LOGINShare
บทที่ 12
Last Updated:
2025-02-14 20:32:10"เออ..เชิญคุณนายนั่งก่อนดีกว่าไหมครับ" ศิลาคนที่เรียกสาวๆ มาให้กับกองทัพ รีบสะกิดแนนซี่สาวคนนั้นให้ออกมาก่อน
"ไม่ต้องหรอกค่ะ คุณมีเงินให้ฉันยืมสักพันไหมคะ" เห็นว่าสามียังนั่งทำเฉยอยู่ มโนราห์ก็เลยขอยืมกับเพื่อนเขา
"มะ..มีครับ" แต่ก่อนที่ศิลาจะล้วงเอากระเป๋าออกมา สายตาได้มองไปดูกองทัพก่อน ว่าเพื่อนอารมณ์ประมาณไหน "เออ..ไม่มีเงินสดติดกระเป๋าเลยครับ"
"ผมว่าเชิญคุณนายนั่งก่อนดีกว่าไหมครับ" คนที่ชวนอีกคนก็คือผู้พันซันเดย์ ทั้งสามเป็นเพื่อนสนิทที่เรียนจบโรงเรียนนายร้อยพระจุลจอมเกล้ามาด้วยกัน
ในเมื่อเธอกับเขาไม่ได้คิดอะไรต่อกันอยู่แล้วถ้าจะนั่งด้วยก็คงไม่มีปัญหาอะไร มโนราห์นั่งลงเก้าอี้ยาวตัวที่กองทัพนั่งอยู่กับสาวเอ็นเตอร์เทน ซึ่งตอนนี้ผู้หญิงคนนั้นขยับออกเล็กน้อยตอนที่ศิลาบอกให้ขยับออกมา
"ดื่มหน่อยนะครับคุณนาย"
"ทำไมต้องเรียกฉันว่าคุณนายด้วยล่ะคะ" มโนราห์ถือว่ายังเด็กมาก และเติบโตที่ต่างประเทศ ก็เลยไม่รู้ธรรมเนียมการเรียกขาน เพราะดูแล้วเธออายุน้อยกว่าพวกเขาเกือบ 10 ปีเลยมั้ง
"เออ..แล้วจะให้พวกผมเรียกว่าอะไรล่ะครับ"
"ฉันชื่อมโนราห์ค่ะ หรือจะเรียกว่าโมนาก็ได้"
"มโนราห์? ทศกัณฐ์..อะไรอีกสองคนนะ" ศิลาถามซันเดย์ที่นั่งอยู่ข้างๆ เพราะทุกคนต่างก็รู้จักผู้พันทศกัณฐ์และท่านพลเอกเรวทัต พี่ชายและพ่อของเธอเป็นอย่างดี
"จะมาไล่เรียงอะไรตอนนี้"
"ก็เห็นว่าแปลกดี ยกมาทั้งรามเกียรติ์เลยไหมเนี่ย"
"ดื่มหน่อยสิคะ" สาวเอ็นเตอร์เทนที่ชื่อแนนซี่ ค่อยๆ ขยับเข้ามาใกล้กองทัพอีกครั้ง ในขณะที่มโนราห์กำลังพูดคุยกับเพื่อนเขาอยู่
"อันนี้แก้วของฉันใช่ไหมคะ" มโนราห์ก็เลยรับแก้วที่ซันเดย์ส่งมาให้แต่แรกขึ้นมาดื่ม
"งานจะเข้าเราไหมวะ" ศิลาและซันเดย์กระซิบถามกัน
"คงไม่หรอกมั้ง" ทั้งซันเดย์และศิลาไม่ใช่ว่าไม่มีสาวนั่งแนบข้าง แต่ตอนที่คุยกับมโนราห์ทั้งสองไม่ได้สนใจสาวๆ พวกนั้นเลย
"คุณดื่มเก่งจังเลยครับ" เพราะศิลาเห็นว่ามโนราห์ดื่มแก้วที่สามแล้ว
"ฉันไม่เคยดื่มแบบนี้หรอกค่ะ" อย่างมากเธอก็ดื่มแค่ไวน์
"อ้าว.. งานเข้าแล้วไหมล่ะ นั่นลูกสาวท่านพลเอกเลยนะเว้ย" เพราะขณะที่เธอพูดเหมือนว่าแอลกอฮอล์กำลังเริ่มทำงาน
"กูว่ามึงพาเมียกลับบ้านก่อนดีไหม" ศิลาหันมาพูดกับกองทัพที่นั่งอยู่ไม่ไกลกัน
ถึงแม้เขาจะไม่มีใจให้กับเธอ แต่เธออยู่ในฐานะภรรยา เขาน่าจะไว้หน้าบ้าง ไม่ใช่นั่งกอดผู้หญิง ทั้งๆ ที่เธอก็นั่งอยู่ด้วยกันตรงนั้น จะว่าเธออายเพื่อนเขาก็ได้ที่สามีไม่สนใจ
"ดื่มแบบนี้ก็สนุกดีนะคะ คุณชื่ออะไร" มโนราห์แก้อายโดยการถามชื่อเพื่อนของเขา
"ผมหรือครับชื่อซันเดย์ครับ ส่วนคนนี้ชื่อศิลาครับ"
"ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ พวกคุณหล่อจังเลย"
"ขอบคุณครับ"
"กูว่าเมียมึงคงไม่ไหวแล้วล่ะ พากลับบ้านเถอะ" ซันเดย์พูดกับกองทัพบ้าง
"เก่งนักไม่ใช่เหรอ" สายตาเขามองเธอไม่ต่างจากผู้หญิงที่กำลังกอดอยู่ตอนนี้เลย หรืออาจจะสำคัญน้อยกว่าเสียอีก เพราะดูกองทัพจะไม่สนใจเลย
จนสาวเอ็นเตอร์เทนที่กำลังดูแลเขาอยู่ได้ใจ ทั้งหอมแก้มและลูบคลำเพื่ออ่อยอยากให้เขาหิ้วออกไป
"เดี๋ยวก่อนสิครับคุณโมนา" ศิลาและซันเดย์เห็นว่าอยู่ดีๆ มโนราห์ก็ลุกขึ้น เธอแทบจะยืนไม่ได้อยู่แล้ว
"คุณไม่มีเงินให้ฉันยืมจริงเหรอคะ" ถึงแม้จะเริ่มเมามากแล้ว แต่ก็รู้ว่าเธอไม่ควรที่จะอยู่ตรงนี้อีกต่อไป เพราะดูเหมือนถูกหยามหน้าเกินไป
"พาเมียแกกลับบ้านเถอะว่ะ"
"ไม่รู้จะตามมาทำไม" กองทัพลุกขึ้นแบบหงุดหงิด ถ้าไม่พากลับเดี๋ยวเพื่อนก็ว่าให้อีก
"คุณจะกลับแล้วเหรอคะ" แนนซี่เอื้อมมือคว้าแขนเขาไว้ก่อน
"วันหลังคุยกันใหม่ครับ" กองทัพล้วงเอาแบงค์พันในกระเป๋าออกมาวางใส่มือให้กับแนนซี่
"แล้วเจอกันใหม่นะคะ" แนนซี่ยังนึกเสียดาย ถ้าไม่มีเมียมาคุม ป่านนี้ชวนไปขึ้นสวรรค์แล้ว
มันยิ่งทำให้มโนราห์เสียหน้ามากขึ้น เขาก็ได้ยินอยู่ว่าเธอขอยืมเงินกับเพื่อน ตัวเองมีแทนที่จะเอาให้หน่อย ..แต่เขาไม่รู้อะไรเสียแล้ว ความสามารถพิเศษเฉพาะตัวเธอ..คือเก็บกด เก็บทุกอย่างไว้กับตัวเองนี้แหละ เพราะถึงยังไงก็ไม่มีที่ให้ระบายอยู่แล้ว
มโนราห์เดินตามออกมา เขารีบเดินทำเหมือนว่าไม่ได้มาด้วยกัน แต่เธอก็ยังคงตามมาจนถึงรถ
หญิงสาวเปิดประตูขึ้นไปนั่งด้านข้าง โดยไม่ได้ถามว่าเขาจะพาไปไหนต่อ เพียงไม่นานรถก็มาจอดลงที่หน้าบ้านของเธอ
มโนราห์หันไปมองเล็กน้อย เพราะเขานั่งนิ่งไม่พูดไม่จาและไม่มีทีท่าว่าจะลงรถ
"ฉันมาส่งแค่นี้"
มันอาจจะเป็นคำที่ไล่ลงจากรถแบบสุภาพหน่อย
ลงจากรถได้แทบจะยืนไม่อยู่ ว่าจะเกาะรถตั้งหลักก่อน แต่เจ้าของรถคงจะรีบมาก เพราะไม่รอให้เธอเข้าบ้านเลยด้วยซ้ำ
แค่นี้ก็มองเห็นอนาคตการแต่งงานของเธอแล้วว่าจะเป็นยังไง คงไม่แคล้วเหมือนแม่เข้าสักวัน แต่โชคดีหน่อยก็ตรงที่เธอคงไม่มีเด็กติดท้อง เพราะเขาไม่ได้สนใจในตัวเธอเลย
"แกกลับมาคนเดียวเหรอ"
ทีแรกคิดว่าแม่บ้านมาเปิดประตูให้ แต่พอได้ยินเป็นเสียงแม่เท่านั้นแหละ.. "เออ..ค่ะ"
"แกไปดื่มมางั้นเหรอ" แค่ได้กลิ่นออกจากลมหายใจลูกสาวก็รู้แล้ว "แล้วเมื่อกี้ใครมาส่ง อย่าบอกนะว่าแกยังไปเหลวไหลกับผู้ชายคนอื่นอยู่!"
"เปล่าสักหน่อย"
"เปล่าแล้วเมื่อกี้ใครมาส่ง"
"ก็ผู้พันนั่นแหละค่ะ"
"ฉันไม่เชื่อทำไมเขาไม่เข้าบ้านล่ะ"
"เขาติดราชการด่วน"
"อย่ามาโกหกฉันเด็ดขาด!" ไม่ตั้งใจฟังก็ได้ยินเสียงกัดฟันของคนเป็นแม่ พร้อมกับมือที่เอื้อมมาหยิก
"โอ๊ย โมนาไม่ได้โกหกนะแม่"
"มันยังไม่ถึงเวลา ตอนนี้แกทำยังไงก็ได้ ให้ผัวรักผัวหลง ให้มันขาดแกไม่ได้แม้แต่นาทีเดียว ไม่สิแม้แต่วินาที"
"เขาไม่ได้ชอบโมนาสักหน่อย"
"ฉันก็บอกอยู่นี่ไง ว่าแกจะทำยังไงก็ได้ให้เขาหลงใหลในตัวแก"
"คนไม่ชอบ จะทำยังไงล่ะคะ"
เพี๊ยะ!!
มโนราห์ถูกแม่ตบจนหน้าหัน แต่ไม่ได้ยินเสียงร้องเจ็บออกมาแม้แต่คำเดียว แม่อาจจะเคยหยิกเคยตีที่แขน แต่ไม่เคยตบหน้าแบบนี้สักที
แพรวพราวยกมือตัวเองขึ้นมามอง..แว็บหนึ่งก็คิดว่าทำโทษลูกแรงเกินไปหรือเปล่า แต่นี่คือลูกของนางจะทำยังไงก็ได้ "จำใส่หัวแกไว้ ทำยังไงก็ได้ให้มันหลงใหลในตัวแกให้มากที่สุด"
Related chapters
เมียสวมรอย บทที่ 13
ถ้าผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่แม่แท้ๆ มโนราห์ยังไม่รู้เลยว่าตัวเองจะทนได้ถึงเพียงนี้ไหม แต่เพราะนั่นคือแม่ผู้ให้กำเนิดแว๊บหนึ่งมโนราห์คิดถึงหน้าพ่อขึ้นมา อยากไปหา อยากกอด แต่ก็ไม่อยากแบกปัญหาพวกนี้ไปให้ท่านต้องเป็นทุกข์ใจด้วยอีกหญิงสาวร้องไห้จนหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ ตื่นมาอีกทีสายมากแล้ว"อย่าให้ฉันเห็นว่าแกไปดื่มแบบนี้มาอีก" ลงมาข้างล่างก็ยังคงเจอแม่ต่อว่า "แล้วนี่ผู้พันจะมารับตอนไหน"มโนราห์ให้คำตอบแม่ไม่ได้ ถ้าจะบอกว่าเขาคงไม่มารับหรอก ก็คงจะถูกแม่ตีอีก"ฉันถามหูแตกไม่ได้ยินหรือไง""เขาบอกให้โทรไปหาถ้าตื่นแล้วค่ะ" หึ! พูดเหมือนตัวเองเป็นคนสำคัญเลยนะ"ก็โทรไปสิ แล้วโทรศัพท์แกอยู่ไหน""ลืมอยู่ในรถของผู้พันค่ะ""ใช้ของฉันโทรไป" แพรวพราวเอาโทรศัพท์ตัวเองโยนให้กับลูกสาว เธอจะโทรไปได้ยังไงไม่มีเบอร์ของเขา"เบอร์เขาอยู่ในเครื่องโมนาค่ะ""ในเครื่องฉันก็มี""??" มโนราห์แปลกใจทำไมในเครื่องของแม่ถึงมีเบอร์โทรเขา แต่จะให้ถามคงไม่กล้า หญิงสาวก็เลยเลื่อนหาดู>>{"คุณโทรมาทำไม"} ประโยคแรกที่ได้ยินคนปลายสายพูด มโนราห์เอาโทรศัพท์ที่แนบหูอยู่ออกมามองดูใหม่อีกที เพราะเธอใช้เครื่องของแม่ แต่ทำไมเขาพูดเหมือนรู้จ
Last Updated : 2025-02-14เมียสวมรอย บทที่ 14
พอคนตัวเล็กนอนลงได้ที่ เธอก็ขยับกายเข้าไปชิดเขาให้มากที่สุด จังหวะที่ขยับเข้าไปคนที่เธอคิดว่านอนหลับไปแล้ว ก็ได้ลืมตาขึ้นแล้วหันมามองโดยที่ยังนอนหงายอยู่"?" มโนราห์ขยับตัวออกมาแบบอัตโนมัติ ทีแรกคิดว่าจะอ่อย ถ้าตื่นมาเห็นว่าเธอสวมเสื้อผ้าไม่เรียบร้อย เผื่อเขาอยากจะ... แต่แค่เห็นแววตานั้นมันก็ทำให้เธอลืมทุกอย่างไปได้ในพริบตาคิ้วหนาขมวดเข้าหากันแบบรำคาญ คนกำลังจะหลับมากวนอยู่ได้ แล้วกองทัพก็หันหลังให้โดยที่ไม่ได้เอ่ยปากพูดอะไรถ้าเขาตั้งใจฟัง คงได้ยินเสียงเธอถอนหายใจออกมาแบบโล่งใจที่ไม่ถูกตำหนิเช้าวันต่อมา..หญิงสาวตื่นขึ้นมาก็ไม่พบคนที่นอนอยู่ข้างๆ เมื่อคืนนี้แล้ว เราตื่นสายเหรอมโนราห์รีบลุกขึ้นมาจัดการกับร่างกายของตัวเองให้เรียบร้อย ก่อนที่จะลงมาข้างล่าง"ย่าว่าคืนพรุ่งนี้จะชวนคุณปู่ไปเล่นด้วย สงสัยจะรู้แน่เลยก็เลยชิงมาเยี่ยมย่าก่อนใช่ไหมครับ" เสียงนี้ดังแว่วเข้ามาเมื่อมโนราห์ลงมาถึงข้างล่าง"อยู่แต่บ้านก็เลยอยากพาแกออกมาเปิดหูเปิดตาค่ะ""แล้วนี่ใครพามาล่ะ""คนขับรถที่บ้านค่ะ""แม่ไม่อยากให้นั่งรถบ่อยๆ ท้องเราก็ยิ่งโตมากแล้ว""คุณรามก็พูดแบบนี้แหละคะ แต่ถ้าคลอดแล้วกลัวไม่ได้ออกจากบ
Last Updated : 2025-02-14เมียสวมรอย บทที่ 15
โชคดีเงินที่จำนำสร้อยเพชรไว้ยังพอเหลือ มโนราห์ก็เลยถามคนแถวนั้นว่ามีรีสอร์ทหรือโรงแรมให้พักไหมหญิงสาวเดินไปตามทางที่ชาวบ้านบอก เพราะอยู่ไม่ไกลจากบขส.ก็มีบ้านเช่า"มีห้องว่างไหมคะ""พักกี่คน""คนเดียวค่ะ""กี่คืน""คืนเดียวค่ะ""500 บาท""ฉันมีแต่สำเนาบัตรประชาชนนะคะ""เอามาทำไม""ไม่ได้ใช้เหรอคะ""เอาแค่เงินแล้วก็เดินไปห้องมุมซ้ายเลยไม่ได้ล็อก" คนที่เฝ้าห้องแถวพูดโดยไม่ได้มองหน้าลูกค้าเลยด้วยซ้ำ เพราะมัวแต่เล่นโทรศัพท์มโนราห์เดินมาแล้วเลี้ยวซ้ายมองว่าห้องไหนที่ไม่ได้ล็อก พอมาถึงก็เห็นวัยรุ่นกำลังนั่งดื่มกินอยู่แถวเดียวกันหญิงสาวรีบผลักประตูเข้าไปด้านในเห็นว่ามันเป็นห้องว่างคงจะใช่ห้องนี้แน่ ทำไมชีวิตของเธอถึงเจอแต่เรื่องประหลาดแบบนี้ด้วย เข้าไปในห้องได้ก็รีบล็อกประตูให้แน่นหนา"สวยเนาะ" เสียงนี้ดังแว่วมาจากกลุ่มคนที่มองหน้าเธอตอนเข้ามาในห้อง ดีหน่อยที่ห้องนี้มีกลอนล็อกจากด้านในอีกชั้นหนึ่งเหนื่อยและก็เพลียมาก แต่ต้องได้ถ่างตาไว้ เพราะกลัวถูกงัดห้อง ถึงแม้เปลี่ยนใจไปพักที่อื่นก็คงไม่ได้แล้ว ถ้าเปิดประตูออกไปมีหวังเป็นเป้าสายตา ดีไม่ดีอาจจะคิดว่าเธอออกไปอ่อยเช้าวันต่อมา..นี่แหละนะ
Last Updated : 2025-02-14เมียสวมรอย บทที่ 16
ทานข้าวเสร็จมโนราห์ก็เข้ามาทำความสะอาดห้องนอน ห้องนี้รอบข้างเป็นไม้ล้วน เตียงนอนก็เป็นไม้ ซึ่งมีที่นอนบางๆ วางรองอยู่ส่วนห้องน้ำอยู่ด้านนอก เพราะเป็นบ้านข้าราชการเก่า ห้องของท่านพลเอกเรวทัตพ่อของเธอ ถูกต่อเติมใหม่หมดรวมทั้งทำห้องน้ำใหม่เพื่ออำนวยความสะดวกในห้องนอนด้วยเมื่อคืนนี้ไม่ได้นอนทั้งคืน พอทำความสะอาดเสร็จมโนราห์ก็เลยนอนเอาแรง ถึงที่นอนจะแข็งหน่อยแต่ก็ดีเท่าไรแล้วที่ยังมีที่ให้นอนจนถึงตอนเที่ยง.. พ่อก็กลับมาตามที่บอกไว้ แต่เห็นว่าลูกสาวยังนอนหลับอยู่ ท่านก็เลยเอาอาหารที่ซื้อติดมาด้วยวางไว้ให้และเขียนโน้ตบ่ายคล้อยหญิงสาวก็ตื่นขึ้นมา เห็นแบบนี้อดน้ำตาไหลไม่ได้ เธอไม่ค่อยได้สัมผัสความรักจากพ่อมากนัก เพราะจะโทรคุยกันแต่ละที ก็ต้องหาเวลาที่พ่อว่างที่สุด พอมาเห็นมุมที่อบอุ่นของพ่อ ก็ทำให้อดมีน้ำตาไม่ได้มโนราห์ทานข้าวและทำความสะอาดบ้านทั้งหลังเสร็จก็เย็นมากแล้ว เธอก็เลยคิดว่าออกมาเดินดูบรรยากาศรอบค่ายทหารหน่อยเพื่อรอพ่อกลับค่ายทหารที่นี่กว้างขวางใหญ่โต บรรยากาศรอบข้างมีแต่ภูเขา และสิ่งปลูกสร้างที่ทหารจำเป็นต้องใช้งาน แถมยังมีเฮลิคอปเตอร์เก่าๆ ตรงทางเข้าที่ปลดประจำการแล้ว ตั้งโชว
Last Updated : 2025-02-14เมียสวมรอย บทที่ 17
คุยกับพ่อตารู้เรื่อง กองทัพก็เลยเอากระเป๋าเข้ามาในห้องนอน ชายหนุ่มมองไปรอบๆ มีแค่ตู้ที่เป็นลิ้นชัก และตู้กระจกเก่าๆ เตียงนอนที่มีฟูกแข็งๆ"ฉันช่วยค่ะ" หญิงสาวเอื้อมมือมารับกระเป๋าจากเขาเพื่อเอาไปพับเก็บไว้ในลิ้นชักชายหนุ่มปล่อยให้เธอเป็นคนจัดการ แล้วก็เดินมานั่งลงที่เตียง พอสะโพกแตะกับพื้นที่นอนดวงตาคมถึงกับมองต่ำลงไปดูแล้วสายตานั้นก็มองไปรอบๆ ห้อง คนร่างสูงรีบลุกเดินมาเปิดประตูมองออกไปด้านนอกโดยไม่ถาม ที่เขามองก็คือดูว่าห้องน้ำอยู่ที่ไหน เพราะในห้องนี้ไม่มีที่กรมกองทัพก็มีบ้านพักประจำตำแหน่ง ช่วงไหนไม่อยากกลับบ้านก็พักบ้านพักที่ถูกจัดไว้ให้ แต่สภาพมันไม่ได้ทรุดโทรมแบบนี้"ถ้าจัดอะไรกันเสร็จแล้วก็มาทานข้าว" เห็นลูกเขยยืนอยู่หน้าประตู ท่านพลเอกก็เลยเรียกออกมา"ทานข้าวหรือครับ?" กองทัพมองไปที่โต๊ะเห็นว่าท่านกำลังจัดเตรียมกับข้าว มันเกิดอะไรขึ้นกับท่าน ไม่คิดว่าจะเห็นภาพนี้"ทำไมคุณพ่อไม่ให้โมนาทำล่ะคะ" หญิงสาวได้ยินเสียงที่พ่อเรียกมาทานข้าว เธอก็รีบวางผ้าที่พับอยู่ก่อน"แค่นี้พ่อทำเองได้" มันเป็นการผูกปิ่นโตกับแม่ค้าในค่ายทหาร แต่ท่านจะผูกแค่ตอนเย็น เพราะเช้ากับเที่ยงท่านไปทานที่กองบ
Last Updated : 2025-02-14เมียสวมรอย บทที่ 18
จมูกคมฝังลงที่ซอกคอระหงเพื่อสัมผัสกลิ่นกายอีกฝ่ายโดยที่เจ้าตัวนอนนิ่ง เขาแค่อยากทดลองว่าตัวเองจะมีความต้องการในตัวผู้หญิงคนนี้ไหม พอได้สัมผัสก็ไม่แตกต่างจากผู้หญิงคนอื่นตรงไหนแต่ถ้าเขาสังเกตอีกสักนิดจะรู้ว่าร่างกายของเธอสั่นกลัว ถึงแม้จะเติบโตอยู่ต่างประเทศ เธอก็ไม่เคยปล่อยตัวกับผู้ชายที่ไหน หลายคนอาจจะพูดว่าคนเป็นแม่อย่าทำให้เป็นเยี่ยงอย่างให้ลูกเห็น เดี๋ยวลูกจะเจริญตามรอย แต่พอเธอเห็นแม่คลอเคลียกับผู้ชายมากหน้าหลายตา บางทีก็ทำต่อหน้าเธอ แม่อาจจะคิดว่าเธอเด็กมากไม่รู้ประสีประสาและเหตุการณ์แบบนั้นแหละมันทำให้มโนราห์สาบานกับตัวเอง ว่าจะไม่ทำตัวเหมือนแม่ มันก็เลยเป็นการปิดกั้นตัวเองไม่ยอมเปิดใจให้ผู้ชายคนไหน แม้แต่เขาคนที่เป็นสามี ถ้าไม่เพราะแม่..คิดหรือว่าเธอจะสนใจผู้ชายคนนี้"อือ" ขณะที่หญิงสาวกำลังคิดเรื่องแม่และหวาดกลัวสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น ริมฝีปากหนาขยับต่ำลงมาจนถึงเนินหน้าอก มโนราห์ห่อตัวเข้าเล็กน้อยขณะที่มือของเขาขยับชุดชั้นในลง เผยให้เห็นเม็ดเนื้อเล็กๆ ที่โผล่พ้นออกมา "อื้อ" หญิงสาวสะดุ้งเมื่อริมฝีปากของคนที่อยู่ด้านบนขบกัดเล็กน้อยลิ้นสากตวัดเลียวนรอบยอดเม็ดที่กำลังแข็งตัว
Last Updated : 2025-02-14เมียสวมรอย บทที่ 19
ดวงตากลมปิดลงเมื่อสัมผัสได้ว่าอีกฝ่ายกำลังส่งตัวตนของเขาเข้ามา อิจฉานะ อิจฉาคนที่เขามีอะไรกันเพราะความรัก แต่สำหรับเธอกำลังจะเสียไปเพราะแค่อีกฝ่ายอยากพิสูจน์ มันดูไร้ค่ามาก แต่ชีวิตเธอก็ไร้ค่าตั้งแต่เกิดแล้ว เพิ่มอีกสักอย่างจะเป็นไรไปเสียงกัดฟันดังเล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากบางเล็กน้อย เพื่อระบายความเจ็บที่เขากำลังมอบมันมาให้ปลายยอดความแข็งแกร่งสอดใส่เข้าไปได้เพียงเล็กน้อย เขาก็ต้องได้จับมันออกมา แล้วเสียดสีกับยอดเม็ดเสียวเพื่อตั้งลำใหม่ ชายหนุ่มจับถูไถอยู่แบบนั้นครู่หนึ่ง แล้วก็ส่งมันเข้าไปอีกครั้ง"อื๊อ" เสียงนี้เล็ดลอดออกมาจากลำคอระหงเพียงเบาๆ เพราะเธอกลั้นความเจ็บไม่อยู่อีกแล้ว "??" ในเมื่อมันเข้ามาได้ประมาณหนึ่งแล้วทำไมเขาต้องเอาออกด้วย หรือเขาคิดว่าเธอไม่บริสุทธิ์แบบที่พูดไว้? หญิงสาวที่หลับตาอยู่ถึงกับเปิดกว้างขึ้น ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ เขาคงจะดูถูกเธอมากกว่าเดิมที่กองทัพต้องดึงออกมาก่อน เพราะคิดว่าที่มันเข้าลำบากเพราะเธอยังไม่มีอารมณ์ร่วม เขาก็เลยต้องได้กระตุ้นเธอก่อนโดยการ.."อือ" มโนราห์ตกใจอยู่ดีๆ ใบหน้าคมก็ฝังลงไปที่เนินน้องสาว "ขะ..คุณทำอะไร" ในเวลานี้เธออ่านใจเขาไม่ออกเลยจร
Last Updated : 2025-02-14เมียสวมรอย บทที่ 20
เที่ยงวันนั้น.."กลับไปทานข้าวที่บ้านกันไหม" ค่ายทหารที่นี่ห่างจากชุมชน เพราะสร้างอยู่ในพื้นที่ราชการอันกว้างขวาง ถ้าจะออกไปทานด้านนอกก็ขับรถไกลหน่อย หรือไม่ก็เข้าไปทานในตัวเมืองขับรถเป็น 10 กิโลเมตร อีกทางเลือกหนึ่งก็คือทานร้านอาหารของแม่ค้าที่ประมูลขายของที่นี่ได้ แต่ถ้าทานร้านอาหารในค่าย ต้องเผื่อใจไว้เพราะทหารทุกชนชั้นไปที่นั่นกันหมดคนเยอะพลเอกเรวทัตก็เลยชวนลูกเขยกลับไปทานที่บ้าน เพราะสั่งแก้วใจให้ทำอาหารไว้เผื่อแล้ว"ครับ" เขาก็ยังไม่รู้ว่าต้องไปทานข้าวที่ไหน ก็เลยตามท่านกลับไปทานที่บ้านดีกว่าทั้งสองนั่งรถมาด้วยกัน โดยมีผู้พันกองทัพเป็นคนขับ"เตรียมอาหารเสร็จพอดีเลยค่ะ" แก้วใจรีบยกอาหารมาตั้งโต๊ะให้ เมื่อเห็นว่าทั้งสองท่านกลับมา"แล้วนี่ คุณหนูล่ะ" คนเป็นพ่อถามหาลูกสาวเมื่อไม่เห็น"คุณหนูให้แก้วเตรียมยามาให้เมื่อตอนกลางวัน และยังไม่เห็นออกมาจากห้องเลยค่ะ สงสัยว่าจะไม่สบาย""ไม่สบายเหรอ" ประโยคนี้กองทัพเป็นคนพูด แต่พอเห็นพ่อเธอหันมามองเขาก็เลยเงียบไป"ได้นอนพักหน่อยก็คงจะดีขึ้น เราทานข้าวกันเถอะ""ครับ" สายตาแอบมองไปที่ห้องเล็กน้อย เพราะห้องนอนก็อยู่ใกล้กันนี่เอง"พรุ่งนี้จะมีผู
Last Updated : 2025-02-14
Latest chapter
เมียสวมรอย บทที่ 134
เหมือนถูกลากมาตบกลางสี่แยกยังไงยังงั้นเลย ที่ได้ยินพวกผู้หญิงพูดถึงสามีตัวเอง"ได้ยินผู้พันบอกว่า วันนี้จะร้องเพลงช่วงเปิดงาน""อ้าว ไม่ร้องตอนปิดงานอีกแล้วเหรอ" เพราะกองทัพเลือกร้องเพลงตอนปิดงานมาหลายปีแล้ว ที่เขาร้องช่วงปิดงานจะได้มีคนอยู่ร่วมงานจนถึงช่วงสุดท้าย"เห็นบอกแบบนั้น""แหมนอกจากให้ติดรถมาแล้ว ยังบอกเรื่องจัดงานอีกนะ" ไม่มีใครไม่รู้ว่ากองทัพแต่งงานและภรรยาก็คลอดลูกเดือนที่แล้ว แต่อย่างที่รู้กันอยู่ว่าคนที่ทำอาชีพนี้ส่วนมากจะเจ้าชู้ มีหลายคนเลยแหละที่มีบ้านเล็กบ้านน้อย ยิ่งระดับลูกชายของคนใหญ่คนโตแล้วด้วย ผู้หญิงพวกนั้นก็เลยอยากไต่เต้าสบายทางลัด ยิ่งถ้าคว้าใจผู้ชายมาได้ถึงกับยอมเลิกกับบ้านใหญ่ก็เคยมีความรู้สึกของมโนราห์ตอนนี้เริ่มไม่ไหวแล้ว จนเกิดอาการคัดเต้า โชคดีที่ใส่ที่ซับน้ำนมมาด้วย แต่ถ้ามันไหลเยอะก็คงเอาไม่อยู่เพียงไม่นานเสียงดนตรีก็ดังขึ้น หลายคนที่ร่วมงานต่างก็หันไปที่เวที และหลายคนก็พูดกันว่า ทำไมผู้พันกองทัพถึงได้ร้องเพลงช่วงเปิดเวที เพราะทุกครั้งผู้พันจะร้องตอนปิด ..นั่นแสดงว่าคนในงานยังไม่มีใครรู้เรื่องนี้ ผู้หญิงคนนี้คงสำคัญกับเขามากจริงแหละ ถึงได้รู้ว่าเขาจ
เมียสวมรอย บทที่ 133
"ฉันขอชุดที่รัดกุมหน่อยนะคะ..แต่..เออ..""แต่อะไรคะ" ช่างที่กำลังเลือกแบบชุดให้ถามลูกค้า เมื่อเห็นอีกฝ่ายเหมือนไม่กล้าพูด"ขอแบบที่สามารถปั๊มนมให้ลูกได้ด้วย" ก็ไม่คิดว่าตัวเองจะไปหรอก แต่อะไรมันก็ไม่แน่นอน เธอก็เลยขอชุดแบบนั้นไว้ เพราะถ้าน้ำนมมาต้องรีบปั๊มออก ไม่งั้นคัดเต้าทำให้ปวดมากบางครั้งเกิดการอักเสบเลย"ชุดแบบนั้นทางร้านเราไม่ได้ทำไว้ค่ะ แต่เราคิดว่า ผ้าคลุมไหล่สามารถปกปิดได้"ขณะที่คุยกันไม่มีคนในบ้านอยู่ใกล้เธอก็เลยกล้าพูดพอรู้แล้วว่าลูกค้าต้องการแบบไหนทางร้านก็รีบจัดการให้ ส่วนมโนราห์ก็เริ่มทำการเสริมสวยต่อขณะที่ทำผมอยู่ได้ยินเสียงลูกชายงอแง เธอก็ให้ช่างหยุดก่อน เพื่อไปดูว่าลูกเป็นอะไร แต่พอเห็นว่าลูกอยากเข้าเต้ามโนราห์ก็เลยจัดให้ก่อนจนแกนอนหลับเธอถึงได้กลับมาทำสวยต่อ ชีวิตแม่ลูกอ่อนถ้าใครไม่เจอกับตัวก็ไม่รู้หรอกบ่ายคล้อยวันเดียวกัน.."พ่อโทรมาบอกว่าให้แม่เข้างานเร็วหน่อย""คุณแม่ก็ไปสิคะ""แม่ว่าจะรอรับเราไปด้วยกัน""ไม่ต้องรอหรอกค่ะ โมนายังไม่รู้เลยว่าจะไปไหม""ถ้างั้นแม่รอเราที่งานนะ" พอแต่งตัวเสร็จพุดตาลก็ให้คนรถพาไป เพราะไม่อยากให้ท่านนายพลต้องกลับมารับอีกเวลาเดียวก
เมียสวมรอย บทที่ 132
ลืมเลยอีกแค่ไม่กี่วันก็ถึงวันงาน พอคิดถึงเรื่องเมื่อปีที่แล้ว ตอนนั้นเขากับเธอยังไม่ได้รักกัน"หึ.." พอคิดถึงตอนที่กระโปรงเธอขาดก็นึกขำขึ้นมา และตอนที่เธอคิดว่าเขาร้องเพลงให้ผู้หญิงคนอื่น แต่ไม่ใช่เลย ตอนที่ร้องเพลงนั้น เขากลับคิดถึงหน้าเธอต่างหาก"ยิ้มอะไรครับผู้พัน""ยังจะเดินตามมาอีก ไม่ทำงานหรือไง""ทำสิครับ แต่ผู้พันลืมแล้วเหรอว่าที่ทำงานเราไปทางเดียวกัน" ตอนที่เป็นผู้กองอยู่เขาสังกัดหน่วยงานเดียวกับกองทัพ แต่พอเลื่อนขั้นเป็นผู้พัน ฉลามต้องเข้ารับงานใหม่ "แล้วตกลงที่ยิ้ม..ให้สาวที่นั่งรถมาด้วย..หรือคนที่อยู่บ้านครับ""ไอ้ฉลามมึงจะหางานให้กูไปถึงไหนวะ กูก็ต้องคิดถึงเมียกูสิ""ครับคิดถึงเมีย""ไอ้นี่พูดเหมือนไม่เชื่อ"สองวันต่อมา.. วันนี้เริ่มประชุมเรื่องที่จะจัดงานประจำปี ใครรับหน้าที่ส่วนไหนก็ต้องเริ่มจัดการส่วนที่ตัวเองได้รับในแต่ละหมู่เหล่าต้องร่วมแรงร่วมใจ เพราะงานประจำปีไม่ได้จัดขึ้นแค่เป็นงานเลี้ยง แต่เป็นงานที่ทำให้ในหน่วยงานรักและสามัคคีกันที่คฤหาสน์พลเอกเกษมราษฎร์"โมนาไม่รู้ว่าพ่อจะมา" เพราะพ่อเพิ่งมาตอนที่เธอคลอดลูกนี่เอง และวันนี้พ่อก็มาอีกครั้ง"สามีเราไม่บอกเหรอ ว่
เมียสวมรอย บทที่ 131
"คุณอยากได้อะไรครับ ทำไมไม่เรียกผมเดี๋ยวผมหยิบให้" ฉลามรีบเดินกลับมาที่บ้าน"ฉันเรียกแล้วค่ะ แต่คุณมัวมองสาวๆ พวกนั้นอยู่""อุ๊ย.. เปล่ามองสักหน่อย""ตาฉันไม่ได้บอด""แก้วใจครับ อย่างอนนะ มันไม่ดีต่อ..""คุณไม่อยากให้ฉันงอนก็อย่าทำสิคะ""ผมแค่..""แค่อะไรคะ""แค่มองนิดเดียวเอง""แต่ที่ฉันเห็นไม่นิดแล้วนะ"กูจะถึงกับตายไหมวะ ..ฉลามรีบเดินตามแก้วใจเขาไปในบ้าน ในใจก็แอบหวั่นๆ"อย่าเดินเร็วสิครับเดี๋ยวสะดุดล้ม""ไม่ต้องตามมานะ""ผมสัญญาว่าจะไม่มองผู้หญิงคนอื่นแบบนี้อีกแล้ว"แก้วใจหยุดแล้วก็หันกลับมา แต่ฉลามที่ตามมาด้านหลังเกือบหยุดไม่ทัน"จะหยุดทำไมไม่บอกผมล่ะ""ไม่ต้องมาใกล้ฉันเลยนะ" หญิงสาวผลักสามีให้ออกห่าง "ใช่สิท้องฉันโตขนาดนี้ ก็เลยไม่น่ามองเหมือนผู้หญิงพวกนั้นใช่ไหม""ใครบอกคุณไม่น่ามอง แก้วใจของผมน่ารักที่สุดในโลก""คนปากไม่ตรงกับใจ ฉันจะกลับไปหายาย""ไม่ให้กลับ""ฉันจะกลับไปคลอดลูกกับยาย""ที่นั่นอยู่ห่างไกล เวลาคลอดก็ลำบาก เอาแบบนี้แล้วกันใกล้คลอดผมจะไปรับคุณยายมาอยู่ด้วย""จริงเหรอคะ" จากที่งอนอยู่เมื่อสักครู่ก็มีรอยยิ้มขึ้นมา ฉลามถึงกับหายใจโล่ง ดีนะที่ยังมียาย ไม่งั้นคืนนี้ต้
เมียสวมรอย บทที่ 130
ญาณินกัดฟันไว้ไม่กล้าส่งเสียงคราง เพราะลูกชายเพิ่งจะนอนลงมือเรียวยื่นลงไปจับศีรษะของคนที่เมามันอยู่กับการใช้ลิ้น แทนที่จะยกศีรษะของเขาขึ้นแต่ดันกดมันลงแบบลืมตัวชายหนุ่มยิ่งได้ใจเพิ่มจังหวะความเร็วของลิ้นอีกระดับหนึ่ง จนสะโพกงามเกร็งกระตุกเขาถึงได้หยุด แล้วค่อยๆ ขยับขึ้นมา เพราะจะปล่อยให้เธอเสร็จก่อนไม่ได้สิ่งแรกที่ศิลาทำเมื่อโผล่หน้าออกมาจากผ้าห่มนั้นคือมองไปดูลูกชาย ว่าเขาหลับหรือยัง แต่พอเห็นลูกยังดิ้นอยู่ เขาก็ค่อยๆ เอนตัวลงอีกฝั่งหนึ่งของเธอแต่ชายหนุ่มไม่ได้ปล่อย เขายังคงลูบคลำเนินอวบนูนของเธอเพื่อไม่ให้อารมณ์อีกฝ่ายหยุดลง"อือ..คุณ.."ศิลาไม่สนใจที่เธอห้าม แถมยังส่ายหน้าบอกเล็กน้อย เพื่อให้เธอรู้ว่าถึงยังไงเขาก็ไม่หยุด รอให้ลูกหลับสนิทก่อนเถอะ จะจัดการเธอให้สมกับความคิดถึง"อื้อ" พอนิ้วนั้นจมหายเข้าไปในร่อง หญิงสาวกลั้นเสียงไว้ไม่ได้อีก แต่เธอก็ไม่ได้ส่งเสียงออกมาแรง "อ่ะ อ่ะ" อารมณ์ของเธอเริ่มควบคุมไม่ได้เมื่อนิ้วนั้นขยับเร็วขึ้น"หือ" ชายหนุ่มยิ้มเล็กน้อยเมื่อถูกมือเรียวลูบคลำที่เป้ากางเกง ยิ่งเธอเป็นคนรูดซิปเองด้วยแล้วเขายิ่งพอใจมากแต่เธอทำแค่นั้นแล้วก็หยุด เพราะเริ่มรู้ส
เมียสวมรอย บทที่ 129
วันต่อมา..หลังการประชุมใหญ่จบลงพอออกมาจากห้องประชุม ตำรวจก็มารอรับตัวคนที่ทำผิดกฎหมาย หัวหน้าขบวนการที่ทำผิดกฎหมายในครั้งนี้ก็คือเอกมัย สิ่งที่ทำผิดคือสอดไส้สิ่งผิดกฎหมาย ไปกับสินค้าที่ส่งออก ซึ่งถ้ามีเส้นสายทางด้านนี้การตรวจสอบก็จะไม่เข้มงวด หรือถ้าเจอก็แค่ใช้เงินยัด"คุณคิดเหรอว่า ทำแบบนี้บริษัทจะไม่ได้รับผลกระทบ" ก่อนที่จะถูกนำตัวไป เอกมัยยังหันมาพูดข่มขู่ศักดินามองตามหลังเอกมัยที่ถูกกุมตัวไปแล้ว มันไม่เหมือนสิ่งที่คิดไว้ พอถึงเวลาจริงๆ ทุกอย่างโล่งมาก ไม่หนักอึ้งเหมือนตอนที่แบกไว้กับตัวเลยศักดินาปล่อยให้หน่วยตรวจสอบของรัฐบาลเข้ามาตรวจสอบบริษัท แล้วแต่การพินิจของเจ้าหน้าที่ ถ้าจะสั่งให้ปิดศักดินาก็ยอม เพราะเหนื่อยมากแล้ว"ผมจะช่วยพูดกับคุณพ่อให้อีกแรงครับ" กองทัพเห็นว่าท่านมีท่าทางที่คิดหนัก"อย่าลำบากท่านนายพลอีกเลย ปล่อยไปตามยถากรรมเถอะ""ขอบใจมึงมากนะเพื่อน" ศิลารู้ดีว่าพ่อรักบริษัทนี้มาก "ก็เราเป็นเพื่อนกัน เพื่อนมีไว้ทำไมถ้าไม่ช่วยเพื่อน""ท่านคะ" เสียงนี้ดังแว่วเข้ามาผ่านฝูงชนที่มุงดูเหตุการณ์ศิลาหันไปมองพ่อว่าท่านมีท่าทียังไงเมื่อเจอ ขวัญชนก ซึ่งตอนนี้ท่านได้เซ็นใบหย่า
เมียสวมรอย บทที่ 128
>>{"เมียพี่ไม่สบายเหรอ""} {"จะว่าไม่สบายก็ไม่เชิงหรอกพี่ พี่สะใภ้กินอะไรไม่ค่อยลง แถมบอกว่าอาหารเหม็น"}>>{"กินอะไรไม่ค่อยลงอาหารเหม็น? เราเอาอาหารค้างคืนมาให้พี่เขากินเหรอ"} {"เปล่าสักหน่อย อาหารเพิ่งจะตักออกมาจากกระทะร้อนๆ"}"เมื่อกี้มึงว่าอะไร ใครเหม็นอาหาร" กองทัพที่นั่งฟังอยู่ว่าศิลากำลังคุยเรื่องอะไร อดที่จะถามไม่ได้"ก็เมียกูน่ะสิ สงสัยจะไม่สบาย" ศิลาก็เลยวางสายไปจากน้องสาวก่อน"อาการเป็นยังไงบอกมาซิ""น้องสาวกูบอกว่ากินข้าวไม่ค่อยลง ตั้งแต่วันก่อนแล้ว" เพราะพวกเขาออกมาจากบ้านก็สามวันเข้าไปแล้ว"อาการแบบนี้เหมือนเมียกูเลย""เมียมึงก็เป็นเหรอ""เป็นสิ เป็นตอนมีตาทัพไท""อะไรนะ?""เมียไอ้ศิลาท้องเหรอ?" ซันเดย์ที่นั่งฟังอยู่ด้วยกันพูดขึ้นมาบ้าง"กูจะไปรู้กับเมียมันเหรอ กูแค่บอกอาการตอนที่เมียกูท้อง""กูกลับบ้านก่อนได้ไหม" ศิลานั่งไม่ติดที่เลยทีนี้ ถ้าหายตัวกลับตอนนี้ได้เขาคงทำไปแล้ว"มึงจะบ้าเหรอ พรุ่งนี้ประชุมสำคัญ""พวกมึงก็จัดการกันไปเองสิวะ""อ้าวไอ้นี่! นี่บริษัทพ่อมึงนะ"ศิลาหยิบโทรศัพท์แล้วเดินไปอีกมุมหนึ่ง เพื่อโทรหาเธอ>>{"พ่อครับ"} โทรเข้าเครื่องของแม่ ลูกก็รับอีกอ
เมียสวมรอย บทที่ 127
"พ่อขอโทษที่ส่งคนตามลูกกับเมียลูก แต่พ่อไม่ได้หวังร้ายเลย""ถึงพ่อไม่ได้หวังร้าย แต่คนที่ถูกตามรู้ไหมว่าเขาหวาดกลัว ผู้หญิงและเด็กแถมยังมีคนแก่ที่พิการ""พ่อคิดถึงหลาน" ศักดินาไม่ปล่อยให้ลูกต่อว่าไปเยอะกว่านี้แล้ว"อะไรนะครับ?""พ่อคิดถึงเทวิน""ผมไม่เชื่อ""ลูกก็รู้ว่าพ่อแสดงความรักออกมาไม่เก่ง""แล้วทำไมหลานถึงบอกว่ากลัวคุณปู่ล่ะ""คงเห็นพ่อขู่แม่แกมั้ง แต่ที่พ่อทำไปเพราะอยากกดดันให้เธอพาแกกลับมาที่บ้าน""พอเถอะศิลา" กองทัพคิดว่าศิลาคงเข้าใจพ่อผิดแล้ว คงเหมือนที่ท่านพูดว่าท่านแสดงความรักออกมาไม่ค่อยเป็น "เรามาหาทางคิดแผนต่อไปกันดีกว่า" นี่แหละที่ทุกคนไม่เข้าไปคุยเรื่องนี้ที่บ้าน เพราะหน้าต่างมีหูประตูมีช่อง"พ่อต้องขอบใจเราอีกครั้งนะกองทัพ รวมถึงนายด้วย" ศักดินาหันไปหาลูกเขย"ผมหรือครับ" ซันเดย์คิดว่าตัวเองยังไม่ได้ทำอะไรเลย"ขอบใจที่ดูแลริศา" นี่แหละอีกเหตุผลหนึ่งที่ท่านอยากให้สาริศาแต่งงานกับเสี่ยเคน เพราะเสี่ยเคนพอมีอำนาจที่จะมาช่วยเรื่องนี้ได้ ตอนนั้นท่านมองไม่เห็นใครแล้วจริงๆ"ผมปรึกษากับพ่อแล้วครับ ท่านบอกว่าจะช่วยเรื่องนี้""ท่านบอกอย่างนั้นเหรอ" คนที่ถามก็คือศิลา เพราะเขาเริ
เมียสวมรอย บทที่ 126
ใช้เวลาขับรถอยู่ร่วมสามชั่วโมง ก็ได้มาถึงจุดหมายปลายทาง เพราะถนนช่วงนี้โล่งมาก"พ่อมึงมีญาณทิพย์เหรอวะ" ยังไม่ลงจากรถเลยด้วยซ้ำ ศักดินาก็เดินออกมาต้อนรับลูกและเพื่อนๆ ของลูก"ดูอบอุ่นดีนี่" ศักดินาเอ่ยทักทายคนที่เพิ่งลงมาจากรถ เพราะลูกชายไม่ได้มาแค่คนเดียว"สวัสดีครับ" เพื่อนทั้งสองยกมือไหว้ ถึงยังไงท่านก็เป็นพ่อของเพื่อนรัก แถมยังเป็นพ่อตาของซันเดย์ด้วย"ยินดีต้อนรับ ชวนเพื่อนเข้ามาข้างในสิลูก" ศักดินาเอ่ยพูดด้วยท่าทางสุขุมนุ่มลึกดูไม่มีพิษไม่มีภัยทั้งสามก็เลยเดินตามเข้าไปในบ้าน"น้ำค่ะ" ก้นยังไม่ถึงโซฟาเลยด้วยซ้ำ ขวัญชนกก็ยกน้ำมาบริการแต่ดูเหมือนจะไม่มีใครสนใจน้ำเลย ขวัญชนกก็เลยนั่งลงข้างๆ คนที่เป็นสามี แต่สายตานั้นมองดูหนุ่มๆ ด้วยแววตาหวานหยดย้อย"ผมจะคุยธุระ คุณมีอะไรทำก็ไปทำ" ศักดินาพูดพร้อมกับมองดูคนที่นั่งอยู่ข้างๆ เล็กน้อย"ท่านคะ""บอกว่าจะคุยธุระไง"ก่อนที่ขวัญชนกจะออกจากห้องนั้น สายตาได้มองไปที่ลูกน้องของท่านแบบรู้กันแค่สองคน"เราตัดสินใจแล้วใช่ไหมว่าจะมารับช่วงต่อจากพ่อ""ผมไม่ชอบงานบริษัท""ถึงไม่ชอบแกก็ต้องได้มารับช่วงต่อ เพราะแกคือลูกชายคนเดียวของฉัน""พ่อก็ยังแข็งแรง
