"ยังไงพูดมา" พอลิลลี่ออกไปแล้วกองทัพก็ถามเอาความจากฉลาม"ไม่มีอะไรหรอกครับ""อย่าหาเหาใส่หัวอีก""รู้แล้วคร้าบบ" คนยิ่งกำลังคิดหนักอยู่ว่าลิลลี่จะจบแค่นั้นไหม เพราะดูผู้หญิงคนนี้จะไม่ธรรมดา แต่เขาก็ไม่ธรรมดาเช่นกันเที่ยงวันเดียวกัน.."สวัสดีค่ะท่านผู้พัน" แม่ค้าร้านอาหารในกรม เห็นผู้พันฉลามเดินผ่านหน้าร้านก็รีบเรียกไว้เอาอีกคนแล้วไง ..ถ้าจำได้แต่ก่อนตอนที่ยังเป็นผู้กองอยู่ ฉลามขายขนมจีบไปทั่ว แต่เขาไม่เคยจริงจังกับใครเลย"สวัสดีครับ""ทำไมเดินผ่านร้านของวิได้ล่ะคะ""ผมเห็นว่าคนเยอะแล้วเดี๋ยวผมไปทานร้านนั้นดีกว่า""สำหรับผู้พันวิเคลียร์พื้นที่ให้ได้ค่ะ""ไม่ต้องหรอกครับ""เดี๋ยวก่อนสิคะผู้พัน" จะเรียกไว้ก็ไม่ทันแล้ว ทำไมผู้พันดูแปลกไป แต่ก่อนยังไม่ทักเลยด้วยซ้ำก็แวะเข้ามาก่อนแล้ว "หรือว่าเดี๋ยวนี้ได้เป็นผู้พันหยิ่งขึ้น หึ! รู้แบบนี้จับทำผัวตั้งแต่สมัยเป็นผู้กองแล้ว"เรื่องที่จะพาเธอมาพักที่กรม ฉลามคิดว่ามันใช่แล้วเหรอ แทบจำไม่ได้ด้วยว่าตัวเองขายขนมจีบไว้กับใครบ้างทานข้าวเสร็จเขาก็กลับเข้าไปทำงานต่อ แต่ก่อนจะเข้าไปในห้องต้องผ่านโต๊ะทำงานลูกน้องหลายคน..หนึ่งในนั้นก็คือผู้หมวดลิลลี่ชา
"ข้างในมีใครอยู่ไหมคะ" เสียงนี้ยังคงดังแว่วเข้ามา ถึงแม้ว่าจะไม่มีใครตอบแกร็ก.. และเพียงไม่นานประตูหน้าบ้านก็เปิดออก"มาหาใครคะ" ที่จริงแก้วใจก็ได้ยินแล้วแหละ ว่าผู้หญิงคนนี้ชื่ออะไร และมาด้วยเรื่องอะไร"คุณเป็นภรรยาของ ผู้พันกองทัพใช่ไหมคะ..เอ่อ.. ฉันชื่อลิลลี่ค่ะ" ก่อนที่ผู้หญิงคนนั้นจะชิงตอบคำถาม ผู้หมวดลิลลี่รีบพูดไปก่อน เพราะเดี๋ยวไม่มีอะไรให้พูดต่อ "ฉันมาหาผู้พันฉลามค่ะ เอาเสื้อที่ยืมใส่ไปวันนั้นมาคืน""ผู้พันฉลามออกไปทำงานแล้วค่ะ""จริงเหรอคะเสียดายจัง""เสียดายทำไมคะ""รู้แบบนี้เอาไปให้ที่ทำงานดีกว่าค่ะ..เพราะฉันทำงานอยู่หน้าห้องของผู้พันนี่เอง" ประโยคหลังพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่แตกต่างจากช่วงแรกแก้วใจกลืนน้ำลายลงคอแบบฝืดๆ แต่สีหน้าของเธอยังคงปกติ"ค่ะ คุณคงต้องเอาไปให้เขาที่ทำงานแล้วล่ะ" พูดจบหญิงสาวก็ปิดประตู"พี่แก้วมันคงไม่มีอะไรหรอกมั้ง" มโนราห์ซึ่งยืนอยู่ข้างหลังไม่รู้จะปลอบใจยังไงดี"แก้วขอตัวเข้าไปข้างในก่อนนะคะ" ว่าแล้วแก้วใจก็รีบเข้าไปในห้องนอน เรื่องแบบนี้ใครไหวก็ไปก่อนได้เลย ส่วนเธอไม่ไหวแล้ว ตกลงเขามีผู้หญิงกี่คนกันแน่ในเวลาต่อมา.."อะไรนะครับ?" ฉลามที่กำลังนั่ง
เมียสวมรอย บทที่ 77ที่จริงแล้วกองทัพเดินตามมาตั้งแต่เห็นผู้หมวดลิลลี่ตามผู้พันฉลามออกมาแล้ว และคนที่อยู่ในสายตอนนี้ก็คือภรรยาของเขานั่นแหละ ไม่ใช่คุณหมอที่ไหนหรอก"เออ.. เรื่องนี้มันเป็นเรื่องของคนสองคน พวกคุณไม่น่าจะเข้ามายุ่งเลย" ลิลลี่จะไม่ยอมตายน้ำตื้นเด็ดขาด ยังไงก็ต้องหาทางออกให้ตัวเองไว้ก่อน"เดี๋ยวนะคะ มันจะเป็นเรื่องของคนสองคนได้ยังไง ผู้ชายคนนี้มีภรรยาอยู่แล้ว และภรรยาของเขาก็ยืนอยู่ตรงนี้ด้วย หน้าด้านกว่านี้มีอีกไหม"กองทัพ..ไม่ใช่แค่กองทัพสิ ทั้งฉลามและแก้วใจ ต่างหันมองมาที่มโนราห์ เพราะไม่เคยเห็นมโนราห์สวมบทบาทนี้"ก็ฉันไม่รู้นี่ว่าผู้พันมีภรรยา และไม่มีใครรู้ด้วย" ผู้หมวดลิลลี่รับราชการมาก็นานแล้ว แต่ไม่เคยได้ยินว่าคาสโนว่าแบบฉลามจะถูกใครจับให้อยู่หมัดแบบนี้"แล้วไงล่ะ ตอนนี้รู้แล้วไม่ใช่เหรอ จะไปไหนก็ไป อย่ามาทำให้ครอบครัวพี่สาวฉันร้าวฉานเด็ดขาด ถ้าไม่งั้นฉันเอาเธอตายแน่""ครอบครัวพี่สาวเหรอ?" ลิลลี่รู้ดีว่ามโนราห์เป็นลูกสาวของใคร ถ้าเธอคนนี้เป็นพี่สาว..งั้นก็คือลูกสาวของท่านนายพลอีกคนน่ะสิ? ใครๆ ก็รู้กิตติศัพท์ของพลเอกเรวทัตดี อาจเป็นลูกสาวกับภรรยาคนไหนอีกก็ได้คิดได้
"จะรีบไปไหนของมัน" กองทัพเดินเข้ามา พอดีเป็นจังหวะเดียวกับที่ฉลามรีบวิ่งออกไป เกือบหลบไม่ทันเลยด้วย"จะไปรู้เหรอคะ" มโนราห์กำลังนั่งทานผลไม้อยู่ ทีแรกก็ตกใจ อยู่ดีๆ เปิดประตูออกมาแล้ววิ่งเลย"!" แก้วใจที่เดินตามออกมาคิดว่าต้องมีอะไรอีกแน่ อย่าให้ถึงหูแล้วกัน แม่จะหอบลูกในท้องหนีจริงๆ ด้วยหลายนาทีผ่านไป.."สวัสดีค่ะ ฉันเอาอาหารมาส่ง""อึก" กองทัพกำลังนั่งเคี้ยวผลไม้อยู่ข้างๆ ภรรยา มองไปเห็นว่าเป็นใครที่นำอาหารมาส่ง สายตาคมนั้นค่อยๆ มองไปที่แก้วใจ ซึ่งนั่งอยู่ข้างๆ กันนั่นแหละ"ผู้พันฉลามอยู่ไหมคะ""เขาไม่อยู่หรอกค่ะ" แก้วใจกัดปากกัดฟันตอบออกไป"แล้วผู้พันไปไหนล่ะคะ""ไปตายแล้วค่ะ"เอี๊ยดดด เสียงรองเท้าเบรกในขณะที่ฉลามรีบวิ่งกลับมา พอไปถึงร้าน ทางนั้นบอกว่าให้ลูกสาวเอามาส่งแล้ว เขาก็เลยรีบวิ่ง 100 เมตรกลับมาเลย"ขอบคุณนะครับแม่ค้า ที่เอาอาหารมาส่งถึงที่" ฉลามรีบรับปิ่นโตที่อยู่ในมือของลูกสาวร้านค้า"แม่ค้า? ผู้พันจะไม่ชวน..""เสร็จแล้วก็กลับไปได้แล้วครับ" ฉลามรีบชิงพูดก่อนเพื่อหยุดคำพูดของลูกสาวป้าร้านค้าไว้พอได้อาหารแล้วฉลามก็รีบเข้ามา แต่ตอนนี้แก้วใจงอนตุ๊บป่องเดินเข้าไปในห้องแล้ว"
"เมื่อกี้โมนาได้ยินเสียงผู้พันด้วยไม่ใช่เหรอคะ" มโนราห์เห็นแค่ผู้พันฉลามเข้ามา แต่เหมือนได้ยินเสียงคนคุยกันอยู่หน้าบ้าน ช่วงนี้จะลุกจะเดินก็ลำบากแล้ว ก็เลยไม่ได้ออกไปดู ส่วนแก้วใจก็กำลังอุ่นอาหารอยู่ในครัว"ผู้พัน..ลืมของครับ..ก็เลยกลับไปเอาก่อน""กลับไปเอาทำไมคะ เดี๋ยวทานข้าวเสร็จก็จะได้กลับที่ทำงานแล้วไม่ใช่เหรอ" แก้วใจยกอาหารออกมาพอดีได้ยินสามีตอบ"เดี๋ยวผมช่วยยกดีกว่า นั่งก่อนนะครับ" ฉลามเลื่อนเก้าอี้ให้ภรรยานั่งแล้วรีบเข้าไปในครัว ..จะถึงตายไม่วะกู ถ้าคนนั้นกลับมาแล้วตอบไม่เหมือนกันมีหวังเหลือแต่วิญญาณแน่"ไหนคะของที่ไปเอา" เสียงนี้ดังแว่วเข้ามาในครัว ขณะที่ฉลามกำลังจะยกอาหารออกมาพอดี"ของ?" ก่อนที่จะพูดอะไรสายตากองทัพเหลือบมองเข้าไปในครัว เพราะเห็นว่าอีกคนที่อยู่ในนั้นกำลังส่งสัญญาณ "เออ.. เดี๋ยวค่อยไปเอาก็ได้ครับ""มีอะไรหรือเปล่าคะ" เรดาร์ของผู้หญิงจับได้เร็วมาก ยิ่งผู้หญิงที่กำลังท้องด้วยแล้ว"ผมทำกระเป๋าตังค์หล่น ตอนที่เดินกลับมา ก็เลยไม่กล้าบอกคุณ เดี๋ยวขำ" กว่าจะตอบออกมาได้ตะกุกตะกักแบบไม่มีพิรุธเอาซะเลย"เกือบแล้วไหมล่ะคะ เอกสารยิ่งอยู่ในนั้นทั้งหมด"แก้วใจหันขวับไปมองมโน
เมียสวมรอย บทที่ 80🔞ตอน ผู้พันซันเดย์"อืม?!!" ดวงตากลมเปิดกว้างขึ้นรู้สึกมีบางสิ่งผิดปกติ "อืมมม!!" สาริศาเริ่มดิ้นรนเมื่อแน่ใจแล้วว่าตัวเองกำลังถูกคุกคามทางร่างกายแต่แรงผู้หญิงกับแรงผู้ชายแตกต่างกันมาก แถมตอนนี้ปากก็ไม่ว่างเพราะโดนอีกฝ่ายจูบพอฝ่ายหญิงขัดขืนมากขึ้นผู้พันซันเดย์ก็แอบแปลกใจ แต่ในใจคิดไว้อย่างหนึ่งคือกำลังอัพค่าตัว เหตุการณ์แบบนี้ไม่ใช่ว่าไม่เคยเกิดขึ้นแต่ไม่ได้เกิดขึ้นกับที่พักในกรม เกิดขึ้นตอนไปเที่ยวต่างจังหวัด แต่ครั้งนั้นซันเดย์ก็จัดเด็กที่เพื่อนนำมาให้แทบร้องขอชีวิตพรวด! เสียงกระชากกางเกงชุดนอนที่กีดขวางอยู่ให้ออกจากทางหึ พร้อมขนาดนี้ยังจะเล่นตัวอีก เพราะเธอไม่ได้ใส่กางเกงชั้นใน เขาก็เลยคิดว่าเตรียมการขนาดนี้แล้วยังทำเป็นเล่นตัว"ซี๊ดดด.." ความเป็นชายถูกสอดใส่เข้าไปทันทีโดยไม่รอช้า"โอ๊ย!" สาริศาตกใจสุดขีดเคยเห็นแต่ในข่าวที่ผู้หญิงถูกข่มขืน ไม่คิดว่าจะมาเจอกับตัวเองแบบนี้"อึบ" ซันเดย์พยายามดันเข้าไปแต่มันก็เข้าลำบากมาก "??" พวกมันลงทุนขนาดนี้เลยเหรอวะ แอบแปลกใจว่าเพื่อนไปหาสาวบริสุทธิ์มาจากไหน หรือว่าเธอจะขมิบไว้จนมันรัดแน่น ไม่ได้การแล้วต้องลองท่าใหม่ชายหน
"เมื่อกี้น้องว่าจะพูดอะไรกับพี่นะ" ศิลาพาน้องสาวเข้ามานั่งที่โซฟาในห้องโถงก่อนที่จะถาม"คุณพ่อได้เล่าอะไรให้พี่ฟังไหมคะ""เล่า""แล้วพี่ตอบพ่อว่ายังไง""เราก็รู้ว่าพี่มีสิทธิ์อะไรจะไปขวางพ่อได้" เพราะแค่เขาไม่ยอมทำตามเรื่องออกจากราชการ พ่อก็แทบจะตัดพ่อตัดลูกกันอยู่แล้วถ้าสังเกตผู้พันซันเดย์ในเวลานี้ รู้สึกว่าจะนั่งแบบมีมารยาทมาก "พี่บอกพ่อไปเลยนะว่าฉันมีผัวแล้ว" ประโยคนี้ออกจากปากสาริศา แต่คนที่สะดุ้งกลับเป็นซันเดย์"เราพูดอะไร ไม่งามเลยนะ" ศิลาหันกลับมามองเพื่อนเล็กน้อย เพราะเพื่อนก็นั่งอยู่ข้างๆ นั่นเอง"ฉันพูดจริง""ริศา!""พี่อยากรู้ไหมล่ะว่าใครเป็นผัวฉัน" คนที่พูดปลายหางตามองไปหาผู้ชายอีกคนที่นั่งร่วมวงสนทนาอยู่ด้วย"ริศา!" ศิลาไม่อยากให้ใครมองน้องสาวไม่ดี"ฉันพูดจริง และตอนนี้ผู้ชายคนนั้นก็นั่งอยู่ตรงนี้แหละค่ะ" การส่งข่าวไปถึงพ่อให้เร็วที่สุดโดยตัวเองไม่ต้องออกแรงพูดเอง ก็คือคุยกับพี่ชายนี่แหละ"นี่น้องหมายความว่ายังไง" คนที่นั่งร่วมวงอยู่ในเวลานี้ก็มีแค่? ใบหน้าอันคมคายของผู้พันศิลาค่อยๆ หันมาที่เพื่อนรัก"อุ๊ย" แล้วซันเดย์จะแก้ตัวได้ยังไง ในเมื่อเมื่อคืนนี้เพิ่งจะจิ้มน้องสา
เย็นวันต่อมา.. หลังจากที่ซันเดย์ออกจากบ้านพัก จนถึงตอนนี้เขายังไม่กลับเข้ามา แต่ก็ยังไปทำงานปกติ เพราะเป็นงานราชการจะหยุดพร่ำเพื่อไม่ได้"มีอะไรกันหรือเปล่าวะ""หมายถึงใคร""มึงกับไอ้ศิลามีอะไรกันหรือเปล่า""มันไปพูดอะไรให้มึงฟัง""ก็เพราะมันไม่พูดนั่นแหละ กูก็เลยมาถามมึงนี่ไง""อยากรู้ก็ไปถามมันเองสิ ว่าแต่วันนี้มึงว่างไหม""ว่าง..ทำไม?" คิดว่าเพื่อนคงอยากจะปรับทุกข์ด้วยตอบว่าว่างไปก่อนแล้วกัน"ออกไปดื่มเป็นเพื่อนกูหน่อย""มึงจะหาเรื่องให้กูหรือไงวะ" พอได้ยินซันเดย์ชวนออกไปเที่ยว กองทัพถึงกับหันมองไปด้านหลังกลัวว่าภรรยาจะออกมาได้ยิน"กูถึงบอกไงว่าไม่ต้องเอาเมียกัน เห็นไหมเนี่ยไม่ครบแก๊งค์เลย""มึงก็ควรจะมีเมียได้แล้ว""เอามาทำแม่หรือไง เห็นพวกมึงกระดิกตัวไปไหนกันไม่ได้กูก็รำคาญแทน""กูเห็นหลายรายแล้วไอ้ที่ปากดีแบบนี้" อยากบอกเพื่อนว่าไอ้หลายรายน่ะรวมเขานี่แหละอีกคน"มึงดูไว้เลยนะ ถึงกูจะมีเมีย กูก็ไม่ยอมให้เมียมาเป็นใหญ่เหนือกูอยู่แล้ว ไม่เหมือนพวกมึงหรอก พูดแล้วรำคาญว่ะไปดีกว่า""กูจะคอยดู มึงจำคำพูดตัวเองไว้ให้ดีเถอะ อ้าวแล้วนี่มึงจะไปไหนใกล้ถึงบ้านพักแล้วไม่ใช่เหรอ""เปลี่ยนใจแล้ว
เหมือนถูกลากมาตบกลางสี่แยกยังไงยังงั้นเลย ที่ได้ยินพวกผู้หญิงพูดถึงสามีตัวเอง"ได้ยินผู้พันบอกว่า วันนี้จะร้องเพลงช่วงเปิดงาน""อ้าว ไม่ร้องตอนปิดงานอีกแล้วเหรอ" เพราะกองทัพเลือกร้องเพลงตอนปิดงานมาหลายปีแล้ว ที่เขาร้องช่วงปิดงานจะได้มีคนอยู่ร่วมงานจนถึงช่วงสุดท้าย"เห็นบอกแบบนั้น""แหมนอกจากให้ติดรถมาแล้ว ยังบอกเรื่องจัดงานอีกนะ" ไม่มีใครไม่รู้ว่ากองทัพแต่งงานและภรรยาก็คลอดลูกเดือนที่แล้ว แต่อย่างที่รู้กันอยู่ว่าคนที่ทำอาชีพนี้ส่วนมากจะเจ้าชู้ มีหลายคนเลยแหละที่มีบ้านเล็กบ้านน้อย ยิ่งระดับลูกชายของคนใหญ่คนโตแล้วด้วย ผู้หญิงพวกนั้นก็เลยอยากไต่เต้าสบายทางลัด ยิ่งถ้าคว้าใจผู้ชายมาได้ถึงกับยอมเลิกกับบ้านใหญ่ก็เคยมีความรู้สึกของมโนราห์ตอนนี้เริ่มไม่ไหวแล้ว จนเกิดอาการคัดเต้า โชคดีที่ใส่ที่ซับน้ำนมมาด้วย แต่ถ้ามันไหลเยอะก็คงเอาไม่อยู่เพียงไม่นานเสียงดนตรีก็ดังขึ้น หลายคนที่ร่วมงานต่างก็หันไปที่เวที และหลายคนก็พูดกันว่า ทำไมผู้พันกองทัพถึงได้ร้องเพลงช่วงเปิดเวที เพราะทุกครั้งผู้พันจะร้องตอนปิด ..นั่นแสดงว่าคนในงานยังไม่มีใครรู้เรื่องนี้ ผู้หญิงคนนี้คงสำคัญกับเขามากจริงแหละ ถึงได้รู้ว่าเขาจ
"ฉันขอชุดที่รัดกุมหน่อยนะคะ..แต่..เออ..""แต่อะไรคะ" ช่างที่กำลังเลือกแบบชุดให้ถามลูกค้า เมื่อเห็นอีกฝ่ายเหมือนไม่กล้าพูด"ขอแบบที่สามารถปั๊มนมให้ลูกได้ด้วย" ก็ไม่คิดว่าตัวเองจะไปหรอก แต่อะไรมันก็ไม่แน่นอน เธอก็เลยขอชุดแบบนั้นไว้ เพราะถ้าน้ำนมมาต้องรีบปั๊มออก ไม่งั้นคัดเต้าทำให้ปวดมากบางครั้งเกิดการอักเสบเลย"ชุดแบบนั้นทางร้านเราไม่ได้ทำไว้ค่ะ แต่เราคิดว่า ผ้าคลุมไหล่สามารถปกปิดได้"ขณะที่คุยกันไม่มีคนในบ้านอยู่ใกล้เธอก็เลยกล้าพูดพอรู้แล้วว่าลูกค้าต้องการแบบไหนทางร้านก็รีบจัดการให้ ส่วนมโนราห์ก็เริ่มทำการเสริมสวยต่อขณะที่ทำผมอยู่ได้ยินเสียงลูกชายงอแง เธอก็ให้ช่างหยุดก่อน เพื่อไปดูว่าลูกเป็นอะไร แต่พอเห็นว่าลูกอยากเข้าเต้ามโนราห์ก็เลยจัดให้ก่อนจนแกนอนหลับเธอถึงได้กลับมาทำสวยต่อ ชีวิตแม่ลูกอ่อนถ้าใครไม่เจอกับตัวก็ไม่รู้หรอกบ่ายคล้อยวันเดียวกัน.."พ่อโทรมาบอกว่าให้แม่เข้างานเร็วหน่อย""คุณแม่ก็ไปสิคะ""แม่ว่าจะรอรับเราไปด้วยกัน""ไม่ต้องรอหรอกค่ะ โมนายังไม่รู้เลยว่าจะไปไหม""ถ้างั้นแม่รอเราที่งานนะ" พอแต่งตัวเสร็จพุดตาลก็ให้คนรถพาไป เพราะไม่อยากให้ท่านนายพลต้องกลับมารับอีกเวลาเดียวก
ลืมเลยอีกแค่ไม่กี่วันก็ถึงวันงาน พอคิดถึงเรื่องเมื่อปีที่แล้ว ตอนนั้นเขากับเธอยังไม่ได้รักกัน"หึ.." พอคิดถึงตอนที่กระโปรงเธอขาดก็นึกขำขึ้นมา และตอนที่เธอคิดว่าเขาร้องเพลงให้ผู้หญิงคนอื่น แต่ไม่ใช่เลย ตอนที่ร้องเพลงนั้น เขากลับคิดถึงหน้าเธอต่างหาก"ยิ้มอะไรครับผู้พัน""ยังจะเดินตามมาอีก ไม่ทำงานหรือไง""ทำสิครับ แต่ผู้พันลืมแล้วเหรอว่าที่ทำงานเราไปทางเดียวกัน" ตอนที่เป็นผู้กองอยู่เขาสังกัดหน่วยงานเดียวกับกองทัพ แต่พอเลื่อนขั้นเป็นผู้พัน ฉลามต้องเข้ารับงานใหม่ "แล้วตกลงที่ยิ้ม..ให้สาวที่นั่งรถมาด้วย..หรือคนที่อยู่บ้านครับ""ไอ้ฉลามมึงจะหางานให้กูไปถึงไหนวะ กูก็ต้องคิดถึงเมียกูสิ""ครับคิดถึงเมีย""ไอ้นี่พูดเหมือนไม่เชื่อ"สองวันต่อมา.. วันนี้เริ่มประชุมเรื่องที่จะจัดงานประจำปี ใครรับหน้าที่ส่วนไหนก็ต้องเริ่มจัดการส่วนที่ตัวเองได้รับในแต่ละหมู่เหล่าต้องร่วมแรงร่วมใจ เพราะงานประจำปีไม่ได้จัดขึ้นแค่เป็นงานเลี้ยง แต่เป็นงานที่ทำให้ในหน่วยงานรักและสามัคคีกันที่คฤหาสน์พลเอกเกษมราษฎร์"โมนาไม่รู้ว่าพ่อจะมา" เพราะพ่อเพิ่งมาตอนที่เธอคลอดลูกนี่เอง และวันนี้พ่อก็มาอีกครั้ง"สามีเราไม่บอกเหรอ ว่
"คุณอยากได้อะไรครับ ทำไมไม่เรียกผมเดี๋ยวผมหยิบให้" ฉลามรีบเดินกลับมาที่บ้าน"ฉันเรียกแล้วค่ะ แต่คุณมัวมองสาวๆ พวกนั้นอยู่""อุ๊ย.. เปล่ามองสักหน่อย""ตาฉันไม่ได้บอด""แก้วใจครับ อย่างอนนะ มันไม่ดีต่อ..""คุณไม่อยากให้ฉันงอนก็อย่าทำสิคะ""ผมแค่..""แค่อะไรคะ""แค่มองนิดเดียวเอง""แต่ที่ฉันเห็นไม่นิดแล้วนะ"กูจะถึงกับตายไหมวะ ..ฉลามรีบเดินตามแก้วใจเขาไปในบ้าน ในใจก็แอบหวั่นๆ"อย่าเดินเร็วสิครับเดี๋ยวสะดุดล้ม""ไม่ต้องตามมานะ""ผมสัญญาว่าจะไม่มองผู้หญิงคนอื่นแบบนี้อีกแล้ว"แก้วใจหยุดแล้วก็หันกลับมา แต่ฉลามที่ตามมาด้านหลังเกือบหยุดไม่ทัน"จะหยุดทำไมไม่บอกผมล่ะ""ไม่ต้องมาใกล้ฉันเลยนะ" หญิงสาวผลักสามีให้ออกห่าง "ใช่สิท้องฉันโตขนาดนี้ ก็เลยไม่น่ามองเหมือนผู้หญิงพวกนั้นใช่ไหม""ใครบอกคุณไม่น่ามอง แก้วใจของผมน่ารักที่สุดในโลก""คนปากไม่ตรงกับใจ ฉันจะกลับไปหายาย""ไม่ให้กลับ""ฉันจะกลับไปคลอดลูกกับยาย""ที่นั่นอยู่ห่างไกล เวลาคลอดก็ลำบาก เอาแบบนี้แล้วกันใกล้คลอดผมจะไปรับคุณยายมาอยู่ด้วย""จริงเหรอคะ" จากที่งอนอยู่เมื่อสักครู่ก็มีรอยยิ้มขึ้นมา ฉลามถึงกับหายใจโล่ง ดีนะที่ยังมียาย ไม่งั้นคืนนี้ต้
ญาณินกัดฟันไว้ไม่กล้าส่งเสียงคราง เพราะลูกชายเพิ่งจะนอนลงมือเรียวยื่นลงไปจับศีรษะของคนที่เมามันอยู่กับการใช้ลิ้น แทนที่จะยกศีรษะของเขาขึ้นแต่ดันกดมันลงแบบลืมตัวชายหนุ่มยิ่งได้ใจเพิ่มจังหวะความเร็วของลิ้นอีกระดับหนึ่ง จนสะโพกงามเกร็งกระตุกเขาถึงได้หยุด แล้วค่อยๆ ขยับขึ้นมา เพราะจะปล่อยให้เธอเสร็จก่อนไม่ได้สิ่งแรกที่ศิลาทำเมื่อโผล่หน้าออกมาจากผ้าห่มนั้นคือมองไปดูลูกชาย ว่าเขาหลับหรือยัง แต่พอเห็นลูกยังดิ้นอยู่ เขาก็ค่อยๆ เอนตัวลงอีกฝั่งหนึ่งของเธอแต่ชายหนุ่มไม่ได้ปล่อย เขายังคงลูบคลำเนินอวบนูนของเธอเพื่อไม่ให้อารมณ์อีกฝ่ายหยุดลง"อือ..คุณ.."ศิลาไม่สนใจที่เธอห้าม แถมยังส่ายหน้าบอกเล็กน้อย เพื่อให้เธอรู้ว่าถึงยังไงเขาก็ไม่หยุด รอให้ลูกหลับสนิทก่อนเถอะ จะจัดการเธอให้สมกับความคิดถึง"อื้อ" พอนิ้วนั้นจมหายเข้าไปในร่อง หญิงสาวกลั้นเสียงไว้ไม่ได้อีก แต่เธอก็ไม่ได้ส่งเสียงออกมาแรง "อ่ะ อ่ะ" อารมณ์ของเธอเริ่มควบคุมไม่ได้เมื่อนิ้วนั้นขยับเร็วขึ้น"หือ" ชายหนุ่มยิ้มเล็กน้อยเมื่อถูกมือเรียวลูบคลำที่เป้ากางเกง ยิ่งเธอเป็นคนรูดซิปเองด้วยแล้วเขายิ่งพอใจมากแต่เธอทำแค่นั้นแล้วก็หยุด เพราะเริ่มรู้ส
วันต่อมา..หลังการประชุมใหญ่จบลงพอออกมาจากห้องประชุม ตำรวจก็มารอรับตัวคนที่ทำผิดกฎหมาย หัวหน้าขบวนการที่ทำผิดกฎหมายในครั้งนี้ก็คือเอกมัย สิ่งที่ทำผิดคือสอดไส้สิ่งผิดกฎหมาย ไปกับสินค้าที่ส่งออก ซึ่งถ้ามีเส้นสายทางด้านนี้การตรวจสอบก็จะไม่เข้มงวด หรือถ้าเจอก็แค่ใช้เงินยัด"คุณคิดเหรอว่า ทำแบบนี้บริษัทจะไม่ได้รับผลกระทบ" ก่อนที่จะถูกนำตัวไป เอกมัยยังหันมาพูดข่มขู่ศักดินามองตามหลังเอกมัยที่ถูกกุมตัวไปแล้ว มันไม่เหมือนสิ่งที่คิดไว้ พอถึงเวลาจริงๆ ทุกอย่างโล่งมาก ไม่หนักอึ้งเหมือนตอนที่แบกไว้กับตัวเลยศักดินาปล่อยให้หน่วยตรวจสอบของรัฐบาลเข้ามาตรวจสอบบริษัท แล้วแต่การพินิจของเจ้าหน้าที่ ถ้าจะสั่งให้ปิดศักดินาก็ยอม เพราะเหนื่อยมากแล้ว"ผมจะช่วยพูดกับคุณพ่อให้อีกแรงครับ" กองทัพเห็นว่าท่านมีท่าทางที่คิดหนัก"อย่าลำบากท่านนายพลอีกเลย ปล่อยไปตามยถากรรมเถอะ""ขอบใจมึงมากนะเพื่อน" ศิลารู้ดีว่าพ่อรักบริษัทนี้มาก "ก็เราเป็นเพื่อนกัน เพื่อนมีไว้ทำไมถ้าไม่ช่วยเพื่อน""ท่านคะ" เสียงนี้ดังแว่วเข้ามาผ่านฝูงชนที่มุงดูเหตุการณ์ศิลาหันไปมองพ่อว่าท่านมีท่าทียังไงเมื่อเจอ ขวัญชนก ซึ่งตอนนี้ท่านได้เซ็นใบหย่า
>>{"เมียพี่ไม่สบายเหรอ""} {"จะว่าไม่สบายก็ไม่เชิงหรอกพี่ พี่สะใภ้กินอะไรไม่ค่อยลง แถมบอกว่าอาหารเหม็น"}>>{"กินอะไรไม่ค่อยลงอาหารเหม็น? เราเอาอาหารค้างคืนมาให้พี่เขากินเหรอ"} {"เปล่าสักหน่อย อาหารเพิ่งจะตักออกมาจากกระทะร้อนๆ"}"เมื่อกี้มึงว่าอะไร ใครเหม็นอาหาร" กองทัพที่นั่งฟังอยู่ว่าศิลากำลังคุยเรื่องอะไร อดที่จะถามไม่ได้"ก็เมียกูน่ะสิ สงสัยจะไม่สบาย" ศิลาก็เลยวางสายไปจากน้องสาวก่อน"อาการเป็นยังไงบอกมาซิ""น้องสาวกูบอกว่ากินข้าวไม่ค่อยลง ตั้งแต่วันก่อนแล้ว" เพราะพวกเขาออกมาจากบ้านก็สามวันเข้าไปแล้ว"อาการแบบนี้เหมือนเมียกูเลย""เมียมึงก็เป็นเหรอ""เป็นสิ เป็นตอนมีตาทัพไท""อะไรนะ?""เมียไอ้ศิลาท้องเหรอ?" ซันเดย์ที่นั่งฟังอยู่ด้วยกันพูดขึ้นมาบ้าง"กูจะไปรู้กับเมียมันเหรอ กูแค่บอกอาการตอนที่เมียกูท้อง""กูกลับบ้านก่อนได้ไหม" ศิลานั่งไม่ติดที่เลยทีนี้ ถ้าหายตัวกลับตอนนี้ได้เขาคงทำไปแล้ว"มึงจะบ้าเหรอ พรุ่งนี้ประชุมสำคัญ""พวกมึงก็จัดการกันไปเองสิวะ""อ้าวไอ้นี่! นี่บริษัทพ่อมึงนะ"ศิลาหยิบโทรศัพท์แล้วเดินไปอีกมุมหนึ่ง เพื่อโทรหาเธอ>>{"พ่อครับ"} โทรเข้าเครื่องของแม่ ลูกก็รับอีกอ
"พ่อขอโทษที่ส่งคนตามลูกกับเมียลูก แต่พ่อไม่ได้หวังร้ายเลย""ถึงพ่อไม่ได้หวังร้าย แต่คนที่ถูกตามรู้ไหมว่าเขาหวาดกลัว ผู้หญิงและเด็กแถมยังมีคนแก่ที่พิการ""พ่อคิดถึงหลาน" ศักดินาไม่ปล่อยให้ลูกต่อว่าไปเยอะกว่านี้แล้ว"อะไรนะครับ?""พ่อคิดถึงเทวิน""ผมไม่เชื่อ""ลูกก็รู้ว่าพ่อแสดงความรักออกมาไม่เก่ง""แล้วทำไมหลานถึงบอกว่ากลัวคุณปู่ล่ะ""คงเห็นพ่อขู่แม่แกมั้ง แต่ที่พ่อทำไปเพราะอยากกดดันให้เธอพาแกกลับมาที่บ้าน""พอเถอะศิลา" กองทัพคิดว่าศิลาคงเข้าใจพ่อผิดแล้ว คงเหมือนที่ท่านพูดว่าท่านแสดงความรักออกมาไม่ค่อยเป็น "เรามาหาทางคิดแผนต่อไปกันดีกว่า" นี่แหละที่ทุกคนไม่เข้าไปคุยเรื่องนี้ที่บ้าน เพราะหน้าต่างมีหูประตูมีช่อง"พ่อต้องขอบใจเราอีกครั้งนะกองทัพ รวมถึงนายด้วย" ศักดินาหันไปหาลูกเขย"ผมหรือครับ" ซันเดย์คิดว่าตัวเองยังไม่ได้ทำอะไรเลย"ขอบใจที่ดูแลริศา" นี่แหละอีกเหตุผลหนึ่งที่ท่านอยากให้สาริศาแต่งงานกับเสี่ยเคน เพราะเสี่ยเคนพอมีอำนาจที่จะมาช่วยเรื่องนี้ได้ ตอนนั้นท่านมองไม่เห็นใครแล้วจริงๆ"ผมปรึกษากับพ่อแล้วครับ ท่านบอกว่าจะช่วยเรื่องนี้""ท่านบอกอย่างนั้นเหรอ" คนที่ถามก็คือศิลา เพราะเขาเริ
ใช้เวลาขับรถอยู่ร่วมสามชั่วโมง ก็ได้มาถึงจุดหมายปลายทาง เพราะถนนช่วงนี้โล่งมาก"พ่อมึงมีญาณทิพย์เหรอวะ" ยังไม่ลงจากรถเลยด้วยซ้ำ ศักดินาก็เดินออกมาต้อนรับลูกและเพื่อนๆ ของลูก"ดูอบอุ่นดีนี่" ศักดินาเอ่ยทักทายคนที่เพิ่งลงมาจากรถ เพราะลูกชายไม่ได้มาแค่คนเดียว"สวัสดีครับ" เพื่อนทั้งสองยกมือไหว้ ถึงยังไงท่านก็เป็นพ่อของเพื่อนรัก แถมยังเป็นพ่อตาของซันเดย์ด้วย"ยินดีต้อนรับ ชวนเพื่อนเข้ามาข้างในสิลูก" ศักดินาเอ่ยพูดด้วยท่าทางสุขุมนุ่มลึกดูไม่มีพิษไม่มีภัยทั้งสามก็เลยเดินตามเข้าไปในบ้าน"น้ำค่ะ" ก้นยังไม่ถึงโซฟาเลยด้วยซ้ำ ขวัญชนกก็ยกน้ำมาบริการแต่ดูเหมือนจะไม่มีใครสนใจน้ำเลย ขวัญชนกก็เลยนั่งลงข้างๆ คนที่เป็นสามี แต่สายตานั้นมองดูหนุ่มๆ ด้วยแววตาหวานหยดย้อย"ผมจะคุยธุระ คุณมีอะไรทำก็ไปทำ" ศักดินาพูดพร้อมกับมองดูคนที่นั่งอยู่ข้างๆ เล็กน้อย"ท่านคะ""บอกว่าจะคุยธุระไง"ก่อนที่ขวัญชนกจะออกจากห้องนั้น สายตาได้มองไปที่ลูกน้องของท่านแบบรู้กันแค่สองคน"เราตัดสินใจแล้วใช่ไหมว่าจะมารับช่วงต่อจากพ่อ""ผมไม่ชอบงานบริษัท""ถึงไม่ชอบแกก็ต้องได้มารับช่วงต่อ เพราะแกคือลูกชายคนเดียวของฉัน""พ่อก็ยังแข็งแรง