ตอนที่ 4 ตัวแทนของความแค้นNc++

“ที่เธอยังอยู่นี่...เธอต้องการอะไร!!”

น้ำเสียงอันดุดันตะคอกออกมา มืออันแข็งแกร่งบีบข้อมือบางเพื่อต้องการเค้นความจริง ร่างกายของธารณ์มีแอลกอฮอล์อยู่ในร่างกายปริมาณค่อนข้างมาก แต่ทว่าเขาก็ยังมีสติที่พอจะรับรู้ว่าตอนนี้เขาเผชิญหน้ากับเด็กรับใช้ในบ้านของเขาอยู่

          “คะ-คุณท่าน หะ-ให้หนูอยู่รับใช้คุณก่อนค่ะ ละ-และรอคุณสิตาค่ะ”

น้ำเสียงอันสั่นเครือตอบกลับอย่างตะกุกตะกักเพราะความหวาดกลัวคนตรงหน้า ร่างเล็กๆ สั่นระริกขึ้นมาอย่างไม่อาจควบคุมได้ ดวงตาของเธอเบิกกว้างอย่างตกตะลึง เมื่อดันไปสบตากับดวงตาสีดําคมปลาบคู่นั้น!

          “รับใช้งั้นเหรอ! เธอคงอยากจะรับใช้ฉันมากสินะ!”

ใบหน้าคมดุมองมาด้วยแววตาดูถูกเหยียดหยามและพูดขึ้น พร้อมกับกวาดมองดวงหน้าอันขาวใสของเด็กสาว ริมฝีปากบางสั่นระริกพอๆ กับเรือนร่างอันบอบบางที่สั่นสะท้านจนเขารู้สึกได้

          “ไม่นะคะ คือเดี๋ยวคุณสิตา เธอก็จะมาแล้วค่ะคุณธารณ์ คุณท่านให้หนูรอจนคุณสิตาจะกลับมาค่ะ ปะ-ปล่อยหนูเถอะค่ะ”

เอมิกากลัวคนตรงหน้าเธออย่างที่สุด เธอไม่อาจควบคุมความหวาดกลัวของเธอได้เลย ตลอดระยะเวลา 19 ปีของเอมิกานั้น เธอไม่เคยที่จะประจัญหน้าและใกล้เขามากขนาดนี้มาก่อน กลิ่นแอลกอฮอล์คละคลุ้งไปหมด หัวใจเธอเต้นรัวแรง ความคิดอันน่ากลัวผุดขึ้นในหัวตลอดเวลา

          “ฉันไม่สนใจใครทั้งนั้น!! ในเมื่อฉันให้โอกาสเธอแล้ว เธอก็ยังมีหน้ามาลอยนวลอยู่ตรงนี้อีก เธอคงอยากจะอัพเกรดตัวเองจากเด็กรับใช้ขึ้นมาสินะ...แต่อย่าหวังเลย อย่างเธอมันก็เป็นได้แค่คนรับใช้เท่านั้น!!!”

ดวงตาสีดํามองร่างเล็กที่กลัวจนตัวสั่นเทาด้วยสายตาเหยียดๆ พรูขึ้นมา กลิ่นหอมจางๆ ราวกับกลิ่นของเกสรดอกไม้ลอยโชยเข้ามาปะทะจมูกของเขาอย่างจัง มันทำให้บางอย่างในเรือนร่างกำยำตื่นตัวอัตโนมัติ ความร้อนเริ่มแผ่ซ่านเข้ามาในเรือนกายของเขา ‘อย่าบอกนะ! ว่าเขามีอารมณ์เด็กรับใช้คนนี้!’

          “ปล่อยหนูไปเถอะค่ะ หนูทำตามคำสั่งของคุณท่านเท่านั้นนะคะ เดี๋ยวคุณสิตาเธอก็มาแล้วนะคะ”

เอมิกาพยายามขืนตัวเองให้หลุดพ้นจากพันธนาการของชายหนุ่ม แทนที่เขาจะปล่อย เขากลับกระชากร่างของเธอและรัดเอาไว้แน่น ใบหน้าคมแนบชิดดวงหน้าสวย ลมหายใจร้อนที่ผสมกลิ่นแอลกอฮอล์ปะทะเข้าจมูกของเธออย่างจัง

“จริงๆ เธอมาเสนอถึงห้อง...ฉันน่าจะสนองเธอสักหน่อยนะ...รสชาติเด็กรับใช้อย่างเธอมันจะเป็นยังไงนะ”

เสียงทุ้มแหบพร่ากระซิบตรงข้างหูเธอ ร่างอวบอิ่มเกยแนบชิดกับอกกว้าง มือเขาจับเอวบางเอาไว้แน่น กลิ่นหอมของกายสาวแรกรุ่นโชยเข้าจมูก จนเขาต้องเผลอสูดดมเข้าไปเต็มปอด ซึ่งมันยิ่งเพิ่มความกระสันรัญจวนให้กับเขาเข้าไปอีก

“ไม่นะ! คุณธารณ์ปล่อยหนูนะคะ”

เอมิกาดิ้นสุดแรงพร้อมกับเบี่ยงตัวเองเพื่อไปให้ถึงประตู ‘เขาเมาและไม่มีสติ...เธอไม่ควรที่จะอยู่ตรงนี้’

“ไม่ปล่อย! อยากมีผัวไม่ใช่เหรอ! ดูเธอแล้วน่าจะพึ่งแตกสาวนะ...คงอยากจะลิ้มรสการมีเซ็กส์ดูสินะ!”

“ไม่นะ ปล่อยหนูไปเถอะค่ะ หนูไม่ได้เป็นอย่างที่คุณธารณ์คิดนะคะ หนู...อุ๊บ!!”

เรียวปากบางถูกกระแทกมาทันที หญิงสาวหมดโอกาสที่จะอธิบายต่อ ปากหนาบดขยี้ริมฝีปากของเธออย่างรุนแรง ทั้งที่เอมิกาพยายามที่จะสะบัดหน้าหนีจูบนั้น แต่ทว่าเขากลับใช้จังหวะจู่โจมหนักหน่วง โรมรันเข้ามาอย่างกระหายหิว!

“อื้อ!!! อึก!! อื้อ!!” เสียงอึกอักประท้วงพร้อมกับเรือนร่างบอบบางดิ้นไปมา กำปั้นน้อยๆ ทุบลงไปมาให้หลุดพ้นพันธนาการของชายหนุ่ม ร่างกายของเธอชาไปทุกส่วนไปที่อกกว้าง ศีรษะเล็กสะบัด มือข้างหนึ่งของเขาบีบไปที่ปลายคางของเธออย่างแรง เพื่อรับแรงบดขยี้จากริมฝีปากเขาได้อย่างถนัด

“อึ้มมม์...” เสียงครางคล้ายกับพึงพอใจของอีกฝ่ายเล็ดลอดออกมา ธารณ์รู้สึกทึ่งกับสิ่งที่เขาได้ลิ้มรสจากเรียวปากบางนี้ ความเย้ายวนของกลีบปากนุ่ม ทำให้เขาเกิดแรงปรารถนาเพิ่มขึ้น

“อื้อ!!!”เอมิกาส่งเสียงร้องอย่างเจ็บปวดในลำคอ เธอรู้สึกเจ็บแสบที่ปลายลิ้น ร่างกายของเธอชาตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า เด็กสาวพยายามดิ้น แต่ทว่าก็ไม่สามารถสู้แรงมหาศาลของชายหนุ่มได้

“อึ้ม...รสชาติดีเหมือนกันนี่”

ธารณ์ถอนริมฝีปากออกพร้อมกับแสยะยิ้มอย่างพอใจ เมื่อเขาได้สัมผัสรสของน้ำผึ้งหวานจากปากของเด็กรับใช้ในบ้าน

“ปะ-ปล่อยหนูไปเถอะนะคะคุณธารณ์”

เด็กสาวอ้อนวอนด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ เมื่อเธอเห็นประกายในดวงตาของชายหนุ่มคล้ายแฝงไปด้วยอะไรบางอย่าง ที่เธอก็อ่านมันไม่ออก แต่เธอรู้ว่ามันไม่ใช่เรื่องดีแน่นอน

          “ปล่อยเหรอ...ปล่อยทำไม...เธอเข้ามาเอง และฉันก็ให้โอกาสเธอแล้ว...ในเมื่อแม่ของฉันส่งมาเพื่อรับใช้ฉัน...เธอก็ควรที่จะทำตามคำสั่งแม่ของฉันนะ!”

“ไม่ค่ะ ปล่อยหนูนะ ไม่ ช่ว-ย...อุ๊บ!!”

ยังไม่ทันจะจบประโยค ริมฝีปากบางถูกกระแทกลงมาอีกครั้ง ปากเล็กถูกปากใหญ่ดูดกลืนอย่างหิวกระหาย มือหนาตะปบลงไปที่อกอวบของวัยสาวแรกรุ่นที่พ้นจากชุดเกาะอกสีขาว เธอยังอยู่ในชุดเจ้าสาวอยู่เลย ความปรารถนาในกายสาวแผ่ซ่านไปทั่วร่างกำยำ ทำให้ชายหนุ่มเพิ่มแรงบดขยี้ริมฝีปากบาง ฟันคมขบกัดลิ้นเล็กอย่างแรงราวกับต้องการสั่งสอนเจ้าของเรือนร่างอวบอิ่มให้รู้สึก อารมณ์ของธารณ์แตกกระเจิง ผสมกับแรงขับจากบางอย่าง ความร้อนในเรือนกายกำยำเริ่มระอุ ความกำหนัดเริ่มแผ่ซ่านจนต้องเพิ่มความรุนแรงบดขยี้ร่างอันบอบบางของเธออย่างหนักหน่วง

“ฮึก!”เอมิกาพยายามดีดดิ้นขืนตัวเองออกจากอกกว้างแต่มันไม่เป็นผล ชายหนุ่มออกแรงกระชากพร้อมกับผลักร่างของเธอให้ล้มลงบนเตียงใหญ่ขนาดคิงไซส์ทำให้กลีบดอกไม้กระจัดกระจาย ชายหนุ่มกระโจนขึ้นคร่อมร่างบางทันที และล็อคตัวเธอเอาไว้ด้วยต้นขาแข็งแรง ร่างใหญ่กดทับร่างของเด็กสาวเอาไว้แน่น โดยที่เธอไม่มีโอกาสที่จะขยับเขยื้อนได้เลย

แคว่ก!!! ชายหนุ่มฉีกทึ้งชุดเจ้าสาวอันแสนสวยของเธอออกราวกับคนบ้าคลั่ง ไม่เว้นแม้กระทั่งเพนตี้ตัวจิ๋ว เรือนร่างของเด็กสาวเห่อแดงไปทั่วร่างเพราะแรงกระชากอย่างไม่ปราณีจากชายฉกรรจ์เลือดร้อน เด็กสาวพยายามดิ้นเพื่อสู้กลับแต่ทว่ามันก็ไม่เป็นผลเลยสักนิด

“กรี๊ดดดดด!! อุ๊บ!!”

เสียงของเด็กสาวไม่อาจเล็ดลอดออกไปได้ ปากของเธอถูกปิดทันที แรงบดขยี้และฟันคมๆ ของชายหนุ่มกระแทกลงมา เธอรู้สึกถึงรสชาติความเค็มและกลิ่นคาวของเลือด

“อยากรับใช้ฉันมากไม่ใช่เหรอ! ฉันจัดให้!”

อารมณ์ของธารณ์ตอนนี้ไปไกลเกินที่จะกู่กลับแล้ว ความโกรธโมโหบวกผสมกับความกระสันเพราะฤทธิ์ยาที่เจ้าตัวไม่เคยรู้เลยว่าตัวเองถูกจัดฉากทุกอย่าง มือใหญ่บีบเคล้นปทุมอวบของวัยสาวที่กำลังพอดีมือ จับจ้วงอย่างหยาบกระด้างไม่สนใจอาการดิ้นเร่าของอีกฝ่าย ยิ่งดิ้นเขาก็ยิ่งเพิ่มแรงมากขึ้น

“ฮึก! อึก! ปล่อยหนูเถอะค่ะ...หนูขอร้อง...”

เด็กสาวพยายามอ้อนวอนชายกำยำที่อยู่บนเรือนร่างของเธอ ความเจ็บร้าวทั่วทั้งร่างกายที่ถูกกระทำอย่างรุนแรงและป่าเถื่อนอย่างที่สุด ทุกอย่างเกิดขึ้นไวมาก ทำไมเธอถึงมาอยู่ตรงนี้ และโดนลูกชายของผู้มีพระคุณกับเธอและแม่ทำเช่นนี้ได้

“ปล่อยเหรอ...ต้องหลังจากที่ฉันสั่งสอนเธอก่อนนะ”

เสียงแหบพร่าพึมพำพร้อมกับโฉบไปที่ยอดปลายถันสีชมพูสวย ความร้อนในร่างกายของธารณ์สูงขึ้นเรื่อยๆ หรืออาจเป็นเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ที่เขาดื่มไปหรืออย่างไร ทำไมเขาถึงเกิดความต้องการมากขนาดนี้!

“ปะ-ปล่อยหนูนะ”

          น้ำเสียงที่แหบแห้งและเบาหวิวถูกเอ่ยออกมา เอมิกาทั้งขอร้อง และอ้อนวอนให้เขาเมตตาเธอ จะผลักไสก็ไร้เรี่ยวแรง เธอพยายามกระถดตัวหนี แต่ก็สู้แรงชายไม่ได้ เด็กสาวตัวเล็กๆ ได้แต่ร่ำไห้จนน้ำตานองหน้า เธอไปทำอะไรให้เขา ทำไมเขาต้องทำกับเธอถึงขนาดนี้ คำว่าบุญคุณมันไม่ควรที่จะต้องตอบแทนแบบนี้เลย

......................

กดหัวใจ คอมเมนท์ = หนึ่งกำลังใจนะคะ

ฝากกดติดตาม เพิ่มเข้าชั้น

และรับแจ้งเตือนตอนใหม่ เรื่องใหม่ค่ะ