LOGINShare
EP.2
Last Updated:
2025-03-22 15:14:18EP.2
เวลาผ่านไปเกือบชั่วโมงที่เราหาลูกกุญแจด้วยกันเดินตามรอยเดิมของฉันที่จำได้ว่าเดินผ่านมาก็หาไม่พบ
"ฉันเริ่มจะหงุดหงิดแล้วนะโว้ย!"
"..." สงบเสงี่ยมเจียมตัว
“ตามมา!” ว่าแล้วเฮียเต้ ก็ฉุดกระชากลากแขนของฉันให้เดินตามไปยังหลังบ้านซึ่งเป็นโรงเก็บของทำด้วยไม้เก่าๆ
“ปะ... ไปไหน”
“...” เฮียเต้ไม่ตอบ สีหน้าของเขาเคร่งเครียด จนฉันไม่อยากพูดต่อให้เขาหงุดหงิด ทำได้แค่เดินตามไปเงียบๆเพราะตัวเองมีความผิดอย่างมหันต์
พอมาถึงโรงเก็บของเขาก็ค้นเอาอะไรสักอย่างในกล่องเครื่องมือ ก่อนจะหยิบเลื่อยตัดเหล็กขึ้นมาพร้อมกับรอยยิ้มร้ายกาจ เฮียยกมันขึ้นมาวางบนข้อมือของฉัน ใช้มือข้างที่ติดกันจับมือฉันไว้แน่น
“เฮียจะทำอะไร!”
“เลื่อยไง เล็กแค่นี้เหมือนตัดกุญแจมือเหล็กไม่ได้หรอก ตัดแขนเธอมันน่าจะง่ายกว่า” ว่าแล้วเขาก็ทำท่าเตรียมที่จะเลื่อยข้อมือของฉันอย่างที่ว่าจริงๆ สายตาและท่าทางของเขาเหมือนฆาตกรโรคจิตในหนังฝรั่งที่ฉันเคยดูไม่มีผิด
“กรี๊ด!! ไม่นะ!เฮีย ชาผิดไปแล้วจะไม่ทำอีกแล้ว ฮือ”
“ตอนทำล่ะไม่คิด” คำพูดและสีหน้าของเฮียเต้เปลี่ยนเป็นดุดันมองฉันด้วยสายตาตำหนิแทน ใครมันจะไปรู้ล่ะว่ากุญแจจะมาหายตอนนี้ ถ้ารู้ก็ไม่เล่นหรอก...จริงๆนะ
ฉันนั่งมองเฮียเต้ใช้เลื่อยที่มีสนิมเกาะกรังตัดกุญแจมือไปที่ละนิด เหงื่อเม็ดเล็กเริ่มซึมออกมาบนใบหน้าหล่อเหลาจนเจ้าตัวต้องเอียงศีรษะไปเช็ดกับเสื้อยืดสีขาวสะอาดตาที่ตอนนี้เริ่มชื้นเหงื่อมองเห็นกล้ามเนื้อเป็นมัดๆ เท่จังเลยถ้าได้กอดคืนนี้คงนอนฝันดี
“ยิ้มอะไร ยังไม่สำนึกผิดอีกเหรอ”
“สำนึกแล้วจ้า”
คนร่างสูงทำหน้าดุใส่ฉันแล้วใช้เลื่อยในมือ ค่อยๆไถไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งกุญแจมือฝั่งของเขาขาดเป็นสองท่อน เฮียเต้ยกยิ้มมุมปากก่อนจะหยัดตัวลุกขึ้น ปัดมือของตัวเองที่เปื้อนเศษเหล็กแล้วหมุนตัวหันหลังให้ฉันไปทางประตู
“เฮียๆเดี๋ยวดิ แล้วของชาล่ะ”
“เรื่องของเธอ” ว่าแล้วเขาก็เดินผิวปากออกไปอย่างสบายใจโดยไม่สนใจฉันทีทำหน้ามุ่ยอยู่ด้านหลัง
"ไม่ได้นะเฮีย ช่วยชาก่อน!"
"..." เขาไม่แม้แต่จะหันกลับมามอง ปล่อยให้ฉันยืนมองกุญแจมือที่ห้อยอยู่ตรงข้อมือของตัวเอง จะโทษใครได้ล่ะในเมื่อฉันทำตัวเองทั้งนั้น เลื่อยเองก็ได้ไม่เห็นต้องง้อเลย เฮียมันคนใจร้าย! ชาจะไม่รักเฮียแล้ว
ชั่วโมงต่อมา
หลังจากตัดกุญแจมือให้ตัวเองจนเหงื่อแตกเปียกโชกไปทั้งตัวฉันก็รีบกลับไปอาบน้ำ แล้วหยิบตัวอย่างข้อสอบ สอบเข้ามหาวิทยาลัยมาที่บ้านข้างๆ เจ้าของบ้านนั่งเล่นเกมอยู่ในห้องโดยไม่ปิดประตู
รอใบชามาหาหรือเปล่าน้า...
“เฮียติวให้หน่อยดิ อันนี้เป็นข้อสอบวิชาคณิตของปีที่แล้ว”
“...” เงียบเล่นเกมต่อ ทำเหมือนฉันเป็นวิญญาณและอากาศธาตุ
"เฮียเต้ นะๆติวให้หน่อยแล้วจะเลี้ยงหมูกระทะร้านเจ้จุ๋มชุดพิเศษเลย" ร้านดังในย่านนี้เลยนะใครปฏิเสธก็บ้าแล้ว ฉันยังไปเดือนละครั้งกับเพื่อนเลย
"ไม่ชอบ เดี๋ยวอ้วน" เฮียรักสุขภาพขนาดนั้นเลยเหรอ
"งั้นเฮียอยากได้อะไรว่ามาเลย"
"เธอไปให้พ้นหน้านั่นแหละที่ฉันต้องการ"
"งั้นติวให้ชาก่อนแล้วจะทำอย่างที่ต้องการ" โกหกหรอก ถ้าให้เลิกยุ่งกับเฮียให้ใบชาไปตายคงง่ายกว่า
"..." สุดท้ายคนที่เล่นเกมอยู่ก็พ่นลมหายใจออกมา ฉันรีบวิ่งไปนั่งตรงหน้าเขาที่มีโต๊ะกระจกตั้งอยู่ด้วยรอยยิ้ม
เฮียก็ใจอ่อนให้ชาอยู่ดีนั่นแหละน่า
เรานั่งติวหนังสือด้วยกันจนถึงตอนเย็น แม่จ๋าทำกับข้าวแสนอร่อยเลี้ยงอีกแล้ว แต่พ่อแม่ของฉันก็กลับมาจากไปทำธุระแล้วด้วยต้องกลับบ้านไปเป็นเด็กดีแล้วหลังจากปล่อยบ้านทิ้งไว้มาอยู่กับผู้ชายทั้งวัน
"ใบชามากินข้าวกับแม่ก่อนลูก"
"ไม่เป็นไรค่ะ พ่อกับแม่กลับมาแล้วขอบคุณนะคะ" ฉันยิ้มส่งหวานส่งให้แม่จ๋าแล้วหันไปมองเฮียที่เดินตามมาด้านหลัง "ขอบคุณนะเฮีย อาทิตย์หน้าเฮียกลับบ้านใช่ปะ"
เพราะตั้งแต่เฮียฮ่องเต้สอบติดมหาวิทยาลัยในตัวเมืองที่อยู่ห่างจากบ้านเราเกือบสี่สิบกิโลทำให้เขาต้องย้ายไปอยู่คอนโดที่แม่จ๋าเคยซื้อไว้ให้เช่าแทน ฉันจึงได้เจอเขาแค่อาทิตย์ละครั้งเท่านั้นหรือบางทีเขาก็ไม่กลับ ความคิดถึงของฉันมันจึงทำงานหนักเป็นพิเศษในช่วงนี้
"ไม่รู้ดูก่อน"
"แต่อาทิตย์หน้ามีเลี้ยงรุ่นศิษย์เก่านี่" ยังไงเขาก็ต้องมาอยู่แล้วเพราะตอนอยู่โรงเรียนเขาเป็นคนสำคัญและมีบทบาทในกิจกรรมหลายอย่างของรุ่นเลย
"ไม่ยุ่งสักเรื่อง?"
"คุยกับน้องดีๆหน่อยฮ่องเต้"
เฮียเต้พ่นลมหายใจออกมา ปรายตามองฉันเหมือนเป็นตัวต้นเหตุที่ทำให้เขาโดนดุแล้วก็เดินหันหลังกลับขึ้นห้องไปเหมือนเดิม
"เจอกันอาทิตย์หน้านะเฮีย คิดถึงน้า~"
"..." แม่จ๋ามองฉันเหมือนกำลังทำเรื่องเหลือเชื่อแต่สายตาที่มองมาก็แฝงไปด้วยความเอ็นดูจนฉันต้องรีบยกมือขึ้นมาปิดปากตัวเอง ก่อนจะยกมือไหว้ท่านแล้ววิ่งออกมาจากบ้านทันที
Related chapters
เมียวิศวะ EP.3
EP.3หลายวันต่อมายิ่งใกล้วันสอบเท่าไหร่ฉันก็ยิ่งไม่มีเวลาทำอย่างอื่นเลย เพราะหวังไว้อย่างมากว่าจะต้องเข้ามหาวิทยาลัยนี้ให้ได้มันเลยกลายเป็นแรงกดดันตัวเองให้ทุ่มเทอย่างมาก การได้อยู่มหาวิทยาลัยเดียวกับเฮียเต้คือความฝันอันสูงสุดของฉัน!จะว่าไปแล้ววันนี้เฮียต้องกลับมาแล้วนี่นา ไม่เห็นรถเลยหรือไม่กลับมาแล้วกันนะนี่มันก็ค่ำมืดมากแล้วด้วยแม่จ๋าก็ไปต่างจังหวัดไม่รู้จะกลับมาตอนไหนความคิดถึงของฉันที่มีต่อเฮียมันคงมากมายเหลือเกิน เพราะไม่ทันที่จะได้ตัดความคิดเรื่องเฮียออกไป รถยนต์สีดำคลับที่คุ้นตาก็แล่นมาจอดหน้าบ้านของเฮียทันที"เฮีย!"พอวิ่งมาถึงหน้าบ้านเฮียก็เห็นเจ้าตัวเดินโซซัดโซเซเดินเข้าไปก่อนหน้าฉัน นี่เฮียเต้เมามาเหรอ ไม่เคยเห็นเขาเป็นแบบนี้เลยแสดงว่าเฮียไปงานเลี้ยงรุ่นมาแล้วแน่ๆ"...""ไหวไหมเฮีย มานี่เดี๋ยวชาช่วย" ว่าแล้วก็ยกแขนแข็งแรงขึ้นมาพาเบนบ่าจนเจ้าตัวหยุดเดินแล้วเอียงคอมามองแบบตาปรือๆสภาพเฮียตอนนี้ดูไม่ได้เลยสักนิด"หืม...ไอ้กัญชา มาทำอารายวะ!""ใบชาต่างหาก กัญชาบ้านป้าเฮียดิ ไปๆ ขึ้นไปนอนเถอะ ทำไมเมาขนาดนี้เนี่ยโดนสาวๆมอมมาหรือไง" เพราะงานเลี้ยงรุ่นจะมีแต่เพื่อนที่เรียนปีเดี
Last Updated : 2025-03-22เมียวิศวะ EP.4
EP.4ปัจจุบันฉันเข้ามาอยู่ในคอนโดของเฮียฮ่องเต้หลังจากที่สามารถสอบเข้ามหาลัยเดียวกันได้แต่อยู่คนละคณะเพราะเฮียเต้อยู่คณะวิศวกรรมศาสตร์ ส่วนฉันสอบเข้าคณะบริหารได้สำเร็จ ผู้ใหญ่จึงให้ย้ายเข้ามาอยู่ด้วยกันเพราะยังไงเราก็แต่งงานกันถูกต้องตามกฎหมายแล้วดูจากสีหน้าเจ้าของห้องคงไม่ได้เต็มใจเท่าไหร่หรอก แต่จะทำยังไงได้ล่ะในเมื่อฉันอยู่ในสถานะเมียอย่างเต็มตัวแล้ว เฮียจะอยากหรือไม่อยากให้ฉันเข้ามาอยู่สุดท้ายก็ต้องยอมเพื่อไม่ให้มีปัญหาอยู่ดี“เฮียเต้ ชาขอเอาเสื้อผ้าไว้ในตู้ด้วยดิ”“อย่ามายุ่งกับของของฉันเด็ดขาด” เจ้าของใบหน้าคมพูดเสียงเรียบ ปรายตามามองฉันเพียงนิด แล้วก็หันไปสนใจโทรศัพท์ต่อเขาวางนิ้วลงบนหน้าจอโทรศัพท์มือถือเครื่องราคาแพงก่อนจะกดอะไรยุกยิกเหมือนคุยกับใครสักคนหนึ่ง ฉันไม่ได้สนใจคำห้ามของเฮียเต้เดินไปจัดการตู้เสื้อผ้า ขยับเสื้อผ้าพวกนั้นไปอีกฝั่งแล้วเอาเสื้อผ้าของตัวเองที่ใส่ไม้แขวนรอแล้ว แขวนไว้ในตู้เดียวกันราวกับว่าห้องนี้มีฉันเป็นเจ้าของอีกคน"ไม่ยุ่งได้ยังไงล่ะ ใบชาเป็นเมียเฮียนะ""ห้ามพูดแบบนี้ให้ใครได้ยินด้วย ไม่อย่างนั้นฉันจะจับเธอฟาดกับพื้น" เขาทำเสียงดุไม่พอยังตวัดสายตามา
Last Updated : 2025-03-22เมียวิศวะ EP.5
EP.5หลายชั่วโมงต่อมาตอนนี้เป็นเวลาเกือบห้าทุ่มแล้ว ฉันอาบน้ำและแต่งตัวเตรียมเข้านอนหวังว่าเฮียเต้จะกลับเข้ามาแต่ก็ไม่มีวี่แววเลย หรือเป็นเพราะฉันเข้ามาอยู่ในห้องของเขาทำให้ไม่อยากกลับมากันนะ เขาเกลียดฉันขนาดนั้นเลยเหรอครืด~ ครืด~ฉันเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์มือถือของตัวเองขึ้นมากดรับสายของแม่เกือบลืมไปแล้วเพราะมัวแต่จัดระเบียบห้อง"คะแม่"(เป็นยังไงบ้างชา อยู่ได้ใช่ไหมลูก) เสียงของแม่ทำเอาฉันแทบน้ำตานอง ไม่บ่อยนักหรอกที่ต้องห่างกันแบบนี้ ยิ่งได้ยินคำถามจากน้ำเสียงที่คอยเป็นห่วงแบบนั้นแล้วยิ่งอยากร้องไห้"อยู่ได้ค่ะ ชามีเฮียแล้วนี่" มีซะที่ไหนกันตอนนี้หนีไปเที่ยวทิ้งฉันอยู่ในห้องคนเดียวแล้ว(งั้นแม่ก็สบายใจแล้วล่ะ ไว้อาทิตย์หน้าแม่จะไปหานะขอโทษที่ไม่ได้ไปส่งนะลูก)"ไม่เป็นไรค่ะ แล้วพ่อล่ะคะ" ตั้งแต่วันนั้นพ่อก็พูดกับฉันน้อยลงเหมือนจะยังโกรธๆ อยู่ที่ฉันทำตัวเหลวไหลอันที่จริงมันก็รู้สึกผิดกับความคิดตื้นๆ ของตัวเองอยู่หรอกแต่จะทำยังไงได้มันผ่านมาถึงจุดนี้แล้ว(พ่ออยู่ข้างๆ นี่แหละจะ ลูกรีบพักผ่อนเถอะนะดึกแล้ว)"ค่ะ พ่อแม่ฝันดีนะคะ"(ฝันดีลูก พ่อแม่รักลูกนะ)"หนูก็รักพ่อกับแม่ค่ะ"พอวางส
Last Updated : 2025-03-22เมียวิศวะ EP.6
EP.6หลายวันต่อมาในที่สุดก็ถึงวันเปิดเรียนวันแรก ฉันขอร้องอ้อนวอนสุดชีวิตเพื่อให้เฮียฮ่องเต้มาส่งที่คณะเพราะไม่อย่างนั้นคงได้เดินให้เหนื่อยเพราะฉันไม่มีรถขับพ่อกับแม่ฝากฝังชีวิตฉันไว้กับเฮียเลยนะ คอนโดนี้ก็ไม่ได้อยู่ใกล้มหาวิทยาลัยเลยสักนิดเดียว "ตอนเย็นเฮียว่างมารับไหม"ฉันหยิบกระเป๋าขึ้นมาแนบอกแล้วถามคนขับแต่กลับไม่ได้ยินเสียงตอบรับจึงต้องเงยหน้าขึ้นไปมอง สายตาของเฮียกำลังมองออกไปยังกระจกหน้ารถที่มีผู้หญิงคนหนึ่งแต่งชุดนักศึกษาแบบเดียวกันกับฉันยืนอยู่กับเพื่อนของเธอ แววตาที่เขามองนั้นทำให้หัวใจของฉันมันบีบตัวแน่นจนจุกแปลกๆ"เฮีย!" "หะ...หา! อะไรจะเสียงดังทำไมวะ!" พอโดนเรียกจนตกใจเขาก็ทำท่าทางหงุดหงิดใส่ฉัน แบบนี้บ่งบอกถึงความผิดปกติอย่างแน่นอน ต้องไปสืบสักหน่อยแล้วว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นอะไรกับเฮีย"ก็ชาถามแล้วเฮียไม่ตอบอะ" "มีอะไร" น้ำเสียงของเขาแผ่วเบาลงสายตายังคงมองไปตรงที่ผู้หญิงคนนั้นเป็นระยะ ฉันจะแกล้งทำเป็นไม่รู้ก่อนแล้วกันเดี๋ยวไก่ตื่น"เย็นนี้มารับชาด้วยนะ เลิกห้าโมงเพราะรุ่นพี่นัดรวมรับน้องต่อ""หัดหาเพื่อนคบแล้วไปกับเพื่อน เฮียไม่ใช่เบ๊ที่จะมารับใช้เธอได้ทุกเวลา" "ก็ถ้
Last Updated : 2025-03-27เมียวิศวะ EP.7
EP.7หลังจากเลิกเรียนวิชาสุดท้ายตอนบ่ายสามพวกเราปีหนึ่งบางส่วนก็นั่งรออยู่ใต้ตึกเพื่อเข้าร่วมกิจกรรมรับน้อง บางส่วนก็กลับหอพักกันแต่ฉันผู้ที่คอนโดอยู่ไกลนั้นต้องนั่งรออยู่ที่นี่โชคดีที่ปาล์มมี่อยู่เป็นเพื่อนพร้อมกับเพื่อนสาวสองอีกคนที่ชื่อทิวลิป เมื่อก่อนก็ชื่อไอ้ทิวเฉยๆแต่ให้เรียกทิวลิปเพื่ออรรถรสเหมือนกับปาล์มมี่ที่จริงแล้วมันชื่อไอ้ปาล์ม นี่เป็นเรื่องเล่าจากปากเพื่อสาวทั้งสองของฉันเอง"แม่นางสตอเบอรี่" ปาล์มมี่ที่หันไปเจอเข้ากับเพลงที่เดินผ่านมาพอดีก็พูดขึ้นมาแต่ยัยนั่นไม่ได้ยินหรอกเพราะอยู่ไกลกันพอสมควร"อือ แกก็คิดเหมือนฉันเหรอบีหนึ่ง" ทิวลิปหันไปมองเพลงอีกคนแล้วเบะปากคว่ำ "วันก่อนฉันไปร้านเครื่องสำอาง เจอนางเข้าพอดีนางพูดลอย ๆเหมือนดูถูกว่าฉันไม่มีปัญญาซื้อ นังนี่มันคิดว่าตัวเองเป็นใคร""แต่แปลกนะผู้ชายชอบคนแบบนี้ เพราะรุ่นพี่พากันแซวมัน แหม เพื่อนฉันสวยกว่าอีกอย่าให้ดัน" ปาล์มมี่หันมาอวยยศฉันที่นั่งพิจารณาเรื่องของเพลงอยู่ พี่ฮ่องเต้คงจะชอบยัยเพลงนี่แบบไม่ต้องสงสัยหรืออาจจะมีอะไรมากกว่านั้นที่ฉันยังไม่รู้ "เรามาปั้นยัยใบชาเถอะ เอาให้แม่นั่นตกรอบไปเลยค่ะ""จัดไปค่ะกระเทย"แปะ
Last Updated : 2025-03-27เมียวิศวะ EP.8
EP.8วันต่อมาหลังจากเลิกเรียนช่วงเช้าแล้วเพื่อนสาวทั้งสองของฉันก็พามาร้านเสริมสวยที่ฉันแทบจะไม่เข้าเลยในรอบสิบเก้าปี จำได้ว่าครั้งสุดท้ายก็ตอนมัธยมต้นเพราะอยากลองตัดผมสั้นสักครั้งในตอนนั้น"พี่ป่านคนสวยคะ แปลงโฉมให้นางหน่อย เปลี่ยนสีผมด้วย แล้วก็ตัดสั้นขึ้นจากเอวมาอยู่กลางหลังค่ะ" ปาล์มมีเอ่ยปากทักทายช่างอย่างสนิมสนมแล้วสั่งทรงผมให้เสร็จสรรพ ส่วนฉันก็สนใจรูปโปสเตอร์ทรงผมสวยๆภายในร้านที่ดูน่าสนใจไปหมด"อืม อยากได้สีอะไรคุณน้อง""เอาสีของคนอกหักค่ะ" ทิวลิปตอบแทนฉันจนต้องหันขวับไปมองมัน"ฉันไม่ได้อกหักนะ""มันต่างกันตรงไหนชะนี ก็คนที่แกชอบเขาไปชอบแม่นั่นไม่ใช่" ตอกย้ำทำไมกันเนี่ย เรื่องนี้ยังสรุปไม่ได้เลยด้วยซ้ำอีกอย่างไม่ใช่คนที่ฉันชอบ นั่นน่ะสามีฉันเลยต่างหากโถใบชาถ้าพูดให้ใครฟังคงได้กลายเป็นคนที่น่าสงสารมากแน่ๆ แล้วสองคนนี้ก็จะเกลียดเพลงมากขึ้นด้วย"เอาสีไหนก็ได้ค่ะที่เหมาะกับหน้าหนู" ฉันบอกช่างพี่ป่านแล้วเดินไปนั่งบนเก้าอี้หนัง"น้องผิวขาวแบบนี้สีไหนก็สวย งั้นเราทำพวกสีสว่างๆดีกว่าเด่นแน่นอน""บลอนด์ทองไปเลยค่ะ" ปาล์มมี่เสนอความคิดเห็น"มะ...ไม่เอา" นั่นมันสว่างเกินไปแล้ว เหมือนเปิ
Last Updated : 2025-03-27เมียวิศวะ EP.9
EP.9หลังจากดูหนังเสร็จเพื่อนสาวทั้งสองก็พากันมาส่งที่คอนโดเพราะตอนนี้เป็นเวลาเกือบสี่ทุ่มแล้วพอมาถึงห้องก็พบว่าเฮียเต้ปักหลักอยู่ที่เดิมแต่ยังอยู่ในชุดเสื้อช็อปวิศวะที่ฉันอยากเห็น เพราะตอนเช้าออกห้องก่อนเลยเพิ่งรู้ว่าเขาใส่ชุดนี้ไปเรียน"..." ฉันแอบย่องผ่านทางด้านหลังเพื่อไม่ให้เขาหันมาสนใจ เพราะทั้งสีผมทั้งหน้าที่แต่งมาแบบนี้ถ้าเฮียเห็นคงตกใจแล้วคิดว่าฉันเป็นบ้าอยู่แน่"ไปไหนมา"เฮือก! เสียงของเฮียดังขึ้นมาจากด้านหลัง ทุกวันก็ไม่เคยจะสนใจทำไมวันนี้ถึงต้องมาถามด้วยล่ะ "ดูหนังกับเพื่อน" พอตอบคำถามนั้นแล้วฉันก็รีบจ้ำอ้าวไปทางประตูห้องนอน แต่เฮียกลับเรียกไว้อีกรอบ"เดี๋ยว" ผีเข้าเฮียหรือไงวะ จะมาสนใจอะไรกันวันนี้! "ไปทำอะไรมา เปิดเทอมได้สองวันทำตัวซ่าแล้วเหรอ""ซ่าอะไรชาไม่ได้ทำสักหน่อย ก็แค่ทำสีผมเอง""หันหน้ามา" "..." ฉันหันหน้าไปหาเฮียช้าๆพร้อมกับรอยยิ้มจนตาหยี "มีไรเหรอเฮีย""..." ใบหน้าคมคายมองมานิ่งๆ แล้วก็หันหน้ากลับไปมองจอโทรทัศน์แบบเดิม "แม่เธอโทรมาหาเฮียบอกโทรไปแล้วไม่รับ""ออ ชาปิดเสียงน่ะ เดี๋ยวโทรกลับเอง" ว่าแล้วฉันก็กระโดดโลดเต้นเข้ามาในห้องแล้วกระโดดลงเตียงกดโทรหาแม่ทั
Last Updated : 2025-03-27เมียวิศวะ EP.10
EP.10พอกลับขึ้นมาบนห้องได้ฉันก็กระโดดขึ้นโซฟาที่เฮียใช้เป็นที่หลับที่นอนมาตลอดตั้งแต่ฉันมาอยู่ด้วย รีบเปิดอ่านหนังสือการ์ตูนเล่มโปรดทันทีด้วยความตั้งใจครืด~ ครืด~จนกระทั่งผ่านไปครู่ใหญ่เสียงแจ้งเตือนจากโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้นเมื่อมีสายเข้าจากเพื่อนสาวอย่างปาล์มมี่ "ว่าไงแม่" สรรพนามใหม่ที่ใช้เรียกเพื่อนผู้กำหนดชีวิตฉัน (แกวันนี้ฉันจะพาไปเปิดหูเปิดตา แต่งตัวสวยๆแล้วลงมารออยู่ล่างคอนโด ให้เวลาหนึ่งชั่วโมงสองทุ่มไปรับ) มันสั่งฉันยิ่งกว่าแม่อีกนะ"ไปที่แบบไหนจะได้แต่งตัวถูก"(ร้านเหล้า) โอเคตรงตัวดี แต่เดี๋ยว! อายุเรายังไม่ถึงเกณฑ์เข้าได้เลยนะ"จะเข้ายังไง"(ฉันมีวิธีแกไม่ต้องเป็นห่วง แต่งตัวสวยๆให้เหมือนแม่เสือสาววัยยี่สิบกว่าก็พอ) สิ่งที่ยัยปาล์มมี่บอกมาฉันเข้าใจแค่นิดเดียวเท่านั้นแต่จะพยายามเข้าใจแล้วกัน"จะไม่โดนจับแน่นะ"(ชะนีอย่าพูดมาก เตรียมตัวให้พร้อมเดี๋ยวไปรับ)"โอเค"หลังจากตอบรับคำเชิญของเพื่อนฉันก็เก็บหนังสือการ์ตูนเรื่องโปรดมาไว้ในห้อง อาบน้ำแต่งตัวและแต่งหน้าโดยการเสิร์จหาตัวอย่างจากพวก Youtuber มือใหม่หัดแต่งก็แบบนี้แหละน่า'แต่งหน้าไปเที่ยวกลางคืน'ใช้เวลาเกือบครึ่งช
Last Updated : 2025-03-27
Latest chapter
เมียวิศวะ EP.47 ตอนจบ
EP.47พอกลับมาถึงห้องเฮียก็ได้รับสายจากแม่ของยัยแตมทันที คงเป็นเพราะเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อชั่วโมงถึงหูแล้วอย่างแน่นอน เฮียเต้วางโทรศัพท์มือถือเครื่องราคาแพงลงกับโต๊ะกินข้าวเลื่อนนิ้วเรียวไปเปิดลำโพงให้ดังจนฉันได้ยินด้วยอีกคน การกระทำของเฮียทำให้ฉันรู้สึกดีอยู่ไม่น้อย เพราะเหมือนเขาตั้งใจจะเปิดเผยทุกอย่างที่เกี่ยวกับเขาให้ฉันได้รับรู้ด้วยทุกอย่าง ไม่ใช่แค่คำพูดหวานๆเพียงอย่างเดียว"ครับ"(ฮ่องเต้ สะดวกคุยไหมเอ่ย) เสียงของผู้หญิงที่ดูมีอายุพูดขึ้น น้ำเสียงเรียบนิ่งเหมือนคนที่กำลังสงวนท่าทีตัวเองอยู่"มีอะไรหรือเปล่าครับ" เฮียเงยหน้าสบตากับฉันที่เงียบฟังแล้วพิงหลังกับเก้าอี้กอดอกรอฟังยัยป้าคนนั้นพูด(ป้าได้ยินมาว่าน้องโดนทำร้ายร่างกาย แล้วก็โดนเพื่อนต่อว่า)"..." ฉันได้ยินเฮียถอนหายใจออกมาอย่างนึกรำคาญ จากนั้นก็พูดแบบไม่มีช่องว่างให้ป้าคนนั้นได้แทรกเลย "ใช่ครับแตมโดนตบเพราะแตมไปทำร้ายแฟนผมก่อน แฟนผมโดนแตมขังไว้ในห้องน้ำ ถ้าไม่มีใครรู้คงได้อยู่แบบนั้นถึงเช้าแน่ เรื่องนี้ผมเอาไปแจ้งความได้เลยนะครับจะอ้างว่าไม่รู้ไม่ได้เพราะภาพจากกล้องคงเห็นทุกอย่าง"(ออ งั้นก็ขอโทษแทนยัยแตมด้วยนะ แล้วเรื่
เมียวิศวะ EP.46
EP.46หลายสัปดาห์ต่อมาเพราะตอนนี้เป็นช่วงเปิดเทอมภาคเรียนที่สองแล้วทำให้กิจกรรมรับน้องไม่ได้มีเยอะเหมือนในเทอมแรก จะมีแค่บางคณะที่ยังรับน้องยาวมาถึงช่วงต้นเทอมสองอย่างคณะวิศวกรรมศาสตร์คณะของเฮีย"พี่ใบชา!" เสียงของญานินรุ่นน้องต่างคณะที่เป็นแฟนสาวของพี่ทศกัณฐ์ เฮ้ดว้ากของคณะนี้โบกมือเรียกฉันทันทีที่เห็น ตอนนี้ฉันเข้ามาในคณะของเฮียเต้เพราะต้องมารอเฮียจัดกิจกรรมรับน้อง วันนี้มีกิจกรรมสำคัญของคณะเฮียบอกว่าจะเลิกดึกจึงให้ฉันมารอที่นี่กับน้องญานินแทน"พวกเฮียไปรับน้องแล้วเหรอ""ใช่ค่ะ เพิ่งออกไปเมื่อกี้นี้เอง พี่กินผลไม้ไหม นินซื้อมาเผื่อเยอะเลย" สาวรุ่นน้องยื่นผลไม้มาวางตรงหน้า ฉันจึงยิ้มขอบคุณแล้วนั่งคุยเล่นกับเธอ ตั้งแต่วันที่ไปเที่ยวด้วยกันสองวันเราก็เริ่มสนิทกันมากขึ้นรอจนถึงสามทุ่มพวกเฮียก็ยังไม่เลิก แต่ได้ยินเสียงเอะอะจากกิจกรรมรับน้องตรงลานกิจกรรมหรือที่ทุกคนในมหาวิทยาลัยจะเรียกมันว่าลานเกียร์ของคณะนี้ "ทำไมเลิกช้าขนาดนี้ล่ะ ทีแรกพวกรุ่นพี่บอกว่าสองทุ่มครึ่งไม่ใช่เหรอ" "พี่ทศกัณฐ์บอกว่ามีรุ่นน้องสาขาอุตส่าห์การคนหนึ่งทำตัวมีปัญหาค่ะเลยต้องเพิ่มบททดสอบ"ฉันพยักหน้าเข้าใจแล้วเดิ
เมียวิศวะ EP.45
EP.45พอมาถึงที่ป่าสนซึ่งเป็นสถานที่ตั้งแคมป์ของพวกเรา ทุกคนก็พากันกางเต็นท์ของตัวเอง จะมีก็แต่คู่เราเนี่ยแหละที่งอนกันอยู่ เฮียมันก็แกล้งเงียบใส่ฉันอยู่ได้ถ้าทำแบบนี้ใครมันจะไปอยากอยู่ด้วยอึดอัดใจจะตายไป"สาวๆ พี่ขอนอนด้วยได้ไหม" ฉันเดินดุ่มๆไปหาสองสาวรุ่นน้องที่กำลังช่วยกันกางเต็นท์อยู่โดยไม่สนใจเฮียที่ทำหน้าขรึมกางเต็นท์อยู่คนเดียว"ได้สิคะพี่ใบชา" น้องใบเฟิร์นตอบแล้วส่งยิ้มให้กันอย่างเป็นมิตร"เป็นอะไรอีกเนี่ย มาคุยกันดีๆ" พอฉันเดินกลับที่กระเป๋าเพื่อที่จะหยิบมันมาที่เต็นท์ของเด็กๆเฮียเต้ก็พูดขึ้นจากด้านหลัง แล้วเข้ามาดึงแขนฉันให้เดินตามไปแต่ฉันก็สะบัดแขนตัวเองออกแล้วจ้องหน้าเฮียกลับด้วยความหงุดหงิด"ชาอยากนอนกับน้อง ๆค่ะ เป็นผู้หญิงเหมือนกัน""..." เฮียถอนหายใจออกมาแล้วเท้าเอวมองฉันนิ่งเหมือนคนกำลังพยายามใจเย็นแล้วน้ำเสียงก็อ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด "ใบชา""..." ฉันเบือนหน้าหนีก่อนจะหยิบกระเป๋าของตัวเองและเอื้อมมือไปหยิบแต่ไม่ทันคนที่มือไวกว่าคว้ากระเป๋าฉันไปถือไว้สีหน้าไม่แสดงอารมณ์ความรู้สึกใดๆออกมาเลยแม้แต่น้อย "อะไรของเฮียเนี่ย""จะเอาไปเก็บให้" ว่าแล้วเขาก็เดินไปที่เต็นท์แล้วโย
เมียวิศวะ EP.44
EP.44พอโดนเฮียดุยัยนั่นก็หน้าซีดยอมไปกับเพื่อนเลย ทีฉันน่ะขนาดใช้กำลังแล้วยังไม่กลัว "ทำแบบนี้จะไม่ไปฟ้องแม่เหรอ""จะฟ้องก็ฟ้องเถอะ เฮียบอกแม่ไปแล้วด้วยว่าเด็กมันก้าวก่ายเกินไป แม่ก็ไม่ได้ว่าอะไรแปลว่าเข้าใจ" เฮียทำหน้าขรึมเหมือนกำลังหงุดหงิดอยู่จริงๆ "ช่วงแรก ๆก็พอรับได้นะ เฮียคิดว่าเป็นเด็กปีหนึ่งเลยต้องช่วยเหลือ แต่หลังๆมามันไม่ใช่แล้วไง เพื่อนก็มีแต่ยังมารบกวนเราอีก""ก็เด็กมันชอบไง" ฉันพูดแล้วยิ้มกวนๆส่งให้เฮียเต้ ที่หันมามองกันอย่างไม่ชอบใจ "ไม่หึงหน่อยเหรอ" "หึงทำไม ก็เฮียทำให้ชาไว้ใจแล้วนี่" พูดไปอย่างนั้นแหละทั้งที่แทบจะลงไปตบกับยัยแตมที่หน้าห้องน้ำร้านกาแฟแล้ว ต่อให้ไว้ใจแค่ไหนถ้าผู้หญิงมันให้ท่าก็ต้องจัดการ "แต่เห็นว่าชาไว้ใจเฮียก็อย่าทำให้ผิดหวัง ไม่อย่างนั้นชาจะเอาอีโต้มาฟันของเฮียแล้วสับให้เละ!""โหดจัง เปลี่ยนจากอีโต้เป็นอย่างอื่นแทนได้ไหม""ไม่คุยด้วยดีกว่า หิวข้าวจะแย่แล้วนะ" ฉันรีบเปลี่ยนเรื่องเพื่อไม่ให้เข้าทางเฮีย เอะอะหยอดเข้าหาเรื่องบนเตียงตลอด หลังจากเราไปทานข้าวกันเสร็จเฮียก็พากลับคอนโด เพราะต้องอ่านทบทวนเพื่อสอบวันพรุ่งนี้ต่อ ช่วงนี้ฉันเลยถูกหิ้วไปมาอย่า
เมียวิศวะ EP.43
EP.43หลายวันต่อมาเพราะช่วงนี้เป็นช่วงสอบ ฉันที่เพิ่งกลับมาจึงต้องอยู่ห้องรอเฮียกลับทุกวัน จะมีบางวันที่เพื่อนมันไม่มีสอบก็จะพาฉันมานั่งเล่นร้านกาแฟที่พวกมันไปนั่งอ่านหนังสือด้วย อย่างเช่นวันนี้"แก! นังเด็กนั่นไงที่ไปกับผัวแก" ปาล์มมี่กระซิบตอนที่ฉันกำลังนั่งเล่นมือถืออยู่เงียบๆ มันบุ้ยปากไปทางผู้หญิงคนหนึ่งที่ฉันเคยเห็นผ่านรูปถ่าย เป็นคนที่เฮียบอกว่าแม่ของนางฝากดูแลแต่เฮียก็รู้สึกอึดอัดไม่น้อยที่เด็กคนนี้ชอบก้าวก่ายชีวิตหลายอย่างและเอาแต่ใจเหมือนลูกคุณหนู"เป็นอะไรยัยแตม" ฉันและเพื่อนต่างเงียบฟังบทสนทนาของโต๊ะนั้นอย่างเสียมารยาท เพราะอยากรู้นิสัยใจคอของยัยนี่ว่าที่จริงแล้วเป็นคนยังไงกันแน่"ผู้ชายไม่รับโทรศัพท์""พี่ฮ่องเต้เหรอ กูได้ข่าวว่าเขามีแฟนแล้วไม่ใช่เหรอ" "แล้วไง" ยัยแตมนั่นพูดแล้วแสยะยิ้มนิดหน่อยอย่างหน้าหมั่นไส้ "อยู่ไกลกันขนาดนั้น ไม่เห็นรอดสักคู่"ฉันอยากจะทึ้งหัวยัยนั่นตอนนี้เหลือเกินแต่การอยู่เงียบๆรอเชือดนิ่มๆน่าจะเป็นเรื่องที่ดีกว่า"พี่เขาไปเรียนปีเดียวไม่ใช่เหรอ เดี๋ยวก็กลับมาหรือเปล่า""อืม แต่ฉันว่าตอนนี้พี่ฮ่องเต้ก็คงเริ่มเบื่อๆแล้วหรือเปล่าวะ ผู้ชายยังไงก็คื
เมียวิศวะ EP.42
EP.42"มาถึงก็จะกินเลยเหรอ" ฉันเม้มริมฝีปากเข้าหากันอย่างเขินเมื่อพูดคำนั้นออกไป "อืม โทษฐานที่ทำให้ต้องนอนคนเดียวมาหนึ่งปีเต็ม แล้วยังจะมาแกล้งกันวันนี้อีก" เสียงเข้มเอ่ยอย่างแผ่วเบา ดวงตาคมกริบจ้องลึกเข้ามาในดวงตาของฉันนิ่ง แต่ฉันแอบเห็นความปรารถนาในแววตาคู่นั้นจนทำให้หัวใจของฉันวูบไหว"งั้นก็..." คำพูดของฉันถูกกลืนหายไปในลำคอเมื่อถูกริมฝีปากหยักปิดปากบางของฉันแบบไม่รีรอ ก่อนจะบดขยี้รุนแรงเอาแต่ใจ ราวกับจะลงโทษที่ฉันหลอกให้เฮียกังวลมาทั้งคืนเรียวลิ้นที่ช่ำชองไล่กวาดเอาความหวานภายในโพรงปากจนฉันแทบหายใจไม่ทัน เมื่อพยายามจะปิดริมฝีปากหนีเพื่อหยุดการกระทำนั้นและเรียกหาอากาศหายใจ กลับถูกฟันคมขบเม้มลงมาที่ริมฝีปากล่างอย่างจงใจ"อื้อ!""คิดถึงมากเลยรู้ไหม" เฮียเต้ยอมขยับริมฝีปากออก ฉันรีบสูดหายใจเข้าเต็มปอดแล้วมองค้อนแต่ก็ต้องเม้มปากเข้าหากันอีกครั้งเมื่อได้ยินเสียงกระซิบแหบพร่าและนัยน์ตาสีเข้มที่ส่งความปรารถนาร้อนแรงอย่างกับเปลวไฟที่ลุกโชน"ชาก็คิดถึงเฮียค่ะ" ฉันตอบเสียงนุ่มแผ่วเบา ตวัดแขนโอบรอบลำคอแกร่งและส่งสายตาหวานๆให้เจ้าของใบหน้าหล่อเหลาที่เฝ้าคิดถึงมานานแรมปีได้ยินเสียงหัวเราะใ
เมียวิศวะ EP.41
EP.41หกเดือนต่อมา"แม่อยู่ไหนแล้วคะ มาถึงหรือยัง"(อยู่รอใกล้ๆ ทางออกประตูสองลูก)"อ๊ะ เห็นแล้วค่ะ"ฉันยิ้มกว้างกับตัวเอง ไพล่มือไปด้านหลังเพื่อยัดโทรศัพท์มือถือไว้ในกระเป๋ากางเกงแล้วจึงลากกระเป๋าเดินทางเดินลงมายังชั้นล่างที่พ่อกับแม่ยืนรออยู่เรื่องที่กลับมาไทยวันนี้มีแค่แม่กับพ่อที่รู้เพราะฉันบอกกับคนอื่นว่าจะกลับในอีกหนึ่งสัปดาห์ข้างหน้า เนื่องจากอยากมาดูอะไรให้เห็นกับตาตัวเองสักหน่อย"พ่อแม่! ชาคิดถึงที่สุดเลย " ฉันรีบโผกอดพ่อกับแม่ด้วยความคิดถึงหลังจากที่พวกเราไม่ได้เจอกับเกือบครึ่งปี เพราะก่อนหน้านี้พวกท่านเคยเดินทางไปเที่ยวหากันที่เยอรมันมาครั้งหนึ่งครั้งนั้นเฮียก็เกือบจะไปด้วยเหมือนกันแต่ดันติดงานใหญ่ของคณะซะก่อนเพราะเป็นช่วงที่กำลังขึ้นปีสามและมีกิจกรรมรับน้องอีกจนแทบไม่มีเวลา"ทำไมถึงแอบมาแบบนี้ล่ะลูก จะไม่ให้ฮ่องเต้รู้หน่อยเหรอ" แม่ถามอย่างไม่เข้าใจตอนที่เรากลับมาถึงบ้าน"มาเซอร์ไพรส์ค่ะ แม่อย่าเพิ่งบอกใครนะ"เป็นเซอร์ไพรส์แบบต้องมีคนตายไปข้าง เพราะก่อนหน้านี้ไอ้เพื่อนรักสองคนของฉันมันส่งรูปที่เฮียพาเด็กปีหนึ่งหน้าตาน่ารักขึ้นรถแล้วยังมีตอนที่พาไปกินข้าวอีกเฉพาะตอนที่เพื่
เมียวิศวะ EP.40
EP.40หกเดือนต่อมา "แม่อยู่ไหนแล้วคะ มาถึงหรือยัง" (อยู่รอใกล้ๆทางออกประตูสองลูก) "อ๊ะ เห็นแล้วค่ะ" ฉันยิ้มกว้างกับตัวเอง ไพล่มือไปด้านหลังเพื่อยัดโทรศัพท์มือถือไว้ในกระเป๋ากางเกงแล้วจึงลากกระเป๋าเดินทางเดินลงมายังชั้นล่างที่พ่อกับแม่ยืนรออยู่ เรื่องที่กลับมาไทยวันนี้มีแค่แม่กับพ่อที่รู้เพราะฉันบอกกับคนอื่นว่าจะกลับในอีกหนึ่งสัปดาห์ข้างหน้า เนื่องจากอยากมาดูอะไรให้เห็นกับตาตัวเองสักหน่อย"พ่อแม่! ชาคิดถึงที่สุดเลย " ฉันรีบโผกอดพ่อกับแม่ด้วยความคิดถึงหลังจากที่พวกเราไม่ได้เจอกับเกือบครึ่งปี เพราะก่อนหน้านี้พวกท่านเคยเดินทางไปเที่ยวหากันที่เยอรมันมาครั้งหนึ่งครั้งนั้นเฮียก็เกือบจะไปด้วยเหมือนกันแต่ดันติดงานใหญ่ของคณะซะก่อนเพราะเป็นช่วงที่กำลังขึ้นปีสามและมีกิจกรรมรับน้องอีกจนแทบไม่มีเวลา"ทำไมถึงแอบมาแบบนี้ล่ะลูก จะไม่ให้ฮ่องเต้รู้หน่อยเหรอ" แม่ถามอย่างไม่เข้าใจตอนที่เรากลับมาถึงบ้าน "มาเซอร์ไพรส์ค่ะ แม่อย่าเพิ่งบอกใครนะ" เป็นเซอร์ไพรส์แบบต้องมีคนตายไปข้าง เพราะก่อนหน้านี้ไอ้เพื่อนรักสองคนของฉันมันส่งรูปที่เฮียพาเด็กปีหนึ่งหน้าตาน่ารักขึ้นรถแล้วยังมีตอนที่พาไปกินข้าวอีก เฉพาะตอ
เมียวิศวะ EP.39
EP.39ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าตัวเองได้ทำอะไรพลาดไป ตอนที่ผมรอฟังคำอวยพรจากใบชาถึงได้รู้ว่าเธอเองก็คงจะรอฟังคำบอกรักจากผมเช่นกัน หวังว่าตอนนี้ชายังอยากจะได้ยินคำนั้นจากเฮียอยู่นะ ผมตั้งท่าจะโทรไปหาเธอทันที ถึงค่าโทรจะแสนแพงแต่เฮียก็ยอมเสียถ้าได้คุยกับชา นาทีเป็นหมื่นก็ยอมคิดแล้วก็เขินเลย...'ไม่ต้องโทรมานะ ชามาเรียนภาษาเลิกสองทุ่ม'แล้วความสุขที่ส่องสว่างของผมก็ถูกหรี่ไฟลงเมื่อเธอส่งข้อความมาอีกรอบ "โอ้โห่ อารมณ์มึงขึ้นลงยิ่งกว่าหุ้นอีกนะ" รอยยิ้มที่เกิดขึ้นมาบนใบหน้าแบบไม่ได้ตั้งใจของผมต้องหุบลงเมื่อเสียงของไอ้คิวดังขึ้นพร้อมกับข้อความของใบชาHongtae: งั้นอีกสองชั่วโมงเฮียโทรหานะไม่เป็นไร รอได้อยู่แล้ว นี่ก็รอมาตั้งร้อยแปดสิบห้าวันแค่อีกสองชั่วโมงเองที่จะได้ฟังเสียงในรอบสิบวันจะเป็นอะไรไป"กูกลับนะ มึงเคลียบิลจ่ายเลยแล้วบอกกูในไลน์" ว่าแล้วผมก็ยัดโทรศัพท์มือถือลงกระเป๋ากางเกงหยิบของขวัญจากเมียขึ้นมาถือไว้อย่างหวงแหน เฮียจะใส่มันทุกวันเลย ถ้ากางเกงบ็อกเซอร์มันมีช่องให้ใส่เข็มขัดเฮียก็จะใส่ตอนนอนด้วย เสียดายที่มันไม่มี"เดี๋ยว" เสียงของไอ้นธีร้องท้วงทำให้ผมต้องหันหลังกลับไปมองอีกครั้งแ
