บทที่ 75

"ยังไงพูดมา" พอลิลลี่ออกไปแล้วกองทัพก็ถามเอาความจากฉลาม

"ไม่มีอะไรหรอกครับ"

"อย่าหาเหาใส่หัวอีก"

"รู้แล้วคร้าบบ" คนยิ่งกำลังคิดหนักอยู่ว่าลิลลี่จะจบแค่นั้นไหม เพราะดูผู้หญิงคนนี้จะไม่ธรรมดา แต่เขาก็ไม่ธรรมดาเช่นกัน

เที่ยงวันเดียวกัน..

"สวัสดีค่ะท่านผู้พัน" แม่ค้าร้านอาหารในกรม เห็นผู้พันฉลามเดินผ่านหน้าร้านก็รีบเรียกไว้

เอาอีกคนแล้วไง ..ถ้าจำได้แต่ก่อนตอนที่ยังเป็นผู้กองอยู่ ฉลามขายขนมจีบไปทั่ว แต่เขาไม่เคยจริงจังกับใครเลย

"สวัสดีครับ"

"ทำไมเดินผ่านร้านของวิได้ล่ะคะ"

"ผมเห็นว่าคนเยอะแล้วเดี๋ยวผมไปทานร้านนั้นดีกว่า"

"สำหรับผู้พันวิเคลียร์พื้นที่ให้ได้ค่ะ"

"ไม่ต้องหรอกครับ"

"เดี๋ยวก่อนสิคะผู้พัน" จะเรียกไว้ก็ไม่ทันแล้ว ทำไมผู้พันดูแปลกไป แต่ก่อนยังไม่ทักเลยด้วยซ้ำก็แวะเข้ามาก่อนแล้ว "หรือว่าเดี๋ยวนี้ได้เป็นผู้พันหยิ่งขึ้น หึ! รู้แบบนี้จับทำผัวตั้งแต่สมัยเป็นผู้กองแล้ว"

เรื่องที่จะพาเธอมาพักที่กรม ฉลามคิดว่ามันใช่แล้วเหรอ แทบจำไม่ได้ด้วยว่าตัวเองขายขนมจีบไว้กับใครบ้าง

ทานข้าวเสร็จเขาก็กลับเข้าไปทำงานต่อ แต่ก่อนจะเข้าไปในห้องต้องผ่านโต๊ะทำงานลูกน้องหลายคน..หนึ่งในนั้นก็คือผู้หมวดลิลลี่

ชา