ให้บ้างรึเปล่าเนี่ย..." พูดจบก้องก็ก้มหน้าของเขาลงมาและทำท่าดมหากลิ่นน้ำหอมที่เขาเป็นคนเลือกใ
เมื่อชะเอมฟื้นขึ้นมาเธอก็รับรู้ถึงแรงกดดันที่คุณบดินทร์ส่งออกมา... มันเกิดอะไรขึ้น.. ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่..."ทำไมดิฉันมาอยู่ที่นี่ได้คะ..." ชะเอมจำได้ว่าเธอเดินทอดน่องไปเรื่อยๆที่ทางเดิน.... แล้วทำไม ทำไมเธอถึงมาอยู่โรงพยาบาลได้...." มึงกลับไปก่อนไอ้ก้อง... ตอนนี้คนขับรถที่บ้านมาถึงแล้ว... " บดินทร์เลือกที่จะไล่เพื่อนของเขาให้พ้นหน้าทันทีที่คนของท่านย่าตื่น...." อืม... ชะเอม.. เดี๋ยวว่างๆพี่มาเยี่ยมนะ..." ก้องลูบหัวของชะเอมด้วยความแผ่วเบา... เขาช้าไปหนึ่งก้าว... น้องชะเอมท้อง น้องชะเอมท้องกับใคร... กับไอ้คุณชายเหรอ? เป็นไปไม่ได้หรอก มันไม่น่าจะกินเด็กในบ้านหรอก... ก้องเก็บความสงสัยเอาไว้ในใจ.. ยังไงเขาก็ต้องได้เจอน้องชะเอมอีก.. เอาไว้ถ้าเจอรอบหน้าเขาค่อยถามก็แล้วกันว่าใครเป็นพ่อ...เมื่อก้องออกไปจากห้องพัก ภายในห้องก็ตกอยู่ในความเงียบ... ชะเอมก็ไม่รู้ว่าเธอจะพูดอะไรเพราะตอนนี้คุณบดินทร์เขาดูเหมือนว่าจะอารมณ์ไม่ดีเอามากๆ....บดินทร์ได้รับข้อความจากคนขับรถของที่บ้านว่ามาถึงแล้ว...กลับ!!!ชะเอมถึงกับตกใจเพราะคุณบดินทร์ถึงกับตะคอกออกมาซะเสียงดัง... เธอทำอะไรให้คุณบดินทร์โกรธอีกหน๊อ.
หลังจากวันนั้นชะเอมเลือกที่จะหลบหน้าทุกคน ไม่ว่าจะเป็นคุณท่าน คุณบดินทร์ และพี่ไหม เธอยังทำใจไม่ได้ เพียงแค่เธอเห็นหน้าพวกเขามันก็ทำให้ร่างกายของเธอมีปฏิกิริยาขึ้นมาทันที หน้าอกของเธอมันรู้สึกถึงความอัดแน่นไปด้วยมวลของความเสียใจ... ถ้าเธอเผลอสบตาพวกเขาเหล่านั้น... มันก็ทำให้ต่อมน้ำตาของเธอทำหน้าที่ของมันทันที....นี่ก็เป็นเวลาเกือบสองอาทติย์แล้วที่เธอหลบเลี่ยงคนพวกนั้น แต่วันนี้เป็นวันที่โชคร้ายที่สุดของเธอ เพราะวันนี้คุณก้องมาหาคุณบดินทร์ที่บ้านและนั่นจึงทำให้เธอไม่สามารถหลบหลีกได้ เธอได้เจอหน้าคุณเขาอีกครั้งหลังจากที่เธอพยายามอยู่ถึงสองอาทิตย์...." น้องชะเอม.."ชะเอมมองไปตามเสียงที่ดังขึ้น เธอที่ยืนจัดของว่างอยู่ก็ต้องชะงักหยุดกับการกระทำของตัวเองชั่วคราว..." คุณก้อง... อยากได้อะไรรึเปล่าคะทำไมถึงเข้ามาในครัว..." เธอจัดจานใกล้จะเสร็จแล้วแต่ดูเหมือนว่าเธอยังช้าอยู่ดีสินะไม่งั้นคุณก้องก็คงไม่เดินเข้ามาในนี้หรอก..." ไม่ๆพี่ได้อยากได้อะไร แค่มาดูน่ะว่าชะเอมทำอะไร ว่าแต่.. ชะเอมได้ใช้ของที่พี่ให้บ้างรึเปล่าเนี่ย..." พูดจบก้องก็ก้มหน้าของเขาลงมาและทำท่าดมหากลิ่นน้ำหอมที่เขาเป็นคนเลือกใ
จากวันนั้นคุณบดินทร์ก็คอยจับผิดเธอเสมอเวลาเพื่อนของคุณเขามาที่บ้าน.. เธอไม่ได้อยากที่จะพูดคุยหรือว่าต้องการที่จะอยู่เจอเพื่อนคุณเขาเลยสักนิด แต่เธอก็เลี่ยงไม่ได้เพราะทุกครั้งที่เพื่อนคุณเขามาเธอก็มักจะต้องคอยถือของว่างมาให้คุณบดินทร์และเพื่อนของคุณบดินทร์...และที่สำคัญช่วงนี้คุณบดินทร์ก็จัดหนักเธอแทบทุกวัน ทุกครั้งที่คุณเขาจับเธอกินคุณเขามักจะบอกว่าให้เธอรีบท้องสักที คุณเขาจะได้เลิกทำเรื่องปัญญาอ่อนแบบนี้สักที เพราะสิ่งที่คุณท่านทำกับคุณบดินทร์นั้นมันคือการลิดรอนสิทธิเสรีภาพของคุณบดินทร์ เพียงแค่เธอได้ยินคำนั้นออกมาจากปากของคุณบดินทร์... เธอก็รู้สึกว่าตัวเองมันไม่มีคุณค่าอะไรเลยสักนิด ความเป็นคนของเธอมันก็ดูต่ำลงไปเรื่อยๆ เธอจะทำอะไรได้ล่ะในเมื่อเธอเลือกเกิดไม่ได้แต่เธอเลือกที่จะเป็นคนดี เธอเลือกที่จะทำตัวให้ตัวเองอยู่ในกรอบในรอย...วันนี้คุณก้องมาขอร้องให้เธอออกไปช่วยเลือกของวันเกิดให้คุณแม่ของเขาเธอที่ปฏิเสธยังไงเขาก็ไม่ฟัง จนคุณก้องนั้นโทรไปขอคุณบดินทร์ว่าจะให้เธอไปช่วยเลือกของขวัญให้แม่ของคุณก้อง คุณก้องบอกว่าจะไม่พามาส่งช้าและที่สำคัญคุณท่านก็อนุญาตแล้วคุณบดินทร์จึงไม่มีสิทธ์ปฏิ
นี่เป็นครั้งแรกที่บดินทร์ให้เด็กของท่านย่านอนบนเตียงของเขา เพราะเขากินแรงเด็กคนนี้ไปเยอะหรอกไม่งั้น.. คงจะไม่มีใครหน้าไหน หรือว่าใครคนใดมานอนบนเตียงเขาได้แบบนี้... เด็กคนนี้ก็เช่นกัน เตียงนี้เขายังหาคนที่จะมาเป็นเจ้าของผู้ใช้ร่วมกับเขาได้เขายังไม่เจอใครสักคน ใครคนนั้น.. คนที่เขาคิดว่าใช่เขายังไม่เจอ ดังนั้นวันนี้เด็กคนนี้ของท่านย่าเลยมีสิทธิ์ใช้ชั่วคราวก็ในเมื่อเขาเล่นกับเจ้าหล่อนจนแทบขาดใจตายไปถึงขนาดนั้นแล้วนี่.. ถือซะว่าเป็นค่าชดใช้ก็แล้วกัน....บดินทร์ลุกขึ้นมาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าทันทีหลังจากที่เขาเสร็จกิจกับเด็กของท่านย่านี่ก็เย็นมากแล้วดังนั้นเขาก็ใส่ชุดนอนเลยก็แล้วกัน... เขาเลือกลงไปยังด้านล่างเพื่อลงไปดูว่ากับข้าวมื้อเย็นนั่นมาส่งรึยัง และเมื่อเขาลงไปเขาก็เห็นเด็กไหมที่ยืนรออยู่ในห้องนั่งเล่นอยู่ก่อนแล้ว...." กลับไปได้แล้ว หมดธุระแล้วไม่ใช่เหรอ?" บดินทร์ไม่ค่อยชอบให้ใครมาวุ่นวายพื้นที่ส่วนตัวของเขามากนัก แต่เรื่องของเด็กคนนั้น คนที่นอนเหมือนซ้อมตายอยู่บนเตียงของเขาเป็นข้อยกเว้นเพราะท่านย่าเป็นคนนั่งและเป็นคนจัดหามาให้เขา..." ให้ไหมอยู่เป็นเพื่อนก่อนก็ได้ค่ะ ไม่รู้ว่าแม่เด็ก
ชะเอมถูกลากเข้าไปยังห้องแต่งตัวทันที ตอนนี้เธอแทบจะโป๊เปือยเพราะพี่ๆพนักงาน3คนต่างกรูกันเข้ามาหาเธอพร้อมกับกระชากลากถูเธอไปทำอะไรต่อมิอะไร ไม่เพียงแค่เสื้อผ้าที่พี่เขาเลือกให้เธอ แต่ยังมีชุดชั้นในอีก พี่เขาสั่งให้พนักงานหนึ่งใน3คนไปเรียกพนักงานที่อยู่แผนกชุดชั้นในชื่อดังมาที่ร้านพร้อมกับวัดขนาดหน้าอกของเธอ..เพียงไม่นานชุดชั้นในแสนสวยราคาแพงก็เริ่มถยอยยกมาให้เธอเลือก... แต่เธอไม่ต้องการชุดชั้นในใหม่เลยสักนิด... แต่แล้วยังไงพี่ๆเขาไม่สนใจคำคัดค้านของเธอเลยสักนิด..." ถ้าคุณน้องไม่เปลี่ยนเอง... พี่ช่วยนะคะ..จะเอายังไง จะทำเองหรือว่าให้พี่ๆเป็นคนช่วย..." พนักงานแผนกชุดชั้นในพูดออกมาพร้อมกับส่งสายตากดดันมาทางเธอ... ไม่เพียงแค่คนเดียวแต่เป็นทุกคนเลย... เธอกลัวอ่ะ..." ได้ค่ะได้... งั้นออกไปรอด้านนอกได้ไหมคะ.. ถ้าพี่ๆอยู่กันตรงนี้.. หนูอายค่ะ " พี่ๆเขาต้องการแกล้งเธอรึเปล่าเนี่ย ทำไมทุกคนถึงดูสนุกกับการจับเธอหันซ้ายหันขวากันจัง.." ได้ๆถ้าเสร็จก็เรียกพวกพี่นะ..."ชะเอมค่อยๆถอดชุดชั้นในตัวเก่าของเธอออกพร้อมกับค่อยๆบรรจงใส่ตัวใหม่ที่ยังไม่ได้ซักเข้าไปเธอก็งงนะ ชุดชั้นในชุดนี้มันดูโป๊ม๊าก... ด
หลังจากวันที่ทั้งคู่ได้พากันไปซื้อของที่ห้างกันแค่สองคนตอนนี้ดูเหมือนว่าบดินทร์และชะเอมพูดคุยกันมากขึ้นกว่าเก่าถึงแม้ว่าจะไม่ได้พูดคุยกันมากนักแต่ก็ยังถือว่ามากกว่าช่วงแรกๆ... ตอนนี้ชะเอมมาอยู่กับคุณท่านได้สองเดือนแล้วแต่เธอก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะท้องเพราะต้นเดือนที่ผ่านมาเธอพึ่งจะมีรอบเดือน...เสียงพูดคุยของผู้ชายสองคนที่คนนึงเธอคุ้นเคยส่วนอีกคนเธอไม่เคยได้ยินมาก่อน..." นี่แม่ชะเอมเอาของว่างไปให้คุณเอิร์ธที วันนี้น่าจะมีเพื่อนมาหาด้วย...." แม่อิ่มได้ยินเสียงคุณเอิร์ธกับเพื่อนของคุณเขาพูดคุยกันมาตลอดทาง และด้วยน้ำเสียงที่เธอได้ยินน่าจะเป็นคุณก้องเพื่อนสนิทของคุณเอิร์ธนั่นเอง..." ให้ฉันเอาไปให้ก็ได้นี่ป้า... ไม่เห็นต้องให้แม่นี่ถือไปให้เลย.. ดีไม่ดีสุ่มส่ามทำหกหมดคุณเอิร์ธอดกินอีก...นี่เป็นของโปรดของคุณเอิร์ธด้วย..." ไหมเสนอตัวด้วยความเร็วแสง.. เธออยากจะถือไปเสิร์ฟเอง เธอจะได้เจอคนหล่อตั้งสองคนคุณห้องก็หล่อเหลาทรงโอปป้าขนาดนั้น.. ถึงแม้ว่าจะหล่อขนาดไหนแต่ก็สู้คนเอิร์ธของเธอไม่ได้หรอก หล่อดิบเถื่อน... กร้าวใจมากแม่...." สาระแน งานของหล่อนทำให้เสร็จก่อน แม่ชะเอมมีหน้าที่คอยดูแลคุณเอิร์ธ
นี่เป็นครั้งแรกที่บดินทร์ให้เด็กของท่านย่านอนบนเตียงของเขา เพราะเขากินแรงเด็กคนนี้ไปเยอะหรอกไม่งั้น.. คงจะไม่มีใครหน้าไหน หรือว่าใครคนใดมานอนบนเตียงเขาได้แบบนี้... เด็กคนนี้ก็เช่นกัน เตียงนี้เขายังหาคนที่จะมาเป็นเจ้าของผู้ใช้ร่วมกับเขาได้เขายังไม่เจอใครสักคน ใครคนนั้น.. คนที่เขาคิดว่าใช่เขายังไม่เจอ ดังนั้นวันนี้เด็กคนนี้ของท่านย่าเลยมีสิทธิ์ใช้ชั่วคราวก็ในเมื่อเขาเล่นกับเจ้าหล่อนจนแทบขาดใจตายไปถึงขนาดนั้นแล้วนี่.. ถือซะว่าเป็นค่าชดใช้ก็แล้วกัน....บดินทร์ลุกขึ้นมาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าทันทีหลังจากที่เขาเสร็จกิจกับเด็กของท่านย่านี่ก็เย็นมากแล้วดังนั้นเขาก็ใส่ชุดนอนเลยก็แล้วกัน... เขาเลือกลงไปยังด้านล่างเพื่อลงไปดูว่ากับข้าวมื้อเย็นนั่นมาส่งรึยัง และเมื่อเขาลงไปเขาก็เห็นเด็กไหมที่ยืนรออยู่ในห้องนั่งเล่นอยู่ก่อนแล้ว...." กลับไปได้แล้ว หมดธุระแล้วไม่ใช่เหรอ?" บดินทร์ไม่ค่อยชอบให้ใครมาวุ่นวายพื้นที่ส่วนตัวของเขามากนัก แต่เรื่องของเด็กคนนั้น คนที่นอนเหมือนซ้อมตายอยู่บนเตียงของเขาเป็นข้อยกเว้นเพราะท่านย่าเป็นคนนั่งและเป็นคนจัดหามาให้เขา..." ให้ไหมอยู่เป็นเพื่อนก่อนก็ได้ค่ะ ไม่รู้ว่าแม่เด็ก
ชะเอมถูกลากเข้าไปยังห้องแต่งตัวทันที ตอนนี้เธอแทบจะโป๊เปือยเพราะพี่ๆพนักงาน3คนต่างกรูกันเข้ามาหาเธอพร้อมกับกระชากลากถูเธอไปทำอะไรต่อมิอะไร ไม่เพียงแค่เสื้อผ้าที่พี่เขาเลือกให้เธอ แต่ยังมีชุดชั้นในอีก พี่เขาสั่งให้พนักงานหนึ่งใน3คนไปเรียกพนักงานที่อยู่แผนกชุดชั้นในชื่อดังมาที่ร้านพร้อมกับวัดขนาดหน้าอกของเธอ..เพียงไม่นานชุดชั้นในแสนสวยราคาแพงก็เริ่มถยอยยกมาให้เธอเลือก... แต่เธอไม่ต้องการชุดชั้นในใหม่เลยสักนิด... แต่แล้วยังไงพี่ๆเขาไม่สนใจคำคัดค้านของเธอเลยสักนิด..." ถ้าคุณน้องไม่เปลี่ยนเอง... พี่ช่วยนะคะ..จะเอายังไง จะทำเองหรือว่าให้พี่ๆเป็นคนช่วย..." พนักงานแผนกชุดชั้นในพูดออกมาพร้อมกับส่งสายตากดดันมาทางเธอ... ไม่เพียงแค่คนเดียวแต่เป็นทุกคนเลย... เธอกลัวอ่ะ..." ได้ค่ะได้... งั้นออกไปรอด้านนอกได้ไหมคะ.. ถ้าพี่ๆอยู่กันตรงนี้.. หนูอายค่ะ " พี่ๆเขาต้องการแกล้งเธอรึเปล่าเนี่ย ทำไมทุกคนถึงดูสนุกกับการจับเธอหันซ้ายหันขวากันจัง.." ได้ๆถ้าเสร็จก็เรียกพวกพี่นะ..."ชะเอมค่อยๆถอดชุดชั้นในตัวเก่าของเธอออกพร้อมกับค่อยๆบรรจงใส่ตัวใหม่ที่ยังไม่ได้ซักเข้าไปเธอก็งงนะ ชุดชั้นในชุดนี้มันดูโป๊ม๊าก... ด
หลายวันที่ผ่านมาชะเอมรู้สึกว่าตัวเองเหมือนแมวขโมยยังไงก็ไม่รู้เพราะพอเช้าปุ๊บเธอก็จะรีบย่องออกไปจากห้องทันที.. และก็พาตัวเองไปหมกมุ่นอยู่ที่ห้องครัวใหญ่ แต่ก็จะมีบ้างที่เธอได้ทำอย่างอื่น อย่างเช่นอ่านหนังสือให้คุณท่านฟัง บางครั้งก็ช่วยแม่อิ่มแกะสลักผักผลไม้บ้าง เธอชอบนะงานประดิษฐ์ประดอยแบบนี้มันทำให้เธอมีสมาธิมากขึ้น วันนี้ก็เช่นกันเธอขลุกตัวอยู่ในกลัวใหญ่เพราะว่าวันนี้แม่อิ่มจะทำขนมบุหลันดั้นเมฆ เธอยังไม่เคยลองทำเลยวันนี้เธอเลยขออยู่เป็นลูกมือของแม่อิ่มช่วงหลังๆมานี้ทุกคนในบ้านต่างก็พูดจากกับเธอดีขึ้นกว่าเก่าเยอะยกเว้นแต่พี่ไหม เพราะพี่ไหมไม่ค่อยชอบเธอเท่าไรนัก แต่เธอก็ทำอะไรไม่ได้เพราะเธอก็ไม่รู้ว่าเธอจะทำยังไงให้พี่ไหมคุยกับเธอดีๆ คนอื่นๆบอกว่าไม่ต้องไปสนใจพี่ไหมหรอก เพราะพี่ไหมน่ะเป็นคนขี้อิจฉา พี่ไหมรักคุณบดินทร์ดังนั้นพี่ไหมเลยไม่พอใจที่เธอเข้ามา.. มันก็น่ะถ้าไม่มีเรื่องบุญคุณต้องตอบแทนล่ะก็... เธอก็ไม่ได้อยากจะก้าวเข้ามาที่นี่และทำหน้าที่นี่เลย....ตึกตึกตึก....บดินทร์เดินมายังเรือนใหญ่ของท่านย่าเพราะเขาก็พอจะรู้ว่าเขาสามารถเจอเด็กของท่านย่าได้ที่ไหน และก็เป็นอย่างที่เขาคิดเอ