บ้านใหญ่ของคุณพ่อคุณแม่นาธานสองหนุ่มนาธานกับเจมส์ก้าวเท้าเดินเข้ามาในห้องรับแขก พอเข้ามาถึงก็เห็นโสมนภากำลังนั่งปลอบโรสที่เหมือนพึ่งหยุดร้องไห้อยู่ข้าง ๆ ตัวเอง ส่วนปิรดาก็นั่งปลอบลูกสาวตัวเองอยู่อีกข้างหนึ่ง พอทั้งสามเห็นสองหนุ่มเดินเข้ามาก็หันไปดูพร้อม ๆ กัน“พ่อธานอธิบายให้ป้าฟังหน่อยได้ไหม ว่าลูกสาวป้าทำไมถึงแพ้แม่พนักงานธรรมดา ๆ คนนั้นได้”ปิรดาที่รู้สึกไม่พอใจกับเรื่องนี้มาก ๆ เอ่ยพูดขึ้นทันทีที่เห็นนาธานเดินเข้ามา ปิรดาไม่เข้าจริง ๆ ว่าลูกสาวของเธอ ที่เรียนจบมาตั้งอังกฤษ แต่ทำไมกับสู้พนักงานธรรมดา ๆ ที่จบ ป.ตรี ธรรมดาไม่ได้“เจมส์ เอาให้คุณแม่กับคุณป้าดูสิ” นาธานหันหน้าไปสั่งเจมส์ที่ยืนอยู่ ให้เอาของในมือส่งให้โสมนภากับปิรดาดู“อันนี้คืออะไร อย่างงั้นเหรอ” โสมนภากับปิรดามองดูกระดาษที่เลขาเจมส์ส่งให้อย่างงง ๆในกระดาษพวกนั้นมีทั้งใบที่เป็นตัวเลขกับวันเวลาตลอดทั้งเดือนไว้ และยังมีรูปถ่ายของเลขาสาวทั้งสองตอนนั่งอยู่ที่โต๊ะอีกสามสี่รูป แล้วของพวกนี้มันเกี่ยวอะไรกับการที่โรสไม่ถูกเลือกเป็นเลขาด้วยล่ะ โสมนภากับปิรดาหันมองหน้ากันอย่างงุนงง“ใบนี้เป็นเวลาเข้าทำงานกับเลิกงาน ของคุณโรสใ
หลังจากจบเรื่องที่บ้านของนาธาน ตอนนี้ม่านฟ้าก็ได้เข้ามาทำงานเป็นเลขา ของท่านประธานสุดหล่อ ของบริษัทแบบเต็มตัวได้สองอาทิตย์กว่าแล้ว และดูเหมือนเรื่องที่หญิงสาว รู้สึกวิตกกังวลมาตลอดนั้น ตอนนี้ก็เริ่มจางหายไปเกือบหมดแล้วเพราะดูเหมือนว่านาธานจะจำเรื่องที่เกิดขึ้น ที่ผับในคืนนั้นไม่เลยสักนิด ม่านฟ้าที่ระแวงอยู่ตลอดก็รู้สึกเบาใจ และมีสมาธิกับการทำงานมากขึ้น ตอนแรก ๆ ที่เธอเข้ามาทำงานที่นี่ เรียกได้ว่าจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลยสักนิด วัน ๆ มัวแต่กลัวว่าชายหนุ่มจะจำเรื่องในคืนนั้นได้อยู่ตลอดเวลาห้องทำงานท่านประธานก๊อก ๆ ก๊อก ๆ“เข้ามา”ประธานหนุ่มกระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมาจาง ๆ เมื่อได้ยินเสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น หึหึ วันนี้ละเขาจะจับแม่สาวมือไวมาลงโทษให้สาสมกับที่รอคอยมานานหลายเดือนเลย“เอกสารที่คุณต้องการค่ะ”เลขาสาวก้าวเดินเข้ามาในห้อง เพื่อนำเอกสารมาให้ตามที่ประธานหนุ่มสั่ง ม่านฟ้าวางแฟ้มเอกสารไว้บนโต๊ะเหมือนทุกครั้ง โดยที่ไม่ได้สงสัยอะไร“…”นาธานหยิบแฟ้มเอกสารมาเปิดดูทีละหน้า แล้วมาหยุดค้างอยู่ที่หน้าหนึ่งของแฟ้ม คิ้วหนาของชายหนุ่มขมวดเป็นปม เหมือนกับว่าเจออะไรที่ไม่ถูกต้องอยู่ในเ
สามวันผ่านไปนาธานก็ทำตัวกับม่านฟ้าตามปกติ โดยที่ไม่ได้ทำตัวรุ่มร่ามอะไรกับหญิงสาวอีก แต่สำหรับม่านฟ้าสามวันมานี้แทบจะไม่มองหน้านาธานเลยด้วยซ้ำ วัน ๆ เอาแต่ก้มหน้าก้มตาถามคำตอบคำ จนทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาเป็นพัก ๆ ส่วนเจมส์ที่ถูกนาธานสั่งให้ไปหาข้อมูลของม่านฟ้ามาเพิ่ม พอเขาสังเกตทั้งสองคนแล้วก็ยิ่งทำให้รู้สึกแปลกใจเข้าไปใหญ่ สองคนนี้จะต้องมาเรื่องอะไรกันแน่ ๆห้องทำงานท่านประธานเสียงเพลงถูกเปิดขึ้นเบา ๆ เพื่อทำลายความเงียบภายในห้องหรู ประธานหนุ่มนั่งเหม่อมองดูออกไปนอกหน้าต่างบานใหญ่ นาธานยังคงคิดไม่ตกเรื่องของคนที่นั่งทำงานอยู่ข้างนอกไม่หาย แต่พอจะเดินออกไปหา หรือเรียกให้เข้ามาหาเหมือนถูกที ชายหนุ่มก็รู้สึกแปลก ๆ ยังไงก็บอกไม่ถูก เพราะจนกว่าที่เขาจะได้รู้ความจริงเรื่องของเธอทั้งหมด นาธานไม่อยากทำอะไรที่มันดูเกินเลยออกไป ถึงใจในตอนนี้จะอยากจับเธอมากัดกินให้หนำใจมาก ๆ ก็ตามก๊อก ๆ ก๊อก ๆ ก๊อก ๆเสียงเคาะประตูดังปลุกคนนั่งเหม่อให้ตื่นฟื้นสติกลับมา ไม่นานประตูห้องก็เปิดออก พร้อมร่างสูงของเลขาหนุ่ม ที่เดินถือเอกสารอะไรบางอย่างเข้ามาด้วย นาธานจ้องมองอย่างมีความหวัง ขอให้ในมือนั้นคือสิ่
รีสอร์ตหรูติดทะเลห้องพักที่ตกแต่งไปด้วยโทนน้ำตาลขาวอย่างเป็นเอกลักษณ์ ทำให้ดูหรูหราและสวยงามน่าอยู่มาก เป็นสถานที่เหมาะกับคู่รัก มาสานสัมพันธ์ความทรงจำแสนหวานกันที่สุด ท่ามกลางบรรยากาศแสนโรแมนติก ด้านหลังของที่พักยังจัดเก้าอี้เอาไว้ ให้คู่รักได้นั่งดื่มด่ำกับวิวทิวทัศน์ ความสวยงามของทะเลได้อย่างใกล้ชิดม่านฟ้านั่งทอดสายตามองเกลียวคลื่น ซัดสาดเข้าฝั่งในยามเย็นด้วยความหลงใหล สายลมพัดผ่านมาปะทะใบหน้าสวย ยิ่งทำให้รู้สึกสดชื่นและผ่านคลาย จนแทบทำให้เธอหลงลืมความเหนื่อยล้า ที่ต้องเจอมาเกือบทั้งวันได้เลยทีเดียวม่านฟ้าหลังจากได้รับโทรศัพท์จากเจ้านายจอมเอาแต่ใจ ที่บอกว่ามีงานด่วนให้รีบเก็บเสื้อผ้า แล้วมาหาเขาที่สนามบินตั้งแต่เช้ามืด เลยทำให้หญิงสาวต้องวุ่นวายโทรหาเพื่อนสนิทให้มาช่วยดูเด็ก ๆ ให้ ส่วนตัวเองก็ต้องรีบออกมาตามที่นัดหมายกับชายหนุ่มเอาไว้ แต่พอมาถึงรีสอร์ตกับถูกนาธาน ลากพาไปนู่นไปนี่เดินเที่ยวเล่นจนเย็นแทน เขาทำราวกับว่ามาเที่ยวพักผ่อนไม่ได้มาทำงานซะอย่างงั้น จนตอนนี้ม่านฟ้าชักเริ่มไม่แน่ใจแล้ว ที่เขาบอกว่ามีงานด่วนอะไรนั้นมันเป็นเรื่องจริงหรือเปล่า เพราะพอเธอลองพูดถามเรื่องงานเมื่อ
ม่านฟ้ารู้ได้ทันทีว่านาธานคงคิด จะมานั่งดื่มเหล้าที่ห้องของเธอตั้งแต่แรกแล้วแน่ ๆ โอ๊ย! อย่างจะบ้าตายกับผู้ชายคนนี้ซะจริง ๆ ม่านฟ้านั่งร้องโอดครวญอยู่ในใจ โดยที่ทำอะไรชายหนุ่มข้าง ๆ ไม่ได้สักนิด บอกเลยถ้าไม่ติดว่าเป็นคนจ่ายเงินเดือนให้เธอนะ ม่านฟ้าคงจะไล่ออกจากห้องไปนานแล้ว คนอะไรเอาแต่ใจตัวเองที่สุดในโลกเลย“แล้วนี่พวกเราต้องไปพบลูกค้ากันตอนไหนคะ”ม่านฟ้าขี้เกียจพูดต่อปากต่อคำกับนาธานอีก เลยเปลี่ยนมาเอ่ยถามเรื่องงานที่ต้องทำขึ้นมาแทน เพราะอยู่ ๆ เธอก็ถูกชายหนุ่มโทรเรียกตัวให้มาที่นี่ โดยไม่รู้เรื่องอะไรเลย และรู้สึกว่าในตารางงานก็ไม่มีเลยด้วย“ลูกค้าเหรอ” เสียงทุ้มพูดทวนกลับอย่างไม่สนใจ มือก็ยกแก้วเหล้าขึ้นมาจิบไปด้วยความจริงแล้วที่บอกว่ามาทำงานด่วนอะไรนั้น มันเป็นแค่เรื่องที่นาธานสร้างขึ้นมาโกหกก็เท่านั้น ชายหนุ่มแค่อยากหาโอกาสอยู่กับหญิงสาวสองคนบ้าง เลยคิดแผนนี้ขึ้นมา เพื่อจะได้อยู่กับเธอ และเขายังติดใจเรื่องลูกของเธออยู่ เลยอยากมาไขความข้องใจในเรื่องนี้ด้วย ว่าความจริงแล้วเด็กทั้งสองคนนั้นเป็นลูกของเธอจริงไหม และอีกข้อที่สำคัญสุด คือเขาอยากรู้ว่าเธอยังโสดจริง เหมือนที่เขียนในใบสม
“หึหึ ฝากลูก ๆ ให้เพื่อนดูแลอย่างงั้นเหรอ แล้วสามีของเธอไปไหนซะล่ะ”นาธานหัวเราะหึหึในลำคอ แล้วแกล้งเอ่ยถามเรื่องสามีของม่านฟ้าออกไป ดูสิคนที่บอกว่ามีสามีแล้วจะพูดตอบกลับมาว่าอะไร“ก็…ก็เขาไปทำงานไงคะ”ม่านฟ้าเอ่ยพูดขึ้นอย่างติด ๆ ขัด ๆ เพราะเธอลืมไปเลยว่าได้โกหกนาธานเรื่องมีสามีแล้วเอาไว้ โชคดีที่เธอไหวตัวทันรีบพูดกลบเกลื่อนกลับไปได้ทัน“อ๋อ…ขยันจังเลยนะเสาร์อาทิตย์ก็ยังทำงานอีก”นาธานเอ่ยพูดขึ้นอย่างประชดประชัน เรื่องสามีไร้ตัวตนของม่านฟ้าออกไปอย่างเหลืออด มาถึงขนาดนี้แล้วยังคิดโกหกเขาอีกนะ คอยดูเถอะถ้าผ่านคืนนี้ไปเมื่อไหร่ เขาจะทำให้คำโกหกของเธอเป็นจริงให้ดู“แน่นอนสิคะ ดูฉันสิวันหยุดแท้ ๆ ก็ยังถูกคุณลากมาไกลถึงนี่เลย” ม่านฟ้าพูดประชดกลับอย่างไม่ยอมแพ้ เพราะตอนนี้เธอยังรู้สึกเคือง เรื่องที่นาธานลากตัวเธอมาทำงานตั้งแต่เช้ามืดอยู่ ทำมาเป็นพูดดีว่าคนอื่นไปทั่ว ไม่ดูตัวเองเลยว่าทำอะไรไว้กับเธอบ้างน่ะ“ก็บอกแล้วไง ว่าเดี๋ยวผมจะให้ค่าล่วงเวลาเพิ่มเป็นสองเท่าเลย” นาธานฉีกยิ้มเย็นส่งให้ม่านฟ้า เมื่อถูกเธอยกเอาเรื่องที่ตัวเองทำ ขึ้นมาเปรียบเทียบบ้าง แม่คนนี้นับวันจะต่อปากต่อคำเก่งขึ้นเรื่อย
ม่านฟ้านั่งฟังคำพูดสารภาพของนาธานเงียบ ๆ โดยที่ไม่ได้พูดอะไรโต้ตอบกลับ เพราะเธอรู้สึกงุนงงและสับสน กับเรื่องที่เกิดขึ้นในตอนนี้ไปหมดแล้ว แถมยังรู้สึกถึงความผิดปกติแปลก ๆ ของร่างกายตัวเองมาก ๆ มันเริ่มรู้สึกร้อนวูบวาบไปหมดทั้งตัว ลำคอของเธอก็รู้สึกแห้งแทบจะเป็นผงมาตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว จะว่าเธอดื่มจนเมาก็ไม่น่าใช่ เพราะเธอพึ่งดื่มไปแก้วเดียวเองนี่นา“เออ ฉันว่าวันนี้มันเย็นมากแล้ว คุณนาธานกลับห้องก่อนดีกว่านะคะ” ม่านฟ้าลุกขึ้น แล้วเอ่ยพูดกับนาธานออกไป เพราะตอนนี้เธอรู้สึกว่า ร่างกายตัวเองมันเริ่มอาการหนักขึ้นเรื่อย ๆ แล้ว“ไม่กลับ”นาธานปฏิเสธกลับอย่างไม่สนใจ เพราะเขารู้ดีว่าทำไมม่านฟ้า ถึงได้พยายามไล่ให้ตัวเองกลับแบบนี้ นาธานกระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมาจาง ๆ หึหึ ดูถ้าสิ่งที่เขาหยดลงไปในแก้วเหล้า มันจะเริ่มออกฤทธิ์แล้วสินะ“คุณนาธาน ว้ายยย!…นี่คุณจะทำอะไรคะเนี่ย ปล่อยฉันนะคะ”ม่านฟ้าตกใจกรีดร้องออกมาเสียงดังลั่น เมื่ออยู่ ๆ นาธานก็เอื้อมมือมาจับแขนของเธอ แล้วดึงเข้าหาตัวเอง โดยที่เธอไม่ได้ตั้งตัว จนม่านฟ้าเสียหลักล้มทับ ลงบนตักของนาธานที่นั่งอยู่พอดี“หึหึ ดูเหมือนว่ายามันจะเริ่มออกฤทธิ์แล้
นาธานเงยหน้าแดงร้อนที่เต็มไปด้วยอารมณ์ขึ้น จ้องมองสำรวจเรือนร่างตรงหน้าอีกครั้งอย่างหลงใหล ริมฝีปากยกยิ้มขึ้นอย่างชอบใจ บอกเลยว่าเวลานี้อะไรก็หยุดเขาไม่ได้อีกแล้ว“…”ม่านฟ้านอนหอบหายใจเข้าออกไปหยุด เมื่อเธอรู้สึกเหนื่อยล้ากับการกระทำของนาธานเมื่อครู่ ใบหน้าสวยเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงอ่อน ๆ ขึ้นมา ความรู้สึกเขินอายแล่นเข้ามาในหัวอย่างห้ามไม่อยู่ ริมฝีปากบางค่อย ๆ กัดเม้มเข้าหากันจนเป็นรอยช้ำ ม่านฟ้ารู้สึกใบหน้าร้อนวูบวาบขึ้น ราวกับว่ามีคนเอาของร้อน ๆ มาวางไว้บนหน้า ส่วนร่างกายก็ร้อนจนสั่นสะท้านไปหมดไม่แพ้กัน“งั้นพวกเรามาเริ่มกันเลยดีกว่านะครับ คุณเลขา”นาธานโน้มตัวลงมาพูดกระซิบข้างหูของม่านฟ้าอย่างหยอกเย้า จากนั้นก็ค่อย ๆ ขบกัดลงไปที่ซอกคอขาวของเธอไปเบา ๆ หนึ่งที แล้วเลื่อนลงมาดูดกัดเต้าอวบอิ่มทั้งสองข้างต่อ ร่างเล็กที่นอนอยู่ก็รู้สึกขนลุกซู่ขึ้นมาทันที เมื่อได้ยินเสียงสั่นพร่าของคนบนร่าง มือเล็กทั้งสองข้างจิกอยู่ที่หมอนเอาไว้แน่น เพราะรู้สึกกลัวขึ้นมาเล็กน้อย เมื่อรับรู้ได้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อไปประธานหนุ่มก็กระตุกยิ้มร้ายขึ้น เมื่อรับรู้ถึงร่างเล็กที่สั่นเทาอยู่ใต้ร่าง หึหึ นี่น่ะเหรอ
หลังจากผ่านเรื่องราวแย่ ๆ มาได้ นาธานเห็นว่าร่างกายของม่านฟ้า กลับมาแข็งแรงเหมือนเดิมแล้ว เขาก็จัดการประกาศสละโสด กับสื่อทุกที่ให้ได้รู้พร้อมกัน ทำให้ทุกคนโดยเฉพาะสาว ๆ ที่ทราบเรื่อง ต่างแตกตื่นและงุนงงกันไปหมด เพราะไม่คิดว่าหนุ่มฮอตอันดับหนึ่ง ที่ครองตัวเป็นโสดมาตลอด จะประกาศแต่งงานสายฟ้าแลบแบบนี้…งานแต่งงานของนาธานกับม่านฟ้าถูกจัดขึ้นอย่างอลังการ มีนักธุรกิจและคนดังมาร่วมกันมากมาย ทุกคนแต่เอ่ยปากพูดชมเป็นเสียงเดียวกัน ว่าคู่บ่าวสาวในค่ำคืนนี้ดูสวยหล่อ ราวกับว่าเป็นเจ้าหญิงเจ้าชายที่ออกมาจาก โลกแห่งเทพนิยายกันก็ไม่ปาน ทำให้ทุกคนต่างรู้สึกอิจฉาทั้งสองคนที่ได้ยืนเคียงคู่กัน…ส่วนโรสหลังจากเกิดเรื่องขึ้นที่โรงพยาบาลในวันนั้น นาธานกับม่านฟ้าก็ไม่ได้ข่าวคราวอะไรของเธออีกเลย ซึ่งมันก็เป็นเรื่องที่ดีสำหรับครอบครัวของเขามาก บ้านใหญ่ของคุณพ่อคุณแม่นาธานนาธานที่พึ่งเลิกงานกลับมาก็เดินตรงเข้าไปห้องรับแขก ที่มีภรรยาแสนสวยของตัวเองนั่งรออยู่ทันที ตอนนี้นาธานได้ให้ม่านฟ้าออกจากงานเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เพราะเธอท้องโตขึ้นทุกวัน เขาไม่อยากให้เมียตัวเองต้องเหนื่อยไปมากกว่านี้ เลยให้เจมส์รับสมัครหาเล
“ม่านฟ้าอยากกินอะไรไหม เดี๋ยวผมจะลงไปข้างล่างสักหน่อย”“เอาเป็นนมร้อนก็ได้ค่ะ”“โอเคครับ”เสียงทุ้มของนาธานเอ่ยถามเมียรักอย่างเอาใจ วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่ม่านฟ้าจะพักอยู่โรงพยาบาลแล้ว ตอนที่เธอได้ยินคุณหมอพูดบอก ม่านฟ้ารู้สึกดีใจมาก เพราะเธอเบื่อที่จะนั่ง ๆ นอน ๆ อยู่แบบนี้แล้ว ถึงวันหยุดเพื่อน ๆ ที่ทำงานจะวนเวียนมาเยี่ยมเยียนเธอบ้าง แต่ก็อยู่กันได้ไม่นาน เพราะทุกคนรู้สึกเกร็งและประหม่ามาก ที่ต้องมานั่งอยู่ในห้องเดียวกับนาธาน ที่เป็นเจ้านายของตัวเองนาธานลงลิฟต์มาชั้นหนึ่งที่มีคาเฟ่ขายเครื่องดื่ม แต่พอประตูลิฟต์เปิดออก เขาที่กำลังอารมณ์ดีอยู่นั้น ก็ต้องแปลงเปลี่ยนเป็นอารมณ์ขุ่นมัวขึ้นมาทันที เมื่อได้เห็นผู้หญิงสองคนที่ กำลังยืนรอขึ้นลิฟต์อยู่ตรงหน้าตัวเอง“พี่นาธาน”“พ่อธาน”ปิรดากับโรสพึมพำชื่อของคนในลิฟต์ออกมาด้วยความตกใจ เพราะพวกเธอไม่คิดว่าจะได้เจอกันนาธานที่นี่แบบนี้“คุณป้า โรส”นาธานพูดชื่อของทั้งสองคนออกมาเสียงเรียบ ใบหน้านิ่งเฉยไม่แสดงอารมณ์อะไร สายตาเย็นยะเยือกมองจ้องไปทาง ที่โรสยืนอยู่อย่างอดไม่ได้ตั้งแต่เกิดเรื่องขึ้นในวันนั้น นาธาน ก็ไม่ได้เจอทั้งสองนี้อีกเลย ถึงเขาจะได
“ย้ายเข้ามาอยู่ด้วยกันแล้ว ไม่จริง!”“หนูโรสพอเถอะลูก”โสมนภาที่นั่งฟังโรสพูดอยู่นาน ก็เอ่ยขัดขึ้นอย่างเหนื่อยหน่ายใจ เธอรู้ดีว่าโรสก็ชอบลูกชายตัวเองมากเหมือนกัน แต่เรื่องพวกนี้มันจะต้องสมยอมและชอบกันทั้งสองฝ่าย เรื่องทั้งหมดมันถึงจะไปต่อได้ โสมนภารู้ดีว่า อย่างไงเรื่องของโรสกับนาธานมันก็ไม่มีทางที่จะเป็นไปได้ เพราะลูกชายของเธอแสดงออกชัดเจน ว่าไม่สนใจหนูโรสตั้งแต่วันแรกที่เจอกันแล้ว“คุณน้า นี่คุณน้ายอมให้ผู้หญิงจน ๆ คนนี้เข้ามาอยู่ในบ้านอย่างงั้นเหรอคะ”โรสรีบหันหน้าไปพูดถามโสมนภา เธอไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าผู้หญิงคนนี้มันมีอะไรดีนักหนา ถึงทำให้พี่นาธานและคนในบ้านรักได้มากขนาดนี้“หนูม่านฟ้าเป็นว่าที่ลูกสะใภ้ของบ้านนี้ แล้วทำไมถึงจะเข้ามาที่อยู่บ้านหลังนี้ไม่ได้ล่ะ”โสมนภาพูดตอบโรสกลับตามที่ตัวเองคิด ไม่นานเดี๋ยวม่านฟ้าก็จะแต่งงานกับลูกชายของเธอแล้ว ถึงตอนนั้นก็ต้องย้ายเข้ามาอยู่ที่บ้านหลังนี้เหมือนเดิม เพราะฉะนั้นจะย้ายเข้ามาอยู่ ไวหน่อยมันจะเป็นไรไปโสมนภาเริ่มหมดความอดทนกับโรสขึ้นมาเรื่อย ๆ ตอนแรกเธอก็รู้สึกชอบและเอ็นดูอยู่ลูกสาวเพื่อนคนนี้มาก เลยได้พยายามคอยช่วยให้ได้เข้าหาลูกชายตัวเอ
“อุ๊ย! ทำอะไรกันอยู่จ๊ะเนี่ย”“คุณน้าโสม ทุกคน สวัสดีค่ะ”ทุกคนหันมองไปตามเสียงก็เห็นแขกไม่ได้รับเชิญสองคน กำลังปั้นหน้ายิ้มหวานเดินเข้ามา ม่านฟ้าแอบชำเลืองมองไปทางนาธานอยู่แวบหนึ่ง เพื่อดูปฏิกิริยาของเขาว่าเป็นอย่างไง เพราะหลังจากเกิดเรื่องในวันนั้น นาธานก็ดูจะไม่ชอบทั้งสองคนนี้มากขึ้นกว่าเดิม เธอกลัวว่าเขาจะอดอาละวาดใส่ทั้งสองคน เพราะเรื่องในวันนั้นไม่ได้จริง ๆปิรดากับโรสเดินเข้ามาในห้องรับแขกด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม วันนี้ทั้งสองตั้งใจว่าจะมาพูดคุย และถามเรื่องของนาธานกับโสมนภาสักหน่อย ว่าตอนนี้ไปถึงขั้นไหนกันแล้วบ้าง แต่ไม่คิดเลยว่าจะได้เจอนาธานกับม่านฟ้าอยู่ที่นี้ด้วย สองแม่ลูกฉีกยิ้มหวาน เดินเข้ามาหาทุกคนที่โซฟาเหมือนกับทุกครั้งปริดากับโรสที่ยังไม่รู้เรื่อง ที่ม่านฟ้าเคยหนีนาธานไปเพราะตัวเอง ทำให้ทั้งสองคนยังไม่รู้ถึงอารมณ์ขุ่นเคืองในตา ของนาธานที่นั่งจ้องมองอยู่ในตอนนี้ ทำเรื่องแบบนั้นเอาไว้ ยังกล้ามาบ้านของเขาอีกนะ“วันนี้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันเลยนะจ๊ะ” ปิรดาเอ่ยทักทายออกไปอย่างเป็นกันเอง โดยที่ไม่รู้ถึงความผิดปกติอะไร“คุณน้าคะ โรสซื้อขนมเจ้าประจำที่คุณน้าชอบมาฝากค่ะ” โรสวางถุงข
“ฮือออ…ฮือออ”เสียงร่ำไห้เสียใจของผู้เป็นแม่ ยังคงดังก้องออกมาไม่ขาดสาย ถึงจะได้คำพูดปลอบใจจากม่านฟ้ามา แต่โสมนภาก็ยังอดโทษตัวเองไม่ได้ ว่าการตายของทั้งสองคนตัวเองก็มีส่วนด้วยครึ่งหนึ่งอยู่ดีโสมนภานั่งทรุดอยู่กับพื้น ร้องไห้ออกมาอย่างหนักไม่สนใจใครอีก จนมีคนเดินเข้ามายืนข้าง ๆ เธอ แล้วเอ่ยพูดขึ้นด้วยความเป็นห่วง…“คุณหญิงร้องไห้ทำไมคะ ไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า”น้องพลอยที่เห็นโสมนภานั่งร้องไห้อยู่ ก็เดินเข้าไปหาด้วยความเป็นห่วง เด็กหญิงพูดถามออกไป พร้อมก้มมองสำรวจดูตัวของโสมนภาไปด้วย ว่ามีบาดแผลตรงไหนหรือเปล่า ดูท่าท่านจะต้องรู้สึกเจ็บมากแน่ ๆ ถึงได้ร้องไห้ออกมาแบบนี้“ไม่ร้องนะครับ…เดี๋ยวให้คุณอาธานพาไปหาคุณหมอกัน” น้องเพชรเดินเข้าไปยืนใกล้ ๆ อีกคน พร้อมกับเอ่ยพูดปลอบออกไปด้วยใบหน้ายิ้มแย้มเมื่อเด็กชายคิดว่าที่โสมนภาร้องไห้อยู่นั้น อาจจะเพราะรู้สึกไม่สบายมาก เหมือนตอนที่ตัวเองเคยเป็น พอคุณแม่พาไปหาคุณหมอเขาก็รู้สึกดีขึ้น เพราะฉะนั้นถ้าโสมนภาได้ไปหาคุณหมอจะต้องดีขึ้นเหมือนกันแน่ ๆ“น้องเพชรน้องพลอย…!!”ม่านฟ้าที่เห็นเด็กทั้งสองยืนเข้าไปหาโสมนภาแบบนั้น ก็คิดจะเข้าไปพาตัวออกมา แต่ก็ถูกนา
ในยามเช้าเมื่อดวงตะวันโผล่พ้นขอบฟ้า แสงสีทองอร่ามก็สาดส่องไปทั่วบริเวณวัด ผู้คนชายหญิงคนแก่หนุ่มสาวต่างทยอยเข้ามาทำบุญที่วัด รวมถึงม่านฟ้าเด็ก ๆ นาธานและครอบครัวของเขา ต่างพากันเดินทางมาที่วัดกันตั้งแต่เช้าตรู่หลังจากที่ม่านฟ้าได้เอารูปถ่ายของพี่เขยตัวเอง ให้นาธานและทุกคนได้ดู สีหน้าของพวกเขาก็เปลี่ยนไปกันทันที ตอนนั้นม่านฟ้ายังไม่ค่อยเข้าใจว่ามันเกิดอะไรขึ้น จนได้ยินนาธานพึมพำเรียกชื่อของคนในรูปออกมา ‘พี่นาธิน’ เลยทำให้ม่านฟ้ารู้ว่าผู้ชายในรูปคือพี่ชายของนาธาน ที่ออกจากบ้านไปเมื่อหลายปีก่อนนั้นม่านฟ้าไม่คิดเลยจริง ๆ ว่า คนรักของพี่สาวเธอ ที่อยู่กินกันมาตั้งหลายปี จะเป็นพี่ชายแท้ ๆ ของนาธาน เรื่องทุกอย่างมันดูบังเอิญมากจริง ๆม่านฟ้าพาทุกคนเดินลัดเลาะไปตามทาง จนมาถึงบริเวณหลังวัด ซึ่งเป็นสถานที่เก็บอัฐิของญาติที่เสียชีวิตของชาวบ้านแถวนี้ และรวมไปถึงเป็นที่เก็บอัฐิของพี่สาวพี่เขยของเธอด้วยสายลมอ่อน ๆ พัดเข้ามาปะทะใบหน้า ทำให้รู้สึกเย็นไปทั่วใบหน้า แต่ดวงตาคู่สวยมันกลับรู้สึกร้อนแสบขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้ จนเก็บกั้นน้ำตาเอาไว้แทบไม่อยู่ ม่านฟ้าพานาธานกับครอบครัวของเขา มาหยุดอยู่ที่เก็บ
คลื่นทะเลซัดสาดเข้าฝั่งเป็นจังหวะราวกับเสียงดนตรี ทำให้ทุกคนที่ได้ยินรู้สึกสงบและผ่อนคลายในเวลาเดียวกัน โต๊ะอาหารริมทะเล ที่มีแสงแดดอ่อน ๆ ของยามเย็นสาดส่องลงมา ทำให้บรรยากาศของอาหารมื้อนี้ดูพิเศษมากขึ้น โสมนภารู้สึกผิดกับเรื่องที่ตัวเองทำลงไป เย็นวันนี้เธอเลยของจัดโต๊ะอาหารเลี้ยงม่านฟ้าหนึ่งมื้อ เพื่อเป็นการขอโทษที่เธอพูดไม่ดีออกไปในวันนั้นนาธานพาม่านฟ้ากับเด็ก ๆ มานั่งกินอาหารเย็นที่คุณแม่ตัวเอง ได้จัดเตรียม ตามที่ท่านขอเอาไว้ ถึงตอนนี้นาธานจะยังรู้สึกเคือง ๆ โสมนภาอยู่นิดหน่อยก็ตาม แต่ถึงยังไงท่านก็เป็นแม่ของตัวเอง และดูท่านจะรู้สึกผิดกับเรื่องที่เกิดมากเหมือนกัน นาธานเลยขี้เกียจมีปัญหากับท่านอีก แล้วเขาก็อย่างให้ท่านกับม่านฟ้าได้พูดปรับความเข้าใจกันด้วย เพราะถึงเขาจะพูดบอกม่านฟ้าไปบ้างแล้ว แต่ด้วยนิสัยคิดมากของเธอ นาธานอยากให้ทั้งสองคุยกันเองมากกว่า“นี่จ้ะ ฉันต้องขอโทษหนูด้วยนะ ที่วันนั้นพูดแย่ ๆ ใส่หนูนะ ม่านฟ้า” โสมนภาตักอาหารใส่จานให้ม่านฟ้า แล้วพูดขอโทษกับสิ่งที่ทำลงไปอีกครั้งโสมนภารู้สึกดีใจมากที่วันนี้นาธานหาตัวม่านฟ้าเจอ เพราะถ้าหาไม่เจอขึ้นมาจริง ๆ เธอคงจะรู้สึกผิดและโท
“แต่งงาน! นี่คุณพูดเรื่องอะไรของคุณ ม่านฟ้า”นาธานที่นอนกอดม่านฟ้าอยู่ ก็ดีดตัวลุกขึ้นมานั่งด้วยความตกใจ แล้วหันไปมองหน้าม่านฟ้าด้วยความไม่เข้าใจ แต่งงานบ้าบออะไร เขาไม่เห็นจะรู้เรื่องเลย“ก็คุณโรสบอกฉันว่าครอบครัวของพวกคุณ คุยตกลงเรื่องแต่งงานกันแล้วนี่ค่ะ”ม่านฟ้าพูดขึ้นพร้อมดึงผ้าห่มขึ้นมาติดร่างเปลือยของตัวเอง แล้วค่อย ๆ ขยับนั่งพิงที่หัวเตียง ก็คุณโรสพูดบอกเธอมาแบบนั้นจริง ๆ นี่นา “ไร้สาระ…ถามจริง ๆ นะม่านฟ้า นี่คุณเชื่อคำพูดที่ออกจากปากของผู้หญิงคนนั้นด้วยเหรอ”พอนาธานได้ยินชื่อของโรสออกจากปากของม่านฟ้า ก็เข้าใจได้ทันทีว่าเมียของเขา จะต้องถูกผู้หญิงคนนั้น พูดเป่าหูมาอีกคนอย่างแน่นอน“อีกอย่างคุณพูดไว้เองไม่ใช่เหรอคะ ว่ากลับต่างประเทศมีเรื่องจะบอกฉันนะ แล้วมันไม่ใช่เรื่องนี้หรอกเหรอ”ม่านฟ้าเถียงกลับอย่างไม่ยอม ก็คืนนั้นเขาเป็นคนบอกเธอเอง ว่ากลับมาแล้วมีเรื่องจะพูดด้วย ถ้าไม่ใช่เรื่องนี้แล้วมันจะเป็นเรื่องอะไรไปได้อีกล่ะจริงไหม“บ้าไปแล้ว…นี่คุณเอาสมองส่วนไหนคิดเนี่ยม่านฟ้า”นาธานอย่างจะบ้าตายกับความคิดของเมียตัวเอง นี่เธอเอาเรื่องที่คุณแม่กับโรสพูด มารวมกับเรื่องของเขาได้อย่างไ
ปัง!!เสียงประตูถูกปิดลงพร้อมกับความเงียบที่คืบคลานเข้ามา นาธานม่านฟ้ายืนนิ่งไม่มีใครเอ่ยพูดอะไร ทั้งห้องเงียบสนิทจนแทบได้ยินเสียงหัวใจของกันและกัน นาธานหันหน้ามามองม่านฟ้าด้วยสายตาขุ่นเคือง“เงียบทำไม ตอนนี้ทำเป็นไม่กล้าสู้หน้า…แล้วตอนคิดหนีทำไมไม่คิด”นาธานยืนจ้องมองคนที่เอาแต่ก้มหน้าก้มตาไม่ยอมมองหน้าตัวเอง เสียงทุ้มเอ่ยพูดว่าคนตรงหน้าออกไปอย่างเหลืออด ตอนที่คิดหนีเขาไม่เห็นกลัว ทีอย่างนี้ทำมาเป็นยืนตัวสั่นกลัวเขานะนาธานเห็นม่านฟ้าเอาแต่เงียบไม่พูดไม่จาตอบโต้ตัวเอง เลยกระชากมือข้างที่จับแขนหญิงสาวเข้าหาตัว จนเธอเซมาซบที่อกหนาของตัวเองอย่างไม่ได้ตั้งใจ“คุณนาธาน…ฉันเจ็บนะคะ” ม่านฟ้าเงยหน้าพูดต่อว่าคนที่ดึงตัวเธอเข้ามากอดอย่างอดไม่ได้“ไม่ต้องมาทำเป็นบ่น…เจ็บแค่นี้มันเทียบอะไรไม่ได้ กับสิ่งที่คุณทำไว้กับผมเลยด้วยซ้ำ” นาธานพูดว่าคนที่ทำหน้าบูดบึ้งใส่ตัวเองกลับ ทำมาเป็นร้องโวยวายว่าเขา ทั้งที่เธอเป็นคนทำผิดก่อนแท้ ๆ“ว้ายยย!!…คุณนาธานนี่คุณจะทำบ้าอะไร ปล่อยฉันลงนะ คุณนาธาน!”นาธานขี้เกียจต่อปากต่อคำกับม่านฟ้าอีก เขาเลยจัดการอุ้มเธอขึ้นแนบอก แล้วก้าวเดินไปที่เตียง โดยทำเป็นไม่ได้ยินเสี